انسانیت؛ تاریخ اخلاقی سده‌ بیستم

by Jonathan Glover, افشین خاکباز (translator), خشایار دیهیمی (Editor)

متن معرفی: از «پیش‌گفتار» نویسنده‌ی کتاب: از محدودیت نوشته‌های انگلیسی‌زبان درباب اخلاق سخت به شگفت آمده بودم: محدودیتی که ناشی از بی‌خبری نسبی از برخی فجایع قرن بیستم بود، فجایعی که زاییده‌ی دست انسانند. رخ‌دادهای چنین قرن خشونت‌باری باید درس‌هایی درباره‌ی اخلاق به ما بیاموزد. انگلیسی‌هایی که هم‌نسل من و یا نسل پس از من هستند، بخت‌یارشان بوده که از عواقب جنگ و تا حدود زیادی از دیگر بی‌رحمی‌ها در امان مانده‌اند. آدم باید خیلی احمق باشد که از این بابت حسرت بخورد؛ و احتمالاً آموختن از دلایل چنین رخ‌دادهایی می‌تواند به تفکر اخلاقی ما غنا بخشد.
در این کتاب سعی کرده‌ام به اخلاقیات، بُعدی تجربی دهم. از اخلاق برای طرح پرسش‌هایی در برابر تاریخ استفاده کرده‌ام و سعی کرده‌ام متقابلاً از تاریخ برای ارائه‌ی تصویری از استعدادهای پنهان انسان استفاده کنم که به اخلاقیات ربط پیدا می‌کنند.

متن معرفی: از «سخن سرپرست مجموعه» در این ویرایش: مدت‌ها بود که در این اندیشه بودم چرا تعداد کتاب‌های صرفاً نظری‌ای که به زبان فارسی منتشر می‌شود این‌همه زیاد و تعداد کتاب‌های انضمامی، اندک‌شمار است؛ کتاب‌های انضمامی که واقعیت‌ها را بازگو و تفسیر می‌کنند. عوارض و عواقب این عدم تعادل را نیز در میان مخاطبانم می‌دیدم. قشر کتاب‌خوان ما از اندیشه‌های هابز، لاک، دکارت، کانت و بسیاری از متفکران دیگر باخبرند، اما تعداد اندکی از آن‌ها می‌دانند که در دوران این اندیشمندان چه اتفاقاتی رخ‌داده است. و وقتی‌که اندیشه‌های این متفکران، خارج از بستر تاریخی‌شان عرضه شوند امکان سوءفهم از آن‌ها نیز بیش‌تر خواهد شد و در حد تصوراتی انتزاعی باقی می‌مانند. این نقصان زمانی بر من آشکار شد که با مکتب کیمبریج در حوزه‌ی فلسفه‌ی سیاسی و بنیاد آن آشنا شدم. مکتبی که به بررسی اندیشه‌ها با توجه به خاستگاه تاریخی و شرایط مادی دوران‌شان می‌پرداخت. و بنیاد آن تاکنون بیش از یکصدوپنجاه عنوان در همین راستا منتشر کرده است.
انسانیت: تاریخ اخلاقی سده‌ی بیستم، هنگامی که منتشر شد چنان هنگامه‌ای در میان مورخان و فیلسوفان به‌پا کرد که دوسال پس از انتشارش سمیناری با شرکت مشهورترین چهره‌های فلسفه و تاریخ برای معرفی و نقد آن برپا شد.

شناسنامه و مشخصات ظاهری
سرشناسه: گلاور، جاناتان، 1941م
عنوان: انسانیت: تاریخ اخلاقی سده‌ی بیستم
پدیدآور: جاناتان گلاور Jonathan Glover
مشخصات نشر: تهران: آگه، 1392ش
مشخصات ظاهری: 692 صفحه، 22در16 سانتی‌متر
فروست: مجموعه‌ی تاریخ
شابک: 9789643292874
ترجمه از: Humanity: A Moral History of the Twentieth Century, 1999
موضوع: تاریخ جدید، جنگ، جنبه‌های اخلاقی- قرن21م؛ تاریخ، جنگ، انسانیت، فجایع- قرن 20م
مترجم: افشین خاکباز، 1334ش
ویراستار: خشایار دیهیمی، 1334ش
نوبت چاپ: اول
سال انتشار: پاییز 1392ش
شمارگان: 1100 نسخه
قیمت: 35000 تومان

فهرست
سخن سرپرست مجموعه 21
پیش‌گفتار 23
تقدیر و تشکر 27
این‌گونه خامی، دیگر هرگز 29
بخش یک: اخلاق بدون قوانین اخلاقی 43
بخش دوم: روان‌شناسی اخلاقی جنگ‌افروزی 101
بخش سوم: قبیله‌گرایی 211
بخش چهارم: دام جنگ 271
بخش پنجم: باور و وحشت: استالین و جانشینانش 397
بخش ششم: اراده‌ی معطوف به بازآفرینی انسان: تجربه‌ی نازی‌ها 527
بخش هفتم: درباب تاریخ اخلاقی اخیر انسانیت 659
نمایه 683
تبلیغات نشر آگه 693

Genres: History, Philosophy, Nonfiction, Politics, Psychology, War, Science

692 pages, Hardcover

First published January 1, 1999

About the author

Jonathan Glover (born 1941) is a British philosopher known for his studies on bioethics. He was educated in Tonbridge School, later going on to Corpus Christi College, Oxford. He was a fellow and tutor in philosophy at New College, Oxford. He currently teaches ethics at King's College London. Glover is a fellow of the Hastings Center, an independent bioethics research institution in the United States.

In Humanity: A Moral History of the Twentieth Century, published in 1999, Glover makes the case for Applied Ethics. He examines the various types of atrocity that were perpetrated in the 20th century and considers what sort of bulwarks there could be against them. He allows that religion has provided bulwarks, which are getting eroded. He identifies three types of bulwark. The two more dependable are sympathy and respect for human dignity. The less dependable third is Moral Identity: "I belong to a kind of person who would not do that sort of thing". This third is less dependable because notions of moral identity can themselves be warped, as was done by the Nazis.

In 1977 he argued that to call a fetus a human person was to stretch the term beyond its natural boundaries.

In The End of Faith, Sam Harris quotes Glover as saying: "Our entanglements with people close to us erode simple self-interest. Husbands, wives, lovers, parents, children and friends all blur the boundaries of selfish concern. Francis Bacon rightly said that people with children have given hostages to fortune. Inescapably, other forms of friendship and love hold us hostage too...Narrow self-interest is destabilized."

In 1989 the European Commission hired Glover to head a panel on embryo research in Europe.

He is married to Vivette Glover a prominent neuroscientist.

Reviews

[Amin · Rating 3 out of 5]

کتاب بسیار خوب آغاز می شود و تا نیمه هم جذاب و خواندنی است. نویسنده در توصیف مسیری که بشر برای دست زدن به شقاوت های اخلاقی و ارتکاب هرگونه جنایت طی کرده بسیار هوشمندانه عمل می کند و نتیجه بحث ها و مثالهایی که از جنگها و حوادث مختلف نقل می کند بسیار باورپذیر و متفکرانه ترسیم شده است. برای نمونه اینکه چطور برای استفاده از تکنولوژی می بایست نگرش جانیان به قربانیان را تغییر دهیم و به تبع آن شکل جنگها را هم بازتعریف کنیم چیزی است که در شرایط فعلی دنیا هم قابل مشاهده است. مهمترین تز این بخش، تاکید بر کرامت انسانهاست که حفظ یا نابودی آن سرنوشت آدمها را تعیین می کند

اما نیمه دوم دارای سه مشکل اساسی است. اول در مباحث مربوط به استالینیسم و مائوییسم و خمرهای سرخ، نویسنده تمایلات شدیدا ضد مارکسیستی و مخالف اندیشه های چپ گرایانه اش را آشکار می کند و در واقع تمایز خاصی بین اندیشه های این جانیان و افرادی مانند مارکس و تروتسکی و لنین نمی بیند. این رویکردی نیست که در سایر بخشهای کتاب دنبال می کند و اینجا سعی می کند تا به لحاظ نظری بر ارتباط بین اندیشه های متفکرین و نتایج زیان بار در روسیه و چین و غیره تاکید کند. در حالیکه در بسیاری موارد می توان پای اندیشه های دیگر را در فجایع وسط کشید کما اینکه خود نویسنده در فصول آخر بنیان استالینیسم را اندیشه های روشنگری می داند. دوم، سوءاستفاده از اندیشه ها و نظرات فلاسفه است که به خصوص در مورد نیچه و سقراط شکل افراطی و مبتذلی می گیرد. به صورتی که بسیاری از جملات فلاسفه را که در شرایط و زمینه های مختلف بیان شده به سادگی به عنوان مصداق پیش پا افتاده ترین اتفاقات مورد استفاده قرار می دهد که برای خواننده آشنا با اندیشه فلاسفه می تواند بسیار سطحی به نظر برسد

نکته سوم و مهمتر رویکرد نویسنده در مقابل خود فلاسفه ای است که در بطن اتفاقات بوده اند و به طور مستقیم به زندگی و ارتباط آنها با مباحث اشاره شده است. در اینجا نیز نویسنده بر برداشت هایی سطحی و باورناپذیر پافشاری می کند که گاه اندیشه فلاسفه ای بزرگ را به سخره می گیرد بدون اینکه دلایل کافی ارائه کند. آشکارترین مثال در مورد فصل فلاسفه و هایدگر است. رابطه هایدگر با نازیسم مساله ای است که بحثهای زیادی پیرامونش شکل گرفته و مثلا اخیرا کتابی به نام "در کافه اگزیستانسیالیسم" به انگلیسی چاپ شده که به لحاظ فکری ایده هایدگر در مورد نازیسم و دلایل پیروی اولیه و ناامیدی بعدی را تشریح می کند. در حالیکه اینجا صرفا با روایت چند داستان و نقل قول به سادگی اندیشه هایدگر را در حد یک افراطی ضد یهود پایین می آورد و بعد مجبور می شود تا اندیشه وی را نیز زائل کند تا تناقض در ذهن خواننده بوجود نیاید. برای نمونه در صفحه 617 در نقد هستی و زمان می گوید: "پیچیده گویی غیر قابل فهم، علامت تجاری هایدگر است. آیا می توان کسی را که چنین تفکر مغشوشی دارد فیلسوفی جدی دانست؟" و بعدا اضافه می کند "برآورد کار فرگه در بلندمدت هرچه باشد او بر خلاف هایدگر اندیشمندی بسیار جدی بود" !! و بعد که اندیشه های فرگه را هم دست می اندازد، و بیان می کند که این دو از متفکرین اساسی دو سنت تحلیلی و قاره ای بوده اند، به سادگی در رد این دو سنت و دو متفکر نماینده آنها می گوید "این نامها، بیهوده یک شیوه تفکر را در تقابل با مکان جغرافیایی قرار می دهند". حتی جایی که هانا آرنت از هایدگر تعریف می کند و نویسنده نمی تواند از بزرگی آرنت چشم پوشی کند به طعنه می گوید "کسانی که از وزیدن طوفان باستانی در آثار هایدگر به وجد می آیند، معمولا به برخی از صفحات خاص آثار او توجهی نکرده اند". و موارد دیگری از این قبیل که در فصل 39 بیشتر به چشم می آید

این مشکلات سبب می شود که در انتها حتی خواننده بیندیشد که شاید اگر نیمه ابتدایی کتاب را هم دوباره بخوانیم، در صحت و سقم مطالبی که در ابتدا جالب به نظر می آمدند تردید کنیم

[Daniel · Rating 1 out of 5]

Don't be fooled by the title: this book is neither about humanity, nor is it a history of the 20th century -- though we can perhaps say it is moral, if morality means feeling good about not being a war criminal. Glover's grandiose title masks a project of a substantially more limited scope: a catalogue of atrocities committed in the last century, followed by a discussion after each particular episode of what went wrong and a concluding section with suggestions as to how we can fix it.

Glover's purpose, he announces at the onset, is "to bring ethics and history together" -- a promising approach. And it should have been to the book's advantage that Glover, as director of the Center of Medical Law and Ethics at King's College, London, is enmeshed in the discipline of bioethics. Alas, Glover enshrines the misperceptions and inadequacies typical of his profession in his approach to the topic at hand. Namely, he believes ethics "could be more empirical than it is"-- as if the discipline needed more empiricism, not less.

Glover's "more empirical" approach to ethics takes on a veneer very much like the pseudo-psychological approach he professes at the same time to disfavor. Worse still, Glover uses his own peculiar brand of pop psychology for the majority of his analyses. In their application, none of the clumsy pop-psychology terms or concepts proves particularly rewarding or especially original. Further, the ideas that are original are not useful, and what is useful is unoriginal. Given the vision of "humanity" he assumes at the outset -- that is, a qualified materialist one -- it is not hard to understand why. Glover claims to replace the "thin, mechanical psychology of the Enlightenment with something more complex . . . a darker account" of human nature, which at first glance seems suspiciously like an understanding of Original Sin. However, he basically sticks to the Enlightenment model of man and to its "hope of a world that is more peaceful and more humane." In Glover's world, humans are little more than stimulus-response machines: input the correct "moral resources" and the correct behavioral output will emerge soon after. What is more, this view of man places Glover squarely in the same trap experienced by humanity time and again in the last grim century.

For example, in the concluding chapter, which lays down a plan of action for improving the human condition, he writes the following lines without a hint of irony: "The causes of these [20th century ] catastrophes are partly political and social. Solutions to them cannot be purely in the realm of psychology or ethics: the political dimension has to be central. There is a need for proper policing of the world, with a legitimate and properly backed international authority to keep the peace and to protect human rights. There is a need for independent sources of information as alternatives to propaganda. There is a need to avoid large-scale utopian political projects. [emphasis added]"

Thus, in one concise paragraph, Glover's "solution" identifies itself with the primary cause of the largest-scale and most horrid atrocities of the last century. For what are "proper policing of the world" and the establishment of an "international authority to keep the peace" if not examples of the very kind of "large-scale utopian political projects" he condemns?

[David Gross · Rating 4 out of 5]

Humanity examines some of the worst wars and atrocities of the last century with an eye toward finding a strategy for making them less likely or not as awful in this century. Author Jonathan Glover explores these events from a number of angles — asking how the people who advocated them came to have their views and how those views became influential, how the people who participated in them overcame any aversion they might have had to becoming monsters, and how the way society was structured encouraged or failed to inhibit the atrocities.

At the same time he tries to uncover examples of people who did take risks to go against the tide — and to discover what sort of stuff these people were made of, how they were formed, and what triggered their brave and sadly unusual acts.

Glover is a philosopher of ethics — and he sees the history of the last century as a call for ethicists to leave the ivory tower and turn their sights on practical matters. For this reason, he also asks along the way through his recounting of bloody history: “what did the philosophers say about all this?”

[Callum's Column · Rating 5 out of 5]

Kant awed "the starry heavens above [him] and the moral law within [him]." Kant's thoughts appeared self-evident at the start of the twentieth century. By the end, however, Kant appeared naïve. Liberalism and scientific advancements led to unprecedented improvements in health and wealth, yet when technological developments combined with malevolent ideologies and tribalism, it underpinned extraordinary horror. This is the dichotomous character of the twentieth century. Why did inhumanity repeatedly triumph over moral law? Ivan Karamazov stated: "No animal could ever be so cruel as a man, so artfully, so artistically cruel." In other words, inhumanity is in our nature.

Although Kant's moral optimism may have been misplaced, Kant correctly argued that that perusal of history cannot be separated from ethical judgment. Glover accordingly applies ethics to twentieth century atrocities—global war, totalitarian regimes, genocide, massacres, and the omnipresent threat of nuclear conflict. Glover's history relies on the testimony of participants, victims, and observers, as well as social theorists, philosophers, and historians to demonstrate that there are deficiencies in our psychology that underpin such barbarity. Glover concludes that only with explicit recognition of our flawed psychology can our species morally progress.

Putin is in a trap. Socrates stated: 'A dictator has to eliminate the lot—or else relinquish power—until there is no one of any value left among either his friends or his enemies." Even if Russia defeats Ukraine, Putin will never experience true freedom and will continue to eliminate perceived friends and foe alike. Combined with US equivocation, wider European peace is threatened. Trump admires Putin but does not understand the consequences of tyrannical power. Dictators "never have any friends throughout their lives: they can only be masters or slaves." Trump wants to be a master like Putin and appears apathetic to European enslavement.

[Mohammad Mirzaali · Rating 5 out of 5]

برخی کتاب‌ها درخشان اند و برخی علاوه بر این، ضروری. این کتاب از دسته‌ی اخیر است. با مرور بزرگ‌ترین فجایع انسانی قرن بیستم، مؤلف در تلاش است تا نشان دهد چگونه انسان‌ها به این جنایات دست زده اند. مهم‌ترین ابزار نویسنده برای پاسخ، روان‌شناسی اجتماعی و روان‌شناسی اخلاق است. فارغ از جنبه‌ی سیاسی و اجتماعی، این کتاب کمک‌حال شخصی خواننده هم هست تا مراقب باشد اندک‌اندک هیولا نشود.

[Kianoush Mokhtarpour · Rating 4 out of 5]

به بهانه‌ی مرور تاریخ قرن بیستم، وقایع مهم آن را از نظر اخلاقی بررسی می‌کند
می‌پرسد چه شد که چنین قساوت‌هایی شد و این‌همه خون ریخته شد، و چه می‌شود کرد تا خون بیشتری ریخته نشود
به این بهانه، باورهای اخلاقی را از دل کتاب‌های خاک‌خورده‌ی فلسفه بیرون می‌کشد و به میدان عمل می‌آورد

کتاب مفصلی‌ست و حرف بسیار دارد
می‌خواهم قسمتی را که خیلی برای خودم جالب بود را اینجا بنویسم
و آن اینکه چطور می‌شود که مردمانی مهربان و نرم‌خو پس از اعزام به میدان جنگ بدل به دیوهایی سنگ‌دل می شوند
در ارتش و در میدان جنگ چه می گذرد که چنین قساوتی را در پی می آورد؟
احساس غیر واقعی بودن: میدان جنگ چنان از زندگی روزمره متفاوت است، که گویی بخشی از زندگی نیست؛ گویی خواب آشفته‌ای است که روزی پایان خواهد یافت، و زندگی عادی روزمره مثل قبل از سر گرفته خواهد شد. میدان جنگ همان‌قدر بیرون از زندگی و غیرواقعی به نظر می آید که بازی‌های کامپیوتری؛ هر کشت و کشتاری که در بازی‌های کامپیوتری هست، در میدان جنگ هم مجاز می‌نماید.
فرسایش تدریجی هویت اخلاقی: سرباز یک‌شبه جلاد نمی شود. بلکه به تدریج، و با دیدن انواع قساوت و وادار شدن به اعمال قساوت‌های کوچک، راه< قساوت‌های بزرگ‌تر بر او گشوده می شود. سربازی می نویسد «قبل از اینکه به ارتش بروم تولستوی و داستایوفسکی را معلمان اخلاق خود می دانستم». اما «ظرف دو سه هفته، از شخصیت پیشین شما چیزی جز اسمتان باقی نمی‌ماند. به آدم کاملاً متفاوتی بدل می شوی».
انفجار آنی خشونت: در جنگ ویتنام، سربازی آمریکایی روی مین می رود و می‌میرد. یکی از همرزمانش که انفجار آنی خشونت را تجربه کرده بود< می‌گوید: دوست داشتم مسلسل را به سمت دهکده بگیرم و هر مرد و زن و کودکی را که آنجا بود بکشم.

نشئه‌ی مبارزه: سربازان بسیاری میدان نبرد را نقطه‌ی اوج زندگی‌شان توصیف کرده اند: همراه با رفقا، با خطر مشترک، و برای هدفی مشترک جنگیدن
احساس نشئه‌آوری ایجاد می کند، احساس یک ورزشکار جوان پس از پیروزی
شهوت قدرت و ویرانگری: جنگیدن احساس قدرت و لذت ویرانگری را با خود دارد. جنگ برای مردان، نزدیک ترین چیز به احساس زایمان در زنان است: ورود به عرصه‌ی قدرت مرگ و زندگی
هم‌نوایی: گاه سرباز از قساوت بیزار است، اما پابه‌پای هم‌رزمانش دست به خشونت می برد. او که از خانواده جدا افتاده، همقطارانش را خانواده‌ی خود می داند، و برای آنکه حمایت آنها را داشته باشد از جمع پیروی می کند. این است که سرباز دل‌رحم هم دست به قساوت می برد
خنثی سازی واکنش‌های انسانی: سرباز، دشمنش را انسان نمی‌داند، بلکه او را حیوانی پست و رذل می شمارد. اغلب دشمن را با صفاتی چون شیطان، پلید، حیوان، دیوصفت، نجس می‌خوانند. این انسانیت‌زدایی از دشمن، کشتن او را آسان می سازد.

[Ed · Rating 5 out of 5]

Probably the most extraordinary and insightful book I have read this year. Not for the squeamish. Indeed one could say the whole 20th century is not for the squeamish. The essential message is that the source of really toxic genocide is tribalism (or extreme nationalism) and rigid belief systems. When you get the two in tandem as in Nazi Germany, Stalinist Russia or Maoist China you get mega deaths. And there is a watch out here both for two major powers that have strong nationalism and religious belief systems: India where Hindu nationalism is on the rise, and the US where religious backlash conservatism is walking away from education and self critical thinking.

The book is revelation in ethical philosophy too. It challenges ethics philosophers to road test their theories on the 20th century and see how they fare, modifying them in the light of whether they might help prevent the mass killing in future. Not sure post modernism or many recent isms would make the cut!! But I like the concept of this test and I like the way this book really helps us conduct an after action review of the whole 20th century from a moral perspective.

Read it and you may lose your complacency about the world and its humanity, if you still have any. But I think ultimately this book offers hope too: the hope that we can learn the lessons, raise our collective societal and global standards and avoid repeating the 20th century in the 21st.

[سیــــــاوش · Rating 5 out of 5]

در ستایش این کتاب به درستی گفته شده که
تصور اینکه کتابی می تواند مهم تر از این باشد دشوار است.

کتاب فوق العاده اییه.از چرایی بسیاری از رفتارهای وحشیانه در قرن بیستم گفته, از وحشیگری انسانهایی عادی با زندگی های عادی در حق دیگران.
جنایتکارانی که بهشون هیولا گفته میشه درصورتیکه هیچ یک هیولا نیستند تنها افرادی هستند عادی ولی بدون عمق اندیشه.انسانهایی بی هدف که بهشون هدف داده میشه, بجنگید و بکشید چون دیگران از شما پست ترند

گذشته در حال زنده ست و تاریخ وقتی تکرار میشه که فراموش شده باشه
این کتاب روبخونید. بخونیدش...

[Sadaf · Rating 5 out of 5]

بالاخره طلسم این کتاب هم شکسته شد😆 به نظرم باید شیرینی پخش کنم!
بین امتیاز ۴ و ۵ مردد بودم، چند صفحه آخر کتاب رو دوست نداشتم، یکمی هم تکرارش زیاد بود، اما خب شاید لازمه کتاب بوده، امشب یکم از دستش عصبانیم نمی تونم تصمیم بگیرم😆 کلا کتاب خوبی بود، فجایعی که اتفاق افتاده رو بررسی کرده بود، می تونستی درک کنی چجوری میشه که یه آدم قادر میشه در برابر همنوع خودش انقدر بی رحم باشه، چه موانع اخلاقی هست و چطور به صورت تدریجی، با تقسیم مسئولیت و انکار هویت فرد قربانی و....میشه از این موانع عبور کرد (به عبارتی چطور شد که این طوری شد!) به خاطر همین از چند صفحه اخرش و عصبانیت امشبم میگذرم و بهش امتیاز ۵ میدم😃

[Bastian Greshake Tzovaras · Rating 5 out of 5]

A deeply moving book, which makes you doubt Steven Pinker's claims that violence is vanishing. Glover, as a moral philosopher, takes a look into how inhumane humanity has acted in the 20th century. It includes all the things you would expect: World War I and the Battle of the Somme, but also the British Naval Blockade; World War II, the Atomic Bomb and the atrocities of Nazi Germany; the terror spread by Stalin, Mao & Pot; Vietnam and My Lai; Rwanda; the Bosnian War. For all of these examples you will be confronted with lots of first hand accounts that will make you feel physically ill. Glover doesn't argue that humanity has become more inhumane in principle, but that technological progress in a way made it easier to act in such a way and also increases the consequences of inhumane acts.

On the other hand you also get the stories of people who refused to participate and actively engaged against inhumanity: My Lai, Hugh Thompson - who saved civilians from being murdered by other soldiers – and Ronald Ridenhour – who later blew the whistle on the massacre; the MDs who treated injured regardless of their ethnicity; civilians taking in and hiding refugees; Kennedy & Khrushchev not escalating the Cuban Missile Crisis; the Christmas truces of WW1.

Glover sets out to investigate why some human beings can act so cruel and unethically, while some don't – as it's pretty obvious that most of those atrocities weren't done by natural psychopaths. According to Glover this is due to a slow decline of moral identity, which can be fueled by lots of things: physical distance to the victims of your acts (this is where technological progress comes into play: going from hand-to-hand combat to long distance missiles and bombers; if the book was written today it most likely would include the US drone 'warfare'…); emotional distance to your victims as fueled by tribalism that makes you see other humans as less than equal; peer pressure; spread of responsibility (the people developing the atomic bomb were just doing research; the politicians green-lighting it's use just following recommendations from the experts; etc.).

While slippery slope arguments often are just an excuse for being intellectually lazy, Glover gives a quite compelling case how the British Naval Blockade after WWI and it's effect on civilians (i.e. starvation…) was one thing that prepared the acceptance of area bombings in WW2, which in turn made it seem acceptable to use the atomic bomb. Despite this being an oversimplification of things, moral judgement doesn't take place in a vacuum, but is most often compared to a moral baseline (or so the argument).

I guess the real lesson to learn here is that acting in a humane way is a skill that has to be learnt and nurtured. Glover more or less paraphrases Aristotle in this: "The small act of defiance and the small act of generosity can be enormously important. These small acts reinforce the ordinary, everyday human decencies, out of which the large heroic acts grow." So in some way Nietzsche got it partially right: Self-creation and cultivating characteristics requires self-discipline & some hardness. But that's being hard to yourself, not others.

[Don · Rating 5 out of 5]

Wow! What an amazing book and ever so timely. Jonathan Glover is a philosophy professor Centre of Medical Law and Ethics at King’s College London. Taking into account the brutal and horrible atrocities of the 20th century, Glover digs deep at just what drives our moral boundaries that allowed for the Hitlers, Stalins, Maos, Pol Pots and other despots of the last 100 years. Boundaries can be tribal, ethnic, national and religious - which can lead to conflict. But it is more than just leaders and moral boundaries - it is also people's personal moral imaginations that can either block the darkness around us allowing for feigned ignorance (because the others are less than human, or my role isn't tied to the decision makers, or my nationalism is more important than the individual), or we can use our moral human response first before ignoring, following or justifying.

Glover clearly demonstrates that a moral identity is not enough to stop the same from occurring in the 21st century. The Nazis, Soviets and Maoists justified many of their acts as part of a moral identity - a collective view of a greater good. It's just that morals can easily slide and drift away from what we'd hope normal human moral responses should be leading many times to genocide.

What is most sobering about this book is it's timeliness considering what is happening in the United States and the rest of the world with significant shifts back to nationalism. If there is someone to blame across a boundary (tribal, national, ethnic, religious) - the moral slide begins because those on the other side of the boundary are unfit, not human, reasons for our condition, impure and unwanted. The slogan 'Make America great again' is no different than the early slogans during the rise of Hitler and Mao's Cultural Revolution.

Glover says the key is to not allow human responses to be overwhelmed, weakened, narrowed or eliminated by some form of external unity that drives the moral slide. Let's hope we're not walking into an even more violent century.

This book is long, historically expressive and well researched. Getting through it will be worth the effort and will shake your core moral imagination. Five stars!

[Philipp · Rating 4 out of 5]

This book summarizes the worst atrocities of the 20th century, not as some kind of freakshow, but as examples in how human psychology and ethics can be bent to enable people to commit the worst mankind has done in its 200,000 years of history. Glover doesn't offer many solutions for the future (maybe in another book?) except that we need political restraints on a world scale (but: if you have a world police, that police can kill without problems) and we need to learn how to develop ethics and psychology in the face of technology that enables us to kill men, women, children at the press of a button.

A few personal takeaways:

- People actually learn from history, and they actually learn from books! During the Cuba Missile Crisis the Soviets cited their personal war experience and Kennedy cited the First World War, especially Tuchman's Guns of August, as reasons why they did not want to continue the conflict (as a sidenote, reading the letters and opinions of the US military leaders who wanted to keep the conflict going makes you realize how realistic Jack D. Ripper in Dr. Strangelove is)

- History repeats itself, all the time; when the Athenians attacked the Melians, they 'presented [their] hard amoralism as mere realism'. Everyone else has done that since, here in Australia the current government clouds their inhumanity in the guise of 'adults being in charge'.

- In a way, the First World War was present at Nagasaki and Hiroshima. Glover makes a nice case how the 'modern' sliding of standards in regards to the death of civilians in wartime started at the blockade of Hamburg in WW1, went on to the indiscriminate bombing of civilians from Germans and the British, and culminated in the atomic bombs. If this book would have come out later it would have included indiscriminate drone killings in the Middle East in that slide.

- Internet trolls with absolute horrifying opinions in the comment section of news-articles are nothing new:

[...] another American massacre of Japanese survivors in lifeboats provoked a letter of moral criticism, which was published. Many of the replies to that letter claimed that Japanese atrocities justified the massacre. One reader wrote of 'killing a helpless rattlesnake'. Another had 'thoroughly enjoyed' reading about the slaughter'. Another said that a 'good old American custom I would like to see is nailing a Jap hide on every "backhouse" door in America'.

- Glover doesn't like Heidegger in the slightest: 'The inarticulate complexity is Heidegger's trademark. Can someone whose thinking is so blurred be a serious philosopher?' Or even better (you have to know that Heidegger once wrote that Hitler's hands were beautiful):

To imagine a meeting between them, with Heidegger glancing at Hitler's marvellous hands and talking about the unity of the outside-of-itself in the raptures of the future, is to be reminded how easily the Führer was moved to rage. That the two men did not meet is one of surrealism's great losses in the twentieth century.

Not recommended for:
1) The squeamish. Every atrocity is introduced with several personal eyewitness accounts, it makes for good nightmare material. In fact, I think I had weird nightmares every single night while reading this book (but: correlation != causation)
2) People who love people, your beliefs might take a punch:

The widespread enthusiasm even now for capital punishment seems to reflect something more than a concern to reduce crime rates. When capital punishment was the law in Britain, there were about five applications a week for the post of executioner.

Recommended for: People interested in changing the future by learning from the past.

[Heidi · Rating 5 out of 5]

Luin Gloverin Ihmisyyttä kauan ja hartaasti, ja välillä itku kurkussa. Vuonna 1999 julkaistu kirja käsittelee koko tätä komeaa vuosisataa, ja sen itseaiheutettuja katastrofeja, kuten kahta maailmansotaa, juutalaisvainoja, stalinismia, kulttuurivallankumousta, atomipommia, Vietnamin sotaa, Jugoslavian hajoamissotia sekä Pol Potin joukkomurhia - eikä siinä edes kaikki! Glover pyrkii ymmärtämään, kuinka näihin joukkotuhoihin, julmuuden ja moraalittomuuden kierteisiin oikein päädyttiin. Mikä murensi ne moraaliset estot, jota suurimmalla osalla meistä on? Nämä kaikki kirjassa käsitellyt katastrofit olivat nimittäin sellaisia, että niihin osallistui ja niitä kannatti suuri osa paikallista väestöä, ei pelkästään "ne muutamat hullut". Toisaalta Glover tutkii myös niitä tapauksia, kun ihmiset ovat nousseet vastustamaan julmuutta, usein henkensä uhalla. Mikä sellaisen rohkeuden mahdollistaa?

Kirja on kuin Rutger Bregmanin Hyvän historian aikuinen isoveli. Bregman argumentoi Gloverin tapaan, että julmuus ei ole ihmiselle useinkaan luontaista, vaan sitä ennen jokin on mennyt pahasti vikaan. Glover tutkii, mitä näissä 1900-luvun katastrofeissa tarkalleen ottaen tapahtui, ja mikä meni vikaan. Hän käyttää runsaasti aikalaisten omia muistelmia ja analyysejä, ja Gloverin valitsemat sitaatit ovatkin kirjan parasta antia! Ihmisen moraalin joustavuuden lisäksi opin paljon uutta näistä 1900-luvun konflikteista, mikä teki lukemisesta ajoittain sekä raskasta että hiuksia nostattavan kiinnostavaa. Eniten sivuja Glover käyttää natsismin käsittelyyn sen tietoisen amoralismin vuoksi. Siinä missä muissa konflikteissa joukkomurhat ja julmuus olivat väline, natseille moraalista vapautuminen oli itsessään tärkeä tavoite. Filosofinen teoria tämäkin..

Ihmisyys nousi yhdeksi vaikuttavimmista koskaan lukemistani tietokirjoista. Tuntuva tiivistys olisi tosin tehnyt kirjasta helpommin omaksuttavan, sillä toistoa oli paljon ja Glover oli hyvin perusteellinen. Silti mikään ei ollut varsinaisesti turhaa. Jos vatsasi kestää Svetlana Aleksijevitsin kirjoja, suosittelen tätä ehdottomasti! Jos pidit Bregmanin kirjasta, suosittelen kokeilemaan myös tätä. Lisäksi ottaisin tämän myös lukioihin historian tai filosofian valinnaiseksi oppimateriaaliksi syventäville kursseille. Miten itse tiivistäisin Gloverin teoksen? Hirviötä ei niinkään synny, kuin tehdään. Hirmuteot eivät vain tapahdu, ne hyväksytään. Meidän tehtävämme on olla tekemättä lisää hirviöitä, pitää silmämme ja sydämemme auki, ja kuunnella omatuntoamme.

[آوانگارد| معرفی و بررسی کتاب]

انسانیت: تاریخ اخلاقی سدۀ بیستم همان‌گونه که از نامش برمی‌­آید به میزان پایبندی بشر به اخلاقیات می­‌پردازد. کتاب با زبانی ساده و دلچسب از امید واهی فیلسوفان و متفکران پیش از قرن بیست و سال‌­های ابتدایی آن به حرکت رو به جلوی انسان در زمینۀ اخلاق می‌گوید و ناامیدی جهان در انتهای این قرن. همه می‌­دانند که قتل عام‌­ها و جنگ­‌ها در دوران مورد نظر آن چنان گسترده بود که هرگز از خاطرۀ تاریخ زدوده نخواهد شد. در این کتاب گرچه خواننده با مجموعه­‌ای از رویدادها و تاریخ‌ها مواجه می­‌شود اما کتابی تاریخی نمی‌خواند؛ بلکه مسئلۀ اصلی ریشه‌یابی وقایعی است که تصویر می‌­شود. می توان از زبان آدم­‌هایی که تجربه زیستۀ خود را به عنوان قربانی و یا قربانی کننده بیان می­‌کنند و اجازه می‌­دهند درون­شان دیده شود، امیال و خواسته‌­های موجود انسانی را بیشتر شناخت.

جاناتان گلاوردر این کتاب از انگیزه­‌های انسان به شرارت، جنگ، کشتار و... پرده بر می‌­دارد. او در ابتدا دیدگاه متفکران گوناگون را مطرح می­‌کند و سپس قصۀ آدم‌­هایی را می­‌گوید که اندیشه­‌های به ظاهر رهایی بخش مانند: کمونیسم و نازیسم زندگی شان را نابود کرده است و گروهی دیگر را نیز معرفی می­‌کند: کسانی که تنها تماشاگرانی آزاد بوده­‌اند و با سکوت خود در حالی که زندگی روزمره شان را ادامه می­‌دادند به زوال انسانیت یاری می‌­رساندند.

***
بخشی از مرور کتاب «انسانیت: تاریخ اخلاقی سده‌ی بیستم» که در وب‌سایت آوانگارد به قلم «نسرین ریاحی‌پور» منتشر شده است.
برای خواندن کامل مطلب به لینک زیر مراجعه فرمایید:
https://avangard.ir/article/334

[Scholapaul · Rating 5 out of 5]

This is a very accessable work on morality and the psychology of people who commit attrocities. It manages to steer clear of making its own judgements, and sticks to the central question of "why?".

Having read my fair share of moral philosophy, this is exceedingly rare. Also rare is that the book does not really fall into the trap of stating that things now are worse than ever before, just that our modern attrocites are better documented and thus are uniquly suited to analysis.

It is perhaps not as exhausitve as it could be to support its reasoning, but that would probably make the book a little unweildy and less accessable.

[Mostafa Bushehri · Rating 5 out of 5]

تا قبل از این کتاب, کتاب "زندگی جنگ و دیگر هیچ" نوشته فالاچی نظر و فکرم و تنفرم را نسبت به جنگ شکل داد و این کتاب تنفرم از قساوت و جنگ را کامل‌تر کرد. شاید اگر امکان این را داشتم که کتاب یا کتاب‌هایی را برای تمام مردم دنیا پیشنهاد کنم تا مطالعه کنند بدون شک این کتاب اولین پیشنهاد من خواهد بود. کتاب ترکیبی از تاریخ, فلسفه, روانشناسی, اخلاق و... است که متن روان و ترجمه خوبش آن را برای مخاطب دلچسب و گیرا میکند. این کتاب را نه یک بار بلکه باید چندبار خواند و به همه اطرافیان با هر تفکر و عقیده پیشنهاد داد. قطعا از خواندن این کتاب پشیمان نخواهید شد.

[Charles Finch · Rating 5 out of 5]

Hard to read because of the atrocities it describes, but meaningful, devastating, and fascinating, with just the right level of philosophy for readers who don't want anything arcane. Intense, level criticisms of Nietzsche and Heidegger, and how they do bear some responsibility for the Nazi rise, which will stay with me for a long time.

[Lord_Humungus · Rating 5 out of 5]

This book on the psychology of mass atrocities is one of the most important books I've read, and certainly the book that has made me cry the most (first-hand testimonies are hard to read).

Glover attempts to analyze the causes of atrocities from a psychological point of view. What are the factors that make violence on a large scale easier or more difficult? The physical distance, the emotional distance, the dilution of responsibility, the tribalism, the fear of the authorities, the failure of the moral imagination ... and many others, which he analyzes in detail, with numerous historical examples.

There are many lessons for the ordinary citizen. For example, in an environment that begins to be totalitarian, "start by making small gestures of goodwill to the victims".

But for politicians this book should be mandatory reading.

[Mostafa Jafarpanah · Rating 4 out of 5]

.
ماجرای جالب آتش‌بس کریسمس سال ۱۹۱۴:
کریسمس سال ۱۹۱۴ شگفت‌انگیزترین نمونه بود. گروهبان یوهانس نویمان از خطوط آلمان‌ها نگاه کرد و منظره عجیب ما را دید که با سربازان دشمن سیگار، مشروب، و شکلات ردوبدل می‌کنند. سربازی اسکاتلندی مسابقه فوتبالی ترتیب داد و با کلاه‌های سربازان اسکاتلندی و آلمانی دروازه‌ها را مشخص کردند.
نتیجه بازی ۳-۲ به نفع آلمان‌ها بود. وقتی بادی وزید و مشخص شد اسکاتلندی‌ها زیر دامن سنتی‌شان شلوار تپوشیده‌اند. غرش خنده آلمان‌ها به هوا بلند شد، و وقتی چشمشان به باسن یکی از دشمنان دیروزی‌شان می‌افتاد هو می‌کشیدند و سوت می‌زدند. ولی بعد از یک ساعت بازی، وقتی افسر فرمانده ماجرا را شنید، دستور داد این کار را متوقف کنیم.
در جایی دیگر، آلمان‌ها در سنگرهای‌شان شام کریسمس درست کردند و به سربازان بریتانیایی اصرار کردند شام را با آن‌ها بخورند. وقتی آن‌ها نپذیرفتند، آلمان‌ها پایشان را گرفتند و به داخل سنگر کشیدند. گروهبان سیریل درومونر تماس دیگری را توصیف می‌کند. سربازی با فریاد دیگری را دعوت کرد. بعد دیدیم که یک سرباز آلمانی از سنگرش بیرون آمد و به آن سمت آمد: با یکدیگر ملاقات کردیم سلام دادیم. دیگران هم از هر دو طرف آمدند و هدایا ردوبدل شد. یکی از آن‌ها گفت《دلمان نمی‌خواهد شما را بکشیم، و شما هم دوست ندارید ما را بکشید. پس چرا به یکدیگر شلیک کنیم؟》
صص ۲۷۶-۲۷۷

[Elliot Ratzman · Rating 4 out of 5]

I assigned this text for my course on Good and Evil because it covers a wide range of atrocities and psychological theories in the service of moral arguments. Glover’s framing is that the 20th century’s horrors can be attributed to an erosion of the “moral resources” due to a number of factors, most prominently the rise of mentalities of xenophobia and discourses of cruelty, tracing their origins to the philosopher Nietzsche. While I think blaming Nietzsche is overcooked, it’s a useful on-ramp for discussing a range of Big Ticket debates which Glover unpacks well, informed by responsible historical description. In this thick, but highly readable, march through the 20th century, we encounter ethics of war, debates about nuclear weapons, the horrors of Stalin, Mao and Pol Pot, the Holocaust, Rwanda, and so forth. The text does a lot of work; by the end of our month of reading, my students have gone through a boot-camp of 20th century terror along with some important intellectual history.

[Grant · Rating 5 out of 5]

Fascinating. His discussions of tribalism, Belief and psychological distancing and their roles in the atrocities presented reveal how relatively-normal humans could carry out such appalling events in these manipulated environments.

Well structured and thoroughly researched, Glover's work on 20th century moral history is thought-provoking and often disturbing in its details. But it's also something that constantly reminded me of the bitterness and tribalism found on social media. Many of the problems we see online today have their foundations in the psychology he presents in Humanity.

[Dhandayutha · Rating 2 out of 5]

Sorry I Couldn't read the whole book.I don't even want to read it for the simple reason it consider Nietzsche as an anti humanist.Consider his views cruel,and even glover deliberately use term like Nietzsche challenge against humanity which is nothing but rubbish.In one way or another Nietzsche influenced and responsibe for the rise of many potential crusaders to fight for humanity.

[Joona Myllärniemi · Rating 5 out of 5]

I finished this book on my second try because it's kinda heavy to read. It's dark and complex but once you get used to it, this will keep you interested with well thought philosophic insights about human cruelty and how to avoid the disasters of 1900's.

Definitely one of those books that changed my perspective about humanity for good.

[Pedy gonzales · Rating 5 out of 5]

به قول خشایاردیهیمی خوندن این کتاب بر همه فارغ از عقایدشون واجبه. این تازه قسمتی از جنگها و کشتارهای قرن بیستم بود. این کتاب و وحشتی که از جنگ به آدم میده میتونه خوی انسانی آدم رو تقویت کنه و بیزاری از کشتار رو افزایش بده. شایدم نه

[Alicia · Rating 5 out of 5]

Highly recommend to everyone interested in avoiding historical repetitions.

[Ryan Houlette · Rating 5 out of 5]

Important and thought-provoking.

[Norbert Barth · Rating 4 out of 5]

Combines very instructive historical details with ethical questions.

[Charles Thorpe · Rating 5 out of 5]

A thoughtful and humane philosophical history.

[Anttoni]

Tälle teokselle ei oikein voi antaa arvosanaa. Teos on tärkeä ja yleistajuinen koonti 1900-luvun hirveyksistä. Lisäksi se sitoo tarkasteluunsa etiikkaa tavalla, jonka luulisi innostavan etiikkaan vähemmän perehtynyttä. En kuitenkaan yhdy kirjaa ylistävään kuoroon.

Teoksen selkeänä ongelmana on, ettei moraalisuus ole kovin oleellisesti läsnä Gloverin keskiyttyessä moraalin - tai sen puuteen - sijasta enemmänkin 1900-luvun hirmutekojen kuvauksiin ja näiden hirmutekojen toimintalogiikkoihin.
Etiikasta ja moraalista teos ei sen sijaan sano paljoa. Mielenkiintoista on myös, että Glover ohittaa lähes täysin, yhtä lyhyttä tekstikappaletta lukuunottamatta, Frankfurtin kriittisen teorian ajattelijat, mikä on ilmentää kirjan asetelmaa laajemminkin. Glover nimittäin ajaa läpi teoksen omaa käsitystään "moraali-identiteetistä", ohittaen muut moraalisuutta koskevat pohdinnat 1900-luvun hirveyksien jälkeen, joita esim. edellä mainittu Frankfurtin koulukunnan ajattelijat ovat käsittelleet paljolti.

Gloverin käsitys moraali-identiteetistä on hämmentävä ei vain sen teoreettisen ohuuden vuoksi, vaan myös siksi, että teoksessaan Glover puhuu toistuvasti, kuinka esim. My Lain verilöylyssä hirmutekoihin osallistuneiden oma identiteetti murrettiin ja tilalle tarjottiin koulukutksen, propagandan, terrorin jne. avulla hirmuteot mahdollistava identiteetti. Toisin sanoen, Glover esittää identiteetin häilyvänä ominaisuutena, joka voi myös helposti murtua. Ilmeinen kysymys näin ollen on, miksi Gloverin ajama, toisenlainen moraali-identiteetti olisi sen kestävämpi?

Toisaalta katsauksessaan teos on jokseenkin vajavainen, sillä olisin kaivannut keisarillisen Japanin tilanteen tarkastelua, siinä missä kommunistista Kiinaakin tarkasteltiin. Teoksessa välittyykin tietty euro- tai länsikeskeisyys. Filosofian puolella teos näyttäytyy myös hieman vanhahtavalta, tukeutuessaan paljolti"filosofian klassikoihin", Platoniin ja Sokrateehen sekä Kantiin. Muitakin filosofeja ja eettisiä ja yhteiskunnallisia ajattelijoita olisi varmasti ollut löydettävissä, jotka olisivat olleet ajankohtaisia kirjan otsikon, "1900-luvun moraalihistoria", kannalta.

Kaiken kaikkiaan teos on hyvä katsaus 1900-luvun historiaan, mausteenaan moraaliset ja eettiset pohdinnat. Aiheensa puolesta teos oli ainakin itselleni hyvin raskasta luettavaa, sillä Glover vyöryttää verilöylyä toisen perään lukijalle. Teos ei muodostakaan 1900-luvusta - tai ihmisyydestä ylipäänsä - kovin hohdokasta kuvaa.

[Stuart Smith · Rating 5 out of 5]

As per the tagline review. This is a gripping and necessary book. Particularly in these scary times. The further we travel in time from those 20th Century atrocities, the closer we appear to be to repeating them, or worse.
Taking the assassination of Franz Ferdinand as its starting point, the author analyses philosophy, tribalism, and psychology in an effort to understand why people acted, condoned or were complicit in some of the worse behaviour in recorded history.
A non-fiction page turner.