Η Ιστορία γράφεται πάντα από τους Νικητές και τους Ισχυρούς οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να αποσιωπούν να αποκρύπτουν ή το χειρότερο να παραποιούν και να αλλοιώνουν την αλήθεια κατά το δοκούν, αποκοιμίζοντας τον λαό και αποστερώντας τον από την αληθινή ιστορία του. Διδασκόμαστε έτσι μια κατασκευασμένη, μια "εικονική ιστορία" που εξυπηρετεί πάντοτε την εκάστοτε άρχουσα τάξη - η οποία έχει την τάση να εξωραΐζει γεγονότα προς όφελός της...
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας αποκαλύπτει με τόλμη οδυνηρές και συγκλονιστικές αλήθειες για την μεγάλη Επανάσταση των Ελλήνων, ανασύρει γεγονότα που αποκαθηλώνουν κατασκευασμένους ήρωες και αποδίδει τιμές στους αληθινούς αγωνιστές και στους αληθινούς μάρτυρες της Παλιγγενεσίας.
Ο Θεόδωρος Δημοσθένη Παναγόπουλος γεννήθηκε στο Καλλιάνοι Κορινθίας και ζει στην Κρήτη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετά τις σπουδές του εισήλθε στο δικαστικό σώμα, στο οποίο υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως δικαστής της Τακτικής Δικαιοσύνης. Υπήρξε επίσης μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Ηρακλείου. Τα πνευματικά του ενδιαφέροντα κινούνται γύρω από τα θέματα της Ιστορίας, της Θρησκειολογίας και των Κοινωνικών Επιστημών. Σχετικά άρθρα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά των Αθηνών και σε εφημερίδες.
Ένα βιβλίο για τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821, για τον τρόπο ζωής των Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και για όσα η σχολική ιστορία δεν μας λέει. Η βιβλιογραφία εκτενής και ενδιαφέρουσα. Αλλά...Δεν είναι ιστορικό δοκίμιο. Ο συγγραφέας επεμβαίνει διαρκώς με σχόλια απρεπή κατά τη γνώμη μου, που το μόνο που κάνουν είναι να υποβαθμίζουν το βιβλίο. Χαρακτηρισμοί όπως "κωλόπαιδο", "τέρας ασχήμιας", "καθάρματα" είναι πολύ ενοχλητικοί για τον αναγνώστη και δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό.
Μια ενδιαφέρουσα άποψη για τα γεγονότα αλλά απέχει από το να είναι ιστορική και τεκμηριωμένη. Αναφέρει αρκετά "κουτσομπολιά" της εποχής και παραλειπόμενα της επίσημης ιστορίας που μαθαίνουμε στο σχολείο.
Δυσκολεύτηκα να το τελειώσω καθώς ενώ το θέμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρων, εν πολλοίς το χάνει με τον φθηνό σχολιασμό που υπάρχει διάχυτος παντού. Δε νομίζω ότι προσφέρει τίποτα απολύτως σε μια ιστορική μελέτη ή δοκίμιο, ο χαρακτηρισμός κωλοπαιδο του κερατά ή καθίκι ή, ακόμα χειρότερα, ο παραλληλισμός της εποχής του 1821 με όσα έκανε το… ΠΑΣΟΚ μέχρι πριν λίγα χρόνια. Συμφωνώ στο ότι η εκκλησία είχε έναν περίεργο ρόλο σε όλη την διάρκεια της επανάστασης(και όχι μόνο…) ωστόσο προτιμώ να το διαβάσω σε άλλου τύπου βιβλίο και όχι σε αυτό, διανθισμένο με ατυχή και χοντροκομμένα «αστεία».
Ειχα ολη την καλη διαθεση να το διαβασω αλλα κουραστηκα απο τους χαρακτηρισμους και τα προσωπικα σχολια του συγγραφεα. Θα προτιμουσα την καταγραφη των γεγονοτων και την παραβολη των πηγων, οπως γινεται, χωρις αυτα τα περιττα σχολια. Μπορουμε και οι ιδιοι να βγαλουμε συμπερασματα.
Πολύ ωραίο βιβλίο. Πραγματικά εύκολο στο διάβασμα και πολλές φορές σοκαριστικό. Είναι τόσο πολλά που δεν ξέρουμε για την ιστορία μας και ακόμη και αν κάποιος διαφωνεί με το συγγραφέα δεν μπορεί παρά να δεχτεί ότι τουλάχιστον το περιεχόμενο είναι βασισμένο σε πολλές πηγες.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μαρτυρίες που προσφέρουν μια εντελώς διαφορετική οπτική από την επικρατούσα. Αναδεικνύεται ο διαχρονικά καταστροφικός κι αρνητικός ρόλος της εκκλησίας στην εξέλιξη της Ελλάδας. Θα μπορούσε ίσως ο συγγραφέας να αποφύγει τις μακροσκελείς και συχνά επαναλαμβανόμενες απόψεις του επί συγκεκριμένων θεμάτων.
Βοηθάει στην κατανόηση της Ελληνικής επανάστασης, έχει άγνωστα και πολύ ενδιαφέροντα περιστατικά.
Βασισμένο σε πολλές πηγές. Ο συγγραφέας επεμβαίνει πολλές φορές απηυδισμένος, κάτι που θα μπορούσε να αποφευχθεί από έναν ιστορικό τόσα χρόνια μετά την επανάσταση.
Πολύ ψάξιμο από τον συγγραφέα με παρά πολλές πηγές περιγράφει τα χρόνια της τουρκοκρατίας,τον αγώνα,αλλά και μετέπειτα αληθινά και όχι όπως την επίσημη ιστορία.
Ψιλά γράμματα της ιστορίας που δεν αναφέρονται ποτέ στα επίσημα βιβλία, μαζί με άψογη παράθεση των πηγών. Ωστόσο χάνει στο κομμάτι της αφήγησης και της γραφής. Όσοι έχουν διαβάσει Ραφαηλιδη θα καταλάβουν ακριβώς τι εννοώ.
Πράγματι πρόκειται για πολύ ψιλά γράμματα που δεν στηρίζονται σε αξιόπιστες μαρτυρίες. Αλλωστε αυτό το δόλιο 1821 έχει "λεηλατηθει " από ουκ ολίγους συγγραφείς της αρπαχτής