What do you think?
Rate this book
Leyla.
Traduzione di M. Belardetti. Milano, 2007; br., pp. 473, cm 14x21,5. (Narrativa. 13). Il padre di Leyla è un uomo dispotico e violento, mentre la madre, rassegnata a una vita di sottomissione, è amata dalle vicine perché riesce a fare per loro sogni capaci di alleviare il loro dolore. Leyla vive la sua vita di ragazzina ingenua e fantasiosa, pur sentendo crescere in lei la voglia di un cambiamento. Dopo il licenziamento del padre, che era ferroviere, la situazione economica precipita e tutta la famiglia si trasferisce a Istanbul al seguito dei due fratelli maggiori, trovando ospitalità presso un'anziana signora, ex amante del padre. Le ragazze vengono trattate come domestiche senza paga, mentre il capofamiglia non cerca neppure lavoro e spera che i figli trovino un marito o una moglie ricchi. Leyla si ribella e si sposa precocemente per amore, seguirà poi suo marito in Germania.
473 pages, Paperback
First published January 1, 2006
5 people are currently reading
200 people want to read
About the author
Feridun Zaimoglu
45 books37 followersBorn in Turkey, Zaimoglu migrated with his parents to Germany in 1965. He is a poet and visual artist, and his central themes are the problems of the second and third generation of Turkish immigrants to Germany.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
May 7, 2023
Dies war mein zweiter Roman von Feridun Zaimoglu. Bereits mit dem ersten tat ich mich sehr schwer. Eigentlich schade, die Inhaltsangaben aller Zaimoglu Bücher klingen immer spannend, und ich bin sehr interessiert an Gegenwartsliteratur und Stimmen ethnischer Minderheiten. In seinen Interviews hat er stets viel Aufschlussreiches zu sagen.
Auf Seite 150 wollte ich bereits zum ersten Mal die Lektüre abbrechen. Ich beschloss zwar, weiterzulesen, habe aber ganze Kapitel nur überflogen. Stellenweise gelang es dem Autor, mich weiter an die Geschichte zu binden. Auf Seite 225 war ich aber wieder an dem Punkt absoluter Langeweile angelangt. Ich wollte es fertig lesen. Ich wollte es nicht fertig lesen. Den Rest des Buchs habe ich überflogen, mit kurzen Boxenstopps sofern der Inhalt nicht allzu öde war.
Woran lag es? Ich kam nie so weit, die Figuren interessant zu finden. Die Ich-Perspektive des Kindes Leyla war zu schlicht und zu distanzlos. Mir fehlte eine konkrete Einführung: wo und wann spielt das Ganze? Die Ich-Erzählerin gibt uns keine Anhaltspunkte. Wenn es nicht in der Inhaltsangabe stünde, hätte ich die erste Hälfte des Buchs völlig im Dunkeln getappt. Vielleicht liegt es an der Perspektive – ein männlicher Autor erzählt aus der Ich-Perspektive eines Mädchens. Es hat mich nicht überzeugt. Die Erzählung zirkelt um einen gewalttätigen Vater, und berichtet häufig von monotonen Alltäglichkeiten. Die Kapitel sind lang und verlieren sich oft in Belanglosigkeiten; vieles hätte in der Verknappung eine stärkere Wirkung entfalten können. Zum politischen Diskurs trägt der Text nur insofern bei, indem er viele negative Klischees bestätigt.
Ich bin Herrn Zaimoglu einst zufällig begegnet (beim Bäcker am Bahnhof), er war sehr adrett und höflich; und ich wünsche ihm alles Gute und viel Erfolg. Aber wieder einmal bin ich verblüfft, wie ein Buch so viel öffentliche Lobpreisung erfährt. Da mich der Inhalt nicht fesseln konnte, ist mir der vielgelobte Stil Zaimoglus wohl entgangen. Von „sinnesfroh“ und „farbenprächtig“ und „epischer Kraft“ ist in der Presse die Rede, was ich im Text jedoch nicht wiederfinden kann; „fremd und schön“ wird der Roman genannt – fremd ja, auch schön? Ist die Lobpreisung eines türkischstämmigen Autors das Feigenblatt des deutschen Feuilletons? Nun denn. Ich fühlte mich nicht ergriffen. Eine passende Redewendung: „gutes Aussehen alleine reicht nicht“.
Auf Seite 150 wollte ich bereits zum ersten Mal die Lektüre abbrechen. Ich beschloss zwar, weiterzulesen, habe aber ganze Kapitel nur überflogen. Stellenweise gelang es dem Autor, mich weiter an die Geschichte zu binden. Auf Seite 225 war ich aber wieder an dem Punkt absoluter Langeweile angelangt. Ich wollte es fertig lesen. Ich wollte es nicht fertig lesen. Den Rest des Buchs habe ich überflogen, mit kurzen Boxenstopps sofern der Inhalt nicht allzu öde war.
Woran lag es? Ich kam nie so weit, die Figuren interessant zu finden. Die Ich-Perspektive des Kindes Leyla war zu schlicht und zu distanzlos. Mir fehlte eine konkrete Einführung: wo und wann spielt das Ganze? Die Ich-Erzählerin gibt uns keine Anhaltspunkte. Wenn es nicht in der Inhaltsangabe stünde, hätte ich die erste Hälfte des Buchs völlig im Dunkeln getappt. Vielleicht liegt es an der Perspektive – ein männlicher Autor erzählt aus der Ich-Perspektive eines Mädchens. Es hat mich nicht überzeugt. Die Erzählung zirkelt um einen gewalttätigen Vater, und berichtet häufig von monotonen Alltäglichkeiten. Die Kapitel sind lang und verlieren sich oft in Belanglosigkeiten; vieles hätte in der Verknappung eine stärkere Wirkung entfalten können. Zum politischen Diskurs trägt der Text nur insofern bei, indem er viele negative Klischees bestätigt.
Ich bin Herrn Zaimoglu einst zufällig begegnet (beim Bäcker am Bahnhof), er war sehr adrett und höflich; und ich wünsche ihm alles Gute und viel Erfolg. Aber wieder einmal bin ich verblüfft, wie ein Buch so viel öffentliche Lobpreisung erfährt. Da mich der Inhalt nicht fesseln konnte, ist mir der vielgelobte Stil Zaimoglus wohl entgangen. Von „sinnesfroh“ und „farbenprächtig“ und „epischer Kraft“ ist in der Presse die Rede, was ich im Text jedoch nicht wiederfinden kann; „fremd und schön“ wird der Roman genannt – fremd ja, auch schön? Ist die Lobpreisung eines türkischstämmigen Autors das Feigenblatt des deutschen Feuilletons? Nun denn. Ich fühlte mich nicht ergriffen. Eine passende Redewendung: „gutes Aussehen alleine reicht nicht“.
February 7, 2017
actual rating: 4,5. i really loved it and I'm looking forward to reading more of Zaimoglu's books
December 1, 2008
Zaimoglu - a German-Turkish author - is telling us the story of Leyla who is growing up in Anatolia under the control of a very rigorous and strict father. A haunting, pitiless and sometimes shocking story, but also gentle and delicate. I loved the writing style of Zaimoglu which is naive, unsophisticated and without any evaluation. A worth reading novel.
July 7, 2019
Cuando Leyla era una niña aún íbamos bien, tenía algunos trazos de personalidad interesantes. Luego la puso a pasar por una adolescencia sin pena ni gloria -un poco romántica para mi gusto- y después, ya adulta, el libro se volvió irritante.
En él:
- Las mujeres sólo están preocupadas por la pureza, los hombres guapos, la apariencia y los electródomesticos. Pasan sus vidas atendiendo hombres y criticando otras mujeres
- Los hombres hacen malos negocios, maltratan a las mujeres que suspiran por ellos y se meten en riñas por el honor.
- Paralelamente, pero sin que hagan la más mínima mella en su papel, a los personajes les suceden un montón de cosas sin aviso previo y sin seguimiento posterior (mudanza a Istambul, muerte y nascimiento de bebés, aborto, abandono de la esposa, retoma de la esposa, etc).
No.
En él:
- Las mujeres sólo están preocupadas por la pureza, los hombres guapos, la apariencia y los electródomesticos. Pasan sus vidas atendiendo hombres y criticando otras mujeres
- Los hombres hacen malos negocios, maltratan a las mujeres que suspiran por ellos y se meten en riñas por el honor.
- Paralelamente, pero sin que hagan la más mínima mella en su papel, a los personajes les suceden un montón de cosas sin aviso previo y sin seguimiento posterior (mudanza a Istambul, muerte y nascimiento de bebés, aborto, abandono de la esposa, retoma de la esposa, etc).
No.
August 31, 2024
بریده هایی از متن کتاب:
دزدهای بزرگ به پرداخت پول خرد جریمه می شوند، ولی گناهکاران کوچک باید مجازات سنگینی را تحمل کنند.
جنگ هم مثل عشق است. وقتی مقابل یک خانم ایستاده ای، بابد جیب هایت را خالی کنی. باید به چشمانش نگاه کنی تا نیت واقعی تو را تشخیص دهد.
دست کشیدن از آرزوها کار خوبی نیست، مگر آدم در زندگی اش چه چیز دیگری دارد؟
همه چیز می گذرد، به زودی غصه اش را فراموش خواهد کرد و غصه ی بعدی به سراغش خواهد آمد.
رفاه مادی حال همه را خوب می کند.
من گرگ را نوازش خواهم کرد و شاید گرگ دستی را که به پشتش کشیده می شود گاز نگیرد.
دزدهای بزرگ به پرداخت پول خرد جریمه می شوند، ولی گناهکاران کوچک باید مجازات سنگینی را تحمل کنند.
جنگ هم مثل عشق است. وقتی مقابل یک خانم ایستاده ای، بابد جیب هایت را خالی کنی. باید به چشمانش نگاه کنی تا نیت واقعی تو را تشخیص دهد.
دست کشیدن از آرزوها کار خوبی نیست، مگر آدم در زندگی اش چه چیز دیگری دارد؟
همه چیز می گذرد، به زودی غصه اش را فراموش خواهد کرد و غصه ی بعدی به سراغش خواهد آمد.
رفاه مادی حال همه را خوب می کند.
من گرگ را نوازش خواهم کرد و شاید گرگ دستی را که به پشتش کشیده می شود گاز نگیرد.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 6, 2018
скукааааааа
May 2, 2019
For me it was too slow at times. But I enjoyed it.
Read
May 24, 2020abgebrochen
October 12, 2021
Ich habe es erst einmal zur Seite gelegt. Die Szenen, wo der "Hausherr" Mutter und Kinder misshandelt, fand ich sehr schwer zu ertragen.
Read
July 25, 2025DNF. Hated the writing style, liked the idea.
March 11, 2012
OPINIA Z 18 LUTEGO 2011
Książki, które straszą okładką, a zarazem mają tak nudne streszczenie, na jej końcu, że nie potrzeba pomocy Piaskowego Dziadka, by sobie nieźle "podzymać", omijam szerokim łukiem. Jedyną dla takich tytułów szansą jest polecenie przez osobę, której ufam w doborze literatury. I "Leyla" jest właśnie taką książką, której bym nie tknął, gdyby koleżanka mi jej nie poleciła.
Historia opowiada o życiu Leyli, córki Halida. Widzimy jej większość etapów dorastania, która przechodzi je pod czujnym okiem despotycznego ojca, którego hobby jest katowanie swojej rodziny. Całość dzieje się we Wschodniej Turcji w latach pięćdziesiątych XX wieku, więc mamy okazję sprawdzić, jak miały/mają się paskudne tradycje w tym kraju.
I muszę przyznać, że jedyne co mnie zachęcało do szybszego przeczytania książki, to właśnie ta tradycja. Bo cała reszta to historie pokroju tego, co produkuje Goździkowa z Zielonką pod blokiem. Same ploty. Na dodatek styl produkowania akapitów mi się nie podoba. Brakuje myślników, więc ciężko nie zgubić się w dialogach. Zwłaszcza, jak w jednym akapicie, po kropce, mamy całą rozmowę, wraz z tłumaczeniami typu: "powiedziałam". Po jakimś czasie przestałem się martwić i wyłącznie czytałem, nie wczuwając się w rolę i nie analizując konkretnych wypowiedzi. Inna sprawa, że narrator w postaci głównej bohaterki raz jest wszystko wiedzący, by potem zmienić się, we wszystko zapominającego.
Bardziej czekałem na pojawienie się brutalnego ojca i jego zabobonów, niż na to, czy uda się Leyli ułożyć życie. Bardziej podobały mi się sceny drastyczne, włącznie z bardzo okrutną aborcją, niż sielankowe życie na wsi.
Uważam, że książka jest przeciętna. Samo zakończenie mnie również poirytowało. Po 500 stronach nie ma żadnego zakończenia. Brak pomysłu? Otwarta furtka na drugi tom? Żeby dobrze zilustrować, jak wygląda zakończenie, musiałbym zakończyć recenzję w tym momen...
http://www.majinfox.blogspot.com/
Książki, które straszą okładką, a zarazem mają tak nudne streszczenie, na jej końcu, że nie potrzeba pomocy Piaskowego Dziadka, by sobie nieźle "podzymać", omijam szerokim łukiem. Jedyną dla takich tytułów szansą jest polecenie przez osobę, której ufam w doborze literatury. I "Leyla" jest właśnie taką książką, której bym nie tknął, gdyby koleżanka mi jej nie poleciła.
Historia opowiada o życiu Leyli, córki Halida. Widzimy jej większość etapów dorastania, która przechodzi je pod czujnym okiem despotycznego ojca, którego hobby jest katowanie swojej rodziny. Całość dzieje się we Wschodniej Turcji w latach pięćdziesiątych XX wieku, więc mamy okazję sprawdzić, jak miały/mają się paskudne tradycje w tym kraju.
I muszę przyznać, że jedyne co mnie zachęcało do szybszego przeczytania książki, to właśnie ta tradycja. Bo cała reszta to historie pokroju tego, co produkuje Goździkowa z Zielonką pod blokiem. Same ploty. Na dodatek styl produkowania akapitów mi się nie podoba. Brakuje myślników, więc ciężko nie zgubić się w dialogach. Zwłaszcza, jak w jednym akapicie, po kropce, mamy całą rozmowę, wraz z tłumaczeniami typu: "powiedziałam". Po jakimś czasie przestałem się martwić i wyłącznie czytałem, nie wczuwając się w rolę i nie analizując konkretnych wypowiedzi. Inna sprawa, że narrator w postaci głównej bohaterki raz jest wszystko wiedzący, by potem zmienić się, we wszystko zapominającego.
Bardziej czekałem na pojawienie się brutalnego ojca i jego zabobonów, niż na to, czy uda się Leyli ułożyć życie. Bardziej podobały mi się sceny drastyczne, włącznie z bardzo okrutną aborcją, niż sielankowe życie na wsi.
Uważam, że książka jest przeciętna. Samo zakończenie mnie również poirytowało. Po 500 stronach nie ma żadnego zakończenia. Brak pomysłu? Otwarta furtka na drugi tom? Żeby dobrze zilustrować, jak wygląda zakończenie, musiałbym zakończyć recenzję w tym momen...
http://www.majinfox.blogspot.com/
January 30, 2016
Tragic tale of a Turkish girl in Eastern Analtolia in the 50s who becomes one of the first Gastarbeiterin (guest - workers) who moved to Germany. The women in the book are beaten and treated like animals by the men but in the end, it is their secret strength which leaves the reading knowing that they are the true heroes.
January 18, 2018
I bought this book maybe 9 years ago and kept postponing reading it. Perhaps I knew subconsciously it wasn’t going to be any good. It was interesting for me to learn about Turkey back in the days but that’s it. The story of Leyla and her family is way too long, the events are often boring and the style is pretentious.
Displaying 1 - 13 of 13 reviews