禍家（まがや）

家 #1

by Shinzō Mitsuda

「ぼうず、おかえり……」１２歳の少年・棟像貢太郎（むなかたこうたろう）は、近所の老人が呟く言葉に不吉な予感を覚えていた。両親を事故で亡くし、祖母と越してきた東京郊外の家。初めての場所のはずなのに、知っている気がしてならないのだ。そして、怪異が次々と彼を襲い始める。友達になった少女・礼奈（れな）とともに探り出した、家に隠された戦慄の秘密とは？

Genres: Fiction, Horror

324 pages, Kindle Edition

First published October 23, 2009

About the author

See 三津田 信三 (Japanese)、 三津田信三 (Traditional Chinese).

Reviews

[Mizuki · Rating 3 out of 5]

Outline of the story: A 13 years old boy moved with his grandmother to a small town after his parents died in a car accident, but all is not well within their new residence as the boy started seeing phantoms which no one else could see.

It's a neatly written horror/detective novel with a touch of paranormal elements and folklore in it. The story starts off strong but the ending is a bit too predicable and I found myself underwhelmed, but all in all, it is not a bad book.

but honestly, I got very, very tired of seeing the boy hearing different strange noise in the middle of the book, the same tricks have been used for too many times, Mr. Mitsuda.

[Pete WK. · Rating 5 out of 5]

เป็นนิยายผีเล่มแรกในรอบกี่ปีไม่รู้ แต่ที่จำได้นิยายผีเล่มล่าสุด
ที่เคยอ่านก็คือเรื่อง Ring คำสาปมรณะ เมื่อตอนอยู่ ม.ต้น ซึ่ง
เอาจริงๆ เรื่อง Ring ถ้าอ่านครบทั้ง 3 เล่ม(ณ ตอนนั้น)
ก็จะรู้ว่ามันไม่ใช่นิยายผีเลย แต่ขอเหมาว่าเป็นนิยายผีไปก่อน


เหตุผลที่เราห่างห่ยไปจากนิยายผีก็คงไม่พ้นเรื่องอายุที่เยอะ
ขึ้น และความชอบของเราที่มันผลัดเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ถ้าเป็นตอนนั้น
เราจะอินกับนิยายผีของภาคินัย ชอบนิยายผีของญี่ปุ่น แต่
พอเราโตขึ้น เรากลับมองว่านิยายพวกนี้มันเดิมๆ ไม่น่าติดตาม
ก็เลยหันมาเสพนิยายฆาตกรรมสืบสวนสอบสวน จนถึงทุกวันนี้


เกริ่นจบละ

เรื่องนี้เป็นนิยายผีแบบผีจริงๆ ไม่มีหมกเม็ด ไม่มีหลอกคนอ่าน
ตอนแรกก็ลังเลว่าจะสนุกมั้ย เพราะไม่ค่อยเห็นใครพูดถึงเท่าไหร่

แต่พออ่านไปจริงๆ เราพบว่ามันค่อนข้างสนุกนะ ตัวละครเอกก็เป็น
แค่เด็กอายุ 13 ดำเนินเรื่องค่อนข้างกระชับ รวดเร็ว อาจะเป็นเพราะจำนาน
หน้าที่มีไม่ถึง 200 หน้า ก็เลยไม่มีอะไรเวิ่นเว้อมาก

การบรรยายฉากผี เรายอมรับว่าทำได้ดีมาก
บรรยายได้เห็นภสพและน่ากลัวดี แตจ่มีบางจุดที่เราแปล่งๆ
นิดหน่อย นั่นคือการตีความ เสียง ออกมาเป็นตัวหนังสือ
บางทีจากที่น่ากลัวมันกลายเป็นน่าขำแทน

ส่วนพล็อตเรื่องเราค่อนขช้างชอบนะ ถึงจะไมไ่ด้พลิกล้อคอะไรนักหนา
แต่ทำได้น่าติดตามดี จุดหักมุมก็อยู่ในขั้นที่เราสามารถคล้อยตามได้

ที่ชอบอีกหนึ่งอย่างคือบรรทัดสุดท้ายของเรื่อง มันเป็นตลกร้ายที่
เราเองก็ถึงกับอุทานออกมาเลยว่า "เอางี้เลยเหรอ? "

สรุป
สนุกก อ่านได้เพลินๆเล่มบางๆ

[Makmild · Rating 3 out of 5]

จะว่าสนุก็สนุก จะว่าจืดมั้ยก็จืด 555555 แต่ที่แน่ๆ คือน่ากลัว โดยเฉพาะตอนบรรยายบรรยากาศความลึกลับของบ้าน ไอ้คนที่อยู่บ้านไม้แบบดิชั้นก็คือคิดดีกับบ้านตัวเองไม่ได้เลย กลัวว้อย

นี่เป็นนิยายผี ผีจริงไม่มีอ้างอิงอะไร ผีล้วน วิญญาณล้วน มาจริงไม่หลอก แต่ตบท้ายด้วยการสืบสวนเล็กๆว่าผีมาจากไหน จริงๆมันสนุกเพราะการดำเนินเรื่องฉับไว ฉึบๆ ไม่ถึง 200 หน้า จบไวมาก ไวไป เสียดายองค์ประกอบหลายอย่างในเรื่อง ป่าเอย เพื่อนบ้านเอย แต่สนุกแหละ นี่ซื้อมาดองไว้ 10 กว่าปีไม่กล้าอ่านเพราะปก พอห่อปกก็ไม่กล้าอ่านตอนกลางคืนอยู่ดี คนขี้กลัวอะเนอะ 55555555

[Nott Pattaradanai · Rating 2 out of 5]

อ่านไปหงุดหงิดไป ทั้งที่เล่มมันบางมากๆแต่ใช้เวลานานมากกว่าจะจบ เนื้อเรื่องนึกว่าจะอะไรนักหนา ก็มีแค่อีเด็กวิ่งหนีผีไปมา

บทบรรยายก็น่ารำคาญมาก เข้าใจแหละว่านี่คือเด็กประถมเว้ย แต่แม่งเวิ่นเว้อไรนักไม่รู้ พาร์ทสืบสวนก็จืดสนิท บทบรรยายที่มีแต่บอกทิศทางให้จินตนาการคือทำงงไปหมด และสุดท้ายกลายเป็นเรื่องผสมฆาตกรรมไปได้ไงวะ ไหนปูมาเป็นผีไม่ใช่เหรอ