What do you think?
Rate this book
Bernie Gunther #1-3
Trilogia berlinesa
"En 1989, el escritor escocés Philip Kerr publicó su primera novela, Violetas de marzo, en la que también debutó su peculiar detective, Bernie Gunther, un ex agente de la Kripo -la temida policía criminal del III Reich- especializado en buscar a personas desaparecidas. En esta primera entrega, la acción se sitúa en el Berlín de 1936, cuando la ciudad se preparaba para acoger los Juegos Olímpicos. En 1990 apareció Pálido criminal, en la que Gunther se ve obligado a reincorporarse a la Kipro para investigar los asesinatos de varias adolescentes alemanas ocurridos en 1938. Por último, un año más tarde, vio la luz la tercera parte de esta trilogía, Réquiem alemán. Ambientada en 1947, tras la derrota de la Alemania nazi, Gunther se ve envuelto en la intrincada trama de
1062 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1993
2090 people are currently reading
8308 people want to read
About the author
Philip Kerr
123 books2,006 followersPhilip Kerr was a British author. He was best known for his Bernie Gunther series of 13 historical thrillers and a children's series, Children of the Lamp, under the name P.B. Kerr.
Librarian’s note: There is more than one author in the Goodreads database with this name.
Librarian’s note: There is more than one author in the Goodreads database with this name.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 767 reviews
October 12, 2016
Χαρακτηρίζεται με επιείκεια ως η επιτομή της νουάρ λογοτεχνίας.
Ευλογημένα ταλαντούχος ο Philip Kerr καταφέρνει να προκαλεί απολαυστική ανάγνωση και κομμένη ανάσα σε αυτό το έπος της τριλογίας του Βερολίνου.
Περιλαμβάνει τρία μυθιστορήματα με χρονική ακολουθία και πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μου πλέον ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ.
Είναι ένας εκπληκτικά κυνικός και τρυφερός χαρακτήρας. Καταφέρνει ανάμεσα απο ανείπωτες τραγωδίες- αιματοχυσίες σε τοξικούς βωμούς-και την τρομερή βαρβαρότητα του ναζισμού να διατηρεί τις ηθικές του αξίες,την ανθρωπιά του,την ευσυνειδησία του και την αγάπη του για τους ανθρώπους ανεξαρτήτως καταγωγής,χρώματος,θρησκείας και πολιτικών ή ερωτικών προτιμήσεων.
Αντιμετωπίζει το φασισμό και τους παρανοϊκούς οπαδούς του με απέχθεια και χιούμορ που κόβει σαν ξυράφι και αφήνει να ξεχυθεί το αίμα του τέρατος που τάιζαν οι εθνικοσοσιαλιστές φιλοναζί και οι φατρίες του γερμανικού υπόκοσμου ως βάση για το οικοδόμημα του ναζισμού.
Ο Γκούντερ είναι ο αστυνομικός που παραιτείται και γίνεται ιδιωτικός ερευνητής επειδή αηδιάζει με το χιτλερικό καθεστώς. Έτσι ξεκινά να διαλευκάνει τρεις ιστορίες φρικτές και διεστραμμένες,ανακατεμένες με ένα κοκτέιλ αίματος-σαδιστών-εκβιαστών-αμόρφωτων εθνικιστών-διεφθαρμένων αξιωματικών-άπληστων πολιτικών-αδίστακτων επιχειρηματιών-πρώην κατάδικων-και κάθε εθνικότητας τραμπούκων.
Η πρώτη ιστορία (1936) διαδραματίζεται την καταραμένη περίοδο ενδυνάμωσης του Χίλτερ,λίγο πριν την διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων στη γερμανική μητρόπολη.
Στη δεύτερη ιστορία (1938) ο παρανοϊκός δικτάτορας που διψάει για αίμα έχει την απόλυτη κυριαρχία.
Και στην τρίτη ιστορία (1947) το κτήνος έχει εξολοθρευτεί-αφήνοντας στρατιές απο ψυχασθενείς υπηκόους ζωντανούς να αλληλοσπαράσσονται -ενώ η Ευρώπη μαζί με όλη την ανθρωπότητα θάβουν νεκρούς και παλεύουν για την επιβίωση μέσω Ψυχρού Πολέμου.
Οι ιστορίες δεν είναι συνηθισμένες.
Στην πρώτη ο Γκούντερ αναζητώντας ένα διαμαντένιο κολιέ εκατομμυρίων που συνοδεύεται απο δυο δολοφονίες εξεχόντων προσώπων, μπλέκεται στις τάξεις των ναζί και σε θύματα με λαμπρό φασιστικό μέλλον.
Η επόμενη ιστορία έχει ως θέμα αποτρόπαια εγκλήματα σεξουαλικής βαναυσότητας νεαρών κοριτσιών απο κάποιον διαταραγμένο σαδιστή. Οδηγούμαστε στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια που διαπράττουν τους φόνους για να αρχίσει η συκοφάντηση και η γενοκτονία των Εβραίων.
Στο τέλος κάποια παλιά φιλία απο την Γκεστάπο θα μπλέξει τον Γκούντερ σε ενα παιχνίδι κατασκοπείας στη Βιέννη με ήρωες κάποια "ζόμπι" που νοσταλγούν τη χαρά του ναζισμού μέσα απο τον Ψυχρό Πόλεμο που υφίσταται πλέον.
Όλα αυτά εκτυλίσσονται σε ένα γκρίζο βροχερό σκηνικό γεμάτο αμήχανους ανθρώπους να παρακολουθούν την εξουσία του Φύρερ να δυναμώνει. Η πόλη του Βερολίνου να σκοτεινιάζει,να αλλάζει,να φοβάται,να βυθίζεται στον φασισμό.
Ο Χίτλερ, αυτός ο συφιλιδικός παράφρων να δυναμώνει,να ονειρεύεται παγκόσμιους εφιάλτες και ενώ είναι ένας ψυχωτικός αιμοδιψής εγκληματίας, ένας λύκος κατά της ανθρωπότητας, εκατομμύρια -αθώα ή και όχι- πρόβατα να τον ακολουθούν,να τον υποστηρίζουν, να τον ανέχονται...
Ο λύκος έδειξε εξαρχής τα λυσσασμένα του ένστικτα οι "πολλοί και καλοί" τι έκαναν;;
Τον ακολούθησαν στην ιστορία του κοσμου.
Τον άφησαν να γεμίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να εκπαιδεύει βασανιστές. Να εξαφανίζει ανθρώπους που δεν βρέθηκαν ποτέ. Να ξεβράζονται πτώματα απο ποτάμια που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ. Να προπαγανδίζει,να οραματίζεται και να πετυχαίνει το μεγαλύτερο πλήγμα στην ανθρωπότητα.
Μην το σκεφτείται, διαβάστε το και απο ιστορικής και απο λογοτεχνικής σκοπιάς.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με μικρές παραλλαγές.
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
Ευλογημένα ταλαντούχος ο Philip Kerr καταφέρνει να προκαλεί απολαυστική ανάγνωση και κομμένη ανάσα σε αυτό το έπος της τριλογίας του Βερολίνου.
Περιλαμβάνει τρία μυθιστορήματα με χρονική ακολουθία και πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μου πλέον ντετέκτιβ Μπέρνι Γκούντερ.
Είναι ένας εκπληκτικά κυνικός και τρυφερός χαρακτήρας. Καταφέρνει ανάμεσα απο ανείπωτες τραγωδίες- αιματοχυσίες σε τοξικούς βωμούς-και την τρομερή βαρβαρότητα του ναζισμού να διατηρεί τις ηθικές του αξίες,την ανθρωπιά του,την ευσυνειδησία του και την αγάπη του για τους ανθρώπους ανεξαρτήτως καταγωγής,χρώματος,θρησκείας και πολιτικών ή ερωτικών προτιμήσεων.
Αντιμετωπίζει το φασισμό και τους παρανοϊκούς οπαδούς του με απέχθεια και χιούμορ που κόβει σαν ξυράφι και αφήνει να ξεχυθεί το αίμα του τέρατος που τάιζαν οι εθνικοσοσιαλιστές φιλοναζί και οι φατρίες του γερμανικού υπόκοσμου ως βάση για το οικοδόμημα του ναζισμού.
Ο Γκούντερ είναι ο αστυνομικός που παραιτείται και γίνεται ιδιωτικός ερευνητής επειδή αηδιάζει με το χιτλερικό καθεστώς. Έτσι ξεκινά να διαλευκάνει τρεις ιστορίες φρικτές και διεστραμμένες,ανακατεμένες με ένα κοκτέιλ αίματος-σαδιστών-εκβιαστών-αμόρφωτων εθνικιστών-διεφθαρμένων αξιωματικών-άπληστων πολιτικών-αδίστακτων επιχειρηματιών-πρώην κατάδικων-και κάθε εθνικότητας τραμπούκων.
Η πρώτη ιστορία (1936) διαδραματίζεται την καταραμένη περίοδο ενδυνάμωσης του Χίλτερ,λίγο πριν την διεξαγωγή των ολυμπιακών αγώνων στη γερμανική μητρόπολη.
Στη δεύτερη ιστορία (1938) ο παρανοϊκός δικτάτορας που διψάει για αίμα έχει την απόλυτη κυριαρχία.
Και στην τρίτη ιστορία (1947) το κτήνος έχει εξολοθρευτεί-αφήνοντας στρατιές απο ψυχασθενείς υπηκόους ζωντανούς να αλληλοσπαράσσονται -ενώ η Ευρώπη μαζί με όλη την ανθρωπότητα θάβουν νεκρούς και παλεύουν για την επιβίωση μέσω Ψυχρού Πολέμου.
Οι ιστορίες δεν είναι συνηθισμένες.
Στην πρώτη ο Γκούντερ αναζητώντας ένα διαμαντένιο κολιέ εκατομμυρίων που συνοδεύεται απο δυο δολοφονίες εξεχόντων προσώπων, μπλέκεται στις τάξεις των ναζί και σε θύματα με λαμπρό φασιστικό μέλλον.
Η επόμενη ιστορία έχει ως θέμα αποτρόπαια εγκλήματα σεξουαλικής βαναυσότητας νεαρών κοριτσιών απο κάποιον διαταραγμένο σαδιστή. Οδηγούμαστε στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια που διαπράττουν τους φόνους για να αρχίσει η συκοφάντηση και η γενοκτονία των Εβραίων.
Στο τέλος κάποια παλιά φιλία απο την Γκεστάπο θα μπλέξει τον Γκούντερ σε ενα παιχνίδι κατασκοπείας στη Βιέννη με ήρωες κάποια "ζόμπι" που νοσταλγούν τη χαρά του ναζισμού μέσα απο τον Ψυχρό Πόλεμο που υφίσταται πλέον.
Όλα αυτά εκτυλίσσονται σε ένα γκρίζο βροχερό σκηνικό γεμάτο αμήχανους ανθρώπους να παρακολουθούν την εξουσία του Φύρερ να δυναμώνει. Η πόλη του Βερολίνου να σκοτεινιάζει,να αλλάζει,να φοβάται,να βυθίζεται στον φασισμό.
Ο Χίτλερ, αυτός ο συφιλιδικός παράφρων να δυναμώνει,να ονειρεύεται παγκόσμιους εφιάλτες και ενώ είναι ένας ψυχωτικός αιμοδιψής εγκληματίας, ένας λύκος κατά της ανθρωπότητας, εκατομμύρια -αθώα ή και όχι- πρόβατα να τον ακολουθούν,να τον υποστηρίζουν, να τον ανέχονται...
Ο λύκος έδειξε εξαρχής τα λυσσασμένα του ένστικτα οι "πολλοί και καλοί" τι έκαναν;;
Τον ακολούθησαν στην ιστορία του κοσμου.
Τον άφησαν να γεμίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Να εκπαιδεύει βασανιστές. Να εξαφανίζει ανθρώπους που δεν βρέθηκαν ποτέ. Να ξεβράζονται πτώματα απο ποτάμια που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ. Να προπαγανδίζει,να οραματίζεται και να πετυχαίνει το μεγαλύτερο πλήγμα στην ανθρωπότητα.
Μην το σκεφτείται, διαβάστε το και απο ιστορικής και απο λογοτεχνικής σκοπιάς.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με μικρές παραλλαγές.
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
September 21, 2012
I give up. I simply cannot read another noir cliché like, "Looking around the room, I found there were so many false eyelashes flapping at me that I was beginning to feel a draught." I know that's part of the genre, but I'm well into March Violets and it's going nowhere. These constant Jimmy Cagney comments have pushed me over the edge, and I think they're contagious. I'm struggling to keep my eyes open like a hooker in church on Sunday. Ugh....See what I mean?
July 28, 2009
Remarkable books on many levels. They're well-researched and create a remarkably vivid portrait of wartime Berlin and post-war Vienna. The mysteries are first-rate hard-boiled stuff, with plenty of fistfights and other manly action, as well as twisting plots full of double-crosses and surprises. They also conjure up a chilling psychological portrait of Germany before and during the war, elevating them beyond pure page-turning crime fiction, for me, into moral literature. And yet, despite the vein of horror and tragedy that runs through every page of these novels, they remain a pleasure to read, largely due to their narrator, private eye Bernie Gunther. Like most hard-boiled detectives, he's got a dry wisecrack for every situation, though he's better at it than most and I actually found myself laughing out loud at many of his comments. He's also as moral as a man can be, it seems, while continuing to live and work in wartime Germany, and by the end of the series I came to feel that Bernie was much more than just another hard-boiled shamus.
June 1, 2020
Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της Παγκόσμιας Αστυνομικής Λογοτεχνίας, ωστόσο, το 1ο βιβλίο είναι ατμοσφαιρικό μεν, βραδυφλεγές δε, το 2ο πιο γρήγορο, αλλά όχι ιδιαίτερα μυστηριώδες, ενώ το 3ο είναι το πιο ενδιαφέρον, γιατί συνδυάζει το μυστήριο με το κατασκοπικό θρίλερ. Ο Kerr έχει κάνει πολύ βαθιά έρευνα στη περίοδο του Γερμανικού φασισμού και στη μετέπειτα καταστροφή της Γερμανίας - ο δε ήρωάς του Μπέρνι Γκούντερ μένει αξέχαστος στους αναγνώστες με το κυνισμό και την 'επικίνδυνη' ευελιξία του.
Συνολική βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.
Συνολική βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.
January 24, 2016
Ότι και να πεις γι αυτό το βιβλίο είναι λίγο. Διαβάζεται χωρίς σταματημό. Από τους πιο συμπαθείς ήρωες βιβλίων. Εξαιρετική γνώση της ιστορίας από τον συγγραφέα που σε βάζει αμέσως στο κλίμα της εποχής.
October 8, 2018
Ουφ! Το τέλειωσα.....Κάποιες σελίδες καλές, κάποιες βαρετές. Στη τρίτη ιστορία είχα κουραστεί.......
October 21, 2020
Καταρχάς, εδώ μιλάμε για τρία βιβλία και όχι ένα, μιας και ο κέδρος είχε την φαεινή ιδέα να δέσει τα τρία πρώτα της σειράς Berny Gunther σε ένα (και ποτέ δεν θα καταλάβουμε γιατί). Συνολικά λοιπόν, υπήρχε μια βραδυφλεγία και στις τρεις ιστορίες, μιας μουδιασμένη εξέλιξη με περιστασιακές κορυφώσεις που όμως έχαναν στο τσακ τον τελικό σεναριακό οργασμό, σαν να φτάνεις στο σταθμό του τρένου όταν αυτό έχει μόλις κλείσει τις πόρτες.
Και τώρα που το θυμήθηκα με το τσιτάτο περί τρένου και πορτών, τι παίζει ρε Κερ με τις παρομοιώσεις; Δεν νομίζω ότι υπήρξε σελίδα που να μην είχε παρομοιώσεις μέσα. Είπαμε, κάποια πετυχημένα λογοτεχνικά τρικ να τα χρησιμοποιείς συχνά, όχι όμως να τους πίνεις το αίμα μέχρι να σέρνονται στο χώμα.
Οκ, υπερβάλω κάπως. Η αλήθεια είναι πως με κούρασε το παράτολμο εγχείρημα του Κέδρου να τα δέσει σε έναν τόμο των 1100 σελίδων. Πέρα από το ότι το βιβλίο στο δεύτερο άνοιγμα διαλύθηκε, η ραφή δεν άντεξε, η κόλλα έσπασε και το διάβαζα σε δόσεις, είναι τρομερά καταπιεστικό ή να διαβάσεις την τριλογία σερί, ή να αφήνεις το βιβλίο στην μέση για να μην μπουκώσεις και να το αισθάνεσαι εκκρεμότητα.
Στα θετικά, η τοιχογραφία του μεσοπολεμικού Βερολίνου στην άνοδο του NSDAP, στην έναρξη του πολέμου αλλά και αμέσως μετά την λήξη του, ήταν τρομερά ενδιαφέρουσα. Φαίνεται ότι ο συγγραφέας είτε είχε από πρώτο χέρι μαρτυρίες συγγενών για το τι συνέβαινε τότε στην πόλη, ή έκανε τρομερή έρευνα. Σε κάθε περίπτωση, η αφοσίωση που έδειξε τον τιμάει. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, έδωσε πολλούς πόντους η ακρίβεια των περιγραφών χωρίς αυτές να τραβιούνται από τα μαλλιά. Προσωπικά δεν με ενόχλησαν οι συνεχείς αναφορές σε δρόμους και πλατείες, είχα ανοίξει έναν χάρτη και χάζευα όσα μπορούσα να βρω για να κάνω μια εικόνα του ποιος πάει που και πως. Μην τα θέλουμε όλα μασημένη τροφή.
Αρχικά με ξένισε ότι απέφυγε όλο το χρονικό διάστημα του πολέμου στην εξαετία 1939-45, μιας και το δεύτερο βιβλίο ολοκληρώνεται κάτι βδομάδες πριν την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Από την άλλη, ίσως εσκεμμένα ο Κερ να ήθελε να μην χρησιμοποιήσει ως κύριο μοτίβο τον δεύτερο παγκόσμιο σε μια crime fiction ιστορία, γιατί σίγ��υρα ο πρώτος θα υποδαύλιζε την βαρύτητα της δεύτερης. Βέβαια δεν ξέρω αν σε κάποια από τα επόμενα της σειράς γυρίζει σε εκείνη την περίοδο για να μας πει που ήταν και τι έκανε ο Μπέρνι, πιο αναλυτικά.
Τέλος, αμφιταλαντεύομαι στο αν τα σενάρια, τα οποία σταδιακά από βιβλίο σε βιβλίο γίνονταν όλο και πιο γκράντε και εξτραβαγκάντζες, μου άρεσαν. Θεωρώ ότι όσα πιο πολύ φαί βάζεις στο πιάτο, τόσο πιο εύκολο να αρχίσει να χύνεται από όλες τις μπάντες. Δεν είναι όλοι Γκρανζέ να παίζουν Τζένγκα σε ένα πιατάκι κουταλιού του γλυκού και να μην χάνουν άλλωστε. Ο Κερ δεν έχασε, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι πρόλαβε να τραβήξει επιτυχώς το τουβλάκι. Οι ιστορίες όσο προχωράει η σειρά γίνονται όλο και πιο περίπλοκες, σχεδόν over-the-top στις συμπτώσεις που περιέχουν. Μιας και η τέχνη μιμείται την ζωή, δεν αποκλείεται οι συνωμοσίες παρόμοιες με αυτές των βιβλίων να συνέβησαν όντως. Απλά από ένα σημείο και μετά, αισθάνεσαι ότι κάπου το παράκανε.
Αμφιλεγόμενη σειρά αστυνομικής λογοτεχνίας. Σίγουρα όχι κακή, σίγουρα επαρκής και διασκεδαστική, με πηγαίο χιούμορ (το οποίο δυστυχώς χάνεται σε τεράστιο βαθμό στο δεύτερο βιβλίο). Αφήνω λοιπόν έναν αστερίσκο στον κύριο Γκούντερ, τον μετανοημένο εσεσίτη για να επιστρέψω κάποτε στην σειρά του και να δώσω και άλλη μια ευκαιρία. Σίγουρα όχι μονοκόμματα τρία βιβλία όπως τώρα, αλλά θέλω να επισκεφτώ ξανά τον κόσμο του. Οι τοποθετήσεις απέναντι στις ευθύνες των μεν και των δε, των κομματικών, των μη, των εξαναγκασμένων, των σοβιετικών της MVD κλπ ήταν αρκετά εύστοχες. Σίγουρο 3/5, πιθανό 3.5-4/5 οπότε κλείνω στο δεύτερο.
*Κέδρε, βρες αυτόν που είχε την ιδέα να δέσει τρία βιβλία με φτηνιάρικα υλικά και απέλυσε τον, ειλικρινά. 30 ευρώ το πουλάς το ρημάδι και αναγνωρίζει εαυτόν ως κομφετί πριν καν φτάσεις στην σελίδα 100.
Και τώρα που το θυμήθηκα με το τσιτάτο περί τρένου και πορτών, τι παίζει ρε Κερ με τις παρομοιώσεις; Δεν νομίζω ότι υπήρξε σελίδα που να μην είχε παρομοιώσεις μέσα. Είπαμε, κάποια πετυχημένα λογοτεχνικά τρικ να τα χρησιμοποιείς συχνά, όχι όμως να τους πίνεις το αίμα μέχρι να σέρνονται στο χώμα.
Οκ, υπερβάλω κάπως. Η αλήθεια είναι πως με κούρασε το παράτολμο εγχείρημα του Κέδρου να τα δέσει σε έναν τόμο των 1100 σελίδων. Πέρα από το ότι το βιβλίο στο δεύτερο άνοιγμα διαλύθηκε, η ραφή δεν άντεξε, η κόλλα έσπασε και το διάβαζα σε δόσεις, είναι τρομερά καταπιεστικό ή να διαβάσεις την τριλογία σερί, ή να αφήνεις το βιβλίο στην μέση για να μην μπουκώσεις και να το αισθάνεσαι εκκρεμότητα.
Στα θετικά, η τοιχογραφία του μεσοπολεμικού Βερολίνου στην άνοδο του NSDAP, στην έναρξη του πολέμου αλλά και αμέσως μετά την λήξη του, ήταν τρομερά ενδιαφέρουσα. Φαίνεται ότι ο συγγραφέας είτε είχε από πρώτο χέρι μαρτυρίες συγγενών για το τι συνέβαινε τότε στην πόλη, ή έκανε τρομερή έρευνα. Σε κάθε περίπτωση, η αφοσίωση που έδειξε τον τιμάει. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, έδωσε πολλούς πόντους η ακρίβεια των περιγραφών χωρίς αυτές να τραβιούνται από τα μαλλιά. Προσωπικά δεν με ενόχλησαν οι συνεχείς αναφορές σε δρόμους και πλατείες, είχα ανοίξει έναν χάρτη και χάζευα όσα μπορούσα να βρω για να κάνω μια εικόνα του ποιος πάει που και πως. Μην τα θέλουμε όλα μασημένη τροφή.
Αρχικά με ξένισε ότι απέφυγε όλο το χρονικό διάστημα του πολέμου στην εξαετία 1939-45, μιας και το δεύτερο βιβλίο ολοκληρώνεται κάτι βδομάδες πριν την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Από την άλλη, ίσως εσκεμμένα ο Κερ να ήθελε να μην χρησιμοποιήσει ως κύριο μοτίβο τον δεύτερο παγκόσμιο σε μια crime fiction ιστορία, γιατί σίγ��υρα ο πρώτος θα υποδαύλιζε την βαρύτητα της δεύτερης. Βέβαια δεν ξέρω αν σε κάποια από τα επόμενα της σειράς γυρίζει σε εκείνη την περίοδο για να μας πει που ήταν και τι έκανε ο Μπέρνι, πιο αναλυτικά.
Τέλος, αμφιταλαντεύομαι στο αν τα σενάρια, τα οποία σταδιακά από βιβλίο σε βιβλίο γίνονταν όλο και πιο γκράντε και εξτραβαγκάντζες, μου άρεσαν. Θεωρώ ότι όσα πιο πολύ φαί βάζεις στο πιάτο, τόσο πιο εύκολο να αρχίσει να χύνεται από όλες τις μπάντες. Δεν είναι όλοι Γκρανζέ να παίζουν Τζένγκα σε ένα πιατάκι κουταλιού του γλυκού και να μην χάνουν άλλωστε. Ο Κερ δεν έχασε, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι πρόλαβε να τραβήξει επιτυχώς το τουβλάκι. Οι ιστορίες όσο προχωράει η σειρά γίνονται όλο και πιο περίπλοκες, σχεδόν over-the-top στις συμπτώσεις που περιέχουν. Μιας και η τέχνη μιμείται την ζωή, δεν αποκλείεται οι συνωμοσίες παρόμοιες με αυτές των βιβλίων να συνέβησαν όντως. Απλά από ένα σημείο και μετά, αισθάνεσαι ότι κάπου το παράκανε.
Αμφιλεγόμενη σειρά αστυνομικής λογοτεχνίας. Σίγουρα όχι κακή, σίγουρα επαρκής και διασκεδαστική, με πηγαίο χιούμορ (το οποίο δυστυχώς χάνεται σε τεράστιο βαθμό στο δεύτερο βιβλίο). Αφήνω λοιπόν έναν αστερίσκο στον κύριο Γκούντερ, τον μετανοημένο εσεσίτη για να επιστρέψω κάποτε στην σειρά του και να δώσω και άλλη μια ευκαιρία. Σίγουρα όχι μονοκόμματα τρία βιβλία όπως τώρα, αλλά θέλω να επισκεφτώ ξανά τον κόσμο του. Οι τοποθετήσεις απέναντι στις ευθύνες των μεν και των δε, των κομματικών, των μη, των εξαναγκασμένων, των σοβιετικών της MVD κλπ ήταν αρκετά εύστοχες. Σίγουρο 3/5, πιθανό 3.5-4/5 οπότε κλείνω στο δεύτερο.
*Κέδρε, βρες αυτόν που είχε την ιδέα να δέσει τρία βιβλία με φτηνιάρικα υλικά και απέλυσε τον, ειλικρινά. 30 ευρώ το πουλάς το ρημάδι και αναγνωρίζει εαυτόν ως κομφετί πριν καν φτάσεις στην σελίδα 100.
May 24, 2011
Echoes of Doblin and Hammett resonate in this opening trilogy in Kerr’s ongoing Bernie Gunther series. The cartoony image of a wise cracking shamus in Nazi Germany soon fades from your mind as Gunther’s journeys into pre and post war Germany becomes a chamber of horrors. The jaundiced world view and the cynical humor make it palatable while the seriousness of what is at stake is retained. Before the war the Nazis and after the war the United States and the Soviet Union act as deux ex machina in these stories in a satisfying ways, showing the ubiquity of their control of their societies, government as a criminal conspiracy. Most historical mysteries are obnoxiously cute with crime solving Nuns and other such nonsense, but these are novels that use hard boiled tropes but work as well or better as historical novels (a genre that can be over researched and stiff), but act as crime fiction does to examine contemporary society and exhume the underground corridors of power, examine a culture from the high to the low, and generally dig into the grimy cracks of world and bring it to life. Good historical novels aren’t a wax museum on parade but show us an alien world or a foreign country that we recognize in our own time and our society in, and in this these books succeed. Kerr also avoids relying on cheap shtick that curses many neo-noirs, the cheap glamour and romance used to portray this era, and the moral simplification that boils the Nazi era down black and white hats, villain and hero. This is what makes this a fresh take on an over examined era. They are also a lot of fun with plenty of wisecracks and knowing cultural references(Third Man and Casablanca among the allusions), but for those in love with neat, puzzle like mysteries and happy endings need to travel elsewhere as these are grim.
May 30, 2021
H τριλογία του Βερολίνου στην πραγματικότητα είναι τρία βιβλία που ο ελληνικός εκδοτικός αποφάσισε να τα βγάλει σε ένα με αποτέλεσμα εμάς που μας παίρνει ο ύπνος όταν διαβάζουμε, να κινδυνεύουμε από σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι καθώς ο τόμος ζυγίζει δυο – τρία κιλά βαρβάτα…
O Μπέρνι Γκούντερ, ο ήρωας αστυνομικός – ιδιωτικός ερευνητής κλπ κλπ, του Philip Kerr σε νέες περιπέτειες… ναζιστική Γερμανία, προπολεμική και μεταπολεμική, εγκλήματα απλά κι εγκλήματα πολέμου, το κακό που έρχεται και το κακό που έχει παρέλθει και οι πρώην Ες Ες που προσπαθούν να καθαρίσουν το γεμάτο μπόχα παρελθόν τους…
Μου αρέσει ο Kerr γιατί τοποθετεί τον ήρωα του τόσο καλά μέσα στο χωροχρόνο, που ζεις κι εσύ μαζί του στο Βερολίνο εκείνης της εποχής, περπατάς στα ίδια μέρη, τζογάρεις στα γεμάτα καπνό καζίνο και μπαρ της εποχής, καταγγέλεις τον διπλανό σου ή κρύβεσαι για να μην είσαι εσύ αυτός ο διπλανός και στο τέλος είσαι έτοιμος να ρίξεις κι ένα μπουνίδι στον «Τόμη» το αμερικανάκι που πηδάει τη γυναίκα σου για ένα πακέτο τσιγάρα ή για μια πλάκα σοκολάτα σε αντίθεση με τους Ιβάν που τους πηδάνε όλους χωρίς κανένα αντάλλαγμα…
Κι όσο μου αρέσει αυτή η ατμόσφαιρα, αυτό το ταξίδι, η πλοκή σε πολλά σημεία μου φάνηκε άνευρη… ώρες – ώρες βαρετή με αποτέλεσμα να με παίρνει ο ύπνος και να γεμίσω με μπόλικα καρούμπαλα το κεφάλι μου… ιδίως στο τρίτο βιβλίο της τριλογίας… η Βιέννη δεν ταίριαξε στο είναι μου…
Κανονικά έπρεπε να βάλω ένα 3.5 που όμως δεν θα γίνει 4.0…
Κατ’εμέ αξίζει για το ambience και όχι για την πλοκή που γίνεται περίπλοκη και φιδίσια χωρίς λόγο….
O Μπέρνι Γκούντερ, ο ήρωας αστυνομικός – ιδιωτικός ερευνητής κλπ κλπ, του Philip Kerr σε νέες περιπέτειες… ναζιστική Γερμανία, προπολεμική και μεταπολεμική, εγκλήματα απλά κι εγκλήματα πολέμου, το κακό που έρχεται και το κακό που έχει παρέλθει και οι πρώην Ες Ες που προσπαθούν να καθαρίσουν το γεμάτο μπόχα παρελθόν τους…
Μου αρέσει ο Kerr γιατί τοποθετεί τον ήρωα του τόσο καλά μέσα στο χωροχρόνο, που ζεις κι εσύ μαζί του στο Βερολίνο εκείνης της εποχής, περπατάς στα ίδια μέρη, τζογάρεις στα γεμάτα καπνό καζίνο και μπαρ της εποχής, καταγγέλεις τον διπλανό σου ή κρύβεσαι για να μην είσαι εσύ αυτός ο διπλανός και στο τέλος είσαι έτοιμος να ρίξεις κι ένα μπουνίδι στον «Τόμη» το αμερικανάκι που πηδάει τη γυναίκα σου για ένα πακέτο τσιγάρα ή για μια πλάκα σοκολάτα σε αντίθεση με τους Ιβάν που τους πηδάνε όλους χωρίς κανένα αντάλλαγμα…
Κι όσο μου αρέσει αυτή η ατμόσφαιρα, αυτό το ταξίδι, η πλοκή σε πολλά σημεία μου φάνηκε άνευρη… ώρες – ώρες βαρετή με αποτέλεσμα να με παίρνει ο ύπνος και να γεμίσω με μπόλικα καρούμπαλα το κεφάλι μου… ιδίως στο τρίτο βιβλίο της τριλογίας… η Βιέννη δεν ταίριαξε στο είναι μου…
Κανονικά έπρεπε να βάλω ένα 3.5 που όμως δεν θα γίνει 4.0…
Κατ’εμέ αξίζει για το ambience και όχι για την πλοκή που γίνεται περίπλοκη και φιδίσια χωρίς λόγο….
January 23, 2016
Απολαυστικό βιβλίο που μου κράτησε συντροφιά στις μεταπασχαλινές μου διακοπές στο χωριό.
Απολαυστικό αλλά ασήκωτο...
Ήταν ανάγκη να κάνουν 3 βιβλία σε ένα;
Στον καναπέ κόντευε να με πλακώσει, ο καρπός μου έπαθε θλάση και ο αγκώνας μου πιάστηκε.
Η πρώτη ιστορία είχε ωραίο τίτλο. "Οι βιολέτες του Μάρτη" και είναι ουσιαστικά η εισαγωγή στον εφιάλτη του Γ΄Ράιχ. Διαδραματίζεται το 1936 στο Βερολίνο. Μου άρεσε η μετάφραση, είχε μια σπιρτάδα. Από την άλλη όμως θα έπρεπε να έχει αρκετές επεξηγήσεις για λέξεις που ο αναγνώστης δε γνώριζε τι αντιπροσώπευαν. Ο ήρωας μυστικός αστυνομικός έβγαζε μια εξυπνάδα που φορές φορές ήταν εκνευριστική από την άλλη όμως ήταν ικανός και συνεπής με τον εαυτό του και τα πιστεύω του.
Η δεύτερη ιστορία ήταν η καλύτερη από άποψη πλοκής και εξέλιξης. Η μετάφραση γίνεται διαφορετική, πιο επίπεδη θα έλεγα αλλά περιλαμβάνει χρήσιμες για την κατανόηση παραπομπές. Η χρονιά είναι το 1938 και η σαπίλα που τυλίγει το Βερολίνο γίνεται πιο ασφυκτική.
Η τρίτη ιστορία περιγράφει εντυπωσιακά την εποχή που διαδραματίζεται αλλά ήταν και η πλέον αδύναμη, με σωρεία ονομάτων και εναλλαγών που εμένα κάπως με κούρασαν. Ίσως έφταιγε και η υπερβολική δόση που εισέπραττε αναγκαστικά ο αναγνώστης μέσα σε ένα σερί 1070 σελίδων. Το τέλος του πολέμου, η εξαθλίωση του κόσμου, η υποκρισία, οι θηριωδίες που δεν έχουν τέλος και η διαφθορά εν έτει 1947 αφήνουν τον αναγνώστη με μια στιφή γεύση.
Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο, που ομολογώ ότι μου ξαναθύμισε την απόλαυση του διαβάσματος του Fatherland.
Απολαυστικό αλλά ασήκωτο...
Ήταν ανάγκη να κάνουν 3 βιβλία σε ένα;
Στον καναπέ κόντευε να με πλακώσει, ο καρπός μου έπαθε θλάση και ο αγκώνας μου πιάστηκε.
Η πρώτη ιστορία είχε ωραίο τίτλο. "Οι βιολέτες του Μάρτη" και είναι ουσιαστικά η εισαγωγή στον εφιάλτη του Γ΄Ράιχ. Διαδραματίζεται το 1936 στο Βερολίνο. Μου άρεσε η μετάφραση, είχε μια σπιρτάδα. Από την άλλη όμως θα έπρεπε να έχει αρκετές επεξηγήσεις για λέξεις που ο αναγνώστης δε γνώριζε τι αντιπροσώπευαν. Ο ήρωας μυστικός αστυνομικός έβγαζε μια εξυπνάδα που φορές φορές ήταν εκνευριστική από την άλλη όμως ήταν ικανός και συνεπής με τον εαυτό του και τα πιστεύω του.
Η δεύτερη ιστορία ήταν η καλύτερη από άποψη πλοκής και εξέλιξης. Η μετάφραση γίνεται διαφορετική, πιο επίπεδη θα έλεγα αλλά περιλαμβάνει χρήσιμες για την κατανόηση παραπομπές. Η χρονιά είναι το 1938 και η σαπίλα που τυλίγει το Βερολίνο γίνεται πιο ασφυκτική.
Η τρίτη ιστορία περιγράφει εντυπωσιακά την εποχή που διαδραματίζεται αλλά ήταν και η πλέον αδύναμη, με σωρεία ονομάτων και εναλλαγών που εμένα κάπως με κούρασαν. Ίσως έφταιγε και η υπερβολική δόση που εισέπραττε αναγκαστικά ο αναγνώστης μέσα σε ένα σερί 1070 σελίδων. Το τέλος του πολέμου, η εξαθλίωση του κόσμου, η υποκρισία, οι θηριωδίες που δεν έχουν τέλος και η διαφθορά εν έτει 1947 αφήνουν τον αναγνώστη με μια στιφή γεύση.
Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο, που ομολογώ ότι μου ξαναθύμισε την απόλαυση του διαβάσματος του Fatherland.
April 19, 2012
This omnibus volume contains the first three Bernie Gunther novels by Philip Kerr. Reviews will be submitted separately for March Violets, The Pale Criminal, and A German Requiem.
The short version: read this series. The setting is ideally suited for the darkest roman noir. Bernie Gunther, who left the Kriminal Polizei because of politics taking precedent over justice, is the tough, wise-cracking P.I> who thumbs his nose at Hitler and his henchmen. However, not even Gunther can avoid being embroiled in cases peopled by the likes of Himmler, Goebbels and Heydrich. It's a world where it's hard to hold on to honor; however, Gunther understands that honor has no boundaries, even when the Reich attempts to set them. Memorable, complex, with dialog that crackles, Kerr is a winner. Highly recommended for the noir or hard-boiled detective literature lover.
The short version: read this series. The setting is ideally suited for the darkest roman noir. Bernie Gunther, who left the Kriminal Polizei because of politics taking precedent over justice, is the tough, wise-cracking P.I> who thumbs his nose at Hitler and his henchmen. However, not even Gunther can avoid being embroiled in cases peopled by the likes of Himmler, Goebbels and Heydrich. It's a world where it's hard to hold on to honor; however, Gunther understands that honor has no boundaries, even when the Reich attempts to set them. Memorable, complex, with dialog that crackles, Kerr is a winner. Highly recommended for the noir or hard-boiled detective literature lover.
November 13, 2016
Ναι, καλή η τριλογία, μα για κάποιο λόγο μου φάνηκε πιο αληθοφανής και πειστική η παρουσίαση της κατάστασης της Γερμανίας μεταπολεμικά στο τρίτο βιβλίο-Γερμανικό Ρέκβιεμ- κι όχι προπολεμικά...γι'αυτό ίσως και μου άρεσε περισσότερο απ'όλα το Ρέκβιεμ. Είναι το μόνο από τα τρία βιβλία που μ' εκανε να θέλω οπωσδήποτε να διαβάσω τη συνέχεια της ιστορίας του Μπέρνι Γκούντερ.
June 6, 2018
Μπαίνοντας στο 2018 είχα δώσει το λόγο μου στο βιβλιοπώλη μου πως δε θα ξαναδιάβαζα χιλιάρι βιβλίο. Είναι μεγάλη δέσμευση τα χιλιάρια, ναι η ανταμοιβή είναι πολλές φορές ιδιαίτερα σημαντική, πλέον όμως σημαντικός είναι και ο χρόνος του καθενός μας, και σε μία βιβλιοθήκη με πολλά βιβλία, στο μυαλό μου σχηματίστηκε η εικόνα πως μπορεί να ειναι και καλύτερο να ασχολείται κανείς με τα πιο μικρά, να βγαίνει η ύλη που λέγαμε και στο σχολείο και όχι τόσο με τα τούβλα. Λίγες μέρες μετά συνάντησα ενακορίτσι που μου είπε «Τι θες να πεις δεν έχεις διαβάσει την Τριλογία του Βερολίνου». Και κάπως έτσι, από πείσμα αλλά και από περιέργεια, συστήθηκα με τον δαιμόνιο ντετέκτιβ, κο Μπέρνι Γκούντερ!
Και μόλις στις 50 πρώτες σελίδες του, έχασα εντελώς την αίσθηση του χρόνου.
Σε ένα Βερολίνο που τα πάντα αλλάζουν με δαιμονισμένους ρυθμούς, στο μέσον ενός αλησμόνητου πολέμου γεμάτου εγκλήματα και χυδαιότητα, ο Γερμανός Σέρλοκ Χολμς, με μία αντιφασιστική αντίληψη και ένα μεγαλειώδες πνεύμα, οξύ και γεμάτο χιούμορ, κάνει πραγματικότητα την αναπαράσταση μίας ολόκληρης εποχής από μία μεριά που εγώ προσωπικά μέχρι σήμερα δεν είχα ξαναδεί. Αυτή της ανθρώπινης ύπαρξης που υπό το βάρος της αντίληψης πως είναι και αυτή υπόλογη για τα εγκλήματα των συνανθρώπων της, μοιάζει πανέτοιμη να τα βάλει με όλους και με όλα για να διασφαλίσει μία αίσθηση δικαιοσύνης σε έναν κόσμο σχιζοφρενή και παράλογο στον οποίο πρωταγωνιστούν φονιάδες και παράφρονες. Ο Γκούντερ λοιπόν δε διστάζει να τα βάλει με όλους και με όλα, καθοδηγούμενος μαεστρικά από την πένα του ιδιοφυή Κερ, ο οποίος μέσα από τρεις ιστορίες που λαμβάνουν τόπο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου, δίνει πραγματικό συγγραφικό ρεσιτάλ κρατώντας τον αναγνώστη κολλημένο στις σελίδες της Τριλογίας του.
Και τώρα μπορώ πλέον και αντιλαμβάνομαι τους πάρα πολλούς θαυμαστές του, όντας και εγώ πλέον φανατικός από την πρώτη επαφή.
Δίχως υπερβολή Άχαστο, αν το έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ξεσκονίστε το και καλό δρόμο και με υγεία και στο επόμενο.
Και μόλις στις 50 πρώτες σελίδες του, έχασα εντελώς την αίσθηση του χρόνου.
Σε ένα Βερολίνο που τα πάντα αλλάζουν με δαιμονισμένους ρυθμούς, στο μέσον ενός αλησμόνητου πολέμου γεμάτου εγκλήματα και χυδαιότητα, ο Γερμανός Σέρλοκ Χολμς, με μία αντιφασιστική αντίληψη και ένα μεγαλειώδες πνεύμα, οξύ και γεμάτο χιούμορ, κάνει πραγματικότητα την αναπαράσταση μίας ολόκληρης εποχής από μία μεριά που εγώ προσωπικά μέχρι σήμερα δεν είχα ξαναδεί. Αυτή της ανθρώπινης ύπαρξης που υπό το βάρος της αντίληψης πως είναι και αυτή υπόλογη για τα εγκλήματα των συνανθρώπων της, μοιάζει πανέτοιμη να τα βάλει με όλους και με όλα για να διασφαλίσει μία αίσθηση δικαιοσύνης σε έναν κόσμο σχιζοφρενή και παράλογο στον οποίο πρωταγωνιστούν φονιάδες και παράφρονες. Ο Γκούντερ λοιπόν δε διστάζει να τα βάλει με όλους και με όλα, καθοδηγούμενος μαεστρικά από την πένα του ιδιοφυή Κερ, ο οποίος μέσα από τρεις ιστορίες που λαμβάνουν τόπο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου, δίνει πραγματικό συγγραφικό ρεσιτάλ κρατώντας τον αναγνώστη κολλημένο στις σελίδες της Τριλογίας του.
Και τώρα μπορώ πλέον και αντιλαμβάνομαι τους πάρα πολλούς θαυμαστές του, όντας και εγώ πλέον φανατικός από την πρώτη επαφή.
Δίχως υπερβολή Άχαστο, αν το έχετε στη βιβλιοθήκη σας, ξεσκονίστε το και καλό δρόμο και με υγεία και στο επόμενο.
July 14, 2007
In one big paperback you get the complete Berlin trilogy: March Violets; The Pale Criminal and A German Requiem. This is noir at its best. Taking his cues from Chandler but making them its own, Kerr takes us into Berlin, 1936. Summer Olympics. Bernhard Gunther, ex-cop, now a private detective mostly finds missing persons and there are lot of them in Nazi's Berlin. Murder, politics and a very nice twist makes March Violets a very good start to a wonderful ride thru this dark part of history. The Pale Criminal finds Bernie back on the force in 1938 on the edge of war when Berlin experiences the mad spree of a serial killer. A German Requiem opens in 1947, in a devastated Berlin, Bernie is again a private detective living day to day and watching his wife romance US soldiers. An old cop buddy needs Bernie to prove him innocent of murder. We go along with Bernie to post war Vienna and the web of intrigues have layers upon layers. I just loved these books. Completely. There are thrilling, unexpected and give the reader quite a ride. The good news is that Philip Kerr revisited this universe with "One From the Other" set in 1949 published in September 2006
December 18, 2018
B.R.A.CE. 2018 Ένα βιβλίο με περισσότερες από 800 σελίδες
Είναι υπερβολή να πω πόσο αγαπώ τον Μπέρνι για μια ακόμα φορά; Το σίγουρο είναι ότι έχω ακόμα κι άλλα βιβλία από αυτή την σειρά να διαβάσω και μετά θα κλαίω... γιατί δεν θα υπάρξει συνέχεια λόγω του θανάτου του Philip Kerr ...
Αυτό που λατρεύω στον Μπέρνι είναι η ανθρωπιά του σε μια τόσο δύσκολη περίοδο της ανθρωπότητας και παράλληλα το αίσθημα επιβίωσης, ακόμα κι αν όλα δείχνουν το αντίθετο.
Αυτό που μου πρόσφερε η Τριλογία είναι η καλύτερη γνώση του ήρωα. Μου επιβεβαίωσε τον χαρακτήρα που ήξερα και μπόρεσα να δω από που ξεκίνησε και ξέροντας τα παρακάτω κομμάτια, πως εξελίχθηκε. Θα ήταν ιδανικό να είχε "πέσει στα χέρια μου" πρώτα αυτό το βιβλίο, αλλά δεν παραπονιέμαι. #TeamBernie
Θα παραπονεθώ μόνο για το μέγεθος του βιβλίου και το βάρος του, που τόσο καιρό το έβλεπα σαν εμπόδιο για να το ξεκινήσω. Τίποτα άλλο!
Είναι υπερβολή να πω πόσο αγαπώ τον Μπέρνι για μια ακόμα φορά; Το σίγουρο είναι ότι έχω ακόμα κι άλλα βιβλία από αυτή την σειρά να διαβάσω και μετά θα κλαίω... γιατί δεν θα υπάρξει συνέχεια λόγω του θανάτου του Philip Kerr ...
Αυτό που λατρεύω στον Μπέρνι είναι η ανθρωπιά του σε μια τόσο δύσκολη περίοδο της ανθρωπότητας και παράλληλα το αίσθημα επιβίωσης, ακόμα κι αν όλα δείχνουν το αντίθετο.
Αυτό που μου πρόσφερε η Τριλογία είναι η καλύτερη γνώση του ήρωα. Μου επιβεβαίωσε τον χαρακτήρα που ήξερα και μπόρεσα να δω από που ξεκίνησε και ξέροντας τα παρακάτω κομμάτια, πως εξελίχθηκε. Θα ήταν ιδανικό να είχε "πέσει στα χέρια μου" πρώτα αυτό το βιβλίο, αλλά δεν παραπονιέμαι. #TeamBernie
Θα παραπονεθώ μόνο για το μέγεθος του βιβλίου και το βάρος του, που τόσο καιρό το έβλεπα σαν εμπόδιο για να το ξεκινήσω. Τίποτα άλλο!
March 1, 2022
Classic noir in the ultimate dystopian setting where the political leaders are far more deadly than any criminal.
April 10, 2021
4.5*
Απο τις καλύτερες noir αναγνωστικές εμπειρίες μου.
Μέσα από την Τριλογία του Βερολίνου, αγάπησα τον Μπέρνι Γκούντερ (μόλις έγινε ένας από τους αγαπημένους μου μυθιστορηματικούς χαρακτήρες)!
Επίσης, ο Χλωμός Εγκληματίας είναι μια από τις καλύτερες αστυνομικές ιστορίες που έχω διαβάσει.
Για όποιον/-α γουστάρει noir και αστυνομικά μυθιστορήματα, η Τριλογία του Βερολίνου απλά δεν χάνεται!
Απο τις καλύτερες noir αναγνωστικές εμπειρίες μου.
Μέσα από την Τριλογία του Βερολίνου, αγάπησα τον Μπέρνι Γκούντερ (μόλις έγινε ένας από τους αγαπημένους μου μυθιστορηματικούς χαρακτήρες)!
Επίσης, ο Χλωμός Εγκληματίας είναι μια από τις καλύτερες αστυνομικές ιστορίες που έχω διαβάσει.
Για όποιον/-α γουστάρει noir και αστυνομικά μυθιστορήματα, η Τριλογία του Βερολίνου απλά δεν χάνεται!
January 22, 2019
Μάλλον προς το 3,5 αστεράκια με 4 στην στρογγυλοποίηση. Καλογραμμένο όσον αφορά την πλοκή, δεν κάνει κοιλιές, δεν σε κάνει να βαριέσαι, σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον με κατάλληλη δόση σασπένς, ο Μπέρνι Γκούντερ είναι συνεπέστατος χαρακτήρας του νουαρ μυθιστορήματος. Η εποχή, χρόνος και τόπος, είναι ενδιαφέρουσα για να τοποθετήσεις μια ντετεκτιβίστικη πλοκή, προσφέρει αέρα ρετρό και αίσθηση μυστηρίου. Το στοιχείο της παραφωνίας θεωρώ είναι η απουσία ιστορικής αλήθειας και εμβάθυνσης στους χαρακτήρες, κυρίως στο 3ο βιβλίο. Οι συνωμοσίες χτίζονται με όρους αμερικανικής ταινίας δράσης και όχι αληθοφάνειας ως προς την εποχή και τις πολιτικές διαστάσεις, οι οποίες στην πραγματικότητα έπαιξαν πολύ καθοριστικότερο ρόλο από απλές αφορμές για στρατηγικές σε σχεδιασμούς αντιπαραθέσεων σαν σε επιτραπέζια παιχνίδια μοιράσματος του κόσμου.
April 15, 2019
So, I'm returning to this review because I made a clerical error. I had read the first two books in the series, and was trying to separate my reviews, but I ended up putting a general review on the trilogy rather than critiquing each book separately as was my intent. Now that I have read the third book (German Requiem), I am more impressed. The post-war Germany that Kerr describes is quite interesting. I was in Germany in the late '80's, just before the wall came down, and there were still echoes of that early post-war era to be found. I think Kerr has done the era justice, and I liked the oblique tie-in to the film, The Third Man. So I've upped my rating to 3.49 stars, and I may read more of his books, despite the fact they are potboilers, and despite his anti-French prejudice.......
A three star rating is maybe a bit too harsh for these noir detective novels set in Berlin. They are certainly page-turners, though they imitate Hammett and Chandler a little too obviously. The Berlin-in-the-30's atmosphere is roughly correct, to my knowledge. I guess I'm a little skeptical of the portrayal of average Germans being largely opposed to Hitler and the Nazis. It's true that Hitler was never as popular in Berlin as he was in Bavaria, but he was elected with 37% of the vote initially, and his popularity went up steadily from there as he succeeded in absorbing Austria, Czechoslovakia, and finally France. I would be more interested in a non-fiction work that examined how the feelings of Germans toward the Party evolved in the run up to the war. Having lived in Germany, and knowing how truly the majority of Germans regret the rise of the Nazis, it would be enlightening to understand exactly how they consolidated power. I know it in general terms, but not in detail. Considering the current global rise of right-wing nationalism, it is a pertinent question.
So yes, I enjoyed the books, but I was left wanting more than noir detective stories set in the shadow of the rise of Hitler. One thing the books illustrate is the extent to which Nazism was a kleptocracy, in which anyone with a bit of power stole from stigmatized groups: Jews, of course, but really anyone who was not a staunch Nazi. And they practiced the same sort of theft in the countries they occupied; Nazism was more like an organized crime syndicate running a government than what we think of as a government. Much of the incentive for going after the Jews was to get their businesses and money, and women were banned from most jobs in order to "solve" the unemployment crisis by filling those jobs with men while counting women as "homemakers" in the statistics. By the way, while Kerr has some interesting female characters, there is fair amount of objectivization in the great tradition of noir novels that women readers might take offense to.
Anyway, it was a quick, entertaining read if you like detective novels, and it may lead you to contemplate how our era resembles (or doesn't) the 1930's.
A three star rating is maybe a bit too harsh for these noir detective novels set in Berlin. They are certainly page-turners, though they imitate Hammett and Chandler a little too obviously. The Berlin-in-the-30's atmosphere is roughly correct, to my knowledge. I guess I'm a little skeptical of the portrayal of average Germans being largely opposed to Hitler and the Nazis. It's true that Hitler was never as popular in Berlin as he was in Bavaria, but he was elected with 37% of the vote initially, and his popularity went up steadily from there as he succeeded in absorbing Austria, Czechoslovakia, and finally France. I would be more interested in a non-fiction work that examined how the feelings of Germans toward the Party evolved in the run up to the war. Having lived in Germany, and knowing how truly the majority of Germans regret the rise of the Nazis, it would be enlightening to understand exactly how they consolidated power. I know it in general terms, but not in detail. Considering the current global rise of right-wing nationalism, it is a pertinent question.
So yes, I enjoyed the books, but I was left wanting more than noir detective stories set in the shadow of the rise of Hitler. One thing the books illustrate is the extent to which Nazism was a kleptocracy, in which anyone with a bit of power stole from stigmatized groups: Jews, of course, but really anyone who was not a staunch Nazi. And they practiced the same sort of theft in the countries they occupied; Nazism was more like an organized crime syndicate running a government than what we think of as a government. Much of the incentive for going after the Jews was to get their businesses and money, and women were banned from most jobs in order to "solve" the unemployment crisis by filling those jobs with men while counting women as "homemakers" in the statistics. By the way, while Kerr has some interesting female characters, there is fair amount of objectivization in the great tradition of noir novels that women readers might take offense to.
Anyway, it was a quick, entertaining read if you like detective novels, and it may lead you to contemplate how our era resembles (or doesn't) the 1930's.
September 5, 2017
Πρώτη μου επαφή με Philip Kerr Αν και δεν είμαι θιασώτης του είδους πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο που σε βάζει στην ατμόσφαιρα του αμέσως
Στα συν του βιβλίου - Ο Μπένι Γκούντερ είναι ένας εξαιρετικά συμπαθής χαρακτήρας Προσωπικά το τρίτο βιβλίο της τριλογίας το γερμανικό ρέκβιεμ μου άρεσε περισσότερο από όλα Θεωρώ ότι η περιγραφή του μεταπολεμικού Βερολίνου και γενικότερα της όλης κατάστασης ιστορικά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα
Στα μείον του βιβλίου το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα που κόντεψα να αποκτήσω
Στα συν του βιβλίου - Ο Μπένι Γκούντερ είναι ένας εξαιρετικά συμπαθής χαρακτήρας Προσωπικά το τρίτο βιβλίο της τριλογίας το γερμανικό ρέκβιεμ μου άρεσε περισσότερο από όλα Θεωρώ ότι η περιγραφή του μεταπολεμικού Βερολίνου και γενικότερα της όλης κατάστασης ιστορικά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα
Στα μείον του βιβλίου το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα που κόντεψα να αποκτήσω
June 1, 2020
Για να μη το αδικήσω σαν βιβλίο. Οι δύο πρώτες ιστορίες ήταν για 4 αστεράκια. Στην τελευταία ιστορία μου τα χαλάσε...
May 15, 2016
Η τριλογία ξεκινά στο προπολεμικό Βερολίνο του 1936 και ολοκληρώνεται περίπου 11 χρόνια αργότερα στη πληγωμένη από τον πόλεμο Βιεννη. Αν και όχι λάτρης του είδους διάβασα το βιβλίο αυτό απνευστί. Εξαιρετικά ατμοσφαιρικά, με τις απαραιτητες δόσεις χιούμορ και τις έξυπνες μεταφορές, τα τρία βιβλία δίνουν μια διαφορετική οπτική της γερμανικής κοινωνίας στα χρόνια ανελιξης του εθνικοσοσιαλισμού, της Γκεσταπο του Χίτλερ αλλά και των οικονομικών, κοινωνικών και συναισθηματικών ερειπίων που άφησε ως κατάλοιπα ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος. Ξετυλίσσοντας το κουβάρι τριών διαφορετικών αστυνομικών μυστηριών, ο Kerr πετυχαίνει όχι μόνο να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη (αγγίζοντας επίπεδα Dan Brown στο θέμα της cliffhanger συγγραφής), αλλά κατορθώνει να παρουσιάσει εκτενώς τόσο τις κοινωνικές συνθήκες διαβίωσης των Γερμανών της εποχής όσο και την αισχρότητα των πολεμικών επιχειρήσεων σε όλο της το μεγαλείο. Η γερμανική κοινωνία ,παρά την κοινή αιδώ και έχοντας αντικρίσει τον εαυτό της στον καθρέφτη, ήταν μάλλον υποταγμενη πάρα ελεύθερη. Λεηλασίες, εξαφανίσεις, βασανισμοί και αισχροκερδειες χρωματίζουν με μελαγχολικό μελάνι τις σελίδες της ιστορικής μνήμης της. Όσο για τον πρωταγωνιστή, κάτι παραπάνω από συμπαθής. Ο άνθρωπος που προσφέρει τη σωστή ατάκα στη σωστή στιγμή. Συναισθηματικός και καταδικασμένος στο να δρα βάσει ηθικών κανόνων, εξελίσσεται στην πορεία αυτή των 11 χρόνων από ιδιωτικό ερευνητή σε υποστηρικτή του ανθρώπινου δικαίου, αποδεχόμενος όλες τις επικίνδυνες για τη ζωή του συνέπειες που το συνοδεύουν.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν το αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά και σε όσους θα ήθελαν να μη κρατούν τα μάτια και τα αυτιά τους κλειστά παρά της επίμονες προσπάθειες της σύγχρονης ελληνικής και παγκόσμιας πραγματικότητας. Κανένα έθνος δε μπορεί να χαρακτηριστεί από τις επιλογές των κυβερνώντων. Αξίζει να επενδύσουμε τις σκέψεις μας στο "γκρι" παρά στο "μαύρο/άσπρο".
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν το αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά και σε όσους θα ήθελαν να μη κρατούν τα μάτια και τα αυτιά τους κλειστά παρά της επίμονες προσπάθειες της σύγχρονης ελληνικής και παγκόσμιας πραγματικότητας. Κανένα έθνος δε μπορεί να χαρακτηριστεί από τις επιλογές των κυβερνώντων. Αξίζει να επενδύσουμε τις σκέψεις μας στο "γκρι" παρά στο "μαύρο/άσπρο".
February 16, 2021
Δεν μου ταιριαζει το crime investigation. Προτιμω πιο character driven με καλυτερο character ark παρα plot driven με ατμοσφαιρα.
August 15, 2015
Το ξεκινάς,χίλιες εβδομήντα σελιδούλες τις κανεις μια χαψιά και μετά κάθεσαι ευχαριστημένος και χαμογελάς.Και μετά από λίγο θες κι άλλο.
August 30, 2024
Wat een boek.
In Berlin Noir (aka De Berlijnse Trilogie) worden de eerste drie Bernie Gunther-detectiveromans van Philip Kerr gebundeld. Gunther is een ex-politieagent die in Berlijn als eigenzinnige privé-detective werkt. U weet dat we een zwak hebben voor noir-detectives, maar Philip Kerr beoefend én overstijgt het genre met verve.
Je krijgt als lezer drie uitstekende misdaadverhalen voorgeschoteld die uitmuntend geschreven zijn, vol vileine, spitse en humoristische dialogen zitten en opgebouwd worden rond sterk uitgewerkte personages op weg naar strakke en zinderen plots.
Kerr overstijgt het genre helemaal en tilt zijn noir-detectives van goeie genre-boeken naar een veel hoger niveau door zijn plots naadloos en accuraat te vermengen met de Duitse geschiedenis.
De eerste twee Bernie Gunther verhalen spelen zich af in de jaren '30 tijdens de opkomst van het nazisme. Als lezer wordt je niet alleen genadeloos naar de plot mee gesleurd, maar krijg je bovendien inzicht in hoe de Duitsers zich probeerden te verhouden ten opzichte van Hitler, zijn politieke strategie en de fanatieke ideologie van het nazisme. Het opportunisme, de schuchtere weerstand, de risico's en angst onder de bevolking: het wordt allemaal heel erg tastbaar in de boeken van Kerr. Deel 1 is een prima kennismaking, met zowel Bernie als de opkomende dictatuur, waarna Philip Kerr deel 2 afsluit met een zinderende en heftige plot die ons nog steeds koude rillingen bezorgt.
Deel drie speelt zich tot slot af in de jaren na de oorlog en ook daar weet Kerr de afwikkeling van de oorlogsjaren, het schuldgevoel onder de bevolking of net de verantwoording of ontkenning van de Duitse oorlogsmisdaden en de wederopbouw van het land moeiteloos te verweven met een spannende en zonder haken en ogen uitgewerkte plot. Meeslepend, meedogenloos en confronterend.
Heerlijk personage, die Bernie en indrukwekkend leesvoer, die Berlijnse trilogie.
In Berlin Noir (aka De Berlijnse Trilogie) worden de eerste drie Bernie Gunther-detectiveromans van Philip Kerr gebundeld. Gunther is een ex-politieagent die in Berlijn als eigenzinnige privé-detective werkt. U weet dat we een zwak hebben voor noir-detectives, maar Philip Kerr beoefend én overstijgt het genre met verve.
Je krijgt als lezer drie uitstekende misdaadverhalen voorgeschoteld die uitmuntend geschreven zijn, vol vileine, spitse en humoristische dialogen zitten en opgebouwd worden rond sterk uitgewerkte personages op weg naar strakke en zinderen plots.
Kerr overstijgt het genre helemaal en tilt zijn noir-detectives van goeie genre-boeken naar een veel hoger niveau door zijn plots naadloos en accuraat te vermengen met de Duitse geschiedenis.
De eerste twee Bernie Gunther verhalen spelen zich af in de jaren '30 tijdens de opkomst van het nazisme. Als lezer wordt je niet alleen genadeloos naar de plot mee gesleurd, maar krijg je bovendien inzicht in hoe de Duitsers zich probeerden te verhouden ten opzichte van Hitler, zijn politieke strategie en de fanatieke ideologie van het nazisme. Het opportunisme, de schuchtere weerstand, de risico's en angst onder de bevolking: het wordt allemaal heel erg tastbaar in de boeken van Kerr. Deel 1 is een prima kennismaking, met zowel Bernie als de opkomende dictatuur, waarna Philip Kerr deel 2 afsluit met een zinderende en heftige plot die ons nog steeds koude rillingen bezorgt.
Deel drie speelt zich tot slot af in de jaren na de oorlog en ook daar weet Kerr de afwikkeling van de oorlogsjaren, het schuldgevoel onder de bevolking of net de verantwoording of ontkenning van de Duitse oorlogsmisdaden en de wederopbouw van het land moeiteloos te verweven met een spannende en zonder haken en ogen uitgewerkte plot. Meeslepend, meedogenloos en confronterend.
Heerlijk personage, die Bernie en indrukwekkend leesvoer, die Berlijnse trilogie.
Read
April 30, 2023Πολύ καλό! Περισσότερα στο επόμενο Ex Libris.
October 14, 2015
Couldn’t finish.
Let me explain: I’m not a devoted fan of the mystery genre though I’m thankful to GoodReads for introducing me to some worthy authors in that field that I would otherwise never have read. In the normal course of affairs, I probably would not have picked this book up even though the premise – a detective working in Nazi and post-war Germany – was promising. However, I work with a woman who likes this sort of thing and I keep my eye open for books to recommend or get for Xmas gifts.
In this case, I definitely can’t recommend this author to her, nor to anyone else.
The writing is not compelling or really very good. As a reader I was constantly being thrown out of the story by Kerr’s clumsy and overwrought metaphors. Perhaps I’m missing the point. Perhaps Kerr is parodying the noir genre with passages like this:
or
I stuck with it for more than a hundred pages but in the end, I wasn’t interested enough to continue.
Let me explain: I’m not a devoted fan of the mystery genre though I’m thankful to GoodReads for introducing me to some worthy authors in that field that I would otherwise never have read. In the normal course of affairs, I probably would not have picked this book up even though the premise – a detective working in Nazi and post-war Germany – was promising. However, I work with a woman who likes this sort of thing and I keep my eye open for books to recommend or get for Xmas gifts.
In this case, I definitely can’t recommend this author to her, nor to anyone else.
The writing is not compelling or really very good. As a reader I was constantly being thrown out of the story by Kerr’s clumsy and overwrought metaphors. Perhaps I’m missing the point. Perhaps Kerr is parodying the noir genre with passages like this:
Back in the bedroom, she was still standing there, waiting for me to come and help myself. Impatient of her, I snatched her knickers down, pulling her onto the bed, where I prised her sleek, tanned thighs apart like an excited scholar opening a priceless book. For quite a while I pored over the text, turning the pages with my fingers and feasting my eyes on what I had never dreamed of possessing (pp. 68-9).
or
The concierge was a snapper who was over the hill and down a disused mine-shaft. Her hair was every bit as natural as a parade goose-stepping down the Wilhelmstrasse, and she’d evidently been wearing a boxing-glove when she’d applied the crimson lipstick to her paperclip of a mouth. Her breasts were like the rear ends of a pair of dray horses at the end of along hard day. Maybe she still had a few clients, but I thought it was a better bet that I’d see a Jew at the front of a Nuremberg pork-butcher’s queue (p. 97).
I stuck with it for more than a hundred pages but in the end, I wasn’t interested enough to continue.
December 31, 2020
Reviews Elsewhere
My reviews of each of the volumes of this omnibus are here:
"March Violets" ****
https://www.goodreads.com/review/show...
"The Pale Criminal" ****
https://www.goodreads.com/review/show...
"A German Requiem" *****
https://www.goodreads.com/review/show...
My reviews of each of the volumes of this omnibus are here:
"March Violets" ****
https://www.goodreads.com/review/show...
"The Pale Criminal" ****
https://www.goodreads.com/review/show...
"A German Requiem" *****
https://www.goodreads.com/review/show...
October 28, 2018
Μια τριλογία που δεν θα ξεχάσει κάνεις...
July 24, 2014
Μια εκπληκτική τριλογία, τρία χορταστικά αστυνομικά μυθιστορήματα σε ένα. Μη διστάσετε να βυθιστείτε στη μαγεία ενός καλογραμμένου και ταυτόχρονα καλά δομημένου αστυνομιικού μυθιστορήματος που θα σας ταξιδέψει από τη γερμανική αισιοδοξία του 1936 στην αμφιβολία του 1938 και την ήττα του 1947. Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου! Στα συν του κειμένου η γρήγορη αφήγηση, οι απολύτως απαραίτητοι διάλογοι, οι απίθανες μεταφορές και παρομοιώσεις (βλ. χαρακτηριστικά αποσπάσματα κατωτέρω) και ο αστείρευτος κυνισμός του κεντρικού ήρωα, που πολλές φορές δεν έβρισκε ανταπόδοση από τους συνομιλητές του! Απόλαυσα επίσης στα δύο πρώτα την περιπλάνηση και το περπάτημα στους δρόμους του Βερολίνου, που το έχω ακόμη πρόσφατο στη μνήμη μου από το ταξίδι που έκανα εκεί: Νησί των Μουσείων, Φρίντριχστράσε, Ούντερ ντεν Λίντεν, Πύλη του Βραδεμβούργου.....και όλα τα κτήρια όπως ήταν πριν από την έναρξη του πολέμου!
Οι Βιολέτες του Μάρτη
Βιολέτες του Μάρτη ονομάζονται τα θύματα της Επανάστασης του 1848 στη Βιέννη και το Βερολίνο. Στις 13 Μαρτίου στη Βιέννη, οι διαδηλωτές ζητούσαν ελευθερία του τύπου, δημοσιοποίηση του κρατικού προυπολογισμού και αγωνιζόντουσαν για μια σειρά από φιλελεύθερα αιτήματα. Η κυβέρνηση παρέταξε τον στρατό εναντίον των διαδηλωτών. 35 άτομα κτυπήθηκαν από σφαίρες ή ποδοπατήθηκαν από τον κόσμο λόγω του πανικού που επεκράτησε. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος ξέσπασε επανάσταση στην Αυστρία, ο Μέτερνιχ αναγκάστηκε να παραιτηθεί και η νέα κυβέρνηση σταμάτησε τη λογοκρισία, επέτρεψε την ελευθερία στον τύπο και υποσχέθηκε νέο σύνταγμα. Στις 18/19 Μαρτίου στο Βερολίνο, 270 πολίτες έπεσαν ηρωικά στα οδοφράγματα που είχαν σταθεί ενάντια στα στρατεύματα των Πρώσσων, παλεύοντας για δημοκρατικά δικαιώματα, όπως την ελευθερία του τύπου και το δικαίωμα ψήφου. Το 1933 μετά τις εκλογές και την ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ υπήρξαν πολλές νέες εγγραφές στο ναζιστικό κόμμα από δημοσίους και κρατικούς υπαλλήλους. Η κίνηση αυτή χαρακτηρίστηκε από τα παλαιότερα μέλη του κόμματος οππορτουνιστική και γι αυτό τους αποκάλεσαν ειρωνικά Βιολέτες του Μάρτη. Η επιρροή των νέων μελών ήταν πολύ μικρή στο κόμμα.
[Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο της Αναστασίας Μπαξεβάνη κάνοντας κλικ ΕΔΩ]
Ο Μπέρνι Γκούντερ, πρώην αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ντετέκτιβ αναλαμβάνει να βρει ένα χαμένο περιδεραίο, υπόθεση που του ανέθεσε ένας μεγιστάνας του χάλυβα, ο Χέρμαν Σιξ, ο οποίος πρόσφατα έχασε και την κόρη του, που δολοφονήθηκε μαζί με τον σύζυγό της. Ο Γκούντερ δεν αφήνει τίποτα άψαχτο κι έτσι σύντομα από κυνηγός γίνεται θήραμα. Με αφορμή αυτήν την υπόθεση, ο συγγραφέας στήνει έναν μικρόκοσμο απατεώνων, λωποδυτών και δολοφόνων από τη μια, ισχυρών αντρών και αδίστακτων Γερμανών αξιωματικών από την άλλη. Παντού διάχυτη η αγωνία για το μέλλον της Γερμανίας και για το πού θα τους οδηγήσει ο νέος τους Φύρερ. Ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, χάρη στους οπιίους παρατηρείται μια κάποια ελαστικότητα ως προς το ποια βιβλία θα διατίθενται και ποια μουσική θα ακούγεται. Ο Γκέρινγκ, ο Χίμλερ, ο φον Κανάρης αρχίζουν να συγκροτούν έναν μηχανισμό που θα καταστρέψει τον κόσμο.
Πολύ καλό γράψιμο, πολύ καλή ατμόσφαιρα, πολύ καλοί οι χαρακτήρες και η πλοκή παίρνει προς το τέλος μια απίστευτη ανατροπή και τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται. Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι και κομμουνιστές αρχίζουν να εξαφανίζονται σιγά σιγά και να στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (κατά τον ευφημισμό της γερμανικής μηχανής εκεί απλώς κρατούν αιχμαλώτους τους αντίθετους του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος!). Η υπόθεση φέρνει τον Γκούντερ ακόμη και σε ένα τέτοιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο Νταχάου, όπου ο συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να περιγράψει παραστατικότατα τις συνθήκες κράτησης. Το βιβλίο δεν έχει ξεκάθαρο τέλος, η υπόθεση λύνεται βέβαια αλλά δεν παίρνουμε απάντηση στο γιατί εξαφανίστηκε η νέα γραμματέας του Γκούντερ, Ίνγκε.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
"Κατέβασα ανυπόμονα το εσώρουχό της. Την τράβηξα στο κρεβάτι, όπου άνοιξα τους λείους, μαυρισμένους μηρούς της με την ίδια συγκίνηση που ένας ακαδημαϊκός ανοίγει ένα ανεκτίμητο βιβλίο. Για αρκετή ώρα αφοσιώθηκα στο κείμενο γυρίζοντας τις σελίδες με τα δάχτυλά μου. Ταυτόχρονα τα μάτια μου απολάμβαναν αυτό που δεν είχα ονειρευτεί ποτέ ότι θα μπορούσα να κατέχω" (σελ. 96-97).
"Το Κοτμπάσερ Τορ είναι περιοχή που θυμίζει πολυκαιρισμένη θεατρική αφίσα. Το κτίριο στον αριθμό 43 της Αντμιραλστράσε είναι από τα μέρη όπου οι αρουραίοι φοράνε ωτασπίδες και οι κατσαρίδες βήχουν ασταμάτητα. Το δωμάτιο του Νόιμαν ήταν στην πίσω πλευρά, στο υπόγειο. Ήταν υγρό. Βρώμικο. Άθλιο" (σελ. 133).
Ο χλομός εγκληματίας
Βερολίνο 1938, λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Μια γυναίκα ζητά βοήθεια από τον Μπέρνι Γκούντερ να ξεσκεπάσει αυτόν που εκβιάζει τον ομοφυλόφιλο γιο της κρατώντας στα χέρια του ερωτικές επιστολές ικανές να στείλουν το παιδί της σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ποιος εκβιάζει τον Ράινχαρντ Λάνγκε και γιατί; Παράλληλα ο Γκούντερ πειθαναγκάζεται να επιστρέψει στην αστυνομία για να εξιχνιάσει μια σειρά από αποτρόπαιες δολοφνίες έφηβων κοριτσιών. Μια αριστοτεχνική πλοκή, που στην αρχή λες ότι οι δυο υποθέσεις είναι παράλληλες, μόνο και μόνο για να διαπιστώσεις στη συνέχεια ότι τέμνονται εγκάρσια! Εξαιρετικοί χαρακτήρες, πολύ καλογραμμένο κείμενο, με την καυστικότητα και τον σαδισμό του Γκούντερ να είναι λιγότερο εμφανή σε αυτό το βιβλίο. Η ομοφυλοφιλία και ο εβραϊσμός και ο κομμουνισμός σε στέλνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, το Ράιχσταγκ έχει πια πυρποληθεί και η Τσεχοσλοβακία νιώθει στο σβέρκο της την ανάσα των γερμανικών στρατευμάτων. Κεντρικός άξονας του βιβλίου μια συνομωσία κατά των Εβραίων, με στόχο την εκκίνηση μαζικών καταστροφών και δολοφονιών και λεηλασιών εναντίον τους, ένα πογκρόμ που θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο της άριας τελειότητας. Ο Γκούντερ, χωρίς να τολμά να εκφράσει ανοιχτά τα φιλανθρωπικά του συναισθήματα από φόβο μη θεωρηθεί εβραιόφιλος, γεμίζει με δέος από τον αριστοτεχνικό ιστό που εξυφαίνεται γύρω από τους Εβραίους και κάνει τα πάντα για να πείσει τον Χίμλερ για την ύπαρξη της συνομωσίας. Αγώνας δρόμου, σειρά δολοφονιών, μυστικά και παγίδες κι όλα αυτά εις μάτην: η νύχτα της 9ης προς 10 Νοεμβρίου 1938 θα μείνει γνωστή ως "Η νύχτα των κρυστάλλων", ένα αιματηρό πογκρόμ που θα ξεκινήσει από τη δολοφονία του Γερμανού πρεσβευτή στο Παρίσι από Εβραίο.
Ένα αριστοτεχνικό κείμενο που μυρίζει πιο έντονα τη σαπίλα της επερχόμενης παγκόσμιας σύρραξης, που βρίθει ανατροπών και αποκαλύψεων (μεταξύ άλλων ο Γκούντερ μαθαίνει τι συνέβη στην Ίνγκε) και πραγματικά με εκπλήσσει που είναι καλύτερο από το πρώτο της τριλογίας. Διαφθορά, ο γερμανικός λαός πιο μουδιασμένος από ποτέ για το επερχόμενο κακό, ο Χίμλερ πρωταγωνιστής της ιστορίας, διαφθορά και διάβρωση στους αστυνομικούς κύκλους, πνευματισμός και μεταφυσικές αναζητήσεις των πτωμάτων των χαμένων κοριτσιών, μια καλοστημένη πλεκτάνη, τι άλλο θες, αναγνώστη; Με έκπληξη και αδημονία συνεχίζω στο επόμενο βιβλίο!
Χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"-Εγώ πάλι πιστευώ...ότι είμαστε όλοι ανεξαιρέτως στην κωλότσεπη του Χίτλερ. Και το κακό είναι ότι έχει σκοπό να κατέβει ένα ολόκληρο βουνό με τον κώλο" (σελ. 478).
Γερμανικό ρέκβιεμ
Και η τριλογία κορυφώνεται με ένα δύσκολο, πολυπρόσωπο αλλά συναρπαστικό κατασκοπικό θρίλερ, όπου ο Μπέρνι Γκούντερ μεταβαίνει στη Βιέννη για να βοηθήσει έναν πρώην συνάδελφο να αθωωθεί, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι είναι πιόνι σε παιχνίδια κατασκόπων μεταξύ Αμερικανών, Σοβιετικών και μιας κρυφής ομάδας φυγόδικων Ναζί εγκληματιών πολέμου που ανασυγκροτούν τις δυνάμεις τους. Πολλές ανατροπές, πολλά πρόσωπα, όμως κι ένα υπέροχο φόντο εξαθλίωσης, όπου ο πόλεμος έχει δείξει σε κάθε άνθρωπο τις πραγματικές του συνέπειες: πείνα, φτώχεια, εξαθλίωση, οι γυναίκες να πηγαίνουν με κάθε φαντάρο των Συμμάχων αρκεί να εξασφαλίσουν τσιγάρα και φαγητό (οι λεγόμενες "κυρίες της σοκολάτας") (αυτό το φαινόμενο χτυπάει την πόρτα και του ίδιου του Γκούντερ, μιας και η σύζυγός του βρίσκει αναγκαίο κακό την παρέα Αμερικανών αξιωματικών). Ερείπια, καταστροφή, εξαθλίωση παντού, το Βερολίνο παραδομένο στα χέρια των Συμμάχων και διαμελισμένο, η Βιέννη ερειπωμένη, η πόλη σε ζώνες επιρροής, μια τραγική εικόνα. Και το ρέκβιεμ να κυριαρχεί με τη μουντή, υποβλητική, θιλιβερή μουσική του στις ζωές όλων, νικητών και ηττημένων.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"Αυτοί οι Αμερικανοί πάγωναν απέναντί μου, επειδή ήμουν Γερμανός. Όταν με κοίταζαν ήταν σαν να έπαιζαν μέσα στο κεφάλι τους μια ταινία με τα επίκαιρα για το Μπέλσεν και το Μπούχενβαλντ. Στα μάτια τους υπήρχε το ερώτημα: Πώς μπόρεσες να επιτρέψεις να συμβεί αυτό; Πώς μπόρεσες να αφήσεις κάτι τέτοιο να συνεχίζεται; Για αρκετές γενιές ακόμα, όταν θα μας κοιτάζουν κατάματα οι άλλοι λαοί, ίσως να έχουν αυτό το σιωπηλό ερώτημα στην ψυχή τους" (σελ. 1057).
Στα ελληνικά από τον Κέδρο το 2013.
Οι Βιολέτες του Μάρτη
Βιολέτες του Μάρτη ονομάζονται τα θύματα της Επανάστασης του 1848 στη Βιέννη και το Βερολίνο. Στις 13 Μαρτίου στη Βιέννη, οι διαδηλωτές ζητούσαν ελευθερία του τύπου, δημοσιοποίηση του κρατικού προυπολογισμού και αγωνιζόντουσαν για μια σειρά από φιλελεύθερα αιτήματα. Η κυβέρνηση παρέταξε τον στρατό εναντίον των διαδηλωτών. 35 άτομα κτυπήθηκαν από σφαίρες ή ποδοπατήθηκαν από τον κόσμο λόγω του πανικού που επεκράτησε. Εξ αιτίας αυτού του γεγονότος ξέσπασε επανάσταση στην Αυστρία, ο Μέτερνιχ αναγκάστηκε να παραιτηθεί και η νέα κυβέρνηση σταμάτησε τη λογοκρισία, επέτρεψε την ελευθερία στον τύπο και υποσχέθηκε νέο σύνταγμα. Στις 18/19 Μαρτίου στο Βερολίνο, 270 πολίτες έπεσαν ηρωικά στα οδοφράγματα που είχαν σταθεί ενάντια στα στρατεύματα των Πρώσσων, παλεύοντας για δημοκρατικά δικαιώματα, όπως την ελευθερία του τύπου και το δικαίωμα ψήφου. Το 1933 μετά τις εκλογές και την ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ υπήρξαν πολλές νέες εγγραφές στο ναζιστικό κόμμα από δημοσίους και κρατικούς υπαλλήλους. Η κίνηση αυτή χαρακτηρίστηκε από τα παλαιότερα μέλη του κόμματος οππορτουνιστική και γι αυτό τους αποκάλεσαν ειρωνικά Βιολέτες του Μάρτη. Η επιρροή των νέων μελών ήταν πολύ μικρή στο κόμμα.
[Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο της Αναστασίας Μπαξεβάνη κάνοντας κλικ ΕΔΩ]
Ο Μπέρνι Γκούντερ, πρώην αστυνομικός και νυν ιδιωτικός ντετέκτιβ αναλαμβάνει να βρει ένα χαμένο περιδεραίο, υπόθεση που του ανέθεσε ένας μεγιστάνας του χάλυβα, ο Χέρμαν Σιξ, ο οποίος πρόσφατα έχασε και την κόρη του, που δολοφονήθηκε μαζί με τον σύζυγό της. Ο Γκούντερ δεν αφήνει τίποτα άψαχτο κι έτσι σύντομα από κυνηγός γίνεται θήραμα. Με αφορμή αυτήν την υπόθεση, ο συγγραφέας στήνει έναν μικρόκοσμο απατεώνων, λωποδυτών και δολοφόνων από τη μια, ισχυρών αντρών και αδίστακτων Γερμανών αξιωματικών από την άλλη. Παντού διάχυτη η αγωνία για το μέλλον της Γερμανίας και για το πού θα τους οδηγήσει ο νέος τους Φύρερ. Ξεκινούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, χάρη στους οπιίους παρατηρείται μια κάποια ελαστικότητα ως προς το ποια βιβλία θα διατίθενται και ποια μουσική θα ακούγεται. Ο Γκέρινγκ, ο Χίμλερ, ο φον Κανάρης αρχίζουν να συγκροτούν έναν μηχανισμό που θα καταστρέψει τον κόσμο.
Πολύ καλό γράψιμο, πολύ καλή ατμόσφαιρα, πολύ καλοί οι χαρακτήρες και η πλοκή παίρνει προς το τέλος μια απίστευτη ανατροπή και τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται. Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι και κομμουνιστές αρχίζουν να εξαφανίζονται σιγά σιγά και να στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (κατά τον ευφημισμό της γερμανικής μηχανής εκεί απλώς κρατούν αιχμαλώτους τους αντίθετους του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος!). Η υπόθεση φέρνει τον Γκούντερ ακόμη και σε ένα τέτοιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο Νταχάου, όπου ο συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να περιγράψει παραστατικότατα τις συνθήκες κράτησης. Το βιβλίο δεν έχει ξεκάθαρο τέλος, η υπόθεση λύνεται βέβαια αλλά δεν παίρνουμε απάντηση στο γιατί εξαφανίστηκε η νέα γραμματέας του Γκούντερ, Ίνγκε.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
"Κατέβασα ανυπόμονα το εσώρουχό της. Την τράβηξα στο κρεβάτι, όπου άνοιξα τους λείους, μαυρισμένους μηρούς της με την ίδια συγκίνηση που ένας ακαδημαϊκός ανοίγει ένα ανεκτίμητο βιβλίο. Για αρκετή ώρα αφοσιώθηκα στο κείμενο γυρίζοντας τις σελίδες με τα δάχτυλά μου. Ταυτόχρονα τα μάτια μου απολάμβαναν αυτό που δεν είχα ονειρευτεί ποτέ ότι θα μπορούσα να κατέχω" (σελ. 96-97).
"Το Κοτμπάσερ Τορ είναι περιοχή που θυμίζει πολυκαιρισμένη θεατρική αφίσα. Το κτίριο στον αριθμό 43 της Αντμιραλστράσε είναι από τα μέρη όπου οι αρουραίοι φοράνε ωτασπίδες και οι κατσαρίδες βήχουν ασταμάτητα. Το δωμάτιο του Νόιμαν ήταν στην πίσω πλευρά, στο υπόγειο. Ήταν υγρό. Βρώμικο. Άθλιο" (σελ. 133).
Ο χλομός εγκληματίας
Βερολίνο 1938, λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Μια γυναίκα ζητά βοήθεια από τον Μπέρνι Γκούντερ να ξεσκεπάσει αυτόν που εκβιάζει τον ομοφυλόφιλο γιο της κρατώντας στα χέρια του ερωτικές επιστολές ικανές να στείλουν το παιδί της σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ποιος εκβιάζει τον Ράινχαρντ Λάνγκε και γιατί; Παράλληλα ο Γκούντερ πειθαναγκάζεται να επιστρέψει στην αστυνομία για να εξιχνιάσει μια σειρά από αποτρόπαιες δολοφνίες έφηβων κοριτσιών. Μια αριστοτεχνική πλοκή, που στην αρχή λες ότι οι δυο υποθέσεις είναι παράλληλες, μόνο και μόνο για να διαπιστώσεις στη συνέχεια ότι τέμνονται εγκάρσια! Εξαιρετικοί χαρακτήρες, πολύ καλογραμμένο κείμενο, με την καυστικότητα και τον σαδισμό του Γκούντερ να είναι λιγότερο εμφανή σε αυτό το βιβλίο. Η ομοφυλοφιλία και ο εβραϊσμός και ο κομμουνισμός σε στέλνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, το Ράιχσταγκ έχει πια πυρποληθεί και η Τσεχοσλοβακία νιώθει στο σβέρκο της την ανάσα των γερμανικών στρατευμάτων. Κεντρικός άξονας του βιβλίου μια συνομωσία κατά των Εβραίων, με στόχο την εκκίνηση μαζικών καταστροφών και δολοφονιών και λεηλασιών εναντίον τους, ένα πογκρόμ που θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο της άριας τελειότητας. Ο Γκούντερ, χωρίς να τολμά να εκφράσει ανοιχτά τα φιλανθρωπικά του συναισθήματα από φόβο μη θεωρηθεί εβραιόφιλος, γεμίζει με δέος από τον αριστοτεχνικό ιστό που εξυφαίνεται γύρω από τους Εβραίους και κάνει τα πάντα για να πείσει τον Χίμλερ για την ύπαρξη της συνομωσίας. Αγώνας δρόμου, σειρά δολοφονιών, μυστικά και παγίδες κι όλα αυτά εις μάτην: η νύχτα της 9ης προς 10 Νοεμβρίου 1938 θα μείνει γνωστή ως "Η νύχτα των κρυστάλλων", ένα αιματηρό πογκρόμ που θα ξεκινήσει από τη δολοφονία του Γερμανού πρεσβευτή στο Παρίσι από Εβραίο.
Ένα αριστοτεχνικό κείμενο που μυρίζει πιο έντονα τη σαπίλα της επερχόμενης παγκόσμιας σύρραξης, που βρίθει ανατροπών και αποκαλύψεων (μεταξύ άλλων ο Γκούντερ μαθαίνει τι συνέβη στην Ίνγκε) και πραγματικά με εκπλήσσει που είναι καλύτερο από το πρώτο της τριλογίας. Διαφθορά, ο γερμανικός λαός πιο μουδιασμένος από ποτέ για το επερχόμενο κακό, ο Χίμλερ πρωταγωνιστής της ιστορίας, διαφθορά και διάβρωση στους αστυνομικούς κύκλους, πνευματισμός και μεταφυσικές αναζητήσεις των πτωμάτων των χαμένων κοριτσιών, μια καλοστημένη πλεκτάνη, τι άλλο θες, αναγνώστη; Με έκπληξη και αδημονία συνεχίζω στο επόμενο βιβλίο!
Χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"-Εγώ πάλι πιστευώ...ότι είμαστε όλοι ανεξαιρέτως στην κωλότσεπη του Χίτλερ. Και το κακό είναι ότι έχει σκοπό να κατέβει ένα ολόκληρο βουνό με τον κώλο" (σελ. 478).
Γερμανικό ρέκβιεμ
Και η τριλογία κορυφώνεται με ένα δύσκολο, πολυπρόσωπο αλλά συναρπαστικό κατασκοπικό θρίλερ, όπου ο Μπέρνι Γκούντερ μεταβαίνει στη Βιέννη για να βοηθήσει έναν πρώην συνάδελφο να αθωωθεί, μόνο και μόνο για να ανακαλύψει ότι είναι πιόνι σε παιχνίδια κατασκόπων μεταξύ Αμερικανών, Σοβιετικών και μιας κρυφής ομάδας φυγόδικων Ναζί εγκληματιών πολέμου που ανασυγκροτούν τις δυνάμεις τους. Πολλές ανατροπές, πολλά πρόσωπα, όμως κι ένα υπέροχο φόντο εξαθλίωσης, όπου ο πόλεμος έχει δείξει σε κάθε άνθρωπο τις πραγματικές του συνέπειες: πείνα, φτώχεια, εξαθλίωση, οι γυναίκες να πηγαίνουν με κάθε φαντάρο των Συμμάχων αρκεί να εξασφαλίσουν τσιγάρα και φαγητό (οι λεγόμενες "κυρίες της σοκολάτας") (αυτό το φαινόμενο χτυπάει την πόρτα και του ίδιου του Γκούντερ, μιας και η σύζυγός του βρίσκει αναγκαίο κακό την παρέα Αμερικανών αξιωματικών). Ερείπια, καταστροφή, εξαθλίωση παντού, το Βερολίνο παραδομένο στα χέρια των Συμμάχων και διαμελισμένο, η Βιέννη ερειπωμένη, η πόλη σε ζώνες επιρροής, μια τραγική εικόνα. Και το ρέκβιεμ να κυριαρχεί με τη μουντή, υποβλητική, θιλιβερή μουσική του στις ζωές όλων, νικητών και ηττημένων.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"Αυτοί οι Αμερικανοί πάγωναν απέναντί μου, επειδή ήμουν Γερμανός. Όταν με κοίταζαν ήταν σαν να έπαιζαν μέσα στο κεφάλι τους μια ταινία με τα επίκαιρα για το Μπέλσεν και το Μπούχενβαλντ. Στα μάτια τους υπήρχε το ερώτημα: Πώς μπόρεσες να επιτρέψεις να συμβεί αυτό; Πώς μπόρεσες να αφήσεις κάτι τέτοιο να συνεχίζεται; Για αρκετές γενιές ακόμα, όταν θα μας κοιτάζουν κατάματα οι άλλοι λαοί, ίσως να έχουν αυτό το σιωπηλό ερώτημα στην ψυχή τους" (σελ. 1057).
Στα ελληνικά από τον Κέδρο το 2013.
Displaying 1 - 30 of 767 reviews