What do you think?
Rate this book
Αστυνόμος Τρύπη #2
Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου
Στο δεύτερο αστυνομικό του μυθιστόρημα ο Γρηγόρης Αζαριάδης συνεχίζει στα σκοτεινά μονοπάτια του μεσογειακού πολάρ, ακολουθώντας τα βήματα του Μανσέτ και του Ιζό με προφανείς ταυτόχρονα επιρροές από τον Πέτρο Μάρκαρη αλλά και τον Γιάννη Μαρή.
... Όταν η επαναστατική ομάδα εξαρθρώθηκε, πολλά μέλη της οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και τελικά στη φυλακή. Ο Παρισιάδης και η Φιλίππου ήταν ανάμεσα στα ελάχιστα που, παρά τη σκιά που αιωρούνταν για πολλά χρόνια πάνω από τα κεφάλια τους, δεν στερήθηκαν την ελευθερία τους. Μπαίνοντας στην περίοδο εκφυλισμού των παλαιών οργανώσεων και της εμφάνισης νεότερων με κραυγαλέα διαφορετική στρατηγική, ο δημοσιογράφος και η μεγάλη πια ηθοποιός αποσύρθηκαν διακριτικά στο περιθώριο. Η μεταξύ τους σχέση παρέμεινε αναλλοίωτη: σεβασμός, εκτίμηση, ανομολόγητος έρωτας και περιστασιακό σεξ. Και στο βάθος... ένα μεγάλο πάθος. Ο Παρισιάδης υποπτευόταν ότι κάτι αντίστοιχο έπαιζε ανάμεσα στον Βεργίνη και στη Φιλίππου, έστω και σε πιο αραιά διαστήματα. Ωστόσο, κανείς από τους δυο δεν τόλμησε να ρωτήσει ποτέ τον άλλο.
Μίλησαν για την τραγική οικονομικοπολιτική συγκυρία, την πορεία μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων προς την πενία και την εξαθλίωση και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας.
"Σκατά, ρε Αγαμάμνονα, σκατά", είπε κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι ο Βεργίνης. "Μια ζωή θα τρώμε σκατά, θα λέμε 'ευχαριστώ' και θα σκύβουμε το κεφάλι. Και κάθε τέσσερα χρόνια, θα εκφράζουμε την άποψή μας ψηφίζοντας στις εκλογές λευκό ή άκυρο".
Ο Παρισιάδης τον κοίταξε με σκοτεινό βλέμμα.
"Να θυμάσαι, φίλε, ότι υπάρχουν και κάποιοι λίγοι αμετανόητοι, που αντί να ζήσουν μια ζωή μες στα σκατά προτιμούν να πεθάνουν βουτηγμένοι στο αίμα..."
... Όταν η επαναστατική ομάδα εξαρθρώθηκε, πολλά μέλη της οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη και τελικά στη φυλακή. Ο Παρισιάδης και η Φιλίππου ήταν ανάμεσα στα ελάχιστα που, παρά τη σκιά που αιωρούνταν για πολλά χρόνια πάνω από τα κεφάλια τους, δεν στερήθηκαν την ελευθερία τους. Μπαίνοντας στην περίοδο εκφυλισμού των παλαιών οργανώσεων και της εμφάνισης νεότερων με κραυγαλέα διαφορετική στρατηγική, ο δημοσιογράφος και η μεγάλη πια ηθοποιός αποσύρθηκαν διακριτικά στο περιθώριο. Η μεταξύ τους σχέση παρέμεινε αναλλοίωτη: σεβασμός, εκτίμηση, ανομολόγητος έρωτας και περιστασιακό σεξ. Και στο βάθος... ένα μεγάλο πάθος. Ο Παρισιάδης υποπτευόταν ότι κάτι αντίστοιχο έπαιζε ανάμεσα στον Βεργίνη και στη Φιλίππου, έστω και σε πιο αραιά διαστήματα. Ωστόσο, κανείς από τους δυο δεν τόλμησε να ρωτήσει ποτέ τον άλλο.
Μίλησαν για την τραγική οικονομικοπολιτική συγκυρία, την πορεία μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων προς την πενία και την εξαθλίωση και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας.
"Σκατά, ρε Αγαμάμνονα, σκατά", είπε κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι ο Βεργίνης. "Μια ζωή θα τρώμε σκατά, θα λέμε 'ευχαριστώ' και θα σκύβουμε το κεφάλι. Και κάθε τέσσερα χρόνια, θα εκφράζουμε την άποψή μας ψηφίζοντας στις εκλογές λευκό ή άκυρο".
Ο Παρισιάδης τον κοίταξε με σκοτεινό βλέμμα.
"Να θυμάσαι, φίλε, ότι υπάρχουν και κάποιοι λίγοι αμετανόητοι, που αντί να ζήσουν μια ζωή μες στα σκατά προτιμούν να πεθάνουν βουτηγμένοι στο αίμα..."
365 pages, Unknown Binding
First published November 1, 2013
27 people want to read
About the author
Γρηγόρης Αζαριάδης
15 books55 followers Ο Γρηγόρης Αζαριάδης γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας). ''Το μοτίβο του δολοφόνου'' (Γαβριηλίδης, 2015) είναι το τρίτο του αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχουν προηγηθεί τα βιβλία ''Παλιοί λογαριασμοί'' (Γαβριηλίδης, 2012) και ''Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου'' (Γαβριηλίδης, 2013).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 7 of 7 reviews
September 24, 2017
Το βιβλίο αυτό είναι μεν το δεύτερο του Γρηγόρη Αζαριάδη, όμως πραγματικά ήταν εξαιρετικό. Αυθεντικό μεσογειακό νουάρ, αλλά και χωρίς τον φαταλισμό των "Παλιών Λογαριασμών", δίνοντας μια υπέροχη εικόνα για το πως μπορεί να είναι το ελληνικό νουάρ. Θα μπορούσες να το πεις και whydunit και whodunit, αλλά θα προτιμούσα να το πω howdunit. Ευφυές και απολαυστικό. Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
Read
May 21, 2018«Ακολούθησαν κι άλλοι γύροι με ποτά. Πολλοί γύροι. Θυμήθηκαν τα παλιά. Οι αναμνήσεις καίγονταν σαν τσιγάρα που κάπνιζαν αφήνοντας στάχτες σε τζάκι απομονωμένου ορεινού χωριού. Μιλούσαν για τη γυναίκα που σφράγισε ανεξίτηλα, σαν πυρωμένο καρφί, ένα κομμάτι της ζωής τους. Αλλιώτικο για τον καθένα, αλλά το ίδιο σημαντικό και για τους δυο. Η Μαρίνα Φιλίππου ήταν μια πραγματική ντίβα. Είχε το ταλέντο να πρωταγωνιστεί πάντα, ακόμα κι όταν ήταν απούσα. Όταν σηκώθηκαν τρεκλίζοντας και βγήκαν από το μισοφωτισμένο μπαράκι, αντίκρισαν το αχνό φως του πρωινού που έσκαγε μύτη χαμογελώντας ειρωνικά.»
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης είναι πλέον γνωστός στους κύκλους της αστυνομικής λογοτεχνίας και στους φανατικούς αναγνώστες των αστυνομικών μυθιστορημάτων είτε μέσα από τη συμμετοχή του στις βιβλιοφιλικές ομάδες του facebook είτε με τις παρουσιάσεις των βιβλίων του και τα άρθρα του σε ιντερνετικές σελίδες. Πέρα από αυτό είναι ένας εξαιρετικός ομιλητής και οι συζητήσεις μαζί του σίγουρα θα εμπλουτίσουν τις λιγοστές γνώσεις μας περί του τι σημαίνει αστυνομική λογοτεχνία.
Το δεύτερο βιβλίο του φέρει τον τίτλο «Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου» και μετά τους «Παλιούς λογαριασμούς» έρχεται να συνεχίσει την πορεία που έχει χαράξει ο συγγραφέας στο μεσογειακό polar. Τι πάει να πει αυτό όμως; Το μεσογειακό polar λοιπόν έχει να κάνει με αναφορές στην καπιταλιστική κοινωνία με φανερό τον πολιτικοκοινωνικό χαρακτήρα των ιστοριών που πραγματεύονται τα μυθιστορήματα που ανήκουν στο συγκεκριμένο είδος.
Όπως στο πρώτο του βιβλίο έτσι και εδώ κάνει λόγο για την διαφθορά που μαστίζει τα υψηλά κλιμάκια της κοινωνίας μας. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, δικαστικοί, επιχειρηματίες. Τρία πρόσωπα που πληρώνουν για τα αμαρτήματα τους με μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια. Μια μυστηριώδη γυναίκα σπέρνει το θάνατο και εξαφανίζεται μέσα στο σκοτάδι της πόλης χωρίς να αφήνει ίχνη πίσω της. Η αστυνόμος Τρύπη και η ομάδα της αναλαμβάνουν να φέρουν στην επιφάνεια τα σκοτεινά μυστικά των τριών ανδρών που οδήγησαν στις δολοφονίες τους. Ο πρότερος βίος τους δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα και οι περιουσίες τους είναι χτισμένες πάνω στις πλάτες αθώων. Όσο όμως οι αστυνομικοί προχωρούν στη διαλεύκανση των τριών εγκληματικών ενεργειών θα πέσουν πάνω σε απροσπέλαστους τοίχους καθώς όσους θεωρούν ύποπτους έχουν ακλόνητα άλλοθι αλλά συναντούν και δυσκολίες λόγω του ότι τα τρία δολοφονηθέντα άτομα προστατεύονται πίσω από άτυπες ασυλίες και γνωστά ονόματα δήθεν ευυπόληπτων ανθρώπων.
Η διάσημη ηθοποιός Μαρίνα Φιλίππου εμφανίζεται ως αερικό μέσα στην όλη ιστορία σε μικρά αλλά επιλεγμένα κομμάτια του βιβλίου από τον ίδιο τον συγγραφέα δημιουργώντας μας την εύλογη απορία για τον ρόλο που θα παίξει στην έκβαση της. Όσο όμως προχωράνε οι σελίδες και φτάνουμε στη λύση του μυστηρίου ανακαλύπτουμε κομμάτι κομμάτι κι άλλες πτυχές της συγκεκριμένης ηρωίδας που παραμένουν στο σκοτάδι πριν το μεγάλο φινάλε.
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης δεν αποκαλύπτει από την αρχή τους κρυμμένους άσους που κρύβει στο μανίκι του και αυτό είναι ένα ατού που πραγματικά απογειώνει την αφήγηση της ιστορίας του και κάνει τη μεγάλη ανατροπή στα μάτια των αναγνωστών λίγο πριν πλησιάσει το τέλος του βιβλίου. Οι διάλογοι μεταξύ των μελών της αστυνομικής ομάδας που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας είναι κυνικοί και καυστικοί σε τέτοιο βαθμό που προκαλούν γέλιο στους αναγνώστες που τους διαβάζουν με μικρές δόσεις ειρωνείας που κρύβουν μέσα τους την αλληλεγγύη που νιώθει ο ένας για τον άλλον. Είναι μια δεμένη ομάδα που αλληλοσαρκάζονται σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας που έχει πλέξει ο Αζαριάδης. Οι αναφορές σε επαναστατικές ομάδες, σε εταιρείες-μαϊμού, σε παραδικαστικά κυκλώματα και σε σεξουαλικά σκάνδαλα δεν λείπουν και από αυτό το βιβλίο μετατρέποντας το σε μια άτυπη καταγραφή των σκέψεων του ίδιου ως κατηγορώ για ανθρώπους που επικαλούνται την θέση εξουσίας που κατέχουν για να καλύπτουν τις όποιες παράνομες πράξεις τους.
Η γραφή του αποτελεί ίσως ένα πρωτόγνωρο δείγμα καθώς όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά ή έχουν συνομιλήσει μαζί του θα αναγνωρίσουν τον ίδιο ως άνθρωπο μέσα από τις λέξεις που καταγράφονται στα βιβλία του. Είναι πραγματικά σαν να σου εξιστορεί ο ίδιος ο Γρηγόρης Αζαριάδης την ιστορία που έχει πλέξει, σαν να σου διαβάζει με τη φωνή του το βιβλίο του. Και ακόμα κι αν μας πρόσφεραν τα βιβλία του με κρυμμένο το όνομα του εμείς, οι πιστοί του αναγνώστες, θα καταλαβαίναμε αμέσως ποιος είναι ο συγγραφέας. Ο ίδιος είναι δεινός αναγνώστης των αστυνομικών μυθιστορημάτων με πρωτοπόρους τον Ιζζό και τον Μανκέλ, τους οποίους αναφέρει συχνά στα δικά του βιβλία ως αναγνώσματα των ηρώων του αλλά και λάτρης της ροκ μουσικής που φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τα ακούσματα των προσώπων που έχει πλάσει. Ίσως άλλο ένα κομμάτι του εαυτού του που καταθέτει ενώπιον μας μέσω του γραπτού του λόγου.
Πραγματικά ένας συγγραφέας που κάνει τη διαφορά στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία και αυτό διαφαίνεται ήδη από το δεύτερο συγγραφικό του πόνημα. Η καλή γνώση που έχει στο αστυνομικό μυθιστόρημα και στην ιστορία του είναι ένα ακόμα λιθαράκι που μετατρέπει τα βιβλία του σε άκρως ενδιαφέροντα αναγνώσματα. Και «Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου» αποτελεί ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα που σίγουρα θα μας κρατήσει ξεχωριστή συντροφιά καθώς θα ξεφυλλίζουμε τις σελίδες του και θα ανακαλύπτουμε τα μυστικά του.
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης είναι πλέον γνωστός στους κύκλους της αστυνομικής λογοτεχνίας και στους φανατικούς αναγνώστες των αστυνομικών μυθιστορημάτων είτε μέσα από τη συμμετοχή του στις βιβλιοφιλικές ομάδες του facebook είτε με τις παρουσιάσεις των βιβλίων του και τα άρθρα του σε ιντερνετικές σελίδες. Πέρα από αυτό είναι ένας εξαιρετικός ομιλητής και οι συζητήσεις μαζί του σίγουρα θα εμπλουτίσουν τις λιγοστές γνώσεις μας περί του τι σημαίνει αστυνομική λογοτεχνία.
Το δεύτερο βιβλίο του φέρει τον τίτλο «Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου» και μετά τους «Παλιούς λογαριασμούς» έρχεται να συνεχίσει την πορεία που έχει χαράξει ο συγγραφέας στο μεσογειακό polar. Τι πάει να πει αυτό όμως; Το μεσογειακό polar λοιπόν έχει να κάνει με αναφορές στην καπιταλιστική κοινωνία με φανερό τον πολιτικοκοινωνικό χαρακτήρα των ιστοριών που πραγματεύονται τα μυθιστορήματα που ανήκουν στο συγκεκριμένο είδος.
Όπως στο πρώτο του βιβλίο έτσι και εδώ κάνει λόγο για την διαφθορά που μαστίζει τα υψηλά κλιμάκια της κοινωνίας μας. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, δικαστικοί, επιχειρηματίες. Τρία πρόσωπα που πληρώνουν για τα αμαρτήματα τους με μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια. Μια μυστηριώδη γυναίκα σπέρνει το θάνατο και εξαφανίζεται μέσα στο σκοτάδι της πόλης χωρίς να αφήνει ίχνη πίσω της. Η αστυνόμος Τρύπη και η ομάδα της αναλαμβάνουν να φέρουν στην επιφάνεια τα σκοτεινά μυστικά των τριών ανδρών που οδήγησαν στις δολοφονίες τους. Ο πρότερος βίος τους δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα και οι περιουσίες τους είναι χτισμένες πάνω στις πλάτες αθώων. Όσο όμως οι αστυνομικοί προχωρούν στη διαλεύκανση των τριών εγκληματικών ενεργειών θα πέσουν πάνω σε απροσπέλαστους τοίχους καθώς όσους θεωρούν ύποπτους έχουν ακλόνητα άλλοθι αλλά συναντούν και δυσκολίες λόγω του ότι τα τρία δολοφονηθέντα άτομα προστατεύονται πίσω από άτυπες ασυλίες και γνωστά ονόματα δήθεν ευυπόληπτων ανθρώπων.
Η διάσημη ηθοποιός Μαρίνα Φιλίππου εμφανίζεται ως αερικό μέσα στην όλη ιστορία σε μικρά αλλά επιλεγμένα κομμάτια του βιβλίου από τον ίδιο τον συγγραφέα δημιουργώντας μας την εύλογη απορία για τον ρόλο που θα παίξει στην έκβαση της. Όσο όμως προχωράνε οι σελίδες και φτάνουμε στη λύση του μυστηρίου ανακαλύπτουμε κομμάτι κομμάτι κι άλλες πτυχές της συγκεκριμένης ηρωίδας που παραμένουν στο σκοτάδι πριν το μεγάλο φινάλε.
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης δεν αποκαλύπτει από την αρχή τους κρυμμένους άσους που κρύβει στο μανίκι του και αυτό είναι ένα ατού που πραγματικά απογειώνει την αφήγηση της ιστορίας του και κάνει τη μεγάλη ανατροπή στα μάτια των αναγνωστών λίγο πριν πλησιάσει το τέλος του βιβλίου. Οι διάλογοι μεταξύ των μελών της αστυνομικής ομάδας που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας είναι κυνικοί και καυστικοί σε τέτοιο βαθμό που προκαλούν γέλιο στους αναγνώστες που τους διαβάζουν με μικρές δόσεις ειρωνείας που κρύβουν μέσα τους την αλληλεγγύη που νιώθει ο ένας για τον άλλον. Είναι μια δεμένη ομάδα που αλληλοσαρκάζονται σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας που έχει πλέξει ο Αζαριάδης. Οι αναφορές σε επαναστατικές ομάδες, σε εταιρείες-μαϊμού, σε παραδικαστικά κυκλώματα και σε σεξουαλικά σκάνδαλα δεν λείπουν και από αυτό το βιβλίο μετατρέποντας το σε μια άτυπη καταγραφή των σκέψεων του ίδιου ως κατηγορώ για ανθρώπους που επικαλούνται την θέση εξουσίας που κατέχουν για να καλύπτουν τις όποιες παράνομες πράξεις τους.
Η γραφή του αποτελεί ίσως ένα πρωτόγνωρο δείγμα καθώς όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά ή έχουν συνομιλήσει μαζί του θα αναγνωρίσουν τον ίδιο ως άνθρωπο μέσα από τις λέξεις που καταγράφονται στα βιβλία του. Είναι πραγματικά σαν να σου εξιστορεί ο ίδιος ο Γρηγόρης Αζαριάδης την ιστορία που έχει πλέξει, σαν να σου διαβάζει με τη φωνή του το βιβλίο του. Και ακόμα κι αν μας πρόσφεραν τα βιβλία του με κρυμμένο το όνομα του εμείς, οι πιστοί του αναγνώστες, θα καταλαβαίναμε αμέσως ποιος είναι ο συγγραφέας. Ο ίδιος είναι δεινός αναγνώστης των αστυνομικών μυθιστορημάτων με πρωτοπόρους τον Ιζζό και τον Μανκέλ, τους οποίους αναφέρει συχνά στα δικά του βιβλία ως αναγνώσματα των ηρώων του αλλά και λάτρης της ροκ μουσικής που φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τα ακούσματα των προσώπων που έχει πλάσει. Ίσως άλλο ένα κομμάτι του εαυτού του που καταθέτει ενώπιον μας μέσω του γραπτού του λόγου.
Πραγματικά ένας συγγραφέας που κάνει τη διαφορά στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία και αυτό διαφαίνεται ήδη από το δεύτερο συγγραφικό του πόνημα. Η καλή γνώση που έχει στο αστυνομικό μυθιστόρημα και στην ιστορία του είναι ένα ακόμα λιθαράκι που μετατρέπει τα βιβλία του σε άκρως ενδιαφέροντα αναγνώσματα. Και «Η τελευταία παράσταση της Μαρίνας Φιλίππου» αποτελεί ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα που σίγουρα θα μας κρατήσει ξεχωριστή συντροφιά καθώς θα ξεφυλλίζουμε τις σελίδες του και θα ανακαλύπτουμε τα μυστικά του.
October 24, 2022
Πολύ καλός κλασικός Αζαριάδης..Αγαπάμε Τρύπη!
December 5, 2013
Πολύ καλύτερο από το πρώτο. Η υπόθεση μού άρεσε και πέρα απ' αυτό το βιβλίο διαβάζεται εύκολα γιατί δεν έχει τη φλυαρία του προηγούμενου. Ωραία γλώσσα.
April 7, 2020
Τραγικό.
Ξεκάθαρη (και κακή) αντιγραφή γνωστών έργων της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας (βλ. Μαρή)
Ένα κακέκτυπο με απολύτως κλισέ σκηνές και ατάκες. Δυστυχώς απογοητευτικό.
Ξεκάθαρη (και κακή) αντιγραφή γνωστών έργων της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας (βλ. Μαρή)
Ένα κακέκτυπο με απολύτως κλισέ σκηνές και ατάκες. Δυστυχώς απογοητευτικό.
July 5, 2020
Εφηβική γραφή. Κουραστική, ερασιτεχνική, που δεν οδηγεί κάπου. Χάσιμο χρόνου.
July 5, 2020
Πραγματικά κακή γραφή, ανέμπνευστη, ερασιτεχνική.
Οι χαρακτήρες χάρτινοι, σαν να τους δημιούργησε έφηβος. Κρίμα, αν και δε μου κάνει εντύπωση, έχοντας διαβάσει και άλλα βιβλία του ..."συγγραφέα".
Οι χαρακτήρες χάρτινοι, σαν να τους δημιούργησε έφηβος. Κρίμα, αν και δε μου κάνει εντύπωση, έχοντας διαβάσει και άλλα βιβλία του ..."συγγραφέα".
Displaying 1 - 7 of 7 reviews