Een liefde in Parijs

by Remco Campert

Hoofdpersoon van Een liefde in Parijs is de schrijver Richard Sanders. Vlak na aankomst in Parijs heeft hij op straat een vluchtige ontmoeting met een elegante vrouw die hem wel herkent, maar van wie hij niet meer weet wie zij is. Ze noemt hem haar naam, maar ook dat helpt hem niet het juiste beeld uit zijn geheugen op te diepen. Wel ziet hij beelden voor zich die op het eerste gezicht niets te maken hebben met deze ontmoeting, zoals ze daar nu staan in het donker wordende licht op de Place du Panthéon.

Terwijl Richard in Parijs is voor de presentatie van de vertaling van zijn boek 'De kunst van het vergeten', wordt tegelijkertijd een tentoonstelling geopend van zijn vriend Tovèr. Samen woonden zij aan het begin van hun kunstenaarschap in de Franse hoofdstad, vol van dromen en ambities. Nu blijkt dat Richard minder doorzettingsvermogen heeft gehad in de kunst, en misschien ook wel het leven, dan Tovèr. Richards dromen waren in die periode grenzeloos, maar zijn doorzettingsvermogen bleek, anders dan dat van Tovèr, begrensd te zijn.

Een liefde in Parijs is een sublieme vertelling, waarin Remco Campert opnieuw een weergaloos portret van een jonge kunstenaar schetst. De liefde is voor Remco Campert een vertrouwd onderwerp, dat hij altijd op een ingehouden en melancholieke manier weet te beschrijven. Zijn mannelijke hoofdpersonages bezitten een kenmerkende schuchterheid maar paren die altijd aan een ragfijn observatievermogen.

Genres: Fiction, Literature, Roman, Dutch Literature, Novels

160 pages, Hardcover

First published January 1, 2004

About the author

Remco Campert (28 July 1929 – 4 July 2022) was a Dutch author, poet and columnist.

For more information go here: http://en.wikipedia.org/wiki/Remco_Ca...

Reviews

[Marco · Rating 3 out of 5]

De schijnbaar toevallige ontmoeting in Parijs van dichter/schrijver Richard Sanders met Sacha Lefort brengt een spanningselement in dit boek, dat verder is geschreven in de Campert zo kenmerkende melancholieke stijl. De kunst van het vergeten. Is het bewust, of speelt het geheugen een spel?

[Rob Van Heijningen · Rating 3 out of 5]

Kut einde. Wel een aangename reis door Parijs.

[D. · Rating 2 out of 5]

Roman-volgens-het-boekje.

[Antje · Rating 2 out of 5]

Der Einstieg in diesen Roman erweckte prompt mein Interesse: in Paris begegnet ein Mann einer Frau, die er nicht wiedererkennt, aber sie ihn. Verbunden mit dem Umschlagfoto erwartete ich den Fortgang als poetische Liebesgeschichte. Doch weit gefehlt! Richard Sanders Liebe bezieht sich niemals auf Personen. Dafür scheint er viel zu egomanisch. Ich glaube am Ende gar, er macht sich gar nicht viel aus Menschen, hadert er doch schon mit seiner eigenen Person.

Dass ich für Sanders keine Sympathie empfand, hätte ich gerne in Kauf genommen, wenn es mir gelungen wäre, überhaupt eine Beziehung zu ihm zu entwickeln. Bis zum Schluss blieb er für mich farblos, langweilig - ja, geradezu phantomhaft. Der Roman lebt allein nur von dem einzigen Spannungselement, wer diese Frau ist und wo sie ihren Platz in Sanders Vergangenheit erhält.

Dadurch es ein dünnes Büchlein ist, quälte ich mich hindurch, um diese Antwort zu erhalten. Ansonsten hätte ich nach drei Kapiteln diesen Roman weit weggelegt. Hier und da verstand Campert mich immerhin durch Dialoge bei Laune zu halten, derer aber in der ersten Hälfte spärlich gesät sind. Der Hauptteil der Handlung lebt oder besser stirbt durch die tristen Erinnerungen des Protagonisten.

Als einziger Lichtblick, jedoch verspätet, kam für mich der letzte Satz: überraschend und gelungen! Das Ende war perfekt und passte zur Geschichte, was für mich ebenso bedeutend ist wie ein fesselnder Einstieg. Was bleibt, ist die genussarme Mitte, weshalb ich höchstens zwei Sterne vergebe.

[Klara Van Vlaenderen · Rating 3 out of 5]

Best wel leuk voor tussendoor

[Job Bunt · Rating 4 out of 5]

Remco schrijft fijn droog. Leuk hoor.

[Frauke Vandoren · Rating 5 out of 5]

Classic Remco, altijd goed

[Amber · Rating 3 out of 5]

Niet speciaal goed, wel ontspannend als vakantieboek.

[Natalia Waaijer · Rating 3 out of 5]

De schrijver Richard Sanders is in Parijs om een een Franse vertaling van zijn werk "De kunst van het vergeten" te promoten. In het verhaal staan twee relaties van de schrijver centraal, één relatie met een vrouw waarvan tot de laatste pagina niet duidelijk wordt wat er is voorgevallen en één met een jeugdvriend die tot een succesvolle kunstenaar is uitgegroeid en welke de schrijver met nieuw verworven inzicht moet evalueren. Je kunt dus zeggen dat de schrijver geconfronteerd wordt met de praktijk van de titel van zijn werk.
Ik ben niet zo heel bekend met werken van Campert en zijn kring, dus dit was een mooie, makkelijke kennismaking. Er zitten weinig literaire trucjes in dit werk, het is licht en zeer toegankelijk, wat wel prettig is voor het slapengaan. Remco Campert heeft zelf ook in Parijs en Antwerpen gewoond, twee locaties die het décor vormen van dit verhaal.

[Marie Coppens · Rating 3 out of 5]

Eenvoudige stijl, lees je op een namiddag uit.

[Bart · Rating 3 out of 5]

Nou

[Joost · Rating 4 out of 5]

Ik ga heel veel van remco campert leren

[Marleen · Rating 4 out of 5]

Schattig boekje voor als je eens een weekendje weg bent en een heel kort boek wil lezen

[Anne Marg · Rating 3 out of 5]

Eerlijk gezegd een tegenvaller. Abrupt en onbevredigend einde, geen leuke personages, veel herhaling. Ook stilistisch gezien had ik er meer van verwacht.
Wel leuk om plaatsen binnen Parijs erin te herkennen, dus als je het wil lezen, doe dat tijdens/rondom een bezoek aan deze stad.

[Inderdaad · Rating 4 out of 5]

Een briefje van mij aan dit boek:

Jij leest zo fijn, zo makkelijk, zo mooi, met af en toe een zin die ik wil onthouden. Interessant hoe jij schrijft over een schrijver en ik vroeg me vaak af hoe Campert zelf naar die dingen kijkt.
Een verhaal over ouder worden en over keuzes in je leven. Kies je voor je kunstenaarsschap en gaat dat voor alles of is een gezin ook de moeite waard?
Een stukje dat mij bijgebleven is, is deze: "Toen hij jonger was viel het vergeten hem niet moeilijk, maar ouder geworden, zou die ontmoeting in de regen voor het hotel hem de rest van zijn leven bijblijven. Er was niet voldoende tijd meer om die gebeurtenis voor het gemak maar te vergeten."

Het plot of het einde had van mij wel iets anders gemogen. Het voelde een beetje alsof Campert het verhaal om de een of andere reden heeft afgeraffeld.

Maar al met al heb ik ervan genoten je te lezen, en zal ik voorlopig extra genieten van mijn jong-zijn ;-)

Liefs, Inderdaad

[Romee · Rating 2 out of 5]

naast een verlangen om naar Parijs te gaan, roept het boek niet heel veel verrassende emoties op. het clichébeeld van de amsterdamse schrijver die in Antwerpen en Parijs ronddwaalt, (te veel) wijn drinkt, en vooral heel diep na moet denken over alles, wordt na een tijdje vermoeiend. geen boek om nog eens te lezen.

[Marty V · Rating 3 out of 5]

Licht autobiografisch verhaal dat snel weg leest, veel Hollandse clichés - zeker het einde. Ik moet toch bekennen dat ik wel weer eens kon genieten van een Nederlandse roman volgens alle regels.

[Marleen · Rating 2 out of 5]

De ontmoeting met de vrouw aan het begin van het boek werd af en toe nog even genoemd, maar pas op het laatste moment werd duidelijk wie ze was. En zo bijzonder was het niet. Verder gebeurde er niet zo veel. Ik vond het boek wel mooi geschreven, dus daarom las ik wel door.

[Veerlez · Rating 2 out of 5]

Een wat langzaamaan voortkabbelend boek. Je blijft wel nieuwschierig dus doorlezen. Het verhaal komt pas op het eind in een stroomversnelling, maar wat mij betreft net te laat.

[Sarah · Rating 3 out of 5]

Prima. Altijd dezelfde motieven maar dat doet 'ie zo goed. Enige afknapper was toch echt het einde.

[Theo · Rating 3 out of 5]

Trefzeker, als altijd.

[Wouter]

Al dat schrijven van hem was een laagje vernis. Als je de woorden wegkrabde bleef er niets over.

[Mandy · Rating 4 out of 5]

Een melancholisch boek over een kunstenaar die letterlijk tegen zijn verleden aanloopt terwijl hij in Parijs is voor promotie van zijn laatste boek.

De beschrijving neemt ons mee terug van het heden naar het verleden; van de gedesillusioneerde Richard terug naar de Richard vol dromen en idealen, en alle momenten ertussenin. Het blijkt dat Richard in zijn drang te slagen als schrijver een potje heeft gemaakt van zijn leven. Zijn beste vriend Ton (Tovèr), met wie hij in Parijs samenwoonde, is wel een zeer geslaagd kunstenaar geworden. Richard kijkt daar met enige afgunst maar ook zeker met schaamte naar. De tijd en de gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat de vrienden uit elkaar zijn gegroeid en dat ze elkaar zelfs niet veel meer te vertellen hebben.

Richards ontmoeting met Sasha zorgt voor een maalstroom van gedachten, gevoelens en herinneringen aan de stad Parijs en Antwerpen. De beschrijvingen van Parijs zijn tekenend voor het gevoelsleven van Richard; weemoed, verlangen en schaamte. In zijn pogingen om zich Sasha te herinneren slaagt Richard maar niet. Hoe cru dat juist zijn nieuwste boek 'De kunst van het vergeten heet', hij had er meer aan gehad wanneer hij de kunst van het herinneren onder de knie had gehad.

Het slot van het boek is net zo pijnlijk als alle herinneringen aan zijn gefaalde leven in Parijs zelf, pijnlijker zelfs. Sasha laat hem uiteindelijk zien waar zijn grootste falen heeft gezeten en wat hij daardoor mis heeft gelopen; de kans op echt geluk.

Ik vond het een mooi geschreven boek en heb het met plezier gelezen. Soms erg gênant maar vaak ook poëtisch.

[Jitse]

Lang had het leven eindeloos geleken. Hij had de tijd aan een touwtje dat hij zonder de controle te verliezen onbeperkt kon vieren. Op een onbewaakt ogenblik was hij die controle kwijtgeraakt. De tijd had zich van hem bevrijd en raasde ongebonden alle kanten uit.

Een kind dat opgroeide met de volkskrant op tafel, en dus de columns van Campert altijd binnen handbereik. Ik werd altijd vrolijk van zijn teksten. Gek genoeg las ik nooit eerder één van zijn romans.

Helemaal mee met het verhaal van de hoofdpersoon ben ik niet maar voor een verhaal van dit formaat volstaat voor mij Campert’s schrijfstijl en het decor dat is Parijs. Een Liefde In Parijs is een heerlijke wandeling door de lichtstad. Ideaal voor twee vergeten uurtjes. In de trein. Of wachtend op iets bureacratisch. Als je nummer steeds maar niet wordt afgeroepen. Campert weet raad.

Parijs had hem even aangeraakt. Maar daarvoor moest je midden in Parijs zijn en niet erboven, merkte hij toen hij op de bovenste verdieping van de met zijn poten al meer dan een eeuw stevig in de aarde geplante toren stond. Het uitzicht was grandioos, maar hij wist niet wat hij ermee aan moest. Wat hem als enige boeide waren de schaduwen van de wolken die snel over de daken voorbijtrokken, steeds andere delen van de stad aan het licht brengend.

[Lijadora del Prado · Rating 3 out of 5]

spoiler alert

Wie ben jij? {een novelle met portretjes van de vragensteller volgt} De moeder van je zoon. Dat wist je niet. En mij was je ook vergeten.

O, en de vragensteller heeft ook net een boekje geschreven met de titel "de kunst van het vergeten".

einde spoiler-alert

Wat ik echt knetterirritant vind zijn de onvertaalde citaten van Franse gedichten. Of ze zijn relevant en je vertaalt ze, of ze zijn dat niet en je laat ze weg.

[Fiedewietje · Rating 4 out of 5]

Gelezen voor Nederlands lijst.

Ik weet niet zo goed wat ik van dit boek vind. Er zijn veel flashbacks en soms duurt het even voor je door hebt in welke tijd je leest. Dit maakt het verhaal wel verrassend en ik wilde ook wel graag weten hoe het afliep. Waar het verhaal nou precies over gaat, kan ik niet zeggen

[Sjoerd Boog · Rating 3 out of 5]

Er gebeurt eigenlijk vrij weinig, maar wat er gebeurt wordt in mooie zinnen aan elkaar gepraat. Het einde is vrij voorspelbaar, maar tijdens en na het lezen had en heb ik wel direct zin om naar Parijs te gaan.

[Anton Segers · Rating 3 out of 5]

Jammer. Campert is een grootmeester in het vlot en licht oproepen van tragische leegte en weemoed, maar als je je op het eind bewust wordt van de waardeloosheid van de protagonist, voel je je wel bekocht in je empathie.

[StijntjeNora · Rating 4 out of 5]

Heel mooi, had weinig verwachtingen. Het plot zelf vond ik minder interessant of goed dat de karakterschets van de hoofdpersonage. Deze was prachtig en angstaanjagend. Leef niet uit angst! Een aanrader :)

[Tijn · Rating 4 out of 5]

Erg goed boek. Tentoonstelling van levendige Nederlandse taal.