What do you think?
Rate this book
De rode kamer
Kit Quincannon werkt met geesteszieke criminelen. Ze raakt gewond als ze een verdachte ondervraagt die door de politie wordt vastgehouden. Tijdens haar herstel roept de politie haar hulp in bij een eenvoudige zaak. Het lichaam van een voortvluchtige is aangetroffen bij een kanaal in Londen. De politie heeft een verdachte en een bekentenis - van dezelfde man die Kit heeft aangevallen.
Maar de kwestie blijkt allerminst eenvoudig. Naarmate Kit zich er meer en meer in verdiept - in het verhoor van de politie, in de getroebleerde geest van de verdachte, in de eenzame wereld van het mysterieuze slachtoffer - wordt het geheel steeds complexer en duisterder. Als Kit nieuwe verbanden en misdaden ontdekt, raakt ze betrokken in een verbijsterende zaak, die haar dreigt te vernietigen.
Maar de kwestie blijkt allerminst eenvoudig. Naarmate Kit zich er meer en meer in verdiept - in het verhoor van de politie, in de getroebleerde geest van de verdachte, in de eenzame wereld van het mysterieuze slachtoffer - wordt het geheel steeds complexer en duisterder. Als Kit nieuwe verbanden en misdaden ontdekt, raakt ze betrokken in een verbijsterende zaak, die haar dreigt te vernietigen.
351 pages, Paperback
First published January 1, 2001
399 people are currently reading
2658 people want to read
About the author
Nicci French
80 books3,635 followersNote: (Nicci Gerrard and Sean French also write separately.)
Nicci Gerrard was born in June 1958 in Worcestershire. After graduating with a first class honours degree in English Literature from Oxford University, she began her first job, working with emotionally disturbed children in Sheffield. In that same year she married journalist Colin Hughes.
In the early eighties she taught English Literature in Sheffield, London and Los Angeles, but moved into publishing in 1985 with the launch of Women's Review, a magazine for women on art, literature and female issues.
In 1987 Nicci had a son, Edgar, followed by a daughter, Anna, in 1988, but a year later her marriage to Colin Hughes broke down.
In 1989 she became acting literary editor at the New Statesman, before moving to the Observer, where she was deputy literary editor for five years, and then a feature writer and executive editor.
It was while she was at the New Statesman that she met Sean French.
Sean French was born in May 1959 in Bristol, to a British father and Swedish mother. He too studied English Literature at Oxford University at the same time as Nicci, also graduating with a first class degree, but their paths didn't cross until 1990. In 1981 he won Vogue magazine's Writing Talent Contest, and from 1981 to 1986 he was their theatre critic. During that time he also worked at the Sunday Times as deputy literary editor and television critic, and was the film critic for Marie Claire and deputy editor of New Society.
Sean and Nicci were married in Hackney in October 1990. Their daughters, Hadley and Molly, were born in 1991 and 1993.
By the mid-nineties Sean had had two novels published, The Imaginary Monkey and The Dreamer of Dreams, as well as numerous non-fiction books, including biographies of Jane Fonda and Brigitte Bardot.
In 1995 Nicci and Sean began work on their first joint novel and adopted the pseudonym of Nicci French. The Memory Game was published to great acclaim in 1997 followed by The Safe House (1998), Killing Me Softly (1999), Beneath the Skin (2000), The Red Room (2001), Land of the Living (2002), Secret Smile (2003), Catch Me When I Fall (2005), Losing You (2006) and Until It's Over (2008). Their latest novel together is What To Do When Someone Dies (2009).
Nicci and Sean also continue to write separately. Nicci still works as a journalist for the Observer, covering high-profile trials including those of Fred and Rose West, and Ian Huntley and Maxine Carr. Novels include Things We Knew Were True (2003), Solace (2005) and The Moment You Were Gone (2007). Sean's last novel is Start From Here (2004).
Nicci Gerrard was born in June 1958 in Worcestershire. After graduating with a first class honours degree in English Literature from Oxford University, she began her first job, working with emotionally disturbed children in Sheffield. In that same year she married journalist Colin Hughes.
In the early eighties she taught English Literature in Sheffield, London and Los Angeles, but moved into publishing in 1985 with the launch of Women's Review, a magazine for women on art, literature and female issues.
In 1987 Nicci had a son, Edgar, followed by a daughter, Anna, in 1988, but a year later her marriage to Colin Hughes broke down.
In 1989 she became acting literary editor at the New Statesman, before moving to the Observer, where she was deputy literary editor for five years, and then a feature writer and executive editor.
It was while she was at the New Statesman that she met Sean French.
Sean French was born in May 1959 in Bristol, to a British father and Swedish mother. He too studied English Literature at Oxford University at the same time as Nicci, also graduating with a first class degree, but their paths didn't cross until 1990. In 1981 he won Vogue magazine's Writing Talent Contest, and from 1981 to 1986 he was their theatre critic. During that time he also worked at the Sunday Times as deputy literary editor and television critic, and was the film critic for Marie Claire and deputy editor of New Society.
Sean and Nicci were married in Hackney in October 1990. Their daughters, Hadley and Molly, were born in 1991 and 1993.
By the mid-nineties Sean had had two novels published, The Imaginary Monkey and The Dreamer of Dreams, as well as numerous non-fiction books, including biographies of Jane Fonda and Brigitte Bardot.
In 1995 Nicci and Sean began work on their first joint novel and adopted the pseudonym of Nicci French. The Memory Game was published to great acclaim in 1997 followed by The Safe House (1998), Killing Me Softly (1999), Beneath the Skin (2000), The Red Room (2001), Land of the Living (2002), Secret Smile (2003), Catch Me When I Fall (2005), Losing You (2006) and Until It's Over (2008). Their latest novel together is What To Do When Someone Dies (2009).
Nicci and Sean also continue to write separately. Nicci still works as a journalist for the Observer, covering high-profile trials including those of Fred and Rose West, and Ian Huntley and Maxine Carr. Novels include Things We Knew Were True (2003), Solace (2005) and The Moment You Were Gone (2007). Sean's last novel is Start From Here (2004).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 370 reviews
June 23, 2024
East London resident, young psychologist Kit Quinn was viciously attacked by a man with mental issues, Michael Doll; a year or so later recovered but scarred for life Kit is given a consultancy role on the vicious murder of a homeless girl, when it turns out that Michael Doll is the prime suspect; thing is, Kit is almost 100% sure that he didn't do it!
The husband and wife team that is 'Nicci French' simple don't know how to write a bad book. This one centred on a morally driven young women's inherent need for the truth and refusal to accept circumstantial evidence as fact; and above all an innate refusal to judge a book, i.e., a person, by their cover / external character portrayal. This is a typical French read, in that within a few pages I was trapped knowing that I had to find out who the killer really was, or indeed if Michael Doll had pulled the wool over Kit's eyes. Nicely constructed 8 out of 12, Four Star multiple murder-mystery read.
2024 read
The husband and wife team that is 'Nicci French' simple don't know how to write a bad book. This one centred on a morally driven young women's inherent need for the truth and refusal to accept circumstantial evidence as fact; and above all an innate refusal to judge a book, i.e., a person, by their cover / external character portrayal. This is a typical French read, in that within a few pages I was trapped knowing that I had to find out who the killer really was, or indeed if Michael Doll had pulled the wool over Kit's eyes. Nicely constructed 8 out of 12, Four Star multiple murder-mystery read.
2024 read
July 5, 2020
If you can get past the absurdity of the premise (a police consultant would never be asked to work on a case involving the man who recently physically mutilated her in another case) this is a really good little thriller.
It kept me guessing right up to the end and, at some point during the book, I think I was almost convinced every single character was the killer. My wife, of course, guessed their identity correctly and she only heard about a third of the book because she happened to be in the same room as me while I was listening to it.
It kept me guessing right up to the end and, at some point during the book, I think I was almost convinced every single character was the killer. My wife, of course, guessed their identity correctly and she only heard about a third of the book because she happened to be in the same room as me while I was listening to it.
April 8, 2022
Ενα καλογραμμένο βιβλίο που αποκτά ενδιαφέρον απο την μέση και μετά. Πολύ καλό!!!
April 1, 2018
The victims aren't just victims, nor are they total bastards; they become three dimensional. Even the weird, creepy, disturbed, and disturbing guy comes in for a bit of sympathy.
***
Loaned to Erin, who likes Hawkins and Goodman and Moriarty. Now loaned to Robin.
***
Loaned to Erin, who likes Hawkins and Goodman and Moriarty. Now loaned to Robin.
December 4, 2024
2,5/5 αστεράκια.
Το γνωστό συγγραφικό δίδυμο –και ανδρόγυνο στη ζωή– των Nicci Gerrard και Sean French μας είναι γνωστό από τη σειρά βιβλίων τους με πρωταγωνίστρια τη ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν. Αυτή την φορά έρχονται για να μας συστήσουν τη ψυχίατρο Κιτ Κουίν, την ηρωίδα του βιβλίου Το κόκκινο δωμάτιο.
Η Κιτ μοιράζει τον επαγγελματικό της χρόνο ανάμεσα σε ένα νοσοκομείο για παράφρονες εγκληματίες και μια κλινική, ενώ περιστασιακά βοηθάει την αστυνομία με τα ψυχολογικά προφίλ υπόπτων για διάφορα εγκλήματα. Σε μια τέτοια περίπτωση θα τραυματιστεί από έναν περίεργο τύπο, ύποπτο για σεξουαλικά εγκλήματα, και θα μείνει για λίγο καιρό εκτός δράσης. Ωστόσο, είναι αποφασισμένη να επιστρέψει στη δουλειά της αμέσως μόλις αναρρώσει. Και τότε θα βρεθεί ξανά στον δρόμο της αυτός ο τύπος, ο Μάικλ Ντολ, όταν η αστυνομία τής ζητάει να τους βοηθήσει ώστε να τον συνδέσουν με μια σειρά φόνων.
Παρόλο που είναι ο υπαίτιος για ένα σημάδι στο πρόσωπό της και για ακόμα περισσότερα σημάδια στον ψυχισμό της, η Κιτ είναι διστακτική. Το ένστικτό της την προειδοποιεί πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και πως οι αστυνομικοί αρνούνται να ερευνήσουν περαιτέρω το θέμα, θεωρώντας τον Ντολ τον μοναδικό υπαίτιο για τους φόνους. Τότε η Κιτ αποφασίζει να δράσει και ξεκινάει έρευνα για τις ζωές των θυμάτων, αλλά και του υποτιθέμενου θύτη, προσπαθώντας να βρει τις λεπτομέρειες εκείνες που θα την οδηγήσουν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα και στην τελική λύση του γρίφου. Όμως η διαρκής, αν και αθέλητη από την πλευρά της, επαφή της με τον Μάικλ Ντολ θα της ξυπνήσει δυσάρεστες μνήμες σχετικά με τις συνθήκες του ατυχήματός της· και ακόμα χειρότερα, θα την αναγκάσει να έρθει αντιμέτωπη με τους χειρότερους εσωτερικούς της φόβους, όσο ερευνά τις δολοφονίες των τριών άτυχων γυναικών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο εκδόθηκε το 2001, αρκετά χρόνια προτού το δίδυμο μας συστήσει τη Φρίντα Κλάιν. Παρόλο που υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία ανάμεσα στη σειρά με τη Φρίντα και σ’ αυτό εδώ, οπωσδήποτε το Δωμάτιο έχει την ολόδική του προσωπικότητα. Αποτελεί ένα κράμα αστυνομικού μυθιστορήματος με έντονες δόσεις καλού ψυχολογικού θρίλερ, με γραφή γρήγορη και ζωηρή, αν και με κάπως περιορισμένο εύρος δράσης. Η πλοκή, οι ήρωες και οι εξελίξεις έχουν βρει τις θέσεις τους ευθύς εξ’ αρχής και τα όρια που έχουν ήδη τεθεί είναι δύσκολο να ξεπεραστούν. Το παιχνίδι που γίνεται εντός αυτών των ορίων όμως δεν παύει να είναι γοητευτικό. Το πλάσιμο των χαρακτήρων έχει γίνει με προσοχή και φροντίδα, αλλά όχι με το σκεπτικό να γίνουν πρωτίστως συμπαθείς στους αναγνώστες. Ολοκληρωμένοι και άκρως ρεαλιστικοί στην πλειοψηφία τους, έχουν φυσικά πιθανότητες να το πετύχουν, αλλά οπωσδήποτε αυτή δεν είναι η πρώτη έγνοια των συγγραφέων.
Η κεντρική ηρωίδα, η ψυχολόγος Κιτ Κουίν, είναι εκείνη που έχει επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος της πλοκής και ουσιαστικά κινεί και τα ψυχολογικά νήματα των υπόλοιπων ηρώων. Από τη μία λοιπόν κυριαρχεί το καθαρά αστυνομικό κομμάτι και η αγωνία για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, ενώ από την άλλη διαγράφονται έξοχα τα ψυχολογικά προφίλ σχεδόν όλων των ηρώων. Με αφορμή το επάγγελμα της Κιτ, οι συγγραφείς έχουν την ευκαιρία να «προικίσουν» τους περισσότερους απ’ αυτούς με καλά κρυμμένα μυστικά και ψυχικά τραύματα από το παρελθόν, αλλά και να τους φέρουν αντιμέτωπους με δύσκολες και επώδυνες καταστάσεις στο παρόν. Κανείς δεν ξεφεύγει από αυτό, ούτε και η ίδια η κεντρική ηρωίδα, η οποία κουβαλάει το δικό της φορτίο. Οι φοβίες της δεν ξεκινούν μετά από το ατύχημά της· υπήρχαν πάντα μέσα της, κλεισμένες σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της ψυχής της, σε ένα «κόκκινο δωμάτιο», απ’ όπου κάθε τόσο βρίσκουν την ευκαιρία να αποδράσουν και να αναδυθούν στην επιφάνεια. Αυτοί οι εσωτερικοί φόβοι, φόβοι που θα μπορούσε να νιώσει ο καθένας από μας, και το πώς τους διαχειρίζονται οι ήρωες, είναι τελικά και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου. Ο αναγνώστης μπορεί να μην συμπαθήσει την Κιτ –δεν είναι άλλωστε και ο πιο συμπαθητικός λογοτεχνικός χαρακτήρας που έχουμε γνωρίσει– αλλά οπωσδήποτε θα ταυτιστεί μαζί της σ’ αυτό το κομμάτι, γιατί πιθανότατα θα του θυμίσει κάποια ανάλογη δική του εμπειρία.
Το Κόκκινο δωμάτιο κερδίζει το αναγνωστικό στοίχημα, γιατί έχει σκοπό να συγκινήσει, να τρομάξει, να ξυπνήσει εσωτερικά συναισθήματα στον αναγνώστη, να τον κάνει να ενδιαφερθεί περισσότερο για τον ψυχικό κόσμο των χαρακτήρων παρά για την ίδια την επίλυση της υπόθεσης. Όταν αυτή συμβεί τελικά, ο καθένας θα πρέπει να συνεχίσει το δρόμο του, να διαχειριστεί τη νέα πραγματικότητα, όπου βρέθηκε μετά τα γεγονότα, και να πάρει τις αποφάσεις του με όποιο κόστος. Ήρωες και αναγνώστες βγαίνουν αμφότεροι πιο ώριμοι μετά από αυτήν την εμπειρία· και αυτό πολλές φορές είναι το ουσιαστικό ζητούμενο και αυτό που μετράει περισσότερο σε ένα βιβλίο.
Το γνωστό συγγραφικό δίδυμο –και ανδρόγυνο στη ζωή– των Nicci Gerrard και Sean French μας είναι γνωστό από τη σειρά βιβλίων τους με πρωταγωνίστρια τη ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν. Αυτή την φορά έρχονται για να μας συστήσουν τη ψυχίατρο Κιτ Κουίν, την ηρωίδα του βιβλίου Το κόκκινο δωμάτιο.
Η Κιτ μοιράζει τον επαγγελματικό της χρόνο ανάμεσα σε ένα νοσοκομείο για παράφρονες εγκληματίες και μια κλινική, ενώ περιστασιακά βοηθάει την αστυνομία με τα ψυχολογικά προφίλ υπόπτων για διάφορα εγκλήματα. Σε μια τέτοια περίπτωση θα τραυματιστεί από έναν περίεργο τύπο, ύποπτο για σεξουαλικά εγκλήματα, και θα μείνει για λίγο καιρό εκτός δράσης. Ωστόσο, είναι αποφασισμένη να επιστρέψει στη δουλειά της αμέσως μόλις αναρρώσει. Και τότε θα βρεθεί ξανά στον δρόμο της αυτός ο τύπος, ο Μάικλ Ντολ, όταν η αστυνομία τής ζητάει να τους βοηθήσει ώστε να τον συνδέσουν με μια σειρά φόνων.
Παρόλο που είναι ο υπαίτιος για ένα σημάδι στο πρόσωπό της και για ακόμα περισσότερα σημάδια στον ψυχισμό της, η Κιτ είναι διστακτική. Το ένστικτό της την προειδοποιεί πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και πως οι αστυνομικοί αρνούνται να ερευνήσουν περαιτέρω το θέμα, θεωρώντας τον Ντολ τον μοναδικό υπαίτιο για τους φόνους. Τότε η Κιτ αποφασίζει να δράσει και ξεκινάει έρευνα για τις ζωές των θυμάτων, αλλά και του υποτιθέμενου θύτη, προσπαθώντας να βρει τις λεπτομέρειες εκείνες που θα την οδηγήσουν σε ένα ασφαλές συμπέρασμα και στην τελική λύση του γρίφου. Όμως η διαρκής, αν και αθέλητη από την πλευρά της, επαφή της με τον Μάικλ Ντολ θα της ξυπνήσει δυσάρεστες μνήμες σχετικά με τις συνθήκες του ατυχήματός της· και ακόμα χειρότερα, θα την αναγκάσει να έρθει αντιμέτωπη με τους χειρότερους εσωτερικούς της φόβους, όσο ερευνά τις δολοφονίες των τριών άτυχων γυναικών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο εκδόθηκε το 2001, αρκετά χρόνια προτού το δίδυμο μας συστήσει τη Φρίντα Κλάιν. Παρόλο που υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία ανάμεσα στη σειρά με τη Φρίντα και σ’ αυτό εδώ, οπωσδήποτε το Δωμάτιο έχει την ολόδική του προσωπικότητα. Αποτελεί ένα κράμα αστυνομικού μυθιστορήματος με έντονες δόσεις καλού ψυχολογικού θρίλερ, με γραφή γρήγορη και ζωηρή, αν και με κάπως περιορισμένο εύρος δράσης. Η πλοκή, οι ήρωες και οι εξελίξεις έχουν βρει τις θέσεις τους ευθύς εξ’ αρχής και τα όρια που έχουν ήδη τεθεί είναι δύσκολο να ξεπεραστούν. Το παιχνίδι που γίνεται εντός αυτών των ορίων όμως δεν παύει να είναι γοητευτικό. Το πλάσιμο των χαρακτήρων έχει γίνει με προσοχή και φροντίδα, αλλά όχι με το σκεπτικό να γίνουν πρωτίστως συμπαθείς στους αναγνώστες. Ολοκληρωμένοι και άκρως ρεαλιστικοί στην πλειοψηφία τους, έχουν φυσικά πιθανότητες να το πετύχουν, αλλά οπωσδήποτε αυτή δεν είναι η πρώτη έγνοια των συγγραφέων.
Η κεντρική ηρωίδα, η ψυχολόγος Κιτ Κουίν, είναι εκείνη που έχει επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος της πλοκής και ουσιαστικά κινεί και τα ψυχολογικά νήματα των υπόλοιπων ηρώων. Από τη μία λοιπόν κυριαρχεί το καθαρά αστυνομικό κομμάτι και η αγωνία για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, ενώ από την άλλη διαγράφονται έξοχα τα ψυχολογικά προφίλ σχεδόν όλων των ηρώων. Με αφορμή το επάγγελμα της Κιτ, οι συγγραφείς έχουν την ευκαιρία να «προικίσουν» τους περισσότερους απ’ αυτούς με καλά κρυμμένα μυστικά και ψυχικά τραύματα από το παρελθόν, αλλά και να τους φέρουν αντιμέτωπους με δύσκολες και επώδυνες καταστάσεις στο παρόν. Κανείς δεν ξεφεύγει από αυτό, ούτε και η ίδια η κεντρική ηρωίδα, η οποία κουβαλάει το δικό της φορτίο. Οι φοβίες της δεν ξεκινούν μετά από το ατύχημά της· υπήρχαν πάντα μέσα της, κλεισμένες σ’ ένα σκοτεινό κομμάτι της ψυχής της, σε ένα «κόκκινο δωμάτιο», απ’ όπου κάθε τόσο βρίσκουν την ευκαιρία να αποδράσουν και να αναδυθούν στην επιφάνεια. Αυτοί οι εσωτερικοί φόβοι, φόβοι που θα μπορούσε να νιώσει ο καθένας από μας, και το πώς τους διαχειρίζονται οι ήρωες, είναι τελικά και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου. Ο αναγνώστης μπορεί να μην συμπαθήσει την Κιτ –δεν είναι άλλωστε και ο πιο συμπαθητικός λογοτεχνικός χαρακτήρας που έχουμε γνωρίσει– αλλά οπωσδήποτε θα ταυτιστεί μαζί της σ’ αυτό το κομμάτι, γιατί πιθανότατα θα του θυμίσει κάποια ανάλογη δική του εμπειρία.
Το Κόκκινο δωμάτιο κερδίζει το αναγνωστικό στοίχημα, γιατί έχει σκοπό να συγκινήσει, να τρομάξει, να ξυπνήσει εσωτερικά συναισθήματα στον αναγνώστη, να τον κάνει να ενδιαφερθεί περισσότερο για τον ψυχικό κόσμο των χαρακτήρων παρά για την ίδια την επίλυση της υπόθεσης. Όταν αυτή συμβεί τελικά, ο καθένας θα πρέπει να συνεχίσει το δρόμο του, να διαχειριστεί τη νέα πραγματικότητα, όπου βρέθηκε μετά τα γεγονότα, και να πάρει τις αποφάσεις του με όποιο κόστος. Ήρωες και αναγνώστες βγαίνουν αμφότεροι πιο ώριμοι μετά από αυτήν την εμπειρία· και αυτό πολλές φορές είναι το ουσιαστικό ζητούμενο και αυτό που μετράει περισσότερο σε ένα βιβλίο.
April 25, 2017
Το συγγραφικό δίδυμο των Nicci French -συνδυασμός των ονομάτων του ζεύγους Nicci Gerrard και Sean French- έγινε γνωστό στη χώρα μας μέσα από τη σειρά βιβλίων με κεντρική ηρωίδα την ψυχαναλύτρια Φρίντα Κλάιν, μια σειρά που κι εγώ η ίδια έχω ξεχωρίσει στην καρδιά μου και αγαπώ ιδιαίτερα. Πολλά χρόνια πριν, όμως, και πιο συγκεκριμένα το 2001, είχαν εκδώσει ένα άλλο τους βιβλίο, "Το κόκκινο δωμάτιο", πάλι με μια ψυχαναλύτρια στο επίκεντρο, που αν και έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την προαναφερόμενη σειρά τους, δεν βασίζεται τόσο στη δράση -και στην αντίδραση, κατ' επέκτασιν-, όσο σε μια περισσότερο ενδοσκοπική ματιά πάνω σε καταστάσεις και προσωπικότητες, πράγμα που θα αναλύσω εκτενέστερα στη συνέχεια.
Η Κιτ Κουίν, λοιπόν, ψυχίατρος στο επάγγελμα, η οποία εργάζεται σε νοσοκομείο που φιλοξενεί άτομα με ψυχικές διαταραχές, βοηθάει πολλές φορές την αστυνομία στην δημιουργία προφίλ εγκληματιών που υπάγονται στο δικό της πεδίο δράσης. Έχοντας αναλάβει μια τέτοια δουλειά, θα τραυματιστεί από τον Μάικλ Ντολ, έναν παράφρονα που κατηγορείται για μια σωρεία σεξουαλικών εγκλημάτων, κάτι που θα την αναγκάσει για ένα διάστημα ν' αποσυρθεί προκειμένου ν' αναρρώσει. Όμως η Κουίν δεν είναι πρόθυμη να μείνει για πολύ καιρό εκτός, και με την επιστροφή της θα της ζητηθεί να εμπλακεί και πάλι με τον Ντολ, σε μια προσπάθεια της αστυνομίας να τον συνδέσει με μια σειρά δολοφονιών. Και παρά που η ίδια έχεις τις αμφιβολίες της κατά πόσο πρέπει να το κάνει, το ένστικτό της τής φωνάζει πως η αστυνομία δεν έχει μελετήσει όλα τα δεδομένα όπως θα έπρεπε. Ξεκινώντας μια έρευνα σχετικά με τα θύματα, αλλά και τον υποτιθέμενο θύτη, η Κουίν έρχεται αντιμέτωπη με φαντάσματα του δικού της παρελθόντος, με τους προσωπικούς της φόβους, μα και με την επιρροή που ασκεί πάνω της ο Ντολ.
Πριν πω οτιδήποτε άλλο, πρέπει να παραδεχτώ κάτι. Το βιβλίο αυτό δεν είναι το αγαπημένο μου των Nicci French. Σαφέστατα και μας έχουν δώσει πολύ καλύτερα δείγματα της δουλειάς τους, αλλά αλίμονο αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο μετά από τόσα χρόνια συγγραφικής εμπειρίας. Όχι πως η παλαιότητα της συγκεκριμένης ιστορίας αποτελεί ντε και καλά ελαφρυντικό, σε επίπεδο σύγκρισης, είναι, ωστόσο, κάτι που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Και κλείνοντας την παρένθεση αυτή, θα περάσω στο ζητούμενο που δεν είναι άλλο από το ότι, μπορεί το "Κόκκινο δωμάτιο" να μην είναι αψεγάδιαστο, δεν είναι, όμως, κι ένα κακό βιβλίο. Μπορεί στην ιστορία του να περιλαμβάνει πολλούς κακούς ανθρώπους, και ακόμα περισσότερους αντιπαθητικούς, έχει όμως μία εσωτερικότητα που, σε προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο, με εξιτάρει σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
Σε αντίθεση με την σειρά Φρίντα Κλάιν, που εκτός των ψυχογραφικών αναλύσεων έχουμε και έντονη δράση, στο "Κόκκινο δωμάτιο" αυτή είναι σαφώς περιορισμένη, με την αφήγηση να είναι περισσότερο προσωποκεντρική, θέλοντας να βάλει στο μικροσκόπιο, και ν' αναλύσει, ανθρώπους, προσωπικότητες, καταστάσεις, αλλά και προσωπικά κίνητρα τα οποία, μπορεί να μην διαφέρουν πάντοτε, αλλά να έχουν διαφορετικό πυρήνα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και ο άξονας γύρω από τον οποίο αυτά λειτουργούν. Η γραφή του διδύμου, αν και όχι εντυπωσιακή, είναι καλή, άμεση και με στιγμές αρκετής έντασης, με την ίδια την πλοκή να καταφέρνει να διατηρήσει έναν αρκετά καλό ρυθμό που αν και δεν βρίθει δράσης, δίνει τον απαραίτητο χώρο και χρόνο προκειμένου να ξεδιπλωθούν προσωπικότητες, αλλά και να καλλιεργηθούν άρτια δομημένα ψυχογραφήματα ηρώων που το παρόν τους συγκρούεται με το παρελθόν τους και που, συνήθως, οι μάχες αυτές αποδεικνύονται και οι πιο ανελέητες.
Επί της ουσίας, "Το κόκκινο δωμάτιο" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με δόσεις αστυνομικού μυστηρίου, αρκετά μακριά από το να χαρακτηριστεί καθαρόαιμο αστυνομικό, αλλά σίγουρα έχει μια ταυτότητα ολότελα δική του. Η Κιτ Κουίν είναι αυτή που επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες της, και μπορεί να μην καταφέρνει πάντοτε να το σηκώσει όπως θα έπρεπε, ωστόσο, επιτυγχάνει να μην πέσει, πράγμα που από μόνο του αποτελεί άθλο δεδομένων των συνθηκών. Η εσωτερική σύγκρουση του καθήκοντός της και των φόβων της, που ξεπηδούν απειλητικοί μέσα από σκοτεινές κι ανίερες γωνιές του παρελθόντος, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ενώ την ίδια στιγμή μάς προκαλούν να μπούμε στη θέση της και ν' αναλογιστούμε τι θα κάναμε εμείς αν αντιμετωπίζαμε το δράμα της. Το σίγουρο είναι πως το βιβλίο αυτό αποτέλεσε μια μελέτη και μια έρευνα για τους Nicci French, την οποία αξιοποίησαν κι εξέλιξαν σε μεγάλο βαθμό στην πορεία της καριέρας τους, βγαίνοντας πιο σίγουροι και πιο ώριμοι μέσα από το ταξίδι τους αυτό, πράγμα εξίσου σημαντικό με το να καθηλώνεις το κοινό σου, ίσως...
Η Κιτ Κουίν, λοιπόν, ψυχίατρος στο επάγγελμα, η οποία εργάζεται σε νοσοκομείο που φιλοξενεί άτομα με ψυχικές διαταραχές, βοηθάει πολλές φορές την αστυνομία στην δημιουργία προφίλ εγκληματιών που υπάγονται στο δικό της πεδίο δράσης. Έχοντας αναλάβει μια τέτοια δουλειά, θα τραυματιστεί από τον Μάικλ Ντολ, έναν παράφρονα που κατηγορείται για μια σωρεία σεξουαλικών εγκλημάτων, κάτι που θα την αναγκάσει για ένα διάστημα ν' αποσυρθεί προκειμένου ν' αναρρώσει. Όμως η Κουίν δεν είναι πρόθυμη να μείνει για πολύ καιρό εκτός, και με την επιστροφή της θα της ζητηθεί να εμπλακεί και πάλι με τον Ντολ, σε μια προσπάθεια της αστυνομίας να τον συνδέσει με μια σειρά δολοφονιών. Και παρά που η ίδια έχεις τις αμφιβολίες της κατά πόσο πρέπει να το κάνει, το ένστικτό της τής φωνάζει πως η αστυνομία δεν έχει μελετήσει όλα τα δεδομένα όπως θα έπρεπε. Ξεκινώντας μια έρευνα σχετικά με τα θύματα, αλλά και τον υποτιθέμενο θύτη, η Κουίν έρχεται αντιμέτωπη με φαντάσματα του δικού της παρελθόντος, με τους προσωπικούς της φόβους, μα και με την επιρροή που ασκεί πάνω της ο Ντολ.
Πριν πω οτιδήποτε άλλο, πρέπει να παραδεχτώ κάτι. Το βιβλίο αυτό δεν είναι το αγαπημένο μου των Nicci French. Σαφέστατα και μας έχουν δώσει πολύ καλύτερα δείγματα της δουλειάς τους, αλλά αλίμονο αν δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο μετά από τόσα χρόνια συγγραφικής εμπειρίας. Όχι πως η παλαιότητα της συγκεκριμένης ιστορίας αποτελεί ντε και καλά ελαφρυντικό, σε επίπεδο σύγκρισης, είναι, ωστόσο, κάτι που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Και κλείνοντας την παρένθεση αυτή, θα περάσω στο ζητούμενο που δεν είναι άλλο από το ότι, μπορεί το "Κόκκινο δωμάτιο" να μην είναι αψεγάδιαστο, δεν είναι, όμως, κι ένα κακό βιβλίο. Μπορεί στην ιστορία του να περιλαμβάνει πολλούς κακούς ανθρώπους, και ακόμα περισσότερους αντιπαθητικούς, έχει όμως μία εσωτερικότητα που, σε προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο, με εξιτάρει σε αρκετά μεγάλο βαθμό.
Σε αντίθεση με την σειρά Φρίντα Κλάιν, που εκτός των ψυχογραφικών αναλύσεων έχουμε και έντονη δράση, στο "Κόκκινο δωμάτιο" αυτή είναι σαφώς περιορισμένη, με την αφήγηση να είναι περισσότερο προσωποκεντρική, θέλοντας να βάλει στο μικροσκόπιο, και ν' αναλύσει, ανθρώπους, προσωπικότητες, καταστάσεις, αλλά και προσωπικά κίνητρα τα οποία, μπορεί να μην διαφέρουν πάντοτε, αλλά να έχουν διαφορετικό πυρήνα, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και ο άξονας γύρω από τον οποίο αυτά λειτουργούν. Η γραφή του διδύμου, αν και όχι εντυπωσιακή, είναι καλή, άμεση και με στιγμές αρκετής έντασης, με την ίδια την πλοκή να καταφέρνει να διατηρήσει έναν αρκετά καλό ρυθμό που αν και δεν βρίθει δράσης, δίνει τον απαραίτητο χώρο και χρόνο προκειμένου να ξεδιπλωθούν προσωπικότητες, αλλά και να καλλιεργηθούν άρτια δομημένα ψυχογραφήματα ηρώων που το παρόν τους συγκρούεται με το παρελθόν τους και που, συνήθως, οι μάχες αυτές αποδεικνύονται και οι πιο ανελέητες.
Επί της ουσίας, "Το κόκκινο δωμάτιο" είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με δόσεις αστυνομικού μυστηρίου, αρκετά μακριά από το να χαρακτηριστεί καθαρόαιμο αστυνομικό, αλλά σίγουρα έχει μια ταυτότητα ολότελα δική του. Η Κιτ Κουίν είναι αυτή που επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος στις πλάτες της, και μπορεί να μην καταφέρνει πάντοτε να το σηκώσει όπως θα έπρεπε, ωστόσο, επιτυγχάνει να μην πέσει, πράγμα που από μόνο του αποτελεί άθλο δεδομένων των συνθηκών. Η εσωτερική σύγκρουση του καθήκοντός της και των φόβων της, που ξεπηδούν απειλητικοί μέσα από σκοτεινές κι ανίερες γωνιές του παρελθόντος, παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ενώ την ίδια στιγμή μάς προκαλούν να μπούμε στη θέση της και ν' αναλογιστούμε τι θα κάναμε εμείς αν αντιμετωπίζαμε το δράμα της. Το σίγουρο είναι πως το βιβλίο αυτό αποτέλεσε μια μελέτη και μια έρευνα για τους Nicci French, την οποία αξιοποίησαν κι εξέλιξαν σε μεγάλο βαθμό στην πορεία της καριέρας τους, βγαίνοντας πιο σίγουροι και πιο ώριμοι μέσα από το ταξίδι τους αυτό, πράγμα εξίσου σημαντικό με το να καθηλώνεις το κοινό σου, ίσως...
October 31, 2021
An early novel by the husband and wife team that write under the pseudonym of Nicci French. Not their best offering but there were plenty of signs of what was to come with future bestsellers.
Criminal psychologist Kit Quinn is a young woman who lives in a dangerous world in her day to day life of attending crime scenes, interrogation scenes and hospitals for the criminally insane. Kit was recently attacked by a suspect Michael Doll, who assaulted her and now she must return to the site of her worst fears. The police have asked Kit for her assistance in a case in which a young runaway has been found killed by a canal and the chief suspect is Michael Doll.
Following the attack she suffered not only physical injuries but also mental torture and nightmares. The police are looking for confirmation of Michael Doll’s guilt and ask Kit to attend the scene. Once Kit starts to investigate the case she discovers potential links to other crimes and victims but first she must overcome her own fears.
I did enjoy this novel but could recognise how much better the Nicci French writers are now.
Criminal psychologist Kit Quinn is a young woman who lives in a dangerous world in her day to day life of attending crime scenes, interrogation scenes and hospitals for the criminally insane. Kit was recently attacked by a suspect Michael Doll, who assaulted her and now she must return to the site of her worst fears. The police have asked Kit for her assistance in a case in which a young runaway has been found killed by a canal and the chief suspect is Michael Doll.
Following the attack she suffered not only physical injuries but also mental torture and nightmares. The police are looking for confirmation of Michael Doll’s guilt and ask Kit to attend the scene. Once Kit starts to investigate the case she discovers potential links to other crimes and victims but first she must overcome her own fears.
I did enjoy this novel but could recognise how much better the Nicci French writers are now.
January 14, 2025
An average thriller which kept me interested throughout the book.
Good character development.
Some parts were a little slow and repetitive but not enough to make it too boring.
The ending had an unexpected twist.
Not really my kind of book...but someone gave it to me...so I thought I'd give it some of my time!!!
3 stars
⭐⭐⭐
Good character development.
Some parts were a little slow and repetitive but not enough to make it too boring.
The ending had an unexpected twist.
Not really my kind of book...but someone gave it to me...so I thought I'd give it some of my time!!!
3 stars
⭐⭐⭐
August 6, 2011
Successful career women with faintly unsatisfactory private lives seem to be the speciality of this double-headed author. In this book we meet Kit Quinn, a doctor who is persuaded by the police to help on a murder investigation; her main qualification in this respect apparently being the fact that the chief suspect glassed her only a few months back.
I really wanted to like this novel, but despite a good writing style and some interesting nuggets of insight and wit, I found I couldn’t buy into the central ‘mystery’. It relied on some spectacular police incompetence, angles a whole office full of coppers couldn’t spot, but Kit apparently could. Her strategy seemed to be to waft around in a cloud of her own infallibility, asking people if they were 'all right'. The police were supremely unconcerned by her personal involvement with not one but two suspects in the case, and seemed happy to disregard evidence if it suited them.
Away from the police work I enjoyed the story more – there is an interesting romance angle with a bit of rough that could out-grump Mr Darcy, and I did like the character Julie, Kit’s free-spirited lodger who puts her knickers in the fridge. All in all, a read that was enjoyable in places but I’m glad to have reached the end. To sum it up.....borrowing one of the book’s fave phrases.....it was ‘all right'
I really wanted to like this novel, but despite a good writing style and some interesting nuggets of insight and wit, I found I couldn’t buy into the central ‘mystery’. It relied on some spectacular police incompetence, angles a whole office full of coppers couldn’t spot, but Kit apparently could. Her strategy seemed to be to waft around in a cloud of her own infallibility, asking people if they were 'all right'. The police were supremely unconcerned by her personal involvement with not one but two suspects in the case, and seemed happy to disregard evidence if it suited them.
Away from the police work I enjoyed the story more – there is an interesting romance angle with a bit of rough that could out-grump Mr Darcy, and I did like the character Julie, Kit’s free-spirited lodger who puts her knickers in the fridge. All in all, a read that was enjoyable in places but I’m glad to have reached the end. To sum it up.....borrowing one of the book’s fave phrases.....it was ‘all right'
August 28, 2018
1/10
Τώρα αλήθεια; Άντεξα να το διαβάσω μέχρι το τέλος; Χαρά στο κουράγιο μου...
Τι μπαρούφα ήταν αυτή; Είχα χρόνια, θαρρώ, να διαβάσω κάτι τόσο σαχλό. Αναληθοφάνεια που σπάει κόκαλα!!! Και μάλιστα υποτίθεται ότι οι συγγραφείς του είναι πολύ πετυχημένοι...
Ήταν τόσο χαζό και ανόητο αυτό το βιβλίο που με έναν περίεργο τρόπο κάπως με διασκέδασε γι' αυτό και του βάζω 1 αντί για 0 που θα του άξιζε!
Τώρα αλήθεια; Άντεξα να το διαβάσω μέχρι το τέλος; Χαρά στο κουράγιο μου...
Τι μπαρούφα ήταν αυτή; Είχα χρόνια, θαρρώ, να διαβάσω κάτι τόσο σαχλό. Αναληθοφάνεια που σπάει κόκαλα!!! Και μάλιστα υποτίθεται ότι οι συγγραφείς του είναι πολύ πετυχημένοι...
Ήταν τόσο χαζό και ανόητο αυτό το βιβλίο που με έναν περίεργο τρόπο κάπως με διασκέδασε γι' αυτό και του βάζω 1 αντί για 0 που θα του άξιζε!
February 4, 2020
Μπορουσε και καλυτερα το διδυμο-πλατειαζουν αρκετα και η πλοκη ειναι λιγο οτι να'ναι
October 5, 2014
An interesting but hardly compelling novel, Red Room has a formulaic feel about it. Husband and wife team Nicci French have an interesting plot and a good character in Psychologist Kit Quinn, but somehow the book never really captured my imagination.
Don’t get me wrong, I enjoyed the book, but felt that there was something missing.
The story itself centres around the investigation into a seemingly straight forward murder case. But Dr Quinn becomes convinced that there is more to the case and finds herself at odds with the detectives she is supposed to be helping.
It’s not a bad book by any means. The story is well written, as you would expect, but for me the plot was a little too unbelievable. As I reader I enjoy trying to work with the characters to solve the crime. But in this case that is not possible. Neither the police nor Dr Quinn get close to solving the mystery behind the murders, and neither could I.
Not a typical Nicci French novel, and certainly not one of their best. It was OK but I wouldn’t go out of my way to recommend it.
Don’t get me wrong, I enjoyed the book, but felt that there was something missing.
The story itself centres around the investigation into a seemingly straight forward murder case. But Dr Quinn becomes convinced that there is more to the case and finds herself at odds with the detectives she is supposed to be helping.
It’s not a bad book by any means. The story is well written, as you would expect, but for me the plot was a little too unbelievable. As I reader I enjoy trying to work with the characters to solve the crime. But in this case that is not possible. Neither the police nor Dr Quinn get close to solving the mystery behind the murders, and neither could I.
Not a typical Nicci French novel, and certainly not one of their best. It was OK but I wouldn’t go out of my way to recommend it.
April 29, 2009
"Nicci French" is, of course, a collaboration between husband-and-wife team Nicci Gerrard and Sean French, and this looks very much like writing by committee. It's well-enough put together but the whole thing seems to have crafted according to a publisher's template. There's lots of food and shopping - every item described in loving detail. There's the requisite bonk at about halfway; in the antepenultimate chapter the protagonist is in imminent danger of a messy demise but is saved in the nick of time; there are revelations and a gentle winding down. All straight out of the Ladybird Book of Writing Crime Fiction and a hundred-and-one stock series.
All very well, but I don't fit the marketing profile I'm afraid and I find the predictablity tiresome and frustrating. I want something that's going to shake me up, and this isn't my kind of thing.
All very well, but I don't fit the marketing profile I'm afraid and I find the predictablity tiresome and frustrating. I want something that's going to shake me up, and this isn't my kind of thing.
August 11, 2011
I found this book impossible to put down. Although that is somewhat unusual, what is more odd is that I know I've read this book before, probably when it first came out. I knew what was happening, page by page --almost like being in a dream -- but kept going. Terrified, I got to the end and remembered the pair of killers. I wasn't sure I could say that Michael's life should not have been taken. I do know that my heart finally opened to him once again. As for Will, I've known one or two shuttered souls like him -- I don't think he'll make it. I believe the good doctor will. On my best days, I think I may have a little of Julie's joie de vivre rattling around in my cage. Reserved the remainder of French's novels at the library. Deja vue anyone?
July 4, 2012
In the Sebastian-I've-found-some-matchsticks vein of PD James, this book takes the gruesome out of multiple murders and replaces it with a blushing, fleeing, overwhelmed forensic profiler who ignores her own demons in favor of a booklong musing on mothers and daughters. This does not a snappy read make.
However, French has a smooth and fluid writing style (always a plus) and does well at painting portraits of emotionally distant adults attempting to screw up their lives with as much Look at Me! Don't Look At Me! panache as possible. This is a skill, but it does not a happy read make.
Additionally, the who of the dunnit was convoluted and overly drawn out. I did really like Julie, the flighty, world-traveling roommate, and would have enjoyed her and Kit in a love triangle.
Recommended for fans of drawing-room English lit who are looking to ease into crime fiction. Passes the Bechdel Test.
However, French has a smooth and fluid writing style (always a plus) and does well at painting portraits of emotionally distant adults attempting to screw up their lives with as much Look at Me! Don't Look At Me! panache as possible. This is a skill, but it does not a happy read make.
Additionally, the who of the dunnit was convoluted and overly drawn out. I did really like Julie, the flighty, world-traveling roommate, and would have enjoyed her and Kit in a love triangle.
"Try an olive," Julie said. "I was walking through Soho this afternoon. It's great, ad I bought these olives stuffed with anchovies and chilies. It's like being kicked in the face by a horse. In a good way, I mean."
I chewed one and indeed it did suddenly feel as if a match had been struck on my tongue but I took another gulp of wine and the cool dousing of the hot felt wonderful.
Recommended for fans of drawing-room English lit who are looking to ease into crime fiction. Passes the Bechdel Test.
May 14, 2010
I seem to be having a bit of a Nicci French marathon at the moment, I inadvertantly bought three of her books at a charity book sale a while ago, and after reading "Land of the Living" I am truly hooked.
This is another great book by her. Again her characters are realistic, messy, selfish, stubborn - like the rest of us really. The story has some twists and turns and is unrelenting right until the surprising end. I enjoyed the characters of Dr Quinn (I would like to read more about this troubled lady) and the shifty, nasty, creepy Michael Doll. Just the thought of him makes my skin crawl even now.
Highly recommended.
Land of the Living
This is another great book by her. Again her characters are realistic, messy, selfish, stubborn - like the rest of us really. The story has some twists and turns and is unrelenting right until the surprising end. I enjoyed the characters of Dr Quinn (I would like to read more about this troubled lady) and the shifty, nasty, creepy Michael Doll. Just the thought of him makes my skin crawl even now.
Highly recommended.
Land of the Living
May 30, 2016
I liked this book it was good, I liked the writing and it wasn't boring at all. The writers kept bringing in new plot twists also, and it was nice because it didn't feel like the plot was over saturated like it didn't feel like I got swamped with all the different ideas of the book I think it was very clear.
I don't know how I felt about Doll, like I know exactly what Kit was feeling like with him and then also I didn't like him for the murders (but we probs are meant to think like that anyways) but de murderer so good I like the last few chapters esp and I like how they added in background and tied everything together but like they're probs supposed to do that too bc otherwise there'd be super big unanswered questions but anyways:))))
I don't know how I felt about Doll, like I know exactly what Kit was feeling like with him and then also I didn't like him for the murders (but we probs are meant to think like that anyways) but de murderer so good I like the last few chapters esp and I like how they added in background and tied everything together but like they're probs supposed to do that too bc otherwise there'd be super big unanswered questions but anyways:))))
Read
July 5, 2011An English mystery. I really liked the police psychiatrist, Kit Quinn as she struggles with job and life after being slashed by a man she was interviewing who is later considered a suspect in another case.
March 10, 2017
This book is soo beautiful. At first i thought it was a really scary book, but I'm in love with that book. I was so into the book and I didn't want to end that I wrote an epilogue for it myself
July 10, 2017
Those who enjoy Faye and Jonathan Kellermann will enjoy this...3 Star
September 25, 2017
I loved the not knowing...not knowing the characters or what was going to come next.
October 26, 2017
Νερόβραστο.Προβλέψιμο. Αλλά στα θετικά είναι ότι διαβάζετε ευχαριστά και στην τουαλέτα αντί εφημερίδας/περιοδικού ή ετικετών σαμπουάν.
April 4, 2020
In this book from 2002, Dr Kit Quinn was called in to evaluate a man being held by police. The man, Michael Doll slashed her face with a coffee mug.
A woman is killed near a canal and Doll comes forward as a witness to seeing her there. The police ask Kit to interview him. He's wimpy, creepy, nutty ... but is he a killer? Kit agrees to help the police and she definitely has a unique way of looking at the evidence.
I wasn't very engaged during the first 1/4 of the book but I kept reading. I wanted to warm up to Kit but I need more character development. The cops didn't impress me in this story but maybe that was because the focus was on Kit.
A woman is killed near a canal and Doll comes forward as a witness to seeing her there. The police ask Kit to interview him. He's wimpy, creepy, nutty ... but is he a killer? Kit agrees to help the police and she definitely has a unique way of looking at the evidence.
I wasn't very engaged during the first 1/4 of the book but I kept reading. I wanted to warm up to Kit but I need more character development. The cops didn't impress me in this story but maybe that was because the focus was on Kit.
January 9, 2021
I agree with another reviewer that the police contacting Dr Kit Quinn to assist them in a murder case where the principle suspect is man who has already seriously facially disfigured her is totally implausible. However, that said it’s a cleverly written book. Very thought provoking on several levels and one I will think about a lot. I highly recommend it.
October 30, 2020
Weer een goed boek van dit echtpaar. Origineel verhaal.
July 6, 2022
2.5 stars rounded up to 3.
This book just didn't grip me at all, i didn't like Kit's character and found it abit unrealistic to have a the victim of a horrific attack back working with the attacker(Doll)..it just wouldn't happen.
I found it abit flat
This book just didn't grip me at all, i didn't like Kit's character and found it abit unrealistic to have a the victim of a horrific attack back working with the attacker(Doll)..it just wouldn't happen.
I found it abit flat
July 27, 2023
De thrillers van Nicci French hebben iets. Ik weet niet goed hoe ik de magie ervan moet omschrijven. Ik heb hun boeken net zoals velen verslonden een paar jaar geleden. Toe ik deze in de tweedehands winkel zag, was ik blij te ontdekken dat er 1 aan me was ontglipt.
Ook dit boek zat weer goed in elkaar. Ik kon me weer goed verplaatsen in het hoofdpersonage en naar het eind toe wist ik echt niet meer weer wie het gedaan had en was iedereen verdacht. Het einde zelf was verrassend, spannend en kwetsbaar. Ik moest zelfs een traantje laten. Heel fijn dat ik deze tegen kwam!
Ook dit boek zat weer goed in elkaar. Ik kon me weer goed verplaatsen in het hoofdpersonage en naar het eind toe wist ik echt niet meer weer wie het gedaan had en was iedereen verdacht. Het einde zelf was verrassend, spannend en kwetsbaar. Ik moest zelfs een traantje laten. Heel fijn dat ik deze tegen kwam!
October 12, 2018
Για μία ακόμη φορά το συγγραφικό δίδυμο καταφέρνει να μας δώσει ένα θαυμάσιο ανάγνωσμα, το οποίο είναι συναρπαστικό και συνάμα, πολύ συγκινητικό. Άπαξ και ξεκινήσεις να το διαβάζεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το αφήσεις, όταν πια φτάσεις στην τελευταία του αράδα.
Αυτό που παρατήρησα από την αρχή, είναι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο διαφοροποιείται λίγο, σε σχέση με τα υπόλοιπα των συγγραφέων. Σχεδόν μοιάζει σαν να το έχει γράψει κάποιος άλλος. Δεν έχω εντοπίσει ακριβώς σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαφορά, αλλά κάτι υπάρχει.
Όπως το συνηθίζουν οι συγγραφείς, και εδώ κεντρικό πρόσωπο δεν είναι κάποιος ντετέκτιβ αλλά μία ψυχίατρος-ψυχαναλύτρια και profiler, όπως άλλωστε και στα Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη κλπ., με τη μόνη διαφορά ότι το συγκεκριμένο άτομο - τουλάχιστον στην αρχή και μέχρι τη μέση - δεν μοιάζει καθόλου με την αγαπημένη Φρίντα Κλάιν. Η Κιτ Κουίν είναι ένα άτομο χαμηλών τόνων, όχι τόσο δυναμικό κι εκ φύσεως περίεργο, όπως η Φρίντα κι εχει διάφορα θέματα προσωπικά που την απασχολούν και τα οποία επεμβαίνουν και στην επαγγελματική της σταδιοδρομία παρόλο που η ίδια πασχίζει για το αντίθετο. Ωστόσο, πρόκειται για ένα άτομο με βαθιά αίσθηση της δικαιοσύνης και μία πηγαία ανάγκη να πράττει πάντα το σωστό, με όποιο κόστος. Όσο προχωρά η ιστορία, βλέπουμε την προσωπικότητα της Κιτ να ξεδιπλώνεται και να γίνεται πιο δυναμική και πιο σίγουρη για ότι κάνει και λέει. Μέχρι που αρχίζει και παίρνει πρωτοβουλίες/κλειδί για την εξέλιξη της υπόθεσης.
Εντυπωσιακή είναι η περιγραφή του πτώματος. Ο αναγνώστης μπορεί να νιώσει την υφή του δέρματος της δολοφονημένης κοπέλας και το παγερό άγγιγμα της ακαμψίας. Η νεκρή λαμβάνει υπόσταση, σάρκα και οστά και παύει να είναι ένα άψυχο σώμα πάνω στο τραπέζι του ιατροδικαστή, αλλά ένα άτομο, με όνομα, ζωή κι ανάγκες που δεν εκπληρώθηκαν ποτε. Σε αυτό το σημείο, προσωπικά ένοιωσα μεγάλη θλίψη και ταυτίστηκα ακούσια με την νεκρή κοπέλα. Για μένα το συγκεκριμένο απόσπασμα ήταν βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό.
Κάτι ακόμα που είναι αξιοσημείωτο, είναι ότι οι συγγραφείς θίγουν την περιθωριοποίηση των ανθρώπων, τις ταμπέλες που τους δίνουμε και τον κοινωνικό ρατσισμό. Σε κάποια σημεία του, το βιβλίο γίνεται πολύ τρυφερό, συγκινητικό κι ευαίσθητο. Ιδίως στο τελευταίο κεφάλαιο, προσωπικά με άγγιξε πολύ.
Ολοκληρώνοντας θέλω να πω ότι, το Κόκκινο Δωμάτιο είναι ένας χώρος σκοτεινός κι υποχθόνιος. Το Κόκκινο Δωμάτιο βρίσκεται μεσα σε όλους μας κι ουέ κι αλλοίμονο σε αυτούς που θα το ανακαλύψουν. Και ως βιβλίο, άραγε, το Κόκκινο Δωμάτιο είναι ένα ψυχολογικό δράμα που εισέρχεται στα χωράφια του αστυνομικού ή ένα αστυνομικό μυθιστορημα, το οποίο "παίζει" με την ψυχολογία των εμπλεκόμενων; Αυτό μένει να το ανακαλύψετε, όσοι και όσες το διαβάσετε.
Από εμένα 8,5/10!
Καλές αναγνώσεις!
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για τα βιβλία που έχω διαβάσει στο blog μου: https://aggelonpoliteia.blogspot.com/...
Αυτό που παρατήρησα από την αρχή, είναι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο διαφοροποιείται λίγο, σε σχέση με τα υπόλοιπα των συγγραφέων. Σχεδόν μοιάζει σαν να το έχει γράψει κάποιος άλλος. Δεν έχω εντοπίσει ακριβώς σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαφορά, αλλά κάτι υπάρχει.
Όπως το συνηθίζουν οι συγγραφείς, και εδώ κεντρικό πρόσωπο δεν είναι κάποιος ντετέκτιβ αλλά μία ψυχίατρος-ψυχαναλύτρια και profiler, όπως άλλωστε και στα Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη κλπ., με τη μόνη διαφορά ότι το συγκεκριμένο άτομο - τουλάχιστον στην αρχή και μέχρι τη μέση - δεν μοιάζει καθόλου με την αγαπημένη Φρίντα Κλάιν. Η Κιτ Κουίν είναι ένα άτομο χαμηλών τόνων, όχι τόσο δυναμικό κι εκ φύσεως περίεργο, όπως η Φρίντα κι εχει διάφορα θέματα προσωπικά που την απασχολούν και τα οποία επεμβαίνουν και στην επαγγελματική της σταδιοδρομία παρόλο που η ίδια πασχίζει για το αντίθετο. Ωστόσο, πρόκειται για ένα άτομο με βαθιά αίσθηση της δικαιοσύνης και μία πηγαία ανάγκη να πράττει πάντα το σωστό, με όποιο κόστος. Όσο προχωρά η ιστορία, βλέπουμε την προσωπικότητα της Κιτ να ξεδιπλώνεται και να γίνεται πιο δυναμική και πιο σίγουρη για ότι κάνει και λέει. Μέχρι που αρχίζει και παίρνει πρωτοβουλίες/κλειδί για την εξέλιξη της υπόθεσης.
Εντυπωσιακή είναι η περιγραφή του πτώματος. Ο αναγνώστης μπορεί να νιώσει την υφή του δέρματος της δολοφονημένης κοπέλας και το παγερό άγγιγμα της ακαμψίας. Η νεκρή λαμβάνει υπόσταση, σάρκα και οστά και παύει να είναι ένα άψυχο σώμα πάνω στο τραπέζι του ιατροδικαστή, αλλά ένα άτομο, με όνομα, ζωή κι ανάγκες που δεν εκπληρώθηκαν ποτε. Σε αυτό το σημείο, προσωπικά ένοιωσα μεγάλη θλίψη και ταυτίστηκα ακούσια με την νεκρή κοπέλα. Για μένα το συγκεκριμένο απόσπασμα ήταν βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό.
Κάτι ακόμα που είναι αξιοσημείωτο, είναι ότι οι συγγραφείς θίγουν την περιθωριοποίηση των ανθρώπων, τις ταμπέλες που τους δίνουμε και τον κοινωνικό ρατσισμό. Σε κάποια σημεία του, το βιβλίο γίνεται πολύ τρυφερό, συγκινητικό κι ευαίσθητο. Ιδίως στο τελευταίο κεφάλαιο, προσωπικά με άγγιξε πολύ.
Ολοκληρώνοντας θέλω να πω ότι, το Κόκκινο Δωμάτιο είναι ένας χώρος σκοτεινός κι υποχθόνιος. Το Κόκκινο Δωμάτιο βρίσκεται μεσα σε όλους μας κι ουέ κι αλλοίμονο σε αυτούς που θα το ανακαλύψουν. Και ως βιβλίο, άραγε, το Κόκκινο Δωμάτιο είναι ένα ψυχολογικό δράμα που εισέρχεται στα χωράφια του αστυνομικού ή ένα αστυνομικό μυθιστορημα, το οποίο "παίζει" με την ψυχολογία των εμπλεκόμενων; Αυτό μένει να το ανακαλύψετε, όσοι και όσες το διαβάσετε.
Από εμένα 8,5/10!
Καλές αναγνώσεις!
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για τα βιβλία που έχω διαβάσει στο blog μου: https://aggelonpoliteia.blogspot.com/...
September 9, 2012
It’s hard not to like pretty, well-meaning psychologist Dr. Kit Quinn, though some are certainly willing to give it a try. Detective Chief Inspector Oban, for instance, anoints her “the most bloody-minded woman” he’s ever had to work with. That being said, however, he admires the quirky/dazzling quality of her insights. Which is why he asks for her help in the matter of Michael Dall, the no-account he’d like to nail for a bothersome unsolved murder. Hoping to augment flimsy circumstantial evidence, Oban wants Kit to profile Dall as dangerously unbalanced, a potential menace to society. He is that, Kit believes, but not the perp for this particular crime, inconvenient as that may be. Oban huffs and puffs but finally backs off, huffs and puffs some more when Kit’s digging unearths additional inconvenient matter. Three murders previously regarded as separate and distinct might well be linked. If they are, then the police have a serial killer on their hands, with all the inevitable and unwelcome attention that implies. Increasingly captivated by Kit (in an avuncular sort of way), Oban gives her free rein, as impressed by her talent as he is dismayed by her unorthodoxy. Another reluctant admirer is distant, misanthropic Will Pavic, who runs a kind of halfway house for runaways and hates the world for its crimes against them. Despite himself, he’s drawn to Kit. And she’s drawn to Will, though there are times when she can’t quite rule him out as the case-in-point serial killer.
Displaying 1 - 30 of 370 reviews