ช่วยด้วยครับ! พี่สาวผมเป็นไซโคพาธ

by Ki Yoonseul, 기윤슬, คียุนซึล

"ยงอิน' ถูกแม่นำมาฝากไว้ที่สถานสงเคราะห์เด็กอยู่หลายปีจนถูกครอบครัวหนึ่งมารับอุปการะไป ครอบครัวนั้นมีลูกสาวเป็น Psychopath ชื่อ "ยุนทงจู' พี่สาวโรคจิตให้เขาเลือกคนที่เลวที่สุดในหมู่บ้านเพื่อจะฆาตกรรม ยงอินเลือก 'ลุงคิม' เพราะถูกลุงคิมจอมโลภขโมยแหวนแสนรักที่แม่ให้เป็นของต่างหน้า
วันต่อมาลุงคิมตาย ทงจูถูกจับ ยงอินจึงทำทุกวิถีทางเพื่อพิสูจน์ว่าพี่สาวสติบ๊องๆ คนนี้ไม่ได้เป็นฆาตกร

Genres: Fiction, Thriller

241 pages, Paperback

Published July 14, 2023

Reviews

[Makmild · Rating 4 out of 5]

ตลก

ถึงคุณจะไม่ใช่คอสืบสวน แต่เล่มนี้คือนิยายตลกร้ายแบบฝรั่งเศสที่คนเขียนเป็นเกาหลี และถ้าคุณเป็นคอสืบสวนแต่รู้มาว่าเล่มนี้สืบคดีได้จืดมากก็ไม่อยากให้พลาดเพราะสิ่งที่คุณจะได้รับคือความจิกกัดหน้าตายทุกย่อหน้า เสียดสีหลายแง่มุม มันคือความขันขำในแบบฉบับคนที่ถ้าไม่หัวเราะเยาะในความโชคไม่เข้าข้างของตัวเองแล้วจะทำอะไรอื่นได้ละ

เรื่องราวของหนุ่มน้อยกำพร้าแม่อย่างยงอินถูกครอบครัวประหลาดที่มีลูกสาวเป็นไซโคพาธรับเลี้ยงไป แล้วหลังจากนั้นไม่นานคดีฆาตกรรมก็ได้เกิดขึ้น! ทงจูพี่สาวยบุญธรรมของยงอินเป็นคนร้ายใช่มั้ย? ต้องพี่ผมแหงๆ ไซโคพาธฆ่าคนอยู่แล้วนี่ แต่มันจะจริงหรือไม่อย่างไรก็ไปตามอ่านกันในเล่มเอาเองนะ เพราะหลังจากนี้จะสปอยล์แล้ว 555555

จริงๆ เราว่าเรื่องจื๊ดจืด ไซโคพาธที่ใส่มาก็เบาบาง (เหมือนเป็นโรคต่อต้านสังคมมากกว่า แต่แหม ไอ้เราจะไปรู้เรื่องอะไรกับเขาละนะ จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ศึกษาว่าไซโคพาธจริงๆ เป็นไง) ที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือมุกตลกร้ายที่ใส่มาทุกย่อหน้า คืออ่านแล้วแบบ เออไอ้เด็กคนนี้ถ้าไม่มีหัวคิดแบบนี้ชีวิตคงเศร้ามากๆ และจริงๆ เรื่องราวภายในเรื่องแม่งก็เศร้าและหดหู่มากๆ สามารถเป็นดราม่าทิลเลอร์ได้อีกเรื่อง แต่พอเด็กสิบสี่ที่ไม่ประสีประสาอะไรเล่ามันก็กลายเป็นดาร์กคอมเมดี้เฉยเลย เราเลยรู้สึกว่าตรงจุดนี้แหละจุริงๆที่เป็นสิ่งที่ดีของเรื่องจนทำให้เราชอบว่ามันมีวิธีการเล่าแบบอื่นก็ได้นี่หว่า เล่าแบบนี้คือตัดฉากในหัวเป็นเว็บตูนขำๆ ได้เลย

เนื้อเรื่องไม่ได้ดำเนินหวือหวา(ก็บอกแล้วว่าจืด) เพราะเซ็ตติ้งมันคือหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งแล้วยงอินผู้เข้ามาใหม่ก็พาเราไปรู้จักทุกคนในหมู่บ้านอย่างละนิดละหน่อยให้เห็นความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงคนทั้งหมู่บ้านเอาไว้ ส่วนตัวคิดว่ามีกลิ่นอายแบบ When the Camellia Blooms มากๆ ซึ่งเป็นซีรี่ย์ที่เราชอบอยู่แล้วด้วย แต่ประเด็นอาจจะไม่หลากหลายเท่าซีรี่ย์ เพราะเล่มบางนิดเดียวเอง

เป็นอีกเล่มที่เราว่าสนุกดีค่ะ (แต่คอสอบสวนไม่ชอบแน่ๆ ฮ่า)

ปล.ขอบคุณสำนักพิมพ์ที่ส่งมาให้นะคะ

[Le Gongdong Blur · Rating 2 out of 5]

หนุ่มน้อยยงอิน ถูกแม่ฝากไว้ที่สถานสงเคราะห์
ตั้งแต่เด็ก จนเข้าวัยสิบห้า (นับอายุแบบเกาหลี)
ก็ถูกรับเลี้ยง แต่พี่สาวของครอบครัวใหม่นี้
ดันเป็นไซโคพาธ ที่มีเสียงลือว่าทำคนสู่ขิตจริง
พี่สาวบอก หาคนที่สมควรตุยในหมู่บ้านมาซักคนซิ
พอยงอินบอกไป คนนั้นดันตุยจริงเฉย
พี่สาวก็โดนจับเพราะเป็นผู้ต้องสงสัย
ยงอินเลยต้องรับบทสืบเอยอะไรเอย หาความจริง

เรื่องนี้เล่าผ่านมุมมองของเด็ก
(ในเล่มบอกอายุสากลประมาณสิบสามปี)
มีความวรรณกรรมเยาวชนแบบที่หลายคนบอก
แต่เหมือนนักเขียนพยายามจะใส่ความบังเอิญลงไป
พยายามจะเชื่อมโยง มากซะจนนี่อ่านแล้ว
ไม่เชื่อไม่อินอะไรเลยยย เฉยมาก
น้ำแอบเยอะด้วย อ่านไปเกินครึ่งเล่มอยากเทมาก
แต่ก็อ่านจบจนได้ ถ้าให้อ่านเพลินๆ ก็ได้อยู่ 😅

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

สนุกครบรสแบบรสชาติเบา ๆ ฟีลกู๊ด เศร้า สงสาร ตลก เสียดสี สืบสวน ฆาตกรรม ใส่มาอย่างละนิดละหน่อย

ยงอินน่ารักอะ อายุสิบสามปีเอง เป็นคนฉลาดและ positive thinking มาก แม้ชีวิตจะสุดแสนรันทด แม่ทิ้ง ครอบครัวอุปการะยากจน มีพี่สาวเป็นไซโคพาธ แต่ยงอินสามารถมองหาข้อดีจากทุกปัญหาได้เสมอ แล้วยังเข้าใจและยอมรับข้อบกพร่องของตัวเองได้ดีเลย ดูเก่งเกินอายุนิดนึงแหละ แต่นิยายอะเนอะ

ตอนท้าย ๆ มีหักมุมแล้วหักมุมอีก ทำให้นึกถึงเรื่อง ‘ผมไม่ได้ตั้งใจตายในหมู่บ้านไร้อาชญากรรม’ เลย จังหวะโบ๊ะบ๊ะคล้าย ๆ กัน

[panuchread · Rating 4 out of 5]

ชอบมาก ถูกจริตตั้งแต่ 2 หน้าแรก เล่าเรื่องแบบตลกหน้าตาย ใส่มุกแบบไม่ได้พยายาม ทั้งที่ไม่ใช่นิยายฟีลกู้ดหรือเขียนมาเพื่อสร้างเสียงหัวเราะ แต่อ่านแล้วขำหลายจังหวะมาก คือมันโดนเส้น sense of humor นักเขียนมันต่อติดกับเรามาก สนุกอะ 5555555 (แปลดีด้วย)

ดีไซน์คาแรกเตอร์ได้โลดโผนดี จัดจ้าน ไม่ปกติ ทุกคนในนี้ล้วนแปลก เรื่องราวก็ดรามาติกสุดๆ มีความเล่นใหญ่ อะไรไม่รู้แต่เวอร์ไว้ก่อน เอาไปทำละครเวทีน่าจะมันส์ ทั้งครต. ทั้งฉาก ทั้งเนื้อเรื่อง ยิ่งพาร์ทแรกๆ คือใช้ได้เลย ตอนอ่านในหัวนึกตลอดว่าถ้ามีคนแสดง พูดไดอะลอคแบบนี้ บทแบบนี้ ครต.แบบนี้แม่งต้องจี้มาก ยิ่งเพิ่มฉากพิลึกๆ กับคอสตูมสีจัดๆ แบบหน้าปกเข้าไปคือสนุก!

บางช่วงบางตอนมีกลิ่นอายนิยายบัคมันแวบขึ้นมานิสสสสหน่อย กลิ่นของตัวละครที่มีสตอรี่เหมือนจะธรรมดาแต่ก็ไม่ธรรมดา กลิ่นของคนทั่วไปที่มีเรื่องน่าละอาย เรื่องทุกข์ใจ ไม่ได้เพอร์เฟค แต่ก็ยังเป็นมนุษย์ กลิ่นของการทำให้เรารู้สึกเห็นอกเห็นใจทุกตัวละครที่ได้พบเจอ ไม่ว่าบางตัวจะเบียวหรือบิดเบี้ยวแค่ไหนก็ตาม ชอบการเบลนด์ความแปลกกับความธรรมดาของคนให้เข้ากันได้แบบมีรสชาติดี

แต่ถ้าใครหวังจะเจอการเจาะลึกเรื่องโรคไซโคพาธ การเข้าไปค้นหาคำตอบหรือขุดคุ้ยจิตใจคนที่เป็นโรคนี้ ก็น่าจะผิดหวัง เพราะเรื่องมันไม่ได้มาเสิร์ฟสิ่งนั้น มันเน้นไปที่มุมมองของคนนอกและอคติที่มีต่อไซโคพาธมากกว่า ตั้งแต่หน้าแรกๆ ที่เปิดมาด้วยการชวนให้คิดว่า ทำไมเราต้องปกป้องไซโคพาธ? มันมีอะไรน่าปกป้องตรงไหน? ซึ่งหนังสือก็ไม่ได้พาเราไปหาคำตอบด้านศีลธรรมจรรยาอะไรหรอก (จำพวก ก็เพราะไซโคพาธเป็นคนเหมือนกับเราไง 🫶🏻 / เพราะไซโคพาธคือคนน่าสงสารยังไงล่ะ! 😭) ไม่ต้องห่วง เพราะถ้าเป็นงั้นเราคงไม่ชอบ 55555 แต่คำตอบที่ได้มัน simple และประดิษฐ์น้อยกว่านั้นมาก จนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นคำตอบตื้นๆ คำตอบตายตัว คำตอบสุดเซฟ แต่ยังไงก็ตาม เราอ่านแล้วเชื่อคำตอบนั้น

กะแล้วว่าต้องจบแนวๆ นี้ แต่ก็ไม่ได้ติดอะไรและพอใจด้วยซ้ำ (แต่บางคนอ่านจบแล้วอาจจะถึงขั้นสาปแช่ง 55555) อ่านแล้วอิ่มเอมดี หรือบางทีนี่อาจจะเป็นการฮีลใจแบบที่เราตามหา คือไม่ได้ฮีลแบบตะโกนนนน ไม่ได้อบอุ่นจนล้นเหมือนหนังสือที่แปะป้ายมาเลยว่าเป็น heartwarming แต่เล่มนี้อ่านแล้วมีหลายรสชาติปนกันไป จนสุดท้ายรู้สึกได้รับการฮีลจากการค่อยๆ ซึมซับเรื่องราวเอง ชอบๆ

[raafi · Rating 4 out of 5]

“Sama seperti Ash yang melatih Pikachu untuk bertarung, aku juga hanya perlu melatih Kak Dongju agar bisa membawanya ke sisi yang baik. Itu adalah masa depan yang kupikirkan. Baru memikirkannya saja sudah membuatku tersenyum sendiri. Meskipun begitu, aku khawatir dengan masa depanku. Bagaimana jika Kak Dongju membunuhku karena tidak menyukaiku? Bagaimana jika aku mati seperti Dokter Kim? Harapanku satu-satunya adalah ibuku yang seharusnya datang menjemputku. Namun, kenyataannya dia bahkan tidak membalas suratku.” (hlm. 49)

Entah kapan terakhir saya membaca buku thriller/misteri; sepertinya sudah lama. Saya sedikit terkecoh karena saya pikir novel ini bertema slice-of-life saja. Namun, ternyata bumbu misterinya lumayan kental; thriller-nya ada sih tapi tipis.

Premisnya menarik: anak laki-laki panti asuhan bernama Yongin sudah beranjak remaja; termasuk anak panti yang paling tua; akhirnya mendapatkan orangtua angkat yang memiliki anak; dan saudara angkatnya, seorang perempuan bernama Dongju yang lebih tua sedikit dari Yongin, usut punya usut adalah seorang "psikopat". Yongin akhirnya tahu alasan dia diadopsi: menemani dan memahami ketidakwarasan Dongju.

Ceritanya sebetulnya begitu mengalir dan banyak adegan-adegan seru dan bikin penasaran; terjemahannya juga oke punya. Namun, saya seperti dalam kondisi denial selama membaca karena saya lebih pengin buku ini bersifat slice-of-life yang minim aksi. Mungkin itu juga yang bikin saya kurang menikmati kisahnya, karena sulit sekali meleburkan kesan slice-of-life dan thriller/misteri.

Saya agak mengernyitkan dahi saat mengetahui bahwa buku ini dilabeli sebagai karya thriller ini. Bahkan karya ini disebut-sebut terpilih dalam sebuah kompetisi penulis thriller. Dan setelah membaca ulang halaman Tentang Penulis, saya agak kaget bahwa pengarang masih remaja saat menuliskan buku ini. Wow! Tapi, tetap saja saya menilai unsur thriller dalam karya ini agak kurang alias tipis.

Saya jadi agak paham sekarang. Pengarang dengan menggebu-gebu menyatakan kritiknya pada orang dewasa. Melalui karakter Yongin dan Dongju, pengarang ingin mengatakan bahwa semua orang dewasa hanya memikirkan urusannya dan dirinya sendiri. Mereka tidak peduli pada anak-anak.

Yongin masih menantikan ibunya kembali ke panti asuhan karena ibunya berjanji akan kembali. Orangtua Dongju ternyata sibuk bekerja dan menitipkan Dongju kepada orang lain yang berakibat kondisi mental Dongju yang sedikit berbeda. Bahkan tokoh seperti direktur panti asuhan sampai bilang, “Kita hidup seorang diri. (hlm. 206)”

Setelah menulis ulasan acakadut ini, saya memutuskan menaikkan rating saya terhadap karya ini. Pesan yang disampaikannya terlalu dalam, dan itu diutarakan-slash-diceritakan secara tersirat oleh seorang anak remaja. Daebak!

“Manajer toko Plus Mart yang datang ke Chungdong-myeon pun merasa kecewa. Meskipun tidak tahu banyak tentang dunia orang dewasa dan hanya bisa menebak dari apa yang kudengar, aku yakin dunia mereka tidak jauh berbeda dengan dunia anak remaja. Mereka juga keanakan dan picik seperti kami.” (hlm. 94)

[aynsrtn · Rating 4 out of 5]

Saat bertemu seseorang yang tidak disukai, dia akan terlihat seperti sedang mempertimbangkan apakah harus membunuh atau membiarkan orang itu lolos. —Hal. 31

Yongin, seorang anak yang dititipkan oleh ibunya di panti asuhan, diadopsi oleh suami-isteri Pak Yoon Jang-pal dan Bu Namgoong. Alih-alih bahagia karena memiliki keluarga baru, Yongin harus menerima kenyataan bahwa kakak angkatnya, Dongju, adalah seorang psikopat.


-----

"Aku hanya berusaha mencari teman untuk pergi ke akhirat bersamaku." —Dongju, Hal. 120

Membaca novel karena tertarik dengan blurp-nya. Warna sampulnya yang kuning terang, ternyata tidak seterang isinya.

Novel ini mengambil sudut pandang Yongin, seorang anak remaja SMP, yang harus menerima semua tingkah aneh nan menakutkan dari Dongju, kakak angkatnya yang ternyata seorang psikopat.

Emang se-psikopat apakah si Dongju ini?

Lumayan bergidik, ya. Tapi, bukan perbuatan si Dongju, melainkan pola pikirnya, sudut pandang, dan caranya merespon suatu masalah. Dongju ini memang membutuhkan pertolongan psikologis. Dan untungnya, keluarganya—meski tinggal di daerah pedesaan—tetapi cukup melek urusan mental health issue. Dongju pun sempat ditangani oleh seorang psikiater, namun [redacted].

Uniknya, bukan hanya Dongju yang aneh, tetapi satu desa itu orang-orang cukup mengesankan. Ayah, ibu, detektif, nenek pemilik toserba, anak nenek pemilik toserba, dan lainnya, semuanya tokoh di sini punya keunikan, karakter, kelemahan, dan rahasianya sendiri.

-----

Novel ini nggak hanya menyajikan sosok psikopat dari sudut pandang adik angkatnya, tetapi juga ada unsur misteri, teka-teki, thriller, dan juga plot twist. Sebuah novel bersampul terang dengan cerita yang gelap.

[Amaya · Rating 4 out of 5]

Actual rating: 3,75

Not k-lit fan, but this one quite fun. Bukannya bermaksud kejam, tapi hidup Yongin benar-benar gambaran komedi gelap. Diadopsi ketika berusia 15 tahun, usia yang bagi sebagian anak panti asuhan dianggap terlalu "terlambat". Hidupnya aman, damai, dan sentosa? Oh, tidak. Alasan sebenarnya dia diadopsi karena kakak angkatnya seorang psikopat.

Kedengarannya ngeri memang. Bagaimana bisa anak biasa-biasa saja seperti Yongin diminta orang tua angkatnya untuk menenangkan sisi psikopat sang kakak angkat? Yang pasti mustahil. Lebih mustahil lagi ketika kakaknya dengan segenap kesadaran memintanya untuk mencari korban atau Yongin yang akan menjadi korbannya sendiri.

Ceritanya kebanyakan tell dari pov Yongin, tapi entah kenapa betah-betah saja baca sampai akhir. Banyak kejadian menarik yang yah, seru aja. Misterinya ada banget, tapi nggak sampai menimbulkan kesan suram atau apa, justru hampir heartwarming, apalagi momen of truth-nya.

Yang paling aku suka di buku ini karakternya bisa dibedakan. Voice mereka khas banget, sampai bisa terbayang di kepala wajah masing-masing karakternya. Kayaknya bakal lebih seru kalau dialihwahanakan, sih.

Yah, intinya, aku suka buku ini karena menghibur banget banget. Himnae, Yongin-ah!

[ANKO · Rating 3 out of 5]

ไม่ใช่สืบสวนแบบหนักมาก แต่เล่าเรื่องชวนติดตาม
อ่านได้เพลิน ๆ วันเดียวจบ

[Tame · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องของเด็กผู้ชายคนนึงที่ถูกรับไปเลี้ยงในครอบครัวที่มีลูกสาวเป็นไซโคพาธ พี่สาวที่เป็นไซโคพาธถามน้องว่าคิดว่าใครเลวที่สุดในหมู่บ้าน ถ้าน้องไม่เลือกมาน้องจะต้องตาย แล้วคนที่น้องเลือกก็ตายขึ้นมาจริง ๆ

ลุ้นมากว่าใครเป็นฆาตกร สนุกดีค่ะ แนะนำเลยย

[Ibybrary · Rating 3 out of 5]

Kehidupan Yongin yang dipenuhi dengan keberuntungan kecil harus berakhir menjadi kemalangan tatkala ia diadopsi oleh keluarga barunya untuk menjaga Kakak perempuannya yang psikopat. Dari blurb yang seperti ini tentunya Aku awalnya membayangkan cerita yang gelap dan penuh ketegangan, well, it's not, cerita buku ini malahan sesuai dengan judul dan kovernya yang cerah. Cara berpikir Yongin dalam menghadapi situasinya membuat narasinya lucu buatku, cukup peka untuk menilai situasi dan sifat orang lain, tapi juga cukup sembrono seperti sifat khas remaja, ah, Aku masih malu mengingat kelakuannya dengan "enam makam" karakter-karakter lainnya juga menarik dengan penokohan masing-masing- terutama Dongju, ketika semua terungkap di akhir. Plot terurai dengan rapi- walau sayangnya lebih banyak secara telling, agak repetitif, dan juga terasa anti-klimaks. Dan meski lumayan predictable- tapi ada kejutan-kejutan kecil juga 🤭 buku ini tetap menjadi bacaan yang menyenangkan.

"Di dalam hidup ini, kita datang- kecuali anak kembar- dan pergi seorang diri."

"Mencintai bukan berarti harus memiliki. Mereka harus hidup bebas sesuai keinginan mereka."

"Menjaga ... apakah tidak ada hal lain yang lebih layak untuk dijaga, sehingga aku harus menjaga seorang psikopat? Psikopat bukan aset budaya tak berwujud atau monumen alam. Lantas, kenapa aku harus menjaganya?"


p.s. kemarin malam kebetulan sekali, aku membaca makna simbolis dari bunga yakut (hyacinth) bunga ini melambangkan kecemburuan, keinginan untuk dimaafkan, kesetiaan, kegembiraan, dan ketulusan. Sepertinya ini bukan kebetulan. Satu bunga ini bisa mewakili banyak karakter, terutama karena warna bunganya tidak disebutkan 🤷‍♀️

[Pauline Destinugrainy · Rating 3 out of 5]

Yongin diadopsi dari panti asuhan ketika usianya sudah belasan tahun, untuk menemani seorang perempuan remaja berusia 17 tahun bernama Dongju. Yang istimewa, Dongju adalah seorang psikopat. Dia bahkan membunuh adiknya sendiri saat masih kecil dulu. Yongin pun menulis surat kepada ibunya, yang dulu meninggalkannya di panti asuhan, agar segera menjemputnya.

Suatu hari Dongju memberi tugas kepada Yongin mencari seseorang untuk dibunuh. Setelah mencari tahu, pilihan Yongin jatuh kepada Pak Kim, yang mengambil barang berharga miliknya. Pak Kim benar-benar mati, dan Dongju yang tertuduh. Permasalahannya, bukti yang dipakai kepolisian untuk menangkap Dongju sebenarnya adalah perbuatan Yongin.

Sepertinya saya berekspetasi ketinggian untuk novel ini karena kata "psikopat" dan katanya berupa kisah misteri thriller. Tapi sebenarnya novel ini lebih ke slice-of-life yang ada sedikit unsur-unsur kocaknya. Saya bahkan berkali-berkali bergumam, ini keluarganya Dongju ga ada yang beres sih.

[Giyongchy · Rating 4 out of 5]

เป็นเล่มที่อ่านแล้วมันมีความน่ารัก​ ทำให้ยิ้มได้ทั้งที่เส้นเรื่องเอาจริงๆก็ดาร์คนะสำหรับชีวิตของตัวละครหลักอายุแค่​ 10 กว่าๆ คุณนักเขียนทำให้ยงอิน​ เป็นตัวแทนของพลังบวกสำหรับเรา​ ถึงชีวิตจะโหดร้ายและยากลำบากแค่ไหน​ ยงอินก็สู้กลับเสมอ​ นอกจากพี่สาวไซโคพาสแล้วในหมู่บ้านนี้ก็ไม่ค่อยมีคนปกตินะ​ 555​ เป็นเรานี่คงปวดประสาทน่าดู

[Aom Ruka · Rating 3 out of 5]

ส่วนตัวไม่ค่อยชอบเรื่องนี้ แต่อ่านแบบไม่คิดอะไรเลยก็พอได้อยู่ แต่พอคิดตามกลายเป็นคิดเยอะจนยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบ อึดอัดไปหมด แต่ว่าตอนจบ เราว่าจบดีนะ (เหมือนที่มันบีบๆหัวใจ มาคลายตอนจบ)
*เนื้อเรื่องพลิกล๊อคมากอยู่ ถ้าชอบแนวหักมุมขั้นสุด เรื่องนี้ก็ได้อยู่นะ

[0206 · Rating 3 out of 5]

ส่วนตัวไม่ค่อยชอบเเนวนี้เลยเเต่เราคิดว่า It is okay to read. In the beginning for me it is very fun. The plot is interesting but as time goes by when I read I feel like I wanna sleep and dnf I don't feel relate to the story and I need to push my self to read it to the end I mean there are some part that I fun and some memorable quote but aside from that it is nothing the story name is about the sister but the plot really it is just investigation.

[Krasa · Rating 5 out of 5]

5/5
ค่อนข้างว้าวซ่าและประทับใจมากเลย
เรื่องเล่าจากมุมมองของเด็กวัย13-15 ได้น่าตื่นเต้นจิกกัดเก่งดี เรารู้เท่าที่ตัวละครรู้ มีโควทคําสอนที่อ่านแล้วประทับใจมากกกจนต้องไฮไลท์เก็บไว้หลายประโยคเหมือนกัน มันมีความอบอุ่นหัวใจจากอีตัวคู่พี่น้องนี้ตั้งแต่ช่วงแรกๆ จนมาเข้าประเด็นเรื่องชุมชนมันก็ทําให้เรารู้สึกผูกพันเอนจอยไปกับมันนะ แล้วชอบที่ตัวละครแต่ละตัวมันมาเฉลยที่เดียวบทจบเลย หลายๆอย่างที่เราเชื่อในพาร์ทแรกๆก็หน้าแตก พลิกล็อคมาก บ้างอย่างก็พอเดาได้แต่เรื่องไม่น่าเบื่อเลยพอปูเเบ๊คกราวด์เสร็จก็เริ่มไต่ระดับความตื่นเต้นขึ้นมาเรื่อยๆ เเถมยังมีเกล็ดที่เราเอาไปไว้ประดับความรู้ได้อีกด้วย พาร์ทสืบสวนทําได้ดีมากสําหรับเราเราชอบเพราะมันเบี่ยงเบนได้เก่งมากทําให้เรารู้สึกว่าใครกันแน่ว่ะ ค่อยๆไขไปด้วยกัน ไม่สามารถรู้ได้ถ้าไม่อ่านข้อมูลในหน้าต่อๆไปเรื่องโรแมนในคําว่าครอบครัวพาร์ทเฉลยโครตของโครตดีอบอุ่นหัวใจ พาร์ทตลกก็ทําได้ดีเยี่ยมเเอบวดฟจนขําขี้แตกกับหลายอย่างที่ไม่คิดว่าจะมีในนี้ ดีมาก แนะนําเลย กลมกล่อม แต่ไม่ได้เป็นนิยายสืบสวนจ้านะ

[wanpetch · Rating 4 out of 5]

จิกกัดเก่งงงง

[Book Beforebed_ · Rating 4 out of 5]

เป็นหนังสือฆาตกรรมที่อ่านแล้วไม่เครียดเท่าไหร่ ยิ่งช่วงท้าย ๆ ที่คดีพลิกอุรุงตุงนังไปหมด อ่านแล้วก็รู้สึกตลกดี แบบตลกร้ายด้วยซ้ำ

[readwithsuea sueaworld · Rating 3 out of 5]

ยงอินเด็กหนุ่มที่ถูกแม่พาไปไว้ที่สถานสงเคราะห์แต่เด็ก ดูครอบครัวบุญธรรมมารับไปอุปการะในวัยที่โตประมาณนึงแล้ว ตอนแรกก็คิดว่าโชคดีที่ไหนได้ ครอบครัวบุญธรรมต้องการอุปการะเขาไปอยู่เป็นเพื่อนกับทงจู ลูกสาวของบ้านที่ป่วยเป็นไซโคพาธ

อยู่มาวันนึงคุณพี่ทงจูก็บอกให้เขาไปคัดเลือกคนที่เลวที่สุดในหมู่บ้านมา เธออยากจะลงมือฆ่าคน!! แล้วก็เกิดคดีฆาตรกรรมขึ้น คนตายคือผู้มีชื่อเข้าท้าชิงเป็นเหยื่อพี่ทงจูที่เขาเคยเลือกไว้จริงๆ แต่พี่สาวบุญธรรมกับบอกกับเขาว่าเธอไม่ได้ทำ ยงอินจึงต้องเริ่มแกะร่องรอยตามสืบว่าแท้จริงแล้วคือใครคนร้ายตัวจริงกันแน่

เรื่องนี้จังหวัะโบ๊ะบ๊ะให้อารมณ์คล้ายผมไม่ได้ตั้งใจตายในหมู่บ้านไร้อาชญากรรม ก็มีหักมุมแบบที่ไม่น่าแปลกใจมากในตอนช่วงไขคดีท้ายเล่ม เป็นเล่มเล็กๆอ่านเพลินๆขำๆ ส่วนตัวชอบสำนวนภาษาที่ใช้ในการเล่าเรื่อง ซึ่งเล่าผ่านยงอินเด็กหนุ่ม คำพูด ความคิดที่ใช้ก็จะออกง่ายๆ บางทีก็ตลกด้วย อ่านแล้วรู้สึกว่ายงอินน่าเอ็นดูมาก

[Tee's Tree · Rating 5 out of 5]

5/5 ม้ามืด ดำเนินเรื่องในแนวสอบสวน ผสมความตลกร้ายแต่จบด้วยความอบอุ่นหัวใจ
-ตัวเอกเด็กที่ดูเหมือนจะอ่อนแอ งงๆ อ๋องๆ ไร้ความสามารถ เป็นกุญแจสำคัญในการคลี่คลายคดี ต้องบอกว่าเรื่องมีเสน่ห์มาก คือตัวละครมีความเติบโตจากต้นเรื่องจนท้ายเรื่อง

-ตลกร้าย มีสีสัน มีมิติ น้องยงอินตัวเอกเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกรับมาเลี้ยง ชอบที่ตัวน้องได้รับความรักและการสนับสนุนจากครอบครัวที่รับไปเลี้ยงและคนในหมู่บ้าน แม้ในตอนที่ทำเรื่องผิดพลาดแบบสุดๆ หรือคิดไปเอง 55

-ตอนจบของเรื่องเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น ผิดคาดแต่ประทับใจมากมาก

-สิ่งที่ทำให้หนังสือเล่มนี้มีความพิเศษเราคิดว่าคนเขียนสร้างความสมดุลระหว่างความตลกและความจริงจัง(คนโดนฆ่าตาย) แล้วก็ยังสามารถส่งความลึกซึ้งเกี่ยวกับความผิดพลาด การให้อภัย และการเติบโต ถึงในเรื่องน้องยงอินจะมองเป็นเรื่องดีๆ แต่ถ้ามองในอีกแง่คือดราม่าได้เลยนะ ชอบสุดคือตอนจบ ให้ความรู้สึกfeel good อบอุ่น ต้องถามว่าทำได้ไง ดีขนาดนี้ เล่มนี้ต้องอ่าน!

[Nathania · Rating 3 out of 5]

"Itulah masalah orang dewasa. Mereka memperingatkan kami untuk bermurah hati agar bisa menjadi orang hebat, menyuruh kami untuk menjalani hidup dengan baik dan bijaksana. Padahal, dunia mereka tidak ada bedanya dengan dunia kami. Mereka sama bodoh, keras kepala, dan kekanakannya dengan kami."

Sejujurnya, aku agak terkejut saat membaca seluruh buku ini. Dibandingkan fokus mengenai si Yongin yang disuruh menjaga kakak angkatnya yang 'psikopat', ceritanya malah berfokus pada kasus kriminal yang terjadi lingkungan rumah barunya Yongin. Namun, ceritanya cukup seru untuk diikuti.

Selama membaca buku ini, aku tidak terlalu merasakan emosi apapun. Karakter / penokohan rasanya biasa saja, alur ceritanya cukup menarik tapi bukan yang mengesankan. Bisa dibilang buku ini biasa-biasa saja menurutku, tidak ada yang spesial, tapi setidaknya buku ini tidak membosankan.

[Sudarat Bumrungsaksin · Rating 3 out of 5]

อ่านได้เพลินๆ มีความจิกกัด อารมณ์ขันแบบหน้าตาอยู่ในที ไม่ใช่เรื่องที่เน้นสืบสวน (เลย) ดูเล่าควาเชื่อมโยงฆาตกรรมที่เกิดขึ้นกับความสัมพันธ์ของคนในหมู่บ้านมากกว่า

นักเขียนเชื่อมโยงเรื่องเก่ง มีมุมความคิดที่แปลกใหม่ อย่างคนเราซื้อขายความโชคร้ายกันตลอดเวลา (เป็นยังไงลองไปอ่านดู)

โดยรวมที่อ่านไปจนจบเพราะขำและเอ็นดูน้องยงอินเนี่ยแหละ เดอะแบกเรื่องที่คิดเองเออเอง (แอบหลงตัวเองนิดๆ) เก่ง 55

เรื่องราวจบแบบถ้าเป็นหนังก็มีภาคต่อได้อยู่นะ แต่คิดว่าคงจบเท่านี้แหละสำหรับ version หนังสือ

[หมูพักใจ ชอบอ่านฟีลกู๊ด · Rating 4 out of 5]

สนุกก ทงจูเป็นไซโคพาธที่ตลกมาก มีความน่าเอ็นดูอยู่นะ ยงอินความคิดดูโตกว่าอายุ แต่การตัดสินใจยังเด็กตามอายุนั้นแหละ ทำอะไรเหมือนคิดเยอะแต่พอทำแล้วเหมือนคนไม่ทันยั้งคิด เลยแบบ ไอ้เด็กนี่นิ๊อยู่เรื่อยๆเหมือนกัน คิดว่าอ่านไปสักกลางๆเรื่องก็น่าจะพอเดาได้แล้วแหละว่าใครคือคนร้าย ตอนเฉลยทุกอย่างในเรื่องคดีก็มีความหักมุมรู้แหละว่าต้องเป็นเพราะแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าเนื้อเรื่องของปมจะเป็นมาแบบนั้น แต่ในตอนสรุปเรื่องของทงจู คือขำเลยอ่ะ ตอนอ่านจบได้แต่ทงจูเอ้ยยย
ไม่รู้ว่าสปอยมั้ย แต่ก็อยากให้เห็นภาพ 5555555

[Sunny · Rating 4 out of 5]

Nggak nyangka ceritanya keren dan banyak makna hidup di dalamnya. Padahal awalnya agak ragu mau baca buku ini karena tampilan sampulnya sepertinya kurang meyakinkan biarpun blurbnya lumayan bikin penasaran.

Tokoh cerita di buku ini adalah seorang remaja berusia 15 tahun. Namun ia banyak menemukan pengalaman hidup selama tinggal dengan keluarga yang mempunyai seorang puteri psikopat. Penulis mengajak pembaca menebak siapa sebenarnya pembunuh yang membuat si gadis psikopat dipenjara. Apakah benar-benar si gadis psikopat atau ada orang lain? Inilah keseruannya.

Novel ini banyak narasinya tapi tidak membosankan. Juga banyak kata bijaknya tapi tidak terkesan menggurui. Pokoknya ceritanya keren dan seru banget!

[Uqq.xr · Rating 4 out of 5]

สนุกนะ สำหรับเราเนื้อเรื่องเน้นไปในทางครอบครัวๆปนสืบสวนหน่อย เรื่องเล่าผ่านเด็กชายคนนึงที่บิ้วท์ให้คนอ่านอย่างเราสงสารมาก เรื่องสนุกตรงพี่สาวที่ทำตัวเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายทำให้เดาทางไม่ถูกเลยและก็บางฉากก็ทำให้ซึ้งได้เหมือนกัน ถือว่าอ่านเพลินมากๆ✨🌟

[Zen · Rating 4 out of 5]

This is an extremely captivating and hilarious book that you can't put down. I give it 4.5 stars because I feel like the ending felt a bit too rushed and it feels like the author wants to extend the series into a sequel which is fine but could've been implemented better.

[Nia potterr · Rating 4 out of 5]

bukunya page turner banget. tapi udah bisa nebak si pelaku sebenarnya, cocok buat baca bacaan ringan😍🫶🏻

ceritanya mengenai seorang anak yang berasal dari panti asuhan diadopsi untuk merawat anaknya yang psikopat😯

[Sanmai Moonda · Rating 5 out of 5]

สนุกมากครับ อ่านรวดเดียวจบ สืบสวนแนวตลกละมั้ง อ่านจบเหมือนจะมีภาคต่อ

[niyada waiyaburi · Rating 3 out of 5]

อ่านไปก็ลุ้นไปว่าจะตื่นเต้นน่าติดตามเมื่อไหร่ ซื้อเพราะอ่านรีวิว คิดว่าจะสนุกกว่านี้ เกือบเท เกือบเลิกอ่าน เราให้ 2.5 พอ

[Chick Chic · Rating 5 out of 5]

ชอบมาก สนุกดี ไว้อ่านคั่นหลังจากที่อ่านเรื่องเครียดได้ สืบสวนแบบเบาๆสบายสมอง ไม่เครียด มีจุดหักมุมอยู่ด้วย

[Mas Alif · Rating 5 out of 5]

Suka. Kita kayak mendengar kisah kemalangan si MC nya tapi dengan sedikit komedi.
Komedi Trhiller tapi. Dan cukup mengingatkanku sama gaya kapenulisan Han Kang.