Jimi leeft voor muziek. Na een repetitie met zijn band heeft hij een mysterieuze ontmoeting met een vrouw die hem waarschuwt: als hij de trap op gaat, reist hij terug naar het verleden. Om terug te keren naar het heden zal hij een persoonlijke en intense opdracht moeten vervullen.
Jimi besluit de sprong te wagen en belandt in het New York van 10 september 2001. Met behulp van muzikale aanwijzingen en een onverwachte bondgenoot in de vorm van de kleurrijke Mateo ontdekt Jimi wat hem te doen staat.
Zijn opdracht brengt hem naar de bovenste verdieping van het WTC, op de ochtend van 9/11. Lukt het hem zijn taak te volbrengen? En weet hij de wolkenkrabber op tijd te verlaten?
Jimi Fender Johnson is een spannend en muzikaal verhaal over ontdekken wie je bent en waar je vandaan komt.
Tegenbosch weet als geen ander hoe hij kan schrijven voor jongeren. Zowel qua prettige, vlotte schrijfstijl met af en toe gebruik van Engelse woorden, maar zeker ook qua (verwerking van) thema’s. En dat allemaal in precies de juiste dosis. Daarbij zijn de genoemde thema’s onderdeel van menig mensenleven en worden deze niet extra uitgelicht, maar op een normale manier verwerkt. Het einde kan ik uiteraard niet verklappen, daar zal je het boek zelf voor moeten lezen, maar ik was onder de indruk van het in elkaar vallen van alle puzzelstukken. Voor de lezer, maar zeker voor Jimi zelf.
Terechte winnaar van de Jonge Jury en terechte nominatie voor Beste Boek voor Jongeren. Wat mij betreft wint hij deze prijs in de categorie Oorspronkelijk Nederlandstalig. Mogelijk ben ik bevooroordeeld, omdat ik Tegenbosch écht een goed auteur vind.
Luister, ik vond dit boek erg leuk, mede door de vele muziek aspecten. Maar… het hoofdpersonage is een transjongen, wiens oude naam destemate vaak genoemd wordt dat ik er oncomfortabel van werd. Ik snap dat zijn oude naam een muziek referentie was, maar in een zin als “ik ben Jimi Fender Johnson, geboren als x Johnson,” had de oude naam echt niet gehoeven??
Al met al een super leuk boek, maar hier viel ik wel even over.
Ik vond het verhaal van Jimi erg ontroerend. Hij heeft al zo’n grote groei doorgemaakt als persoon wanneer hij terug wordt gestuurd naar het jaar 2001 op 10 september. Met alles wat hij heeft probeert hij mensen te waarschuwen voor de komende aanslag. Maar niemand hoort hem. Wat nu?
Ik vond het een goed verhaal met enige spanning en een goede twist. Maar voor mijn gevoel had de twist wat eerder mogen komen. Mijn interesse was halverwege een beetje weg. Nog steeds zeer vermakelijk en dus een 3.5 ⭐️
Buddy Tegenbosch won met deze young adult in 2024 de Prijs van de Jonge Jury. En terecht! Hij schrijft over een spannende tijdreis terug in de geschiedenis naar de dagen rondom de aanslag op de Twin Towers. Het verhaal heeft behalve spanning ook veel psychologische diepgang rondom een transgender met een vaderzoekmotief. Het boek zal veel adolescenten om dit alles vast aanspreken. Of de rol die de muziek in dit boek speelt dat ook doet, weet ik niet, want er worden vooral klassiekers van vóór 2001 aangehaald. Ik vond het zalig en heb het boek daardoor met nog meer plezier gelezen. Bowie, Fleetwood Mac, The Cure, Bruce Springsteen, Joy Division, The Golden Earring en vele anderen van mijn muziekhelden kwamen langs.
Dit boek was zo leuk om te lezen! Het is echt goed geschreven en leest vlot weg. Ik vond het heel interessant om over een trans personage te lezen! Mogen zeker meer boeken van gemaakt worden.
Liefdevol en spannend jeugdboek over een trans jongen, zonder dat zijn genderidentiteit geproblematiseerd wordt. Top! Helaas wel weer tijdreizen/geheime boodschappen/de wereld redden-elementen, hmmm.
Dit verhaal begon redelijk verwarrend. De hoofdpersoon heet immers Jimi Fender Johnson. Wie is dan die Lucy waar steeds over gesproken wordt?
Als je daar eenmaal doorheen bent, dan begint het verhaal pas echt. En daar zit een redelijke vaart in, dus dat leest prettig weg.
Maar aan het einde van het boek slaat de verwarring weer toe. Iets over zwarte gaten??? Ook denk je even dat alles goed komt, maar dat blijkt toch even te vroeg gejuicht.
Al met al een prima verhaallijn met een interessant thema. Het is alleen absoluut geen boek voor lezers die houden van een happy ending.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Het was wat mij betreft een erg fijn boek om te lezen. Het verhaal was interessant door de verschillende aspecten die erin terug te lezen waren. Zo was tijdreizen een belangrijke hoofdlijn, die ervoor zorgde dat je je fantasie goed moest gebruiken. Daarnaast merkte ik dat Jimi (de hoofdpersoon) erg bezig was met zijn identiteit. Zowel in de tijd waaruit hij oorspronkelijk kwam, als de tijd waar hij naartoe reisde. Ik merkte dat ik daardoor enorm werd meegenomen in de ontwikkeling van hem als persoon. En daarbij niet te vergeten hoe 9/11 wordt besproken in het verhaal. Deze aanslagen werden naar mijn mening goed omschreven en speelden ook een belangrijke rol in het verhaal. Je kon het, vond ik, vanaf een ander perspectief beleven dan wanneer je er een film over kijkt of (nieuws)artikelen over leest.
Het boek is op een fijne manier geschreven. Je kan merken dat het voor jeugd geschreven is; er wordt geen volwassen verhaal omgezet in een jeugdverhaal. Het taalgebruik las makkelijk weg. Toch vond ik het ergens jammer dat er weinig ruimte was voor eigen invulling van interpretatie/gevoel. Het gevoel werd in het boek namelijk erg nadrukkelijk uitgelegd. Daarnaast had ik nog een klein kritiekpunt dat te maken heeft met een van de personages, namelijk: Mateo. Hij had een erg belangrijke rol in een bepaald deel van het verhaal. Alleen het verhaal van zijn personage werd niet mooi afgerond. Hij was in mijn ogen ineens uit het verhaal verdwenen, wat ik persoonlijk jammer vond.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Heel erg ver gezocht, een bij elkaar geraapt zooitje van elementen die absoluut niet goed in elkaar verwerkt zijn. Iedere vorm van diepgang ontbreekt door de overdaad aan (actuele) thema's. Er is geen enkele ruimte genomen om onderdelen echt uit te werken.
Het begin voelde uiterst geforceerd en meer dan vreemd, de eindeloze muzikale verwijzingen vond ik zeer onnodig.
Het stukje in de torens was spannend. Het geheel was te veel en te weinig tegelijkertijd.
“Esmée had me uitgelegd dat angst groeide door er niet naar te kijken. Veel mensen hebben de neiging om hun angsten te negeren, om te doen alsof ze er niet zijn. Maar juist dat niet kijken zorgt er- voor dat angst groeit. Want je angsten zijn nooit echt weg. Ergens in je achterhoofd, net buiten het zicht, verstopt in de schaduw, zijn ze sluimerend aanwezig. Altijd. En hoe meer je je best doet ze te ont- kennen, hoe groter ze worden. In het begin lukt het nog wel om ze te onderdrukken, maar hoe langer je weg blijft kijken, hoe sterker het gevoel wordt, en hoe lastiger het wordt je angsten te ontkennen”.
“Je moet je op je angst richten, had ze gezegd. 'Geef het je volle aandacht. Bekijk het geïnteresseerd. Van alle kanten. Be- schouw je angst niet als een vijand. Beschouw het als een vriend die je iets probeert duidelijk te maken, maar die de juiste woorden nog niet gevonden heeft. En houd daarbij één vraag in je achterhoofd: waar ben ik precies bang voor? En dan, als je een antwoord hebt gevonden, stel je jezelf de volgende vraag: wat nu als die angst ge- grond is, wat nu als het waar is? Wat zou er dan kunnen gebeuren?”
‘Wel kon ik vertellen over Nederland, maar ook dan moest ik uitkijken, want het Nederland van 2018 leek niet op dat van 2001.’ Jimi is zeer muzikaal. De playlist van zijn vader kent hij van A tot Z. Het leuke is dat alle nummers genoemd worden in het boek, zodat je die tijdens of na het lezen kunt beluisteren. Op een dag komt Jimi een aparte vrouw tegen met een raar verhaal. Ze beweert in een andere tijd te zijn geweest met een speciale opdracht. Jimi besluit toch naar de vrouw te luisteren en de trap te betreden en dan……… is hij ineens in New York op 10 september 2001. Juist, de dag voor de grote aanslagen. Als lezer is er steeds die grote vraag: waarom moet Jimi persé daar zijn in die tijd in die stad? Het verhaal leest daardoor erg snel, want je wil een antwoord. Ook ontmoet hij allerlei boeiende personages die hem iets vertellen of meegeven. Een boek waar je aan begint en eigenlijk niet snel mee zal stoppen!
Onwijs gaaf boek. De eerste 100 pagina's moest ik even doorheen komen, maar daarna kon ik niet stoppen met lezen. De verwijzingen naar muziek zijn ook echt heel goed gevonden en op een interessante manier ingezet. De setting van 9/11 maakt het verhaal ook een kleine geschiedenisles, zodat ook de jongeren die nog niet geboren waren met 9/11, deze aanslagen niet vergeten. En Jimi is ook een tof personage voor jongeren om zichzelf in te herkennen of juist weer van te leren, zonder dat daar de nadruk op ligt.
Kort gezegd, heel interessant, origneel en tof boek, ik ga het zeker aan veel leerlingen aanraden.
Heel vlot geschreven, ben er op een paar dagen door gevlogen. Grappige combinatie tussen heel herkenbaar elementen en fantasie elementen die in werkelijkheid niet kunnen. Veel geschiedenis elementen en fysica elementen die ik net op school had geleerd, wat het leuk maakte om te lezen. Ook de bestaande nummers die aanbod komen zijn fijn.
Ondanks dit alles heeft het boek mij niet echt gepakt, het bleef vrij oppervlakkig.
Tijdens mijn vlucht van New York terug klikte ik een willekeurig gedownload ebook aan om te gaan lezen. Heel toevallig gaat dit boek ook over New York en over 9/11 en heb ik ook ground zero en het museum bezocht. Het was heel bijzonder om dit te lezen en ook specifiek op dit moment. Erg mooi boek! Leuk dat het queer is.
Erg fijn geschreven en leest lekker vlot weg. Moet mij wel aansluiten bij een van de opmerkingen van een andere goodreads gebruiker dat Jimi's deadname toch af en toe wel wat te vaak gebruikt werd en dat dit af en toe wat oncomfortabel was. Desondanks was dit een prima boek
Een mooi en spannend jeugdboek waarin de in transitie zijnde Jimi van 15 jaar een tijdreis maakt naar het Manhattan van 11 september 2001. Hier daar wat ongeloofwaardig, sentimenteel en gedetailleerd maar goed geschreven en warm-menselijk.