De trein der traagheid

by Johan Daisne

De naamloze hoofdpersoon uit "De trein der traagheid", een museumdirecteur van middelbare leeftijd, dommelt op een lenteavond in op de trein. Als hij z'n ogen opendoet, stelt hij vast dat al z'n medereizigers in een diepe slaap zijn verzonken. Alles is duister in de onverlichte trein. De behoefte aan een sigaret zet hem ertoe aan z'n coupé te verlaten. In een van de laatste rijtuigen ontmoet hij een oudere man, die zich voorstelt als professor Hernhutter. Ook hij verwondert zich over de slapende passagiers. De twee raken aan de praat en constateren dat hun uurwerken op hetzelfde tijdstip stilgevallen zijn, namelijjk om halfzeven. Enkeel ogenblikken later komt de trein knarsend tot stilstand...

Genres: Fiction, Literature, Dutch Literature, Magical Realism, Classics, Roman, Novels

109 pages, Hardcover

First published January 1, 1950

About the author

Johan Daisne is het pseudoniem van Herman Thiery, een Vlaamse schrijver.

Johan Daisne in de Nederlandstalige Wikipedia

Johan Daisne in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Johan Daisne bij "Schrijversgewijs"

Johan Daisne is the pseudonym of Herman Thiery, a Flemish writer.

Johan Daisne in the English Wikipedia

Reviews

[Marithé VanderAa · Rating 5 out of 5]

Just finished reading this Flemish classic. It's out of print, but my mum managed to find an old copy on a secondhand website. Though extremely short (100 pages -- less, if you'd leave out all the half-blank pages between the chapters), I thoroughly enjoyed reading it. De Trein Der Traagheid is inspired by inertia (Newton's First Law), and extrapolates this principle to life itself. As an object in motion continues to move for a given time after its "motor" or driving force has been cut off, so life seems to momentarily move on after one's death. This book is heavy on symbolism and includes highly philosophical conversations between the 3 characters. I've heard some people complain about its archaic prose, but that didn't bother me at all. It's a chilling story with a haunting finale. And it's about death. I LIKE IT.

[Marc Lamot · Rating 3 out of 5]

Al bij al Daisne's beste werk, al is het maar een kort verhaal. De taal is eindelijk wat zakelijker en minder barok, en het verhaal heeft een zekere samenhang en zelfs een goede pointe. Al gelezen toen ik 16 was, en toen maakt het veel meer indruk. (2.5 stars)

[Lise Delabie · Rating 5 out of 5]

Gewoon mooi, en traag.

[Manon · Rating 3 out of 5]

Oké WOW WAT dat einde??

& ook, Val = main character energy

Favoriete quote:
"Mijne vrienden, we moeten er ons niet meer over verwonderen, dat we hier samen, in onopgehelderde omstandigheden wandelen. Wij zijn van hetzelfde punt uitgegaan. Op hetzelfde ogenblik als u, heb ik vanavond in die trein een gelijkaardige overpeinzing gekoesterd. Op mijn manier, die van de ouderdom, heb ik mij toen, net als u, in een gedachte die als een omarming was, aan het leven, aan de verrukkelijke betekenis van deze werkelijkheid vastgeklemd!" (p. 60)

[Anneleen · Rating 4 out of 5]

"Volgens Kataiëv immers is het leven op zichzelf schoon en heerlijk, afgezien dus van wat men er ook van maakt. Het houdt zijn eigen rechtvaardiging in, zodat men er zich hoe dan ook aan overgeven mag - het breng zelf sowieso wel alles terecht."

Eindelijk nog eens een boek dat aantoont dat een positieve ingesteldheid en een positief wereldbeeld sterk, mooi en belangrijk zijn. Dankje, Daisne.

[Mayk Can Şişman · Rating 4 out of 5]

muazzam bir başlangıç, ardından kademe kademe yükselen bir ikinci bölüm ve sonra da her şeyi derleyip toparlayan final… kısacık bir novella ama oldukça keyifli bir okuma oldu. ilk bölümdeki o gizemli havayı daha çok sevdim tabii. eğer ikinci kısımdaki ‘coşku’ biraz daha ‘sert’ olabilseymiş rahatlıkla beş yıldızı da kapardı benden.

[Niki Vervaeke · Rating 4 out of 5]

Responsieles, Eschatologisch, inchoatief... het zijn slechts enkele woorden die ik even opnieuw moest opzoeken bij het lezen van dit boek.
Het boek vertelt het verhaal van een leraar die, op onbegrijpelijke wijze, samen met twee anderen, in een soort onbestemd land terechtkomt. Zijn fulmineren over het leven, samen met zijn metgezellen, zou ook in deze tijd niet misstaan.
Het soms eerder hoogdravende taalgebruik geeft eigenlijk meerwaarde aan deze bevreemdende ode aan het leven en de schoonheid van dit leven.
Een aanrader, zo uit de jaren '50


http://zoeken.bibliotheek.be/?itemid=...

[alaska · Rating 1 out of 5]

great concept but eh

[Victor · Rating 4 out of 5]

Was vergeten hoe leuk dit boek eigenlijk is. Zo eentje vol symbolen en diepe gesprekken en toestanden, echt zo'n boekbesprekingsboek. Dank dan ook aan mevrouw Lernout om mij dit te leren kennen in tidde xxx

[Robrecht · Rating 4 out of 5]

Dit was zoooo mooi!!!!!! Echt een aanrader om eens op je gemakje te lezen als je twee uurtjes rust hebt :))

[Eva · Rating 3 out of 5]

3,5/5 Ik blijf geïntrigeerd en mooi geschreven maar ben niet omver geblazen, wel een leuke afwisseling.

[Orçun Güzer · Rating 5 out of 5]

Rüya ile gerçeklik arasında su gibi akıp giden, tuhaf pırıltılarla dolu, loş bir anlatı. Yurttaşı René Magritte'in resimlerine bakar gibi okudum. Umarım tüm kitapları çevrilir. (Kapakta kullanılan Haluk Çobanoğlu'nun çektiği fotoğraf da ayrı güzel.)

[Evelien Walravens · Rating 4 out of 5]

Ooit koos ik voor mijn leeslijst op de middelbare school voor De komst van Joachim Stiller van Lampo in plaats van dit boek. Het was niet voorhanden toen in de (school)bieb omdat iedereen het wilde lezen, het heeft maar 117 bladzijden, dus ik snap het wel 😉 Maar daardoor is Daisne nog nooit door mij gelezen. Maar dat heb ik nu, na ongeveer 35 jaar goedgemaakt 🙂 Het verhaal gaat over een schrijver die ook lesgeeft aan een school een eind van zijn woonplaats vandaan. Hij zit in de trein naar huis vanaf die school en constateert op een gegeven moment dat iedereen in de trein slaapt en dat het eigenaardig donker is. Op zoek naar anderen komt hij een oudere heer tegen en een jonge student. Als de trein zomaar ergens stopt besluiten ze met zijn drieën uit te stappen en op zoek te gaan naar de bewoonde wereld. Aan het einde van het verhaal wordt de schrijver weer wakker en blijkt hij overlevende te zijn van een treinramp. Sterk staaltje magisch-realisme (net als het boek van Lampo overigens) Schrijfstijl doet wat oubollig aan maar dat mag in een boek dat oorspronkelijk in 1948 is verschenen.

[Geert Buyens · Rating 5 out of 5]

Misschien was het wel dit boek dat als verplichte literatuur in de middelbare school mijn leeshonger aanwakkerde. Sindsdien heb ik het nog enkele keren gelezen, maar ook dat was weer lang geleden. Vandaag, zoveel jaar later, las ik het nog eens in één keer uit. Het viel mij voor het eerst op dat het taalgebruik wel heel oubollig is (dat zegt misschien iets over hoe onze wereld en dus ook taal steeds sneller evolueert), maar het verhaal blijft staan als een oninneembaar fort.

[Seher Andaç]

Yağmurun sesinin içine oturdum ve bir solukta okudum. Müthiş bir okuma anı, tamamen kala kaldığım bir an!
....
Filmi de yapılmış aynı adla. Hemen izlemek için heveslendim ve fekat heyhat:)
Paul Delvaux isimli trenleri ve garları resmeden bir ressamla buluştu yolum nihayetinde:)

[Sofie Dhoore · Rating 5 out of 5]

Terecht een klassieker! Ik heb enorm genoten van dit magisch realistisch boek. Met dank aan C voor de juiste benaming van het genre. Ik dacht altijd dat ik niet zo van dergelijke boeken zou houden maar kijk, ik geniet er steeds meer van. Het is ook mooi geschreven, ik merkt dat het boek geschreven is in het midden van de vorige eeuw. Ik hou van die taal en sfeer.

[Lauren Van desteene · Rating 4 out of 5]

I love de Nederlandse taal en dit boekje!

[Ozkan Kose · Rating 4 out of 5]

Hayat ne kadar güzel, yaşadığım için çok mutluyum, en önemsiz anlarda bile bunun farkında olmalıyım, her şey bir anda tersine dönebilir ve her şeye hasret kalabilirim.

[Brent Ketels · Rating 4 out of 5]

De trein der traagheid is een fenomenale klassieker. Tijdens het lezen word je echt opgezogen in een kort maar enorm interessant verhaal.

De zinnen versmelten vaak met elkaar wat het lezen ietwat hindert maar voor de rest gaat het vlotjes. Het boek bevat veel mooie beschrijvingen van de meest normale zaken waardoor er verwondering in elk hoekje lijkt te schuilen.

De "plottwist" kun je niet echt een plottwist noemen omdat het makkelijk te voorspellen is maar hier ging de schrijver niet echt voor denk ik. Hij probeerde eerder een intrigerende verhaallijn te vertellen die ons allemaal iets kan bijdragen en dit dan nog eens mooi in te pakken in thematisch inpakpapier.

De hoofdpersonages zijn vooral metaforen voor bepaalde leeftijdscategorieën maar hebben desondanks goed onderbouwde karakters die hen van elkaar onderscheiden. Hernhutter is bijvoorbeeld de oude wijze man die op alles een antwoord lijkt te hebben of er actief naar op zoek wil gaan terwijl Val dan weer veel naïever en impulsiever is maar een hart van goud heeft.

Dit is een erg mooi boek als je van gedetailleerde beschrijvingen en wat surrealisme hier en daar houdt.

[S.Cihan Sönmez · Rating 4 out of 5]

Belçikalı yazarın sihirli bir anlatımı var. 1950'de yazılmış olması büyülü gerçekçilik akımının klasiklerinden biri yapıyor kitabı. Düş/gerçek, ölüm/yaşam, gençlik/orta yaş/yaşlılık hepsini sembollerle anlatan bir çırpıda okunan, karanlık ama şenlikli bir novella.

[Delphine · Rating 3 out of 5]

Intrigerende novelle, waarbij drie treinpassagiers terechtkomen in een vaag niemandsland tussen leven en dood. De beeldvorming is mooi: de drie ontwaken uit hun sluimer terwijl ze aan de schoonheid van het leven denken, en stellen vast dat alle andere passagiers op hun trein in een diepe slaap verzonken zijn.

Ze verlaten de trein en komen terecht in een taverne, waar een onbegrijpelijke taal wordt gesproken en telefoons en uurwerken niet bestaan. De drie mannen vertegenwoordigen elk één levenscategorie: terwijl de jonge student Val danst met een partner, neemt die partner de vorm aan van de respectievelijke echtgenotes van de oude professor en de schrijver van middelbare leeftijd. De professor is zodanig aangegrepen dat hij de taal verliest, terwijl Val een tram met onbekende bestemming neemt.

Waarna de schrijver wakker wordt in een noodhospitaal: tijdens een treinramp is hij gewond geraakt, verkeert de professor in shock en is Val omgekomen.

Mooie allegorie!

[De Ongeletterde · Rating 2 out of 5]

Jazeker, Johan Daisne heeft in dit boek mooie zinnen geconstrueerd, gebruikt ongebruikelijke (en ietwat in onbruik geraakte woorden) en daarmee doet hij mijn innerlijke thesaurus veel plezier, maar raken deed "De trein der traagheid" me niet. Het is ook niet dat dit magisch realistisch verhaal niet interessant is en niet goed is opgebouwd. "Technisch" vallen weinig opmerkingen te maken over dit boek maar wat het voor mij miste, was ziel. Je raakt als lezer moeilijk geraakt als je zinnen moet herlezen, vaak zelfs. De mooie, zwierige zinswendingen en -constructies tonen veel métier maar het begrijpend lezen wordt er niet meteen door bevorderd. En zo blijft een mooi geschreven maar té afstandelijk boek over...

[Gerike · Rating 5 out of 5]

Erg mooi boek!! Ik had deze tien jaar geleden ook al eens gelezen, maar was toen te jong om het te begrijpen op het niveau waarop ik het nu begrijp. Het verhaal is mooi en ik houd zelf ook van het oudere taalgebruik.

Extra leuk is dat mijn vaders handgeschreven samenvatting van de middelbare school ook nog steeds opgevouwen in het boek zit :)

[Marijke Carpentier · Rating 4 out of 5]

Pure nostalgie. Magisch realisme uit de lessen Nederlands van toen. De taal is soms wat verouderd maar het blijft een sterk verhaal dat spannend opgebouwd is.

[Caroline Bossuyt · Rating 3 out of 5]

3.5⭐️

[Bruno · Rating 5 out of 5]

Wow... Nog steeds een klassieker. Prachtig om te herlezen, nog veel uitdagender nu om er verder over na te denken.

[Tim · Rating 5 out of 5]

Bevreemdend maar intrigerend. Aanradertje.

[Sophia · Rating 3 out of 5]

absolutely beautiful!!
however I'm glad it's only a 100 pages because I wouldn't be able to read about this story for much longer :)

[Annick Esselen · Rating 3 out of 5]

Gelukkig niet te dik. Kan niet zeggen dat ik het mooi vond en de taal was niet altijd makkelijk, maar wel blij dat ik het gelezen heb. Een klassiekertje.

[Deano · Rating 4 out of 5]

"Ik zat met name te overwegen hoe schoon het bestaan is, niettegenstaande alles, en dat het onontbeerlijk wezen moet er zich tegelijk op te bezinnen en aan over te geven - het ene is het andere, geloof ik - onontbeerlijk in verband met... een groter perspectief, zou ik willen zeggen." (p. 59)