"Έλα, μακάριε Λυτρωτή, εξολοθρευτή του Τιτυού, Φοίβε Λυκωρέα... Εσύ που έχεις χρυσή λύρα, γονιμοποιέ και προστάτη των γεωργών, Πύθιε, Τιτάνα... Άγριε, πνεύμα του φωτός, αγαπημένε, δόξα της νιότης..." Ο Φοίβος έχει επιτέλους βρει δίπλα στη Δάφνη, τη γαλήνη και την ευτυχία που αναζητούσε τόσους αιώνες. Η αποδοχή και η προστασία του αδιαφιλονίκητου ηγέτη των Δώδεκα, τους προσφέρει ασφάλεια. Έτσι τουλάχιστον, πιστεύουν... Όμως, οι αρχαίοι εχθροί του Φωτός εισβάλλουν στη σύγχρονη εποχή, χρησιμοποιώντας συμμάχους ισχυρότατους και ικανούς. Εκεί που τελειώνει ο Μύθος, η Δάφνη θα συναντήσει το Έρεβος. Και ο Απόλλων θα πολεμήσει εναντίον του, με τον τρόπο που μόνο ένας από τους Δώδεκα μπορεί. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
English: Vivian Fortis Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1969. Μεγάλωσα στο Λουτράκι.Υπέροχο μέρος για να μεγαλώνει κανείς. Έφυγα στην κατάλληλη ηλικία, στα 18. Σπούδασα Γαλλική Φιλολογία και στα 35, ενώ ζούσαμε στην Αθήνα έκανα το μεταπτυχιακό μου στη Θεσσαλονίκη. Ποτέ δεν μετάνιωσα για αυτή μου την επιλογή παρά την ταλαιπωρία του πήγαινε - έλα. Η γνώση που έλαβα τότε ήταν από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου. Είμαι υποψήφια διδάκτωρ στο Καποδιστριακό και έχω την τιμή η επιβλέπουσα καθηγήτρια μου να είναι η επίκουρη καθηγήτρια Μαρίζα Φουντοπούλου. Άρχισα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο τον Ιούλιο του 2009. Διάβασα πολύ, πάρα πολύ ελληνική μυθολογία πριν τολμήσω να αγγίξω το πολύπαθο αυτό θέμα. Το βιβλίο μου θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις "ΔΙΟΠΤΡΑ", στις 11 Ιουνίου 2012. Εξακολουθώ να γράφω καθημερινά.
Τον Μύθο τον αγάπησα ,το Έρεβος το λάτρεψα!!! Το περίμενα με αγωνία αυτό το βιβλίο και με αντάμειψε για την υπομονή μου από την πρώτη του σελίδα ως την τελευταία.Ένα βιβλίο γεμάτο ελληνική μυθολογία τόσο όμορφα ενταγμένη στη σημερινή εποχή και τόσο έντεχνα δεμένη με την υπέροχη ιστορία του Φοίβου και της Δάφνης. Όποιος νομίζει πως απλά θα διαβάσει ένα όμορφο βιβλίο φαντασίας, κάνει λάθος. Η συνεχής αναζήτηση της γνώσης,η πίστη στον εαυτό μας,η αναγνώριση των λαθών μας,η αποδοχή των συνεπειών που προέρχονται από τις επιλογές μας, η εμπιστοσύνη ,η υπομονή, ο αγώνας να επιβιώσουμε και να βγούμε νικητές από το έρεβος που ο καθένας μας αντιμετωπίζει και πάνω απ΄όλα η ΑΓΑΠΗ. Αυτά είναι τα μηνύματα που περνάει και οι προβληματισμοί που θέτει η συγγραφέας μέσα από τον μοναδικό χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει για την ηρωίδα της. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα,όμως νομίζω πως δεν χρειάζεται.Το βιβλίο αυτό αξίζει να διαβαστεί μην το καθυστερείτε γιατί απλά εσείς χάνετε.
Είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίζω τη Βίβιαν Φόρτη, πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, και μόλις λίγο καιρό μετά που κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο, "Μύθος". Αντικρίζοντας, τότε, απλά και μόνο το εξώφυλλο του βιβλίου, κάτι με ώθησε να το πάρω στα χέρια μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήταν η μοίρα, το πεπρωμένο, καθαρό ένστικτο... δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας. Το σίγουρο είναι πως, από τις πρώτες του κιόλας σελίδες, το βιβλίο αυτό με καθήλωσε και με πλημμύρισε σκέψεις και συναισθήματα, ενώ με γοήτευσε ο άρτια δομημένος γραπτός λόγος της συγγραφέως, κάτι που για έναν πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργός στον κόσμο της λογοτεχνίας, δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο. Κάπως έτσι, λοιπόν, γνώρισα και αγάπησα το βιβλίο της Βίβιαν, για να γνωρίσω και να αγαπήσω και την ίδια, λίγο καιρό αργότερα, πράγμα για το οποίο νιώθω ευγνωμοσύνη, όπως ακριβώς αισθάνθηκα παίρνοντας στα χέρια μου μετά από τόσο καιρό, το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας των "Δώδεκα".
Στο τέλος του "Μύθου", έπειτα από πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες, ο Φοίβος και η Δάφνη, φαίνεται να έχουν βρει το ευτυχισμένο τέλος τους. Ο κύκλος των Δώδεκα, την έχει αποδεχτεί, αναγνωρίζοντας το κληρονομικό της δικαίωμα να είναι μία από αυτούς, και ο γάμος των δύο ερωτευμένων, έρχεται να ολοκληρώσει τον δεσμό και την ευτυχία τους, ενώ λίγο αργότερα θα ακολουθήσει η γέννηση των παιδιών τους. Όλα φαίνεται να ακολουθήσουν την φυσική ροή των πραγμάτων, όμως, η πραγματικότητα, είναι σκληρή και αδυσώπητη. Ένας αρχέγονος και σκοτεινός εχθρός παραμονεύει και απειλεί να καταστρέψει, όχι μόνο την ευτυχία του Φοίβου και της Δάφνης, αλλά την δύναμη του κύκλου των Δώδεκα, διψώντας για μια εξουσία που στην πραγματικότητα, ποτέ δεν κατάφερε να έχει. Και ο Φοίβος, πρέπει να παλέψει για να προστατέψει τις δύο οικογένειές του, δείχνοντας το πρόσωπο του πολεμιστή, την ίδια ώρα που η Δάφνη πρέπει να προσμένει, ανακαλύπτοντας περισσότερα για τον εαυτό της.
Ορισμένοι από εσάς το γνωρίζετε, αλλά θα το επαναλάβω, για όσους τυχόν δεν έχουν διαβάσει σχετικά με το θέμα σχόλια. Είχα την τιμή να διαβάσω το "Έρεβος", όσο ακόμα ήταν χειρόγραφο, πριν από ένα χρόνο περίπου. Και από τις πρώτες κιόλας αράδες, κατάλαβα πως πρόκειται για ένα συγκλονιστικό βιβλίο που, αν είναι ποτέ δυνατόν, θα μπορούσε να ξεπεράσει ακόμα και το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, πράγμα πολύ σπάνιο καθότι, τα δεύτερα βιβλία, είναι σαν τα μεσαία παιδιά μιας οικογένειας. Είναι ριγμένα και αδύναμα, κάτι που στην προκειμένη, όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά αντιθέτως, καταρρίπτει τον κανόνα. Η Βίβιαν, στο "Έρεβος", ξεπερνάει εαυτόν, δίνοντάς μας ένα καθαρά ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο, πέραν της αισθηματικής ιστορίας που πραγματεύεται, έχει να μας διδάξει πολύ περισσότερα απ' όσα θα περιμέναμε. Η γραφή της, είναι συγκλονιστική και σε καθηλώνει και παρά που το κείμενό της, δεν είναι εύκολο, είναι εντυπωσιακό και σου κλέβει την ανάσα, κάνοντάς σε να καρδιοχτυπάς για τις εξελίξεις και να γυρίζεις τη μία σελίδα μετά την άλλη με μια πρωτόγνωρη αγωνία.
Αν κάτι λάτρεψα στο συγκεκριμένο βιβλίο, ήταν ο Φοίβος, ο οποίος και μας συστήνει ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που είχαμε γνωρίσει στον "Μύθο". Γιατί όσοι γνωρίζουν έστω και λίγο από μυθολογία, θα ξέρουν πολύ καλά πως ο Απόλλωνας, δεν ήταν μόνο ένας γοητευτικός και τρυφερός με τους ανθρώπους, θεός, αλλά ένας σκληρός και αδυσώπητος πολεμιστής, ο πιο δυνατός ανάμεσα στους αθάνατους θεούς. Αυτό ακριβώς το πρόσωπο δείχνει ο Φοίβος στο "Έρεβος", ένα πρόσωπο σκληρό, έτοιμο για όλα, που είναι πρόθυμο να παλέψει και να θυσιαστεί, όχι μόνο για τα ιδανικά του, μα πάνω απ' όλα, γι' αυτούς και αυτά που αγαπάει. Κι αν δεν είναι η αγάπη το ισχυρότερο κίνητρο για να ξεκινήσει ένας πόλεμος και για να παλέψει κάποιος μέχρι την τελευταία του ανάσα, τότε ποιο μπορεί να είναι; Γιατί, ναι, η αγάπη είναι εκείνη που μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τον καλύτερο ή τον χειρότερό μας εαυτό, ανάλογα με το τι επιτάσσουν οι περιστάσεις και στην προκειμένη, το έρεβος, δεν είναι απλά ένας τίτλος, αλλά ο πραγματικός αντίπαλος που πρέπει να εξοντωθεί.
Όπως ήδη ανέφερα και παραπάνω, η συγγραφέας, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, εντάσσει το ιστορικό και μυθολογικό στοιχείο στο μυθιστόρημά της, κάτι για το οποίο είναι ξεκάθαρο πως η ίδια, έχει μελετήσει πολύ, προκειμένου να το αποδώσει σωστά και ολοκληρωμένα, αλλά κι ενσωματώνοντάς το σε μια μυθοπλαστική πραγματικότητα του σήμερα. Και τα καταφέρνει περίφημα! Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, ώστε να μην αποκαλύψω κάτι που δεν πρέπει, αλλά να όσοι έχετε ακουστά την Υπερβορία και την σημασία που αυτή έχει, θα γοητευτείτε από τον τρόπο που εντάσσεται στην πλοκή της ιστορίας, παίζοντας πολύ σημαντικό ρόλο, τόσο στην εξέλιξη της ιστορίας, όσο και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα της Δάφνης. Ολοκληρώνοντας, θέλω να πω πως το "Έρεβος" είναι ένα καθηλωτικό βιβλίο το οποίο, έχει ορισμένες πολύ έντονες, αλλά και πολύ σκληρές σκηνές. Υπήρξαν στιγμές που ένιωσα να ματώνει η καρδιά μου και να κόβεται η ανάσα μου, και διαβάζοντας το βιβλίο δεύτερη φορά, βίωσα ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Γιατί το "Έρεβος", μέσα από την μυθοπλασία του, είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει την ιστορία, το μύθο, αλλά και την πραγματική ζωή και σίγουρα, είναι ένα βιβλίο που δεν μπορείς να μην αγαπήσεις.
Ναι, το Έρεβος σίγουρα μου άρεσε και μπορώ να πω ότι η επιλογή του τίτλου ήταν η καταλληλότερη. Σε αυτό το δεύτερο βιβλίο η κα Φόρτη οδηγεί την ιστορία της πολύ πιο πέρα απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να φανταστούμε και παράλληλα με αυτήν προσφέρει σε μας τη Γνώση. Ίσως μια γνώση διαφορετική από αυτήν που επιζητά η ηρωίδα της, αλλά εξίσου σημαντική, καθώς μας ωθεί στο να κατανοήσουμε μύθους και συμπεριφορές, να τα δούμε όλα καθαρά αντικειμενικά, να τα συνδυάσουμε όλα μεταξύ τους και τέλος να τα εντάξουμε σε ένα πλαίσιο που ναι μεν ονομάζεται ελληνική μυθολογία-ιστορία, αλλά με έναν καθαρά ορθολογιστικό τρόπο δε. Και για αυτό την ευχαριστώ. Σε αυτό το σημείο οφείλω να αναφέρω κάτι που είχα διακρίνει και στο πρώτο βιβλίο, αλλά εδώ είναι πολύ πιο εμφανές και πρόδηλο –το οδυνηρό και οι συνέπειες των επιλογών των ηρώων. Όλα τα χρόνια που διαβάζω, έχω γνωρίσει πολλές ιστορίες που περιγράφουν αδύνατους και δύσκολους έρωτες στο να εκπληρωθούν, έρωτες που απειλούνται από ένα ανώτερο «κακό» ή δύναμη. Ε λοιπόν, είναι η πρώτη φορά που νιώθω πραγματικά αυτή την οδύνη που ακολουθεί κάποιες πράξεις των πρωταγωνιστών, αλλά και τις επιλογές τους. Το συναίσθημα έρεε από παντού και δεν μπορούσες παρά να αντιληφθείς την τραγικότητα που απλωνόταν γύρω από τους ήρωες. Και επίσης χαίρομαι γιατί σε αυτό το δεύτερο βιβλίο μπόρεσα πολύ ξεκάθαρα πια να διακρίνω τα χαρακτηριστικά των ηρώων του και ακόμη και κάποιοι που βρήκα κάπως «στεγνούς» στο πρώτο, σε αυτό απογειώνονται. Οι ήρωες της κας Φόρτη σίγουρα δεν είναι καρικατούρες, αλλά αντίθετα διακατέχονται από ενεργητικότητα και αποπνέουν έντονα ζωή. Και αυτός ο Φοίβος, ο Φοίβος… χαίρομαι που επιτέλους ένιωσα τα συναισθήματά του. Και το γράμμα του με έκανε να κλάψω. Το Έρεβος χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μέρη –τα ευτυχισμένα χρόνια (τα οποία είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα διαρκέσουν) και την εποχή του ερέβους που ακολουθεί ένα τραγικό συμβάν και αλλάζει τα πάντα. Ναι κάποια σημεία έχουν μεγαλύτερη έκταση απ’ ό,τι έπρεπε (κατά την άποψή μου) αλλά παρόλα αυτά νιώθεις ότι διανύεις κι εσύ μια ταραχώδη εποχή που εν μέρει, με το τέλος του βιβλίου, οδηγεί σε μία εναλλακτική αρμονία. Όχι μια «τέλεια» αρμονία, όπου όλοι έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα, αλλά σε μία αρμονία ανεκτή που οδηγεί τις αποφάσεις των ηρώων της συγγραφέως σε μία εσωτερική λύτρωση, αν και θεωρώ ότι δεν θα είναι ποτέ ολοκληρωμένη. Αλλά όπως προείπα ο καθείς είναι αντιμέτωπος με τις επιλογές του. Περιμένω το τρίτο βιβλίο με ανυπομονησία. Πρέπει να πω και κάτι τελευταίο, το οποίο είχα αποφασίσει να μην γράψω, αλλά δεν μπορώ να μην το πω γιατί θεωρώ ότι χαλούσε τόσο την αισθητική του βιβλίου, όσο και τη δικιά μου. Η διόρθωση του βιβλίου δεν ήταν πολύ καλή και το λέω όσο πιο κομψά μπορώ. Φυσικά μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη χρόνου, δεν ξέρω. Τέλος πάντων, παρ’ όλα αυτά εγώ απόλαυσα το Έρεβος και σίγουρα έχει αποκτήσει μία θέση στην καρδιά μου.
"Έρεβος". Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα το 2013. Με αυτό έκλεισε ο χρόνος μου. Δυναμικά και απρόσμενα!!!! Η αλήθεια είναι ότι τελειώνοντας το "Μύθο" ήμουν σχεδόν σίγουρη για τη συνέχειά του. Και τολμώ να πω το ίδιο πίστευα αρχίζοντας να διαβάζω το "Έρεβος". Δεν ήξερα τι άλλο μπορούσε να μου προσφέρει, εκτός ίσως από κάποιες λεπτομέρειες της κοινής ζωής της Δάφνης με το λατρεμένο μου Φοίβο. Όμως ταυτόχρονα ήξερα δύο πράγματα. Πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνεις αυτό το "κάτι παραπάνω" και πόσο καλή συγγραφέας είναι η Βίβιαν Φόρτη. Οπότε ξεκίνησα να διαβάζω με πάθος το νέο ταξίδι του αγαπημένου μου(ναι ήταν και η Δάφνη κάπου εκεί αλλά έχουμε και αδυναμίες). Δεν πίστευα αυτό που μου συνέβαινε. Τα χαστούκια έρχονταν απανωτά το ένα μετά το άλλο. Κάποια στιγμή, σε ένα πολύ συγκεκριμένο κεφάλαιο, μία πολύ συγκεκριμένη στιγμή, δεν άντεξα άλλο . Έκλεισα το βιβλίο και αναφώνησα "τι έγραψε το άτομο"!!!!!(Συγγνώμη για την προσφώνηση αλλά έτσι ένιωσα) Ήταν τόσο μα τόσο εξαιρετικό!!!!! Ένας Φοίβος μεταμορφωμένος. Διαφορετικός. Ένα βιβλίο τόσο ίδιο αλλά απίστευτα διαφορετικό από το "Μύθο". Η ιστορία φτάνει σε άλλο επίπεδο. Ένα βιβλίο σκληρό, σκοτεινό, αληθινό και τόσο τρυφερό!!!! Δεν χρειάζεται να μιλήσω για το συγγραφικό ταλέντο της Βίβιαν Φόρτη. Είναι δεδομένο, όπως δεδομένη είναι και η άρτια γραφή της. Όμως πραγματικά δε φανταζόμουν ότι θα έφτανε τόσο μακριά την πλοκή της ιστορία της. Ότι θα τόλμαγε να ψάξει τόσο πολύ και να "μιλήσει"¨για τέτοια ζητήματα. Καταφέρνει να ισορροπήσει ιδανικά μεταξύ πολύ δύσκολων,αλλά κυρίως αντικρουόμενων ζητημάτων. Μας μεταφέρει λοιπόν λίγο καιρό μετά το τέλος του "Μύθου", όπου ο Φοίβος και η Δάφνη ετοιμάζονται να παντρευτούν και να γίνουν γονείς. Όμως έχουν ένα θανάσιμο εχθρό ο οποίος για να αποκτήσει εξουσία δε διστάζει να απειλήσει την οικογένειά τους. Μήπως όμως η ίδια η οικογένεια είναι αυτή που θα καταστρέψει την ευτυχία τους??? Δυστυχώς είναι τα μόνα που μπορώ να πω για την πλοκή χωρίς να σποϊλεριάσω. Η συγγραφέας αναφέρεται σε τεράστια ζητήματα. Φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, ιστορικά. Τα προσεγγίζει με σεβασμό και φιλομάθεια. Χωρίς να φοβάται, αφήνει την ιστορία να οδηγήσει τον αναγνώστη στις απαντήσεις που χρειάζεται. Για κάποια ζητήματα ίσως είναι οι απαντήσεις να είναι διαφορετικές για τον καθένα μας. Και μετά έρχεται ο επίλογος. Ένας επίλογος απροσδόκητος και ξεχωριστός. Αυτό το βιβλίο με έμαθε ότι πάντα υπάρχει κάτι παραπάνω να γνωρίσεις. Ειλικρινά, αν και έχω εξαιρετική σχέση με την ελληνική μυθολογία την οποία υπεραγαπώ (έβαλε και ο μπαμπάς το χεράκι του σε αυτή την αγάπη), αυτό το βιβλίο με έκανε να αναζητήσω καινούριους δρόμους της. Τέλος θέλω να αναφερθώ στην κατάληξη δύο συγκεκριμένων ηρώων μέσα στο βιβλίο. Μια κατάληξη που με συγκίνησε όσο τίποτε άλλο και που θεωρώ ότι συνδέεται με την επίσης συγκινητική αφιέρωση του βιβλίου.
Το ΕΡΕΒΟΣ είναι ένα άριστο βιβλίο, ένα διαμάντι στο χώρο γενικά της λογοτεχνίας. Είναι ένα υπέροχο, αλησμόνητο ταξίδι στο χώρο των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά και στο χώρο της γνώσης και της σοφίας, της ψυχικής ωριμότητας και της ουσιαστικής ενηλικίωσης.
Είναι μια γοητευτική περιπλάνηση στη χώρα των προγόνων μας, των ολυμπίων θεών και των αρχαίων φιλοσόφων, σε όσα μας κληροδότησαν και μας συνδέουν άρρηκτα μαζί τους, καθώς υπάρχουν ακόμα, έστω και εν υπνώσει, στον τρόπο της ζωής μας και της σκέψης μας, με τις ομοιότητες στις τελετές τότε και σήμερα να αποτελούν ένα μικρό παράδειγμα της συνέχειας του πολιτισμού μας.
Η Βίβιαν Φόρτη έπλασε με την πένα της σωστά και με συνέπεια όλους τους χαρακτήρες του Ερέβους, αλλά έδωσε τον κυρίαρχο ρόλο στη θνητή Δάφνη, και, όπως αντιλαμβανόμαστε με την ανάγνωση του βιβλίου, είχε τους λόγους της.
Η συγγραφέας με δεξιοτεχνία μας παρουσιάζει το χαρακτήρα και την προσωπικότητα της Δάφνης, η οποία είναι μια υπέροχη ηρωίδα, και παρά το συγκεκριμένο φανταστικό πλαίσιο της ιστορίας, εντελώς αληθοφανής. Η συγγραφέας δεν την έπλασε υπερφυσική, εξωπραγματική. Την έπλασε γήινη μεν, ωστόσο αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει στο δρόμο της ζωής της όλα τα ταλέντα που της χάρισε η Φύση, και πάνω απ’ όλα το μυαλό της.
Το ΕΡΕΒΟΣ είναι ένα βιβλίο που καθηλώνει, έχει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή, είναι γεμάτο δράση και απρόοπτα. Η Βίβιαν Φόρτη αγκιστρώνει τον αναγνώστη στις σελίδες του βιβλίου της και τον ταξιδεύει, έτσι ώστε όταν έρθει η στιγμή του τέλους, εκείνος με απροθυμία της επιτρέπει να απομακρυνθεί, προσδοκώντας σύντομα τη συνέχεια!
Εκεί που νομίζεις ότι ο "Μύθος" δεν μπορεί να ξεπεραστεί, κι έχεις δεθεί συμβολικά και κυριολεκτικά με το βιβλίο αυτό, έρχεται το "Έρεβος". Κορυφαίοι συμβολισμοί και αποσυμβολισμοί και τεράστια έρευνα και ταλέντο έχουν συνδυαστεί κι έχουν δημιουργήσει αυτό το βιβλίο. Συναισθήματα που συνεπαίρνουν, εξαιρετικός χειρισμός δύσκολων και παρεξηγημένων θεμάτων και στερεοτύπων, αλλά και βαθιών και δύσκολων νοημάτων και ισορροπιών της ανθρώπινης φύσης, που κορυφώνουν σταδιακά μέσω μια υπαρξιακής αναζήτησης, ως το υπέροχο και άκρως συγκινητικό τέλος, χαρακτηρίζουν το βιβλίο αυτό, για να αναφέρω μόνο μερικά. Κι όλα αυτά με το πηγαίο και λεπτό χιούμορ της συγγραφέως αλλά και την ευρηματικότητά της να μην λείπει ούτε στιγμή. Το κατατάσσω με μεγάλο θαυμασμό, στα πιο αξιόλογα βιβλία της εποχής μας.
Δε νομίζω πως μπορώ να βρω τα κατάλληλα λόγια για να περιγράψω αυτό το βιβλίο και όλα όσα με έκανε να νιώσω. Ήταν απλά συγκλονιστικό, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Το γράμμα του Φοίβου με γονάτισε, το τέλος του βιβλίου με τη Μελισσάνθη με συγκίνησε και δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό αλλά λατρεύω την Ήρα. Μια Ήρα εντελώς διαφορετική από όσα ξέρουμε γι' αυτη μέσα από τη μυθολογία. Οι ήρωες ωριμάζουν, αναγνωρίζουν τα λάθη τους και δέχονται τις συνέπειες των πράξεων τους αλλά ταυτόχρονα μαθαίνουν να έχουν πίστη στους εαυτούς τους, εμπιστοσύνη και πάνω από όλα Αγάπη, η κινητήρια δύναμη που τους βοηθάει να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο στο δρόμο τους.
Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει το 2013, τελείωσα την ανάγνωση ενός συγκλονιστικού βιβλίου! Αυτό το βιβλίο δεν είναι άλλο από το Έρεβος, που αποτελεί τη συνέχεια του Μύθου, μία συνέχεια που σαν φαν της σειράς των Δώδεκα ομολογώ ότι περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία και προσμονή. Η προσμονή αυτή έλαβε τέλος στα μέσα του Δεκέμβρη και παρά τις μεγάλες προσδοκίες από αποσπάσματα που είχα διαβάσει στην επίσημη σελίδα του Μύθου στο facebook και από κριτικές που είχαν προηγηθεί και διαβεβαίωναν τους αναγνώστες πως το Έρεβος αποτελεί μία εξαιρετική συνέχεια του ήδη πολύ καλού πρώτου μέρους, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να φανταστώ πως η συγγραφέας θα έχει πάει την ιστορία της, όχι μόνο ένα βήμα παραπάνω, αλλά πολλά περισσότερα. Το Έρεβος, από την εισαγωγή ακόμη, δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο του με τις μυστήριες συνομιλίες-συναντήσεις που λαμβάνουν χώρα στις πρώτες του σελίδες, δημιουργώντας ένα κλίμα αγωνίας αλλά και '' δίψα '' στον αναγνώστη για γνώση όλο και περισσότερων πληροφοριών που θα ρίξουν φως στα όσα μυστήρια και περίεργα περιγράφονται σε αυτές τις πρώτες γραμμές του. Η ιστορία ξεκινάει πολύ εντυπωσιακά και όσοι έχουμε δια��άσει το πρώτο βιβλίο ανυπομονούμε για τους πολυπόθητους γάμους του Φοίβου και της Δάφνης που ειδικά ο πρώτος στον Όλυμπο είναι μεγαλοπρεπής, παρά τη λιτότητα που τον χαρακτηρίζει, και τόσο παραστατικά γραμμένος, αποδεικνύοντας πως για μία ακόμη φορά η κυρία Φόρτη δεν άφησε τίποτα στη τύχη προσέχοντας και την πιο μικρή λεπτομέρεια. Η μελέτη της συγγραφέως βέβαια, δεν φαίνεται μόνο από τον γάμο του ζεύγους, καθώς το βιβλίο αυτό αν και μυθιστόρημα της φανταστικής λογοτεχνίας είναι γεμάτο πληροφορίες και γνώσεις για την ελληνική μυθολογία. Γνώσεις ακόμα και γι' αυτούς που νόμιζαν ότι ήξεραν απ' έξω κι ανακατωτά τη μυθολογία της χώρας τους. Προσωπικά ομολογώ ότι πριν διαβάσω τα εν λόγω βιβλία πως πίστευα ότι ήξερα σχεδόν τα πάντα σχετικά με τη μυθολογία του τό��ου μου, αλλά μετά και από την ανάγνωση του Ερέβους συνειδητοποίησα πως δεν είναι έτσι, εμπλουτίζοντας κι άλλο τις γνώσεις μου για τους μύθους των προγόνων μου. Και μετά από αυτή τη μικρή εισαγωγή να συνεχίσω αναφέροντας πως οι εξελίξεις στο Έρεβος είναι πολλές και ανατρεπτικές. Τα πρόσωπα που γνωρίσαμε στον Μύθο ωριμάζουν ή μας δείχνουν έναν εαυτό που δεν πιστεύαμε ότι έχουν. Τα γνωστά μας πρόσωπα παραμένουν και λαμβάνουν τον χρόνο που είναι απαραίτητος και τους αρμόζει σε αυτό το δεύτερο μέρος. Καινούργια έρχονται και παίζουν καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη της ιστορίας. Ανάμεσά τους ο σκληρός και μυστήριος κύριος Στήβενγουλφ, ο σοφός Άβαρυς, η μικρή στην όψη και γλυκιά Μελλισάνθη, αλλά και η μητέρα του θεού Απόλλωνα και της θεάς Άρτεμις, Λητώ. Η Ήρα και ο Ζευς είναι από τις πιο εντυπωσιακές και καταλυτικές φιγούρες, ενώ ένας νέος Τιτάνας, μία νέα απειλή για την ζωή του αγαπημένου μας ζευγαριού, εμφανίζεται στο προσκήνιο ζητώντας εκδίκηση από τους ανωτέρους του, που δεν είναι άλλοι από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου. Όλα τα κεφάλαια, τα οποία χωρίζονται με εύστοχους και ταιριαστούς τίτλους, είναι σαν να κρύβουν από μία ευχάριστη ή δυσάρεστη έκπληξη και σίγουρα από τα πιο συγκλονιστικά κι εντυπωσιακά, για διαφορετικούς λόγους, είναι αρχικά αυτό που μας εισάγει στον κόσμο της Υπερβορείας, έναν κόσμο μυστήριο, χαρούμενο και πέρα για πέρα μυθολογικό, αλλά και ένα κεφάλαιο που ακολουθεί λίγο αργότερα με τίτλο Ζευς, όπου γινόμαστε κοινωνοί μίας συμπεριφοράς που η συγγραφέας μάς είχε καταστήσει σαφή με υπονοούμενα - ή όχι -, από την αρχή σχεδόν της ιστορίας, μέχρι και το προαναφερόμενο κι απόλυτα επικό αυτό κεφάλαιο. Επικό .. να και μια ταιριαστή λέξη για να περιγράψει κάποιος το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Το Έρεβος ναι, είναι ΕΠΙΚΟ και πολύ καλύτερο από τον ομολογουμένως καλό Μύθο, δικαιολογεί απόλυτα τον τίτλο και το σκοτεινό, πανέμορφο εξώφυλλό του, καθιστώντας το πιο ώριμο αλλά και πιο '' ενήλικο '' σαν ανάγνωσμα. Οι αναγνώστες είναι σαν να ωριμάζουν μαζί με τους πρωταγωνιστές και να προετοιμάζονται για το τρίτο και τελευταίο βιβλίο που ακολουθεί, τον Άθλο, που αν λάβω υπ' όψη τις καταιγιστικές εξελίξεις και τα έντονα συναισθήματα που μου δημιούργησε το Έρεβος, τότε είμαι βέβαιη ότι θα είναι ένα εξίσου εξαιρετικό μυθιστόρημα που φαντάζομαι πως θα κλείσει αυτή τη μοναδική σειρά με τον καλύτερο τρόπο. Μέχρι τότε, θα ξαναδιαβάσω από την αρχή τα δύο πρώτα μέρη γιατί είμαι σίγουρη ότι με μία δεύτερη ανάγνωση θα παρατηρήσω και θα προσέξω καλύτερα κάποια κομμάτια που μας αποδεικνύουν πως σε έναν μύθο κρύβονται πολλά περισσότερα από ένα παραμύθι το οποίο και σκαρφίστηκε ένας υπέροχα μοναδικός λαός χιλιάδες χρόνια πριν ...
Αν εξαιρέσεις την ενσωμάτωση ιστορικών στοιχείων με ενδιαφέρον, όπως η Υπερβορεία, οι όρκοι των θεών κ.ά., η υπόλοιπη ιστορία ήταν κενή. Οι χαρακτήρες δεν με κράτησαν ούτε στιγμή και, για να είμαι ειλικρινής, βρήκα την πρωταγωνίστρια προσβλητική. Επιπλέον, το βιβλίο χρειάζεται μια ξεγυρισμένη διόρθωση. Πνίγεσαι στα λάθος τοποθετημένα κόμματα, στις επαναλήψεις και στις άκυρες εμφανίσεις λόγιων τύπων εν μέσω μιας κοινής αφήγησης. Σε αντίθεση με το πρώτο της σειράς, που τουλάχιστον έρεε ο λόγος, αυτό βασανίστηκα για να το τελειώσω και δεν θα διαβάσω το τρίτο.
Όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωση του «Ερέβους» αισθάνθηκα καταγοητευμένη, καθώς διάβασα ένα ακόμα υπέροχο, καθηλωτικό μυθιστόρημα φαντασίας, το δεύτερο της συγγραφέως, δικαιωμένη καθώς οι αγαπημένοι μου, από το "Μύθο", λογοτεχνικοί ήρωες δικαιώθηκαν, λυπημένη γιατί η ευτυχία και η λύπη πάνε χέρι-χέρι και στο βιβλίο, όπως και στη ζωή, και τέλος ανυπόμονη, καθώς θα πρέπει να περιμένω αρκετό καιρό μέχρι να πάρω στα χέρια μου το επόμενο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτής της εκπληκτικής τριλογίας. Ταξιδεύοντας μέσα από τις σελίδες του δεύτερου μέρους της τριλογίας των «Δώδεκα», μαθαίνουμε ακόμα περισσότερα για την ελληνική μυθολογία, για τα κείμενα πολλών αρχαίων ιστορικών, φιλοσόφων και ποιητών, για τόπους πραγματικούς, ή μυθικούς, για κοινωνίες αρχαίες ή σύγχρονες και για πολιτισμούς τόσο οικείους, αλλά και τόσο διαφορετικούς από τον δικό μας. Η πλοκή του νέου βιβλίου της Βίβιαν Φόρτη είναι για μία ακόμη φορά συγκλονιστική και αναπάντεχη. Ο αναγνώστης καθηλώνεται από την πρώτη κιόλας σελίδα και ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο. Μέσα από το «Έρεβος» νιώθουμε τα συναισθήματα που νιώθουν, όχι μόνο η Δάφνη και ο Φοίβος, αλλά και όλοι οι πολυάριθμοι ήρωες του βιβλίου. Κάθε ένας τους ζωντανεύει μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας και μεταμορφώνεται σε ένα πραγματικό πρόσωπο, με το υπόβαθρό του, την φιλοσοφία του, τις αγωνίες του, τις επιθυμίες και τα πάθη του, τα μίση του και τις έχθρες του. Η συγγραφέας μας ωθεί να δούμε πίσω από τα αυτούσια γεγονότα, να συνειδητοποιήσουμε γιατί ο κάθε ήρωας πράττει με το συγκεκριμένο τρόπο και να κατανοήσουμε πλήρως την ψυχολογία του. Πιστεύω ακράδαντα πως η συγγραφέας Βίβιαν Φόρτη έχει χαράξει ένα νέο, ανεξερεύνητο δρόμο στην ελληνική φανταστική λογοτεχνία και έχει δώσει το δικό της μοναδικό, αδιαμφισβήτητο και, ίσως, αξεπέραστο στίγμα στο χώρο αυτό. Ως αναγνώστρια της οφείλω θερμά συγχαρητήρια για το νέο εξαιρετικό της βιβλίο, της εύχομαι καλή επιτυχία στην πορεία και των δύο βιβλίων της και είμαι βέβαιη πως η τριλογία των «Δώδεκα» θα ταξιδέψει πολύ μακριά και θα καταλάβει την εξέχουσα θέση που της αρμόζει, στη βιβλιοθήκη αλλά και στην καρδιά κάθε απαιτητικού αναγνώστη!"
Οσες φορές και εαν επαναλαβω την πρόταση, πως η φαντασική λογοτεχνία εχει πια την κορωνιδα της και λέγεται Vivian Fotis Stefanou είναι λίγες.!! Η φανταστική λογοτεχνία ένα πάρα πολυ δύσκολο είδος ,'ενα είδος λογοτεχνίας που ο συγγραέας εκτός απο τις γνώσεις που πρέπει να εχει(εαν ειδικα αναφέρεται στην ελληνική μυθολογία)πρέπει να εχει την δυνατότητα (θα έλεγα την τολμηρή πέννα) να "μπολιάζει" την σύγχρονη εποχη (λεξιλογιο, συνήθειες κ.α) με την εποχή που εχει επιλέξει να τοποθετήσει την ιστορία του. Οι αστείρευτες γνώσεις της συγγραφέως περι της ελληνικης μυθολoγίας,βοηθούν πολύ στην μυθοπλασία. Εαν ομως η συγγραφέας δεν ειχε την ικανοτητα να δημιουργήσει μια τέτοια ιστορία , του επιπέδου του ΕΡΕΒΟΥΣ, το βιβλίο αυτό θα ηταν απλά για τον αναγνώστη, ακομη μια άλλη ιστοριούλα που καταπιανεται με την μυθολογία, η ακομη θα είχαμε μια μυθοπλασία που θα γινόταν δια της... "οσμώσεως" Ευτυχως για την ελληνικη φανταστική μυθολογία υπάρχει η Vivian Fotis Stfanou που με τις γνώσεις της και ο εξαιρετικο ταλέντο γραφής που διαθέτει το ελληνικο βιβλίο εχει πια μια νεα σελίδα που ονομαζεται Ελληνικη φανταστική λογοτεχνια!!! Jeni Contarini Kokkali
Όταν ένας αθάνατος ερωτεύεται μια θνητή, σίγουρα τα πράγματα δεν ειναι τόσο εύκολα, ο Φοίβος και η Δάφνη, στο δεύτερο βιβλίο της Τριλογίας των Δώδεκα, έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τα προβλήματα τους, οι δώδεκα έχουν αποδεχθεί την Δάφνη που σε λίγο θα γεννήσει, και θα γίνει μέλος της οικογένειας των Ολυμπίων. Όμως τα σχέδια τους ανατρέπονται όταν το ζευγάρι γίνεται στόχος μια αδίστακτης σέκτας που υποκινείται από έναν παλιό εχθρό των δώδεκα, όλα δείχνουν να πληγώνουν οχι μόνο τους ίδιους αλλά και τους γύρω τους,θα καταφέρει η Αγάπη να θριάμβευσει για μια ακόμα φορά;
Η Βίβιαν Φόρτη μετά τον "Μύθο", μας χαρίζει μια καταιγιστική συνέχεια! με την Δάφνη και τον Φοίβο να πρέπει να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στους κόσμους τους. το βιβλίο έχει επίκεντρο την αγάπη χωρίς να γίνεται γλυκανάλατο, είναι ένα ποιοτικό βιβλίο που αξίζει μόνο καλά λόγια. Είναι από αυτά τα βιβλία που αξίζουν να γίνουν ταινία και να μεταφερθούν αυτούσια χωρίς παρεμβάσεις στην μεγάλη οθόνη.
ΒΙΒΙΑΝ ΦΟΡΤΗ - Η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΩΝ 12 Μύθος - Έρεβος - Άθλος
Η Δάφνη είναι μία δευτεροετής φοιτήτρια στην Αμερική που κάνει το ``λάθος`` και ερωτεύεται έναν καθηγητή της τον Φοίβο. Μήπως σας λέει κάτι αυτό το δίδυμο, Φοίβος-Δάφνη; Ναι σωστά μαντέψατε, πρόκειται για την γνωστή ιστορία αγάπης του θεού Απόλλωνα και της θνητής Δάφνης. Ο έρωτάς τους παραμυθένιος αλλά για να ολοκληρωθεί και το κυριότερο για να κρατήσει θα πρέπει η Δάφνη να γίνει μία από την γενιά των Ολυμπίων, να γίνει και αυτή μια αθάνατη! Και κάπως έτσι ξεκινά ένα ταξίδι μύησης, έρωτα, κίνδυνων και περιπέτειας που θα μας παρασύρει σε έναν μυθικό κόσμο, αλλά στην σύγχρονη εποχή. Στην εξέλιξη της ιστορίας εκτός από τα στοιχεία που συναντάμε σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας (π.χ. το άρμα του Απόλλωνα είναι μια ιπτάμενη πολεμική μηχανή), θα μάθουμε τον τρόπο ζωής, καθώς και τα ήθη και έθιμα των αρχαίων προγόνων μας. Θα δούμε επίσης πόσα μα πόσα κοινά στοιχεία είχε η θρησκεία τους με την δική μας Ορθόδοξη και εδώ να επισημάνω ότι δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή ,ούτε μία λέξη και στα 3 βιβλία που να προσβάλει ή να αμφισβητεί την πίστη μας. Θα μάθουμε για μυθικά πλάσματα, για μέρη λατρείας εκείνης της εποχής και θα γνωρίσουμε τους 12 θεούς του Ολύμπου καθώς και πολλά από τα παιδιά τους ταυτόχρονα με την περιπέτεια που θα ζει η Δάφνη και εμείς μαζί της. Η γραφή είναι υπέροχη με σωστές περιγραφές τοπίων και Ναών, η ιστορία σε πηγαίνει μόνο μπροστά και σε όλη την διάρκεια των 3 βιβλίων θα διαπιστώσεις ότι σε οποιαδήποτε αναφορά και αν γίνει στους αρχαίους προγόνους μας, πρώτα έχει γίνει λεπτομερής και σοβαρή έρευνα από την συγγραφέα. Το πρώτο βιβλίο (Μύθος) είναι εκπληκτικό και ένα από αυτά που πρέπει να διαβάσουμε όλοι μας ,το δεύτερο (Έρεβος) προσωπικά το βρήκα βαρετό γιατί ασχολείται πάρα πολύ με τα μυστήρια των αρχαίων με αποτέλεσμα να θυμίζει εγκυκλοπαίδεια και το τρίτο ενώ ξεκινά κάπως μουδιασμένα από τα 2/3 και μετά γίνεται μοναδικό.
Καταρχάς να πω ότι διάβασα 550+ σελίδες μέσα σε 3 μέρες. Μέσα σε 3 μέρες τις οποίες επίσης δούλευα, ενώ είχα να παραστώ και σε 2 κοινωνικές υποχρεώσεις. Μάλλον αυτό αρκεί για να τεκμηριώσει τα 5 αστεράκια, αλλά, παρά την περασμένη ώρα και την έλλειψη χρόνου, θα προσθέσω και μερικά tips ακόμα.
-Εξαιρετική γραφή. Απλή αλλά γεμάτη χρώμα. (Πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο, αλήθεια; Υποθέτω υπερβολικά). -Πανέμορφη ιστορία. Αρχέγονοι, σκοτεινοί εχθροί, ταξίδια στην μυθική Υπερβορεία, καθώς και στα γνώριμα λημέρια του πρώτου βιβλιου. -Ένα συνεχές μάθημα μυθολογίας, σε εμάς που ναι μεν τη λατρεύουμε, αλλά τελικά δεν τη γνωρίζουμε και τόσο καλά. Μάθημα όμως που έρχεται αβίαστα, μέσα από την ιστορία που εξελίσσεται, όχι με τη χρήση εδράνων! -Πολύ πολύ αληθινοί χαρακτήρες. -Η πέμπτη παύλα, (ίσως και για να ισομοιραστούν στα πέντε αστεράκια) πάει στον Δία και την Ήρα. Απλά αξιολάτρευτοι και οι δύο κατ' εμέ!
The captivating story of Dafne and Foivos continues in the sequence of Mythos. Dafne must find the courage to withstand the disasters she faces. Confronted by new knowledge, circumstances, feelings, queens, and deities, she must have faith in Foivos and herself to survive in a different place. A mysterious but kind figure comes to help her, and ultimately guide her through the difficulties in her life
Έπειτα από πολύμηνη αναμονή,το δεύτερο μέρος της τριλογίας των Δώδεκα είναι πανέτοιμο να μας παρασύρει σε ένα ακόμα συναρπαστικό ταξίδι στη μυθολογία των Ολύμπιων. Μετά τον επιτυχημένο της Μύθο, η Βίβιαν Φόρτη επιστρέφει δριμύτερη, αυτήν τη φορά μέσα από τις εκδόσεις Momentum, για να συνεχίσει την περιπέτεια της Δάφνης και του Φοίβου, του τόσο ιδιαίτερου ζευγαριού που έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις ανάμεσα σε θνητούς και αθάνατους.
Μετά από τη σύγκρουση μεταξύ Ολύμπιων και Τιτάνων, όλα φαίνονται να κυλούν αρμονικά, και η Δάφνη απολαμβάνει πανευτυχής την θαλπωρή της οικογενειακής ζωής. Ωστόσο, παρά τις θετικές εξελίξεις στη ζωή της, ορισμένα μικρά περιστατικά οδηγούν σε διατάραξη της ισορροπίας και φτάνει η στιγμή για τους Δώδεκα να λάβουν καθοριστικές αποφάσεις, οι οποίες πρόκειται να αλλάξουν ριζικά τις σχέσεις τους με τους θνητούς. Η πλοκή κλιμακώνεται μέσα σε ένα περιβάλλον έντονης συναισθηματικής φόρτισης και εκνευρισμού και κορυφώνεται μετά την απαγωγή των μικρών ημίθεων διδύμων. Με ανθρώπινες ζωές να διακυβεύονται γύρω της, η νεαρή μητέρα μοιάζει να λυγίζει. Θα καταφέρει να υπερνικήσει τον φόβο και να περάσει από το Έρεβος αλώβητη;
Γι' άλλη μια φορά, η Βίβιαν Φόρτη μας ταξιδεύει στον χωροχρόνο με τις εκπληκτικές περιγραφές της και τις γεμάτες ακρίβεια μυθολογικές αφηγήσεις. Σκιαγραφεί τους χαρακτήρες της με εκπληκτική άνεση και αμεσότητα, εμβαθύνοντας εύστοχα στις ιδιατερότητες του καθενός, μεταδίδοντας στον αναγνώστη αβίαστα τις εικόνες και τα συναισθήματα που ενυπάρχουν στις σελίδες του βιβλίου της. Το χιούμορ είναι επίσης έκδηλο, κάτι που κάνει το βάρος που φέρει ο τίτλος του βιβλίου και η αγωνία της πλοκής να ελαφραίνει και να διασκεδάζει τα νέφη.
Μέσα από το Έρεβος, η συγγραφέας αποδεικνύει ξανά το ταλέντο της να ενώνει το παρελθόν με το παρόν, το παλιό με το σύγχρονο, τον μύθο με την πραγματικότητα, κάνοντάς μας κοινωνούς μιας μαγευτικής, τελετουργικής ατμόσφαιρας ενός κόσμου που συνυπάρχει παραλλήλως με τον δικό μας, ενισχύοντας έτσι τη δίψα μας για την αρχαία γνώση και, γιατί όχι, για μια θεϊκή αγάπη άνευ όρων και ορίων.