En nuestro civilizado mundo, cuando necesitas dinero vas al banco y pides un crédito. Si no te lo conceden, das media vuelta y te vuelves para casa, cabizbajo, pensando que las cosas están muy mal, que el crédito no fluye... O no. Hoy quizás ya no. Quizás hoy, cuando te nieguen el crédito no volverás a casa con el rabo entre las piernas. Quizás hoy mirarás al director de la oficina a los ojos, pondrás las cartas sobre la mesa y le dirás que eres tú quien tiene la sartén por el mango, que si no te da el dinero tomarás medidas. Nada violento, por Dios, eso sí que no, pero hoy, si el señor director no suelta la pasta, quizás lleves a cabo una acción que convierta su vida en una auténtica catástrofe.
Jordi Galceran Ferrer is a Spanish-Catalan playwright, screenwriter and translator, known internationally for his play "El mètode Grönholm" ("The Grönholm Method", 2003). He writes both in Catalan and Spanish.
Galceran studied Catalan Philology at the University of Barcelona and started to write theatrical plays in 1988. In 1995, with "Paraules encadenades" (Chains of words) he won the 20th Born Theatre Award, and in 1996, the Critic's Award Serra d'Or for best work in the Catalan language. His play "Dakota" (1995) received the Ignasi Iglesias award. Among the other Galceran plays: "Gaudí" (2002), "Carnaval" (2005), "Cancún" (2007).
"Killing Words", a 2003 film directed by Laura Mañá, is based on "Paraules encadenades". "Fragile", a film by Jaume Balagueró, is based on a script co-authored by Galceran, while "The Method", directed by Marcelo Piñeyro, is an adaptation of "The Grönholm Method".
2,5. No ha estado mal. Me ha parecido bastante curioso, pero creo que es de esas obras que por su brevedad y poca profundidad, se disfruta poco en escrito. Estoy completamente seguro que si hubiera visto la obra le hubiera puesto muy buena nota, porque es graciosa y entretenida. Pero claro, este tipo de teatro pierde en este formato.
Para terminar el año lector con buen pie. Hace años vi esta obra sobre las tablas y este año he conseguido el libreto. Un texto genial que va in crescendo y más genial todavía si la has visto representada y al leerla los actores vuelven a aparecer en tu imaginación. Se lee en un suspiro.
Me lo he leído sin saber de qué iba y me ha sorprendido gratamente.
Desde que l'Antoni revela su plan para conseguir lo que quiere del director del banco te quedas en shock y con ganas de saber cómo se va a desarrollar el conflicto, es decir, si va a conseguir lo que quiere antes de verse forzado a cumplir su promesa/amenaza. El contraste y debate entre los dos personajes (cómo la absoluta confianza de uno va haciendo que poco a poco el otro vaya perdiendo la suya) es lo mejor de la obra.
Pierde fuerza e interés a medida que avanza (una vez la novedad de la premisa deja de serlo), pero al menos es cortito y se disfruta de una sentada.
De lejos se va a la lista de peores textos que he leído este año. Ahora bien, estoy bastante segura de que funciona como montaje y es una gran comedia pero, en mi opinión, se queda en su acepción más simplista...
Lectura obligatoria para el instituto, no ha estado mal, la trama me ha gustado porque era distinta a lo que suelen mandar (aunque no es muy educativa JAJAJ). Pero le pongo 3 estrellas porque no ha sido nada magnífico tampoco 😺
Ένας φτωχός άνθρωπος ζητά ένα δάνειο από τον διευθυντή μιας τραπέζας χωρίς να έχει καμία εγγύηση, ο διευθυντής φυσικά αρνείται να του το δώσει και τότε ο καψερός πελάτης τον απειλεί ότι αν δεν του δώσει το πολυπόθητο δάνειο θα ξελογιάσει τη γυναίκα του. Έξυπνοι διάλογοι σε μια κοινωνική φαρσοκωμωδία που επικεντρώνεται πολύ περισσότερο στη συζυγική απιστία και στις διαπροσωπικές σχέσεις παρά στην σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα. Αριστοτεχνικός ο τρόπος με τον οποίον ο κακοιμοίρης πελάτης μεταμορφώνεται σε θύτη από θύμα, καθώς και η δύναμη του επηρεασμού της σκέψης που συντελείται σιγά σιγά, παρόλα αυτά το έργο παραμένει στην φάρσα και δεν απογειώνεται.