Ταύτιση κόρης και πεθαμένης μητέρας

by Marie Bonaparte, Λίζα Πετρίδη (Μετάφραση), Ανδρέας Εμπειρίκος (Πρόλογος)

Πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό κείμενο, που, με εξαιρετικά γλαφυρό και σαφή λόγο, μέσα από την ανάμνηση της ψευδαίσθησης του πελαργού της παιδικής ηλικίας των τεσσάρων χρόνων, τη διήγηση σχετικά με τη φαντασίωση της φυματίωσης στα δεκαεπτά, αναλύει την προσωπική της περίπτωση της ταύτισης με την πεθαμένη μητέρα, σύμπλεγμα που επηρέασε τη σωματική της κατάσταση ανάμεσα στα δεκαεπτά και στα εικοσιτρία της χρόνια.

Η μετάφραση του κειμένου αυτού της Μαρίας Βοναπάρτη πρωτοδημοσιεύτηκε στο περ. Εποχές, αρ. 6, 7, 8 - Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1963.

Την έκδοση εισάγει βιογραφικό σημείωμα για την Μαρία Βοναπάρτη γραμμένο από τον Ανδρέα Εμπειρίκο, και ένθετο δεκαεξασέλιδο με φωτογραφίες της.

88 pages, Paperback

First published November 1, 1963

Reviews

[Maria · Rating 5 out of 5]

Ένα σύντομο βιβλίο με βαθύ νόημα πάνω στην ψυχανάλυση. Η Μαρία Βοναπάρτη με ένα γλυκό και ζεστό λόγο μοιράζεται τρία κείμενα της και συνάμα τρεις εξαιρετικά προσωπικές ιστορίες/αναμνήσεις. Αναλύει η ίδια και τις τρεις για να 'διδάξει' στον αναγνώστη/μαθητή της πως επεξεργάστηκε σαν μικρό κορίτσι, μετά ως έφηβη και ως νεαρή κοπέλα το θάνατο της μητέρας της, την ταύτιση μαζί της και επίσης την βαθιά αγάπη για τον πατέρα της (το τελευταίο διακρίνεται σαν ένα εξίσου σημαντικό στοιχείο για να αναλύσει τη σχέση ταύτισης με τη μητέρα της). Ήταν ένα ευχάριστο, διδακτικό και γρήγορο διάβασμα. Ευχαριστήθηκα το βιβλίο τόσο πολύ που μόλις το τελείωσα γύρισα πάλι στην πρώτη σελίδα και το ξαναδιάβασα. Βρήκα ότι τη δεύτερη φορά πήρα κάτι περισσότερο από το γράψιμο της.

[Antonis · Rating 3 out of 5]

Στην πολύ ενδιαφέρουσα εισαγωγή του βιβλίου ο Ανδρέας Εμπειρίκος μας συστήνει τη συγγραφέα, για την οποία δεν ήξερα τίποτα απολύτως πριν, παρότι είχε υπάρξει σύζυγος του πρίγκηπα Γεωργίου της Ελλάδος και επιφανής μαθήτρια του Φρόιντ! Στο ίδιο το δοκίμιο ερχόμαστε σε επαφή με το οξυδερκέστατο πνεύμα της Μαρίας Βοναπάρτη η οποία σε μια πολύ μακρινή εποχή είχε, μέσα από την επαφή της με την ψυχανάλυση, το θάρρος να γράψει τη δική της ψυχαναλυτική ερμηνεία για την ταύτισή με της με τη μητέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Σίγουρα αρκετά από όσα συμπεραίνει φαίνονται μάλλον αυθαίρετες, σχεδόν μυθοπλαστικές εκ των υστέρων ερμηνείες, αλλά ρίχνουν φως στη χρυσή εποχή της ψυχανάλυσης που πραγματικά άνοιξε νέους δρόμους στο ανθρώπινο πνεύμα.

[Vaios · Rating 3 out of 5]

Οκ σκληρή ζωή αλλά και το Μαράκι πολύ κακομαθημένο...