What do you think?
Rate this book
Ακροβάτες του χρόνου
1933 – Ο Λεώ και η Ειρήνη είναι δύο έφηβοι που κουβαλούν από ένα φοβερό μυστικό ο καθένας. Μέσα στα επόμενα χρόνια, θα δημιουργήσουν μαζί ένα πολύ μεγαλύτερο μυστικό: πίσω από τις πιο ερωτικές, τις πιο τρομακτικές, τις πιο αστείες, τις πιο περιπετειώδεις και τις πιο θλιβερές στιγμές που σημάδεψαν τον εικοστό αιώνα, βρίσκονταν όλοι κι όλοι δύο άνθρωποι. Αυτή είναι η ιστορία τους. Η ιστορία του πιο μεγάλου έρωτα που γεννήθηκε ποτέ και των ανθρώπων που συνάντησαν τους δύο ερωτευμένους και άλλαξαν πορεία ζωής. Μερικοί απ’ αυτούς ήταν: Οι ιδρυτές του μαγικού τσίρκου Σκοτ. Οι δημιουργοί του Σούπερμαν, Τζο Σούστερ και Τζέρι Σίγκελ. Ένας γέρος που δεν έτρωγε τα μπισκότα του. Μια πονόψυχη νεαρή μαγείρισσα. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Πάμπλο Πικάσσο και ο Ανρί Ματίς, ο Μάρκος Βαμβακάρης, η Άγκαθα Κρίστι, ο «άγγελος του θανάτου» Τζόζεφ Μένγκελε, ο παρ’ ολίγον δολοφόνος του Χίτλερ, Γκέοργκ Έσλερ, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Τάσος Λειβαδίτης, ο διάσημος ψυχίατρος Καρλ Γιουνγκ.
2018 – Ο Λεωνίδας και η Αφροδίτη είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι εφήβων που δεν μπορούν με τίποτα να τα βρουν με τους γονείς τους και δυσκολεύονται να τα βρουν μεταξύ τους. Οι απαντήσεις που ψάχνουν ίσως βρίσκονται μέσα στην απίθανη ιστορία του παππού και της γιαγιάς του Λεωνίδα.
«Το αριστούργημα της χρονιάς. Ο Κουτσάκης με τους Ακροβάτες του χρόνου άγγιξε μια σπάνια συγγραφική ωριμότητα με ένα βιβλίο που γεννά όλη την γκάμα των συναισθημάτων στον αναγνώστη και κυρίως είναι φτιαγμένο από ένα σπάνιο “σεναριακό” υλικό». Reader’s Digest, http://fractalart.gr/koutsakis-polyxr...
«Ευφυέστατο, απολαυστικό, γεμάτο χιούμορ, μου χάρισε στο τέλος ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μαζί με ένα αεράκι αισιοδοξίας και χαράς στην ψυχή». Νεκτάριος Παπασπύρου, matia.gr
«Ένας μεγάλος, ξεχωριστός συγγραφέας. Μια εκρηκτική, αιώνια ιστορία αγάπης». Ελένη Γκίκα, Έθνος, Περιοδικό Fractal
2018 – Ο Λεωνίδας και η Αφροδίτη είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι εφήβων που δεν μπορούν με τίποτα να τα βρουν με τους γονείς τους και δυσκολεύονται να τα βρουν μεταξύ τους. Οι απαντήσεις που ψάχνουν ίσως βρίσκονται μέσα στην απίθανη ιστορία του παππού και της γιαγιάς του Λεωνίδα.
«Το αριστούργημα της χρονιάς. Ο Κουτσάκης με τους Ακροβάτες του χρόνου άγγιξε μια σπάνια συγγραφική ωριμότητα με ένα βιβλίο που γεννά όλη την γκάμα των συναισθημάτων στον αναγνώστη και κυρίως είναι φτιαγμένο από ένα σπάνιο “σεναριακό” υλικό». Reader’s Digest, http://fractalart.gr/koutsakis-polyxr...
«Ευφυέστατο, απολαυστικό, γεμάτο χιούμορ, μου χάρισε στο τέλος ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μαζί με ένα αεράκι αισιοδοξίας και χαράς στην ψυχή». Νεκτάριος Παπασπύρου, matia.gr
«Ένας μεγάλος, ξεχωριστός συγγραφέας. Μια εκρηκτική, αιώνια ιστορία αγάπης». Ελένη Γκίκα, Έθνος, Περιοδικό Fractal
393 pages, Paperback
3 people are currently reading
50 people want to read
About the author
Pol Koutsakis
23 books83 followersPol Koutsakis was born in Chania, Crete, Greece. He is currently living in Perth, Australia, with his wife, daughter and son.
He is a novelist, playwright and screenwriter. He has won the National Book Award for Young Adult Literature in Greece, in 2016, for "Just one breath", the second novel of his YA crime "Trilogy of Crete".
In 2023 he won the International Board on Books for Young People (IBBY) - Greek National Section award for the best young adult book of the year, for his novel "Fire".
Pol has also won twice the National Award for Playwriting in Greece.
Athenian Blues and Baby Blue are the first two novels in the Stratos Gazis noir crime series, which is published by Bitter Lemon Press in the UK, USA and Australia and by Patakis Publications in Greece.
His plays have been staged in Greece, USA and the UK and published in Canada.
He is a novelist, playwright and screenwriter. He has won the National Book Award for Young Adult Literature in Greece, in 2016, for "Just one breath", the second novel of his YA crime "Trilogy of Crete".
In 2023 he won the International Board on Books for Young People (IBBY) - Greek National Section award for the best young adult book of the year, for his novel "Fire".
Pol has also won twice the National Award for Playwriting in Greece.
Athenian Blues and Baby Blue are the first two novels in the Stratos Gazis noir crime series, which is published by Bitter Lemon Press in the UK, USA and Australia and by Patakis Publications in Greece.
His plays have been staged in Greece, USA and the UK and published in Canada.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 8 of 8 reviews
August 9, 2022
Φαντασία, ρομάντζο, περιπέτεια και ιστορικά γεγονότα σε έναν πολύ δυνατό συνδυασμό! Όπως λέει και ένα απόσπασμα: "μόνο τα πιο απίστευτα γεγονότα αυτής της ιστορίας είναι αληθινά".
January 24, 2021
Πώς μια γυναίκα που φεύγει από το σπίτι της γίνεται βοηθός λαντζέρη στη Θεσσαλονίκη και μετά θηριοδαμάστρια σε τσίρκο με έδρα τη Στοκχόλμη; Γιατί την κυνηγάει ένας εξίσου κοντοπίθαρος τύπος; Πόσο παράξενες είναι οι περιπέτειες που ζουν και πώς καταφέρνουν να συνδεθούν με σημαντικά γεγονότα του 20ού αιώνα; Πώς δημιουργήθηκε ο ήρωας των κόμικς Σούπερμαν; Ποια ερωτεύτηκε ο Πάμπλο Πικάσο και τι συνέβη στη ζωή του έκτοτε; Πώς μπλέχτηκε το αντίπαλον δέος, ο Ανρί Ματίς, με την Εθνική Αντίσταση της χώρας του; Τι συνδέει τον Τόμας Φίσερ με τον Καρλ Γιουνκ και τον Αδόλφο Χίτλερ με τον Γιόχαν Γκέοργκ Έλσερ; Καλωσορίσατε στον συναρπαστικό κόσμο του Πολυχρόνη Κουτσάκη.
Όταν τελείωσα το βιβλίο, αναρωτήθηκα: «Τι ήταν αυτό που διάβασα»; Ένα ανάλαφρο νεανικό μυθιστόρημα, ένα αλλιώς ιδωμένο ιστορικό μυθιστόρημα, ένα αξιόλογο δείγμα επιστημονικής φαντασίας; Κάτι απ’ όλ’ αυτά και τίποτα ταυτόχρονα. Απλώς (;) άλλο ένα υπέροχο κείμενο του σημαντικού Πολυχρόνη Κουτσάκη, που πάντα βρίσκει κάτι διαφορετικό να ζωντανέψει και με πρωτότυπους τρόπους να αιχμαλωτίσει τον αναγνώστη ως το συναρπαστικό τέλος. Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι η Ειρήνη Φουντουκίδη με τον Λεώ Στρατάκη και ο εγγονός τους, ο έφηβος Λεωνίδας, που αφηγείται και την ιστορία, εναλλάξ με την κοπέλα του, την Αφροδίτη. Η Ειρήνη είναι από πάμφτωχη οικογένεια και το σκάει από το σπίτι της για να μην την παντρέψουν με το ζόρι. Ο Λεώ, αντίθετα, προέρχεται από πάμπλουτη οικογένεια κι όταν ενηλικιώνεται ξεκινάει με τον κολλητό του, Φανούρη, που είναι ίδιος φυσιογνωμικά, σωματικά και στη σκέψη με τον Σπίθα του Μικρού Ήρωα, Γιώργου Θαλάσση, να τρώνε τα λεφτά σε γυναίκες.
Ο Λεώ και η Ειρήνη έχουν από μια μυστική υπερδύναμη που τη χρησιμοποιούν για το καλό της ανθρωπότητας και γνωρίζονται τυχαία στη Θεσσαλονίκη. Τα γεγονότα όμως τους χωρίζουν σχεδόν αμέσως και τους επαναφέρουν πολλά χρόνια και αρκετές γκάφες αργότερα, μόνο και μόνο για να τινάξουν την Ιστορία στον αέρα! «Ο Λεώ και η Ειρήνη ήταν παρόντες σε όλα τα μεγάλα γεγονότα, άλλαξαν με τις πράξεις τους τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας, συνάντησαν τα σημαντικότερα πρόσωπα του εικοστού αιώνα κι όμως δεν τους γνωρίζει κανείς, είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Έτσι ακριβώς όπως το θέλησαν, δηλαδή» (σελ. 119). Ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Καρλ Γιουνγκ, ο Ανρί Ματίς, ο Πάμπλο Πικάσο, ο Τζόζεφ Μένγκελε, ο Τζέρι Σίγκελ και ο Τζο Σούστερ που δημιούργησαν τον Σούπερμαν, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, η Άγκαθα Κρίστι, ο Άλμπερτ Άινσταϊν και άλλες προσωπικότητες των Τεχνών, των Γραμμάτων και της Ιστορίας παρελαύνουν με τέτοιο τρόπο που οι Μόντυ Πάιθονς ωχριούν μπροστά τους! Οι σουρεαλιστικές τους εξελίξεις με οδηγούσαν αρχικά να ψάχνω σε εγκυκλοπαίδειες, αργώντας να καταλάβω πως ο συγγραφέας απλώς μου έκλεινε το μάτι περιπαιχτικά!
Την ιστορία αυτού του αλλόκοτου ζευγαριού αφηγείται ο συνονόματος του παππού εγγονός με την κοπέλα του, Αφροδίτη, με την οποία έχει σπιρτόζικους διαλόγους, που διακόπτουν τη ροή της αφήγησης. Εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους χαρακτήρες, εκείνος πιστεύει στις καλές και κακές συγκυρίες ενώ εκείνη πρεσβεύει πως τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο, δημιουργούν ένα ξεκαρδιστικό ντουέτο που δε σταματά να πειράζεται, να δέρνεται, να τσακώνεται αλλά πάντα φιλιώνουν και τα βρίσκουν στο τέλος.
Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, διαρκή πρωθύστερα, κοφτοί και λιτοί διάλογοι, χιουμοριστικές ατάκες, σύντομα αλλά και εκτεταμένα κεφάλαια, μακροσκελείς αλλά και μονολεκτικές προτάσεις είναι η μέθοδος που επέλεξε ο Πολυχρόνης Κουτσάκης για να αφηγηθεί την ιστορία του, κάτι που δεν αφήνει τον αναγνώστη σε ησυχία. Με κέρδισε η εναλλαγή των οπτικών γωνιών, δηλαδή ενώ έχουμε μια στρωτή αφήγηση που διακόπτεται χαριτωμένα από τον Λεωνίδα ή την Αφροδίτη, όταν συναντάμε νέο πρόσωπο επιστρέφουμε στο παρελθόν του με έξυπνο και ανορθόδοξο τρόπο που θα μας φέρει στο σήμερα και θα μας συστήσει πιο καθαρά τι μέρος του λόγου είναι!
Παρ’ όλ’ αυτά, μέσα από τον σουρεαλισμό και την κατ’ επίφασιν προφορικότητα και ρηχότητα της αφήγησης, ξεπηδάνε με μοναδικό στυλ διαχρονικές αλήθειες και πρωτότυπες απόψεις πάνω σε κοινωνικά θέματα: «Γι’ αυτό βλέπουμε τριγύρω μας πολλά κορίτσια μελαγχολικά… Έχουν πέσει στην κανονική τους ζωή πάνω σε λάθος ιππότες, σε ιππότες που βγήκαν από τα όνειρα κάποιου άλλου κοριτσιού και κάπως μπερδεύτηκαν τα πράγματα και ήρθαν σ’ αυτές και τις ανάγκασαν ν’ αλλάξουν όνειρο και να τους προσθέσουν στα όνειρά τους… προσπαθούν να θυμηθούν το αρχικό τους όνειρο, θα ‘διναν τα πάντα για να μπορέσουν να το θυμηθούν αλλά έχουν ζήσει πολύ καιρό με λάθος ιππότες και δεν τα καταφέρνουν» (σελ. 79). Και ορίστε μια απλή και καθόλου κατακριτέα άποψη για όσους διαβάζουν Άρλεκιν: «Γι’ αυτό μάλλον πουλάνε εκατομμύρια βιβλία τα Άρλεκιν, επειδή ελάχιστοι έρωτες ευδοκιμούν κι έτσι ο κόσμος τα αγοράζει για να μάθει πώς είναι αυτό που παρ’ ολίγο να ζήσει, χωρίς να ξέρει όμως ότι αν το ζούσε δε θα μπορούσε να το περιγράψει, άρα κι αυτοί που γράφουν τα Άρλεκιν και το περιγράφουν δεν το ζουν όταν το γράφουν, το φαντάζονται, άρα τι να μάθει κανείς από δαύτους;» (σελ. 328).
Μονάχα σ’ ένα σημείο δεν υπήρξε ελαφρότητα: οι θηριωδίες στο Άουσβιτς δεν μπορούν να γίνουν ποτέ κομμάτι αστεϊσμού, κάτι που παραδέχεται κι ο συγγραφέας, παραθέτοντας στεγνά, απρόσωπα και μελετημένα τη ζωή του Μένγκελε και τα πειράματα που έκανε με τον Καρλ Κλάουμπεργκ και τη Χέρτα Ομπερχάουζερ: «Επίσης να σας πω, αν και είναι άσχετο με την ιστορία μας, ότι ο Καρλ και η Χέρτα έμειναν εφτά χρόνια στη φυλακή μετά το τέλος του πολέμου κι έπειτα έζησαν ελεύθεροι και ωραίοι την υπόλοιπη ζωή τους, δηλώνοντας σε κάθε ευκαιρία πόσο περήφανοι ήταν για την επιστημονική δουλειά τους στο στρατόπεδο. Η δικαιοσύνη είναι μια ωραία, άγνωστη λέξη σ’ αυτόν τον κόσμο» (σελ. 337). Κι αμέσως μετά αποδύεται σε μια… διαφορετικώς διατυπωμένη ιστορία του πολέμου που με έκανε να λυθώ στα γέλια! Η Άγκαθα Κρίστι, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Τζόζεφ Μένγκελε συναντήθηκαν σε ξενοδοχείο του Ασουάν κι έκαναν την Ιστορία… μύλο!
Το μυθιστόρημα επικεντρώνεται στα επιτεύγματα των παππούδων και στη σχέση των δύο έφηβων παιδιών, είναι αξιέπαινος όμως ο τρόπος που παρεισφρέουν οι προβληματικές σχέσεις του Λεωνίδα και της Αφροδίτης με τους γονείς τους, την ενδιάμεση δηλαδή γενιά, που καταγράφεται λιγότερο αλλά πιο έντονα συναισθηματικά κι έτσι το μυθιστόρημα δεν πλατειάζει, παραμένει σφιχτό και άψογα δεμένο, χωρίς τίποτα περιττό. Ο Λεώ και η Ειρήνη γνωρίστηκαν κι έκαναν τον Νικήτα που παντρεύτηκε κι απέκτησε τον Λεωνίδα ενώ η Αφροδίτη γεννήθηκε σε ένα επικίνδυνο ψυχολογικά περιβάλλον. Αυτό το βάρος στους ώμους τους δίνεται με έξυπνο τρόπο ανάμεσα στο σήμερα και το χτες που απαρτίζουν και το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου και φώτισε τις σημαντικές ψυχολογικές περιπέτειες που μπορεί να ζήσει ένας έφηβος σε μια προβληματική οικογένεια.
Οι «Ακροβάτες του χρόνου» είναι ένα απολαυστικό, διασκεδαστικό μυθιστόρημα που με ταξίδεψε με εναλλακτικό τρόπο στον χρόνο, μου σύστησε σημαντικές προσωπικότητες με άλλο τρόπο και με έκανε να γελάσω αλλά και να συγκινηθώ. Εύχομαι ολόψυχα η υπόσχεση για νέες ιστορίες του ξεκαρδιστικά αστείου ζευγαριού Λεώ και Ειρήνης να πραγματοποιηθεί σύντομα!
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/%ce%b1%ce%ba%c...
Όταν τελείωσα το βιβλίο, αναρωτήθηκα: «Τι ήταν αυτό που διάβασα»; Ένα ανάλαφρο νεανικό μυθιστόρημα, ένα αλλιώς ιδωμένο ιστορικό μυθιστόρημα, ένα αξιόλογο δείγμα επιστημονικής φαντασίας; Κάτι απ’ όλ’ αυτά και τίποτα ταυτόχρονα. Απλώς (;) άλλο ένα υπέροχο κείμενο του σημαντικού Πολυχρόνη Κουτσάκη, που πάντα βρίσκει κάτι διαφορετικό να ζωντανέψει και με πρωτότυπους τρόπους να αιχμαλωτίσει τον αναγνώστη ως το συναρπαστικό τέλος. Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι η Ειρήνη Φουντουκίδη με τον Λεώ Στρατάκη και ο εγγονός τους, ο έφηβος Λεωνίδας, που αφηγείται και την ιστορία, εναλλάξ με την κοπέλα του, την Αφροδίτη. Η Ειρήνη είναι από πάμφτωχη οικογένεια και το σκάει από το σπίτι της για να μην την παντρέψουν με το ζόρι. Ο Λεώ, αντίθετα, προέρχεται από πάμπλουτη οικογένεια κι όταν ενηλικιώνεται ξεκινάει με τον κολλητό του, Φανούρη, που είναι ίδιος φυσιογνωμικά, σωματικά και στη σκέψη με τον Σπίθα του Μικρού Ήρωα, Γιώργου Θαλάσση, να τρώνε τα λεφτά σε γυναίκες.
Ο Λεώ και η Ειρήνη έχουν από μια μυστική υπερδύναμη που τη χρησιμοποιούν για το καλό της ανθρωπότητας και γνωρίζονται τυχαία στη Θεσσαλονίκη. Τα γεγονότα όμως τους χωρίζουν σχεδόν αμέσως και τους επαναφέρουν πολλά χρόνια και αρκετές γκάφες αργότερα, μόνο και μόνο για να τινάξουν την Ιστορία στον αέρα! «Ο Λεώ και η Ειρήνη ήταν παρόντες σε όλα τα μεγάλα γεγονότα, άλλαξαν με τις πράξεις τους τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας, συνάντησαν τα σημαντικότερα πρόσωπα του εικοστού αιώνα κι όμως δεν τους γνωρίζει κανείς, είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Έτσι ακριβώς όπως το θέλησαν, δηλαδή» (σελ. 119). Ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Καρλ Γιουνγκ, ο Ανρί Ματίς, ο Πάμπλο Πικάσο, ο Τζόζεφ Μένγκελε, ο Τζέρι Σίγκελ και ο Τζο Σούστερ που δημιούργησαν τον Σούπερμαν, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, η Άγκαθα Κρίστι, ο Άλμπερτ Άινσταϊν και άλλες προσωπικότητες των Τεχνών, των Γραμμάτων και της Ιστορίας παρελαύνουν με τέτοιο τρόπο που οι Μόντυ Πάιθονς ωχριούν μπροστά τους! Οι σουρεαλιστικές τους εξελίξεις με οδηγούσαν αρχικά να ψάχνω σε εγκυκλοπαίδειες, αργώντας να καταλάβω πως ο συγγραφέας απλώς μου έκλεινε το μάτι περιπαιχτικά!
Την ιστορία αυτού του αλλόκοτου ζευγαριού αφηγείται ο συνονόματος του παππού εγγονός με την κοπέλα του, Αφροδίτη, με την οποία έχει σπιρτόζικους διαλόγους, που διακόπτουν τη ροή της αφήγησης. Εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους χαρακτήρες, εκείνος πιστεύει στις καλές και κακές συγκυρίες ενώ εκείνη πρεσβεύει πως τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο, δημιουργούν ένα ξεκαρδιστικό ντουέτο που δε σταματά να πειράζεται, να δέρνεται, να τσακώνεται αλλά πάντα φιλιώνουν και τα βρίσκουν στο τέλος.
Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, διαρκή πρωθύστερα, κοφτοί και λιτοί διάλογοι, χιουμοριστικές ατάκες, σύντομα αλλά και εκτεταμένα κεφάλαια, μακροσκελείς αλλά και μονολεκτικές προτάσεις είναι η μέθοδος που επέλεξε ο Πολυχρόνης Κουτσάκης για να αφηγηθεί την ιστορία του, κάτι που δεν αφήνει τον αναγνώστη σε ησυχία. Με κέρδισε η εναλλαγή των οπτικών γωνιών, δηλαδή ενώ έχουμε μια στρωτή αφήγηση που διακόπτεται χαριτωμένα από τον Λεωνίδα ή την Αφροδίτη, όταν συναντάμε νέο πρόσωπο επιστρέφουμε στο παρελθόν του με έξυπνο και ανορθόδοξο τρόπο που θα μας φέρει στο σήμερα και θα μας συστήσει πιο καθαρά τι μέρος του λόγου είναι!
Παρ’ όλ’ αυτά, μέσα από τον σουρεαλισμό και την κατ’ επίφασιν προφορικότητα και ρηχότητα της αφήγησης, ξεπηδάνε με μοναδικό στυλ διαχρονικές αλήθειες και πρωτότυπες απόψεις πάνω σε κοινωνικά θέματα: «Γι’ αυτό βλέπουμε τριγύρω μας πολλά κορίτσια μελαγχολικά… Έχουν πέσει στην κανονική τους ζωή πάνω σε λάθος ιππότες, σε ιππότες που βγήκαν από τα όνειρα κάποιου άλλου κοριτσιού και κάπως μπερδεύτηκαν τα πράγματα και ήρθαν σ’ αυτές και τις ανάγκασαν ν’ αλλάξουν όνειρο και να τους προσθέσουν στα όνειρά τους… προσπαθούν να θυμηθούν το αρχικό τους όνειρο, θα ‘διναν τα πάντα για να μπορέσουν να το θυμηθούν αλλά έχουν ζήσει πολύ καιρό με λάθος ιππότες και δεν τα καταφέρνουν» (σελ. 79). Και ορίστε μια απλή και καθόλου κατακριτέα άποψη για όσους διαβάζουν Άρλεκιν: «Γι’ αυτό μάλλον πουλάνε εκατομμύρια βιβλία τα Άρλεκιν, επειδή ελάχιστοι έρωτες ευδοκιμούν κι έτσι ο κόσμος τα αγοράζει για να μάθει πώς είναι αυτό που παρ’ ολίγο να ζήσει, χωρίς να ξέρει όμως ότι αν το ζούσε δε θα μπορούσε να το περιγράψει, άρα κι αυτοί που γράφουν τα Άρλεκιν και το περιγράφουν δεν το ζουν όταν το γράφουν, το φαντάζονται, άρα τι να μάθει κανείς από δαύτους;» (σελ. 328).
Μονάχα σ’ ένα σημείο δεν υπήρξε ελαφρότητα: οι θηριωδίες στο Άουσβιτς δεν μπορούν να γίνουν ποτέ κομμάτι αστεϊσμού, κάτι που παραδέχεται κι ο συγγραφέας, παραθέτοντας στεγνά, απρόσωπα και μελετημένα τη ζωή του Μένγκελε και τα πειράματα που έκανε με τον Καρλ Κλάουμπεργκ και τη Χέρτα Ομπερχάουζερ: «Επίσης να σας πω, αν και είναι άσχετο με την ιστορία μας, ότι ο Καρλ και η Χέρτα έμειναν εφτά χρόνια στη φυλακή μετά το τέλος του πολέμου κι έπειτα έζησαν ελεύθεροι και ωραίοι την υπόλοιπη ζωή τους, δηλώνοντας σε κάθε ευκαιρία πόσο περήφανοι ήταν για την επιστημονική δουλειά τους στο στρατόπεδο. Η δικαιοσύνη είναι μια ωραία, άγνωστη λέξη σ’ αυτόν τον κόσμο» (σελ. 337). Κι αμέσως μετά αποδύεται σε μια… διαφορετικώς διατυπωμένη ιστορία του πολέμου που με έκανε να λυθώ στα γέλια! Η Άγκαθα Κρίστι, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο Τζόζεφ Μένγκελε συναντήθηκαν σε ξενοδοχείο του Ασουάν κι έκαναν την Ιστορία… μύλο!
Το μυθιστόρημα επικεντρώνεται στα επιτεύγματα των παππούδων και στη σχέση των δύο έφηβων παιδιών, είναι αξιέπαινος όμως ο τρόπος που παρεισφρέουν οι προβληματικές σχέσεις του Λεωνίδα και της Αφροδίτης με τους γονείς τους, την ενδιάμεση δηλαδή γενιά, που καταγράφεται λιγότερο αλλά πιο έντονα συναισθηματικά κι έτσι το μυθιστόρημα δεν πλατειάζει, παραμένει σφιχτό και άψογα δεμένο, χωρίς τίποτα περιττό. Ο Λεώ και η Ειρήνη γνωρίστηκαν κι έκαναν τον Νικήτα που παντρεύτηκε κι απέκτησε τον Λεωνίδα ενώ η Αφροδίτη γεννήθηκε σε ένα επικίνδυνο ψυχολογικά περιβάλλον. Αυτό το βάρος στους ώμους τους δίνεται με έξυπνο τρόπο ανάμεσα στο σήμερα και το χτες που απαρτίζουν και το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου και φώτισε τις σημαντικές ψυχολογικές περιπέτειες που μπορεί να ζήσει ένας έφηβος σε μια προβληματική οικογένεια.
Οι «Ακροβάτες του χρόνου» είναι ένα απολαυστικό, διασκεδαστικό μυθιστόρημα που με ταξίδεψε με εναλλακτικό τρόπο στον χρόνο, μου σύστησε σημαντικές προσωπικότητες με άλλο τρόπο και με έκανε να γελάσω αλλά και να συγκινηθώ. Εύχομαι ολόψυχα η υπόσχεση για νέες ιστορίες του ξεκαρδιστικά αστείου ζευγαριού Λεώ και Ειρήνης να πραγματοποιηθεί σύντομα!
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: www.vivliokritikes.com/%ce%b1%ce%ba%c...
June 22, 2024
Θα τολμήσω να πω ότι είναι το αγαπημένο μου του συγγραφέα, ενώ λατρεύω και όλα τα προηγούμενα. Ίσως για αυτό να ευθύνεται ο επιτυχημένος συνδυασμός και το πάντρεμα της περιπέτειας, του ρομαντικού, του χιουμοριστικού και του ιστορικού στοιχείου. Από την αρχή που το έπιασα στα χέρια μου συνειδητοποιήσα ότι δεν έχω διαβάσει τίποτε παρόμοιο στη ζωή μου, και αυτό από μόνο του τα λέει όλα...
March 1, 2015
Ο Γιούνας Γιούνασον έκλεψε την ιδέα του κ.Κουτσάκη! Δυο ήρωες με υπερφυσικές ικανότητες που ταξιδεύουν στο χρόνο και το χώρο και συναντούν διάσημα πρόσωπα (Πικάσο, Ματίς, Χίτλερ, Μάο, Γιούνγκ...).Παιχνιδιάρικη γραφή, χιούμορ και μια δόση παραμυθιού στοιχειοθετούν το βιβλίο.
March 17, 2021
Ελπίζω σύντομα σε ένα δεύτερο μέρος με τις ιστορίες του παππού Λεώ και της γιαγιάς Ειρήνης 💜
March 21, 2019
A fascinating and brilliant story! A fantastic combination of fiction and real history!I couldn't stop reading it! Highly recommended!
July 11, 2021
Αυτο το βιβλίο μου φαίνεται πως ξεκίνησε με ένα σκοπό αλλά τον έχασε πολύ γρήγορα. Ξεκίνησε με μια ρομαντική ιστορία αλλά μετά έγινε κάτι. Αλήθεια δεν μπορώ να προσδιορίσω τι. Προς το τέλος που έβαλε στην κεντρική ιστορία και τις ζωές εμβληματικων διάσημων της νεότερης ιστορίας και έχασε κάθε συνοχή. Ένιωθα ότι όλες αυτές οι πληροφορίες θα χρησιμεύσουν στην εξέλιξη της ιστορίας ή θα έχουν κάποιο λόγο να βρίσκονται εκεί αλλά τελικά δεν χρειάστηκαν πουθενά γιατί το βιβλίο απλά τελείωσε.
May 25, 2025
...χμμμ.
Displaying 1 - 8 of 8 reviews