What do you think?
Rate this book
What if... ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก
เธอ...โหยหาอ้อมกอดที่จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากอดีต
เขา...ต้องการลืมความบอบช้ำจากความรักที่ถูกหักหลัง
ทั้งสองพบกันครั้งแรกในวันฝนตก
และเป็นจุดเริ่มต้นของการนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ไม่อาจเปิดเผย
สำหรับพัทธ์ธีรา ธันวาเป็นรักแรกพบ เป็นความอบอุ่นที่เธอไขว่คว้ามาตลอด
ทว่าแม้จะแสดงความรู้สึกที่มีต่อเขาด้วยความจริงใจ
เธอก็ไม่อาจก้าวข้ามความสัมพันธ์ที่เขาขีดเส้นไว้ให้เป็นแค่ ‘คู่นอน’
เพราะเขาไม่ต้องการมอบหัวใจให้ใครอีก
แม้จะหวานอมขมกลืน แต่พัทธ์ธีราก็ยอมรับสถานะที่เป็นอยู่
เพราะอย่างน้อยการมีธันวาอยู่ข้างกายในวันฝนตกก็ช่วยเยียวยาความเจ็บปวดได้
ทว่ามันจะคุ้มค่าหรือไม่ ในเมื่อเวลาผ่านไป ยิ่งชิดใกล้ ยิ่งถลำลึก
และหัวใจก็ยิ่งเหนื่อยล้าจากการที่เธอไม่อาจได้ความรักตอบจากเขา
ขณะเดียวกัน ความรู้สึกฝังใจในวัยเยาว์ก็ยังเกาะติดหญิงสาวราวกับเงามืด
และเฝ้ารอที่จะจู่โจมในวันที่จิตใจอ่อนแอที่สุด
เขา...ต้องการลืมความบอบช้ำจากความรักที่ถูกหักหลัง
ทั้งสองพบกันครั้งแรกในวันฝนตก
และเป็นจุดเริ่มต้นของการนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ไม่อาจเปิดเผย
สำหรับพัทธ์ธีรา ธันวาเป็นรักแรกพบ เป็นความอบอุ่นที่เธอไขว่คว้ามาตลอด
ทว่าแม้จะแสดงความรู้สึกที่มีต่อเขาด้วยความจริงใจ
เธอก็ไม่อาจก้าวข้ามความสัมพันธ์ที่เขาขีดเส้นไว้ให้เป็นแค่ ‘คู่นอน’
เพราะเขาไม่ต้องการมอบหัวใจให้ใครอีก
แม้จะหวานอมขมกลืน แต่พัทธ์ธีราก็ยอมรับสถานะที่เป็นอยู่
เพราะอย่างน้อยการมีธันวาอยู่ข้างกายในวันฝนตกก็ช่วยเยียวยาความเจ็บปวดได้
ทว่ามันจะคุ้มค่าหรือไม่ ในเมื่อเวลาผ่านไป ยิ่งชิดใกล้ ยิ่งถลำลึก
และหัวใจก็ยิ่งเหนื่อยล้าจากการที่เธอไม่อาจได้ความรักตอบจากเขา
ขณะเดียวกัน ความรู้สึกฝังใจในวัยเยาว์ก็ยังเกาะติดหญิงสาวราวกับเงามืด
และเฝ้ารอที่จะจู่โจมในวันที่จิตใจอ่อนแอที่สุด
336 pages, Paperback
Published August 1, 2023
2 people are currently reading
36 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
October 23, 2024
โรคซึมเศร้า การสูญเสีย ปมในใจ วันที่ฝนตก
และ...สองคนนี้เขาแอบรักกันตั้งแต่ 100 หน้าแรกแล้วนี่นา?555
เกริ่นก่อนว่าการอ่านเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งความท้าทายของเรา เพราะมีนิยายไม่กี่ประเภทที่เราพยายามหลีกเลี่ยง หนึ่งคือมีตัวเอกเป็นนักเขียน และสองคือมีตัวเอกเป็นโรคซึมเศร้า และเรื่องนี้คือเรื่องที่นางเอกเป็นโรคซึมเศร้าแน่ ๆ
เราว่าถ้าหาความหน่วงจากการที่พระเอกลืมคนเก่าไม่ได้ นางเอกต้องแอบรักข้างเดียวอยู่ข้างกายเขา เรื่องนี้ไม่ตอบโจทย์ค่ะ เพราะอ่านแค่ 100 หน้าแรกก็เดาได้แล้วว่าสองคนนี้แอบชอบกันเองมาสักพักละ555 ไปเน้นหนักความหน่วงที่มรสุมชีวิตของนางเอกมากกว่า สารเคมีในสมองกับเหตุการณ์หลาย ๆ อย่างทำนางเอกโทษตัวเอง มองว่าตัวเองไม่สมควรได้รับความรัก
สำหรับเรา เรื่องนี้เป็นนิยายรักที่ฉากหวานน่ารักพอสมควร และเราไม่เสียน้ำตาให้เรื่องนี้แต่อย่างใดค่ะ อ่านแป๊บ ๆ จบแล้วก็โอ้ พระนางน่ารักดีนะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่อินกับรักแรกพบของนางเอกก็ตาม แต่โดยรวมแล้วพอสองคนนี้รู้ใจกันโดยเฉพาะในตอนพิเศษน่ะ น่ารักมากเลยค่ะ
เราชอบเลิฟซีนแบบบอกเล่า น้อยแต่มากเรียกแต่บโก้ของเรื่องนี้มากเลย เหมาะกับเนื้อเรื่องมากจริง ๆ มีไม่กี่ฉาก ระหว่างนั้นไม่ได้ลงลึกอะไร แค่บอกผู้ช่วยให้จองห้องสวีตให้ แค่บอกว่าระหว่างอาบน้ำด้วยกันเขากินจนอิ่มแปล้ขนาดไหน เป็นการบรรยายแบบทำให้คนอ่านรู้สึกอุ่นใจว่าเอ้อ อย่างน้อยเขาก็นอนด้วยกัน พูดไม่เก่งแต่แสดงออกด้วยการกระทำ สิ่งนี้หล่อเลี้ยงเราและสะกดจิตไปในเวลาเดียวกันว่าสองคนนี้มีความรู้สึกดี ๆ ให้กันจริง ๆ ก็เลยไม่ค่อยรู้สึกหน่วงกับการแอบรักข้างเดียวของนางเอกเท่าไหร่ค่ะ เพราะนักเขียนก็บอกใบ้ผ่านการบรรยายความรู้สึกพระเอกแซมมาตลอด ว่าเขาก็ใจอ่อนให้กระต่ายน้อยของตัวเองพอสมควร
นางเอกอย่าง ‘พัทธ์’ เอาผ้าไปอบที่ร้านสะดวกซัก บังเอิญเจอคนหล่อที่พอฝนตกก็ช่วยเอาร่มมาให้อย่าง ‘ดีน’ เข้าพอดี พอเจอกันบ่อยเข้าก็รู้ใจตัวเองนี่ผู้ชายคนนี้แหละคือรักแรกพบของเธอ ไป ๆ มา ๆ เลยชวนเขามานอนด้วยกัน ไม่ต้องเป็นคนรักก็โอเค รับได้หมด รู้ดีว่าตัวเองควรอยู่จุดไหน จะไม่ล้ำเส้น เพราะตัวเองก็ไม่อยากนอนคนเดียวในคืนฝนตกเหมือนกัน เพราะมีปมในใจอันน่าโศกศัลย์ซุกซ่อนอยู่
ซึ่งบอกเลยว่าถ้าพัทธ์เล่าอะไรแบบนี้ให้จิตแพทย์ (หรือนักจิตวิทยานะ) ฟัง บอกเลยว่าโดนดุแน่ ตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าแล้วยังเอาใจไปลงไปเล่นกับความสัมพันธ์แบบเพื่อนนอน แบบนี้ตัวเองก็ยึดติดกับเขาสิ เผลอ ๆ ในชีวิตจริงพัทธ์อาจขู่ว่าจะทำร้ายตัวเองก็ได้ถ้าดีนขอเลิก คราวนี้คนน่าสงสารคือดีนเลยนะ คนธรรมดาเวลาเลิกกันยังจะเป็นจะตายเลย แล้วนี่...บอกเลยว่าหมอห้าม หมอไม่ปลื้ม555 พัทธ์โชคดีมากนะที่ผู้ชายเขายังมีใจให้ และดีนก็ไม่ใช่คนใจร้ายไร้หัวใจขนาดนั้น พัทธ์เสนอเขาสนองด้วยซ้ำ ไม่งั้นสภาพจิตพังเละเทะกว่านี้แน่ถ้าโดนเขาทิ้ง
จะว่าไปเหมือนในเรื่องมีเกริ่น ๆ เรื่องทำร้ายตัวเองของนางเอก แต่เราเหมือนไม่เห็นฉากย้อนอดีตของคำพูดนี้เลยแฮะ แต่เข้าใจว่าอาจไม่ใส่เพราะคงหน่วงไป
เรื่องราวจะเล่าไปเรื่อย ๆ พร้อมแทรกความเศร้าซึมในรอยยิ้มของนางเอกมาด้วย ชนิดที่ว่าพระเอกก็โทษตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่าถ้าย้อนเวลาได้จะไม่ทำแบบนั้นกับเธอ จะไม่พูดแบบนี้กับเธอ ซึ่งเอาจริง ๆ ในฐานะที่เราอ่านแล้วเข้าใจพระเอกมาก คือดีนก็เพิ่งถูกแฟนหักหลังมา แล้วยังมาเจอใครก็ไม่รู้ชอบมาชวนคุย ชอบทักอยู่นั่นแหละ ดีนเป็นรักแรกพบของพัทธ์จนเธออยากเข้าหาก็จริง แต่พัทธ์ไม่ใช่รักแรกพบของดีนนะ เขาจะแสดงท่าทีรำคาญใจบ้างก็ไม่แปลก ซึ่งเราเข้าใจพระเอกมาก ๆๆๆ
ด้วยความที่เป็นเรื่องสั้น...มั้ยนะ? (สำหรับเรา 102,345 คำ ประมาณสามร้อยหน้านิด ๆ ไม่ถือว่ายาวมาก) ทุกปมในจิตใจของพัทธ์จึงถูกนำเสนอออกมาแบบผิวเผิน ปมหนักนะ แต่เรื่องนี้เล่าเบา บอกเล่าถึงสาเหตุของปมนั้น แต่ไม่ได้เจาะลึกไปถึงความรู้สึกของคนรอบตัวให้ลึกขึ้นเพื่อขยี้ปมให้หนักกว่าเดิมสักเท่าไหร่ เราเลยรู้สึกเหมือนไม่ค่อยรู้จักพระเอกกับนางเอกเท่าไหร่เลย
จะว่าไงดี...ทุกปมมีการบอกเล่าเหตุผลและการกระทำที่ส่งผลให้เกิดแผลใจของตัวละครอย่างชัดเจน แต่อาจอธิบายปมนั้นได้กระชับมากไปหน่อย เหมือนอ่านคำบอกเล่าอะไรประมาณนี้มากกว่า เราเลยไม่ได้อินกับเหตุการณ์เลวร้ายทั้ง 3-4 อย่างในชีวิตของนางเอกขนาดนั้น รู้สึกว่าน่าสงสาร แต่การบรรยายยังไม่ได้พาเราดำดิ่งจนดิ่งดาวน์ขนาดนั้น เป็นความเห็นใจแต่ไม่ได้หลั่งน้ำตาตาม เพราะทุกอารมณ์ในเรื่องนี้บางทีก็เกิดขึ้นไวเหลือเกิน
พอจะอินด้วยก็อ้าว ฉากเศร้าตัดไปขึ้นย่อหน้าใหม่ซะแล้ว สำนวนที่ใช้สั้นกระชับสื่อความหมายได้ครบถ้วนดี แต่พอทุกอย่างมันแอบไวไปหน่อย จะร้องก็ไม่ได้ร้องสักที ซึ่งจุดนี้เราแอบเสียดายเพราะปมนางเอกหนักมากจริง ๆ เราว่าถ้าขยี้อีกจะทำคนร้องไห้สะอึกสะอื้นได้เลย แต่ก็เข้าใจได้ว่าเท่านี้ก็อาจหนักหนาพอแล้ว
โดยรวมเราว่าบางฉากมันเกิดขึ้นไวไปหน่อย หากมีจังหวะหน่วง ๆ ช้า ๆ ดึงดราม่าให้มากขึ้นอีกนิดเราว่าจะดีขึ้นค่ะ ขอขยายความเรื่องความผิวเผิน ประเด็นในเรื่องยังแตะเบา ๆ อยู่ จนเราอ่านไปอ่านมาก็พาลไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวละครอยู่บ้าง เช่น พาร์ทที่ดีนโดนแฟนตัวเองนอกใจไปหาชู้ที่ตปท. นักเขียนบรรยายว่าคบกันมานาน 9 ปี และรู้ดีว่าแม่เอ็นดูอดีตแฟนคนนี้เลยไม่ได้บอกความจริงว่าเลิกกันเพราะฝ่ายนี้นอกใจ และโรสเองก็ได้รับการลงโทษไปแล้วเหมือนกัน เพราะสามีที่นอกใจไปแต่งงานด้วยก็มีชู้จนต้องได้หย่ากัน กลายเป็นว่าความรักหรือความไม่พอใจที่ดีนมีต่อโรสสำหรับเราเลยรู้สึกว่าเบาบางมาก ยังทำใจเชื่อไม่ได้เลยว่ามันเป็นแผลใจอันหนักหน่วงของพระเอก เพราะช่วงแรก ๆ ก็ดำเนินเรื่องราวความรักไวใช้ได้เลย ยังมีเรื่องเข้าใจผิดช่วงท้าย ๆ ที่เรารู้สึกว่าถ้าลองบรรยายลงดีเทลสายตา ท่าทาง ความผิดหวังให้มากกว่านี้อีกนิดจะ Perfect เลยค่ะ
และเรื่องนี้ไม่มีคนเลวค่ะ หายห่วง ทุกคนเป็นคนดีมากจริง ๆ 555
อาจเป็นเพราะคาแรคเตอร์ของพัทธ์คือผู้ป่วยโรคซึมเศร้า ผู้พบเจอกับเรื่องร้าย เจ็บปวดที่แผลในวันฝนตก และมีนัดพบจิตแพทย์เพื่อดูอาการอยู่บ้าง แต่เธอคือตัวละครที่โชคดีมากจริง ๆ ค่ะ ที่ยังมีคอนโดไว้ซุกหัวนอน มีบ้านให้กลับ มีงานให้ทำ กำลังต่อโท มีคนคอยดูแล และมีเงินจ่ายค่ายารักษาโรคซึมเศร้า ที่ก็รู้ ๆ กันว่าราคาก็เอาเรื่อง ค่าจิตแพทย์ก็สุดยอดด้วยแบบไม่เดือดร้อนในเรื่องค่าใช้จ่ายเลย
ดังนั้น ลึก ๆ นี่อาจเป็นจุดที่ทำให้เราไม่ได้เข้าใจนางเอกขนาดนั้น เข้าใจว่าคนรวยคนมีเงินก็มีปัญหาของเขา เขาเป็นซึมเศร้าได้เหมือนกัน เรื่องวัยเด็กเขาก็หนักหนา แต่เราก็เคยเห็นเพื่อนร้องไห้ โอดครวญเรื่องไม่มีเงินไปหาหมอ จะใช้บริการนักจิตวิทยาราคาย่อมเยาและฟรีของม��ก็คิวเต็มยาว ๆ เลย แล้วก็ไม่มีเงินจ่ายค่ายาซึมเศร้าเหมือนกัน
นี่เป็นสาเหตุที่เราพยายามหลีกเลี่ยงนิยายที่ตัวเอกเป็นซึมเศร้ามาตลอด เพราะเราไม่ใช่คนที่เข้าใจผู้ป่วยขนาดนั้น จนกลัวว่าตัวเองจะเผลอรู้สึกไม่เข้าใจตัวละครที่เป็นโรคนี้ดีพอ และนับถือดีนจริง ๆ ที่เข้าใจ ทั้งที่เปิดเรื่องมาดูเป็นคนที่น่าจะมีดราม่าเรื่องโรคซึมเศร้าของนางเอกด้วยซ้ำ แต่ไม่เลย เขาเป็นคนดีมากจริง ๆ เรื่องนี้เราเลยไม่เกลียดพระเอกเพราะเข้าใจผู้ชายคนนี้ทุกอย่าง เข้าใจตั้งแต่หน้าแรกเลย 🤣 ในเมื่อพัทธ์ไม่บอกว่าตัวเองเป็นอะไรเพราะไม่อยากได้ความสงสารนี่นา ดังนั้นดีนจะแสดงออกแบบนั้นก็ไม่แปลก
เราเลยรู้สึกว่าตอนนี้โลกใจดีกับพัทธ์มากแล้ว มีให้ทุกอย่างที่ซัพพอร์ตชีวิตความเป็นอยู่ มีแค่พัทธ์นั่นแหละที่ยังใจร้ายกับตัวเองอยู่ ซึ่งผู้ป่วยโรคซึมเศร้าเราว่าอาการก็ประมาณนี้แหละนะ ได้รับความรักและมีเงินทองมากมายขนาดไหน ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอ ไม่คู่ควร ฉากไปพบหมอมีแบบนับครั้งได้ ทั้ง ๆ ที่ช่วงสุดท้ายเรารู้สึกว่าคู่นี้แค่ห่างกันไม่ได้แล้วนะ ต้องพบแพทย์เรื่อย ๆ ระหว่างที่ห่างกันด้วย
อย่าโทษตัวเองมากไปเลยนะดีน นายดูแลพัทธ์ดีที่สุดละ สุดท้ายดูทรงคู่นี้ก็ต้องหาหมอควบคู่ไปด้วยทั้งคู่แหละนะ กลายเป็นผลัดกันเพิ่มแผลใจให้กันซะแล้ว แต่แลกกับรักล้ำค่าที่ได้มาก็...คุ้มแหละ
และแอบไปส่อง ๆ X นักเขียนมาเลยได้รู้ว่าคู่พี่แดนกับลิลน่าจะ canon แล้วแน่ ๆ ความผู้ช่วยสาวคนเก่งของน้องชาย x พี่ชายเจ้านายอะเนอะ โห แซ่บนะ ได้นะ เริ่ดนะ!555
Read
October 3, 2023# What if... ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก / สำลีสีชมพู
เมื่อคนสองคนที่มีบาดแผลหนักมาเจอกัน เรื่องราวความรักจึงไม่มีอะไรง่ายเลย ผู้เขียนใส่ปมมาให้ทั้งพระเอกนางเอกแบบไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เหตุผลเบื้องหลังก็ชวนเชื่อ ชวนบีบหัวใจ จนไม่อาจห้ามน้ำตา ความขมไต่ระดับจากขั้นซึม ๆ เป็นน้ำตาไหลพราก ๆ แบบไม่อาจหยุดได้ ทัชใจจนแทบแตกสลายลงไปด้วยกัน เหมือนอยู่ตรงกลางระหว่างพระนาง เข้าใจทั้งสองคน ก็เลยรวดร้าวไปกับเขาแบบอินขั้นสุด
ชอบหน้าปก ชื่อเรื่อง ที่เข้ากันดีเหลือเกินกับโทนอารมณ์ขณะอ่าน เริ่มจากอัดอั้น อึมครึม เหมือนตอนก่อนฝนตก ไปจนถึงตอนฝนตกลงมาเป็นน้ำตาของคนอ่านจริง ๆ
แม้จะแทรกประเด็นอ่อนไหวมากมาย แต่ผู้เขียนก็ไม่ใจร้าย เพราะได้แทรกสายรุ้งไว้ท่ามกลางสายฝนเป็นบทบรรยายดี ๆ ที่ให้ความหมายของการมีชีวิตอยู่ รวมไปถึงการมีตัวละครดี ๆ ที่คอยเป็นสายซับ ทำให้ไม่รู้สึกว่าโลกนี้โหดร้ายจนเกินไป
แต่ที่เด็ดกว่านั้น คือ ยังมีฉากเด็ดมา service คนอ่าน และมีฉากหวานมาคอยเยียวยาหัวใจเป็นช่วง ๆ ได้ด้วย เรียกได้ว่ารวมเอาหลากหลายอารมณ์ซึ่งไม่น่าจะเข้ากันได้มาหลอมรวมกันได้แบบลงตัว เกินคาดไปอีก
อยากแนะนำสำหรับดราม่าสายเเข็งค่ะ มาดูกันว่าจะเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้ได้มั้ย :)
เมื่อคนสองคนที่มีบาดแผลหนักมาเจอกัน เรื่องราวความรักจึงไม่มีอะไรง่ายเลย ผู้เขียนใส่ปมมาให้ทั้งพระเอกนางเอกแบบไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน เหตุผลเบื้องหลังก็ชวนเชื่อ ชวนบีบหัวใจ จนไม่อาจห้ามน้ำตา ความขมไต่ระดับจากขั้นซึม ๆ เป็นน้ำตาไหลพราก ๆ แบบไม่อาจหยุดได้ ทัชใจจนแทบแตกสลายลงไปด้วยกัน เหมือนอยู่ตรงกลางระหว่างพระนาง เข้าใจทั้งสองคน ก็เลยรวดร้าวไปกับเขาแบบอินขั้นสุด
ชอบหน้าปก ชื่อเรื่อง ที่เข้ากันดีเหลือเกินกับโทนอารมณ์ขณะอ่าน เริ่มจากอัดอั้น อึมครึม เหมือนตอนก่อนฝนตก ไปจนถึงตอนฝนตกลงมาเป็นน้ำตาของคนอ่านจริง ๆ
แม้จะแทรกประเด็นอ่อนไหวมากมาย แต่ผู้เขียนก็ไม่ใจร้าย เพราะได้แทรกสายรุ้งไว้ท่ามกลางสายฝนเป็นบทบรรยายดี ๆ ที่ให้ความหมายของการมีชีวิตอยู่ รวมไปถึงการมีตัวละครดี ๆ ที่คอยเป็นสายซับ ทำให้ไม่รู้สึกว่าโลกนี้โหดร้ายจนเกินไป
แต่ที่เด็ดกว่านั้น คือ ยังมีฉากเด็ดมา service คนอ่าน และมีฉากหวานมาคอยเยียวยาหัวใจเป็นช่วง ๆ ได้ด้วย เรียกได้ว่ารวมเอาหลากหลายอารมณ์ซึ่งไม่น่าจะเข้ากันได้มาหลอมรวมกันได้แบบลงตัว เกินคาดไปอีก
อยากแนะนำสำหรับดราม่าสายเเข็งค่ะ มาดูกันว่าจะเสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้ได้มั้ย :)
September 26, 2023
#What if...ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก
#สำลีสีชมพู
⚠️ข้อความต่อไปนี้เติมคอยน์มาอวยโดยเฉพาะ&พยายามแล้วที่จะไม่สปอยล์
☔อ่านWhat if...ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก ของ สำลีสีชมพูแล้วคิด-เห็น-รู้สึกอย่างไรบ้าง?....
1.รู้สึกเหมือนเจอHidden Gem💎+ค้นพบช้างเผือก(สีชมพู)ในดงmebเข้าให้แล้ววว!🐘
อ่านงานของ-สำลีสีชมพู-เรื่องนี้เรื่องที่2ค่ะ ประทับใจสุดๆทั้ง2เรื่อง😍 สไตล์การดำเนินเรื่องที่ชวนให้ติดตาม พัฒนาการความสัมพันธ์ของตลค. ความธรรมดาแต่มีเสน่ห์ล้นเหลือของพระเอก-นางเอก ข้อความทัชใจที่นข.ร้อยเรียงแล้วส่งผ่านตลค.มาถึงคนอ่าน ทุกสิ่งอย่างตรึงใจเราไว้ให้อยากอ่านอย่างไม่ละสายตาไปจนจบเลย💘 ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยอ่านงานกันมาก่อนแต่อยู่ๆมาทำเราสนุกได้ ซึมได้ สุขเศร้าเหงาหม่นฟินยิ้มตามได้ติดๆกัน2เรื่องขนาดนี้...มีของแน่ๆไม่ธรรมดาแล้วล่ะ รู้สึกว้าววววมากๆเหมือนค้นพบของเด็ดของดีเกินเรตติ้งหลักสิบ(อัปเดต24.09.2023)ที่หลายคนยังไม่ค่อยรู้ค่ะ 🤩🤩
2.พัทธ์-พัทธ์ธีรา~กระต่ายน้อยของพี่ดีน🐰
~สาวฟู้ดไซน์จิตใจดี ผู้มีหน้าตาเหมือนแม่ผู้ให้กำเนิดราวกับcopy-pasteมุนินทร์มุตตากาสะลองช้องปีบ แบบเห็นปุ๊บรู้เลยว่าลูกเต้าเหล่าใคร
ถ้าให้โหวตนางเอกสายชอกช้ำประจำปี2023 -พัทธ์ธีรา-สาวน่ารักตาใส ตัวเล็กๆบางๆมีฟันกระต่ายดูนุ่มนิ่มไปทั้งเนื้อทั้งตัวคนนี้...น่าจะติดโผมีลุ้นเข้ารอบไฟนอล10คนสุดท้ายแน่ๆ
**ทำไม?ยังไง?
--เพราะความรู้สึกผิดคิดว่าตนเองเป็นต้นเหตุให้พ่อกับน้องสาวต้องตายก่อนวัยอันควร ทำให้พัทธ์เติบโตมากับความรู้สึกโทษตัวเอง ถูกแม่แท้ๆครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนบนโลก มองข้าม,ละเลยความรู้สึก;ถูกทิ้งไว้ลำพังครั้งแล้วครั้งเล่า...แม้จะคิดว่าเจ็บจนชินชาแล้วแต่พอเจอซ้ำๆก็ยังช้ำใจทุกครั้ง😢
--แอบรักผู้ชายที่เขาไม่รักไม่แคร์...แค่มานอนด้วย มีเซ็กส์ด้วย...แต่ไ ม่ ไ ด้ รั ก😢
--จมจ่อมอยู่กับความคิดว่าตัวเองไร้ค่า โหยหาความรักความเมตตาาา~หิวความศรัทธาความมั่นใจจจจ ไขว่คว้าาา ความสุขความสดใสสส~แต่ก็คิดว่าตัวเองไม่คู่ควรที่จะได้รับความรักจากใคร
--ฉากหน้าพัทธ์มีรอยยิ้มโชว์ฟันกระต่าย2ซี่น่าร๊ากนุ้บนิ้บที่ทำให้ใจใครหลายคนสั่นไหว ...แต่ในใจโดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงา เหี่ยวเฉา เศร้าซึม อึมครึมเหมือนฝนตั้งเค้า🌫
--มีปมฝังใจในวันฝนตก🌧 ซ่อนแผลเหวอะหวะทั้งกายและใจไว้ด้วยรอยยิ้มสดใส ฝนตกเมื่อไหร่ ก็เหมือนมีใครมาเปิดแผลเอาเกลือโรยแล้วโบยตี เจ็บปวดทรมานจนนอนไม่หลับ😵
--พัทธ์เป็นนางเอกสไตล์น้องสาว...ดูนุ่มนิ่ม ขี้อ้อน เปราะบาง พร้อมจะแหลกสลายปลิวหายไปได้ทุกเมื่อ🍃...จนพี่สาวคนอ่านอยากจะเข้าไปกอดพัทธ์แน่นๆ ตบหลังเบาๆให้กำลังใจน้อน~"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรน้าา"
...แต่อ่านๆไป จะพบว่า ภายใต้ความน้อนนุ่มนิ่ม นี่คือคนเก่งที่หนึ่ง แข็งแกร่งดั่งหินผาและสามารถพาตัวเองผ่านเรื่องร้ายๆไปค้นพบความหมายของการมีชีวิตอยู่ที่ปลายอุโมงค์ ได้อย่างสวยสดงดงาม จนพี่สาวคนอ่านต้องปาดน้ำตาแล้วชมว่า~"พัทธ์เก่งมากกกกภูมิใจในตัวพัทธ์มากๆ👍🏻👍🏻เอาพี่ดีนห่อใส่ถุงกลับบ้านไปเลยค่ะพี่สาวยกให้"
---แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น---แม้พัทธ์จะต้องเจอเรื่องหนักหนาสาหัสกว่าจะได้มีความสุข...ในมุมมองของเราพัทธ์ยังถือว่าโชคดีมากๆนะ พัทธ์มีฐานะ มีเงินมรดกที่พ่อทิ้งไว้ให้อยู่สบายๆไปได้ตลอดชีวิต สถานะการเงินดี อยากซื้ออะไร อยากไปพักใจตปท.เมื่อไหร่ ก็ไปได้เลย ***ดังนั้นใครที่ใจบาง ลังเลใจ ว่าจะอ่านดีไหมนะ🤔 กลัวอ่านแล้วดิ่ง ตับพังจัง...ขอบอกว่า ความเศร้าของพัทธ์นั้นเป็นความเศร้าที่มีเงินในกระเป๋ารองรับ สบายใจได้ อ่านเถอะ!!^^
3.พี่ดีน-ธันวา...
--พื้นเพพี่ดีน���ป็นคนเชียงราย ย้ายมาเรียน+ทำงานในกทม.เป็นผู้ชายข้างห้องคอนโดเดียวกับพัทธ์
--เป็นลูกคนกลาง มีแผลในใจจากพ่อ-แม่แยกทาง พ่อเลือกจากไปกับพี่ชาย ส่วนพี่ดีนอยู่กับแม่และน้องสาว
--เปิดตัวแบบร้ายๆ ดุๆ ดูขบถ ประชดประชัน เกรี้ยวกราด พร้อมฟาด ไม่แยแส ไม่แคร์ใคร
--ใจพังอกกลัดหนองเพราะโดนแฟนสาวที่คบมากว่า10ปีนอกใจ พอกินเหล้าเมาแล้วก็อยากหาที่ระบาย😢
--พี่ดีนไม่เชื่อในรัก ไม่คิดแต่งงาน เพราะรู้ซึ้งจากเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตว่าคำว่ารักนิรันดร์นั้นมันไม่มีอยู่จริง
--เป็นผู้ชายที่ชิมคำแรกๆจะ���มๆ(แต่ไม่อยากคายนะ) และจะยิ่งทวีความขมไปเรื่อยๆให้เราตายใจ แต่อ่านไปอ่านไปพี่ดีนจะค่อยๆหวานแบบที่ไม่นึกไม่ฝันว่าผู้ชายเย็นชาไร้หัวใจในวันนั้น...จะอ่อนโยนอบอุ่นกรุ่นไอรักได้ขนาดนี้
--เนื้อแท้พี่ดีนอ่อนโยนและใจดี แต่ด้วยพื้นนิสัยเป็นคน รักแรง เกลียดแรง ปากหนัก ถ้าไม่มั่นใจก็จะตั้งกำแพงสูงๆใส่ไว้ก่อน แต่เมื่อยอมเปิดใจและมั่นใจว่ารัก คือชัดเจน จริงใจ ถึงไหนถึงกันอย่างที่สุด แครักเตอร์พี่ดีนทำให้เรานึกถึงประโยคที่ว่า"ธรรมะแท้ไม่มีคำปลอบใจ" เพราะทุกประโยคทุกคำพูดของพี่ดีนคือเรียลมาก ดูหวานน้อยไม่ปรุงแต่งแต่มาจากใจจริงทุกคำ เป็นความโรแมนติกที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริง แล้วพอคนที่พูดน้อยๆ เน้นทำมากกว่าพูด ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกมาพูดคำว่า"รัก"นะ...โอ้ยยย มันดีมันแรร์มันซาบซึ้งมันคุ้มค่ากับที่รอมากๆค่ะ😢
4.จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์วาบหวามที่อ่านแล้วหายใจไม่ทั่วท้อง
เมื่อคนนึงก็เหงาๆ และชอบเขา ไม่อยากนอนเฉาๆลำพังในวันฝนตก ส่วนอีกคนก็เมาๆ อยากเ-า แต่ไม่อยากหาเหาใส่หัวไปพัวพันให้ใจเจ็บเพราะยังเข็ดขยาดกับรักครั้งเก่า
ดีลลับเป็นแค่"คู่นอน"(BED ONLY NO BREAKFAST)ระหว่างพัทธ์ กับ พี่ดีน จึงเกิดขึ้น
~ช่วงนี้ถึงจะแซ่บแต่ก็แซ่บแบบหน่วงๆช้ำๆไปกับพัทธ์ค่ะ😢 เพราะพี่ดีนใจร้ายใจดำมากกกกกกกก
แต่ความสะบักสะบอมทั้งหมดทั้งมวล(ของเรา)...ถูกเยียวยาด้วยซีนพี่ดีนใส่แว่นค่ะ🔥 แซ่บเว่อร์!🤓
5.ไม่สามารถด่าตัวละครไหนได้แบบเต็มปากเต็มคำเลย💢
ถ้ามองในมุมของตลค.นั้นๆ ทุกคนต่างก็มีเหตุผลของการกระทำแทบทั้งนั้นค่ะ เป็นนิยายที่มองดีๆจะพบว่าไม่มีตัวร้ายเลย ทุกคนล้วนมีมิติ กลมๆเทาๆ ดี-ร้ายปนเป ทั้งแม่ของพัทธ์ ทั้งแม่ของพี่ดีน อ่านแล้วด่าใครได้ไม่เต็มที่ค่ะ😅 แต่ที่ใจอยากด่าบ่อยๆเพราะหมั่นไส้เป็นการส่วนตัวก็คือพี่ดีนที่ปากเสียใส่พัทธ์แล้วรู้สึกผิดแต่ทำเป็นเก๊กฟอร์มจัด;ยัยโรสแฟนเก่าที่ชอบดอทคอมโผล่มาผิดที่ผิดทางบ่อยๆ😑;คุณแม่พี่ดีนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวแต่เจ้ากี้เจ้าการ
แต่ก็อย่างที่บอกด่าใครได้ไม่เต็มที่ เพราะไรต์ใส่รายละเอียดของแทบทุกตลค.ให้ทุกคนต่างมีเหตุผลของตน ที่แม้คนอ่านอย่างเราจะขัดใจหมั่นไส้บ้างอะไรบ้างแต่ก็ต้องยอมรับ😅
สุดท้ายนี้...
ถ้าใครสนใจอ่านเรื่องนี้ ลองดูTrigger Warningที่คำนำนข.ก่อนนะคะว่าไหวไหม ;ลองอ่านตัวอย่างดูก่อน(แต่เราบอกไว้เลยว่าถ้าหลงมาอ่านตัวอย่างแล้วล่ะก็ หึหึหึ⚠️ ระวังคุณจะหยุดไม่ได้!!!จะเกิดความอยากอ่านต่อจนต้องรีบกดซื้อ!!😆)
....มีหลายๆซีนหลายประโยคในเรื่องนี้ที่เราชอบมากๆๆๆๆ จดไว้ได้เป็นหน้าๆเลย
exp.
--ชอบที่พี่ดีนพูดถึงแผลเป็นของพัทธ์(พี่ดีนพูดได้หล่อมากกกก😍)
" แล้วไม่อายเหรอคะ พัทธ์มีแผลเป็นเบ้อเริ่มเลย"
"ไม่อายทำไมต้องอาย รอยแผลเป็นพวกนั้นช่วยให้พัทธ์อยู่รอดจนมาเจอกับพี่ ต้องขอบคุณแผลพวกนั้นนะ"
--ชอบซีนที่พัทธ์ปลดล็อก🔓ตอนยืนมองน้ำตกไนแอการา~มองหาสิ่งเล็กน้อยที่ทำให้มีความสุขมากกว่าขุดค้นส่วนที่ทำให้เป็นทุกข์
"ความหมายของการมีชีวิต คือแบบนี้ละมั้งคือการซาบซึ้งกับสิ่งเล็กๆน้อยๆที่อยู่รอบกายเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ เป็นครั้งแรกที่พัทธ์ธีรารู้สึกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เธอมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้"🥹
--ชอบซีนพี่ดีนขอแต่งงาน💍
"แต่งงานกันมั้ย ในวันที่พัทธ์รู้สึกแย่ ในวันที่พัทธ์กังวล ในวันที่รู้สึกว่าโลกทั้งใบหันหลังให้พัทธ์ พี่อยากเป็นคนๆนั้นที่จะจับมือพัทธ์ ยืนเคียงข้างพัทธ์ แล้วก้าวผ่านทุกสิ่งทุกอย่างไปด้วยกัน ที่ขอแต่งงานในวันนี้ไม่ใช่การรับผิดชอบไม่ใช่ความผิดพลาด ความผิดพลาดเดียวที่เคยเกิดขึ้นคือการที่พี่ปล่อยให้เรื่องระหว่างเราเริ่มต้นแบบนั้น แต่พี่สัญญาว่าหลังจากที่รู้ว่ารักพัทธ์ทุกสิ่งทุกอย่างทุกการกระทำคือความตั้งใจ"
(พูดขนาดนี้ไม่ตอบว่า"แต่งค่ะ"ยังไงไหว😢)
--ชอบซีนพี่ดีนใส่แว่น(เพราะหึง)🤓
"ทำไมพี่ดีนใส่แว่น"
"ชอบไม่ใช่เหรอ หนุ่มแว่นน่ะ"
--ชอบตอนพัทธ์อ้อน ติดสกินชิป นัวเนียพี่ดีน🥰
"พี่ดีน ~เหนื่อยมั้ยคะ พัทธ์นวดให้"
(พี่ดีนหลงหัวปักหัวปำแล้วจ้าาา)
ฯลฯ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ😍☔
ปล.1
เราว่าพี่แดนกับล.น่าจะแอบมีซัมติงกันนะ เราสัมผัสได้🤭
ปล.2
ชื่อ"สำลีสีชมพู"เข้ามานั่งในใจเราแล้ว🪑 ขอส่งกำลังใจหนักๆให้คุณไรต์ค่ะ 🫶🏼จากนี้เราหวังว่าจะได้อ่านงานของคุณไรต์อีกเยอะๆๆๆๆๆๆเลยนะคะ❤
เราอาจจะไม่ใช่นักอ่านที่พิมพ์บอกคุณไรต์ว่า "แค่เห็นชื่อสำลีสีชมพูก็กดซื้อเลย","ไม่เคยผิดหวังเลยกับนปก.นี้"(เราเลยจุดนั้นมาแล้ว😗)...แต่เราสัญญาว่าถ้ารู้ว่าคุณไรต์ออกงานใหม่เมื่อไหร่เราจะรีบมากดตัวอย่างอ่านก่อน ถ้าเรื่องไหนไม่ชอบเราจะเงียบๆไว้🤫🤫แต่เรื่องไหนที่อ่านแล้วรู้สึกชอบมากๆค่ดๆชอบจนทนเก็บไว้รู้คนเดียวไม่ไหว~เราจะมาอวยแบบไม่กั๊กแบบที่ทำอยู่ตอนนี้แน่ๆค่ะ❤
#สำลีสีชมพู
⚠️ข้อความต่อไปนี้เติมคอยน์มาอวยโดยเฉพาะ&พยายามแล้วที่จะไม่สปอยล์
☔อ่านWhat if...ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก ของ สำลีสีชมพูแล้วคิด-เห็น-รู้สึกอย่างไรบ้าง?....
1.รู้สึกเหมือนเจอHidden Gem💎+ค้นพบช้างเผือก(สีชมพู)ในดงmebเข้าให้แล้ววว!🐘
อ่านงานของ-สำลีสีชมพู-เรื่องนี้เรื่องที่2ค่ะ ประทับใจสุดๆทั้ง2เรื่อง😍 สไตล์การดำเนินเรื่องที่ชวนให้ติดตาม พัฒนาการความสัมพันธ์ของตลค. ความธรรมดาแต่มีเสน่ห์ล้นเหลือของพระเอก-นางเอก ข้อความทัชใจที่นข.ร้อยเรียงแล้วส่งผ่านตลค.มาถึงคนอ่าน ทุกสิ่งอย่างตรึงใจเราไว้ให้อยากอ่านอย่างไม่ละสายตาไปจนจบเลย💘 ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยอ่านงานกันมาก่อนแต่อยู่ๆมาทำเราสนุกได้ ซึมได้ สุขเศร้าเหงาหม่นฟินยิ้มตามได้ติดๆกัน2เรื่องขนาดนี้...มีของแน่ๆไม่ธรรมดาแล้วล่ะ รู้สึกว้าววววมากๆเหมือนค้นพบของเด็ดของดีเกินเรตติ้งหลักสิบ(อัปเดต24.09.2023)ที่หลายคนยังไม่ค่อยรู้ค่ะ 🤩🤩
2.พัทธ์-พัทธ์ธีรา~กระต่ายน้อยของพี่ดีน🐰
~สาวฟู้ดไซน์จิตใจดี ผู้มีหน้าตาเหมือนแม่ผู้ให้กำเนิดราวกับcopy-pasteมุนินทร์มุตตากาสะลองช้องปีบ แบบเห็นปุ๊บรู้เลยว่าลูกเต้าเหล่าใคร
ถ้าให้โหวตนางเอกสายชอกช้ำประจำปี2023 -พัทธ์ธีรา-สาวน่ารักตาใส ตัวเล็กๆบางๆมีฟันกระต่ายดูนุ่มนิ่มไปทั้งเนื้อทั้งตัวคนนี้...น่าจะติดโผมีลุ้นเข้ารอบไฟนอล10คนสุดท้ายแน่ๆ
**ทำไม?ยังไง?
--เพราะความรู้สึกผิดคิดว่าตนเองเป็นต้นเหตุให้พ่อกับน้องสาวต้องตายก่อนวัยอันควร ทำให้พัทธ์เติบโตมากับความรู้สึกโทษตัวเอง ถูกแม่แท้ๆครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนบนโลก มองข้าม,ละเลยความรู้สึก;ถูกทิ้งไว้ลำพังครั้งแล้วครั้งเล่า...แม้จะคิดว่าเจ็บจนชินชาแล้วแต่พอเจอซ้ำๆก็ยังช้ำใจทุกครั้ง😢
--แอบรักผู้ชายที่เขาไม่รักไม่แคร์...แค่มานอนด้วย มีเซ็กส์ด้วย...แต่ไ ม่ ไ ด้ รั ก😢
--จมจ่อมอยู่กับความคิดว่าตัวเองไร้ค่า โหยหาความรักความเมตตาาา~หิวความศรัทธาความมั่นใจจจจ ไขว่คว้าาา ความสุขความสดใสสส~แต่ก็คิดว่าตัวเองไม่คู่ควรที่จะได้รับความรักจากใคร
--ฉากหน้าพัทธ์มีรอยยิ้มโชว์ฟันกระต่าย2ซี่น่าร๊ากนุ้บนิ้บที่ทำให้ใจใครหลายคนสั่นไหว ...แต่ในใจโดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงา เหี่ยวเฉา เศร้าซึม อึมครึมเหมือนฝนตั้งเค้า🌫
--มีปมฝังใจในวันฝนตก🌧 ซ่อนแผลเหวอะหวะทั้งกายและใจไว้ด้วยรอยยิ้มสดใส ฝนตกเมื่อไหร่ ก็เหมือนมีใครมาเปิดแผลเอาเกลือโรยแล้วโบยตี เจ็บปวดทรมานจนนอนไม่หลับ😵
--พัทธ์เป็นนางเอกสไตล์น้องสาว...ดูนุ่มนิ่ม ขี้อ้อน เปราะบาง พร้อมจะแหลกสลายปลิวหายไปได้ทุกเมื่อ🍃...จนพี่สาวคนอ่านอยากจะเข้าไปกอดพัทธ์แน่นๆ ตบหลังเบาๆให้กำลังใจน้อน~"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรน้าา"
...แต่อ่านๆไป จะพบว่า ภายใต้ความน้อนนุ่มนิ่ม นี่คือคนเก่งที่หนึ่ง แข็งแกร่งดั่งหินผาและสามารถพาตัวเองผ่านเรื่องร้ายๆไปค้นพบความหมายของการมีชีวิตอยู่ที่ปลายอุโมงค์ ได้อย่างสวยสดงดงาม จนพี่สาวคนอ่านต้องปาดน้ำตาแล้วชมว่า~"พัทธ์เก่งมากกกกภูมิใจในตัวพัทธ์มากๆ👍🏻👍🏻เอาพี่ดีนห่อใส่ถุงกลับบ้านไปเลยค่ะพี่สาวยกให้"
---แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น---แม้พัทธ์จะต้องเจอเรื่องหนักหนาสาหัสกว่าจะได้มีความสุข...ในมุมมองของเราพัทธ์ยังถือว่าโชคดีมากๆนะ พัทธ์มีฐานะ มีเงินมรดกที่พ่อทิ้งไว้ให้อยู่สบายๆไปได้ตลอดชีวิต สถานะการเงินดี อยากซื้ออะไร อยากไปพักใจตปท.เมื่อไหร่ ก็ไปได้เลย ***ดังนั้นใครที่ใจบาง ลังเลใจ ว่าจะอ่านดีไหมนะ🤔 กลัวอ่านแล้วดิ่ง ตับพังจัง...ขอบอกว่า ความเศร้าของพัทธ์นั้นเป็นความเศร้าที่มีเงินในกระเป๋ารองรับ สบายใจได้ อ่านเถอะ!!^^
3.พี่ดีน-ธันวา...
--พื้นเพพี่ดีน���ป็นคนเชียงราย ย้ายมาเรียน+ทำงานในกทม.เป็นผู้ชายข้างห้องคอนโดเดียวกับพัทธ์
--เป็นลูกคนกลาง มีแผลในใจจากพ่อ-แม่แยกทาง พ่อเลือกจากไปกับพี่ชาย ส่วนพี่ดีนอยู่กับแม่และน้องสาว
--เปิดตัวแบบร้ายๆ ดุๆ ดูขบถ ประชดประชัน เกรี้ยวกราด พร้อมฟาด ไม่แยแส ไม่แคร์ใคร
--ใจพังอกกลัดหนองเพราะโดนแฟนสาวที่คบมากว่า10ปีนอกใจ พอกินเหล้าเมาแล้วก็อยากหาที่ระบาย😢
--พี่ดีนไม่เชื่อในรัก ไม่คิดแต่งงาน เพราะรู้ซึ้งจากเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตว่าคำว่ารักนิรันดร์นั้นมันไม่มีอยู่จริง
--เป็นผู้ชายที่ชิมคำแรกๆจะ���มๆ(แต่ไม่อยากคายนะ) และจะยิ่งทวีความขมไปเรื่อยๆให้เราตายใจ แต่อ่านไปอ่านไปพี่ดีนจะค่อยๆหวานแบบที่ไม่นึกไม่ฝันว่าผู้ชายเย็นชาไร้หัวใจในวันนั้น...จะอ่อนโยนอบอุ่นกรุ่นไอรักได้ขนาดนี้
--เนื้อแท้พี่ดีนอ่อนโยนและใจดี แต่ด้วยพื้นนิสัยเป็นคน รักแรง เกลียดแรง ปากหนัก ถ้าไม่มั่นใจก็จะตั้งกำแพงสูงๆใส่ไว้ก่อน แต่เมื่อยอมเปิดใจและมั่นใจว่ารัก คือชัดเจน จริงใจ ถึงไหนถึงกันอย่างที่สุด แครักเตอร์พี่ดีนทำให้เรานึกถึงประโยคที่ว่า"ธรรมะแท้ไม่มีคำปลอบใจ" เพราะทุกประโยคทุกคำพูดของพี่ดีนคือเรียลมาก ดูหวานน้อยไม่ปรุงแต่งแต่มาจากใจจริงทุกคำ เป็นความโรแมนติกที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริง แล้วพอคนที่พูดน้อยๆ เน้นทำมากกว่าพูด ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกมาพูดคำว่า"รัก"นะ...โอ้ยยย มันดีมันแรร์มันซาบซึ้งมันคุ้มค่ากับที่รอมากๆค่ะ😢
4.จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์วาบหวามที่อ่านแล้วหายใจไม่ทั่วท้อง
เมื่อคนนึงก็เหงาๆ และชอบเขา ไม่อยากนอนเฉาๆลำพังในวันฝนตก ส่วนอีกคนก็เมาๆ อยากเ-า แต่ไม่อยากหาเหาใส่หัวไปพัวพันให้ใจเจ็บเพราะยังเข็ดขยาดกับรักครั้งเก่า
ดีลลับเป็นแค่"คู่นอน"(BED ONLY NO BREAKFAST)ระหว่างพัทธ์ กับ พี่ดีน จึงเกิดขึ้น
~ช่วงนี้ถึงจะแซ่บแต่ก็แซ่บแบบหน่วงๆช้ำๆไปกับพัทธ์ค่ะ😢 เพราะพี่ดีนใจร้ายใจดำมากกกกกกกก
แต่ความสะบักสะบอมทั้งหมดทั้งมวล(ของเรา)...ถูกเยียวยาด้วยซีนพี่ดีนใส่แว่นค่ะ🔥 แซ่บเว่อร์!🤓
5.ไม่สามารถด่าตัวละครไหนได้แบบเต็มปากเต็มคำเลย💢
ถ้ามองในมุมของตลค.นั้นๆ ทุกคนต่างก็มีเหตุผลของการกระทำแทบทั้งนั้นค่ะ เป็นนิยายที่มองดีๆจะพบว่าไม่มีตัวร้ายเลย ทุกคนล้วนมีมิติ กลมๆเทาๆ ดี-ร้ายปนเป ทั้งแม่ของพัทธ์ ทั้งแม่ของพี่ดีน อ่านแล้วด่าใครได้ไม่เต็มที่ค่ะ😅 แต่ที่ใจอยากด่าบ่อยๆเพราะหมั่นไส้เป็นการส่วนตัวก็คือพี่ดีนที่ปากเสียใส่พัทธ์แล้วรู้สึกผิดแต่ทำเป็นเก๊กฟอร์มจัด;ยัยโรสแฟนเก่าที่ชอบดอทคอมโผล่มาผิดที่ผิดทางบ่อยๆ😑;คุณแม่พี่ดีนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวแต่เจ้ากี้เจ้าการ
แต่ก็อย่างที่บอกด่าใครได้ไม่เต็มที่ เพราะไรต์ใส่รายละเอียดของแทบทุกตลค.ให้ทุกคนต่างมีเหตุผลของตน ที่แม้คนอ่านอย่างเราจะขัดใจหมั่นไส้บ้างอะไรบ้างแต่ก็ต้องยอมรับ😅
สุดท้ายนี้...
ถ้าใครสนใจอ่านเรื่องนี้ ลองดูTrigger Warningที่คำนำนข.ก่อนนะคะว่าไหวไหม ;ลองอ่านตัวอย่างดูก่อน(แต่เราบอกไว้เลยว่าถ้าหลงมาอ่านตัวอย่างแล้วล่ะก็ หึหึหึ⚠️ ระวังคุณจะหยุดไม่ได้!!!จะเกิดความอยากอ่านต่อจนต้องรีบกดซื้อ!!😆)
....มีหลายๆซีนหลายประโยคในเรื่องนี้ที่เราชอบมากๆๆๆๆ จดไว้ได้เป็นหน้าๆเลย
exp.
--ชอบที่พี่ดีนพูดถึงแผลเป็นของพัทธ์(พี่ดีนพูดได้หล่อมากกกก😍)
" แล้วไม่อายเหรอคะ พัทธ์มีแผลเป็นเบ้อเริ่มเลย"
"ไม่อายทำไมต้องอาย รอยแผลเป็นพวกนั้นช่วยให้พัทธ์อยู่รอดจนมาเจอกับพี่ ต้องขอบคุณแผลพวกนั้นนะ"
--ชอบซีนที่พัทธ์ปลดล็อก🔓ตอนยืนมองน้ำตกไนแอการา~มองหาสิ่งเล็กน้อยที่ทำให้มีความสุขมากกว่าขุดค้นส่วนที่ทำให้เป็นทุกข์
"ความหมายของการมีชีวิต คือแบบนี้ละมั้งคือการซาบซึ้งกับสิ่งเล็กๆน้อยๆที่อยู่รอบกายเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ เป็นครั้งแรกที่พัทธ์ธีรารู้สึกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เธอมีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้"🥹
--ชอบซีนพี่ดีนขอแต่งงาน💍
"แต่งงานกันมั้ย ในวันที่พัทธ์รู้สึกแย่ ในวันที่พัทธ์กังวล ในวันที่รู้สึกว่าโลกทั้งใบหันหลังให้พัทธ์ พี่อยากเป็นคนๆนั้นที่จะจับมือพัทธ์ ยืนเคียงข้างพัทธ์ แล้วก้าวผ่านทุกสิ่งทุกอย่างไปด้วยกัน ที่ขอแต่งงานในวันนี้ไม่ใช่การรับผิดชอบไม่ใช่ความผิดพลาด ความผิดพลาดเดียวที่เคยเกิดขึ้นคือการที่พี่ปล่อยให้เรื่องระหว่างเราเริ่มต้นแบบนั้น แต่พี่สัญญาว่าหลังจากที่รู้ว่ารักพัทธ์ทุกสิ่งทุกอย่างทุกการกระทำคือความตั้งใจ"
(พูดขนาดนี้ไม่ตอบว่า"แต่งค่ะ"ยังไงไหว😢)
--ชอบซีนพี่ดีนใส่แว่น(เพราะหึง)🤓
"ทำไมพี่ดีนใส่แว่น"
"ชอบไม่ใช่เหรอ หนุ่มแว่นน่ะ"
--ชอบตอนพัทธ์อ้อน ติดสกินชิป นัวเนียพี่ดีน🥰
"พี่ดีน ~เหนื่อยมั้ยคะ พัทธ์นวดให้"
(พี่ดีนหลงหัวปักหัวปำแล้วจ้าาา)
ฯลฯ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ😍☔
ปล.1
เราว่าพี่แดนกับล.น่าจะแอบมีซัมติงกันนะ เราสัมผัสได้🤭
ปล.2
ชื่อ"สำลีสีชมพู"เข้ามานั่งในใจเราแล้ว🪑 ขอส่งกำลังใจหนักๆให้คุณไรต์ค่ะ 🫶🏼จากนี้เราหวังว่าจะได้อ่านงานของคุณไรต์อีกเยอะๆๆๆๆๆๆเลยนะคะ❤
เราอาจจะไม่ใช่นักอ่านที่พิมพ์บอกคุณไรต์ว่า "แค่เห็นชื่อสำลีสีชมพูก็กดซื้อเลย","ไม่เคยผิดหวังเลยกับนปก.นี้"(เราเลยจุดนั้นมาแล้ว😗)...แต่เราสัญญาว่าถ้ารู้ว่าคุณไรต์ออกงานใหม่เมื่อไหร่เราจะรีบมากดตัวอย่างอ่านก่อน ถ้าเรื่องไหนไม่ชอบเราจะเงียบๆไว้🤫🤫แต่เรื่องไหนที่อ่านแล้วรู้สึกชอบมากๆค่ดๆชอบจนทนเก็บไว้รู้คนเดียวไม่ไหว~เราจะมาอวยแบบไม่กั๊กแบบที่ทำอยู่ตอนนี้แน่ๆค่ะ❤
October 5, 2023
หนุ่มสาวเจอกันวันที่ฝนตก .. พี่ดีน-ธันวา ชายหนุ่มผู้พังจากความรัก พัทธ์-พัทธ์ธีรา หญิงสาวที่ต้องการอ้อมกอดในวันที่ฝนตก 🌨.. ความสัมพันธ์ทางกายจึงเกิดขึ้น .. ความสัมพันธ์ยาวนานถึง 2 ปี .. 😔 ดีน ผู้หมดความเชื่อมั่นในความรักว่าจะมี 'ตลอดไป' .. พัทธ์ ผู้กลัวความผิดหวังจากความรัก จึงไม่กล้ารัก รู้สึกว่าตนเองไม่สมควรจะถูกรัก .. เมื่อคนพัง ๆ สองคนมาเจอกัน .. เรื่องราวจะหนักหน่วงเพียงใด .. น้ำตาซึม .. ลุ้นกับความรักของทั้งคู่ ที่อึมครึ้มราวกับท้องฟ้าวันฝนตก .. บาดแผลที่ฝังลึกในใจของพัทธ์ จะถูกความรักของพี่ดีนลบ แล้ววาดความทรงจำสวยงามใหม่ .. จะยากเย็นแค่ไหน .. ต้องอ่าน 😏😏
🍀 เราเลือกที่จะอ่านเรื่องนี้เป็นตัวเล่ม .. ซื้อร้านแรกหมด ต้องไปร้านที่สอง .. อารมณ์อยากสัมผัสกระดาษ อยากเก็บตัวเล่ม อยากอ่านจบแล้วส่งต่อ ...
🍀 ไม่แน่ใจว่าเป็นเจตนาของนักเขียนหรือสำนักพิมพ์หรือไม่ .. ปล่อยหนังสือออกมาในช่วงฤดูฝน .. อ่านไปฝนตก ฟ้าผ่ากันไป .. ยิ่งเศร้า ฝนก็ยิ่งตก อึนครึมไปหมด .. #ตุลาหน้าฝน
🍀 ถ่ายทอดได้สื่อถึงอารมณ์ได้ดีมาก .. รู้สึกว่าสัมผัสได้ .. Part แรก ที่พัทธ์ยอมทุกอย่าง เพื่อได้อยู่กับดีน .. เรารับรู้ได้เลยว่านางเจ็บเก็บไว้ข้างใน แสดงออกมาแต่ด้านบวกของตัวเอง ดีนเป็นผู้กุมเกมรักครั้งนี้ .. Part สอง เป็นพี่ดีนที่ตามหาความรักที่ตนเองไม่เคยให้ค่ากับมัน .. พัทธ์ คนที่รู้สึกไม่สมควรเป็นผู้ถูกรัก ปมในใจวัยเด็ก เรื่องราวอดีตที่เจ็บปวด โรคในตัวเอง ..อ่านไปเรารู้สึกเจ็บปวดไปกับตัวละครด้วย .. นักเขียนใช้ภาษาเขียน คำที่ดึงอารมณ์ให้รู้สึกคล้อยตาม ละมุนในตัวภาษา
🍀 เรารู้สึกเข้าใจในตัวพัทธ์ที่จะสูญเสียแม่จากการเจ็บป่วย (พอดีแม่เพิ่งเสีย) .. แต่เราไม่เข้าใจอารมณ์ของคนป่วย "โรคซึมเศร้า" .. อะไรทำให้เศร้าถึงคิดฆ่าตัวตาย ทั้งที่มีความรักดี ๆ นอนกอดอยู่ข้าง ๆ มันทำให้เราอ่านแล้วรู้สึกอึดอัดกับนางเอกในเรื่อง (เราไม่มีความรู้เกี่ยวกับโรคซึมเศร้า) เราเป็นคนไม่อ่านคำนำ 555 จนกว่าจะอ่านจบ .. (เพราะไม่อยากรู้เรื่องก่อน)
🍀 ชอบที่นักเขียนมี key message ที่ต้องการสื่อกับผู้อ่าน เขียนได้ชัดเจน คงที่ เน้นย้ำ ถ่ายทอดผ่านตัวละคร .. ตอนที่พัทธ์ของยุติความสัมพันธ์ 'คู่นอน' เพราะต้องการคนที่มาใช้ชีวิตแบบแฟน พาไปกินข้าว ดูหนัง เดินเที่ยว เพราะที่ผ่านมาดีนไม่เคยให้สิ่งนั้นกับพัทธ์เลย ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ต้องการของพัทธ์อีกต่อไป
🍀 แอบคิดนิดว่า อะไรทำให้ 'ดีน' รัก 'พัทธ์' .. รักมากกว่ารักครั้งเก่า .. รักแบบ ..ให้ความปรารถนาดี ห่วงใย ปกป้องดูแล ทุ่มเท รักจนต้องให้คำมั่นสัญญา .. อาจจะเป็น Part แรก ที่พัทธ์เป็นพื้นที่ปลอดภัยให้กับพี่ดีน .. ทำให้ลืมความรักที่โดนหักหลัง .. ดีนเป็นคนพูดน้อย .. แต่พูดแต่ละที รู้เลยว่าผู้ชายคนนี้รักผู้หญิงมาก 💞
🍀 เราคิดว่าจะเป็นนิยายแนว feelgood .. อ่านมา 280 หน้า 😓😓 เพิ่งมารู้สึกว่า ..เฮ้ย!! มันเศร้าอ่ะ .. ป่วยอ่ะ .. แต่เราก็ชอบนะ เขียนให้คนอ่านเข้าถึงอารมณ์ ดึงอารมณ์คนอ่านให้รู้สึกตาม .. รวมถึงภาษาที่กินใจลึก .. สุดท้ายเราก็อ่านจนจบ .. Happy ending แบบเอาใจช่วย ขอความรักประคับประครองชีวิตคู่ ให้ยืนยาว
🍀 อ่านตามคนรีวิว .. อ่านเพราะอ่าน 'หยุดเวลารัก' .. อ่านเพราะเป็น 'ลำสีสีชมพู' 😘😘
ถึงแม้จะไม่ใช่นิยายแนว feelgood ทำให้เราจิตตกไปกับนางเอก แต่เราก็ชอบเรื่องนี้นะ เราชอบภาษาเขียนของนักเขียน ความตั้งใจถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกผ่านตัวอักษร .. ทำให้เราเข้าใจความหมายของการมีชีวิตอยู่ของคนสิ้นหวัง .. "การอยู่เพื่อดูสิ่งสวยงาม อยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อคนที่เรารัก .." สมบูรณ์แบบค่ะ
แอบนินทาแม่สามีพัทธ์นิดค่ะ .. ร้ายนะ .. ให้ไปนั่งดูแฟนตัวเองกินข้าวกับแฟนเก่า และครอบครัว .. สุด ๆ อ่ะ สงสารนางเอกมากกกกก 😭😭
🎈คำเตือน: นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่แนวโรแมนติกสีชมพู .. จิตไม่แข็งพอ ไม่แนะนำ หนักหน่วง แต่มันหยุดอ่านไม่ได้
🍀 เราเลือกที่จะอ่านเรื่องนี้เป็นตัวเล่ม .. ซื้อร้านแรกหมด ต้องไปร้านที่สอง .. อารมณ์อยากสัมผัสกระดาษ อยากเก็บตัวเล่ม อยากอ่านจบแล้วส่งต่อ ...
🍀 ไม่แน่ใจว่าเป็นเจตนาของนักเขียนหรือสำนักพิมพ์หรือไม่ .. ปล่อยหนังสือออกมาในช่วงฤดูฝน .. อ่านไปฝนตก ฟ้าผ่ากันไป .. ยิ่งเศร้า ฝนก็ยิ่งตก อึนครึมไปหมด .. #ตุลาหน้าฝน
🍀 ถ่ายทอดได้สื่อถึงอารมณ์ได้ดีมาก .. รู้สึกว่าสัมผัสได้ .. Part แรก ที่พัทธ์ยอมทุกอย่าง เพื่อได้อยู่กับดีน .. เรารับรู้ได้เลยว่านางเจ็บเก็บไว้ข้างใน แสดงออกมาแต่ด้านบวกของตัวเอง ดีนเป็นผู้กุมเกมรักครั้งนี้ .. Part สอง เป็นพี่ดีนที่ตามหาความรักที่ตนเองไม่เคยให้ค่ากับมัน .. พัทธ์ คนที่รู้สึกไม่สมควรเป็นผู้ถูกรัก ปมในใจวัยเด็ก เรื่องราวอดีตที่เจ็บปวด โรคในตัวเอง ..อ่านไปเรารู้สึกเจ็บปวดไปกับตัวละครด้วย .. นักเขียนใช้ภาษาเขียน คำที่ดึงอารมณ์ให้รู้สึกคล้อยตาม ละมุนในตัวภาษา
🍀 เรารู้สึกเข้าใจในตัวพัทธ์ที่จะสูญเสียแม่จากการเจ็บป่วย (พอดีแม่เพิ่งเสีย) .. แต่เราไม่เข้าใจอารมณ์ของคนป่วย "โรคซึมเศร้า" .. อะไรทำให้เศร้าถึงคิดฆ่าตัวตาย ทั้งที่มีความรักดี ๆ นอนกอดอยู่ข้าง ๆ มันทำให้เราอ่านแล้วรู้สึกอึดอัดกับนางเอกในเรื่อง (เราไม่มีความรู้เกี่ยวกับโรคซึมเศร้า) เราเป็นคนไม่อ่านคำนำ 555 จนกว่าจะอ่านจบ .. (เพราะไม่อยากรู้เรื่องก่อน)
🍀 ชอบที่นักเขียนมี key message ที่ต้องการสื่อกับผู้อ่าน เขียนได้ชัดเจน คงที่ เน้นย้ำ ถ่ายทอดผ่านตัวละคร .. ตอนที่พัทธ์ของยุติความสัมพันธ์ 'คู่นอน' เพราะต้องการคนที่มาใช้ชีวิตแบบแฟน พาไปกินข้าว ดูหนัง เดินเที่ยว เพราะที่ผ่านมาดีนไม่เคยให้สิ่งนั้นกับพัทธ์เลย ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ต้องการของพัทธ์อีกต่อไป
🍀 แอบคิดนิดว่า อะไรทำให้ 'ดีน' รัก 'พัทธ์' .. รักมากกว่ารักครั้งเก่า .. รักแบบ ..ให้ความปรารถนาดี ห่วงใย ปกป้องดูแล ทุ่มเท รักจนต้องให้คำมั่นสัญญา .. อาจจะเป็น Part แรก ที่พัทธ์เป็นพื้นที่ปลอดภัยให้กับพี่ดีน .. ทำให้ลืมความรักที่โดนหักหลัง .. ดีนเป็นคนพูดน้อย .. แต่พูดแต่ละที รู้เลยว่าผู้ชายคนนี้รักผู้หญิงมาก 💞
🍀 เราคิดว่าจะเป็นนิยายแนว feelgood .. อ่านมา 280 หน้า 😓😓 เพิ่งมารู้สึกว่า ..เฮ้ย!! มันเศร้าอ่ะ .. ป่วยอ่ะ .. แต่เราก็ชอบนะ เขียนให้คนอ่านเข้าถึงอารมณ์ ดึงอารมณ์คนอ่านให้รู้สึกตาม .. รวมถึงภาษาที่กินใจลึก .. สุดท้ายเราก็อ่านจนจบ .. Happy ending แบบเอาใจช่วย ขอความรักประคับประครองชีวิตคู่ ให้ยืนยาว
🍀 อ่านตามคนรีวิว .. อ่านเพราะอ่าน 'หยุดเวลารัก' .. อ่านเพราะเป็น 'ลำสีสีชมพู' 😘😘
ถึงแม้จะไม่ใช่นิยายแนว feelgood ทำให้เราจิตตกไปกับนางเอก แต่เราก็ชอบเรื่องนี้นะ เราชอบภาษาเขียนของนักเขียน ความตั้งใจถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกผ่านตัวอักษร .. ทำให้เราเข้าใจความหมายของการมีชีวิตอยู่ของคนสิ้นหวัง .. "การอยู่เพื่อดูสิ่งสวยงาม อยู่เพื่อตัวเอง อยู่เพื่อคนที่เรารัก .." สมบูรณ์แบบค่ะ
แอบนินทาแม่สามีพัทธ์นิดค่ะ .. ร้ายนะ .. ให้ไปนั่งดูแฟนตัวเองกินข้าวกับแฟนเก่า และครอบครัว .. สุด ๆ อ่ะ สงสารนางเอกมากกกกก 😭😭
🎈คำเตือน: นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่แนวโรแมนติกสีชมพู .. จิตไม่แข็งพอ ไม่แนะนำ หนักหน่วง แต่มันหยุดอ่านไม่ได้
September 17, 2023
5/5 เต็มสิบให้ยี่สิบ
ไม่เคยอ่านนักเขียนคนนี้มาก่อน อ่านคำโปรย แอบคิดพล็อตแนวนี้เราก็น่าจะอ่านได้นะ พออ่านจริงน้ำตาไหลTT นักเขียนเล่าเรื่องเก่ง สำนวนดี รู้ตัวอีกทีก็อ่านโต้รุ่งเสียแล้ว
ชอบในมุมมองที่นักเขียนนำเสนอ ที่ไม่ได้มีแค่ด้านเดียว เหตุการณ์เดียวกันแต่ละคนมีมุมมองที่ต่างกัน และต่อให้มีปมมาเรื่อยๆ ก็ยังอ่านได้สนุก สิ่งที่ชอบมากที่สุดรองจากโครงเรื่องและสำนวน คงจะเป็นปมระหว่าง พัทธ์ธีรา กับ พรพธู อ่านแล้วเหมือนโดนน็อคคาเวที
ไม่เคยอ่านนักเขียนคนนี้มาก่อน อ่านคำโปรย แอบคิดพล็อตแนวนี้เราก็น่าจะอ่านได้นะ พออ่านจริงน้ำตาไหลTT นักเขียนเล่าเรื่องเก่ง สำนวนดี รู้ตัวอีกทีก็อ่านโต้รุ่งเสียแล้ว
ชอบในมุมมองที่นักเขียนนำเสนอ ที่ไม่ได้มีแค่ด้านเดียว เหตุการณ์เดียวกันแต่ละคนมีมุมมองที่ต่างกัน และต่อให้มีปมมาเรื่อยๆ ก็ยังอ่านได้สนุก สิ่งที่ชอบมากที่สุดรองจากโครงเรื่องและสำนวน คงจะเป็นปมระหว่าง พัทธ์ธีรา กับ พรพธู อ่านแล้วเหมือนโดนน็อคคาเวที
August 30, 2023
เรื่องนี้โดนตกตั้งแต่คำโปรยบวกกับกำลังอยากอ่านอะไรหม่น ๆ เลยถือว่ามาได้ถูกจังหวะและยังเป็นผลงานแรกที่เราได้อ่านของนามปากกาสำลีสีชมพูอีกด้วย แต่บอกเลยว่าเรื่องนี้มีประเด็นที่อ่อนไหวประมาณหนึ่งเลย เพราะฉะนั้นเลยขอติด TW เตือนคนที่จะอ่านหน่อยแล้วกันนะคะ
TW: depression, suicide thoughts
What if…ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก เรื่องราวของคนสองคนที่บังเอิญมาพบเจอกันในวันที่ใจอ่อนแอในคืนที่ฝนตก ‘พัทธ์ หรือ พัทธ์ธีรา’ นักศึกษาปริญญาโทผู้ซึ่งมีปมปัญหาในอดีตที่ฝังใจและก้าวข้ามมันไม่ได้สักที ทุกครั้งที่ฝนตกเธอจะรู้สึกเจ็บปวดช่วงขาและสะโพกจนทำให้นอนไม่หลับเลยตัดสินใจลงไปซื้อของกินใต้คอนโดทำให้บังเอิญได้พบเจอกับ ‘ดีน หรือ ธันวา’ ที่พึ่งเลิกกับแฟนสาวที่คบมายาวนานถึงเก้าปีสาเหตุเพราะการนอกใจ เมื่อความบังเอิญไม่ได้เกิดขึ้นเพียงครั้งสองครั้งและต่างคนต่างก็ต้องการกันและกันเพื่อเยียวยาแผลใจตัวเอง ความสัมพันธ์กันแบบ ‘คู่นอน’ จึงเกิดขึ้น จากที่คิดว่าคงเป็นแค่ความสัมพันธ์ชั่วคราว แต่ทั้งคู่ก็อยู่กันแบบนั้นยาวนานถึงสองปี เป็นสองปีที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้เรื่องราวอื่น ๆ ในชีวิตของอีกฝ่ายเลย แต่ทั้งคู่ต่างก็ผูกพันธ์กันโดยไม่รู้ตัวและเมื่อความรู้สึกเริ่มถลำถลึกมันก็ยากที่จะถอนตัวกลับ และเพราะความสัมพันธ์ทั้งคู่เริ่มขึ้นกันแบบผิดที่ผิดทางบวกกับการกลัวที่จะสื่อสารความรู้สึกของตัวเองออกไปทำให้ทุกอย่างมันยากไปหมด
นางเอกของเราเป็นคนที่น่าสงสารมาก ๆ ภายใต้รอยยิ้มที่แสดงออกออกมานั้นซ่อนสิ่งต่าง ๆ เอาไว้ภายในมากมาย การยึดติดกับความคิดที่ว่า ‘ตัวเองไม่สมควรได้รับความรัก’ นั้นชวนให้ปวดใจเหลือเกิน อยากจะกอดน้องพัทธ์แน่น ๆ และด้วยความที่แอบรักอีกฝ่ายมานานถึงสองปี เจอความไม่ชัดเจนจากชายหนุ่มอยู่ตลอด บทจะใจดีก็แสนดีจนชวนหวั่นไหว แต่บทจะใจร้ายก็ทำเอาคนโดนกระทำฝังใจไปอีกนาน พี่ดีนหรือธันวาเนี่ยเป็นคนที่น่าโมโหมาก ๆ ในช่วงแรกของเรื่อง ปากไม่รู้อมพะนำอะไรอยู่ถึงไม่ยอมพูดความรู้สึกของตัวเองให้อีกฝ่ายรับรู้สักที ปล่อยให้น้องพัทธ์เข้าใจผิดอยู่ได้ตั้งนาน แถมพี่เขายังเป็นคนที่ความรู้สึกช้าเอามาก ๆ จนทุกอย่างเกือบจะสายไปนั่นแหละถึงได้รู้สึก
ด้วยความที่เนื้อเรื่องมันค่อนข้างหนักและมีประเด็นที่ชวนอ่อนไหว เลยขอเลี่ยงการพูดถึงเนื้อเรื่องมากไปกว่านี้นะคะ อยากให้ได้ไปซึมซับและมีประสบการณ์ในการอ่านเอง นักเขียนเดินเรื่องค่อนข้างเร็ว กระชับเพราะเป็นเรื่องที่ไม่ได้ยาวแต่การเรียบเรียงลำดับการเล่าเรื่องนั้นดีมากเลยค่ะ สำนวนก็อ่านง่ายลื่นไหล พาเราค่อย ๆ ไต่ระดับความขมไปจนถึงจุดที่ชวนแตกสลายไปกับตัวละครได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ และปลอบประโลมเราอีกทีในช่วงท้าย อ่านจบพร้อมความรู้สึกอิ่มเอมใจและดีใจไปกับน้องพัทธ์และพี่ดีนที่ได้พบเจอความสุขในชีวิตสักที เป็นเรื่องราวที่ดีมาก ๆ รู้สึกดีใจที่ได้อ่าน หนังสือได้ทิ้งช่องว่างบางอย่างในใจเราตอนที่อ่านจบ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคืออะไร รู้แต่ว่าในหัวคิดถึงฉากนั้นฉากนั้นนี้ในหนังสือซ้ำไปมากว่าจะเรียบเรียงทุกอย่างในหัวออกมาได้
คุณนักเขียนถ่ายทอดเรื่องราวของผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้าหรือการที่ต้องรับมือการผู้ที่เป็นโรคนี้ได้เป็นอย่างดี ชวนให้เข้าอกเข้าใจการกระทำตัวละครมากขึ้น อีกทั้งยังมีเรื่องของการไปพบจิตแพทย์ที่ควรมองว่าเป็นเรื่องปกติ เราชอบที่ตัวละครลิลเลือกที่จะไปพูดคุยกับหมอเพราะจัดการกับความเครียดไม่ได้ และการเปิดอกคุยกันของพัทธ์กับลิลในตอนที่ได้คุยกันครั้งแรก เข้าใจเลยว่าบางทีการพูดคุยเรื่องบางเรื่องกับคนที่ไม่ได้รู้จักกันอาจจะมีความสบายใจมากกว่าคนที่รู้จักเราเป็นอย่างดี ฉากนี้คือเข้าใจมาก ๆ เลย
ถ้าความรักและความต้องการที่จะได้มาครอบครองของเขาทำให้เธอต้องร้องไห้ ธันวาคิดว่าการมองเธอมีความสุขและหัวเราะจากที่ไกล ๆ เช่นนี้อาจเป็นคำตอบสำหรับพวกเขาทั้งสองคน
เพราะความสัมพันธ์ที่เริ่มมาอย่างผิดที่ผิดทาง เพราะต่างฝ่ายต่างสร้างรอยแผลให้แก่กันทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ฉากนี้ที่น้ำตกไนแอการาทำเราน้���ตาซึมเลย สงสารธันวามาก ๆ เราชอบกิมมิคในเรื่องที่ไม่รู้นักเขียนตั้งใจหรือเปล่า แต่เราจะเห็นการบรรยายในหลาย ๆ ฉากที่นางเอกเสียใจระหว่างที่อ่านจะมีคำว่า ‘ถ้า…’ อยู่เสมอคล้องกับชื่อเรื่องที่เป็น what if เลย
‘พี่ก็ยังไม่เชื่อในคำว่าชั่วนิรันดร์ เพราะมนุษย์ไม่ได้อยู่ด้วยกันจนชั่วฟ้าดินสลาย แต่พี่ก็ยังอยากจะรัก ให้เหมือนชีวิตนี้จะรักใครไม่ได้อีก’
การเข้าใจและยอมรับ การเปิดเปลือยความรู้สึกในฉากนี้ถือเป็นการปลดล็อคสิ่งต่าง ๆ ในใจของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี เป็นอีกฉากที่ประทับใจและซึ้งใจไปกับความรักของพี่ดีนและน้องพัทธ์มาก ๆ ทั้งคู่เก่งมากที่ผ่านเรื่องราวทุกอย่างมาได้
เขียนวกไปวนมาซะยาว สุดท้ายแล้วก็อยากบอกว่าทุกคนต่างก็มีแผลที่มองไม่เห็นกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะจัดการกับมันยังไง บางอย่างก็ยากที่จะก้าวผ่านมันไปได้ด้วยตัวเอง ก็อยากจะโอบกอดทุกคนที่กำลังเผชิญอยู่กับเรื่องทุกข์ใจและอยากบอกอีกว่าทุกคนสมควรได้รับความรักนะคะ ต่อให้รู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีใครรักอย่างน้อยก็อย่าลืมที่จะรักตัวเอง What if…ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก เป็นเรื่องโรแมนติกดรามาที่สร้างความประทับใจให้กับเรามาก ๆ เลยค่ะ อยากแนะนำให้ทุกคนได้อ่านเลย แต่ก็อย่างที่บอกไปว่าควรเช็ค TW ก่อนอ่านกันด้วยนะคะ สำหรับนามปากกาสำลีสีชมพูจะตามไปอ่านผลงานอื่น ๆ อีกแน่นอน ชอบมาก ๆ เลย
TW: depression, suicide thoughts
What if…ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก เรื่องราวของคนสองคนที่บังเอิญมาพบเจอกันในวันที่ใจอ่อนแอในคืนที่ฝนตก ‘พัทธ์ หรือ พัทธ์ธีรา’ นักศึกษาปริญญาโทผู้ซึ่งมีปมปัญหาในอดีตที่ฝังใจและก้าวข้ามมันไม่ได้สักที ทุกครั้งที่ฝนตกเธอจะรู้สึกเจ็บปวดช่วงขาและสะโพกจนทำให้นอนไม่หลับเลยตัดสินใจลงไปซื้อของกินใต้คอนโดทำให้บังเอิญได้พบเจอกับ ‘ดีน หรือ ธันวา’ ที่พึ่งเลิกกับแฟนสาวที่คบมายาวนานถึงเก้าปีสาเหตุเพราะการนอกใจ เมื่อความบังเอิญไม่ได้เกิดขึ้นเพียงครั้งสองครั้งและต่างคนต่างก็ต้องการกันและกันเพื่อเยียวยาแผลใจตัวเอง ความสัมพันธ์กันแบบ ‘คู่นอน’ จึงเกิดขึ้น จากที่คิดว่าคงเป็นแค่ความสัมพันธ์ชั่วคราว แต่ทั้งคู่ก็อยู่กันแบบนั้นยาวนานถึงสองปี เป็นสองปีที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้เรื่องราวอื่น ๆ ในชีวิตของอีกฝ่ายเลย แต่ทั้งคู่ต่างก็ผูกพันธ์กันโดยไม่รู้ตัวและเมื่อความรู้สึกเริ่มถลำถลึกมันก็ยากที่จะถอนตัวกลับ และเพราะความสัมพันธ์ทั้งคู่เริ่มขึ้นกันแบบผิดที่ผิดทางบวกกับการกลัวที่จะสื่อสารความรู้สึกของตัวเองออกไปทำให้ทุกอย่างมันยากไปหมด
นางเอกของเราเป็นคนที่น่าสงสารมาก ๆ ภายใต้รอยยิ้มที่แสดงออกออกมานั้นซ่อนสิ่งต่าง ๆ เอาไว้ภายในมากมาย การยึดติดกับความคิดที่ว่า ‘ตัวเองไม่สมควรได้รับความรัก’ นั้นชวนให้ปวดใจเหลือเกิน อยากจะกอดน้องพัทธ์แน่น ๆ และด้วยความที่แอบรักอีกฝ่ายมานานถึงสองปี เจอความไม่ชัดเจนจากชายหนุ่มอยู่ตลอด บทจะใจดีก็แสนดีจนชวนหวั่นไหว แต่บทจะใจร้ายก็ทำเอาคนโดนกระทำฝังใจไปอีกนาน พี่ดีนหรือธันวาเนี่ยเป็นคนที่น่าโมโหมาก ๆ ในช่วงแรกของเรื่อง ปากไม่รู้อมพะนำอะไรอยู่ถึงไม่ยอมพูดความรู้สึกของตัวเองให้อีกฝ่ายรับรู้สักที ปล่อยให้น้องพัทธ์เข้าใจผิดอยู่ได้ตั้งนาน แถมพี่เขายังเป็นคนที่ความรู้สึกช้าเอามาก ๆ จนทุกอย่างเกือบจะสายไปนั่นแหละถึงได้รู้สึก
ด้วยความที่เนื้อเรื่องมันค่อนข้างหนักและมีประเด็นที่ชวนอ่อนไหว เลยขอเลี่ยงการพูดถึงเนื้อเรื่องมากไปกว่านี้นะคะ อยากให้ได้ไปซึมซับและมีประสบการณ์ในการอ่านเอง นักเขียนเดินเรื่องค่อนข้างเร็ว กระชับเพราะเป็นเรื่องที่ไม่ได้ยาวแต่การเรียบเรียงลำดับการเล่าเรื่องนั้นดีมากเลยค่ะ สำนวนก็อ่านง่ายลื่นไหล พาเราค่อย ๆ ไต่ระดับความขมไปจนถึงจุดที่ชวนแตกสลายไปกับตัวละครได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ และปลอบประโลมเราอีกทีในช่วงท้าย อ่านจบพร้อมความรู้สึกอิ่มเอมใจและดีใจไปกับน้องพัทธ์และพี่ดีนที่ได้พบเจอความสุขในชีวิตสักที เป็นเรื่องราวที่ดีมาก ๆ รู้สึกดีใจที่ได้อ่าน หนังสือได้ทิ้งช่องว่างบางอย่างในใจเราตอนที่อ่านจบ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคืออะไร รู้แต่ว่าในหัวคิดถึงฉากนั้นฉากนั้นนี้ในหนังสือซ้ำไปมากว่าจะเรียบเรียงทุกอย่างในหัวออกมาได้
คุณนักเขียนถ่ายทอดเรื่องราวของผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้าหรือการที่ต้องรับมือการผู้ที่เป็นโรคนี้ได้เป็นอย่างดี ชวนให้เข้าอกเข้าใจการกระทำตัวละครมากขึ้น อีกทั้งยังมีเรื่องของการไปพบจิตแพทย์ที่ควรมองว่าเป็นเรื่องปกติ เราชอบที่ตัวละครลิลเลือกที่จะไปพูดคุยกับหมอเพราะจัดการกับความเครียดไม่ได้ และการเปิดอกคุยกันของพัทธ์กับลิลในตอนที่ได้คุยกันครั้งแรก เข้าใจเลยว่าบางทีการพูดคุยเรื่องบางเรื่องกับคนที่ไม่ได้รู้จักกันอาจจะมีความสบายใจมากกว่าคนที่รู้จักเราเป็นอย่างดี ฉากนี้คือเข้าใจมาก ๆ เลย
ถ้าความรักและความต้องการที่จะได้มาครอบครองของเขาทำให้เธอต้องร้องไห้ ธันวาคิดว่าการมองเธอมีความสุขและหัวเราะจากที่ไกล ๆ เช่นนี้อาจเป็นคำตอบสำหรับพวกเขาทั้งสองคน
เพราะความสัมพันธ์ที่เริ่มมาอย่างผิดที่ผิดทาง เพราะต่างฝ่ายต่างสร้างรอยแผลให้แก่กันทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ฉากนี้ที่น้ำตกไนแอการาทำเราน้���ตาซึมเลย สงสารธันวามาก ๆ เราชอบกิมมิคในเรื่องที่ไม่รู้นักเขียนตั้งใจหรือเปล่า แต่เราจะเห็นการบรรยายในหลาย ๆ ฉากที่นางเอกเสียใจระหว่างที่อ่านจะมีคำว่า ‘ถ้า…’ อยู่เสมอคล้องกับชื่อเรื่องที่เป็น what if เลย
‘พี่ก็ยังไม่เชื่อในคำว่าชั่วนิรันดร์ เพราะมนุษย์ไม่ได้อยู่ด้วยกันจนชั่วฟ้าดินสลาย แต่พี่ก็ยังอยากจะรัก ให้เหมือนชีวิตนี้จะรักใครไม่ได้อีก’
การเข้าใจและยอมรับ การเปิดเปลือยความรู้สึกในฉากนี้ถือเป็นการปลดล็อคสิ่งต่าง ๆ ในใจของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี เป็นอีกฉากที่ประทับใจและซึ้งใจไปกับความรักของพี่ดีนและน้องพัทธ์มาก ๆ ทั้งคู่เก่งมากที่ผ่านเรื่องราวทุกอย่างมาได้
เขียนวกไปวนมาซะยาว สุดท้ายแล้วก็อยากบอกว่าทุกคนต่างก็มีแผลที่มองไม่เห็นกันทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะจัดการกับมันยังไง บางอย่างก็ยากที่จะก้าวผ่านมันไปได้ด้วยตัวเอง ก็อยากจะโอบกอดทุกคนที่กำลังเผชิญอยู่กับเรื่องทุกข์ใจและอยากบอกอีกว่าทุกคนสมควรได้รับความรักนะคะ ต่อให้รู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีใครรักอย่างน้อยก็อย่าลืมที่จะรักตัวเอง What if…ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก เป็นเรื่องโรแมนติกดรามาที่สร้างความประทับใจให้กับเรามาก ๆ เลยค่ะ อยากแนะนำให้ทุกคนได้อ่านเลย แต่ก็อย่างที่บอกไปว่าควรเช็ค TW ก่อนอ่านกันด้วยนะคะ สำหรับนามปากกาสำลีสีชมพูจะตามไปอ่านผลงานอื่น ๆ อีกแน่นอน ชอบมาก ๆ เลย
September 3, 2023
อ่านจบแล้ว ขอยกให้เป็นเล่มที่เราชอบมากๆๆ ในรอบหลายปีเลยค่ะ จนแบบอยากมารีวิวยาวๆ ให้
ตอนแรกลังเลมาก จะซื้อดีไหมนะ แต่ด้วยความติดใจการเขียนของคุณสำลีสีชมพูจากเรื่องก่อน ที่เราว่าภาษาเค้าดี อ่านง่าย อ่านแล้วไหลลื่นดี เลยตัดสินใจซื้อ กลายเป็นว่าดี จนถ้าไม่ซื้อคงเสียดายมากแน่
จริงๆ เราชอบแนวนี้อยู่แล้ว ความสัมพันธ์ที่ครึ่งๆ กลางๆ ความขมแต่ไม่คาย (แต่เจอในชีวิตจริงคงไม่ปลื้ม555) พล็อตแบบนี้เห็นบ่อยอยู่ช่วงหลัง แต่ด้วยภาษาของนักเขียน การดำเนินเรื่อง มันทำให้อ่านแล้วติดหนึบดี วางไม่ลง555
อีกอย่างชอบที่ชูพระนางเด่นมาเลย เราชอบแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องสืบสวนอะไรเยอะ (เพราะช่วงหลังๆ สมาธิสั้นมาก อ่านข้ามบ่อยมาก 😅)
ปมของพัทธ์ (นางเอก) เราว่านักเขียนก็ทำได้ดีนะ เล่าได้แบบไม่ยัดเยียดดี มาในรูปแบบความคิด การกระทำของนางเอก อ่านแล้วยังอยากกอดเจ้าตัวไปด้วย
ส่วนพระเอก พี่ดีนนั้น เราชอบ 55555 ความเย็นชานั้น ปากร้าย1 แต่ถ้ารักคือรัก แต่บางช่วงก็มึน ความรู้สึกช้ามาก จนแอบหมั่นไส้ 55555 แต่ก็ชอบความพี่ดีนแก 555
ชอบที่เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายด้วย คนที่เราคิดว่าจะร้าย ก็ไมืร้ายนะ กลายเป็นว่าถึงไม่มีคนที่ร้ายสุดโต่ง เรื่องก็กลมกล่อมดี แอบสงสัยด้วยว่านักเขียนจะเขียนเรื่องต่อของพี่ชายพระเอกด้วยไหม ดูเหมือนจะวางมานิดนึง (รึเปล่า) อยากอ่านค่า อย่าลืมพาพี่ดีมกับพัทธ์ไปแจมเรื่องโน้นบ้างนะคะ 😆
โดยรวมเป็นนิยายที่ถูกจริตเรามากๆ อ่านจบแล้วอยากหยิบมาอ่านซ้ำ ซึ่งไม่เป็นแบบนี้มานานแล้ว กับการอ่านนิยายช่วงหลังๆ (อาจเพราะยังไม่เจอเจอเรื่องที่ถูกใจช่วงหลังๆ) เป็นนักเขียนอีกคนที่เราชื่นชอบผลงาน และจะติดตามไปอีกยาวๆ แน่ๆ ค่ะ 😊
ตอนแรกลังเลมาก จะซื้อดีไหมนะ แต่ด้วยความติดใจการเขียนของคุณสำลีสีชมพูจากเรื่องก่อน ที่เราว่าภาษาเค้าดี อ่านง่าย อ่านแล้วไหลลื่นดี เลยตัดสินใจซื้อ กลายเป็นว่าดี จนถ้าไม่ซื้อคงเสียดายมากแน่
จริงๆ เราชอบแนวนี้อยู่แล้ว ความสัมพันธ์ที่ครึ่งๆ กลางๆ ความขมแต่ไม่คาย (แต่เจอในชีวิตจริงคงไม่ปลื้ม555) พล็อตแบบนี้เห็นบ่อยอยู่ช่วงหลัง แต่ด้วยภาษาของนักเขียน การดำเนินเรื่อง มันทำให้อ่านแล้วติดหนึบดี วางไม่ลง555
อีกอย่างชอบที่ชูพระนางเด่นมาเลย เราชอบแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องสืบสวนอะไรเยอะ (เพราะช่วงหลังๆ สมาธิสั้นมาก อ่านข้ามบ่อยมาก 😅)
ปมของพัทธ์ (นางเอก) เราว่านักเขียนก็ทำได้ดีนะ เล่าได้แบบไม่ยัดเยียดดี มาในรูปแบบความคิด การกระทำของนางเอก อ่านแล้วยังอยากกอดเจ้าตัวไปด้วย
ส่วนพระเอก พี่ดีนนั้น เราชอบ 55555 ความเย็นชานั้น ปากร้าย1 แต่ถ้ารักคือรัก แต่บางช่วงก็มึน ความรู้สึกช้ามาก จนแอบหมั่นไส้ 55555 แต่ก็ชอบความพี่ดีนแก 555
ชอบที่เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายด้วย คนที่เราคิดว่าจะร้าย ก็ไมืร้ายนะ กลายเป็นว่าถึงไม่มีคนที่ร้ายสุดโต่ง เรื่องก็กลมกล่อมดี แอบสงสัยด้วยว่านักเขียนจะเขียนเรื่องต่อของพี่ชายพระเอกด้วยไหม ดูเหมือนจะวางมานิดนึง (รึเปล่า) อยากอ่านค่า อย่าลืมพาพี่ดีมกับพัทธ์ไปแจมเรื่องโน้นบ้างนะคะ 😆
โดยรวมเป็นนิยายที่ถูกจริตเรามากๆ อ่านจบแล้วอยากหยิบมาอ่านซ้ำ ซึ่งไม่เป็นแบบนี้มานานแล้ว กับการอ่านนิยายช่วงหลังๆ (อาจเพราะยังไม่เจอเจอเรื่องที่ถูกใจช่วงหลังๆ) เป็นนักเขียนอีกคนที่เราชื่นชอบผลงาน และจะติดตามไปอีกยาวๆ แน่ๆ ค่ะ 😊
December 2, 2023
พอจะเห็นกระแสว่านิยายเล่มนี้ดัง ไม่ได้ดังฉูดฉาดแต่ดังในแง่ความระทม(?)เลยลิสต์เข้าชั้นมาวันนี้ได้ฤกษ์อ่านสักที กำลังอยากอ่านนิยายไทยพอดี
อ่านปกหลังค่อนข้างคลีเช่ แนวเราชอบแหละ เดาๆ ว่าขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมา แต่อ่านจริงพบว่าพล็อตลึกกว่านั้น อย่างน้อยตัวละคร <พัทธ์> ก็แตกต่าง ชอบก่อน ทักทายก่อน บทสนทนาที่ทำให้หน้าม้านแทน อาการอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี บรรยากาศ awkward ทำให้ทุกอย่างดูสมจริง ตัวละครไม่ใช่คนไม่ยี่หระโลกและอมทุกข์ แต่เพราะแคร์คนอื่นมากเธอจึงอมทุกข์ จุดนี้กินขาด อาการซึมเศร้าเข้าเกณฑ์ dsm-5 หมด กระทั่งทรอม่าตัวละครยังเอาถึงตาย นักเขียนตัดเกรดไม่ธรรมดา เรียกว่าใส่ทุกอาการมาได้กลมกลืนไม่เหมือนเลคเชอร์จากอาจารย์ เก็บทุกดีเทลมาเขียนเป็นนิยายได้น่าอ่าน ออกแบบมาอย่างใส่ใจจริงๆ เก่งค่ะ
เราชอบพัทธ์นะ คิดว่าไม่ต้องมีพระเอกก็ได้ขอแค่ให้พัทธ์มีความสุขกับการมีชีวิตก็พอ แต่ <ดีน> ยังเป็นตัวละครที่ออกแบบมาดี อาจจะเด่นไม่เท่านางเอก ซึ่งส่วนตัวคิดว่าเขียนแบบนี้เหมาะสมแล้ว ในเมื่อจะหยิบประเด็กโรคซึมเศร้ามาชูโรงการตัดสินใจให้นางเอกเด่นถือเป็นการให้เกียรติคำนำของนักเขียนแล้ว ไม่ติด warning อย่างเสียเปล่า
ตอนแรก (อีกละ) คิดว่าดีนอาจจะร้ายแบบไร้เหตุผล ไอ่เราก็ระแวงไง พระเอกหาดีไม่ได้เยอะเกิน (55555) แต่เห็นรีวิวได้ 5 ดาวล้วนเลยหวังว่าจะดีกว่าที่คิด ก็ดีกว่าจริง ปากร้ายพูดน้อยแต่ไม่ได้พูดไปเรื่อย พูดตรงประเด็นดี เหมือนจะไม่มีเหตุผลแต่มี รำคาญก็แสดงออก เก็บเนื้อสงวนตัวเพราะภูมิหลังหล่อหลอมมา (ไม่ใช่แค่โรสแต่เพราะคิดว่าพ่อเลือกพี่ชาย, การหย่ากันแล้วต้องแยกบ้าน etc.) เป็นตัวละครที่เข้าใจการกระทำเขาได้ นักเขียนวางนิสัยผ่านบริบทไว้แล้ว ทำดี ทำดี ทำดี
ความสะเทือนใจระหว่างพัทธ์กับดีน อะโห สามกะละมังน้ำตาและน้ำแข็งมาประคบตาขวาเพราะปวดกระบอกตามากแม่ ใครอยากร้องไห้ระบายอารมณ์ เรื่องนี้ค่ดสะใจอะค้าบ เศร้าจริง ดีนเหี้ยไหม ไม่ขนาดนั้น แต่เย็นชาจริง 2 ปีกินข้าวด้วยกันครั้งเดียว หนุ่มจะเสียใจมั้ยไม่ได้ถ่ายรูปรับปริญญากับเขาน่ะ (ดีใจมากที่นางเอกเรียนป.โท อามิตาพุทธ อย่าป.ตรีเลยเด็กเกิน) กับตอนรูดกรอบรูปออกแล้วพัทธ์ไม่กล้าเข้าห้องดีนอีก เราชอบมากๆๆๆ จริงๆชอบอย่างอื่นด้วย ไดนามิกตัวละครของนักเขียนเข้มแข็ง ไม่ได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จนหา personality ไม่เจอ เรื่องนี้เจอแน่ ! อ่านอย่างสบายใจ
นับถือความกล้าจะลงทุนกับตัวละคร ไม่ติดเท่ ทุกคนพลาดอย่างมหันต์ ใจถึงสุดๆ ชอบที่สุดคือ ไม่ sugar coat เราคิดว่าก็ไม่เป็นไรถ้านานๆทีคนไทยจะติดหวานหน่อย แต่กินหวานมากไปไม่ดีต่อสุขภาพนะจ๊ะ ไม่ใช่ทุกการกระทำที่ทำแล้วจะได้รับการให้อภัย จะไม่ทิ้งบาดแผล จะหายเป็นปลิดทิ้ง จะเลิกเจ็บแค่เพราะเรามองโลกในแง่ดี การแก้ปลายเหตุไม่ช่วยอะไรทุกอย่างพินาศได้หมดถ้าเจอทริกเกอร์ แมสเสจดีมากๆ เด็ด เป็นนิยายที่ใส่ใจสุขภาพจิตแต่ไม่ทิ้ง reality
เอาจริงถ้าขาดบริบทไหนไปพัทธ์จะดูงี่เง่า แต่เรากลับเข้าใจพัทธ์มากๆ เพราะนักเขียนจัดเต็ม ตอนอ่านถึงฉากขอแต่งงานบนดาดฟ้าเรารับไม่ค่อยได้นิดนึง จะให้สัก 4 ดาวแหละเพราะอย่างน้อยก็ร้องไห้หนักมากมาตลอด แค่ไม่อินการแต่งงานแบบนั้น (อีกแล้ว) แต่ท้องฟ้าดูฝดใฝเป็นสัญญาณของพายุใหญ่ แม่ตาย การแต่งงานเลื่อน ไม่อยากให้คนที่รักผูกติดกับคนอมความทุกข์อย่างตัวเอง เราเชื่อว่าถ้าใครรู้จะรู้เลยว่าความรู้สึกของพัทธ์จริงแท้แค่ไหน core belief เขามาอย่างนั้นแล้ว แก้ยากเหมือนสายไฟเมืองไทยน่ะแหละ ยากกว่าด้วยซ้ำ
กว่าจะเขียนไปถึงจุดที่พัทธ์ตัดสินใจจบทุกอย่าง ภาพชัดมากๆ ว่าไม่ใช่การคิดสั้น แต่พัทธ์คิดมาอย่างหนัก ยาวนาน สิบกว่าปีกับความรู้สึกโทษตัวเอง มันกัดกินทุกวัน แม้กระทั่งการเลือกคนรักยังเลือกคนที่คิดว่าจะไม่รักตัวเองเพราะคิดว่าตัวเองไม่สมควรถูกรัก แบบ หม่างงงงง ตบเข่าฉาด คนเขียนจบอะไรมานิ
ดีนพูดถูกนะ หมายถึงที่เขาต้องการสื่อความคิดในมุมเขา แต่อย่างว่าติดกระดุมผิดเม็ดเลยผิดต่อมาเรื่อยๆ จะแก้ก็ประจวบเหมาะปีชง ทุกอย่างประเดประดังมาเลยได้มาเป็นนิยายให้เราอ่านนี่ไง (5555) ตอนเลิกกันผ่านพ่อก็ตอกย้ำวุฒิภาวะตัวละครนะ ไม่ได้เอาแต่ใจเหมือน 14-15 อาจจะมีฉากโกรธไปลากแขน แต่ช่วงเวลาเปราะบางทุกคนก็ถือว่าเป���นผู้ใหญ่กัน ตอนมองนางเอกจากข้างหลังแล้วเลือกหันหลังกลับก็ถือว่านานๆจะเจอได้ในนิยายไทยนะฮะ (เราอาจจะอ่านมาน้อยด้วยแหะๆ) เหตุผลก็ลึกซึ้งดี คิดว่าพัทธ์ไม่มีตัวเองแล้วมีความสุขเลยหันหลังกลับ เอ้อ ไอ่หมอนี่มันพระเอกจริงว้อย ไม่ได้จับสลากมา
กลับมาชมตัวละครอื่นอีกรอบ โรส ตอนแรก (อีกละๆ) คิดว่าจะร้ายเปล่าหว่าเอาผู้หญิงมากระตุ้นให้ผู้หญิงอีกคนหึงปล่าว เบื่อ แต่โรสเป็นคนธรรมดาสุดๆ แบบไม่ละครร้ายตาเหลือกดีตาแหก แบบชีทำตัวเองเจ็บเองจบเองแถมพูดให้พระเอกได้คิดอีก เอ้อ ดีๆ แม่ก็ดูคุณนายมากแต่เพราะไม่ได้ร้ายแบบจองเวรก็ดีใจนะ พอตอนมาใจดีกับนางเอกเลยไม่แปลก คุณธงชัยก็ไม่ได้เป็นชู้รักเรือร่มกับคุณพธู แค่เข้าใจผิด และเสียใจกับการหย่า แม่นางเอกก็ยังรักสามีตัวเองมากแถมยังเศร้าซึมจนละเลยลูกไปโดยไม่ตั้งใจและตัดสินใจพลาดยังดีวินาทีสุดท้ายยังได้เข้าใจกัน เดียร์ก็ใจดีมากๆดีใจที่สนิทกับพัทธ์มากๆ แบบ ดีอะ ไม่ได้วนเวียนแต่รักๆๆๆเกลียดๆๆๆอย่างเดียว มันมีความสัมพันธ์มากมายในเรื่องเลย กัลยาณมิตรมีจริงไม่ติงนัง แดนก็ตลกเขาจะคู่กับลลิลป่ะ
พูดถึงทรอม่านิดนึง โหดดี แบบฉลาดใส่มา เราเจอในนิยายต่างชาติแหละแต่คนไทยจะน้อย คือรอยแผลเป็นนางเอกมาจากการที่แม่พยายามฆ่าตัวตาย นึกถึงซีรี่ส์ queen's gambit เราก็คิดนะว่ารอยแผลใหญ่สามรอยนี่จะเล่าไง แต่พอเฉลยเท่านั้นแหละ ร้อง !!!!!! สงสาร เป็นการแต่งที่ดึงอารมณ์ลงดิ่งอย่างเร็ว
ตอนแต่งงานแบบจดทะเบียนเลย โอเคกับผลลัพธ์นี้ หลังจาก 1 ปีและเหตุการณ์โชกโชนก่อนหน้ารวมเป็น 3 ปีที่รู้จักกันถือว่าเป็นระยะเวลาที่เราสามารถเชื่อได้ว่าเขาแต่งงานและจะครองรักกันต่อไปจนมีลูกจนผมหงอกขาวได้ ดีนก็น่ารักอีกอย่างนะที่ให้พัทธ์ตัดสินใจเรื่องมีลูกกี่คน ถ้าขอเพิ่มพัทธ์คงให้แหละ (ถ้าปรึกษากัน) แต่ชอบที่ใส่ใจคนจะท้อง แมสเสจเล็กๆที่ดีกับสังคมจ้า เขาอาจไม่ได้รักกันซึมถึงเม็ดเลือดแบบนิยาย 6 เล่มจบจะสาธยายได้ แต่สำหรับ 1 เล่มจบถือว่าประครองมาดี
เป็นการอ่านที่เพลิดเพลินยิงยาวยันเช้าและกลัวลืมเลยรีบมารีวิวก่อนงีบ อาจจะเบลอพิมผิดเดี๋ยวมาแก้ทีหลัง และยังพิมไม่จุใจตกบางประเด็นไป(??พอแล้วม้าง) ภาพรวมสนุกดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนสร้างสรรค์งานดีๆออกมาอีกเยอะๆ
อ่านปกหลังค่อนข้างคลีเช่ แนวเราชอบแหละ เดาๆ ว่าขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมา แต่อ่านจริงพบว่าพล็อตลึกกว่านั้น อย่างน้อยตัวละคร <พัทธ์> ก็แตกต่าง ชอบก่อน ทักทายก่อน บทสนทนาที่ทำให้หน้าม้านแทน อาการอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี บรรยากาศ awkward ทำให้ทุกอย่างดูสมจริง ตัวละครไม่ใช่คนไม่ยี่หระโลกและอมทุกข์ แต่เพราะแคร์คนอื่นมากเธอจึงอมทุกข์ จุดนี้กินขาด อาการซึมเศร้าเข้าเกณฑ์ dsm-5 หมด กระทั่งทรอม่าตัวละครยังเอาถึงตาย นักเขียนตัดเกรดไม่ธรรมดา เรียกว่าใส่ทุกอาการมาได้กลมกลืนไม่เหมือนเลคเชอร์จากอาจารย์ เก็บทุกดีเทลมาเขียนเป็นนิยายได้น่าอ่าน ออกแบบมาอย่างใส่ใจจริงๆ เก่งค่ะ
เราชอบพัทธ์นะ คิดว่าไม่ต้องมีพระเอกก็ได้ขอแค่ให้พัทธ์มีความสุขกับการมีชีวิตก็พอ แต่ <ดีน> ยังเป็นตัวละครที่ออกแบบมาดี อาจจะเด่นไม่เท่านางเอก ซึ่งส่วนตัวคิดว่าเขียนแบบนี้เหมาะสมแล้ว ในเมื่อจะหยิบประเด็กโรคซึมเศร้ามาชูโรงการตัดสินใจให้นางเอกเด่นถือเป็นการให้เกียรติคำนำของนักเขียนแล้ว ไม่ติด warning อย่างเสียเปล่า
ตอนแรก (อีกละ) คิดว่าดีนอาจจะร้ายแบบไร้เหตุผล ไอ่เราก็ระแวงไง พระเอกหาดีไม่ได้เยอะเกิน (55555) แต่เห็นรีวิวได้ 5 ดาวล้วนเลยหวังว่าจะดีกว่าที่คิด ก็ดีกว่าจริง ปากร้ายพูดน้อยแต่ไม่ได้พูดไปเรื่อย พูดตรงประเด็นดี เหมือนจะไม่มีเหตุผลแต่มี รำคาญก็แสดงออก เก็บเนื้อสงวนตัวเพราะภูมิหลังหล่อหลอมมา (ไม่ใช่แค่โรสแต่เพราะคิดว่าพ่อเลือกพี่ชาย, การหย่ากันแล้วต้องแยกบ้าน etc.) เป็นตัวละครที่เข้าใจการกระทำเขาได้ นักเขียนวางนิสัยผ่านบริบทไว้แล้ว ทำดี ทำดี ทำดี
ความสะเทือนใจระหว่างพัทธ์กับดีน อะโห สามกะละมังน้ำตาและน้ำแข็งมาประคบตาขวาเพราะปวดกระบอกตามากแม่ ใครอยากร้องไห้ระบายอารมณ์ เรื่องนี้ค่ดสะใจอะค้าบ เศร้าจริง ดีนเหี้ยไหม ไม่ขนาดนั้น แต่เย็นชาจริง 2 ปีกินข้าวด้วยกันครั้งเดียว หนุ่มจะเสียใจมั้ยไม่ได้ถ่ายรูปรับปริญญากับเขาน่ะ (ดีใจมากที่นางเอกเรียนป.โท อามิตาพุทธ อย่าป.ตรีเลยเด็กเกิน) กับตอนรูดกรอบรูปออกแล้วพัทธ์ไม่กล้าเข้าห้องดีนอีก เราชอบมากๆๆๆ จริงๆชอบอย่างอื่นด้วย ไดนามิกตัวละครของนักเขียนเข้มแข็ง ไม่ได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จนหา personality ไม่เจอ เรื่องนี้เจอแน่ ! อ่านอย่างสบายใจ
นับถือความกล้าจะลงทุนกับตัวละคร ไม่ติดเท่ ทุกคนพลาดอย่างมหันต์ ใจถึงสุดๆ ชอบที่สุดคือ ไม่ sugar coat เราคิดว่าก็ไม่เป็นไรถ้านานๆทีคนไทยจะติดหวานหน่อย แต่กินหวานมากไปไม่ดีต่อสุขภาพนะจ๊ะ ไม่ใช่ทุกการกระทำที่ทำแล้วจะได้รับการให้อภัย จะไม่ทิ้งบาดแผล จะหายเป็นปลิดทิ้ง จะเลิกเจ็บแค่เพราะเรามองโลกในแง่ดี การแก้ปลายเหตุไม่ช่วยอะไรทุกอย่างพินาศได้หมดถ้าเจอทริกเกอร์ แมสเสจดีมากๆ เด็ด เป็นนิยายที่ใส่ใจสุขภาพจิตแต่ไม่ทิ้ง reality
เอาจริงถ้าขาดบริบทไหนไปพัทธ์จะดูงี่เง่า แต่เรากลับเข้าใจพัทธ์มากๆ เพราะนักเขียนจัดเต็ม ตอนอ่านถึงฉากขอแต่งงานบนดาดฟ้าเรารับไม่ค่อยได้นิดนึง จะให้สัก 4 ดาวแหละเพราะอย่างน้อยก็ร้องไห้หนักมากมาตลอด แค่ไม่อินการแต่งงานแบบนั้น (อีกแล้ว) แต่ท้องฟ้าดูฝดใฝเป็นสัญญาณของพายุใหญ่ แม่ตาย การแต่งงานเลื่อน ไม่อยากให้คนที่รักผูกติดกับคนอมความทุกข์อย่างตัวเอง เราเชื่อว่าถ้าใครรู้จะรู้เลยว่าความรู้สึกของพัทธ์จริงแท้แค่ไหน core belief เขามาอย่างนั้นแล้ว แก้ยากเหมือนสายไฟเมืองไทยน่ะแหละ ยากกว่าด้วยซ้ำ
กว่าจะเขียนไปถึงจุดที่พัทธ์ตัดสินใจจบทุกอย่าง ภาพชัดมากๆ ว่าไม่ใช่การคิดสั้น แต่พัทธ์คิดมาอย่างหนัก ยาวนาน สิบกว่าปีกับความรู้สึกโทษตัวเอง มันกัดกินทุกวัน แม้กระทั่งการเลือกคนรักยังเลือกคนที่คิดว่าจะไม่รักตัวเองเพราะคิดว่าตัวเองไม่สมควรถูกรัก แบบ หม่างงงงง ตบเข่าฉาด คนเขียนจบอะไรมานิ
ดีนพูดถูกนะ หมายถึงที่เขาต้องการสื่อความคิดในมุมเขา แต่อย่างว่าติดกระดุมผิดเม็ดเลยผิดต่อมาเรื่อยๆ จะแก้ก็ประจวบเหมาะปีชง ทุกอย่างประเดประดังมาเลยได้มาเป็นนิยายให้เราอ่านนี่ไง (5555) ตอนเลิกกันผ่านพ่อก็ตอกย้ำวุฒิภาวะตัวละครนะ ไม่ได้เอาแต่ใจเหมือน 14-15 อาจจะมีฉากโกรธไปลากแขน แต่ช่วงเวลาเปราะบางทุกคนก็ถือว่าเป���นผู้ใหญ่กัน ตอนมองนางเอกจากข้างหลังแล้วเลือกหันหลังกลับก็ถือว่านานๆจะเจอได้ในนิยายไทยนะฮะ (เราอาจจะอ่านมาน้อยด้วยแหะๆ) เหตุผลก็ลึกซึ้งดี คิดว่าพัทธ์ไม่มีตัวเองแล้วมีความสุขเลยหันหลังกลับ เอ้อ ไอ่หมอนี่มันพระเอกจริงว้อย ไม่ได้จับสลากมา
กลับมาชมตัวละครอื่นอีกรอบ โรส ตอนแรก (อีกละๆ) คิดว่าจะร้ายเปล่าหว่าเอาผู้หญิงมากระตุ้นให้ผู้หญิงอีกคนหึงปล่าว เบื่อ แต่โรสเป็นคนธรรมดาสุดๆ แบบไม่ละครร้ายตาเหลือกดีตาแหก แบบชีทำตัวเองเจ็บเองจบเองแถมพูดให้พระเอกได้คิดอีก เอ้อ ดีๆ แม่ก็ดูคุณนายมากแต่เพราะไม่ได้ร้ายแบบจองเวรก็ดีใจนะ พอตอนมาใจดีกับนางเอกเลยไม่แปลก คุณธงชัยก็ไม่ได้เป็นชู้รักเรือร่มกับคุณพธู แค่เข้าใจผิด และเสียใจกับการหย่า แม่นางเอกก็ยังรักสามีตัวเองมากแถมยังเศร้าซึมจนละเลยลูกไปโดยไม่ตั้งใจและตัดสินใจพลาดยังดีวินาทีสุดท้ายยังได้เข้าใจกัน เดียร์ก็ใจดีมากๆดีใจที่สนิทกับพัทธ์มากๆ แบบ ดีอะ ไม่ได้วนเวียนแต่รักๆๆๆเกลียดๆๆๆอย่างเดียว มันมีความสัมพันธ์มากมายในเรื่องเลย กัลยาณมิตรมีจริงไม่ติงนัง แดนก็ตลกเขาจะคู่กับลลิลป่ะ
พูดถึงทรอม่านิดนึง โหดดี แบบฉลาดใส่มา เราเจอในนิยายต่างชาติแหละแต่คนไทยจะน้อย คือรอยแผลเป็นนางเอกมาจากการที่แม่พยายามฆ่าตัวตาย นึกถึงซีรี่ส์ queen's gambit เราก็คิดนะว่ารอยแผลใหญ่สามรอยนี่จะเล่าไง แต่พอเฉลยเท่านั้นแหละ ร้อง !!!!!! สงสาร เป็นการแต่งที่ดึงอารมณ์ลงดิ่งอย่างเร็ว
ตอนแต่งงานแบบจดทะเบียนเลย โอเคกับผลลัพธ์นี้ หลังจาก 1 ปีและเหตุการณ์โชกโชนก่อนหน้ารวมเป็น 3 ปีที่รู้จักกันถือว่าเป็นระยะเวลาที่เราสามารถเชื่อได้ว่าเขาแต่งงานและจะครองรักกันต่อไปจนมีลูกจนผมหงอกขาวได้ ดีนก็น่ารักอีกอย่างนะที่ให้พัทธ์ตัดสินใจเรื่องมีลูกกี่คน ถ้าขอเพิ่มพัทธ์คงให้แหละ (ถ้าปรึกษากัน) แต่ชอบที่ใส่ใจคนจะท้อง แมสเสจเล็กๆที่ดีกับสังคมจ้า เขาอาจไม่ได้รักกันซึมถึงเม็ดเลือดแบบนิยาย 6 เล่มจบจะสาธยายได้ แต่สำหรับ 1 เล่มจบถือว่าประครองมาดี
เป็นการอ่านที่เพลิดเพลินยิงยาวยันเช้าและกลัวลืมเลยรีบมารีวิวก่อนงีบ อาจจะเบลอพิมผิดเดี๋ยวมาแก้ทีหลัง และยังพิมไม่จุใจตกบางประเด็นไป(??พอแล้วม้าง) ภาพรวมสนุกดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนสร้างสรรค์งานดีๆออกมาอีกเยอะๆ
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 21, 2024
ชื่อเรื่อง – What if... ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก
ผู้แต่ง – สำลีสีชมพู
ตัวละคร
พัทธ์ธีรา (พัทธ์) อายุ 23 ปี ⇒ 25 ปี ⇒ 27 ปี
ธันวา (ดีน) อายุ 29 ปี ⇒ 31 ปี ⇒ 33 ปี
รีวิวหลังอ่าน
เรื่องนี้กดยืมจาก Hibrary มาอ่าน ซึ่งเราไม่ได้อ่านผลงานนักเขียนไทยที่ไม่รู้จักมาก่อน มานานมากแล้วอะ คือแบบปกติถ้าจะอ่านผลงานนักเขียนไทย ก็มักจะอ่านในนามปากกาที่อ่านประจำอยู่แล้ว แต่ด้วยชื่อเรื่องที่น่าสนใจ และรีวิวใน GoodReads คือดีมากๆ ก็เลยตัดสินใจว่าลองเปิดใจอ่านสักหน่อยดีกว่า
และเพราะเราชงชาซีลอนกินเมื่อวานนี้ และชาแรงมาก 555+ นอนไม่หลับจ้า ตี 1 กว่าก็เลยเริ่มอ่านเรื่องนี้ อ่านๆ ไปถึงตี 4 ก็อ่านได้ครึ่งเรื่องแล้ว อ่านติดมาก ไม่วอกแวกไปทำอย่างอื่นเลย สุดท้ายต้องตัดสินใจยอมข่มใจพยายามนอนให้ได้ และอ่านต่อในช่วงกลางวันวันนี้แทน และแล้วก็อ่านจบภายในวันนี้เลย
จริงๆ อ่านๆ ไปก็จะพอเดาได้นะว่าเรื่องจะไปในทิศทางไหน แต่คนเขียนคือสุดยอดมาก ทำให้เรารู้สึกอ่านไปลุ้นไป และอินไปกับตัวละคร ทำให้รู้สึกสงสารเห็นใจพัทธ์ธีรามากๆ และเอ็นดูกับความน่ารักของพัทธ์ธีรา คือบรรยายได้แบบที่ทำให้รู้สึกว่าตัวละครนั้นมีอยู่จริง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและสิ่งที่พัทธ์ธีรารู้สึกแตกสลาย คนอ่านก็รู้สึกได้เช่นกัน และทำให้น้ำตาซึมตามเลย
ในด้านของธันวาที่ดูเย็นชา และไม่เคยที่จะสนใจในความเป็นมาของอีกฝ่าย ต่างฝ่ายต่างไม่บอกกันนั้น เราว่าเราเข้าใจเขา อ่านแล้วเข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้คิดแบบนี้ ทำแบบนี้ เพราะสิ่งที่เขาเจอนั้นมันก็ฝังใจเช่นกัน เลยหล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนแบบนี้ ซึ่งพอเขาได้รู้ความรู้สึกตัวเอง เขาก็พยายามที่จะปรับให้มันดีขึ้น ซึ่งเคมีของทั้งสองคนนั้นคือเข้ากันมากๆ เลย
การบรรยายฉากโรแมนซ์นั้นคือละมุนละไมมากเลยจริงๆ นะ อ่านแล้วรู้สึกว่าภาษาที่บรรยายคือละเมียดละไมแบบสุดๆ นอกจากบทโรแมนซ์ที่ดูดีแล้ว การบรรยายเรื่องราว เหตุการณ์ที่ตัวละครได้เจอ บทสนทนาต่างๆ เรารู้สึกว่าอ่านได้ลื่นไหล และบรรยายได้ดีมากๆ ดีจนทำให้แอบสนใจที่จะติดตามอ่านงานของนักเขียนนามปากกานี้อีก
เอาจริงๆ แอบมโนเองว่าพี่แดนกับลลิลชอบกันไหม จากการที่เขาและเธอถกกันสองประโยคถ้วน 555+ แต่ก็ไม่มีคำตอบสำหรับความมโนไปเองของเรา เราถึงขั้นไปส่องว่าผลงานนักเขียนมีเรื่องไหน ที่มีตัวละครในเรื่องนี้เป็นตัวเอกบ้างนะ แต่ก็ยังไม่เจอเลยอะ
เรื่องนี้เล่าได้สนุก น่าติดตาม ภาษาที่ใช้บรรยายคือดีงามมากๆ และทำให้อ่านแล้วไม่สะดุดอะไรเลย นอกจากนี้ยังรู้สึกอินไปกับสิ่งที่พัทธ์ธีราเจอและเป็น ไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่พัทธ์ธีราคิดว่าตัวเองผิด คิดว่าตัวเองไม่มีคุณค่าอะไร เป็นเรื่องที่น่ารำคาญเลย เพราะสิ่งที่เธอเจอมามันหนักมากจริงๆ การใช้ชีวิตจนอยู่มาได้จนถึงตอนนี้คือเก่งมากแล้ว เก่งมากแบบที่ธันวาชมเธอในตอนท้ายเลยแหละ
จริงๆ ก่อนจะอ่านเรื่องนี้เราเห็นคำเตือนว่าค่อนข้างดราม่าหนักมาก และมีคำเตือนเกี่ยวกับความไม่อยากมีชีวิตอยู่ อาการของคนที่เป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งเราก็เตรียมใจที่จะรับกับความเครียดที่อาจจะเกิดขึ้นจากการอ่านเรื่องนี้ไว้แล้ว
แต่พอได้อ่านจริง เรารู้สึกว่าคนเขียนสามารถทำให้ทั้งหน่วงใจ ทั้งดีใจที่ตัวละครผ่านพ้นกับเรื่องราวที่เจอมาได้ และความคอมเมดี้ในเรื่องมันก็มีแทรกอยู่บ้าง ทำให้อ่านแล้วไม่ตึงเครียดจนเกินไป และจังหวะที่ใส่ให้รู้สึกอมยิ้มไปกับตัวละคร ก็คือใส่ได้ถูกจังหวะมาก
หลังๆ มานี้ก็พบว่าตัวเองมาตรฐานความชอบเริ่มจะสูงมากขึ้นเรื่อยๆ การอ่านในหลายๆ เรื่องก็มักจะเฉยๆ แต่เรื่องนี้ทำให้เราติดมาก อยากอ่านรวดเดียวจบ ไม่อยากแม้กระทั่งจะนอน ถ้าไม่ติดว่าควรจะนอนแหละ 555+ และคิดว่าน่าจะเป็นเล่มที่ชอบมากๆ ในรอบปีนี้เลยแหละ น่าจะเป็น 5 ดาวเล่มแรกของปีนี้ด้วยเช่นกัน
ใครยังไม่เคยอ่านเล่มนี้ อยากจะแนะนำให้อ่านมากๆ เลยค่ะ เป็นเรื่องที่ครบรส และลงตัวแบบสุดๆ ไปเลย อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมรีวิวใน GoodReads ถึงได้ดีขนาดนี้ คือแบบสนุกมากจริงๆ และเป็นเรื่องที่ยกขึ้นหิ้งเลยว่าชอบมากค่ะ อยากให้ได้อ่านกันเยอะๆ เลยนะ นี่ยังคิดเลยว่าจะไปตามอ่านเรื่องอื่นๆ ของนักเขียนนามปากกานี้ด้วยเช่นกัน ^_^
Start 1.11 น. Sun 21 Apr 2024
End 15.23 น. Sun 21 Apr 2024
Review Date 19.08 น. Sun 21 Apr 2024
ผู้แต่ง – สำลีสีชมพู
ตัวละคร
พัทธ์ธีรา (พัทธ์) อายุ 23 ปี ⇒ 25 ปี ⇒ 27 ปี
ธันวา (ดีน) อายุ 29 ปี ⇒ 31 ปี ⇒ 33 ปี
รีวิวหลังอ่าน
เรื่องนี้กดยืมจาก Hibrary มาอ่าน ซึ่งเราไม่ได้อ่านผลงานนักเขียนไทยที่ไม่รู้จักมาก่อน มานานมากแล้วอะ คือแบบปกติถ้าจะอ่านผลงานนักเขียนไทย ก็มักจะอ่านในนามปากกาที่อ่านประจำอยู่แล้ว แต่ด้วยชื่อเรื่องที่น่าสนใจ และรีวิวใน GoodReads คือดีมากๆ ก็เลยตัดสินใจว่าลองเปิดใจอ่านสักหน่อยดีกว่า
และเพราะเราชงชาซีลอนกินเมื่อวานนี้ และชาแรงมาก 555+ นอนไม่หลับจ้า ตี 1 กว่าก็เลยเริ่มอ่านเรื่องนี้ อ่านๆ ไปถึงตี 4 ก็อ่านได้ครึ่งเรื่องแล้ว อ่านติดมาก ไม่วอกแวกไปทำอย่างอื่นเลย สุดท้ายต้องตัดสินใจยอมข่มใจพยายามนอนให้ได้ และอ่านต่อในช่วงกลางวันวันนี้แทน และแล้วก็อ่านจบภายในวันนี้เลย
จริงๆ อ่านๆ ไปก็จะพอเดาได้นะว่าเรื่องจะไปในทิศทางไหน แต่คนเขียนคือสุดยอดมาก ทำให้เรารู้สึกอ่านไปลุ้นไป และอินไปกับตัวละคร ทำให้รู้สึกสงสารเห็นใจพัทธ์ธีรามากๆ และเอ็นดูกับความน่ารักของพัทธ์ธีรา คือบรรยายได้แบบที่ทำให้รู้สึกว่าตัวละครนั้นมีอยู่จริง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและสิ่งที่พัทธ์ธีรารู้สึกแตกสลาย คนอ่านก็รู้สึกได้เช่นกัน และทำให้น้ำตาซึมตามเลย
ในด้านของธันวาที่ดูเย็นชา และไม่เคยที่จะสนใจในความเป็นมาของอีกฝ่าย ต่างฝ่ายต่างไม่บอกกันนั้น เราว่าเราเข้าใจเขา อ่านแล้วเข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้คิดแบบนี้ ทำแบบนี้ เพราะสิ่งที่เขาเจอนั้นมันก็ฝังใจเช่นกัน เลยหล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนแบบนี้ ซึ่งพอเขาได้รู้ความรู้สึกตัวเอง เขาก็พยายามที่จะปรับให้มันดีขึ้น ซึ่งเคมีของทั้งสองคนนั้นคือเข้ากันมากๆ เลย
การบรรยายฉากโรแมนซ์นั้นคือละมุนละไมมากเลยจริงๆ นะ อ่านแล้วรู้สึกว่าภาษาที่บรรยายคือละเมียดละไมแบบสุดๆ นอกจากบทโรแมนซ์ที่ดูดีแล้ว การบรรยายเรื่องราว เหตุการณ์ที่ตัวละครได้เจอ บทสนทนาต่างๆ เรารู้สึกว่าอ่านได้ลื่นไหล และบรรยายได้ดีมากๆ ดีจนทำให้แอบสนใจที่จะติดตามอ่านงานของนักเขียนนามปากกานี้อีก
เอาจริงๆ แอบมโนเองว่าพี่แดนกับลลิลชอบกันไหม จากการที่เขาและเธอถกกันสองประโยคถ้วน 555+ แต่ก็ไม่มีคำตอบสำหรับความมโนไปเองของเรา เราถึงขั้นไปส่องว่าผลงานนักเขียนมีเรื่องไหน ที่มีตัวละครในเรื่องนี้เป็นตัวเอกบ้างนะ แต่ก็ยังไม่เจอเลยอะ
เรื่องนี้เล่าได้สนุก น่าติดตาม ภาษาที่ใช้บรรยายคือดีงามมากๆ และทำให้อ่านแล้วไม่สะดุดอะไรเลย นอกจากนี้ยังรู้สึกอินไปกับสิ่งที่พัทธ์ธีราเจอและเป็น ไม่ได้รู้สึกว่าสิ่งที่พัทธ์ธีราคิดว่าตัวเองผิด คิดว่าตัวเองไม่มีคุณค่าอะไร เป็นเรื่องที่น่ารำคาญเลย เพราะสิ่งที่เธอเจอมามันหนักมากจริงๆ การใช้ชีวิตจนอยู่มาได้จนถึงตอนนี้คือเก่งมากแล้ว เก่งมากแบบที่ธันวาชมเธอในตอนท้ายเลยแหละ
จริงๆ ก่อนจะอ่านเรื่องนี้เราเห็นคำเตือนว่าค่อนข้างดราม่าหนักมาก และมีคำเตือนเกี่ยวกับความไม่อยากมีชีวิตอยู่ อาการของคนที่เป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งเราก็เตรียมใจที่จะรับกับความเครียดที่อาจจะเกิดขึ้นจากการอ่านเรื่องนี้ไว้แล้ว
แต่พอได้อ่านจริง เรารู้สึกว่าคนเขียนสามารถทำให้ทั้งหน่วงใจ ทั้งดีใจที่ตัวละครผ่านพ้นกับเรื่องราวที่เจอมาได้ และความคอมเมดี้ในเรื่องมันก็มีแทรกอยู่บ้าง ทำให้อ่านแล้วไม่ตึงเครียดจนเกินไป และจังหวะที่ใส่ให้รู้สึกอมยิ้มไปกับตัวละคร ก็คือใส่ได้ถูกจังหวะมาก
หลังๆ มานี้ก็พบว่าตัวเองมาตรฐานความชอบเริ่มจะสูงมากขึ้นเรื่อยๆ การอ่านในหลายๆ เรื่องก็มักจะเฉยๆ แต่เรื่องนี้ทำให้เราติดมาก อยากอ่านรวดเดียวจบ ไม่อยากแม้กระทั่งจะนอน ถ้าไม่ติดว่าควรจะนอนแหละ 555+ และคิดว่าน่าจะเป็นเล่มที่ชอบมากๆ ในรอบปีนี้เลยแหละ น่าจะเป็น 5 ดาวเล่มแรกของปีนี้ด้วยเช่นกัน
ใครยังไม่เคยอ่านเล่มนี้ อยากจะแนะนำให้อ่านมากๆ เลยค่ะ เป็นเรื่องที่ครบรส และลงตัวแบบสุดๆ ไปเลย อ่านแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมรีวิวใน GoodReads ถึงได้ดีขนาดนี้ คือแบบสนุกมากจริงๆ และเป็นเรื่องที่ยกขึ้นหิ้งเลยว่าชอบมากค่ะ อยากให้ได้อ่านกันเยอะๆ เลยนะ นี่ยังคิดเลยว่าจะไปตามอ่านเรื่องอื่นๆ ของนักเขียนนามปากกานี้ด้วยเช่นกัน ^_^
Start 1.11 น. Sun 21 Apr 2024
End 15.23 น. Sun 21 Apr 2024
Review Date 19.08 น. Sun 21 Apr 2024
September 28, 2023
เพิ่งอ่านจบ ขอทวนเพื่อเก็บรีวิวอีกรอบนะคะ
อ่านนามปากกานี้ครั้งแรก โดนตกยาวแน่เลยค่ะ
เริ่มจากการถูกรีวิวตกเต็มๆ จึงตัดสินใจลองนามปากกาใหม่(อีกแล้ว)
หลังจากไม่ได้อ่านแนว deep feeling มาซักระยะ เรื่องนี้ก็เกือบอ่านไม่จบ การเล่าเรื่องของไรต์เก่งมาก มีบางจังหวะหายใจไม่ออก บางจังหวะเหมือนจมน้ำ บางจังหวะก็เกือบสำลักตาย
เนื้อเรื่องหม่นๆ แต่ก็มีสิ่งชโลมใจเป็นระยะๆ ทำให้อ่านจบได้ และมันดีมากค่ะ
มีหลายประโยคที่ตรึงเอาไว้ สุข เศร้า หม่น มีหมดเลย
อยากบอกกับตัวละครทั้งสองคน ทั้งพี่ดีนและหนูพัทธ์ ว่าทั้งคู่เก่งมากๆ
อยากถามนักเขียนเลยว่า ขณะที่เขียนจมดิ่งกับหนูพัทธ์ขนาดไหน เพราะเราเองที่เป็นฝ่ายอ่าน เราจมดื่งมากๆ ทั้งที่ไม่ได้เป็นโรคซึ่มเศร้า แต่ก็พอเข้าใจและพร้อมจะเข้าใจคนที่เป็นโรคนี้
ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก เราจะไม่เจอนามปากกานี้
ยินดีที่ได้พบกันนะคะ
เลิฟฟฟฟ
อ่านนามปากกานี้ครั้งแรก โดนตกยาวแน่เลยค่ะ
เริ่มจากการถูกรีวิวตกเต็มๆ จึงตัดสินใจลองนามปากกาใหม่(อีกแล้ว)
หลังจากไม่ได้อ่านแนว deep feeling มาซักระยะ เรื่องนี้ก็เกือบอ่านไม่จบ การเล่าเรื่องของไรต์เก่งมาก มีบางจังหวะหายใจไม่ออก บางจังหวะเหมือนจมน้ำ บางจังหวะก็เกือบสำลักตาย
เนื้อเรื่องหม่นๆ แต่ก็มีสิ่งชโลมใจเป็นระยะๆ ทำให้อ่านจบได้ และมันดีมากค่ะ
มีหลายประโยคที่ตรึงเอาไว้ สุข เศร้า หม่น มีหมดเลย
อยากบอกกับตัวละครทั้งสองคน ทั้งพี่ดีนและหนูพัทธ์ ว่าทั้งคู่เก่งมากๆ
อยากถามนักเขียนเลยว่า ขณะที่เขียนจมดิ่งกับหนูพัทธ์ขนาดไหน เพราะเราเองที่เป็นฝ่ายอ่าน เราจมดื่งมากๆ ทั้งที่ไม่ได้เป็นโรคซึ่มเศร้า แต่ก็พอเข้าใจและพร้อมจะเข้าใจคนที่เป็นโรคนี้
ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก เราจะไม่เจอนามปากกานี้
ยินดีที่ได้พบกันนะคะ
เลิฟฟฟฟ
December 18, 2023
โอโห้ ต่อมน้ำตาพังยับค่ะ วันไหนที่อ่านเรื่องนี้อย่าพึ่งทาอายครีมนะคะบอกก่อน มาค่ะ ใครอยากร้องไห้หนักๆดราม่าให้สุด น้ำตาฉ่ำๆ หยิบเล่มนี้ค่ะ เรื่องนี้book club พูดถึงกันเยอะมาก เราเลยอดใจไม่ไหว ทะลายน้องจากกองดอง ลัดคิวมาเลย
เป็นเรื่องของคนสองคน ที่ต่างมีสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ และไม่ได้แชร์เรื่องราวกันและกัน ไม่ใช่คู่รัก แต่เป็นคู่นอน (สำหรับพระเอกนะสิ นางเอกฉันรักเขาตั้งแต่แรกพบจ๊ะ) ห้ามก้าวก่ายเรื่องกันและกัน นางเอกมีปมจิตใจที่หนักมากทุกครั้งที่ฝนตกเธอจมอยู่กับน้ำตาและความเจ็บปวด ถึงยอมทุกข้อตกลงกับเขา เพราะมีเขาในคืนฝนตก ดีกว่าที่ต้องอยู่เพียงลำพัง ส่วนพระเอกพ่อแม่แยกทางกัน ครอบครัวเขาคือต้นแบบความรักที่ไม่ยั่งยืน จึงไม่เชื่อในความรัก แถมยังอกหักรุนแรงจากรักครั้งก่อน หัวใจที่คิดว่าตายด้าน รู้สึกขึ้นมาเมื่อเกือบจะสายไป เขาจะรักเธอยังไงให้เธอเชื่อว่าทั้งตัวและหัวใจเขาเป็นของเธอ ไม่ใช่ว่ารักเพราะความสงสาร เรื่องนี้ระทมทุกข์กับพระนางมากค่ะ กว่าจะลงเอยกันได้ อ่านจบแล้วไปโบกอายครีมนะคะ ขอปรบมือให้สำลีสีชมพูค่ะ เล่มไม่หนาเลยแต่เขียนในคนอ่านจมดิ่งสุด ดึงอารมณ์ได้ทุกหน้ากระดาษ
เป็นเรื่องของคนสองคน ที่ต่างมีสภาพจิตใจที่ย่ำแย่ และไม่ได้แชร์เรื่องราวกันและกัน ไม่ใช่คู่รัก แต่เป็นคู่นอน (สำหรับพระเอกนะสิ นางเอกฉันรักเขาตั้งแต่แรกพบจ๊ะ) ห้ามก้าวก่ายเรื่องกันและกัน นางเอกมีปมจิตใจที่หนักมากทุกครั้งที่ฝนตกเธอจมอยู่กับน้ำตาและความเจ็บปวด ถึงยอมทุกข้อตกลงกับเขา เพราะมีเขาในคืนฝนตก ดีกว่าที่ต้องอยู่เพียงลำพัง ส่วนพระเอกพ่อแม่แยกทางกัน ครอบครัวเขาคือต้นแบบความรักที่ไม่ยั่งยืน จึงไม่เชื่อในความรัก แถมยังอกหักรุนแรงจากรักครั้งก่อน หัวใจที่คิดว่าตายด้าน รู้สึกขึ้นมาเมื่อเกือบจะสายไป เขาจะรักเธอยังไงให้เธอเชื่อว่าทั้งตัวและหัวใจเขาเป็นของเธอ ไม่ใช่ว่ารักเพราะความสงสาร เรื่องนี้ระทมทุกข์กับพระนางมากค่ะ กว่าจะลงเอยกันได้ อ่านจบแล้วไปโบกอายครีมนะคะ ขอปรบมือให้สำลีสีชมพูค่ะ เล่มไม่หนาเลยแต่เขียนในคนอ่านจมดิ่งสุด ดึงอารมณ์ได้ทุกหน้ากระดาษ
February 15, 2024
ดีมากเลย เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดแน่นอก แต่ดีมาก ไม่ได้น้ำตาไหลเพราะนิยายมากนานมากแล้ว เขียนดีมาก นักเขียนถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้ลึกซึ้งมาก ตัวละครดีมากทุกตัวเลยค่ะ ชอบความรักที่พอรู้ตัวแล้วว่ารักของพี่ดีน รักที่พร้อมจะเข้าใจให้เวลา เมื่อวันนั้นมาถึงเราจะได้รักกันแบบ รักกันจริงๆ
ความอิจฉาคุณเลขาชาของพี่ดีนคือฮามาก
“ทะ...ทำไมพี่ดีนใส่แว่น”
“ชอบไม่ใช่หรอหนุ่มแว่นน่ะ ตลกมากมั้ย”
ตลกมากจ้า
“จะผลักหรือจะตบ เลือกเอาสักอย่างหนึ่ง”
จะกอดจ้า ยอมแล้ว
“บาดแผลที่อยุ่ในใจ มองไม่เห็น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีหรือไม่เจ็บนี่คะ การที่เราไม่ได้แสดงออกว่าเศร้าตลอดเวลาก็ไม่ได้หมายความว่าในใจเราไม่ได้แตกสลาย”
ความอิจฉาคุณเลขาชาของพี่ดีนคือฮามาก
“ทะ...ทำไมพี่ดีนใส่แว่น”
“ชอบไม่ใช่หรอหนุ่มแว่นน่ะ ตลกมากมั้ย”
ตลกมากจ้า
“จะผลักหรือจะตบ เลือกเอาสักอย่างหนึ่ง”
จะกอดจ้า ยอมแล้ว
September 23, 2023
ชอบมากกกกกก อ่านตามรีวิวเพื่อนในนี้แหล่ะ ว่าแนวที่เราชอบแนวแอบรัก แนวแบบดรามาหน่อยๆ เรื่องแรกเลยของสำลีสีชมพู แล้วก็โดนตกไปเต็ม เก็บเข้าลิสต์เรียบร้อย
เริ่มอ่านสองทุ่ม จบตี1ตื่นมาตาบวมฉึ่ง หมอนเปียกต้องเอาไปตาก แต่มันไม่สามารถหยุดอ่านได้ เพิ่มเข้าลิสต์ เป็น fc ทันใด ใดๆคืออยากจิตบปากพระเอก สงสารนางเอก กอดค่ะกอดนาง ความสายสุขภาพ เคยเจอคนไข้ที่ซึมเศร้ามีจริง และน่าสงสารมาก นางเอกอยู่มาได้จนยี่สิบกว่าทั้งๆที่เหตุเกิดตอนสิบขวบนี่ สตรองมาก ถึงมันจะมีความบังเอิญแบบนิยายอยู่หลายจุดแต่ก็นะ ก็นี่นิยายไง ชอบ ดรามาจริงไม่จกตา ใครอยากกอดนางเอก พระเอก ตามมาค่ะ มี nc ให้รู้ว่าเค้ารักกันและพระเอกน้านนนนแซ่บเฟร่ออยู่เล็กน้อยถึงปานกลาง สวยงามไม่อุจาดและเยอะไปหรือตัดเข้าโคมไฟไปให้อึดอัด😁😁😁แล้วเมื่ออ่านจบก็หันไปกอดคนในครอบครัวให้แน่นๆนะคะ
รักเรื่องนี้ มันมีอะไรๆที่มากกว่าคนสองคนรักกัน ใครชอบแนวแอบรัก รักมากรักจริง รักไม่หวังอะไร ตามมาค่ะ
ส่วนเราน้านนนนตามไปเก็บงานไรต์ต่อขร่ะ❤️❤️❤️❤️❤️
นิดนึงนะคะไรต์ ถ้าครอบครัวนี้มีลูก ทุกสิ่งจะถูกเติมเต็มทันทีค่ะ ทำไมไรต์ไม่ต่ออีกนิดนะ มันจะคอมพลีทมาก
เริ่มอ่านสองทุ่ม จบตี1ตื่นมาตาบวมฉึ่ง หมอนเปียกต้องเอาไปตาก แต่มันไม่สามารถหยุดอ่านได้ เพิ่มเข้าลิสต์ เป็น fc ทันใด ใดๆคืออยากจิตบปากพระเอก สงสารนางเอก กอดค่ะกอดนาง ความสายสุขภาพ เคยเจอคนไข้ที่ซึมเศร้ามีจริง และน่าสงสารมาก นางเอกอยู่มาได้จนยี่สิบกว่าทั้งๆที่เหตุเกิดตอนสิบขวบนี่ สตรองมาก ถึงมันจะมีความบังเอิญแบบนิยายอยู่หลายจุดแต่ก็นะ ก็นี่นิยายไง ชอบ ดรามาจริงไม่จกตา ใครอยากกอดนางเอก พระเอก ตามมาค่ะ มี nc ให้รู้ว่าเค้ารักกันและพระเอกน้านนนนแซ่บเฟร่ออยู่เล็กน้อยถึงปานกลาง สวยงามไม่อุจาดและเยอะไปหรือตัดเข้าโคมไฟไปให้อึดอัด😁😁😁แล้วเมื่ออ่านจบก็หันไปกอดคนในครอบครัวให้แน่นๆนะคะ
รักเรื่องนี้ มันมีอะไรๆที่มากกว่าคนสองคนรักกัน ใครชอบแนวแอบรัก รักมากรักจริง รักไม่หวังอะไร ตามมาค่ะ
ส่วนเราน้านนนนตามไปเก็บงานไรต์ต่อขร่ะ❤️❤️❤️❤️❤️
นิดนึงนะคะไรต์ ถ้าครอบครัวนี้มีลูก ทุกสิ่งจะถูกเติมเต็มทันทีค่ะ ทำไมไรต์ไม่ต่ออีกนิดนะ มันจะคอมพลีทมาก
January 20, 2024
เรื่องนี้อารมณ์เข้ากับโทนปกมาก หม่นๆเศร้าๆ ตอนอ่านแดดสว่างจ้าแต่กลับรู้สึกเหมือนฝนตกจริงๆ เป็นนิยายดราม่าอะ ส่วนตัวไม่ชอบดราม่า อ่านแล้วเครียด เห็นคนรีวิวเยอะเลยลองชิม ขมแบบไม่คาย ยอมรับเลยว่านักเขียนเขียนดีมากก เนื้อหาเอาไปเต็มร้อยเลย ตลค ทุกคนมีเหตุผลเป็นของตัวเอง คาแรคเตอร์ชัดไม่หลุด ใครชอบดราม่าถูกจริตแน่นอน แต่อย่าอ่านช่วงจิตอ่อนแอนะ
December 23, 2023
TW : โรคซึมเศร้า, การฆ่าตัวตาย ใครที่รู้ตัวว่าทริกเกอร์ประเด็นนี้และไม่พร้อมอ่านอะไรที่บีบคั้นอารมณ์มากๆ แนะนำว่าให้ข้ามเรื่องนี้ไปก่อน ไม่พร้อมอ่านก็อย่าเพิ่งหยิบขึ้นมาอ่าน
ทุกตัวอักษรในนิยายเล่มนี้ทิ้งน้ำหนักลงในใจเรา ทำให้รู้สึกว่านิยายยาวมากถึงมันจะแค่แสนคำก็ตาม ความสัมพันธ์ของพระนางเริ่มต้นด้วยการเป็นคู่นอน ซึ่งแปลกกว่าแนวคู่นอนเรื่องอื่นๆ มาก การเริ่มต้นแบบนี้แหละส่งผลต่อความสัมพันธ์ในระยะยาวด้วย มันไม่ใช่แค่มีใครคนหนึ่งเผลอใจคิดเกินคู่นอน ไม่ใช่เรื่องไม่มีสถานะแล้วมีคนอื่นแทรกกลาง แต่เป็นเรื่องปมของตัวละครทั้งสอง ที่ถ้าเริ่มแบบอื่นอาจจะไม่เป็นแบบนี้ แต่ก็นะ what if เหมือนชื่อเรื่องนั่นแหละ ดราม่ามันหนักหน่วงมากเพราะ "ปม" ของตัวละครซึ่ง "ปม" เนี่ยมันทำให้ความต้องการในอนาคตของทั้งสองคนไม่เหมือนกัน ซึ่งปมค่อนข้างหนักไปทางนางเอกเพราะนางเอกเรื่องนี้ว่ากันตามตรงคือคนป่วย แก มันยากนะที่คนป่วยแบบนางเอกจะสร้างสัมพันธ์ในเชิงที่ต้องวางความเชื่อใจไปไว้ในมือใครสักคน นางเอกที่มักปวดแผลที่เกิดจากอุบัติเหตุในวันฝนตก เป็นโรคซึมเศร้าเพราะปมในอดีตตอนที่ยังเด็ก ปมของพระนางเกี่ยวกับครอบครัวของตัวเองเป็นหลัก นางเอกใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิดว่าเป็นเพราะตัวเองทำให้พ่อกับน้องสาวต้องตาย รู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่น่ารัก ไม่สมควรได้รับความรัก กลัวการถูกทอดทิ้ง ทำให้ยึดติดกับครอบครัวที่เหลือของตัวเองมากๆ ถ้าจะคบกับใครสักคนเขาก็ต้องมองเห็นคำว่าครอบครัวและอยู่ด้วยกันตลอดไปอะ ส่วนพระเอกพ่อแม่ของฮีหย่ากัน แฟนเก่านอกใจ ฮีไม่เชื่อในสิ่งที่นางเอกอยากได้ ดราม่าในเรื่องมันไม่ใช่แค่นี้ แต่มันรวมปัญหาพ่อแม่ของทั้งสองคนด้วย ซึ่งนางเอกน่าสงสารมาก ส่วนตัวมองว่าถ้าเทียบกับคนอื่นปมของนางเอกอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันก็สำคัญและใหญ๋พอในชีวิตนางเอก มันไม่ได้ชีวิตบัดซบเหมือนละครดราม่าน้ำเน่าที่เขียนๆ มาให้นางเอกโดนกระทำแล้วน่าสงสารคนดูคนอ่านจะได้อินและเห็นใจ แต่เรารู้สึกว่ามันฟังขึ้นว่าทำไมนางเอกถึงเป็นแบบนั้น ถึงแม้ว่ามันจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ ในมุมของคนอื่น วิธีคิดของนางเอกซึ่งมาจากปมตัวละครทำให้เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้ นางเอกมองเห็นทุกคนแต่มองไม่เห็นตัวเอง เอาคนอื่นมาก่อนเสมอ และมองว่าตัวเองไม่มีค่าพอ ไม่ควรพูดรัก แค่เป็นตัวเองก็ผิดแล้ว ซึ่งถ้านี่แวบเข้าไปในนิยายเรื่องนี้ได้คงพูดประโยคที่อาจารย์มหาลัยเคยบอกตอนที่มีเพื่อนในคณะฆ่าตัวตาย พูดคำนั้นกับนางเอก be kind to yourself ชีวิตบีบคั้นเธอหนักเกินไปแล้ว เธอก็อย่าบีบคั้นตัวเองอีกเลย เฮ้อ แต่พูดก็พูดได้แต่การเปลี่ยนวิธีคิดมันต้องใช้เวลาจริงๆ ดีที่นักเขียนเขียนเรื่องการไปพบจิตแพทย์แบบเป็นปกติ ช่วงที่นางเอกตัดสินใจไปอเมริกา ให้เวลาพระเอกและตัวเองเป็นพาร์ทที่เราชอบมาก เรารู้สึกว่าถ้าจะดันทุรังไปต่อโดยที่สภาพจิตใจเป็นแบบนั้นมันคงได้พังลงสักวัน ให้นางเอกรักษาตัวเองนั่นแหละดีแล้ว ชอบตอนที่นางเอก realize ได้ว่ามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรมากๆ เลย ตอนนั้นก็พร้อมที่จะกลับไปหาพระเอกละ แบบก่อนที่เขาจะจากกัน นางเอกพยายามฆ่าตัวตายแล้วพระเอกไปช่วยไว้ได้ทัน คือภาพที่เห็นคนที่รักกำลังจะฆ่าตัวตาย ยังไงก็ติดเป็นปมในใจอะ การห่างกันเพื่อรักษาจึงดีที่สุด
ตัวละครทุกตัวในเรื่องมีเหตุผลและสิ่งที่ทำให้ตัดสินใจแบบนั้น มันฟังขึ้นในมุมของพวกเขา ซึ่งเราเข้าใจได้ แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าบางทีมันทำร้ายและสร้างปมให้คนอื่น อย่างเช่นพ่อแม่เนี่ย เขาก็คน มีสิทธิ์เจ็บปวดในฐานะคนคนหนึ่ง แต่เขาต้องไม่ลืมว่าตัวเองมีอีกสถานะก็คือความเป็นพ่อแม่ซึ่งต้องระวังการกระทำและคำพูดของตัวเองมากๆ สิ่งสำคัญที่สุดที่เรื่องนี้บอกเราคือเราควรที่จะพยายามสื่อสารกับคนที่เรารักเราแคร์ ว่าเข้าใจตรงกันมั้ย เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ใส่ใจความรู้สึกของคนสำคัญ บางทีการเปิดใจไม่ใช่เรื่องแย่ แกมีปมที่แสดงออกแบบนั้นฉันมีปมที่คิดแบบนั้น เราจะอยู่ร่วมกันได้ยังไง คุณต้องพูดกันค่ะ
ทุกตัวอักษรในนิยายเล่มนี้ทิ้งน้ำหนักลงในใจเรา ทำให้รู้สึกว่านิยายยาวมากถึงมันจะแค่แสนคำก็ตาม ความสัมพันธ์ของพระนางเริ่มต้นด้วยการเป็นคู่นอน ซึ่งแปลกกว่าแนวคู่นอนเรื่องอื่นๆ มาก การเริ่มต้นแบบนี้แหละส่งผลต่อความสัมพันธ์ในระยะยาวด้วย มันไม่ใช่แค่มีใครคนหนึ่งเผลอใจคิดเกินคู่นอน ไม่ใช่เรื่องไม่มีสถานะแล้วมีคนอื่นแทรกกลาง แต่เป็นเรื่องปมของตัวละครทั้งสอง ที่ถ้าเริ่มแบบอื่นอาจจะไม่เป็นแบบนี้ แต่ก็นะ what if เหมือนชื่อเรื่องนั่นแหละ ดราม่ามันหนักหน่วงมากเพราะ "ปม" ของตัวละครซึ่ง "ปม" เนี่ยมันทำให้ความต้องการในอนาคตของทั้งสองคนไม่เหมือนกัน ซึ่งปมค่อนข้างหนักไปทางนางเอกเพราะนางเอกเรื่องนี้ว่ากันตามตรงคือคนป่วย แก มันยากนะที่คนป่วยแบบนางเอกจะสร้างสัมพันธ์ในเชิงที่ต้องวางความเชื่อใจไปไว้ในมือใครสักคน นางเอกที่มักปวดแผลที่เกิดจากอุบัติเหตุในวันฝนตก เป็นโรคซึมเศร้าเพราะปมในอดีตตอนที่ยังเด็ก ปมของพระนางเกี่ยวกับครอบครัวของตัวเองเป็นหลัก นางเอกใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิดว่าเป็นเพราะตัวเองทำให้พ่อกับน้องสาวต้องตาย รู้สึกว่าตัวเองทำตัวไม่น่ารัก ไม่สมควรได้รับความรัก กลัวการถูกทอดทิ้ง ทำให้ยึดติดกับครอบครัวที่เหลือของตัวเองมากๆ ถ้าจะคบกับใครสักคนเขาก็ต้องมองเห็นคำว่าครอบครัวและอยู่ด้วยกันตลอดไปอะ ส่วนพระเอกพ่อแม่ของฮีหย่ากัน แฟนเก่านอกใจ ฮีไม่เชื่อในสิ่งที่นางเอกอยากได้ ดราม่าในเรื่องมันไม่ใช่แค่นี้ แต่มันรวมปัญหาพ่อแม่ของทั้งสองคนด้วย ซึ่งนางเอกน่าสงสารมาก ส่วนตัวมองว่าถ้าเทียบกับคนอื่นปมของนางเอกอาจไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันก็สำคัญและใหญ๋พอในชีวิตนางเอก มันไม่ได้ชีวิตบัดซบเหมือนละครดราม่าน้ำเน่าที่เขียนๆ มาให้นางเอกโดนกระทำแล้วน่าสงสารคนดูคนอ่านจะได้อินและเห็นใจ แต่เรารู้สึกว่ามันฟังขึ้นว่าทำไมนางเอกถึงเป็นแบบนั้น ถึงแม้ว่ามันจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ ในมุมของคนอื่น วิธีคิดของนางเอกซึ่งมาจากปมตัวละครทำให้เรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้ นางเอกมองเห็นทุกคนแต่มองไม่เห็นตัวเอง เอาคนอื่นมาก่อนเสมอ และมองว่าตัวเองไม่มีค่าพอ ไม่ควรพูดรัก แค่เป็นตัวเองก็ผิดแล้ว ซึ่งถ้านี่แวบเข้าไปในนิยายเรื่องนี้ได้คงพูดประโยคที่อาจารย์มหาลัยเคยบอกตอนที่มีเพื่อนในคณะฆ่าตัวตาย พูดคำนั้นกับนางเอก be kind to yourself ชีวิตบีบคั้นเธอหนักเกินไปแล้ว เธอก็อย่าบีบคั้นตัวเองอีกเลย เฮ้อ แต่พูดก็พูดได้แต่การเปลี่ยนวิธีคิดมันต้องใช้เวลาจริงๆ ดีที่นักเขียนเขียนเรื่องการไปพบจิตแพทย์แบบเป็นปกติ ช่วงที่นางเอกตัดสินใจไปอเมริกา ให้เวลาพระเอกและตัวเองเป็นพาร์ทที่เราชอบมาก เรารู้สึกว่าถ้าจะดันทุรังไปต่อโดยที่สภาพจิตใจเป็นแบบนั้นมันคงได้พังลงสักวัน ให้นางเอกรักษาตัวเองนั่นแหละดีแล้ว ชอบตอนที่นางเอก realize ได้ว่ามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรมากๆ เลย ตอนนั้นก็พร้อมที่จะกลับไปหาพระเอกละ แบบก่อนที่เขาจะจากกัน นางเอกพยายามฆ่าตัวตายแล้วพระเอกไปช่วยไว้ได้ทัน คือภาพที่เห็นคนที่รักกำลังจะฆ่าตัวตาย ยังไงก็ติดเป็นปมในใจอะ การห่างกันเพื่อรักษาจึงดีที่สุด
ตัวละครทุกตัวในเรื่องมีเหตุผลและสิ่งที่ทำให้ตัดสินใจแบบนั้น มันฟังขึ้นในมุมของพวกเขา ซึ่งเราเข้าใจได้ แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าบางทีมันทำร้ายและสร้างปมให้คนอื่น อย่างเช่นพ่อแม่เนี่ย เขาก็คน มีสิทธิ์เจ็บปวดในฐานะคนคนหนึ่ง แต่เขาต้องไม่ลืมว่าตัวเองมีอีกสถานะก็คือความเป็นพ่อแม่ซึ่งต้องระวังการกระทำและคำพูดของตัวเองมากๆ สิ่งสำคัญที่สุดที่เรื่องนี้บอกเราคือเราควรที่จะพยายามสื่อสารกับคนที่เรารักเราแคร์ ว่าเข้าใจตรงกันมั้ย เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า ใส่ใจความรู้สึกของคนสำคัญ บางทีการเปิดใจไม่ใช่เรื่องแย่ แกมีปมที่แสดงออกแบบนั้นฉันมีปมที่คิดแบบนั้น เราจะอยู่ร่วมกันได้ยังไง คุณต้องพูดกันค่ะ
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
October 19, 2025Okay Read
Short and Simple. Not bad, Not best (no offend)
FYI : นี่คือรีวิวความเห็นส่วนตัวจากบุคคลกินยาก ที่ไม่ได้อยากทำตัว not like the other readers ชอบแทงสวนเห็นต่าง แค่ติดนิสัยคิดเล็กคิดน้อยแบบช่วยไม่ได้ คห.ต่อไปนี้นี่พยายามปรับให้ซอฟต์สุดความสามารถแล้ว ถ้าใครยังรู้สึกไม่ดีก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
---------------------------------------
เสียงลือว่าเล่มนี้ดราม่าดีมาก สายขมอย่างเราเลยลองพิสูจน์
ก่อนอื่นต้องชมว่าสำนวนอ่านไหลลื่นดี อ่านตัวอย่างแล้ววางใจ ชั้นน่าจะอ่านเรื่องนี้ได้โดยไม่ต้องขมวดคิ้วขัดใจกับสำนวน นี่ถือเป็นคำชมสำหรับคนที่จุกจิกเรื่องภาษามาก
🔞 โบนัสเพิ่มเติม มีฉากแอบแซ่บพอกรุบกริบให้กระชุ่มกระชวยใจ ไม่จี๊ดจ๊าดมากและไม่หยาบโลนเกิน
ตัวเอก
- นางเอก : พัทธ์ธีรา (น้องพัทธ์) น้องกระต่ายน้อยของเรา สาวเจียมตัวเจียมใจ ชีวิตมีปม น่าเอาใจช่วย นิสัยน่ารัก likable โอเคเลย
- พระเอก : ธันวา (พี่ดีน) พระเอกน่าหยุมหัวอยู่หน่อย สารภาพตามตรงว่าไม่ถูกจริตส่วนตัว 🫡 แต่ไม่ได้ถึงขั้นน่าสาปส่ง นับถือนข.ที่กล้าสร้างพระเอกที่เป็นมนุษย์มีจุดตำหนิ คือเป็นตลค.มีมิติ มีด้านดีด้านเสีย ข้อเสียก็น่าหยุมหัวจริงๆ นั่นแหละ 😣 ไม่ใช่พระเอกแสนดีชวนฝัน 100% ช่วงแรกถึงกับอุทาน แกพระเอกจริงไม๊นิ 😭 แต่ฮีก็มีดีของฮีแหละ โชคดียังมีมุมหล่อๆ แบบพระเอกอยู่ บางฉากยังทำเราเขินได้ อะไรไม่ดีนั่นก็พอจะมีเหตุผลรองรับ พอเข้าใจได้ ส่วนการที่มันไม่ได้โบ้แบบ typical พระเอกโบ้ง้อเมียก็เป็นเรื่องพอรับได้ ดูจากนิสัยฮีแล้วให้ไปคุกเข่าขอโทษคง out of character ไปหน่อย ก็เลยยอมให้ก็ได้ อาจจะไม่ได้สะใจมากแต่ก็สมเหตุสมผลกับเรื่องดี anyway, still not my type lol
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องขนาดสั้น (แสนกว่าคำเราถือว่าสั้นมาก) ด้วยความยาวเท่านี้เลยเป็นข้อจำกัดว่าเล่าอะไรไม่ได้เยอะ รายละเอียดจะโฟกัสกับความสัมพันธ์พระนางเป็นส่วนใหญ่ ไม่มีรายละเอียดเชิงลึก ไม่มีปมซับซ้อน เล่าเรื่องตัดฉับๆ กระชับตรงเข้าเรื่อง
เป็นแนวรักดราม่าที่โทนเรื่องสปอยมาแล้วว่ามีเจ็บแน่นอน ก็คสพ. FWB ระหว่างหนุ่มมีปมกับ (สปอยไหมนะ ???) อ่านแล้วก็ปวดใจตามนางเอกจริงๆ คุณนข.ทำได้ดีเลย แค่เราดันแค่ซึมๆ ไม่ยักน้ำตาไหลสะอึกสะอื้นฟูมฟายเหมือนชาวบ้านแฮะ...
** ย้ำ ไม่ได้ผิดที่นข. เป็นเพียงความรู้สึกส่วนตัว **
เพราะพล็อตเรื่องนี้มันมี potential ในความดราม่าสูงมาก ขยี้หนักๆ เราคงน้ำตานองได้เลย เราเห็นช่องว่ามันดึงดราม่าได้มากกว่านี้ แต่นข.อาจจะต้องการเสิร์ฟแค่นี้ ก็ไม่ว่ากัน นักอ่านท่านอื่นอาจจะร้องไห้ปวดตาเลยก็ได้ ต่อมความอ่อนไหวคนมันไม่เท่ากันนี่นะ ^^
น้องพัทธ์เป็นนางเอกที่น่าเห็นใจ โชคดีแค่ไหนที่คนรอบตัวน้องพอจะเข้าใจ
มีประโยคหนึ่งที่พระเอกพูดกับนางเอก เราจะไม่สปอย เป็นคำพูดที่ฮุกใจที่สุด ใช้ได้กับทุกคน คนที่ผ่านเรื่องราวร้าย ๆ หรือแม้แต่คนทั่วไป จุดนี้อยากขอบคุณนข.ที่ปลอบประโลมนักอ่านผ่านบทประพันธ์ ไม่ว่าตั้งใจหรือไม่ แต่เมื่อลองคิดว่าน้องพัทธ์ represent คนอย่างเราๆ แล้วก็รู้สึกดีขึ้นอยู่ ถึงแม้เรากับน้องจะไม่มีอะไรเหมือนกันเลยก็ตาม 555
อย่างไรก็ตาม เรามองว่าโลก(นข.)ยังใจดีกับน้องอยู่นะ
อย่างน้อย(และมาก)เลยคือ...น้องรวย
ไม่ได้ด้อยค่าเรื่องบัดsobที่น้องเจอมานะ แค่อดคิดไม่ได้ว่าอย่างน้อยน้องก็ยั�� 'โชคดีมาก' ที่ต้นทุนชีวิตดี ไหนจะเรื่องที่หน้าตาน่ารัก ตรง Beauty Standard ตัวเล็ก หน้าเรียว petite ผอมบาง ขาว เนียน **(Again อันนี้แค่ปัญหาส่วนตัว ไม่ได้ผิดที่นข. ไม่ได้ติว่า)** เข้าใจแหละว่านางเอกนิยายรักมันก็ต้องรูปลักษณ์น่าพิศวาสเพื่อความฟิน แต่บางทีก็เอียนน่ะ...มันอดคิดไม่ได้ว่าถ้าไม่ได้หน้าตาดีจะมีสิทธิ์มั้ยนะ...คนธรรมดาๆ สามารถได้รับความรักดีๆ บ้างไหมนะ... แต่ก็เอาเถอะ นิยายอะเนอะ เป็นสิทธิ์ของผู้เขียนในการรังสรรค์ลูกสาวลูกชายเขา ส่วนใหญ่ก็คงอยากให้ลูกมีดีหน่อยแหละ 😆
กลับมาเรื่องความโชคดีของน้อง ถ้าไม่มีบัฟนี้บอกเลย It can get much worse ลองไม่มีเงินสิ โลกไม่ใจดีกับคุณแน่นอน ทีนี้คงได้เห็นนางเอกของเราในเวอร์ชันรันทดถึงใจ
จากนี้เป็นข้อสังเกตส่วนตัว
- ในเรื่องมีการเล่าไทม์ไลน์แบบตัดไปตัดมา อ่านแล้วต้องตั้งสติโฟกัสว่าสรุปนี่ช่วงไหนนะ ตอนนี้ปีไหนแล้วนะ ไทม์สคิปเหรอ แอบงงหน่อย
- ประเด็น นี่ยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ หรือเราเผลอข้ามเองนะ 😅
- อันนี้น่าจะ major spoiler
❌️ - trope คือเข้าใจว่ามันเป็น plot device ที่สะดวกต่อการสร้าง conflict ดราม่าอะนะ นข.หลายท่านก็ชอบเลือกมาใช้ แต่ลองหาสถานการณ์อื่นบ้างก็ได้ อย่าพึ่งมันบ่อยเกินไป นี่คือเสียงจากใจผู้บริโภค ส่วนผู้ผลิตจะตามใจหรือเปล่าก็...แล้วแต่จะสงเคราะห์ละนะ
- Trope อื่น ๆ รักแรกพบ(?) FWB พาผช.ที่ไม่รู้จักดีเข้าห้อง หลงรักง่าย ฯลฯ เราไม่มีปัญหา แต่คนอื่นอาจจะมี นั่นก็มุมมองของเขา เวลาอ่านนิยายเราคิดเสมอว่าคสพ.พระนางทุกคู่คือพรหมลิขิต (นข.นั่นแหละ พูดให้ถูก 555) ถ้ามันจะรักกันไว สปาร์คกันเปรี๊ยะๆ ตั้งแต่เจอหน้า ผูกพันกันเร็วเหมือนโดนจับวาง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก บางทีความรักในชีวิตจริงก็ไม่มีเหตุผลงั้นแหละ ไม่ต้องพูดถึง fictional characters ที่มีคนลิขิตชะตาให้หรอก 😆 ส่วนความสัมพันธ์ของสองคนนี้ถ้าลองวิเคราะห์ก็คงเห็นความ soulmate เห็นเคมีแหละ ไม่ค้านสายตา
โดยรวมแล้ว
เรายังนับว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างใช้ได้ในข้อจำกัดความสั้นเท่านี้ อย่างที่บอกว่าเรื่องมันดูมี potential มาก ลองเขียนมาสองแสนคำยาวๆ ลงรายละเอียดขยี้หนักๆ เราก็อ่าน แต่ไหนๆ งานมันก็ออกมาแล้ว ถือว่าเป็นข้อเสนอแนะในผลงานถัดๆ ไปแล้วกันค่ะ
สุดท้ายที่อยากชมคือนข.คุมตีมได้ดี เราชอบงานที่มีแก่นชัดเจน โดยเฉพาะงานที่ผูกกับชื่อเรื่อง เวลาเจอ title drop มันจะขลังสะใจ "ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก" ก็เป็นหนึ่งในนั้น
นข.มีพื้นฐานที่ดี เป็นกำลังใจให้พัฒนาต่อไปค่ะ :)
Short and Simple. Not bad, Not best (no offend)
FYI : นี่คือรีวิวความเห็นส่วนตัวจากบุคคลกินยาก ที่ไม่ได้อยากทำตัว not like the other readers ชอบแทงสวนเห็นต่าง แค่ติดนิสัยคิดเล็กคิดน้อยแบบช่วยไม่ได้ คห.ต่อไปนี้นี่พยายามปรับให้ซอฟต์สุดความสามารถแล้ว ถ้าใครยังรู้สึกไม่ดีก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
---------------------------------------
เสียงลือว่าเล่มนี้ดราม่าดีมาก สายขมอย่างเราเลยลองพิสูจน์
ก่อนอื่นต้องชมว่าสำนวนอ่านไหลลื่นดี อ่านตัวอย่างแล้ววางใจ ชั้นน่าจะอ่านเรื่องนี้ได้โดยไม่ต้องขมวดคิ้วขัดใจกับสำนวน นี่ถือเป็นคำชมสำหรับคนที่จุกจิกเรื่องภาษามาก
🔞 โบนัสเพิ่มเติม มีฉากแอบแซ่บพอกรุบกริบให้กระชุ่มกระชวยใจ ไม่จี๊ดจ๊าดมากและไม่หยาบโลนเกิน
ตัวเอก
- นางเอก : พัทธ์ธีรา (น้องพัทธ์) น้องกระต่ายน้อยของเรา สาวเจียมตัวเจียมใจ ชีวิตมีปม น่าเอาใจช่วย นิสัยน่ารัก likable โอเคเลย
- พระเอก : ธันวา (พี่ดีน) พระเอกน่าหยุมหัวอยู่หน่อย สารภาพตามตรงว่าไม่ถูกจริตส่วนตัว 🫡 แต่ไม่ได้ถึงขั้นน่าสาปส่ง นับถือนข.ที่กล้าสร้างพระเอกที่เป็นมนุษย์มีจุดตำหนิ คือเป็นตลค.มีมิติ มีด้านดีด้านเสีย ข้อเสียก็น่าหยุมหัวจริงๆ นั่นแหละ 😣 ไม่ใช่พระเอกแสนดีชวนฝัน 100% ช่วงแรกถึงกับอุทาน แกพระเอกจริงไม๊นิ 😭 แต่ฮีก็มีดีของฮีแหละ โชคดียังมีมุมหล่อๆ แบบพระเอกอยู่ บางฉากยังทำเราเขินได้ อะไรไม่ดีนั่นก็พอจะมีเหตุผลรองรับ พอเข้าใจได้ ส่วนการที่มันไม่ได้โบ้แบบ typical พระเอกโบ้ง้อเมียก็เป็นเรื่องพอรับได้ ดูจากนิสัยฮีแล้วให้ไปคุกเข่าขอโทษคง out of character ไปหน่อย ก็เลยยอมให้ก็ได้ อาจจะไม่ได้สะใจมากแต่ก็สมเหตุสมผลกับเรื่องดี anyway, still not my type lol
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องขนาดสั้น (แสนกว่าคำเราถือว่าสั้นมาก) ด้วยความยาวเท่านี้เลยเป็นข้อจำกัดว่าเล่าอะไรไม่ได้เยอะ รายละเอียดจะโฟกัสกับความสัมพันธ์พระนางเป็นส่วนใหญ่ ไม่มีรายละเอียดเชิงลึก ไม่มีปมซับซ้อน เล่าเรื่องตัดฉับๆ กระชับตรงเข้าเรื่อง
เป็นแนวรักดราม่าที่โทนเรื่องสปอยมาแล้วว่ามีเจ็บแน่นอน ก็คสพ. FWB ระหว่างหนุ่มมีปมกับ (สปอยไหมนะ ???) อ่านแล้วก็ปวดใจตามนางเอกจริงๆ คุณนข.ทำได้ดีเลย แค่เราดันแค่ซึมๆ ไม่ยักน้ำตาไหลสะอึกสะอื้นฟูมฟายเหมือนชาวบ้านแฮะ...
** ย้ำ ไม่ได้ผิดที่นข. เป็นเพียงความรู้สึกส่วนตัว **
เพราะพล็อตเรื่องนี้มันมี potential ในความดราม่าสูงมาก ขยี้หนักๆ เราคงน้ำตานองได้เลย เราเห็นช่องว่ามันดึงดราม่าได้มากกว่านี้ แต่นข.อาจจะต้องการเสิร์ฟแค่นี้ ก็ไม่ว่ากัน นักอ่านท่านอื่นอาจจะร้องไห้ปวดตาเลยก็ได้ ต่อมความอ่อนไหวคนมันไม่เท่ากันนี่นะ ^^
น้องพัทธ์เป็นนางเอกที่น่าเห็นใจ โชคดีแค่ไหนที่คนรอบตัวน้องพอจะเข้าใจ
มีประโยคหนึ่งที่พระเอกพูดกับนางเอก เราจะไม่สปอย เป็นคำพูดที่ฮุกใจที่สุด ใช้ได้กับทุกคน คนที่ผ่านเรื่องราวร้าย ๆ หรือแม้แต่คนทั่วไป จุดนี้อยากขอบคุณนข.ที่ปลอบประโลมนักอ่านผ่านบทประพันธ์ ไม่ว่าตั้งใจหรือไม่ แต่เมื่อลองคิดว่าน้องพัทธ์ represent คนอย่างเราๆ แล้วก็รู้สึกดีขึ้นอยู่ ถึงแม้เรากับน้องจะไม่มีอะไรเหมือนกันเลยก็ตาม 555
อย่างไรก็ตาม เรามองว่าโลก(นข.)ยังใจดีกับน้องอยู่นะ
อย่างน้อย(และมาก)เลยคือ...น้องรวย
ไม่ได้ด้อยค่าเรื่องบัดsobที่น้องเจอมานะ แค่อดคิดไม่ได้ว่าอย่างน้อยน้องก็ยั�� 'โชคดีมาก' ที่ต้นทุนชีวิตดี ไหนจะเรื่องที่หน้าตาน่ารัก ตรง Beauty Standard ตัวเล็ก หน้าเรียว petite ผอมบาง ขาว เนียน **(Again อันนี้แค่ปัญหาส่วนตัว ไม่ได้ผิดที่นข. ไม่ได้ติว่า)** เข้าใจแหละว่านางเอกนิยายรักมันก็ต้องรูปลักษณ์น่าพิศวาสเพื่อความฟิน แต่บางทีก็เอียนน่ะ...
กลับมาเรื่องความโชคดีของน้อง ถ้าไม่มีบัฟนี้บอกเลย It can get much worse ลองไม่มีเงินสิ โลกไม่ใจดีกับคุณแน่นอน ทีนี้คงได้เห็นนางเอกของเราในเวอร์ชันรันทดถึงใจ
จากนี้เป็นข้อสังเกตส่วนตัว
- ในเรื่องมีการเล่าไทม์ไลน์แบบตัดไปตัดมา อ่านแล้วต้องตั้งสติโฟกัสว่าสรุปนี่ช่วงไหนนะ ตอนนี้ปีไหนแล้วนะ ไทม์สคิปเหรอ แอบงงหน่อย
- ประเด็น นี่ยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ หรือเราเผลอข้ามเองนะ 😅
- อันนี้น่าจะ major spoiler
❌️ - trope คือเข้าใจว่ามันเป็น plot device ที่สะดวกต่อการสร้าง conflict ดราม่าอะนะ นข.หลายท่านก็ชอบเลือกมาใช้ แต่ลองหาสถานการณ์อื่นบ้างก็ได้ อย่าพึ่งมันบ่อยเกินไป นี่คือเสียงจากใจผู้บริโภค ส่วนผู้ผลิตจะตามใจหรือเปล่าก็...แล้วแต่จะสงเคราะห์ละนะ
- Trope อื่น ๆ รักแรกพบ(?) FWB พาผช.ที่ไม่รู้จักดีเข้าห้อง หลงรักง่าย ฯลฯ เราไม่มีปัญหา แต่คนอื่นอาจจะมี นั่นก็มุมมองของเขา เวลาอ่านนิยายเราคิดเสมอว่าคสพ.พระนางทุกคู่คือพรหมลิขิต (นข.นั่นแหละ พูดให้ถูก 555) ถ้ามันจะรักกันไว สปาร์คกันเปรี๊ยะๆ ตั้งแต่เจอหน้า ผูกพันกันเร็วเหมือนโดนจับวาง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก บางทีความรักในชีวิตจริงก็ไม่มีเหตุผลงั้นแหละ ไม่ต้องพูดถึง fictional characters ที่มีคนลิขิตชะตาให้หรอก 😆 ส่วนความสัมพันธ์ของสองคนนี้ถ้าลองวิเคราะห์ก็คงเห็นความ soulmate เห็นเคมีแหละ ไม่ค้านสายตา
โดยรวมแล้ว
เรายังนับว่านิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างใช้ได้ในข้อจำกัดความสั้นเท่านี้ อย่างที่บอกว่าเรื่องมันดูมี potential มาก ลองเขียนมาสองแสนคำยาวๆ ลงรายละเอียดขยี้หนักๆ เราก็อ่าน แต่ไหนๆ งานมันก็ออกมาแล้ว ถือว่าเป็นข้อเสนอแนะในผลงานถัดๆ ไปแล้วกันค่ะ
สุดท้ายที่อยากชมคือนข.คุมตีมได้ดี เราชอบงานที่มีแก่นชัดเจน โดยเฉพาะงานที่ผูกกับชื่อเรื่อง เวลาเจอ title drop มันจะขลังสะใจ "ถ้าวันนั้นฝนไม่ตก" ก็เป็นหนึ่งในนั้น
นข.มีพื้นฐานที่ดี เป็นกำลังใจให้พัฒนาต่อไปค่ะ :)
October 19, 2023
อ่านแล้ววางไม่ลงเลย ชอบสำนวนการเขียน ชอบการปูเรื่อง มันมีความหน่วง ๆ ที่อ่านแล้วรู้สึกหวังดี และอยากให้กำลังใจทั้งพัทธ์และดีน ให้ลงเอยด้วยดี อะไรแบบนี้
October 5, 2023
เขียนดีมาก อ่านแล้วรู้สึกอินไปในหนังสือ อ่านไปร้องไห้ไป เป็นหนังสือที่ขอยกขึ้นหิ้งเรื่องหนึ่งเลย
July 18, 2025
ยกให้เป็นเรื่องที่เล่นกับใจคนอ่านได้โหดที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา 😭 ในตอนที่คิดว่า โลกเลิกใจร้ายกับนางเอกแล้ว แต่ยังใจร้ายกว่าเดิมได้อีก เรื่องนี้คือไปสุดจริงๆ อ่านแล้วร้องทุกตอน อ่านก่อนนอนหมอนเปียก ตื่นเช้ามาตาบวม ฮือออ T_______T
⚠️ TW ตัวโตโตตตต : โรคซึมเศร้า ทำร้ายตัวเอง และการฆ่าตัวตาย ⚠️
——
เริ่มต้นที่คุณไรต์พาเราไปทำความรู้จักตัวละครทั้ง 2 คนที่มาเจอกันในวันฝนตก โดยต่างมีบาดแผลลึกในใจกันทั้งคู่ พระเอก (ดีน) มีปมเรื่องครอบครัวที่พ่อแม่แยกทาง และโดนนอกใจ เลยไม่อยากเปิดใจให้ใครอีก ส่วนนางเอก (พัทธ์) เคยสูญเสียคนในครอบครัว (พ่อ-น้องสาว) และมีเหตุการณ์นึงที่สำคัญเกิดขึ้นทำให้นางเอกมีแผลเป็นตามตัว
เป็นเรื่องที่พาเราดำดิ่งไปในความมืด ที่มีความหวังว่า หากเราอ่านบทนี้จบ บทต่อไปเราจะพบกับแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ แต่จนแล้วจนเล่า ยังคงพบแต่ความมืดมิด ที่ไม่รู้เมื่อไหร่ว่า คู่นี้จะพบความสุขที่แท้จริงกันสักที 😢
——
พล็อตเรื่องจริงๆ ไม่ได้หนัก เป็นความรักของคนสองคน ที่พบอุปสรรคทั้งการไม่คุยกันตรงๆ แม่แฟนไม่ชอบ เพราะรักแฟนเก่าของลูกชายมากกว่า แต่สิ่งที่หนักและทำได้ดีมากๆ คือ การถ่ายทอดเรื่องราว ความคิดของคนที่เป็น ‘โรคซึมเศร้า‘ ผ่านตัวละครของพัทธ์ มันดำดิ่ง ตอนอ่านให้ความรู้สึกถึงบรรยากาศที่อึดอัด กดดันไปกับตัวละคร
นอกจากจะพาเราไปทำความรู้จักโรคนี้แล้ว เราชอบพาร์ทตอนที่พัทธ์เจอกับลิลที่หน้าห้องตรวจ คุณไรต์ถ่ายทอดเรื่องการไปหาหมอ แล้วเล่าเรื่องความเครียดในใจให้ฟัง มันเป็นเรื่องปกติเหมือนการไปหาหมอตอนเราป่วย เพราะไม่ว่าจะป่วยกายหรือใจ ก็ควรได้รับการรักษาเช่นเดียวกัน
ยิ่งคนวัยเรียน วัยทำงาน เดี๋ยวนี้ด้วยปัจจัยในการดำเนินชีวิต ทำให้คนเกือบเป็นซึมเศร้ากันเยอะ มันไม่เป็นไรเลยที่เราจะพาตัวเองไปรักษา ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยด้วยซ้ำ
——
ส่วนตัวเราอ่านเรื่องนี้แล้วไม่รำคาญนิสัยนางเอกเลย (ถ้าเป็นเรื่องอื่น อาจจะแบบคิดมากเกิ๊น หรือก็พูดไปสิ!) อาจเป็นเพราะคุณไรต์ค่อยๆ หยอดให้เรารู้จักตัวละครนี้ตั้งแต่เริ่ม พาไปเห็นเหตุการณ์ในอดีตว่า นางเอกผ่านอะไรมาบ้าง เราแบบอยากดึงตัวมากอดแน่นๆ แล้วบอกว่า
‘เก่งมากๆ แล้วที่เติบโตมาได้ดีขนาดนี้ เธอคู่ควรที่จะได้รับความรัก และใช้ชีวิตต่อไปบนโลกกลมๆ ใบนี้’
เรื่องนี้เล่นปมครอบครัวค่อนข้างหนัก ส่วนตัวเป็น��น sensitive กับเรื่องนี้มาก พอเจอตอนที่โดนเส้นเข้าไป น้ำตาไหลเป็นน้ำเลย กว่าจะลงเอยกันเล่นหมดน้ำตาไปเยอะ แต่พอฝนหยุดตก ฟ้าหลังฝนมันสวยงามจริงๆ ดีใจที่พัทธ์ได้เจอดีน ดีนได้เจอพัทธ์ ทั้งคู่สมควรได้รับความรักดีๆ
——
อีกฉากที่ชอบตอนที่เลือกซื้อบ้าน แล้วดีนอยากได้บ้านชั้นเดี่ยว เพราะกลัวเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอีก เออทำให้เราตกตะกอนเรื่องนึงได้
‘คนเราทุกคนเกิดมาเพื่อสร้างบาดแผลในใจให้ใครอีกคน ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม’
ดังนั้น จะคิดทำพูดอะไร ควรต้องคิดให้ดีๆ ก่อน เพราะมันย้อนกลับมาไม่ได้
——
คุณไรต์สำลีชมพูไม่ใช่แค่ทำถึง แต่ทำเกินไปมากกกกกก ชื่นชมคุณไรต์จากใจ เหมือนจะเคยบอกไปแล้ว แต่อยากบอกอีก ดีใจที่ได้รู้จักนามปากกานี้ เป็น fav writer เลยย และ 3 เรื่องที่ผ่านมา ยกให้เป็น top 2024 ทุกเรื่อง ดีมากจริงๆ ค่า 🫶🏻✨
⚠️ TW ตัวโตโตตตต : โรคซึมเศร้า ทำร้ายตัวเอง และการฆ่าตัวตาย ⚠️
——
เริ่มต้นที่คุณไรต์พาเราไปทำความรู้จักตัวละครทั้ง 2 คนที่มาเจอกันในวันฝนตก โดยต่างมีบาดแผลลึกในใจกันทั้งคู่ พระเอก (ดีน) มีปมเรื่องครอบครัวที่พ่อแม่แยกทาง และโดนนอกใจ เลยไม่อยากเปิดใจให้ใครอีก ส่วนนางเอก (พัทธ์) เคยสูญเสียคนในครอบครัว (พ่อ-น้องสาว) และมีเหตุการณ์นึงที่สำคัญเกิดขึ้นทำให้นางเอกมีแผลเป็นตามตัว
เป็นเรื่องที่พาเราดำดิ่งไปในความมืด ที่มีความหวังว่า หากเราอ่านบทนี้จบ บทต่อไปเราจะพบกับแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ แต่จนแล้วจนเล่า ยังคงพบแต่ความมืดมิด ที่ไม่รู้เมื่อไหร่ว่า คู่นี้จะพบความสุขที่แท้จริงกันสักที 😢
——
พล็อตเรื่องจริงๆ ไม่ได้หนัก เป็นความรักของคนสองคน ที่พบอุปสรรคทั้งการไม่คุยกันตรงๆ แม่แฟนไม่ชอบ เพราะรักแฟนเก่าของลูกชายมากกว่า แต่สิ่งที่หนักและทำได้ดีมากๆ คือ การถ่ายทอดเรื่องราว ความคิดของคนที่เป็น ‘โรคซึมเศร้า‘ ผ่านตัวละครของพัทธ์ มันดำดิ่ง ตอนอ่านให้ความรู้สึกถึงบรรยากาศที่อึดอัด กดดันไปกับตัวละคร
นอกจากจะพาเราไปทำความรู้จักโรคนี้แล้ว เราชอบพาร์ทตอนที่พัทธ์เจอกับลิลที่หน้าห้องตรวจ คุณไรต์ถ่ายทอดเรื่องการไปหาหมอ แล้วเล่าเรื่องความเครียดในใจให้ฟัง มันเป็นเรื่องปกติเหมือนการไปหาหมอตอนเราป่วย เพราะไม่ว่าจะป่วยกายหรือใจ ก็ควรได้รับการรักษาเช่นเดียวกัน
ยิ่งคนวัยเรียน วัยทำงาน เดี๋ยวนี้ด้วยปัจจัยในการดำเนินชีวิต ทำให้คนเกือบเป็นซึมเศร้ากันเยอะ มันไม่เป็นไรเลยที่เราจะพาตัวเองไปรักษา ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยด้วยซ้ำ
——
ส่วนตัวเราอ่านเรื่องนี้แล้วไม่รำคาญนิสัยนางเอกเลย (ถ้าเป็นเรื่องอื่น อาจจะแบบคิดมากเกิ๊น หรือก็พูดไปสิ!) อาจเป็นเพราะคุณไรต์ค่อยๆ หยอดให้เรารู้จักตัวละครนี้ตั้งแต่เริ่ม พาไปเห็นเหตุการณ์ในอดีตว่า นางเอกผ่านอะไรมาบ้าง เราแบบอยากดึงตัวมากอดแน่นๆ แล้วบอกว่า
‘เก่งมากๆ แล้วที่เติบโตมาได้ดีขนาดนี้ เธอคู่ควรที่จะได้รับความรัก และใช้ชีวิตต่อไปบนโลกกลมๆ ใบนี้’
เรื่องนี้เล่นปมครอบครัวค่อนข้างหนัก ส่วนตัวเป็น��น sensitive กับเรื่องนี้มาก พอเจอตอนที่โดนเส้นเข้าไป น้ำตาไหลเป็นน้ำเลย กว่าจะลงเอยกันเล่นหมดน้ำตาไปเยอะ แต่พอฝนหยุดตก ฟ้าหลังฝนมันสวยงามจริงๆ ดีใจที่พัทธ์ได้เจอดีน ดีนได้เจอพัทธ์ ทั้งคู่สมควรได้รับความรักดีๆ
——
อีกฉากที่ชอบตอนที่เลือกซื้อบ้าน แล้วดีนอยากได้บ้านชั้นเดี่ยว เพราะกลัวเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นอีก เออทำให้เราตกตะกอนเรื่องนึงได้
‘คนเราทุกคนเกิดมาเพื่อสร้างบาดแผลในใจให้ใครอีกคน ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม’
ดังนั้น จะคิดทำพูดอะไร ควรต้องคิดให้ดีๆ ก่อน เพราะมันย้อนกลับมาไม่ได้
——
คุณไรต์สำลีชมพูไม่ใช่แค่ทำถึง แต่ทำเกินไปมากกกกกก ชื่นชมคุณไรต์จากใจ เหมือนจะเคยบอกไปแล้ว แต่อยากบอกอีก ดีใจที่ได้รู้จักนามปากกานี้ เป็น fav writer เลยย และ 3 เรื่องที่ผ่านมา ยกให้เป็น top 2024 ทุกเรื่อง ดีมากจริงๆ ค่า 🫶🏻✨
April 10, 2024
5☆
OMG! This is an amazing experience
Thanwa(Dean) and Phatthira(Phat) story is really, really good it's worth my money, including my time.
Thanwa is a cool,heart of ice man. I love how Thanwa is stable to love. Phat without condition. Even he quite mean at first (forgive and forget 😘) and Phat she is definitely a crying baby ( no hate)
The scene when she cries after seeing him with his Ex because of his mom just breaking my heart. in fact, it's made me scared to continue
This book is more than just love between a couple but somehow mentioned the love in family, Past Trauma, Abandment,Depression so better read the trigger for sensitive person.
At first, i thought it's gonna make me cry cause i heard that it's a sad book. It does, tho but not like "Sad Sad," but all the way through it, i get so much fun in what they say and do is just really keep me reading it
However, the writing is soooo good
So whoever loves Sad book but wants happiness when you finish it, this one is definitely a good choice.
Ps. Please tell me there's something between Dan and Lalin. Is there a second book lol🤔
OMG! This is an amazing experience
Thanwa(Dean) and Phatthira(Phat) story is really, really good it's worth my money, including my time.
Thanwa is a cool,heart of ice man. I love how Thanwa is stable to love. Phat without condition. Even he quite mean at first (forgive and forget 😘) and Phat she is definitely a crying baby ( no hate)
The scene when she cries after seeing him with his Ex because of his mom just breaking my heart. in fact, it's made me scared to continue
This book is more than just love between a couple but somehow mentioned the love in family, Past Trauma, Abandment,Depression so better read the trigger for sensitive person.
At first, i thought it's gonna make me cry cause i heard that it's a sad book. It does, tho but not like "Sad Sad," but all the way through it, i get so much fun in what they say and do is just really keep me reading it
However, the writing is soooo good
So whoever loves Sad book but wants happiness when you finish it, this one is definitely a good choice.
Ps. Please tell me there's something between Dan and Lalin. Is there a second book lol🤔
October 27, 2023
เป็นหนึ่งในเรื่องที่ควรอ่านเลยทีเดียวสำหรับสายดราม่า-สุขสม
เป็นเรื่องเล่ากับการพบกันกับคน 2 คน ในสถานการณ์ในคืนที่ฝนตก อีกฝ่ายป่วยจิตกับอีกฝ่ายที่ปวดใจ นำพามาเจอกัน คบกันแบบไม่ได้รักแล้วค่อยๆไต่ระดับเป็นรักกันมากในที่สุด
ในระหว่างที่ไต่ระดับ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย พระเอกที่ปวดใจกับแฟนเก่า แม่พระเอกไม่ชอบนางเอก นางเอกผู้ที่มีโรคซึมเศร้าเป็นเพื่อน แต่ต้องเข้มแข็ง เจอมรสุมจากหลายทางมาก แต่พระเอกไม่รู้ กว่าจะรู้ก็เกือบสาย แต่สุดท้ายก็ซัพพอร์ตกันไปจนสุด
นักเขียนเขียนเรื่องอาการคนเป็นโรคนี้ได้ดีมาก นางเอกมีอาการครบสำหรับคนเป็นโรคนี้ ดิ่งมาก
สุดท้ายเพลงประกอบงานแต่ง เพราะมาก From the ground up เป็นเพลงที่เหมาะสมสำหรับคู่นี้จริงๆ
เป็นเรื่องเล่ากับการพบกันกับคน 2 คน ในสถานการณ์ในคืนที่ฝนตก อีกฝ่ายป่วยจิตกับอีกฝ่ายที่ปวดใจ นำพามาเจอกัน คบกันแบบไม่ได้รักแล้วค่อยๆไต่ระดับเป็นรักกันมากในที่สุด
ในระหว่างที่ไต่ระดับ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย พระเอกที่ปวดใจกับแฟนเก่า แม่พระเอกไม่ชอบนางเอก นางเอกผู้ที่มีโรคซึมเศร้าเป็นเพื่อน แต่ต้องเข้มแข็ง เจอมรสุมจากหลายทางมาก แต่พระเอกไม่รู้ กว่าจะรู้ก็เกือบสาย แต่สุดท้ายก็ซัพพอร์ตกันไปจนสุด
นักเขียนเขียนเรื่องอาการคนเป็นโรคนี้ได้ดีมาก นางเอกมีอาการครบสำหรับคนเป็นโรคนี้ ดิ่งมาก
สุดท้ายเพลงประกอบงานแต่ง เพราะมาก From the ground up เป็นเพลงที่เหมาะสมสำหรับคู่นี้จริงๆ
October 10, 2023
เป็นเรื่องราวของตัวละครที่ทำให้เรารู้สึกสงสารจับใจ เข้าใจความรู้สึกทุกตัวละครเลยจริงๆ อยากกอดโอ๋นางเอกและคอยบอกว่า เธอทำดีมากแล้ว เธอเก่งมากแล้ว เธอดีที่สุด อ่านไปก็ปวดใจไป มีบางตอนที่ทำให้น้ำตารื้น บางตอนที่ทำให้ขำ บางตอนที่ทำให้อยากโกรธคนเขียนว่าทำไมถึงใส่เรื่องหนักหนาให้กับน้องนางเอกตัวน้อยๆคนนี้เยอะขนาดนี้ แต่ยอมรับเลยว่าถ้าขาดมันไป นิยายเล่มนี้คงไม่สมบูรณ์ขนาดนี้ สุดท้ายนี้ชอบพี่ดีนมากค่ะ ไม่เคยคิดว่าพระเอกไม่ดีเลยเพราะเข้าใจทั้งสองฝ่าย และขอบคุณที่ทำให้ทั้งสองได้รักและเติมเต็มให้กัน 5ดาวเลยค่ะ สำหรับคนที่ปกติไม่ค่อยอ่านนิยายไทยสักเท่าไหร่ แฮปปี้เอนด์ค่ะ อิ่มเอมใจ
December 15, 2023
อ่านจบแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมรอยยิ้ม
หน่วงมาก น้ำตาจะไหลไปกับความรันทดของพระนาง นักเขียนผูกเรื่องให้เราสงสัยในความเป็นมาของนางเอกว่าทำไมผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่มีการศึกษาดีถึงได้มีความเหงาและต้องการใครสักคนในยามค่ำคืนโดยเฉพาะวันที่ฝนตกได้ขนาดนี้ ซึ่งผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครก็ได้แต่พัทธ์เลือกคนที่มีแผลเหมือนกันซึ่งนั่นคือดีน ธันวาผู้ชายที่ไม่เชื่อในความรักและการแต่งงาน
บีบคั้นมาก ค่อยๆเฉลยว่าทำไมคนคนหนึ่งถึงมีปม แม่กระต่ายน้อยขนฟูของพี่ดีนต้องยิ้มทั้งๆที่ลึกๆคือเศร้า
ไม่ผิดหวังที่ซื้อเก็บเข้าคอเลคชั่นสำหรับการอ่านซ้ำเลยเรื่องนี้
หน่วงมาก น้ำตาจะไหลไปกับความรันทดของพระนาง นักเขียนผูกเรื่องให้เราสงสัยในความเป็นมาของนางเอกว่าทำไมผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่มีการศึกษาดีถึงได้มีความเหงาและต้องการใครสักคนในยามค่ำคืนโดยเฉพาะวันที่ฝนตกได้ขนาดนี้ ซึ่งผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครก็ได้แต่พัทธ์เลือกคนที่มีแผลเหมือนกันซึ่งนั่นคือดีน ธันวาผู้ชายที่ไม่เชื่อในความรักและการแต่งงาน
บีบคั้นมาก ค่อยๆเฉลยว่าทำไมคนคนหนึ่งถึงมีปม แม่กระต่ายน้อยขนฟูของพี่ดีนต้องยิ้มทั้งๆที่ลึกๆคือเศร้า
ไม่ผิดหวังที่ซื้อเก็บเข้าคอเลคชั่นสำหรับการอ่านซ้ำเลยเรื่องนี้
April 5, 2025
ไม่ชอบ trope fwb โดยส่วนตัวคือเหตุผลหนึ่ง และตัวเราก็ทำใจตั้งแต่เห็นเนื้อเรื่องแล้วว่ามันต้องหน่วงแน่ ๆ ใช่แล้ว มันหน่วงมากจริง ๆ จนไม่คิดจะกลับไปอ่านซ้ำอีก แต่ส่วนที่ประทับใจของเรื่องนี้คือนางเอกได้เจอเพื่อนที่เป็นซึมเศร้าเหมือนกันจนสามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนได้ เวลาไปหาหมอก็มีเพื่อนคนนี้ไปเป็นเพื่อน
October 27, 2025
ยืมมาในtk read รอแบบหลายสัปดาห์มากค่ะ อาจจะคาดหวังสูงไปหน่อย ส่วนตัวคิดว่าวางพล็อตโอเคเลยค่ะ ตัวละครก็ชอบ ไม่มีตัวละครวี้ดว้ายไร้เหตุผล แต่คงยังไม่ถูกจริตกับสำนวนการเขียนเท่าไหร่ค่ะ น่าจะเพราะเป็นช่วงหมดเอเนอจี้ด้วยทำให้หาเล่มที่ทำให้รู้สึกสนุกยากไปหน่อย
December 1, 2023
สนุกกว่าที่คิด
แล่มบางๆ แต่มีช่วงที่ทำให้น้ำตาไหลอยู่เหมือนกัน
แล่มบางๆ แต่มีช่วงที่ทำให้น้ำตาไหลอยู่เหมือนกัน
May 10, 2025
อ่านแล้วชอบ นิยายไม่หนามาก รู้สึกของบรรยากาศฝนทึมๆเพราะความดราม่าของนิยาย สงสารนางเอกมาก และชอบอีกอย่างที่นางเอกไม่ท้อง^_^ ไม่อยากให้พระเอกกลับมาเพราะนางเอกท้องอยากให้กลับมาและรักที่เป็นพัทธ์จริงๆ
Displaying 1 - 27 of 27 reviews