This extraordinarily illustrated book documents the strange new world of Terra Ultima for the very first time.
To most of us, the world in which we live seems well-traversed - explored in all directions and meticulously mapped. But something unbelievable has escaped us all... an entire continent named Terra Ultima. This extraordinary book documents this strange new world for the very first time.
A visual sensation over a decade in the making, Terra Ultima is the life work of explorer Raoul Deleo. With the help of fellow explorer and biologist Noah J. Stern, Deleo's findings were compiled into this very book - a collection of illustrations and notes so wonderful they seem unbelievable. All of them bear witness to the discovery of a continent so large, so rich and diverse in wildlife, that it remains a mystery as to why it has never been discovered before.
Deleo's findings have now been made public for the very first time, so you too, dear reader, can share in the discovery of this previously unknown part of the world. Welcome to Terra Ultima - the edge of the world.
Dit waanzinnig knap getekende boek over het onbekende continent Terra Ultima verdient misschien wel meer dan vijf sterren. Het is een prachtig koffietafelboek met encyclopedische uitstraling, waarin een verrukkelijk spel met fictie en werkelijkheid wordt gespeeld. We bespreken het in de 45ste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast. Luister nu via Spotify, je podcast-app of http://www.degrotevriendelijkepodcast...
Het boeit me geen fuck dat ik dit boek in een paar uur kon uitlezen en alsnog honderd miljoen euro kostte. Alleen al vanwege het zespotige lieveheersbeertje, een beest dat - ik wist écht niet dat het kon - er schattiger uitziet dan mijn bijna-2-jarige dochter.
Maar goed, lekker tekenen, dat kunnen er wel meer. En ook het idee van het mashuppen van dieren is niets nieuws onder de zon. Nee, waar de echte, echte waarde in zit is natuurlijk het verhaal dat Raoul Deleo er omheen weeft. Want ondanks zijn absurde capaciteit geweldige tekeningen te maken, staan niet zij centraal, maar het verhaal zelf, waardoor de fictieve dieren er nóg beter uitspringen (en je niet achterblijft met die eeuwige deceptie over krakkemikkig proza rondom geweldige visualisaties).
Deleo doet in dat verhaal iets wat ik ook had bij Harry Potter: het schetsen van een fictieve wereld die soms meer vragen oproept dan beantwoordt, zonder dat het irritant wordt, maar waardoor het juist nog meer gaat intrigeren en fascineren. Op metaniveau bijvoorbeeld, als de uitgever in een soort-van voetnoot uitlegt dat een historische landkaart eigenlijk uit West-Afrika komt, en niet gaat over het fictieve continent. Zegt Deleo daarmee dat hij zelf gek is? Of zijn alterego in het boek? Is er iets mis met zijn historische voorganger? Of draait hij ons allen een rad voor de ogen om ons maar weg te houden van Terra Ultima?
Ook het feit dat het boek op geen enkele manier pretendeert volledig te zijn is heerlijk. Gewoon, drie tochten over het continent, een aantal even geweldige als particuliere gebeurtenissen, maar geen enkele illusie of pretentie dat dit het voor eens en altijd alles definiërende werk is.
Prachtig dus, prachtig. Ik kan niet wachten tot mijn dochter oud genoeg is om te stoppen met alle boeken aan gort te scheuren, zodat ze hier met gepaste eerbied doorheen kan bladeren en haar gelijke kan ontmoeten in de Coccinellursus Hexapedus.
‘Even lekker gaan zitten met dit boek in je luie stoel kan je niet,’ zei ik tegen een vriendin toen, gênant maar waar, mijn bieb exemplaar van 'Terra Ultima; de ontdekkingstocht van een onbekend contintent' al een paar weken op een stapel lag. Of beter gezegd, tegen de muur aan stond. Want dit boek is te groot om even op een stapeltje te leggen. En dus te groot ‘om even lekker mee te gaan zitten in mijn luie stoel’.
Toen ik eindelijk de tijd nam om dit boek, aan tafel, echt te lezen kwam ik erachter dat er meer mis was met mijn opmerking. Want even lekker gaan zitten kan vanwege het formaat niet, maar dit boek verdient ook veel meer dan die benadering.
Terra Ultima is namelijk een boek om te ontdekken met open ogen, een nieuwsgierige neus en fantastische honger.
Echt een supermooi boek (en groot!). Prachtig boek om uit te stallen. De tekst is ook leuk gedaan, soms een beetje verwarrend. Ik denk dat je daar qua verhaal nog wel meer uit zou kunnen halen. Misschien in deel twee waar op wordt gehint? Lijkt me leuk!
Als bewonderaar van de kunst van Raoul Deleo kon ik dit boek natuurlijk niet overslaan. Terra Ultima een nieuw continent, nieuwe dieren, nieuwe manieren van leven een reis door het onbekende op een creatieve manier geschreven en geïllustreerd.
Dit boek is een samenwerking tussen Raoul Deleo en Noah J. Stern. Deleo is een Nederlandse illustrator, tekenaar en animator. Hij won reeds meerdere prijzen, o.a. de Illustratie Jaarprijs van het NIC. "Terra Ultima" won de Woutertje Pieterse Prijs in 2022.
In dit boek kruipt Deleo in de huid van een ontdekkingsreiziger die het nog onbekende continent "Terra Ultima" ontdekt. Stern beschrijft de ontdekkingsreis aan de hand van de dagboeken van Deleo en het vele beeldmateriaal dat Deleo verzamelde tijdens zijn expeditie.
Wat een prachtig boek is dit ! De auteur en de illustrator hebben zoveel fantasie bijzonder origineel verwerkt. In de beschrijving van het continet krijgen de nieuw ontdekte dieren een hoofdrol. De weergave is zo realistisch waardoor je als lezer je perfect kunt inbeelden hoe een expeditie er aan toe gaat: gedetailleerde kaarten, wetenschappelijke namen voor de dieren, een korte beschrijving van hun gedrag en uiterlijk, aangevuld met dagboekfragmenten en andere prenten. Het geheel voelt aan als een echte expeditie, zodat je even kunt twijfelen of je niet in een echt 'naslagwerk' aan het lezen bent. De illustraties tonen aan dat Deleo een meester is in zijn vak.
Een origineel en boeiend thema. Maar bovenal bijzonder krachtig en mooi uitgewerkt, met oog voor detail. Zo fantasierijk en toch zo realistisch. Ik had nooit gedacht dat beide zo goed samen konden gaan. Dit duo toont dat het kan.
Een echte aanrader en tevens een terechte winnaar van de Woutertje Pieterse Prijs.
'Heeft hij niet al te veel geopenbaard?' #DeZinVanHetBoek
Bril-jant.
Het is moeilijk te bepalen wat knapper is: de werkelijk prachtige tekeningen van de meest schattige schepseltjes ooit, de geniale benamingen en omschrijvingen ('De hazige juffer - Libella Lagoformosa - behoort tot de orde der geleedpotige knaagdieren die hun onderkaak horizontaal én verticaal bewegen'), de verzorgde details doorheen het boek (van foto's, krantenknipsels, notities en landkaarten tot een fylogenetische stamboom en een register met wetenschappelijke namen), of de tekst.
Die tekst bestaat afwisselend uit dag- en logboeknotities die ontdekkingsreiziger Deleo tijdens zijn expedities heeft gemaakt, en toelichtingen en commentaar daarop door bioloog-archivaris Noah J. Stern.
Leuk detail is dat Stern, van wie je je kunt afvragen wie hij eigenlijk is, zich gaat afvragen in hoeverre Deleo's archief ons deelgenoot maakt van de werkelijkheid, en in hoeverre hij zijn daar zijn eigen draai aan heeft gegeven. Maar Stern gaat uiteindelijk mee in Deleo's verhaal. En mijn advies aan de lezers is om dat vooral ook te doen.
Tijdens het lezen en bewonderen van de echt prachtige illustraties zul je als lezer geregeld gniffelen. Het is overduidelijk dat iedereen die bij dit boek en de promotie ervan, betrokken is, daar zichtbaar plezier aan heeft beleefd. Om daarvan een idee te krijgen, luister zeker ook even naar dit interview bij radioprogramma Opium: https://www.nporadio4.nl/fragmenten/o...
Concluderend, in lijn met een detail op een van de landkaarten achterin, waarop de Golf van Litotes is afgebeeld: bepaald geen onaardig boek!
Wat een prachtig boek! Vooral vanwege de mooie illustraties. Dat is echt smullen en daar kun je vele minuten naar kijken. Deleo heeft echt enorm veel fantasie, zeker ook de namen van de dieren zijn echt leuk gevonden.
Dat er misschien nog een deel gaat volgen maakt mij erg blij!
Het is maar goed dat ik een boodschappentas had meegenomen naar de bieb, want Terra Ultima is een groot boek dat niet in mijn rugtas past. Raoul Deleo beschrijft een onbekend werelddeel, waar hij wonderlijke dieren heeft ontmoet. Wat ik het leukst vind is de subtiele humor bij de beschrijvingen van de dieren, die de vreemdste eigenschappen hebben die je maar kunt verzinnen.
What a fantastic, whimsical, dreamlike book! I first caught a glimpse of the Dutch version in one of Leonie's videos and when I saw that the publisher was sending out free copies of the now finally translated English version, I jumped on the opportunity. I really enjoyed reading this, it's not only stunning to look at, but the story of an explorer finding a new continent and all its strange, vibrant creatures was extremely addictive. 10/10 will keep flicking through this for a long time.
Zo blij met dit moederdagcadeau: Dit boek staat te pronken in mijn woonkamer, heeft onze jongste zoon van 6 en mij doen verwonderderen over de fantastische illustraties en genoten onze oudste zoon van 11 en ik van de wereld die zo echt beschreven werd dat de twijfel groot was of Terra Ultima tóch niet ergens te vinden zou zijn.
Waar ik met de jongste vooral op zoek ging in de illustraties welke dieren en hun kenmerken terug te vinden waren. Bevond ik me met mijn oudste helemaal op Terra Ultima. De lieveheersbeer is onze favoriet, ook al moet je niet met ze knuffelen (wat realistisch is de illustratie van de hand na het aaien van dit onschuldiglijkende diertje!).
De toehoorder moet wel leeservaring hebben of opletten of instructies krijgen (wat kun je hier een mooie lessenserie 'begrijpend lezen'/'Close Reading' mee maken!) of het reisverslag van Raoul Deleo voorgelezen wordt of dat Noah J. Stern zijn bevindingen laat horen. Een reflectief boek ten top! De leerkracht in groep 7/8 die hiermee aan de slag gaat, kan met dit boek een hoop verwondering, verbeelding en creativiteit aanslingeren!
Dit boek moet in elke schoolbieb staan EN bij alle bovenbouw-leerkrachten onder de aandacht, anders komt het boek de kast niet uit.
Si immersif ! J'ai adoré découvrir les créatures fantastiques et les petites anecdotes qui les rendaient encore plus réelles. Mais ça c'est terminé trop vite😭 Je veux une 4ème expédition ! Mes espèces préférés : Octopossum blond, Tortue-méduse et Girafe à coquille
Ik had het boek uitgeleend voor mijn broer, maar ik raakte zelf helemaal in de ban van de prachtige tekeningen en aangename schrijfstijl. Wat vind ik het jammer dat ik dit boek niet als negenjarige heb gelezen.
Alleen de kaft van dit prachtige boek maakte mij al zo enorm nieuwsgierig naar deze fantasierijke en idyllische wereld. Mijn honger naar fantasie werd meer dan gestild.
De illustraties zijn bijzonder mooi. Ik kon eindeloos kijken naar tekeningen. De dieren zijn een mengelmoes van verschillende bestaande dieren, zoals een rups en een kolibrie of een luipaard en koraalrif. Een poster van één van de dieren zou niet misstaan in mijn huis.
Niet alleen de wonderbaarlijke tekeningen nemen je mee in de bijzondere wereld van Terra Ultima, daarnaast word je echt meegenomen in het verhaal. Je zou haast gaan twijfelen aan het bestaan. Zou dit continent dan toch echt zijn?
Voor dit boek moet je de tijd nemen. Het is geen boek om lekker in bed te lezen. Door het formaat oogt het boek als een encyclopedie. Eentje die je op tafel legt en soms op een willekeurige bladzijde openslaat. Een heerlijk boek om bij weg te dromen, voor jong en oud.
“Ik boog me voorover, mijn schaduw gleed over het water. Jonge kikkevers schoten opzij, de oudere bleven doodkalm dobberen. In een mum van tijd stonden mijn schildersezel, verfkist en klapstoel klaar. Na een kwartier had ik de contouren van een jong exemplaar geschetst.”
Raoul Deleo is een veelzijdige en creatieve artiest, beeldend kunstenaar. Hij raakte gefascineerd door de ontdekking van een VOC-schip dat al 400 jaar op zee dobberde. In het ruim werden tekeningen gevonden van een continent dat niet op onze wereldkaart terug te vinden is. Raoul Deleo ging op (imaginaire) expeditie en vond dit verloren gewaande continent, Terra Ultima. De exacte ligging houdt hij geheim, maar hij deelt wel een gedeelte van zijn archief. In 2017 was er in het Natuurhistorisch Museum in Rotterdam reeds een tentoonstelling met zijn werk. Nu is er het prachtige boek over Terra Ultima, waarin feiten en fictie knap met elkaar verweven zijn. Droom of werkelijkheid?
Deleo heeft aan zijn collega-ontdekkingsreiziger en bioloog Noah J. Stern gevraagd om dit boek samen te stellen. Ze hadden elkaar eerder ontmoet in Chicago, waar Deleo een lezing hield in het Field Museum. Als archivaris had Noah J. Stern énorm veel materiaal ontvangen, orde hierin scheppen was zeker geen eenvoudige taak. Vijf hutkoffers vol tekeningen waar potloodstreepjes van de schetsen nog zichtbaar zijn, boodschappenbriefjes, logboeken,… een mengeling van bruikbare stukken en nutteloze rommel. Maar kijk, het is gelukt!
Terra Ultima bevindt zich ergens tussen Alaska en Azië. Als je vanaf de Tsjoektsjenzee koers zet naar de Beaufort zee dan zit je al in de juiste richting. Gilles Jansz, kapitein bij de Verenigde Oost-Indische Compagnie, wist dus alvast deze plaats te vinden. Maar zijn schip de Postiljon is in 1599 spoorloos verdwenen. Gelukkig kon Deleo zich dus baseren op de kaarten en de tekeningen die in het ruim zijn gevonden.
De eerste expeditie van Deleo, die 102 dagen duurt, gaat langs de kuststrook die meer dan 842 kilometer lang is. Hij ontdekt hier unieke dieren. De Poseidon’s gorillrus, het flamingohert, en in een kreek ziet hij een grootoogmuiskarper. Met grote precisie schetst hij deze bijzondere dieren. De droge gebieden en de poolcirkel behoren tot de volgende expedities.
Ik was bij het bekijken van dit boek onder de indruk van de prachtige illustraties, soms paginagroot. De schattige vlindermees en de intrigerende Blauwe waaierstaartkikker behoren tot mijn favorieten. Maar al de dieren zijn schitterend getekend door Deleo. Je voelt bijna de zachte veertjes of de bewegende schubben, zo fijn realistisch weergegeven. Mooi, mooi!
Achteraan in het boek staan vier kaarten met info over de vindplaats van Terra Ultima, de expedities en de ontdekte dieren. Een overzichtelijk register met de wetenschappelijke en Nederlandse namen en een stamboom sluiten dit indrukwekkende boek af.
Dit boek is echt een prachtige ode aan de fantasie en aan de natuur. De combinatie van feiten en fictie doen mij bijna geloven dat Terra Ultima echt bestaat. Verwijzingen naar Alexander von Humboldt, Gilles Jansz, bestaande plaatsen en historische gebeurtenissen creëren een geloofwaardig verslag. De unieke dieren spreken dan weer de fantasie aan. Met deze nieuwe werkelijkheid wil Deleo aantonen dat de wereld groter is dan de meeste mensen denken. Ik was alvast volledig in de ban van Terra Ultima. Dit is een boek voor kinderen en volwassenen die met verwondering naar de wereld durven te kijken. Applaus voor Raoul Deleo en 4,5 schitterende sterren!
“Daar aan de voet van de gletsjer besefte ik opeens dat ik me geen buitenstaander meer voel. Ik ben deel geworden van Terra Ultima en zij van mij. Ik ben aangekomen.”
Wat kan ik nog toevoegen aan de lovende recensies die hier al staan? Een eenvoudig idee zo sterk uitgevoerd dat ik alleen wil opmerken dat het wel wat langer mocht. Ik kan er geen genoeg van krijgen.
This gorgeous large format book mixes up mystery, exploration, imagination and the most incredible artwork. What if someone discovered a completely new continent? What might that look like? What might they find? What would you choose to record and how much do you communicate to the rest of the world about such a massive discovery without endangering it. Biologist, Noah Stern, is faced with questions such as these when tasked with going through explorer Raoul Deleo's notes and drawings from three expeditions to (fictional) Terra Ultima. We're presented with Deleo's experience of the terrain and wildlife. Diary entries, diagrams, maps, evolutionary tree give Deleo's account a very genuine feel. There's both risk and wonder in his interactions with flora and fauna, which range from cute to weird. There are delightful mashups of familiar creatures. All the artwork looks fantastic but the full-page colour illustrations of wildlife absolutely jump off the page. They're so memorable and detailed, I'm wowed every time I see them.
This book is classed as children's - I imagine it would be an excellent jumping off point for discussions about natural history, art and exploration as well as inspiration for imagining new life. But I would have thought a lot of adults would also be delighted to have this. It's a keeper for anyone who appreciates adventure and creativity or just beautiful books, plus there's a nice meta element to it as well. I find it hard to talk about this book without being effusive. I love it and will not be letting go of this one :)
Many thanks to the publishers for a truly magnificent reading copy.
The art is lovely, but the entire framing narrative screaming "this is some guy's art project used to trick the very gullible narrator" is just annoying. Commit to your premise, damnit.
LEESJURY 10-12j: Waaaaauw. Dit is het soort boek dat ik met graagte kado geef aan mensen met kinderen. Eerst en vooral, die illustraties. Alleen al daarom verdient dit boek 5 sterren. Voeg daaraan de vlotte pen en de boeiende dagboekuittreksels toe die een perfecte rode draad vormen en dit boek sleept je instant mee naar een fantastische wereld vol verbeelding en dingen die niet kunnen bestaan, toch? Het is een boek zoals ik er nog nooit één las en ik vond het geweldig! Het komt zeker op het to-gift-lijstje ;)
Great artbook and wonderful illustrations! Not exactly a book for children, some of the animals illustrated here are really creepy! I'm waiting for the Italian or English edition to buy a copy for me ( I found the Dutch edition in my city library in the children section).
Ik las dit boek voor de tekeningen en niet voor het verhaal er rond. De tekeningen zijn echt prachtig! Het verhaal is ook tof verzonnen, de tekst op zich zou ik maar drie sterren geven.