What do you think?
Rate this book
آخرین روزهای اشتفان سوایگ
داستان دربارهٔ شش ماه آخر زندگی اشتفان سوایگ، نویسندهٔ مطرح اتریشی، است که بهدلیل جنگ جهانی دوم و کشتار یهودیان همراه با همسرش مجبور به ترک وطن شده. آنها ابتدا به لندن و بعد به نیویورک میروند، اما بهدلیل مشکل تنفسی لُته، همسر اشتفان، بهاجبار پتروپولیسِ برزیل را برای سکونت انتخاب میکنند. در طول سکونتشان تمام فکر و ذکر سوایگ به وطن و شرایط بحرانی آنجا مشغول است. غم غربت، آسودگی خاطر و قلم نویسندگیاش را از او گرفته و او را به آدمی افسرده بدل کرده است. حتی با پایان جنگ و دیدن جشن و شادی مردم هم حالوروز خوبی ندارد، چون از آیندهٔ جهان مطمئن نیست و ناامید شده. او که به نظر میرسد زمان مرگش را حدس زده، در آخرین روزهای عمرش بدون تحمل کوچکترین درد جسمانی به استقبال پایان خود میرود. نظر یکی از مخاطبان دربارهٔ کتاب: «این رمان داستان واقعی نویسندهای را توصیف میکند که گذشته برایش زندهتر از حال است و نویسنده احساسات و عواطف اشتفان را ماهرانه به تصویر میکشد؛ بهگونهای که خواننده بهسادگی توان همدلی با او را پیدا میکند.»
176 pages, Paperback
Published April 1, 2023
4 people are currently reading
327 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 78 reviews
May 8, 2023
Having a soft spot for biographical graphic novels, while I was reading some of Zweig's ‘historical miniatures’ from Sternstunden der Menschheit , The last days of Stefan Zweig found me in the library, which, obviously, covers the last chapter of Zweig’s life, from the moment he sets off from New York to Petrópolis in Brazil with his second wife, Lotte Altmann, on 22 August 1940 until the well-known denouement, the moment when the couple ends their lives together on 22 February 1942 – perishing in exile like some many of Zweig’s former Mitteleuropean friends - Walter Benjamin, Joseph Roth, Ernest Weiss, Erwin Rieger (to name the ones featuring in this graphic novel).
Branded an ‘enemy alien’, nowhere at home, his books burnt in Germany because Jewish, looked upon as a German in England, contested in Brazil, a stranger everywhere, feeling an enemy of the human race, Zweig wrestles with depression and bitterness, isolated, deprived of books and contact with kindred spirits, of his language - ’My own language having disappeared from me and my spiritual home, Europe, having destroyed itself.’ By means of Zweig’s essay on Kleist, Laurent Seksik ominously draws parallels between Lotte Altman’s plight and Henriette Vogel’s, likewise died in a suicide pact with Heinrich von Kleist (in 1811)) – both sickly women for whom a spouse was left behind, not meant for living together with, but merely a companion in death. Haunted by the ghosts of the lost world of Mitteleuropa , Zweig sinks into despondency when the news on the war gets worse, ‘My whole past went up in flames’.
Laurent Seksik, who adapted his novel The Last Days into the scenario of this graphic novel, perceptively weaves quotes from Zweig, mostly from The World of Yesterday , through the narrative, of which particularly one moment will stay with me, a scene in which Zweig recites a part of what became known as his ‘last poem’, to a couple of friends his wife has invited to celebrate his 60th birthday (a fictionalized episode, Zweig sent the poem to close friends/his first wife Friderike who had congratulated him on his birthday by post a few months before his death, spending his anniversary alone).
The poem was set to music twice, in Brazil by Henry Jolles, and in 1952 as ‘Abschied vom Leben” by Felix Wolfes. The gist of the poem speaks for itself, seen in hindsight as his swan song the presentiment and preoccupancy with death are palpable, as is the world-weariness.
As a partly fictionalised account of the last episode of Zweig’s life, The Last Days of Stefan Zweig is an atmospheric gem within the genre of the graphic novel, compellingly told in a marvellous blending of text and subtly coloured, elegant artwork, immured in sadness and melancholy. Highly recommended to Zweig devotees.
Branded an ‘enemy alien’, nowhere at home, his books burnt in Germany because Jewish, looked upon as a German in England, contested in Brazil, a stranger everywhere, feeling an enemy of the human race, Zweig wrestles with depression and bitterness, isolated, deprived of books and contact with kindred spirits, of his language - ’My own language having disappeared from me and my spiritual home, Europe, having destroyed itself.’ By means of Zweig’s essay on Kleist, Laurent Seksik ominously draws parallels between Lotte Altman’s plight and Henriette Vogel’s, likewise died in a suicide pact with Heinrich von Kleist (in 1811)) – both sickly women for whom a spouse was left behind, not meant for living together with, but merely a companion in death. Haunted by the ghosts of the lost world of Mitteleuropa , Zweig sinks into despondency when the news on the war gets worse, ‘My whole past went up in flames’.
Laurent Seksik, who adapted his novel The Last Days into the scenario of this graphic novel, perceptively weaves quotes from Zweig, mostly from The World of Yesterday , through the narrative, of which particularly one moment will stay with me, a scene in which Zweig recites a part of what became known as his ‘last poem’, to a couple of friends his wife has invited to celebrate his 60th birthday (a fictionalized episode, Zweig sent the poem to close friends/his first wife Friderike who had congratulated him on his birthday by post a few months before his death, spending his anniversary alone).
Presentiments of closing day,
When our desires are gone;
Soothe us far more than they dismay
Now, in the setting sun….
The world before us never lay
So fair, or life so true,
As in the glow of parting day,
When shadows dim the view.
Linder schwebt der Stunden Reigen
Über schon ergrautem Haar
Denn erst an des Bechers Neige
Wird der Grund, der gold’ne klar.
Vorgefühl des nahen Nachtens
Es verstört nicht – es entschwert!
Reine Lust des Weltbetrachtens
Kennt nur, wer nicht mehr begehrt.
Nicht mehr fragt, was er erreichte,
Nicht mehr klagt, was er gemisst
Und dem Altern nur der leichte
Anfang seines Abschieds ist.
Niemals glänzt der Ausblick freier
Als im Glast des Scheidelichts,
Nie liebt man das Leben treuer
Als im Schatten des Verzichts.
The poem was set to music twice, in Brazil by Henry Jolles, and in 1952 as ‘Abschied vom Leben” by Felix Wolfes. The gist of the poem speaks for itself, seen in hindsight as his swan song the presentiment and preoccupancy with death are palpable, as is the world-weariness.
As a partly fictionalised account of the last episode of Zweig’s life, The Last Days of Stefan Zweig is an atmospheric gem within the genre of the graphic novel, compellingly told in a marvellous blending of text and subtly coloured, elegant artwork, immured in sadness and melancholy. Highly recommended to Zweig devotees.
December 12, 2017
“Formerly man had only a body and a soul. Now he needs a passport as well for without it he will not be treated like a human being.”
― Stefan Zweig, The World of Yesterday
Beautifully illustrated graphic adaptation of Laurent Seksik's novel, "The Last Days", a fictionalised account of the last months of the Austrian Jewish writer Stefan Zweig, born in Vienna in 1881, and his second wife Lotte Altman.
The rise of Nazism forced them into exile, first in London, then in New York, and finally in Petrópolis, Brazil, where they comitted suicide in february 1942.
This article provides great background information on Zweig's life in exile.
"What do they want from me?
Must I wander through my memories? For ten years, I have endured suspicion.
Must I live in fear? For ten years, I have roamed from city to city, in every continent. How far must I go?
I am exhausted."
― Stefan Zweig, The World of Yesterday
Beautifully illustrated graphic adaptation of Laurent Seksik's novel, "The Last Days", a fictionalised account of the last months of the Austrian Jewish writer Stefan Zweig, born in Vienna in 1881, and his second wife Lotte Altman.
The rise of Nazism forced them into exile, first in London, then in New York, and finally in Petrópolis, Brazil, where they comitted suicide in february 1942.
This article provides great background information on Zweig's life in exile.
"What do they want from me?
Must I wander through my memories? For ten years, I have endured suspicion.
Must I live in fear? For ten years, I have roamed from city to city, in every continent. How far must I go?
I am exhausted."
January 9, 2025
اشتفان تسوایگ، نویسنده و نمایشنامهنویس سرشناس اتریشی ، افزون بر نوع نگارش و یا کتاب های متعدد ، به دلیل انساندوستی عمیقش هم شناخته میشود . تسوایگ در طول زندگی خود شاهد رویدادهای تلخی مانند جنگ جهانی اول و پیدایش نازیسم بود. این تجربیات تلخ، او را نسبت به رنجهای بشری حساس کرده و حس همدلی عمیقی در او ایجاد کرد. تسوایگ هم چنین با نگاهی فلسفی به بررسی ماهیت انسان و جایگاه او در جهان میپرداخت. شاید این نگاه فلسفی هم درانسان دوستی ، ارج نهادن به ارزش های انسانی ، همدلی و مهربانی تسوایگ موثر بوده باشد .
تسوایگ ، یهودی سرگردان که پس از الحاق اتریش به آلمان ، به لندن ، سپس نیویورک و سرانجام در سفری سخت خود را به شهری کوهستانی در برزیل رسانده بود ، هیچ گاه نتوانست شهر و دیار خود و قاره ای که در آتش جنگی مخوف می سوخت را فراموش کند ، تسوایگ نتوانست و نمی توانست ، او به هر کسی که می نگریست از جمله لوته ، همسر جوان خود ، میلیون ها یهودی قربانی جنگ را می دید که در همه جای اروپا گیر افتاده و کم کم با رانده شدن به شرق به پایان کار خود نزدیک می شدند . تسوایگ انسان دوست که نمی توانست انبوه اخبار بد را تحمل کند ، همگام با دوستان ، فامیل و قوم خود به سرنوشت نهایی خود نزدیک می شد .
تسوایگ تنها چند ماه پس از رسیدن به برزیل ، به همراه همسر جوان و دلفریب خود ،لوته ، با نوشیدن سم خود کشی کرد .
کتاب آخرین روزهای اشتفان تسوایگ ، نوشته لورن سکسیک ، شرح شاعرانه ای ایست از شش ماه آخر زندگی پر فراز و نشیب تسوایگ ، زندگانی که اواخر بیشتر نشیب داشت تا فراز .
نویسنده ، داستان تسوایگ را از هنگامی که نیویورک شلوغ را به علت آسم لوته ، ترک می کند ، بیان کرده . او تلاش کرده تا احساسات لطیف و شاعرانه نویسنده بزرگ را به همان صورت شاعرانه بیان کند . احساساتی که هم به سبب جنگ و آدم کشی و هم به سبب آواره گی و بیماری سخت همسر ، به شدت آسیب دیده بود . سکسیک کوشیده تا با توصیفهای عاطفی دقیق ، ابعاد روحی تسوایگ را به وضوح روشن کرده و چالشهای عاطفی و روانی تسوایگ را هم بیان کند .
تسوایگ بارها کوشید تا دیگر نویسندگان بزرگ فراری از آلمان ، مانند یوزف روت و توماس مان و دیگران را کمک کند ، او همین طور همراه خود متونی دست نویس نفیسی که نازی ها نابود می کردند یا از خانه هرمان گورینگ سر در می آورد را از اتریش خارج کرد . تسوایگ انسان دوست ، بارها و بارها به آلمانی ها و یهودی های فراری تا جایی که توانست کمک کرد ، اما انبوه تقاضاها در کنار قدرت محدود آقای نویسنده ، چندان کارساز نبود . تسوایگ این گونه هر روز به فرجام تلخ خود نزدیکتر می شد .
آن گونه که سکسیک نوشته ، سقوط سنگاپور به دست ژاپن و تلاش نازی ها برای نفوذ در مصر و سپس خاورمیانه ، میخ آخر بر تسوایگ بود که ناامید در این گوشه جهان ، جنگ را باخته ، بشریت را از دست رفته و نازی ها را در حال ورود به برزیل می دید .
در پایان ، کتاب تلفیقی ( ترکیبی از تاریخ و حقیقت با خیال ) لوران سکسیک را باید شرح شاعرانه ای ازآخرین روزهای زندگی تسوایگ دانست ، زندگی که هر لحظه آن با عشقی سرشار به انسان ، در کنار ناامیدی فزاینده از سرنوشت انسان سپری می شد .
تسوایگ ، یهودی سرگردان که پس از الحاق اتریش به آلمان ، به لندن ، سپس نیویورک و سرانجام در سفری سخت خود را به شهری کوهستانی در برزیل رسانده بود ، هیچ گاه نتوانست شهر و دیار خود و قاره ای که در آتش جنگی مخوف می سوخت را فراموش کند ، تسوایگ نتوانست و نمی توانست ، او به هر کسی که می نگریست از جمله لوته ، همسر جوان خود ، میلیون ها یهودی قربانی جنگ را می دید که در همه جای اروپا گیر افتاده و کم کم با رانده شدن به شرق به پایان کار خود نزدیک می شدند . تسوایگ انسان دوست که نمی توانست انبوه اخبار بد را تحمل کند ، همگام با دوستان ، فامیل و قوم خود به سرنوشت نهایی خود نزدیک می شد .
تسوایگ تنها چند ماه پس از رسیدن به برزیل ، به همراه همسر جوان و دلفریب خود ،لوته ، با نوشیدن سم خود کشی کرد .
کتاب آخرین روزهای اشتفان تسوایگ ، نوشته لورن سکسیک ، شرح شاعرانه ای ایست از شش ماه آخر زندگی پر فراز و نشیب تسوایگ ، زندگانی که اواخر بیشتر نشیب داشت تا فراز .
نویسنده ، داستان تسوایگ را از هنگامی که نیویورک شلوغ را به علت آسم لوته ، ترک می کند ، بیان کرده . او تلاش کرده تا احساسات لطیف و شاعرانه نویسنده بزرگ را به همان صورت شاعرانه بیان کند . احساساتی که هم به سبب جنگ و آدم کشی و هم به سبب آواره گی و بیماری سخت همسر ، به شدت آسیب دیده بود . سکسیک کوشیده تا با توصیفهای عاطفی دقیق ، ابعاد روحی تسوایگ را به وضوح روشن کرده و چالشهای عاطفی و روانی تسوایگ را هم بیان کند .
تسوایگ بارها کوشید تا دیگر نویسندگان بزرگ فراری از آلمان ، مانند یوزف روت و توماس مان و دیگران را کمک کند ، او همین طور همراه خود متونی دست نویس نفیسی که نازی ها نابود می کردند یا از خانه هرمان گورینگ سر در می آورد را از اتریش خارج کرد . تسوایگ انسان دوست ، بارها و بارها به آلمانی ها و یهودی های فراری تا جایی که توانست کمک کرد ، اما انبوه تقاضاها در کنار قدرت محدود آقای نویسنده ، چندان کارساز نبود . تسوایگ این گونه هر روز به فرجام تلخ خود نزدیکتر می شد .
آن گونه که سکسیک نوشته ، سقوط سنگاپور به دست ژاپن و تلاش نازی ها برای نفوذ در مصر و سپس خاورمیانه ، میخ آخر بر تسوایگ بود که ناامید در این گوشه جهان ، جنگ را باخته ، بشریت را از دست رفته و نازی ها را در حال ورود به برزیل می دید .
در پایان ، کتاب تلفیقی ( ترکیبی از تاریخ و حقیقت با خیال ) لوران سکسیک را باید شرح شاعرانه ای ازآخرین روزهای زندگی تسوایگ دانست ، زندگی که هر لحظه آن با عشقی سرشار به انسان ، در کنار ناامیدی فزاینده از سرنوشت انسان سپری می شد .
August 23, 2025
کتاب آخرین روزهای اشتفان تسوایگ روایت شش ماه آخر روزهای زندگی تسوایگ نویسنده مطرح اتریشی است که آخرین روزهای عمرش به ناچار در تبعید خودخواسته و غربتی سرد گذراند.
تسوایگ با همسرش لوته،درگیرودار جنگ دوم جهانی مجبور به ترک خاک اتریش شد و پس از آمریکا،بریتانیا وسپس در برزیل ماندگار شد.تا در آرامش خاطر زندگی نامهی بالزاک را بنویسید ولی جنگی نازی،شبی که نازی ها هزاران کتاب را به آتش کشیدند و زنان و کودکان یهودیان را به رگبار بستند،او را دچار یأس و ناامیدی ودر سردی و خاموشی فرو برده است.
در برزیل، او در خود احساس بیهویتی و استیصال میکرد. ناتوانی در تأثیرگذاری بهواسطه ممنوعشدن آثارش در آلمانِ نازی، ویژگى تأثیرگذاری خلق اثر را زیر سؤال برده است .
نویسنده در این رمان تلاش کرده با بازسازی دقیق روحیه و وضعیت درونی تسوایگ و همسرش، به نثری شعرگونه و تأملبرانگیز دست یابد و خواننده را با احساسات عمیق مهاجرتهای پیدرپی و آشفتگی درونی تسوایگ آشنا سازد .
تسوایگ با همسرش لوته،درگیرودار جنگ دوم جهانی مجبور به ترک خاک اتریش شد و پس از آمریکا،بریتانیا وسپس در برزیل ماندگار شد.تا در آرامش خاطر زندگی نامهی بالزاک را بنویسید ولی جنگی نازی،شبی که نازی ها هزاران کتاب را به آتش کشیدند و زنان و کودکان یهودیان را به رگبار بستند،او را دچار یأس و ناامیدی ودر سردی و خاموشی فرو برده است.
در برزیل، او در خود احساس بیهویتی و استیصال میکرد. ناتوانی در تأثیرگذاری بهواسطه ممنوعشدن آثارش در آلمانِ نازی، ویژگى تأثیرگذاری خلق اثر را زیر سؤال برده است .
نویسنده در این رمان تلاش کرده با بازسازی دقیق روحیه و وضعیت درونی تسوایگ و همسرش، به نثری شعرگونه و تأملبرانگیز دست یابد و خواننده را با احساسات عمیق مهاجرتهای پیدرپی و آشفتگی درونی تسوایگ آشنا سازد .
May 2, 2018
Zweig'ın son dönemini ve intihar sürecini çok güzel anlatmış. Çizimler yine harika diyebilirim.
August 13, 2023
8'5/10 ⭐⭐⭐⭐⭐
Los últimos días de Stefan Zweig es el final de una huida de diez años alejándose del nazismo. Pero donde una bala del ejército alemán no podía llegar, sí podía el miedo. Y el miedo también puede matar.
“Me vuelvo loco, madre. Tú me diste a luz y yo voy hacia las tinieblas.”
Esta novela gráfica reconstruye, de una manera realista, los últimos meses de vida de Stefan Zweig. En Brasil, y junto a su segunda esposa Lotte, veremos como una sombra acompaña al escritor humanista.
“Esa sombra no me ha abandonado durante todos estos años, vestía de luto cada uno de mis pensamientos, noche y día...
Puede que su silueta aparezca en muchas páginas escritas.
Pero toda sombra, a la postre, es hija de la luz y solo quien ha sentido la claridad y las tinieblas, la guerra y la paz...
...la grandeza y la decadencia, puede afirmar que ha vivido.”
Novela gráfica emotiva, con guión de Seksik. Las bellas acuarelas para el dibujo son de Sorel. En la portada ya se muestra el estilo del arte que contienen sus 86 páginas interiores.
Imprescindible para admiradores de Zweig, y muy recomendable para el resto.
“...nunca se ama tanto a la vida como en la antesala de la renuncia...”
Los últimos días de Stefan Zweig es el final de una huida de diez años alejándose del nazismo. Pero donde una bala del ejército alemán no podía llegar, sí podía el miedo. Y el miedo también puede matar.
“Me vuelvo loco, madre. Tú me diste a luz y yo voy hacia las tinieblas.”
Esta novela gráfica reconstruye, de una manera realista, los últimos meses de vida de Stefan Zweig. En Brasil, y junto a su segunda esposa Lotte, veremos como una sombra acompaña al escritor humanista.
“Esa sombra no me ha abandonado durante todos estos años, vestía de luto cada uno de mis pensamientos, noche y día...
Puede que su silueta aparezca en muchas páginas escritas.
Pero toda sombra, a la postre, es hija de la luz y solo quien ha sentido la claridad y las tinieblas, la guerra y la paz...
...la grandeza y la decadencia, puede afirmar que ha vivido.”
Novela gráfica emotiva, con guión de Seksik. Las bellas acuarelas para el dibujo son de Sorel. En la portada ya se muestra el estilo del arte que contienen sus 86 páginas interiores.
Imprescindible para admiradores de Zweig, y muy recomendable para el resto.
“...nunca se ama tanto a la vida como en la antesala de la renuncia...”
January 15, 2023
El famoso escritor desembarca a Brasil con su mujer Lotte. Huye del desastre en el que se ha convertido su amada Europa en plena Segunda Guerra Mundial. A la intelectualidad de su pasado sobreviene la locura que hace arder sus libros y bombardea las calles que tanto conocía. En Brasil se siente seguro, pero extraño. Stefan revisa la prensa a diario y habla con sus amigos sobre la guerra, sin fijarse tanto en la maravilla del paisaje y la bondad de la gente que tiene ante él, como sí parece disfrutar su mujer.
Me ha parecido magistral. Para empezar, lo más evidente es lo bien cuidado que está hecho cada dibujo, que en sí mismo parece un cuadro. Esta auténtica joya de arte se recrea tanto en los personajes como en los escenarios y tiene mucha importancia en el final de la obra. El libro también transmite el poder de El mundo de ayer y el progresivo decaimiento de Zweig, donde hasta sus silencios están bien escogidos. Con un testimonio así podemos entender al escritor que siente que le han robado el mundo en el que creció, y que la huida para aislarse en una región totalmente diferente no le sirve para dejar todo atrás.
Me ha parecido magistral. Para empezar, lo más evidente es lo bien cuidado que está hecho cada dibujo, que en sí mismo parece un cuadro. Esta auténtica joya de arte se recrea tanto en los personajes como en los escenarios y tiene mucha importancia en el final de la obra. El libro también transmite el poder de El mundo de ayer y el progresivo decaimiento de Zweig, donde hasta sus silencios están bien escogidos. Con un testimonio así podemos entender al escritor que siente que le han robado el mundo en el que creció, y que la huida para aislarse en una región totalmente diferente no le sirve para dejar todo atrás.
March 19, 2017
Biraz bölük pörçük ilerlemiş sanki o sebeple içselleştirme yapmak zor oluyor. Çizimlere de eğer ısınamazsanız sorun daha da büyüyebiliyor. Böylesi bir çizgi romanın daha büyük bir özenle, daha detaylı daha incelikli işlenmesini beklerdim.
September 11, 2018
Kitabın çizimleri çok güzel. Kitapta Zweig suskun biri olarak tasvir edilmiş ve yahudilere yapılanları öğrenmesiyle kelimeleri hepten kaybediyor. Dünün Dünyası için yayıncılarla görüşüyor ama Balzac ve Montaigne biyografileri geri planda ve belki yarım kalmış.
Sonunu bilerek okuyor insan ama farklı bitmesini bekliyor nedense.
Sonunu bilerek okuyor insan ama farklı bitmesini bekliyor nedense.
July 5, 2024
این کتاب تلخ و پراحساس نهتنها جزئیات آخرین روزهای زندگی اشتفان سوایگ بود، بلکه همزمان گریزی به گذشتهاش، زندگی قبلیاش با همسر سابقش و از همه مهمتر زندگیاش در حین جنگ جهانی دوم و فرارش از اتریش، رفتن به لندن، سپس نیویورک و درنهایت برزیل بود.
جنگی خانمانسوز که یکی از بزرگترین نویسندگان یهودی با اینکه خیلی زودتر از شروع جنگ پیشبینی کرده بود از اتریش رفته بود، اما در دل برزیل و دور از جنگ در سال 1942، به گمان سقوط حتمی متفقین و پیروزی آلمان، مرگ تلخی برای خودش و همسر جوانش رقم میزنه.
چیزی که ناامیدی حاصل از جنگ به سر مردم و حتی بزرگانی چون سوایگ آورد، ظلمی بود که دامنگیر یهودیان شد.
این کتاب تلخ مصداق بارز اثرات مرگبار جنگ حتی بر کسانیه که در معرض مستقیم جنگ نبودند و کیلومترها از کشورشون دور شدند، اما از آتش جنگ در امان نماندن.
در این بین گریزی هم به آثار سوایگ و نویسندگان و بزرگان همدورهاش زده شده و اطلاعات بسیار مفیدی از زندگی این نویسنده بزرگ یهودی بهمون میده و افسوسی که در انتهای کتاب برای مخاطب بهجا میذاره، بسیار تلخ و تاملبرانگیزه.
فوقالعاده ملموس و حقیقی و تلخ بود. یکی از بهترین کتابهایی بود که خوندم.
جنگی خانمانسوز که یکی از بزرگترین نویسندگان یهودی با اینکه خیلی زودتر از شروع جنگ پیشبینی کرده بود از اتریش رفته بود، اما در دل برزیل و دور از جنگ در سال 1942، به گمان سقوط حتمی متفقین و پیروزی آلمان، مرگ تلخی برای خودش و همسر جوانش رقم میزنه.
چیزی که ناامیدی حاصل از جنگ به سر مردم و حتی بزرگانی چون سوایگ آورد، ظلمی بود که دامنگیر یهودیان شد.
این کتاب تلخ مصداق بارز اثرات مرگبار جنگ حتی بر کسانیه که در معرض مستقیم جنگ نبودند و کیلومترها از کشورشون دور شدند، اما از آتش جنگ در امان نماندن.
در این بین گریزی هم به آثار سوایگ و نویسندگان و بزرگان همدورهاش زده شده و اطلاعات بسیار مفیدی از زندگی این نویسنده بزرگ یهودی بهمون میده و افسوسی که در انتهای کتاب برای مخاطب بهجا میذاره، بسیار تلخ و تاملبرانگیزه.
فوقالعاده ملموس و حقیقی و تلخ بود. یکی از بهترین کتابهایی بود که خوندم.
May 4, 2019
"Bu gölge beni bütün bu yıllar boyunca terk etmedi, gece gündüz tüm düşüncelerimin üzerini bir matem örtüsüyle kaplıyordu...
Yazdığım sayfaların çoğunda silueti beliriyordur belki.
Ama her gölge, eninde sonunda ışığın evladıdır. Ve sadece aydınlığı ve karanlığı, savaşı ve barışı, azameti ve düşüşü yaşamış kişi, yaşadım diyebilir." (s.66)
Laurent Seksik'in romanının grafik uyarlamasında yer yer çok güzel çizimler ve etkileyici alıntılar mevcut. Ancak, nedense eserin genelinde bir eksiklik, kısmen olmamışlık izlenimi kaldı. Şahsen, bu kitap daha iyi olabilirdi diye düşünmeden edemedim. Yine de, uyarlanmış olduğu romanı henüz okumadığım için daha iyi bir uyarlama yapılabilir miydi sorusuna yanıt veremiyorum.
3,5/5
Yazdığım sayfaların çoğunda silueti beliriyordur belki.
Ama her gölge, eninde sonunda ışığın evladıdır. Ve sadece aydınlığı ve karanlığı, savaşı ve barışı, azameti ve düşüşü yaşamış kişi, yaşadım diyebilir." (s.66)
Laurent Seksik'in romanının grafik uyarlamasında yer yer çok güzel çizimler ve etkileyici alıntılar mevcut. Ancak, nedense eserin genelinde bir eksiklik, kısmen olmamışlık izlenimi kaldı. Şahsen, bu kitap daha iyi olabilirdi diye düşünmeden edemedim. Yine de, uyarlanmış olduğu romanı henüz okumadığım için daha iyi bir uyarlama yapılabilir miydi sorusuna yanıt veremiyorum.
3,5/5
December 14, 2019
I loved the paintings and drawings much more than the dialogues and thoughts.
I think the optimism of Zweig's second wife Lotte contrasting with Zweig's own negativism was overdone, one-dimensional and pretty caricatural. Being depressed and totally devastated about his beloved continent Europe and his dearest city Vienna doesn't necessarily equals turning into a complete nag. I didn't really believe this reconstruction and want to forget about it to not spoil my adoration for Zweig. I know he committed suicide and why, and that he totally lost hope, but it all felt too black and white.
I think the optimism of Zweig's second wife Lotte contrasting with Zweig's own negativism was overdone, one-dimensional and pretty caricatural. Being depressed and totally devastated about his beloved continent Europe and his dearest city Vienna doesn't necessarily equals turning into a complete nag. I didn't really believe this reconstruction and want to forget about it to not spoil my adoration for Zweig. I know he committed suicide and why, and that he totally lost hope, but it all felt too black and white.
December 27, 2017
"Zweig had spent his life running away from home, but once exile became a way of life—once there was no secure base from which to escape—the strain wore on him."
https://www.newyorker.com/magazine/20...
What does it mean to lose a homeland--literal, cultural, and linguistic? to, as a writer, lose your audience and peers, lose any sense of belonging. to be mid-conversation in a lively room and find, suddenly, all of the other voices are gone? to watch almost everyone you care about destroyed? Not only to lose your home, but to see most of your contemporaries, people who make up your cultural milieu, exiled, killed or killing themselves out of despair or so as not to suffer a more painful death?
Imagine being a writer and having the language you write become something impossible, something lost, withered and stained?
This is what Zweig faces, this and more. He is someone who appreciates "running away from home" as the New Yorker quote says, but only when he has a home to come back to. With Europe going up in flames, with no solid ground from which to leap, he simply sinks. And this is the tale of Zweig's gradual or quick (?) descent. Loss of hope and loss of any feeling of at-homeness in the world brings him to his final act--almost classically dramatic, and yet, strangely quiet.
That he brought his young wife Lotte with him on his suicidal journey is hard for me to fathom and to forgive and the book does address this in a sense, by showing Lotte on her final day feeling trapped, seeking escape. Is she a victim? Did Zweig murder her in a way? Perhaps it is unfair of me to see her as such. She was, after all, in her early thirties. Not a child. But Zweig was so self-involved and caught up in his own turmoil, understandable as it is in so many ways, still, there is some horrifying selfishness in it. Or maybe I am reading it wrong. Or maybe it needs to be read from several angles all at once and still it will be hard to judge, hard to accept, and hard to fathom.
I've only read a bit of Zweig's work (a few short stories). I think I learned of him while reading about Joseph Roth. Roth pretty much drank himself to death in 1939, a few years before Zweig's suicide, also, to some degree, from the anguish of deep cultural and linguistic exile, of seeing Europe self-destructing. He died not long after hearing news of the suicide of Ernst Toller's in NY. Perhaps it is what put him over the edge. (Toller escaped Europe, but escape is not the right word. You can and can't leave the horror behind. And how does one live with the knowledge of what is still happening...)
So, on to "the Last Days". there are many things I appreciate about this book, and I'm really glad I read it. Some of the art was wonderful, and some not as interesting to me. I particularly enjoy the artists landscapes. they're pretty stunning and rich with texture and meaning.
But I am having with this book a similar experience I had with reading the new graphic biography about Josephine Baker. they are both well-researched and important works, but the narrative currents and dialogue in both books I found a bit underwhelming. So, this is closer to a 3 or 3.5 for me in terms of style (?) but I'm rounding it up because I'm really glad the book was written and grateful to have read it!
If you want to read a much better review by a gr reviewer, here's one to check out.
https://www.goodreads.com/review/show...
https://www.newyorker.com/magazine/20...
What does it mean to lose a homeland--literal, cultural, and linguistic? to, as a writer, lose your audience and peers, lose any sense of belonging. to be mid-conversation in a lively room and find, suddenly, all of the other voices are gone? to watch almost everyone you care about destroyed? Not only to lose your home, but to see most of your contemporaries, people who make up your cultural milieu, exiled, killed or killing themselves out of despair or so as not to suffer a more painful death?
Imagine being a writer and having the language you write become something impossible, something lost, withered and stained?
This is what Zweig faces, this and more. He is someone who appreciates "running away from home" as the New Yorker quote says, but only when he has a home to come back to. With Europe going up in flames, with no solid ground from which to leap, he simply sinks. And this is the tale of Zweig's gradual or quick (?) descent. Loss of hope and loss of any feeling of at-homeness in the world brings him to his final act--almost classically dramatic, and yet, strangely quiet.
That he brought his young wife Lotte with him on his suicidal journey is hard for me to fathom and to forgive and the book does address this in a sense, by showing Lotte on her final day feeling trapped, seeking escape. Is she a victim? Did Zweig murder her in a way? Perhaps it is unfair of me to see her as such. She was, after all, in her early thirties. Not a child. But Zweig was so self-involved and caught up in his own turmoil, understandable as it is in so many ways, still, there is some horrifying selfishness in it. Or maybe I am reading it wrong. Or maybe it needs to be read from several angles all at once and still it will be hard to judge, hard to accept, and hard to fathom.
I've only read a bit of Zweig's work (a few short stories). I think I learned of him while reading about Joseph Roth. Roth pretty much drank himself to death in 1939, a few years before Zweig's suicide, also, to some degree, from the anguish of deep cultural and linguistic exile, of seeing Europe self-destructing. He died not long after hearing news of the suicide of Ernst Toller's in NY. Perhaps it is what put him over the edge. (Toller escaped Europe, but escape is not the right word. You can and can't leave the horror behind. And how does one live with the knowledge of what is still happening...)
So, on to "the Last Days". there are many things I appreciate about this book, and I'm really glad I read it. Some of the art was wonderful, and some not as interesting to me. I particularly enjoy the artists landscapes. they're pretty stunning and rich with texture and meaning.
But I am having with this book a similar experience I had with reading the new graphic biography about Josephine Baker. they are both well-researched and important works, but the narrative currents and dialogue in both books I found a bit underwhelming. So, this is closer to a 3 or 3.5 for me in terms of style (?) but I'm rounding it up because I'm really glad the book was written and grateful to have read it!
If you want to read a much better review by a gr reviewer, here's one to check out.
https://www.goodreads.com/review/show...
November 28, 2021
On sent que ce roman graphique a été réalisé par des personnes qui ont pour Zweig une tendresse et une admiration sans borne, un peu égales aux miennes. J'ai été beaucoup émue par la manière dont sa détresse a été mise en images, par les nombreuses références à ses oeuvres. Je ne peux pas dire quelle expérience de lecture cela peut être pour quelqu'un qui n'aurait pas de grandes connaissances sur sa vie ou ses ouvrages, mais pour ma part c'est une énorme réussite.
April 18, 2022
In mooie tekeningen belicht Sorel Zweigs vlucht naar Brazilië, samen met zijn tweede echtgenote, de aan astma lijdende Lotte. In navolging van Kleist pleegt het koppel samen zelfmoord, uit wanhoop over de verdere opmars van Hitler.
Mooie aanvulling op Zweigs autobiografie De wereld van gisteren, maar heeft als een op zich staande graphic novel net iets te weinig om het lijf.
Mooie aanvulling op Zweigs autobiografie De wereld van gisteren, maar heeft als een op zich staande graphic novel net iets te weinig om het lijf.
January 4, 2020
Je n'ai pas lu le roman de Laurent Seksik mais cet album m'a vraiment bien plu. Entre un dessin magnifique et des couleurs d'aquarelle et une histoire qui raconte avec pudeur mais émotion les derniers jours de l'écrivain, c'est une lecture marquante et poignante !
November 1, 2017
Bitti :')
Epey uzun bir yorum gireceğim yarın. Bu güzel çizgi roman için Burçin Çelik'e bir de burdan teşekkür edeyim 🖤
Epey uzun bir yorum gireceğim yarın. Bu güzel çizgi roman için Burçin Çelik'e bir de burdan teşekkür edeyim 🖤
October 16, 2025
یه جاهایی از کتاب بهم حس صادقنبودن میداد؛ تعریفها و مقایسههایی که نمیشد راستیآزماییشون کرد، و خیلی از چیزهایی که در ذهن سوایگ و همسرش میگذشت، معلوم نبود چطور به دست نویسنده رسیده. یعنی درست همان چیزهایی که باید تأثیر بگذارند و مخاطب را م��أثر کنند، بخشهای درونیِ شخصیتها هستند، بخشهایی که شاید نویسنده توصیف نزدیکی ازشون داده، اما باز هم قابل اتکا نیستند.
سوایگ با کتاب کوتاهش، شطرنج، منو شیفتهی خودش کرد. وقتی فهمیدم با همسرش خودکشی کرده، تصور دیگهای ازش در ذهنم شکل گرفت؛ برای همین این کتاب کمی با ذهنیتی که از سوایگ داشتم مغایر بود و شاید همین سرخوردگی روی امتیاز دادنم تأثیر گذاشته باشد.
ترجیح میدم «دنیای دیروز» (اثر خودِ سوایگ) رو بخونم و اونوقت احتمالاً بهتر بتونم نسبت به این کتاب قضاوت کنم و امتیاز بدم.
در کل، حس ناامیدیِ سوایگ نسبت به شرایط اروپا در آتش جنگ، و دلتنگیاش برای روزهای درخشانِ ازدسترفته (که دیگه باور نداشت روزی تکرار بشن) حسی آشنا و تلخه. مرگ اجباری و اختیاری دوستانش، دوری از همفکرا و همدورهایهاش، و فرو ریختن دنیایی که در اون زندگی میکرد و دوستش داشت، از چیزهایی بود که هیچوقت نتوانست با اونها کنار بیاید.
سوایگ با کتاب کوتاهش، شطرنج، منو شیفتهی خودش کرد. وقتی فهمیدم با همسرش خودکشی کرده، تصور دیگهای ازش در ذهنم شکل گرفت؛ برای همین این کتاب کمی با ذهنیتی که از سوایگ داشتم مغایر بود و شاید همین سرخوردگی روی امتیاز دادنم تأثیر گذاشته باشد.
ترجیح میدم «دنیای دیروز» (اثر خودِ سوایگ) رو بخونم و اونوقت احتمالاً بهتر بتونم نسبت به این کتاب قضاوت کنم و امتیاز بدم.
در کل، حس ناامیدیِ سوایگ نسبت به شرایط اروپا در آتش جنگ، و دلتنگیاش برای روزهای درخشانِ ازدسترفته (که دیگه باور نداشت روزی تکرار بشن) حسی آشنا و تلخه. مرگ اجباری و اختیاری دوستانش، دوری از همفکرا و همدورهایهاش، و فرو ریختن دنیایی که در اون زندگی میکرد و دوستش داشت، از چیزهایی بود که هیچوقت نتوانست با اونها کنار بیاید.
July 10, 2023
Eserin kendisini okuduktan sonra, grafik roman versiyonunu okudum. Çizgiler ve renkler güzel olsa da, anlatı görsel anlatının zenginliklerini sergilemesine çok el veren bir anlatı değil bence.
Ya da çizgi/hikaye uyumu/bütünleşmesi; kitaptan fragmanlar diyebileceğimiz jenerik görseller ve hızlı kopuk geçişlerden dolayı sağlanamamış. Kronoloji ve mekanlar orijinal eserle birebir değil bazı farlılıklar mevcut. (Örneğin orijinal eserde New York'ta olan terziyle sohbet bölümü, grafik romanda Rio'da)
Ya da çizgi/hikaye uyumu/bütünleşmesi; kitaptan fragmanlar diyebileceğimiz jenerik görseller ve hızlı kopuk geçişlerden dolayı sağlanamamış. Kronoloji ve mekanlar orijinal eserle birebir değil bazı farlılıklar mevcut. (Örneğin orijinal eserde New York'ta olan terziyle sohbet bölümü, grafik romanda Rio'da)
March 21, 2020
una novela gráfica que me encantó y me hizo conocer a Stefan Zweig cuando ya había perdido la esperanza en la humanidad...que una y otra vez le demostró que no aprendemos de las guerras, que seguimos cometiendo errores, donde le tocó ver la mezquinidad, la envidia, sentirse perseguido por ser judío hasta esa tierra que fue la última en recibirlo. Y con su esposa que era ¡tan joven!
August 6, 2018
Ik leerde Stefan Zweig pas kennen toen ik de film Grand Budapest Hotel zag. Omdat de drempel voor zijn werk nog iets te hoog was, ontleende ik deze graphic novel over zijn laatste zes maanden. En ik zet alvast zijn ‘De wereld van gisteren’ op mijn leeslijst.
March 25, 2024
Excellent graphisme en tons sépia qui illustre dramatiquement la tragédie, narrée en termes sobres, de Stefan Zweig et de Lotte sa seconde épouse, tandis que le destin du peuple juif en Europe saigne.
August 20, 2025
داستان کتاب سرگذشت واقعی ماههای آخر زندگی نویسندهی معروف اشتفان سوایگه. نویسندهی این کتاب از وقایع تاریخی و تخیل ادبی خودش استفاده کرده و این کتاب رو نوشته📖
اشتفان بعد از به قدرت رسیدن هیتلر، از سالزبورگ فرار میکنه و در لندن پناهنده میشه. از زن اولش فریدریکه جدا میشه و با منشی خصوصیش لوته، که تقریباً ببستوپنج سال ازش جوونتره، ازدواج میکنه. اونها لندن رو ترک میکنن و به نیویورک میرن ولی به خاطر بیماری آسم لوته نمیتونن اونجا زندگی کنن و در سال ۱۹۴۱ به برزیل میرن📖
کتاب پر از اسامی نویسندههای معروفه که با خیلیهاشون آشنا بودم و اواسط کتاب به این نتیجه رسیدم که چهقدر نویسندهی معروف یهودی داریم. اشتفان گذشتهش رو مرور میکنه و ما تا حدودی با زندگیش آشنا میشیم و درمورد کتابهایی که نوشته یه سری اطلاعات بهدست میاریم📖
داستان کتاب بینهایت غمگینه؛ نویسندهای که زمانی پرخوانندهترین نویسندهی جهان بوده فقط به جرم اینکه یهودیزادهست هشت ساله که در حال فراره و عذاب وجدان شنیدن خبرهایی که از آلمان و وین و لهستان درمورد یهودیها میشنوه بر وجدانش سنگینی میکنه📖
اشتفان فرد مومنی نیست و به ملیگرایی هم اعتقادی نداره و همین موضوع خوندن کتاب رو برای من سختتر میکرد. تحمل این همه سال جابهجایی و محنت فقط به جرم اینکه در خانوادهای یهودی به دنیا اومد📖
نثر کتاب غمگینه و واقعاً نمیدونم برای بار چندم برای یهودیها در جنگ جهانی دوم قلبم فشرده شد. انگار هرقدر کتاب در این مورد میخونم هنوز هم زاویه و دیدگاهی هست که از اون بهش نگاه نکرده بودم📖
اشتفان بعد از به قدرت رسیدن هیتلر، از سالزبورگ فرار میکنه و در لندن پناهنده میشه. از زن اولش فریدریکه جدا میشه و با منشی خصوصیش لوته، که تقریباً ببستوپنج سال ازش جوونتره، ازدواج میکنه. اونها لندن رو ترک میکنن و به نیویورک میرن ولی به خاطر بیماری آسم لوته نمیتونن اونجا زندگی کنن و در سال ۱۹۴۱ به برزیل میرن📖
کتاب پر از اسامی نویسندههای معروفه که با خیلیهاشون آشنا بودم و اواسط کتاب به این نتیجه رسیدم که چهقدر نویسندهی معروف یهودی داریم. اشتفان گذشتهش رو مرور میکنه و ما تا حدودی با زندگیش آشنا میشیم و درمورد کتابهایی که نوشته یه سری اطلاعات بهدست میاریم📖
داستان کتاب بینهایت غمگینه؛ نویسندهای که زمانی پرخوانندهترین نویسندهی جهان بوده فقط به جرم اینکه یهودیزادهست هشت ساله که در حال فراره و عذاب وجدان شنیدن خبرهایی که از آلمان و وین و لهستان درمورد یهودیها میشنوه بر وجدانش سنگینی میکنه📖
اشتفان فرد مومنی نیست و به ملیگرایی هم اعتقادی نداره و همین موضوع خوندن کتاب رو برای من سختتر میکرد. تحمل این همه سال جابهجایی و محنت فقط به جرم اینکه در خانوادهای یهودی به دنیا اومد📖
نثر کتاب غمگینه و واقعاً نمیدونم برای بار چندم برای یهودیها در جنگ جهانی دوم قلبم فشرده شد. انگار هرقدر کتاب در این مورد میخونم هنوز هم زاویه و دیدگاهی هست که از اون بهش نگاه نکرده بودم📖
May 8, 2023
Prachtig met aquarel geïllustreerd stripboek naar de roman “Les derniers jours de Stefan Zweig” van Laurent Seksis. Zweig die samen met zijn tweede vrouw Lotte Altmann een eind aan hun leven maken, omdat beiden geen uitweg meer zien. Hij ontheemd, zijn wereld voor goed ingestort, gevlucht uit Europa via Londen en New York - “al tien jaar zwerf ik van stad naar stad, in alle werelddelen, waar zou ik helemaal naartoe moeten gaan?” - naar uiteindelijk Brazilië waar hij wederom geconfronteerd wordt met dezelfde antisemitische sentimenten en een in 1942 nog uitzichtloze oorlog. Diverse geniën uit zijn tijd zijn hem om dezelfde redenen voorgegaan. Zij, zo’n 20 jaar jonger, doch met een steeds sterker opspelende asthma, medicijnen werken niet meer, die haar man hoe dan ook tot in de zelf gekozen dood wil volgen. Vooral zijn magnum opus “De wereld van gisteren” sprak zeer tot mijn verbeelding. Mij lijkt dat de sfeer van “die laatste maanden” in Brazilië in dit stripboek goed wordt getroffen.
August 24, 2023
Me estreno con la novela gráfica con esta historia de Stefan Zweig huyendo del nazismo con su esposa a Brasil, país en el que fue adentrándose cada vez más en la oscuridad hasta su triste final.
La recomiendo mucho para quien ya haya leído alguna novela de Zweig y conozca un poco su historia. Las imágenes son preciosas y los autores han sabido captar perfectamente episodios y diálogos relevantes para hacer una novela redonda, que deja con ganas de seguir leyendo más acerca de su vida
“…pero toda sombra a la postre es hija de la luz, y sólo quien ha sentido la claridad y las tinieblas, la guerra y la paz, la grandeza y la decadencia, puede afirmar que ha vivido”
La recomiendo mucho para quien ya haya leído alguna novela de Zweig y conozca un poco su historia. Las imágenes son preciosas y los autores han sabido captar perfectamente episodios y diálogos relevantes para hacer una novela redonda, que deja con ganas de seguir leyendo más acerca de su vida
“…pero toda sombra a la postre es hija de la luz, y sólo quien ha sentido la claridad y las tinieblas, la guerra y la paz, la grandeza y la decadencia, puede afirmar que ha vivido”
February 19, 2016
Ya conocía la historia de los últimos días de Stefan Zweig y su desenlace, pero ha sido un placer verla recreada en este fantástico cómic. El relato, aunque no es exhaustivo, da las pinceladas justas para hacernos una idea del estado de ánimo del escritor y su mujer y del contexto histórico, con el nazismo y la guerra de fondo. Sin embargo, lo más destacable son los hermosos dibujos de Guillaume Sorel, a quien voy a seguir la pista de más cerca. Me ha maravillado su poder de evocación y su exquisito gusto a la hora de componer página y viñeta. Muy recomendable.
July 13, 2018
Metinsel olarak; malum sonla biten bilinen hikayenin disinda bir detay bulamadim. Cizimler bazi karelerde saheser iken, bazi karelerde biraz gecistirilmis gibi geldi. Tam puanim 2.5 yildiz.
September 17, 2019
Prachtige tekeningen. Tekst so-so. Ik moet dringend “De Wereld van Gisteren” lezen.
December 14, 2020
Ik was in de bibliotheek op zoek naar graphic novels en bij toeval liep ik daar tegen De laatste dagen van Stefan Zweig aan. Slechts enkele dagen geleden schreef ik een stukje over Schaaknovelle, een boek dat Zweig schreef in zijn laatste levensjaar. Of het nou het lot is of gewoon toeval, zoiets probeer ik altijd gehoor aan te geven. Voordeel van zo’n graphic novel is dat je daar niet lang over hoeft te doen. Ik las het gelijk in de bibliotheek uit.
De laatste dagen van Stefan Zweig werkt naar het onvermijdelijke toe: de zelfdoding van Stefan Zweig, samen met zijn tweede vrouw Lotte. Dit bekende gegeven maakt het verhaal tot een tragedie. Het noodlot staat al grijnzend in de coulissen. Hierdoor weet je als lezer meer dan de personages, maar ook zij komen al snel niet meer los uit hun melancholie. Stefan en Lotte wonen hun laatste maanden in het haast paradijselijke Brazilië. Maar ook aan de andere kant van de wereld achtervolgt de oorlog hen. De herinneringen aan vele reeds gestorven vrienden kwellen Stefan. Hij is dan al jaren op de vlucht uit zijn vaderland Oostenrijk en voelt zich doodmoe en ontheemd. Lotte, hoewel slechts dertig jaar oud tegenover de zestig jaren van haar man, leeft zozeer met hem mee dat ze besluiten gezamenlijk de neerwaartse spiraal te beëindigen.
Lees de rest van mijn bespreking hier
De laatste dagen van Stefan Zweig werkt naar het onvermijdelijke toe: de zelfdoding van Stefan Zweig, samen met zijn tweede vrouw Lotte. Dit bekende gegeven maakt het verhaal tot een tragedie. Het noodlot staat al grijnzend in de coulissen. Hierdoor weet je als lezer meer dan de personages, maar ook zij komen al snel niet meer los uit hun melancholie. Stefan en Lotte wonen hun laatste maanden in het haast paradijselijke Brazilië. Maar ook aan de andere kant van de wereld achtervolgt de oorlog hen. De herinneringen aan vele reeds gestorven vrienden kwellen Stefan. Hij is dan al jaren op de vlucht uit zijn vaderland Oostenrijk en voelt zich doodmoe en ontheemd. Lotte, hoewel slechts dertig jaar oud tegenover de zestig jaren van haar man, leeft zozeer met hem mee dat ze besluiten gezamenlijk de neerwaartse spiraal te beëindigen.
Lees de rest van mijn bespreking hier
April 8, 2023
Mon avis est mitigé. Je ne suis pas une grande connaisseuse de Zweig, n'ayant lu qu'un seul de ses ouvrages. Lorsque je lis des BD, les graphismes participent à au moins la moitié de mon expérience de lecture, et je n'ai pas accroché à ces graphismes là. En revanche, j'ai aimé les nombreuses références à toutes ses oeuvres, qui m'ont données envie de le lire et de le découvrir plus, et j'ai également été très touchée par les dernières pages, que j'ai trouvées très délicates, justes et poignantes. Un avis mitigé donc, mais globalement une lecture agréable qui donne envie de découvrir Zweig si on ne le connait pas trop, ou de plonger dans ses derniers jours si on l'admire particulièrement.
Displaying 1 - 30 of 78 reviews