Una intriga en la que confluyen los géneros de novela policíaca y gótica. Todo comienza cuando el joven Max se despierta en una casa en ruinas; su cuerpo está cruzado por enormes cicatrices que evidencian que ha sido atendido por un cirujano, pero él no recuerda nada. Nora estudia Medicina en la ciudad alemana de Ingolstadt y esa misma noche de Carnaval conoce a Max cuando ambos salvan a una niña de morir ahogada en el Danubio. La atracción es inmediata. El problema es que pertenecen a épocas distintas
Elia Barceló (Alicante, 1957) es escritora y profesora de Literatura Hispánica y Escritura creativa en la Universidad de Innsbruck, Austria, donde vive desde 1981.
Con sus últimas novelas (El vuelo del Hipogrifo, El secreto del orfebre, Disfraces terribles en la editorial Lengua de Trapo y Corazón de Tango en 451 Editores, Las largas sombras en Ambar), traducidas o en proceso de traducción a una docena de idiomas (como el inglés, alemán, neerlandés, francés, italiano, noruego, sueco, danés), está obteniendo un considerable reconocimiento internacional, sobre todo en Alemania y Holanda. También ha publicado novelas para jóvenes, numerosos relatos y un ensayo sobre Julio Cortázar.
Knyga paaugliams apie sudėtingą meilę. Ne šiaip sudėtingą, o įmanomą tik fantastinėse knygose ar filmuose - skirtingų laikotarpių žmonių jausmus. Nora - šių dienų mergina, o Maksimilianas - 18 amžiaus jaunuolis.
Paslaptingo portalo dėka, Maksimilianas atsiduria šiuolaikiniame pasaulyje. Jis nesupranta kodėl moterys vilki kelnėmis, kodėl visi kalba taip familiariai ir kodėl ką tik sutikta mergina Nora kviečiasi jį į namus. Kas per velnias tie spagečiai, kodėl karieta važiuoja pati, be arklių ir iš kur ant jo kūno tiek kreivai susiūtų žaizdų? Nora netrunka suvokti, kad Maksimilianas čia atsirado iš kitos epochos. Vaikinui dingus, ji atranda tą portalą ir pati atsiduria 18 amžiuje. Galvodama, kad kada norės tada galės grįžti, mergina imasi aiškintis atmintį prarasusio Makso paslaptis, tačiau portalas užsiveria ir ji lieka užstrigusi praeityje...
Ir detektyvo, ir romano, ir šiurpulių - visko čia yra. Faina, kad čia tokia "knyga knygoje" - kalbama apie visai kitus reikalus, tačiau susipažįstame ir su Viktoru Frankenšteinu ir Mary Shelley klasikos knyga. Taip pat patiko, kad Nora tokia ne kvaila, naivi veikėja (vardas įpareigoja :D ) - apmąsto situacijas, panaudoja istorines žinias, geba prisitaikyt. Smagu buvo skaityt ir įsivaizduot kaip technologijų ir palengvinimų pilname pasaulyje įpratęs gyventi žmogus bando išsiversti senojo pasaulio kasdienybėje. Kas neįtikino - tai kaip portalas ir keliavimas laiku mažai nustebino veikėjus. Toks maždaug, "o, portalas. Geras!" ir tiek žinių. Taip pat ir Maksimiliano greitas susigaudymas šiuolaikiniame pasaulyje labai greitas buvo :D Romanas čiut priminė smagų filmą „Keitė ir Leopoldas". Tokia pasaka paaugliams. Visai nieko :)
No sé lo que esperaba de esta novela. Lo cierto es que me llamó mucho la atención que fuese un retelling de Frankestein, por lo que decidí darle una oportunidad. No ha sido lo que esperaba.
Aunque la historia está bien escrita y es entretenida, en ocasiones se me ha hecho cuesta arriba. Por ejemplo, tras haber leído toda la novela sigo sin acabar de comprender los ritmos que tenía la historia: lo mismo ocurría todo muy despacio y de pronto la narración saltaba a otro punto temporal que no tenía demasiada conexión. No es algo que impida entender la historia, pero prefiero las novelas con un espacio temporal más claro.
Por otra parte, creo que lo que más me ha echado para atrás han sido los personajes: planos, con muy poco trasfondo y excesivamente simples, tanto en ideas como en acciones. Nora es el personaje que quizás tuviera mas potencial, pero se queda encasillado desde las primeras páginas y no tiene apenas evolución. El resto de personajes, poco menos que figurantes los cuales entran y salen a escena para rellenar la historia.
La historia gira también en torno a un instalove que no hay por dónde cogerlo. Literalmente los protagonistas se enamoran locamente en el instante en que se ven, sin dirigirse apenas palabra. Sus acciones son planas, sus sentimientos son planos y se hace difícil conectar con ellos, puesto que se les percibe como poco reales.
De todos modos, también ha habido cosas positivas, como el constante recordatorio gracias a Nora de la igualdad entre hombres y mujeres, bien hilvanado con la historia, o la recreación del siglo XVIII.
Pese a ello, no ha sido una lectura que recomendaría si hay otros libros pendientes. En caso contrario, no está mal para pasar un rato entretenido.
Skaitant šią knygą vis nuklysdavau į savo paauglystę, nes tuo metu daugiau skaičiau nuotykines knygas su šiek tiek fantastikos - ji taip priminė kaip "Raitelį be galvos", "Frankenšteiną"... Nesitikėjau, kad ši knyga mane pakerės - rasdavau laisvo laiko ir iškart imdavau skaityti. Kas mane vis traukė skaityti - tai kaip sekėsi XXI amžiaus merginai XVIII amžiuje, o dar kur eksperimentai, o už juos neprisiimta jokia atsakomybė. Taip pat šiame kūrinyje nemažai kalbėta apie Merės Šeli romaną "Frankenšteiną", o ir pagrindinei veikėjai teko susipažinti su rašytoja Mere.
Novela dirigida a un público joven que contiene multitud de temas de interés para esa edad, sin dogmatismos ni infantilismos. Un emotivo y singular homenaje a Mary Shelley y su novela más famosa en la que hay que poner un poco por parte del lector para entrar en ella (hay que aceptar el punto de partida, viaje en el tiempo y flechazo instantáneo, a riesgo de no entrar en el juego literario), pero si se consigue es una obra muy disfrutable, siempre que se sepa a lo que se ha venido a obtener.
Es una historia de amor juvenil en distintas épocas temporales. A pesar de que está dirigida a un público joven, esta novela es también perfectamente disfrutable por personas de más edad, cada vez más, a medida que transcurre la historia. y contiene un precioso homenaje a Mary Shelley y su monstruo de Frankenstein (no digo nada nuevo, ya se ve en el título).
Una vuelta de tuerca de la conocida historia de Mary Shelley, reconocida sobre todo por ser la autora de la novela gótica Frankenstein o el moderno Prometo. He disfrutado de los personajes (especialmente de Nora, el monstruo y Wolf), del argumento y, en general, de la ambientación de la historia. Lo que me ha gustado menos es el desenlace y lo rápido que se resuelve la trama, me ha parecido bastante predecible.
3'5 para este relato de viajes en el tiempo que juega con la historia que Mary Shelley nos contó en Frankenstein y que aborda temas muy importantes de la manera más natural posible: la igualdad entre hombres y mujeres, tan asumida hoy, pero tan iconoclasta en el siglo XVIII; la dignidad de todos los seres vivos, independientemente de su raza o estatus social y cómo la sociedad ilustrada, que se jactaba del empleo de la razón como guía de vida, resulta, para nuestra mirada del s.XXI, realmente irracional. Una lectura amena, muy bien escrita, con algún que otro conveniente hecho (deus ex machina) y alguna evolución de personajes un tanto cuestionable, pero que cumple perfectamente con su función de entretener a la vez que plantear temas de debate. La he releído para mi grupo de 4° de ESO, espero que lo hayan disfrutado.
3,5/5 ⭐️ Ha sido una historia muy entretenida en todo momento. Es cierto que sé que la habría disfrutado más hace unos años, porque ahora lo analizo más todo, pero creo que es perfecto para enganchar a un público juvenil. Me ha gustado mucho cómo muestra la situación de la mujer en la línea del pasado y que Nora suponga todo un desafío para esa época. Además, las referencias a Frankenstein son un punto a favor. He conectado menos con la relación romántica, siendo para mi gusto demasiado precipitada y poco construida. Se ha quedado muy interesante de cara al siguiente libro.
Karnavalo siautulyje paskendusiame mieste susitinka studentė Nora ir randais nusėtas Maksas. Pažintis su vaikinu, neprisimenančiu nieko, kas jam nutiko, sužadina Noros širdyje nepažabojamą smalsumą, kurio vedina ji nuseka paskui Maksą ir taip patenka į laiko spąstus. XXI a. mergina atsiduria XVIII a., kuriame netrūksta įvairiausių ribojimų...
Leidykla „Debesų ganyklos“ visada nustebina savo leidžiamomis knygomis. Nuo kvapą gniaužiančios fantastikos iki gyvenimiškų ir jaunimui itin reikalingų kūrinių, nuo knygų apie meilę iki istorijų apie praradimus ir skausmą, kuris yra neatsiejama gyvenimo dalis. Šioje knygoje, regis, visa tai, ką prieš tai išvardijau, susijungia į vieną nedalomą visumą. Neabejoju, kad kiekvienas esate girdėję apie M. Šeli romaną „Frankenšteino monstras“ arba matę pastarojo ekranizaciją. Ispanų rašytoja atgaivina šiek tiek primirštą Frankenšteino monstro legendą ir leidžia į jos priešistorę pažvelgti kitaip: sujungdama tikrus istorinius faktus ir įvykius su savo kūrybine išmone.
Ar tikite meile iš pirmo žvilgsnio? O gal esate skeptiški ir laikote pastarąją tik jaunimo „hormonų audra“? Dažniausiai nevaldomi jausmai užklumpa jaunus, dar nepatyrusius žmones. Tuos, kurie nebijo stačia galva nerti į nežinomybę, rizikuoti, kurie nesibaimina, kad vienas ar kitas jų sprendimas turės įtakos aplinkiniams. Knygos protagonistė Nora - geriausias to įrodymas. Praleidusi nedaug laiko su Maksu, ji pajuto jam tai, ko iki šiol nejautė niekam kitam ir išdrįso žengti ten, kur slypėjo nežinomybė. Viena vertus, tokia meilė žavi ir žadina tikėjimą pasaulio tyrumu, tačiau šioje knygoje tokie jausmai man pasirodė pertekliniai ir nelogiški. Jeigu vyras, kurį sutikai visai neseniai, geba tave žeminti, ar tikrai verta „svaigti“ nuo meilės jam? Meilės epizodus ir tos temos plėtojimą šioje knygoje esu priversta vertinti itin dviprasmiškai, nes gražių akimirkų netrūko, bet buvo ir tokių, kai norėjosi arba baisėtis situacijos keblumu, arba veikėjų naivumu.
Be abejo, istorinė linija buvo ta, kuri mano širdį glostė labiausiai. Įsivaizduokite, dabar jūs, XXI a. žmonės, kurie neįsivaizduoja savo kasdienybės tiek be technologijų, tiek be gyvenimo patogumų, atsiduriate epochoje, kurioje nėra elementariausių ir, regis, savaime suprantamų dalykų. Ką jau kalbėti apie etiketą, gyvenimo būdą ir discipliną, individo teises bei laisves. Protagonistė Nora, atkeliavusi iš ateities, žinojo viską, kas artimiausiu metu įvyks ir tuo galėjo pasidalyti su Maksu. Stebėti, kaip jauna mergina tai išgyvena - ir įdomu, ir tuo pačiu keista, todėl mano smalsumas buvo sužadintas.
Istoriniai faktai, pasakojimas iš kelių laiko perspektyvų, kai bandoma postmodernios epochos žmogui parodyti, kaip atrodė gyvenimas anuomet, yra verti dėmesio, tačiau nuo pat pradžių mane erzino rašymo stilius, sakinių struktūra, teksto raiška. Nežinau, kokia situacija su originalo kalba, bet ši pasirodė laužyta, gana primityvi ir be jokių raiškos priemonių, įmantrybių. Apskritai, atrodė, kad tekstas parašytas labai paprastai, tarsi tai būtų ne grožinės literatūros kūrinys, o eilinis pašnekesys, nugulęs į knygos puslapius. Net keista, kad tai kūrinys pripažintos autorės, kuri pelniusi galybę apdovanojimų. Vietomis visas veiksmas šokinėjo, kartais net nesupratau, kam tas ar anas reikalingas, o neretai būtent aiškumo ir pritrūko. Jeigu mums įprasta, kad rašymas iš konkretaus veikėjo perspektyvos yra kažkaip atskiriamas, tai šioje knygoje viskas susilieja ir kartais tenka pačiam persiorientuoti, kas kalba. Atvirai pasakius, esu įsitikinusi, kad visa istorija galėtų būti kokybiškiau parašyta, nes, nežinodamas, tikrai gali pamanyti, kad tai debiutinė rašytojos knyga.
„Frankenšteino efektas“ - romanas nūdienos jaunimui, trokštančiam nerti į laiko kilpą ir netikėtai atsidurti XVIII a., kuriame vyrauja lyčių nelygybė, žodžio laisvės suvaržymai, o kur dar kiti gyvenimo standartai, kurių privalu laikytis. Meilės vaidmuo šioje knygoje nėra esminis, tačiau jis įrodo žmogaus atsidavimą kitam asmeniui, beribį pasiaukojimą ir valią atiduoti viską, norint būti su tuo, kuris yra tavo gyvenimo šviesa, nepaisant visų pastarojo trūkumų. Jaunimui skirtas romanas išlaisvina mūsų kritinį mąstymą ir leidžia suvokti, kad geriausios istorijos, kurios nugula į knygų puslapius ar filmų scenarijus, nebūtinai turi būti išgalvotos - dažnai jos užgimsta iš kasdienių epizodų, netikėtų susitikimų ar tiesiog trumpo pašnekesio. Knygoje „Frankenšteino efektas“ slypi taiklus moralas, kad tikrasis monstras slypi kiekvieno žmogaus viduje ir tik nuo jo pačio priklauso, ar tas padaras bus išlaisvintas, ar ne.
Rekomenduoju jaunimui, norinčiam patirti istorinę kelionę iš XXI a. į XVIII a. ir pajusti, ką reiškia atsidurti ne savo epochoje, ne savo kultūroje ir ne savo laiku. Jeigu ieškote legendomis apipintos istorijos, kuri primins ir visiems žinomą legendą, ir suteiks jai naujo žavesio, siūlau. Rekomenduoju, jeigu ieškote jaunatviško entuziazmo, gal net „nuvalkiotų“ banalybių, kurios eina „iš kartos į kartą“. Jeigu ieškote kažko originalaus, nematyto ir turinčio itin gilią prasmę, nerekomenduoju, kadangi „Frankenšteino efektas“, potekstėse turėdamas potencialo, yra gana primityvus kūrinys, kuriame akylesnis skaitytojas pasiges daugybės dalykų, būdingų kūriniams, kurie ilgam išlieka atmintyje. Tai veikiau viena iš tų knygų, kurią perskaitai, atrandi vieną kitą vertingesnę idėją, ją užfiksuoji, bet kitką - tiesiog pamiršti.
Novela rápida y de fácil lectura que te adentra en el siglo XVIII de mano de una de la protagonistas que viaja en el tiempo y se plantea la situación de la mujer de entonces y de circunstancias que se daba por válidas. Es un homenaje a Frankenstein ( a si que hay una criatura extraña),me a gustado como a cerrado todas las tramas y a todos los personajes. Entretenida para pasar un buen rato que te deja con un buen sabor de boca.
He de admitir que este libro ha sido una completa decepción para mí. Lo único que sabía de ella era que se trataba de un retelling de Frankenstein, y aunque sí se puede admitir que está basado en él, nada más allá de la realidad. De igual forma, aunque se me haga difícil, trataré de contaros el porqué de que no me haya gustado nada sin hacer spoilers.
La historia comienza con Max, un joven que un día se despierta en un edificio que no conoce, solo, y con unas extrañas cicatrices por el cuerpo, como si le hubiesen operado. El problema es que él no lo recuerda, ni la operación ni nada: ha perdido la memoria. Sin embargo, todo cambia cuando se encuentra con Nora, una joven que le intentará ayudar a descubrir lo que le ha pasado.
Lo primero que a mí me decepcionó fue el género de la obra. En el trozo de sinopsis que leí antes de decidirme por esta novela, pues todo el que me conoce sabe que yo no leo las sinopsis, se indica que la novela era de intriga, con toques de novela policiaca y gótica. Sin embargo, el único género que no se mencionaba, y el que habría hecho que yo no la hubiese leído, era el de la romántica, y es el único género que debería tener, pues básicamente la novela trata de un romance y nada más.
Es cierto que tiene otras cosas a parte de este romance, sin embargo, estas no se explotan bien, y se dejan muy en el aire, cuando podrían haberse aprovechado muchísimo más o habérseles dado más importancia, pero por desgracia solo se centra en la historia de amor. Que, para los interesados, se trata de un instalove, y todos sabemos lo poco que me gusta a mí ese cliché.
De igual forma, tengo que darle su punto a favor a la historia admitiendo que la novela se lee muy rápido. Yo la escuché en audiolibro, pero en un día ya la había escuchado entera. Además, la idea de principal para la trama es muy buena, y a mí me ha gustado mucho, pero no creo que se haya desarrollado bien.
Sobre los personajes, tampoco creo que estén bien construidos del todo. Por ejemplo, al principio Nora se nos presenta como una chica fuerte, siempre dispuesta a reivindicar por sus derechos y por la igual entre hombres y mujeres. Sin embargo, pasada la mitad de la novela deja de ser así, ya no lucha por lo que cree, sino que simplemente se deja llevar, y eso no me ha gustado nada.
Sobre el final, se me ha hecho un final muy forzado y un poco sacado aposta para poder culminar con la novela, cosa que tampoco me ha gustado.
En definitiva, una historia que en un principio tenía pinta de ir a ser un gran descubrimiento, pero que ha acabado siendo toda una decepción. Una novela que tenía una gran historia por explotar pero que, por desgracia, se contenta con centrarse en el instalove que se narra.
Lo mejor: la idea para la historia, que bien desarrollada habría sido muy interesante, y lo rápido que se lee.
Lo peor: el desarrollo de la historia y de los personajes
Es un libro de literatura juvenil para buenos lectores. La historia está muy bien narrada, aunque como lectora de literatura para adultos noto la velocidad a la que a veces ocurren las cosas, normal, no puedes hacer un libro de 600 páginas para adolescentes. Integra muy bien la cultura social del siglo XVIII y sobre todo la creación de Frankenstein y algunas notas bibliográficas de Mary Shelley. Haciendo honor a esta autora y a su madre el libro tiene una fuerte tendencia feminista. A partir de este libro, o previo a él, se puede trabajar en una de las novelas más influyentes de la historia de la literatura con adolescentes.
Muchas veces nos preguntamos qué debemos hacer para que los adolescentes lean más. La respuesta: esta novela. De verdad, escribir novela juvenil no es nada fácil pero sí es posible. Elia Barceló siempre estará en mi corazón por muchas razones pero, además, tengo la suerte de haberla podido conocer en persona y menuda maravilla. Gracias Elia 💜
PD: La leí para mi TFM pero no la he incluido hasta ahora porque soy un desastre. Besos.
6,5/10 Una novel·la entretinguda i d’un ritme àgil, un thriller fantàstic amb tocs romàntics.
Amb un estil modern i directe, Èlia Barceló parteix del mite clàssic per construir un thriller científic i una distopia versemblant, que convida a reflexionar sobre els límits de la ciència, l’ètica i la naturalesa humana. L’autora juga, a més, amb el contrast entre la societat victoriana i l’actual, posant de relleu fins a quin punt han canviat —o potser no tant— les nostres concepcions morals i socials.
Tot i que discrepo amb la visió de Barceló —jo crec que, en la seva majoria, els éssers humans en l'època actual són igual de dolents per naturalesa—, la proposta resulta igualment estimulant i provoca el debat.
Tengo que decir que no me he leído Frankenstein, es un pecado lo sé. Pero envolverme en una novela tomándolo como base me dije porque no, por algo se empieza. En fin me agrado, es una lectura ligera, se es un tanto predecible pero es sutil para leerlo en honor a la antigua. Nora me pareció una chica atrevida, tan de siglo XXI, verse envuelta en una vida totalmente diferente solo para vivir una aventura es de valientes y ella lo es. Se que la época es opresora (según el concepto de la feministas) yo no hubiera sobrevivido pero ella lo intento de verdad. Max que al principio pensé que era un mundano cualquiera resulta ser un conde, descubre que ha sido asesinado porque quien sabe que pero revivido por su mejor amigo. Es una mezcla extraña entre viaje en el tiempo, resurrección, orden antiguas, y dobles personalidades (el monstruo creado) que te lleva a una curiosidad y satisfacerte con la lectura.
Entonces es un libro que vale la pena leer, me encanto el final tengo que admitirlo, siento que necesita una segunda trama.
...много странна книжка... Взех си я заради резюмето и корицата, така започна всичко, докато в един момент не осъзнах, че главната героиня излиза с труп а после се появява още един, който го съживяват два пъти...това вече беше извратено и откачено.... Има своите интересни моменти книжката, ако сте на 10-12 годишна възраст...😂
Una jove valenta s'enfronta a un viatge en el temps gràcies al qual coneixerà al doctor Frankenstein i al monstre que va crear, a Mary Shelley (autora de la novel·la original)... Una obra dinàmica i plena d'intriga.
Забавна и сладка, но и по детски наивна. Краят също не ме изненада, беше очакван. Въпреки всичко, историите с пътуване във времето са ми любими, така че давам малко от себе си по отношение на оценката.
Ciència-ficció, viatges a través del temps... Una lectura interessant per acostar-se al personatge de Frankenstein des del punt de vista d'una jove del segle XXI.
4.0* Aquesta novel·la gòtica amb nervi policíac i ànima feminista ens endinsa en un viatge temporal des de l'actualitat fins al segle XVIII, quan la Nora, estudiant de medicina del segle XXI, i en Max, un jove amb cicatrius monstruoses i amnèsia, es troben en una nit de Carnaval a Ingolstadt. La seva atracció és immediata, però el buit temporal que els separa és un abisme: ella pertany al present, ell a l'Europa de 1784 on el jove Víctor Frankenstein acaba de crear —i abandonar— una criatura de carn i tragèdia. Barceló teixeix una intriga intel·ligent que barreja persecucions, disfresses (Nora haurà de fer-se passar per home i per dama per sobreviure en un món misògin) i dilemes ètics, mentre homenatja la novel·la original amb profunditat. La prosa és ràpida i atmosfèrica, amb descripcions que ensumen a fred de cripta i cera de ciri, però el seu veritable encant rau en la reflexió social: la desigualtat de gènere, la lluita de les dones per ser escoltades (fins i tot amb bata de metgessa), i la responsabilitat davant les nostres creacions —tant científiques com emocionals— ressonen amb urgència actual. És Frankenstein vista des del mirall d'Alicia al País de les Meravelles: un món on caure per la conillera del temps pot salvar... o condemnar. Un gòtic juvenil amb profunditat apte per a totes les edats.
Yo le doy 4,5 estrellas! Esta novela me encantó, este Retelling de la mas famosa creación de le escritora Mary Shelley es una historia fresca, divertida y relajante, tiene un buen ritmo que atrapa al lector y lo incita a seguir de cerca las aventuras de los protagonistas. En esta novela vas a encontrar ciencia ficción, novela histórica, personajes reales e inventados, una trama de amor...y por supuesto, Frankenstein y sus criaturas. Es una novela juvenil muy entretenida. Por mi parte le voy a seguir la pista a esta escritora!
Es una novela dirigida al publico juvenil y en ese sentido creo que cumple el propósito de entretener y a la par de ilustrar y de enseñar algunos aspectos históricos. Narrativamente es pobre, el ritmo es raro, unas veces va muy deprisa y otras se ralentiza. Los personajes apenas tienen profundidad psicológica, son muy planos, tenemos una leve idea de sus sentimientos y emociones pero de manera muy superficial. Desde mi punto de vista, lo mejor es el relato del choque cultural entre el mundo del siglo XVIII y el del siglo XXI, creo que eso lo refleja bastante bien. También creo que el estilo más rico es aquel que se ve en las cartas, que constituyen un recurso adecuado y oportuno del género epistolar, tan común en las novelas dieciochescas. Desde mi punto de vista, el personaje más interesante, aunque no esté muy bien construido (como todos) es el del Lobo. El homenaje a Mary Shelley y a su obra es aceptable para tener una ligera toma de contacto y para ver otra versión de esta obra, la cual sí que está muy bien elaborada y en la que precisamente lo que más hay es profundidad psicológica de personajes. Eso sí, se lee estupendamente, es absorbente en su sencillez y bueno, bastante llevadera si nos tragamos la historia de amor incondicional a primera vista.