Zaman Zaman Güneşli

by Aslı Ilgın Kopuz

Toz duman çökünce hayat yeniden dönmeye başlıyor orta yerde. Tüm yaralara aynı ilgiyi göstermeye çalışarak, çırpınarak, aceleyle. Bazen acıları dindirmeyi başarabiliyor. Ama arada sırada ne yönden estiği belli olmayan rüzgâr, tüm yaraların yeniden açılabileceğini hatırlatarak türlü sanrıya neden oluyor, huzur bırakmıyor. Paranoya rüzgârı bol bir mevsim.
Aslı Ilgın Kopuz, genellikle bulutlu, zaman zaman güneşli hayatlarımıza kendi açtığı pencereden cesur bir gözle bakıyor. Şehrin insanının gürültücü ama özünde sakil, pespaye yaşamını bu kısa ama üzerinde uzun uzun konuşulması gereken romanla otopsi masasına yatırıyor.

İçeride, yeni zamanların yalnızlığı üzerine çok da duymak istemediğimiz gerçekler var.

128 pages, Paperback

Published September 2, 2023

Reviews

[Banu Yıldıran Genç · Rating 4 out of 5]

aslı ılgın kopuz bu zaman için cesur bir roman yazmış. “zaman zaman güneşli” içeriğinden bağımsız bu denli şiirsel olması (bana marguerite duras’yı, monica manon’u ve bachmann’ı anımsattı yer yer), okuması genelde okuru zorlayan 2. tekil şahısla -ki burada o mesafeyi korumak için çok doğru bir seçim olmuş- yazılması, aslında kopuz’un bu romanı tamamen kendisi için yazdığının kanıtı bence. böyle olunca da (çünkü artık okur gözetilerek yazılıyor çoğu şey) anlatılandaki o içtenlik size doğrudan geçiyor.
geçiyor ki dün gece bu kitabı bitirip hiç uyuyamadım.
genelde ömrünüzde bir kere yaşadığınız aşk vardır. sizi tokatlar, yerden yere vurur. yeterince dayağınızı yediyseniz kalkar ya yolunuza devam edersiniz ya da çekmeye. aslı ılgın kopuz’un isimsiz anlatıcısı aşık olup evlendiği yazar (kahin, deli diye de anılacak) yüzünden yaşadıklarını aktarıyor bize. dümdüz bir dille. anlatıcı her şeye rağmen gidemiyor, yanlış yaptığını bile bile, aşağılansa da hep kalıyor, hep bekliyor. kendinden nefret etmeye başlıyor. ailesi, çocukluk anıları, “niçin böyle olduğu” akıp gidiyor satırlarda.
biz bu adamı tanıyoruz. manipülasyonları, istediğini yapıp çekip gidip sonra geri gelmesini biliyoruz. özgür seks adını verdiği ilişkilerde kendini kaybetmesini, ayrı odasını, çalışması gerektiğini, sanatçı buhranlarını… hatta utanmadan evde hep beklerken bulacağından emin olduğu karısına yeni evini düzdürmesini, arada dönüp seviştiğinde kuru olmakla suçlamasını, ona hayran okurlarını, karısının da bir şeyler yazdığını öğrenince ona yancı gibi bakan dostlarını… hepsini tanıyoruz ne yazık ki.
gece uyuyamamam sanırım tüm bu tanıdık anıların beni tetiklemesi yüzündendi.
en başta kendisini lime lime eden anlatıcıya üzüldüğümüzle kalıyoruz çoğu zaman. sonda yüzerkenki mutluluğu daim olur ve kurtulur umarım demekten başka bir şey gelmiyor elden.
kendisini kapana kısılmış bulan bu genç kadının geriye dönüşlerinde nasıl bir toplumsal baskıyla yetiştiğini, batıl inançları, sonrasında tarot’a, karmaya, rüyalara sığınmasını, yeme bozukluğunu, uğradığı tacizi, geri dönme diye bir şeyin söz konusu olamadığını hissettiren ebeveynini de tanıyoruz. o nedenle bu kısacık metin pek çok soruyu cevaplıyor aslında.
kurduğu ince dil, çok basit başlaması (ki romanın başlangıcını çok beğendim) çoğu zaman kısa ve net cümlelerle devam etmesi ama aslında bambaşka bir tarzda da yapabildiğini bazen göstermesi (mektup örneği) bence iyiydi. anlatım benim için biraz fazla şiirsel ve benzetmelerle doluydu ama bunu ekleyebilirim.
pek çok esere yaptığı gönderme, küçük denizkızı’ndan, sait faik’in hişt hişt’ine, şiirlere, şairlere uzanan alıntılar üstünde çok çalışılmış bir metin olduğunu hissettiriyor. anlatıcının duygularına eşlik eden bu alıntılar bize içini açmanın bir başka yolu olmuş.
son olarak öğretmeninin tacizi ve evlenme fikirleri ve sonrasında küçücük kızın istemediğini belirten mektubuyla değişen tavrı bana o kadar “kuru otlar üstünde”yi anımsattı ki. samet’in sevim’e yaptıklarının aynısı. sınıf önünde küçük düşürmeye kadar. nasıl bir denk geliş olmuş. harika. ve abv tabii. başka diyecek bir şey yok.
“zaman zaman güneşli” benim sevdiğim tarza uzak bir roman ama aslı ılgın kopuz çok ustaca bir biçimde genç bir kadının yaşadıklarını, o ayrılma korkusunu, nefes alamama, acıdan yere düşüp emeklemeye kadar (yaşadık, hepsini yaşadık) bize geçiriyor. duygusal anlamda çok etkilendim bu sebeple. bu savaşı vermeden büyünmüyor. ve bize bu savaşı verdirenler ise hayatlarına aynen devam ediyorlar.
bu romanı oto-kurmaca olarak adlandırmak bence mümkün. annie ernaux’lara, eduard louis’lere göre biraz daha kapalı, metaforlarla dolu. ama sonuçta evet yaşanmadan yazılamayan şeyler var, onu biliyoruz.

[Korcan Derinsu · Rating 4 out of 5]

Bazı kitaplar okuyucuya çok başka dokunuyor. Zaman Zaman Güneşli de benim için o kitaplardan. Hem karakterlere hem de yaşananlara ucundan kıyısından aşina olduğum için bambaşka hislerle romanı tamamladım. Bir ilişkinin farklı aşamaları, karakterlerin psikolojileri çok güzel anlatılmış. Yazarın derdi büyük olaylar anlatmaktan ziyade ruh hallerine odaklanmak. Bunu da oldukça başarılı şekilde yapıyor. Üstelik anlatımda bir şeyler denediğini ve bazı kelime seçimleriyle de dile dair bir kaygısının olduğunu görüyoruz. Bunların yerli edebiyatta sık gördüğümüz şeyler olmadığını düşünürsek bu çaba bir alkışı hak ediyor bence. Herkesin hem aynı şeyi yaşadığını hem de her yaşanılanın ne kadar biricik olduğunu görme adına, kısa, kolay okunan bir şeyler arayanlara tavsiye edilir.

[City ReadersMag · Rating 5 out of 5]

Gitmek mi zor? Kalmak mı? Katlanmak mı?
Bencil bir ilişkide sıkışan ve kocasının değişebileceği umuduyla kendinden ödünler veren bir kadını anlatan kitabı okurken hem karaktere kızacaksınız hem de onun çaresizliğine üzülüp sarıp sarmalamak isteyeceksiniz.
İkinci tekil ile yazılan romanın “sen” dili aslında okuyan her kadına benzer cümleler kurdurup benzer sorular yöneltmeyi amaçlıyor. Sen ne yapardın? Sen ne hissederdin? Senin içindeki çelişkiler, korkular, kararsızlıklar, umutsuzluklar neler?
Son zamanlarda bu kadar şiirsel bir dil kullanımına da rastlamamıştım. Aslı Hanım’ın bundan sonra da yazacaklarının takipçisi olacağım. Umarım siz de bir şans verirsiniz bu kısa ama yoğun kitaba.

https://www.instagram.com/cityreaders...

[divayorgun · Rating 4 out of 5]

'Hayatını bir acının etrafında mı büyüteceksin?' kitabın ilk sayfasından bir cümle ile suratıma tokat indiriyor yazar diyorum herhalde beni tanıyor,yaşadıklarıma şahit olmuş yoksa nasıl tek bir cümle ile beni darmadağın edebilir.
Aslı Ilgın Kopuz aşık olduğu ve -kahin olarak ad verdiği aşkını anlatırken bir kadının yaşadığı düş kırıklarını,manipülasyonları, içten içe nasıl acı çektiğini,geri dönüşlerin ve geri çekilişlerin kalbinde uyandırdığı her şeyi aslında bizim için iyi olmayacak,bize iyi gelmeyecek bir aşkın sancısını bize anlatmaya çalışmış.

İlk etapta okurken 'evet ben bu hikayeyi bir yerlerden tanıyorum' diyorsunuz çünkü okudukça kitabın kahramanı siz oluyorsunuz.

'Güzel olan her şeyin aptallaştıran,sarhoş eden,sadece ânı yaşatıp ötesini boş verdiren o muazzam gücü olduktan sonra kötülüğün fırsat bulup yayılmak için çabalamasına gerek var mı?'

Türk edebiyatı yeni ve güçlü bir kalem kazandı diyebilir miyiz bence diyebiliriz diğer yazacağı,hayalini kurduğu kitapları dört gözle bekliyorum.

[Tuna · Rating 3 out of 5]

Doğanın gölgesinde geçen bir çocukluk, geleceği kurtarmanın peşinde sürüklenen bir gençlik, pek fazla destek görmeyen bir evlilik, içinde bağlılığın arandığı o büyük eksiklik. Kadının penceresinden seyir imkanı veren son zamanlardan bir ilişkinin anatomisi.

Kentli çiftlerin şüpheci, tedirgin, yalnız hallerinden kaçmak için sığındığı efsane, fantezi ve hayaller dünyasına adım atma, sıkışıp kaldığı cam fanusu kırıp derin sulara karışma çabaları; sürekli kanayan yaralarını kapatmak için eskilerden kopma, şimdiki zamandan ayrılma gayreti bir yere kadar anlayışla karşılanabilir. Herşeye rağmen devam etmek, kaçıp gidememek, hayalet duvarı yıkamamak modern insanın en büyük açmazı olan konfor alanının dışına çıkamama güdüsüyle açıklanabilir, belki.

Yeni neslin anlamsız bekleyiş ve heveslerle tükettiği en güzel günleri, yurtdışında kendini bulduğunu sanan yanıltıcı hisleri, mazide kalan güzelliklerin gelişme ve yenileme adına yıkılıp silinen izleri metnin günceli yaklayan ilginç tarafları olarak sayılabilir. Tarafların birbirini tüketen ve fakat bir türlü bitirilemeyen zehirli ilişkileri, takıntılı günümüz insanının portresine uygun bir resim verebilir. Uykuya sarılıp rüyalar alemine dalıp yine de geceden sıyrılamamak güneşli bir güne uyanamamak çıkışsız bir kabusun habercisi olabilir.

Yazarın ikinci tekil şahıs kullanımı hikayenin çekim gücünü arttırmakla birlikte seçilen alegorik ve şiirsel dil içine girilmesini zorlaştıran bir etki bırakıyor. Bununla birlikte biçimsel denemelere de yer verilen kimi bölümler hikayeye dinamizm katıyor.

[DilekO · Rating 3 out of 5]

Metaforlara boğulmadan, mistik öğeler kullanılmadan , çocuk tacizi katılmadan roman yazılamıyor mu artık ? Hiç benim tarzım değildi , yine de bazı hassas noktalarıma dokunmayı başardığı için 2 değil 3.

[Tuna Turan · Rating 3 out of 5]

Yazar metafor deryasında boğulmuş sanki. Yerinde yapıldığı zaman ortaya güzel metinler çıkıyor ama sürekli tekrarlayınca okunması zor metine dönüşüyor. Kısa gibi görünen ama okunması zor olduğu için zor bitirdiğim bir kitap oldu. Öykü metninden romana dönmüş gibiydi. Kitap okurken okuduğum metnin beni yormamasını, zorlamamasını isterim hele kendi dilimizde yazılmış bir kitap ise.

[Başak · Rating 4 out of 5]

bir bağ vardı güneşle aranda

[özge mö · Rating 3 out of 5]

Ovidius’unki gibi bir ithaf dilerdin.

“Yaptıkları kötülükleri ve haksızlıkları bilmelerine rağmen dünya gecelerinde rahat rahat uyuyabilenlere…”

[Arzu Yılmaz · Rating 2 out of 5]

Her * ile bölük pörçük anlatılan anıları takip etmek yorucu. Çok güzel cümleler barındırıyor, anlatımın kuvvetini de hissediyorsunuz ama tamamlanmış bir romandan ziyade taslakmış gibi.
Keşke hiç bölünmeden, anılar birbirine bağlanarak yazılsaydı ben de keyifle okusaydım dedim.

[küb · Rating 5 out of 5]

Yazardan okuduğum ilk kitap olduğu için beklentisizdim. Keza basit başlayan roman giriş olarak çok mantıklı diyorsunuz ilerledikçe. O kısmın etkileyiciliği ilerledikçe anlaşılıyor kesinlikle. Sonrası oldukça kapalı, metaforlarla ilerleyip saf tuttuğunuzu farkettiğiniz bir etkileyiciliğe sahip. Pek çok kırılma noktası olması daha vurucu. Oldukça tanıdık. Belki yaşadığımız olaylar, belki tanıdığımız insanların tanıklığıyla etkisi daha artıyor. Cesur, güçlü ve üzücü bir roman. Türk Edebiyatı’ nı takip etmeyi çok seviyorum ki özellikle hemcinsim yazarlara düşkünken artık Aslı Ilgın Kopuz okumak için sabırsızlanacağımı biliyorum.

[Eylül T · Rating 4 out of 5]

Kabullenilememiş bir ayrılık, kendi için bir şey yapmakta zorlanan bir kadının ilerleyişi, kısa ve kuvvetli bir kitap. Bazı cümlelerini çok beğendim. Çok içten hissettim kırgınlıklarını ve yalnızlığını. Kitabın dili ve seslendiği yön konusunda yaşadığı ufak bir karışıklık olduğunu düşünüyorum sadece.

kitabın ilk sayfasında;
'' Hayatını bir acının etrafında mı büyüteceksin? Bu sürekli kendine sorduğun soru mu? Yoksa bir yerde mi okumuştun? Hatırlamıyorsun '' yazıyor. Tüm kitabı bu cümle aklımda okudum :)

[Dilara Ekici · Rating 4 out of 5]

Son donemde yerli edebiyattan okuma yapma firsatim olmamisti. Bu kitapla donus yapmis oldum. Iyi ki de bu kitabi secmisim; tanidik hislerle ve ifadelerle karsilastim. Hayata dair hayal kirikliklari, vazgecisler ozenle secilmis ve zarif sozcuklerle anlatilmis. Baskarakterin isimsiz olmasi ve kitabin "sen" diliyle yazilmis olmasi da kitabi daha da icsellestirmemi sagladi. Daha ilk sayfadan alti cizilecek satirlariyla ilham verici bir kitap sunmus bize yazar.

[Asli Secil · Rating 4 out of 5]

yazar bir adamla evli, yazar olmak isteyen bir kadının adamla ve kendisiyle ve aldatılmayla ve yazamamayla mücadelesi. otobiyografik çok şey var gibi. bir kadın olarak kendi rendelerime benzettim aslı ılgın kopuz'un rendelerini.

[Emel Muzac · Rating 3 out of 5]

Okurken bırak şu adamı git diye bağırasım geldi. Demesi kolay.
Bıraksa kitap olmazdı orası ayrı.

[Elif Delibal · Rating 2 out of 5]

bilmiyorum kafa karıştırıcı :( belki doğru kitap ama yanlış zaman. Ayrılık sonrası okumak iyi olabilir gibi 🙃

[Ayça · Rating 4 out of 5]

Aslı Ilgın Kopuz’u tanımıyor, hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Ama artık, bu kitapla birlikte onunla bir masada oturmuş, Tünel’den aşağı yürümüş, ne bileyim Taksim Meydanı’na çıkan yürüyen merdivenlerde karşılaşmış, Beyoğlu’nun ara sokaklarındaki bir kafede oturup bir limonata içmişiz gibi hissediyorum. Öncelikle sevindiğim şu ki yeni bir dil, yeni bir hikâye, yeni bir yazarla tanıştım. Zaman Zaman Güneşli, son zamanlarda okuduğum en dürüst metinlerden biri; çok gerçek, açık sözlü ve cesur. Bir avazda denir ya, ben öyle okudum bu kitabı ancak tahmin ediyorum ki yazarın kaleminden çıkması öyle kolay olmamış. Sancılı bir süreç olduğu çok belli. Bu yüzden bilmiyorum; bi’ “geçmiş olsun” diyesim de geldi. Bana bir okur olarak iyi gelen bu kitap dilerim kendisine de “iyi” gelmiştir.
En nihayetinde: Okuyunuz.