«Όταν το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι, δεν περιμένεις πια να συμβεί κάτι το εξαιρετικό. Πέρασε ο καιρός -εκεί στα χρόνια του '60- που το βαπόρι στεκόταν στη μέση του λιμανιού, σαν να μην τολμούσε να πλησιάσει την αποβάθρα, κι έβλεπες απ' τη στεριά να ξεκολλάνε οι λέμβοι και να καταφθάνουν σαν κουτσές γριές. Τότε μάλιστα! Είχες την αίσθηση πως όλα μπορούσαν να συμβούν.»
Τα "Φρούτα Εποχής" γραμμένα με το θράσος και την ανεμελιά της αφηγηματικής νιότης είναι ένα παιχνίδι με το φως και τις λέξεις. Είναι και το δροσερό παρθενικό ταξίδι που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σολ Μπέλοου, Ε. Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Προσπέρ Μεριμέ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ κ.ά. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 2000 με το μυθιστόρημά του «Φρούτα εποχής» και έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει άλλα οκτώ μυθιστορήματά του.
Το μυθιστόρημά του «Μέρες Αλεξάνδρειας» (2007) μεταφράστηκε στα γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Méditerranée Etranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ισπανικά και στα αραβικά. Το μυθιστόρημά του «Φιλμ Νουάρ» το οποίο επίσης μεταφράστηκε στα γαλλικά ήταν υποψήφιο για το Prix Balkanika 2013.
Ο Δημήτρης Στεφανάκης τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη 2011 ενώ την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Européen 2011. Είναι σύμβουλος έκδοσης του Λογοτεχνικού Περιοδικού «Κλεψύδρα» και μέλος της κριτικής επιτροπής του Prix Mediterranée Étranger και του Prix Méditerranée de la Poésie Nikos Gatsos.
Τον Απρίλιο του 2017 θα κυκλοφορήσει το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο «Ευτυχισμένες οικογένειες» από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Ο Έλληνας συγγραφέας, το 2014, αναγορεύτηκε από το γαλλικό κράτος Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών για την προσφορά του στον λογοτεχνικό χώρο και τη συμβολή του στην ανάδειξη των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία και τον κόσμο.
Το καταβρόχθισα σε 2 απογεύματα και σίγουρα μου έφτιαξε τη διάθεση ζωγραφίζοντας στα χείλη μου ένα μόνιμο χαμόγελο,που συχνά πυκνά γινόταν γέλιο ξεκαρδιστικό! Γραφή που αιχμαλωτίζει τη σκέψη...αμεσότητα που σε κάνει να νιώθεις όχι μόνο συμμέτοχος στην όλη ιστορία,αλλά και φιλαράκι κολλητό του αξιολάτρευτου ήρωα,το όνομα του οποίου πέθαινα να μάθω από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα του βιβλίου-και τελικά μένουμε όλοι εμείς οι καημένοι αναγνώστες με την απορία(η οποία,βέβαια,λύνεται αμέσως μόλις διαβάσει κανείς το επόμενο βιβλίο του συγγραφέα:Το Μάτι της Επανάστασης Έχει Αχρωματοψία)!Πολύ δυνατό σημείο του βιβλίου οι γρήγορες εναλλαγές στο πρόσωπο της αφήγησης,πράγμα που μπορεί να σου αφήνει αρκετά ερωτηματικά στην αρχή,αλλά από κάποιο σημείο και μετά είναι σκέτη απόλαυση,ιδίως όταν μπαίνει στο αφηγηματικό παιχνίδι και ο παρ' ολίγο παντογνώστης αφηγητής! Αγαπημένα σημεία του βιβλίου υπήρξαν πολλά,αλλά ξεχωρίζω,για εντελώς δικούς μου λόγους,το χειμαρρώδες γράμμα στη Μάρω! Τα Φρούτα Εποχής έγινε το πιο αγαπημένο μου από τα βιβλία του Δημήτρη Στεφανάκη,αν και πάντα έτσι λέω...μέχρι να διαβάσω το επόμενο του!