กัลป์วิบัติ Try not to Love Everything You Destroy

by อนิธรา

ขณะนั่งจิบเบียร์บนเรือพายเพียงลำพังเพื่อรำลึกถึงเพื่อนรักที่ตายไป ชายหนุ่มได้พบกับ 'อนันต์' เจ้าหน้าที่ประสานงานบริษัทไบโอเทคโนโลยี ซึ่งตั้งใจจะกระทำอัตวินิบาตกรรม ก่อนตาย อนันต์ตัดสินใจมอบโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าสตางค์ และกุญแจที่พักให้กับเขา

ชายหนุ่มจึงสวมรอยเป็นอนันต์ เริ่มความสัมพันธ์ครั้งใหม่กับเด็กสาวที่เจอในแอพนัดเดตโดยหวังว่าจะลืมคนรักเก่า อะไรๆ ดูเหมือนกำลังเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งเชื้อไวรัสที่เปลี่ยนผู้คนให้กลายเป็นสองขั้วแพร่ระบาด ผู้ติดเชื้อจะแสดงอาการสองลักษณะ กลุ่มหนึ่งผิวหนังเปลี่ยนเป็นสีแดง อีกกลุ่มเปลี่ยนเป็นสีเหลือง และหากได้รับเชื้อของอีกฝ่าย ร่างกายจะระเบิดกลายเป็นลูกไฟ

ชายหนุ่มได้รับการติดต่อจากกลุ่มคนที่บอกว่าเขาเป็นผู้เดียวที่จะช่วยโลกให้รอดพ้นจากการสูญพันธุ์ครั้งที่หกได้ เพียงแต่เขาต้องเดินทางแบบสุ่มช่วงเวลาไปในอดีตหรืออนาคต ทำให้ต้องเจอกับอดีตอันเลวร้าย อนาคตที่ไม่คาดฝัน จนเขาเริ่มไม่แน่ใจว่าจะใช่คนที่สามารถช่วยโลกใบนี้ไว้ได้จริงๆ หรือเปล่า

พบคำตอบได้ใน 'กัลป์วิบัติ TRY NOT TO LOVE EVERYTHING YOU DESTROY' นวนิยายที่จะทำให้อารมณ์ของคุณปั่นป่วนตลอดการอ่าน ผลงานการเล่าเรื่องแบบยากจะคาดเดาของ 'อนิธรา'

Genres: Fiction

240 pages, Paperback

First published October 1, 2023

Reviews

[Pawarut Jongsirirag · Rating 3 out of 5]

มันเป็นการยำใหญ่ของความรักแบบ Toxic Relationship กับ ไซไฟข้ามกาลเวลา ที่ทำให้นึกถึงหนังแบบ scary movie ทีไม่ได้ตลกและสัปดน แต่ออกจะร้าวรานและถ่มถุยชึวิตไปพร้อมกับจิกกัดเหตุการณ์ร่วมสมัยที่สุดจะวิบัติสมชื่อของหนังสือ

เอาจริงๆผมว่าเล่มนี้เป็นความกล้านะ ที่เลือกจะเขียนออกมาแบบนี้ (คำชมล้วนๆ) มันดูมีความสับสนและอิหยังวะในหลายองค์ประกอบ คือ จะไปทางซีเรียสเลยก็ไม่ใช่ จะไปตลกเสียดสีจิกกัด ก็ไม่เชิง จะเอาเเบบไซไฟเข้มข้นก็ไม่เอาอีก จนแบบเอาที่พี่สะดวกเลยละกัน จะเอายังไงผมก็พร้อมลุยไปกับพี่ลยครับ

เส้นเรื่องจริงๆ มันมีอยู่ 2 เส้นครับ ถ้าตัดคลายออกมาดูแบบหยาบๆ

เส้นเรื่องแรกคือ ชีวิตและความรักของตัวเอก ที่ชีวิตบัดซบมาก นิยามได้ว่าเป็นลูสเซอร์ มีปมปัญหาในชีวิตที่เกิดจากปมในวัยเด็ก ที่ส่งผลให้ความรักที่มีกลาย Toxic Relationship เป็นตัวเอกในแบบที่เราจะเจอในนิยายสายรางวัลที่จะมีเหตุการณ์บางอย่างเข้ามาทำให้ชีวิตพลิกผันเปลี่ยนแปลงตนเอง ซึ่งเหตุการณ์ที่ว่านี้ คือ การระบาดของไวรัสที่ทำให้คนระเบิดตัวเองตาย (อ่านไม่ผิดครับตามนั้นเลย)

เส้นเรื่องที่สอง คือ การระบาดของไวรัสเหลืองแดง ที่ทำคนเสียชีวิตเป็นจำนวนมากจากการระเบิด และหนทางในการหยุดยั้งการระบาดขอไวรัส คือ การข้ามกาลเวลาไปหยุดเหตุที่ทำให้เกิดการระบาดในครั้งแรก ซึ่งคนที่ชะตากรรมถูกเลือกให้เป็นพระเอกขี่ม้าขาว คือ ตัวเอกของเรานั่นเองครับ

ความบ้าบอของเรื่อง ที่จะมองว่าเป็นข้อดีหรือข้อเสียก็ได้ คือ มันเป็นการยำทุกอย่างมารวมกัน ในแบบที่เรามักจะได้เคยอ่านประวัตินักเขียนในช่วงแรกๆขงอการเขียนงานว่าจะเขียนงานแนวไหนดีวะ ตัดสิตใจไม่ถูก คุณอนิธราเลยบอกว่าตัดสินใจทำไมวะท่าน ก็เขียนแม่งให้หมดทุกอย่างเลยดิ

ในเส้นเรื่องของความรักที่ตัวเอกของเราพยายามค้นหารักแท้และแก้ไขปมปัญหาชีวิตของตนเอง ตัวเอกของเราก็ต้องผจญภัยไปพร้อมกับการกระโดดของเวลา ผลุบโผล่ไปอดีต อนาคต ปัจจุบันสลับกันไปมา ซึ่งคนอ่านก็ต้องเตรียมใจซักเล็กน้อยว่าจะต้องใช้สมาธิหน่อย ว่าที่กำลังอ่านอยู่เนี่ย มันคือเส้นเรื่องในช่วงเวลาไหน ซึ่งนอกจากพาทไซไฟเเล้ว ยังมีพาทการจิกกัดการเมือง ที่เห็นเด่นชัดที่สุดคือ ไอ้ไวรัสเหลืองแดงมหาภัยของเรา ที่ทำให้คนระเบิดตาย แถมยังมีพวกพาหะที่ไม่ปรากฎสี ซึ่งเป็นที่รังเกียจของพวกมีสีอีกที เพราะดูไม่ออกมาว่าเเม่งสีอะไรวะ อันตรายเกินกว่าจะไปยุ่งด้วย (ผมว่าทุกคนเกทแลหะว่ามันคืออะไร)

พอหยิบจับทุกอย่างมาผสมกันไปหมด ในทางหนึ่งนักอ่านเลยได้อ่านเรื่องหลากหลายแนวในหนังสือเล่มเดียว ไม่ต้องกลัวว่าจะเบื่อเลย เพราะทุกพาทถูกไกล่เกลี่ยให้พอดีต่อกันหมด อ่านเรื่องรักคุดกำลังระทม อ้าววาปไปอดีตตอนตัวเอกเจอแฟนคนแรก กำลังซึ่้ง เอ้าวาปไปอนาคตที่โลกกึ่งล่มสลาย แปปๆพี่ย้อนมาปัจจุบันเพื่อหาทางป้องกันไวรัสพร้อมกับชำแหละสังคมเนาเฟะที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งเป็นสาเหตุของการระบาดอีกที (พาทนี้ผมชอบเป็นพิเศษ เพราะมันไม่ได้บอกตรงๆแต่ใส่มาเป็นเกร็ดย่อยๆแทรกตามเรื่องที่คนอ่านต้องไปหาเองว่ามีอะไรบ้าง) โอ้โหนัวกันเละเทะ บันเทิงเริงรมย์ยิ่งนัก

ในอีกทางผมก็รู้สึกว่ามันไปไม่ค่อยสุดซักทางนะ ซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไรกับการเขียนงานในแนวนี้ ที่ต้องชั่งน้ำหนักระหว่างประคองทุกอย่างให้เท่าเทียม หรือทุ่มเทด้านใดให้ถ่องแท้ ซึ่งคุณอนิธราน่าจะเลือกเส้นทางของการประคองเส้นเรื่องทุกแนวให้ไปพร้อมกัน มันเลยมีความไม่สุดในการนำเสนอเท่าไหร่ครับ

ภาพรวมแล้วก็นับได้ว่าเป็นงานที่สดใหม่มากชิ้นหนึ่งทีออกมาในตลาดช่วงระยะเวลานี้ เป็นงานที่กล้าทั้งนักเขียนและ สนพ ที่ผลิตงานชิ้นนี้ออกมา ทำให้เห็นว่าตลาดนิยายไทบของเรายังมีอะไรให้เล่นอีกเยอะแยะจริงๆครับ

[Napat P · Rating 5 out of 5]

ครั้งสุดท้ายที่ได้อ่านไซไฟแนวข้ามเวลาคือ the end of eternity ของissac asimov. ตอนนั้นคิดว่าคงไม่มีนิยายข้ามเวลาเล่มไหนที่จะทำแบบนั้นได้อีกแล้ว

จนมาเจอเรื่องนี้

จะบอกว่าเป็นไซไฟก็ไม่ใช่ ดราม่าก็ไม่เชิง หนังสือเล่นกับธีมของความสิ้นหวัง(?) หรือ น่าสมเพชมากกว่าทฤษฎีหรือไอเดียโลกอนาคตล้ำๆ หลุดโลกตามขนบธรรมเนียมไซไฟทั่วไป.
เหมือนเป็นเรื่องของคนอกหักรักคุดที่มีการสูญพันธุ์ของมนุษย์เป็นตัวขับเคลื่อนเนื้อเรื่องมากกว่าจะเป็นเนื้อเรื่อง.

[danteinautumn · Rating 3 out of 5]

เราได้เรื่องนี้มาจากงานหนังสือแห่งชาติ ตัวเรื่องน่าสนใจดี เกี่ยวกับผู้ขายคนนึงที่อยู่ดีๆก็ต้องกลายมาเป็นผู้กอบกู้มนุษยชาติจากโรคระบาดในระหว่างที่กำลังอาลัยอาวรณ์ความสัมพันธ์5ปีที่พึ่งจบลง การนำเดินเรื่องอาจจะสลับไปมาทำให้งงๆหน่อย แต่ตอนสุดท้ายหักมุม ชอบcharacter development จากความห่วยๆของตัวละครเอก555 รอติดตามกัลป์ต่อไปค่ะ

[Bighead_Monster · Rating 4 out of 5]

ชายหนุ่มชีวิตระทม ผู้ใจหมอง ผยองสังคม บังเอิญไปสวมรอยคนตายและกำลังได้ใช้ชีวิตใหม่กับสาวใหม่ แต่ดันเกิดโรคประหลาดระบาด แนวไซไฟ รักโรแมนติก? อ่านมันส์นัว สำนวนเจ๋ง พล็อตน่าตาม ขับเคลื่อนเรื่องไปพร้อมกับจิกกัดสังคม ปั่นป่วนสมองไม่เปิดโอกาสให้คาดเดา สุดจะวิบัติสมชื่อเล่ม #กัลป์วิบัติ
.
อนันต์กำลังจะฆ่าตัวตาย เขาโดดน้ำแต่ดันตกไปบนเรือของชายหนุ่มผู้สิ้นหวังคนหนึ่ง ก่อนโดดน้ำอนันต์จึงยกทุกอย่างให้เขาคนนั้น ทั้งมือถือ เงินในบช. ชายหนุ่มจึงสวมรอยเป็นอนันต์ไปอยู่คอนโดกินดีอยู่ดี ทั้งยังนัดเดตในแอปจนได้เริ่มคสพ.กับสาวน้อยชื่อมิรอง(แปลว่าไม่เป็นรองใคร) เผื่อจะได้ลืมรักเก่าที่เขาติดตรึง

ทุกอย่างดูไปได้ดี จนการมาถึงของโรคระบาดเป็นไวรัสที่เปลี่ยนผู้คนให้ลอยขึ้นและตัวระเบิด ใครเป็นตายทันทีแถมยังมีอานุภาพทำลายรอบข้าง โลกแทบจะล่มสลายลง แน่นอนโลกใหม่ของตัวเอกที่กำลังไปได้สวยด้วย จากนั้นได้มีกลุ่มคนลึกลับที่กำลังหาหนทางหยุดการระบาด และบอกว่าเขาเป็นผู้เดียวที่จะช่วยโลกนี้ได้

เพียงแต่เขาต้องเดินทางไปตามช่วงเวลาแบบสุ่ม ซึ่งอาจทำให้เจอเข้ากับปมเลวร้ายในอดีตหรือเจอเข้ากับเหตุการณ์ในอนาคตที่คาดเดาไม่ได้ เกิดเป็นพล็อตท่องกาลเวลาเพื่อไปหยุดยั้งเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดการระบาด และก่อตัวเป็นความคาดหวังในตัวเอกสุดเหี่ยวที่สุดท้ายต้องกลายมาเป็นผู้กอบกู้โลก(เฉยเลย)

คือธีมไซไฟท่องเวลาของคนรักร้างทั้งสิ้นหวังร้าวรอน ในช่วงเวลาที่มนุษยชาติกำลังจะสูญพันธุ์ ผสมผสานค้นหารักแท้และคลายปมชีวิต ซึ่งชีวิต+ความรักของตัวเอกออกจะระทมบัดซบเรียกได้ว่าลูสเซอร์จัด ๆ ปมในวัยเด็กส่งผลให้โตมาเป็นคนงี้ มีความรักก็กลายเป็น Toxic Relationship ทั้งนั้น

ถ่ายทอดมุมมองคนเก็บกดต่อต้านสังคม ความแอนตี้ฮีโร่ในเวย์คนรักคุดใจเหี่ยวไร้เรี่ยวแรงมองโลกแง่ร้าย อ่านสนุกบ้าบอ หลากหลาย ยำรวมมิตรที่แม้บรรยากาศดูไม่เป็นมิตร สำนวน+มุมมองดูรุนแรงระคายเคืองใจ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขียนได้เก่งจัด โทนคูลคิดส์แคนคราย ทั้งประทับใจและน่าชิงชังไปพร้อมกัน

เป็นการดำเนินเรื่องผ่านตัวละครที่รู้ว่าตัวเองผิด รู้สึกเป็นคนไร้ค่า ด้วยมุมมองชายแท้ที่ทำตัวงี่เง่า ทั้งลูซเซอร์ gaslightแฟนเก่า คบเด็กมัธยมไปจนมีสัมพันธ์ทางกาย นั่นทำให้เข้าใจได้หากทำให้คนอยากวางลงหรือไม่ชอบใจในหลายช่วงเพราะตัวละครเรียลจัด แต่นี่คือการทำให้เรื่องขับเคลื่อนจนกลายเป็นเรื่องราวของเขา

คือการเขียนเสียดสีแต่ไม่สั่งสอนไม่ได้ดูถูกใครหรือตีอกชกลมเกินไป มีชั้นเชิงการเขียนโดยเฉพาะสำนวนรุนแรงแต่โดดเด่น บางซีนทั้งน่าสมเพช+เห็นใจ อย่างตอนขึ้นรถเมล์แล้วโดนต่อยแต่ไม่มีใครช่วย ซีนเล็ก ๆ แต่ทำเอาน่าเห็นใจ โลกมันโหดร้ายต่อเรา ต่อใคร แบบไม่มีเหตุผลด้วยซ้ำแต่เราต้องใช้ชีวิตกันต่ออยู่ดี


วรรคที่ชอบ

- ฉันไม่อยากมีชีวิต แต่ก็ขี้ขลาดเกินกว่าจะตาย

- มีเหตุผลมากมายให้เราทนใช้ชีวิตในแบบที่เราไม่อยากใช้

- เพราะการคิดจะลืม คือวิธีหนึ่งของการจำ

- ไม่มีทางเลือกที่ถูกหรือผิดหรอก มันมีแค่ ทางที่เราเลือกกับทางที่ไม่ได้เลือก

[garlicleo · Rating 4 out of 5]

เป็นนิยายไซไฟเรื่องแรกที่เคยอ่าน ได้มาตอนสัปหาด์หนังสือตอนแรกงงเหมือนกันว่าคืออะไรอ่านหลังปกก็ยังไม่เข้าใจเกือบท้อไม่อ่านต่อแล้วแต่พอลองอ่านไปเรื่อยๆสนุกเฉย

ที่อ่านแล้วชอบคือตัวละครมีมิติมาก นี่รู้สึกได้ว่านางต้องหล่ออ่ะ555 แต่เป็นคนหล่อที่ชีวิตบัดซบมากแบบมนุษย์ห่วยคนหนึ่งเลย มีความรักก็Toxicตลอด วัยเด็กก็ขมขื่นแถมโตมายังโดนยำตีนบนรถเมล์อีกคือสารพัดอย่างมาก ดูเป็นคนที่พบได้ในชีวิตจริงอ่ะมันเรียลแบบนั้นเลย

แล้วสถานการณ์ค่อนข้างสมจริงเลย เหมือนเล่าล้อไปกับบริบทสังคมไทยปัจจุบัน อย่างตอนเด็กแว้นโดนด่าตอนกำลังเบิ้ลท่อคือมันนึกภาพตามแล้วตลกอ่ะ

แต่ชอบที่สุดคือตอนเลิกกับแฟนละโดนด่าลงทวิตตอนนี้คือหลุดขำเลยกับตอนย้อนเวลากลับไปคืนที่นอนกับแฟนเก่าแล้วถามประมาณว่าทำไมยังทนอยู่ด้วยกันทั้งที่โดนทำร้ายร่างกายขนาดนี้ มันได้ฟีลแบบความรักวัยเรียนอ่ะ ที่เราแค่รู้สึกอยากคบกับคนนี้ก็คบถึงเขาจะเลวแค่ไหนก็ยอมหมด ชีวิตดูไร้อนาคตแค่ไหนก็ช่างแม่งยังไงก็คบต่ออยู่ดี

ส่วนตัวคือชอบเป็นเล่มที่ดีครับ รู้สึกโชคดีที่อ่านไซไฟเรื่องแรกแล้วคลิกเลย

[mayvira · Rating 4 out of 5]

การเจอเล่มนี้ตอนกลับมาอ่านหนังสือภาษาไทยในรอบปีทำให้อ่านไม่ง่ายเท่าไหร่ แต่เห็นประโยคนี้บนหลังปกแล้ววางไม่ลง

‘ทำไมต้องพยายามฆ่าตัวตาย ในเมื่อทุกอย่างในเมืองนี้มันกำลังจะฆ่าคุณ อิฐบนทางเท้า เสาไฟฟ้า ป้ายโฆษณา คนแปลกหน้า มลภาวะ’

ไม่รู้จะเรียกเล่มนี้ว่า dystopian realism ได้มั้ย แต่หนังสือมันทำให้เรารู้สึกแบบนั้น นอกจากไวรัสคนระเบิดแล้วก็ไม่ได้มีอะไรไกลความจริงซักเท่าไหร่เลย

ถึงจะไม่ตายเพราะโลกแตก แต่การตายอย่างช้าๆเพราะการเมืองห่วย เศรษฐกิจพัง ระบบส้นตีน มันจะไม่นับเป็นฆาตกรรมได้ยังไง ประเทศที่อาจจะไม่ได้ฆ่าคนแบบเอาปืนจ่อหัว แต่ก็ไม่ได้เอื้อให้อยากใช้ชีวิตต่อ แล้วมีทางเลือกอะไร

(เราเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงมองประเทศบ้านเกิดในแง่ลบชะมัด แต่แค่ใช้ชีวิตมันก็ radicalize เราแล้ว ไม่คิดไม่ได้ ทำไม่เป็น)

[E. G. · Rating 5 out of 5]

หนังสือเล่มนี้อ่านไม่ยาก สนุก ภาษาและวิธีการเขียนก็สละสลวย เนื้อเรื่องไม่ถึงกับเข้าใจยาก มีบ้างที่ต้องหยุดอ่าน และพลิกดูเรื่องราวหน้าก่อนๆ (มีเรื่องของการข้ามเวลา) เพื่อปะติดปะต่อจนเกิดความเข้าใจ ส่วนตัวรู้สึกเหมือนได้อ่านเรื่องราวและหนทางอันยาวไกลที่นำไปสู่การตัดสินใจสุดท้ายของตัวเอกในเรื่อง ทั้งเหตุการณ์ที่ดีและร้าย ประสบการณ์ในชีวิตทั้งหมดที่พานพบ แม้กระทั่งตัวแปรใหญ่ๆ(โลกที่รอการกอบกู้) สุดท้ายทั้งหมดทั้งมวลนั้นหล่อหลอมให้ตัวเอกเป็นอย่างที่เขาเป็นและตัดสินใจเลือกทำอย่างนั้นในตอนท้ายของเรื่องนั่นเอง

[jmarin · Rating 5 out of 5]

อเมซิ่ง ชอบมากกกกกกก อ่านๆไปแล้วคาดเดาไม่ได้ ทำดีมากๆทั้งพาร์ทไซไฟกับความสัมพันธ์และตัวละคร ตอนแรกเห็นแค่คำโปรยก็ลองซื้อมาอ่านดูแบบไม่หารีวิวเลย ไม่ผิดหวังและเกินความคาดหมายไปอีก สนุกจนวางไม่ลง เริ่ด

[Froggie · Rating 3 out of 5]

สนุกกว่าที่คิด ต้องตามปะติดปะต่อเรื่อง นึกถึง กาลวิกฤต ของ Sasaki Junko หลายส่วนเลย แต่ผสมผสานกับองค์ประกอบอื่นได้ดี

3 ดาวนิดๆ

[Kitti · Rating 5 out of 5]

บทที่ 51 (หน้าที่ 182-186) แม่งคือความจริงใจสัด ๆ ไม่รู้ว่ามีเรื่องจริงของคุณนักเขียนผสมปนเปอยู่มากแค่ไหน แต่อ่านแค่บทนี้ก็รู้สึกได้แล้วว่าเหมือนโลกแม่งจะพังลงมาจริง ๆ มหัศจรรย์ว่ะ