In 2020 overleed Berend, de vierjarige zoon van journalist Nynke Sietsma, na een ziekbed van zeven maanden. Direct na zijn dood grijpt Nynke naar haar notitieboekjes, op zoek naar woorden die bewijsvoeren van Berends bestaan. En ze begint te schrijven. Over haar verdriet, de fysieke pijn die zijn sterven bij haar teweegbracht, als een omgekeerde bevalling. Over de vrouwen die als een onzichtbare kring om haar heen zijn gaan staan.
Nynkes woorden zijn als een dunne huid die het leven van en met Berend voor eeuwig omsluiten: kwetsbaar, maar sterk als een beer. B is een ongepolijste, sacrale, meanderende, troostende stroom aan gedachtes en beschrijvingen gericht aan Berend, op zoek naar voortekenen die het onheil van die ene dag voorspelden, die dag in oktober die het leven van Nynke en haar man Robert opdeelde in een ervoor en erna.
Nynke Sietsma (1980) is freelance journalist. Ze studeerde Journalistiek, Religie & levensbeschouwing en doet nu een master Spiritual Care. Ze schreef en interviewde voor o.a. het ANP, Trouw, Happinez en Het Parool. Voor Omrop Fryslân had ze een wekelijkse radiocolumn.
Wat een hartverscheurend, lief, mooi, verdrietig, puur en prachtig geschreven boek.💜
“De mezenouders keren terug naar de tuin en blijven zoeken op de plek waar het vogeltje viel. Ze blijven maar naar de grond duiken. (…) Jij was dat meesje. Een teer geworden vogeltje dat uit het nest viel, zoals H het tekende. En ik ben die mezenouders. Ik blijf je zoeken terwijl ik met eigen ogen kan zien dat je er niet meer bent.”
Het boek breekt je hart maar wat een schoonheid. In de taal, in het zoeken naar houvast. Net zo mooi als de inhoud is de vormgeving van het boekje zelf. Hier zit zo veel liefde in.
Ik volg Nynke Sietsma al een tijdje en was altijd al zo onder de indruk van hoe ze woorden vond voor het onvoorstelbare verlies van een kind. Heb heel hard moeten huilen om dit boek. De intimiteit van een moeder die aan haar overleden zoontje schrijft, trekt je diep, soms pijnlijk diep het verhaal in. Dit boek is een monument aan Berend en zo prachtig ontroerend geschreven, dit boek gaat me nog lang bijblijven.
Sietsma haar zoontje overlijdt op net vierjarige leeftijd en schrijft, als een memoire, het boek B over zijn heengaan en de eerste rouw.
Een van de mooist geschreven boeken die ik heb gelezen over verlies en verdriet. Het verhaal van “Kisa” zal me gok ik altijd bijblijven. O en be prepared, vermoedelijk niet te lezen zonder tranen te laten vallen of tenminste een brok in je keel te hebben.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Prachtig boek over een jongen die vier mocht worden, het waarom, het lijden, zijn humor en de veerkracht van een gezin. Mooi omschreven door zijn moeder, journalist Nynke Sietsma. Ontwerp van het boek komt van vader Robert. Het hebben en lezen zeker waard.
Wat een mokerslag... Rauwe rouw, van een schoonheid die tot op het bot raakt. Onvoorstelbaar, zulke mooie kunst maken van het grootste verlies. Ik ben zwaar onder de indruk.
Toen onze zoon overleed ging ik op zoek naar boeken waarin ik me zou herkennen, waarin ik mijn verdriet en mijn gevoel van verdwaald zijn zou herkennen. Ik vond het heel soms, een beetje. Maar dan dit boek. Het geeft zoveel woorden aan waar geen woorden voor zijn. Ik zou Nynke zo graag een knuffel geven, in ieder geval geeft ik dit boek 10 sterren.
Daar staan we. Twee moeders met een samengeknepen hart. In een verloskamer.
Dat samengeknepen hart - na het lezen van 'B' weet je precies wat dat betekent. Voor één keer wens ik dat ik een boek 6 sterren kan geven. Het is niet lang, maar ik nam er bewust de tijd voor. Omdat je om de haverklap zo diep geraakt wordt, dat je daar bij stil wil staan. Omdat de woorden zo raak zijn, zo rauw, en zo prachtig.
Het ligt niet aan jou, zegt de oncoloog. Je hebt niets doorgegeven. Ik heb spijt dat ik niet eerder bloed bij je heb laten prikken, zeg ik. Dan nog had je het niet kunnen weten, zegt de oncoloog. Echt niet. Echt niet. Echt niet.
Je zou kunnen denken dat Nynke's verhaal over Berend per definitie een verhaal is dat raakt, maar dat geloof ik niet. Het is door haar manier van schrijven, een manier die dreunt. Invoelbaar, kwetsbaar, zintuiglijk. Zacht, hard, mooi, lelijk en ongelooflijk liefdevol.
Ik heb je gevonden in een schriftje, of nee, woorden over jou, en het helpt geen ene moer. Ik voel me bekocht. Hoe kon ik zo naïef zijn. Hoe kon ik mezelf zo misleiden. Ik wil je van de bladzijden rukken.
Je zou ook kunnen denken dat dit boek alleen maar over dood, rouw en verdriet gaat, maar dat is niet zo. Net zo krachtig deed het me liefde voelen, en leven, dankbaarheid, verwondering.
H wordt boos als mensen zeggen dat ze het zo erg vinden dat jij nog maar vier jaar was toen je doodging. 'Hij was ál vier jaar.' zegt ze dan. Ze wil niet dat ze jou nog kleiner maken. Voor haar was jij een heel mens.
Ik las dit boek gisteren uit en ben diep onder de indruk. Wat een prachtig en hartverscheurend boek is dit. Het is zo lief en rauw opgeschreven, en ik wenste elke pagina dat het nooit geschreven had hoeven worden, maar het is ongelooflijk mooi. Hoe Nynke Sietsma woorden weet te geven aan al die liefde en al het verdriet, en hoe ze de kern van Berend zo heeft weten te treffen (ik heb het bijna gevoel dat ik hem kende) zal nog wel een tijdje bij me blijven. Ik gun dit boek alle lezers en heel veel liefde.
Mocht je huiverig zijn vanwege het onderwerp: dat is denk ik niet nodig. Het boek is een prachtige, tedere, mooie, verdrietige en ook zoekende reis door de tijd, door herinneringen en langs gebeurtenissen. En tegelijk is het een zoektocht naar betekenis en perspectief in een tijd van rouw. Dat, terwijl ze open blijven staan voor andere verhalen over verdriet en sterfte. Hoe Nynke dit op kan schrijven: het is een magnifiek talent. Niet alleen de manier van opschrijven, maar ook haar openheid. Het vereist kracht om dit allemaal met ons te delen.
Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist. Een prachtig boek over verlies, vasthouden en loslaten, opstaan, doorgaan, maar vooral over Berend. Een boek dat er eigenlijk niet had mogen zijn, omdat die kleine krullenbol er dan nog wél was geweest. Het is aangrijpend geschreven, maar geen moment te zwaar. Het boek heeft balans. Heel knap hoe Nynke Sietsma haar verhaal dat zo persoonlijk is zo mooi heeft kunnen vertellen. Dat getuigt van talent.
A very impressive book. For my experience the form was quite unusual, switching back & forth to 'before' and 'after'. I missed a bit of the period of being I'll, that part of the parents's journey with Berend, but I guess it has been left out/mentioned as a side note on purpose. Perhaps because that's not the main thing the author wants to tell.
Dit boek sneed mij door de ziel. Op aanraden van een vriendin dit boek gelezen. Ik zag er tegenop, omdat ik wist dat dit boek mij zou raken. Uitgesteld, toch gelezen. En wat ben ik daar dankbaar voor. Het is zo prachtig beschreven. Zo liefdevol en ook met vreugde. Eigenlijk een must read voor iedereen. Het leven komt en gaat en iedereen krijgt met rouw te maken. Dit boek is een troost.