Petar & Liza

by Miroslav Sekulić-Struja, Jenna Allen (Translator)

In this resplendently painted graphic novel, a poet and a dancer form a beautiful connection in a bleak world. When Petar returns home to civilian life after his two-year conscription in the ex-Yugoslavian army, he finds himself adrift. Even amidst the most raucous, late-night parties, he feels detached from it all, like a ghost haunting the living. But a serendipitous encounter with Liza, a dancer with a joie de vivre about her, brings a flood of vibrant color into his gray life. Their lyrical romance forms an oasis in a bleak world, until his inner demons start to reveal themselves. A heartfelt character study, this graphic novel paints the portrait of a complex protagonist often at odds with himself. At times, Petar writes soulful, life-affirming poetry, while at others he falls into spells of depression and self-destruction. Petar & Liza is a work of meticulous expressionism that reflects Miroslav Sekulic-Struja’s vivid artistic vision. In dazzling gouache, Sekulic-Struja conjures an earthy, street-level view of humanity, bringing to life bohemian environs of dive bars, back rooms, and crowded cityscapes. He paints a world in darkness and turmoil, in which rays of sunshine occasionally peek through. Full-color illustrations throughout

Genres: Comics, Bande Dessinée, Graphic Novels, Fiction, War, Graphic Novels Comics

176 pages, Hardcover

First published February 16, 2022

Reviews

[Alexander Peterhans · Rating 4 out of 5]

A profound love story, the return of a soldier to civilian life, a descent into depression; Petar & Liza is all these things, told through beautifully painted pages. Petar's mental decline towards the end is maybe a bit too quick, but this book needs to be read for the art alone.

(Picked up a review copy through NetGalley)

[Laurent De Maertelaer · Rating 4 out of 5]

Grafisch heel sterk, bijzonder sprekend en origineel. In de niet bestaande plot, daarentegen, zit een slavische zotheid en weemoed die ik meestal (en zoals te verwachten, gezien mijn zwak voor het absurde) wist te smaken, maar die me op andere momenten stevig op stang joeg. Zeer de moeite, desalniettemin: Sekulic-Struja is een groot talent en een absolute aanwinst voor de stripwereld.

[Boris Nonveiller · Rating 4 out of 5]

Poésie du quotidien dans un pays misérable mais riche de freaks. Si t'aimes pas les BD sans histoire, passe ton tour. Si t'aimes des moments de beautés captés sur le vif et teintés de surréalisme garoche toi dessus.

[Ivonne Rovira · Rating 2 out of 5]

Yugoslavia has split apart, and demobilized soldier Petar is as lost as his former country. He’s lost his dog and his girlfriend. No job, no prospects, not really a place to stay. But he’s got a talent for writing. And his life really turns around when he meets the titular Liza.

At least I think so; I bailed on page 68 out of 175 when he still hadn’t met her. Author Miroslav Sekulic-Struja’s illustrations are poignant and beautiful, which is why I gave this book the two stars.

In the interest of full disclosure, I received this book from NetGalley and Fantagraphics Books in exchange for an honest review.

[René Paquin · Rating 4 out of 5]

Histoire poétique et absurde, dessins d’une extraordinaire beauté: cette BD est un monde en elle-même. Il faut toutefois accepter d’être dérouté!

[Przemysław Skoczyński · Rating 5 out of 5]

Petar zostaje zwolniony ze służby w jugosłowiańskiej armii i wraca do rodzinnego miasta… W zasadzie można było poprowadzić tę historię na milion sposobów, by nadać jej pozornej atrakcyjności, ale Miroslav Sukulic-Struja nie chce stosować tanich chwytów i grać efektownymi rozwiązaniami fabularnymi. „Petar & Liza” to nieśpiesznie rozwijająca się obyczajówka, w której sposób opowiadania i obrazowania góruje nad samą historią. Petar jest poetą i pisarzem, nie potrafiącym skończyć tworzonej książki. Człowiekiem z jednej strony nadwrażliwym, z drugiej nie do końca dającym się zgłębić zarówno pozostałym uczestnikom historii, jak i czytelnikom.

Ta postać implikuje styl całości. Wiele dialogów czy komentarzy ma swoją proweniencję w poezji, im dalej w głąb, tym więcej onirycznych scen doświadczamy i coraz częściej nie wiemy czy to nadal rzeczywistość czy wynik rojeń bohatera. Czasem źródłem niepewności jest komentarz Petara, czasem jego rozmowa z innymi uczestnikami, choć prawdopodobnie to tylko jego postrzeganie rozmów, a nie ich prawdziwy charakter. Trudno wierzyć wypowiadanym przez niego kwestiom, zresztą także jemu zdarza się sugerować nieufność wobec tego co mówi, choćby wtedy, gdy komentując pewne zdarzenie dziejące się na oczach ukochanej, wypowiada kwestię: „z nieznanego powodu Liza nie widziała tej sceny”. Są również retrospekcje z dzieciństwa, niejasne reminiscencje czy skojarzenia. Dochodzą komentarze osób trzecich, które go na swojej drodze spotkały - najbardziej wiarygodne źródła w tej relacji

Sekulic-Struja jest świetnym obserwatorem. Sceny, w których pokazuje przedziały w wagonach pociągu, robią ogromne wrażenie. Przedstawione miasto pełne jest szczegółów, szarości, beznadziei i zniszczeń. To jest miasto, które widz czuje i słyszy również dlatego, że autor ma świetne ucho do dialogów. Sposób, w jaki komiks zobrazowano, musi robić wrażenie. Przywiązanie do szczegółu, a z drugiej strony swoisty prymitywizm, przybliżają całość do sztuki naiwnej. Trudno nie zauważyć jak kapitalnie autor gra kolorami, a końcowe wrażenie potęguje częste zagęszczanie kadrów – na poszczególnych stronach momentami naprawdę sporo się dzieje, mimo, że same kadry wydają się dosyć statyczne.

„Petara & Lizę” odbieram jak znany wszystkim dziwny stan drzemania, moment, w którym sen przenika do rzeczywistości. To jednocześnie powieść o człowieku „opętanym przez powieść”, której nigdy nie skończył, o powrocie do życia po wojennej traumie, o stopniowym schodzeniu do dołka, z którego praktycznie nie da się już wyjść, a także o zmieniającym się i definiującym na nowo mieście. Ostatnia (bardzo symboliczna) scena również nie daje odpowiedzi czy to jeszcze prawdziwe życie czy już tylko wynik wyobrażeń pogrążonego w szaleństwie poety. Poety o oczach kogoś, kto „jeszcze się nie obudził, ale już nie śni”

(tekst opublikowany wcześniej na blogu "Rękopis znaleziony w Arkham")

[E Z · Rating 5 out of 5]

Ouvrir cette BD, c'est comme entrer dans un rêve. Non seulement les dessins sont superbes, mais le mélange idéalement dosé de poésie, de réalisme et d'absurde permet de construire un univers onirique dans lequel on a parfois presque l'impression de se perdre. Tous les personnages sont particulièrement attachants, et on aimerait parfois mettre la narration principale en pause pour les suivre dans leurs histoires.
Bref, j'ai adoré ! 🖤

[Myfischer · Rating 3 out of 5]

Graphiquement sublime, mais l'histoire est une rêverie absurde (au sens littéraire du terme) et décousue à laquelle je n'ai rien compris. Sans doute ne fallait-il justement rien chercher à comprendre, mais ce n'est pas vraiment le style de BD que j'aime. J'ai fini par passer rapidement sur les dernières pages sans m'attarder sur le texte.

[Janusch · Rating 2 out of 5]

2,5 stars ✨

This really wasn’t for me, sadly. Too alienating. I don’t think I have the context to understand a story like this. Halfway through I considered giving up, but I’m glad I kept reading, I did enjoy the second half more. Still, the crazy parties, the aimlessness and (war) trauma - I had quite a lot of trouble making some kind of sense of this graphic novel. Petar and Liza together were the highlight and art is beautiful.

Thanks to NetGalley and Fantagraphics Books for the ARC!

[Rick Ray · Rating 4 out of 5]

A wonderful depiction of beauty and hope amidst a bleak, desolate setting, Miroslav Sekulić-Struja's gorgeously painted graphic novel follows the blossoming love story of Petar, a former Yugoslavian army conscript, and Liza, a dancer. Though the Yugoslav Wars colors the setting of Petar & Liza, the story isn't at all about the conflict that raged through this time period. The impact of the conflict is very much felt, as much of Petar's internal demons are rooted in his two-year stint in the army. Sekulić-Struja's ability to cultivate the dreary setting is achieved easily with stills of empty, decrepit streets and battle-worn structures, along with a frequent trickle of wordless scenes featuring inanimate objects inside of homes. The story itself has a bit of a tedious pace to it, but I have to imagine that was a deliberate choice to really drive home Petar's lack of purpose in life. Once Liza enters the picture, color slowly percolates in and it feels like joy appears once again in Petar's life.

The methodical storytelling can be a little indulgent at times, but overall Petar & Liza demonstrates slice-of-life storytelling amidst a more dreary setting with ease. The painted panels by Sekulić-Struja are truly remarkable, and well worth it on its own.

[Alex Sarll]

Requested from Netgalley just for that cover, really; I was curious about a story from the former Yugoslavia whose look suggested two such English influences as LS Lowry and Beryl Cook, though at times the art does drift closer to George Grosz or Dave McKean. And drifting is the order of the day here; as a protagonist, the directionless and self-destructive Petar even frustrates himself, never mind the reader. Supposedly he's a talented writer, but we see little evidence of that, whereas at least Liza's dancing comes alive on the page. There are wonderful moments, as when a beggar's list of requests begins with the classic "coupla coins", then carries on across a whole page until he's asking for "a sea-side vacation home, a passport, a rich cousin in the U.S...." And in places the art is beautiful, most often in glimpses of rural or coastal escape, but sometimes just from the way the light catches a city street. Overall, though, I think this is one for people whose patience with slice of life stories and in particular blank lead characters is considerably greater than mine.

[Aline · Rating 3 out of 5]

J’ai passée un bon moment avec cette œuvre mais je n’en suis pas entièrement séduite. En premier lieu c'est l'esthétique de cette BD qui m'a attirée.

Dans un style des guignols, le dessins des personnages est rondouillard, joufflus et accablés par des traits marqués. Particulièrement expressives, la colorisation des visages en tout genre est agencé par des couleurs très vives et un sens du détail incroyable. Certaines planches sont de vrais tableaux tant elles foisonnent de mille petites choses et chaque contemplation nous fait découvrir autre chose.

Mais pour moi, l'histoire en elle-même sonne assez fade.

[Hannah Garden]

This is WOONNDERFUL. Holy crap the art alone. What a book.

[Senga krew_w_piach · Rating 5 out of 5]

Wspaniały komiks. Jeden z tych, które czyta się jak najlepszą powieść. Równie bogate w warstwie wizualnej i słownej, z pogłębionym scenariuszem, historia jest wielowarstwowa, wymagająca od czytelniczki czegoś więcej niż przewracania kartek, wywołująca emocje i skłaniająca do refleksji. Autor jest artystą i to widać na każdej stronie. Liryczna fraza towarzyszy bohaterowi – niespełnionemu pisarzowi i poecie, a niektóre z kolorowych rysunków, z bardzo dynamicznym tłem i zawieszonymi w nim głównymi bohaterami, czasem statyczne, czasem będące plątaniną ciał i przedmiotów, bogate w detale i chagallowskie w duchu, są odrębnymi, miniaturowymi dziełami sztuki.
„Petar i Liza” to opowieść o miłości i końcu świata. O rozpadzie i budowaniu na gruzach. O wojennej traumie i nieznośnym pokoju. O zagubieniu i tęsknocie.
Poza Petarem i Lizą, tragicznymi kochankami, bohaterem komiksu jest też kraj, w którym skończył się jeden porządek - i generacja, która nie jest gotowa na nowe. Chociaż rozpad Jugosławii przypadł na inny okres niż koniec PRL-u, widzę wiele cech wspólnych pomiędzy chorwackim „Straconym Pokoleniem”, a ludźmi, których młodość przypadła na okres transformacji ustrojowej w Polsce. Bardzo namawiam do odwiedzenia tego barwnego świata, w którym jawa miesza się ze snem, serca łamią wielokrotnie i pełno jest tego smutnego piękna, które zostaje w człowieku gdzieś głęboko.

[Malou Vandevorst · Rating 5 out of 5]

Ik denk dat ik een nieuwe favoriete graphic novel heb. Zwaar, licht, hard, zacht, somber, absurd. Lezen en herlezen!

"Sommige kleuren zijn eetbaar als je in de kou op je trein wacht" (62)

"Vandaag zag ik in je ogen vogels wegvliegen" (98)

"Op een mooie herfstochtend verjaagde de wind mijn gedachten. Liza las een Franse auteur en ik probeerde Zamjatin te begrijpen. In de hal van het gebouw had een grapjas de kapotte lampen vervangen door voetballen. De tabak was duurder geworden en de trams kwamen nooit." (104)

"We liepen in de stinkende hitte en ik verweet mezelf dat ik haar dit aandeed en ik verweet haar dat ze bij me bleef. En ik had ook nog een steentje in m'n schoen." (138)

"De wereld veranderde weer. Maar iets van de oude magie fonkelde nog in Liza's haar. En in haar ogen. En overal om haar heen. Rond haar armen, haar dijen ... in haar gebaren, in haar afgemeten voetstapjes. Ze oefenden een magnetische kracht op mij uit en elke keer dook ik weer in nieuwe mysterieuze spelletjes met mijn mand vol obzekerheden." (147)

Dit. En prenten die nog meer spreken dan woorden, dat ook.

[Dorien · Rating 4 out of 5]

Deprimerend en tegelijkertijd mooi boek. Moet nog even bezinken.

[Alicja · Rating 4 out of 5]

Świetne rysunki. Nieliniowa fabuła, w której łatwo się zgubić — na szczęście konsekwentnie utrzymany klimat powoduje, że komiks jest spójny. Ogólnie warto!

[Dee · Rating 5 out of 5]

This is poetry disguised as a graphic novel. The poetry is poetry and the art is poetry too. Fantastic.

[Wciągam Książki Nosem · Rating 5 out of 5]

Chyba właśnie przeczytałam najlepszy komiks tego roku!
Piękny, melancholijny, wisielczo zabawny, poetycki, turpistyczny, surrealistyczny, czuły i dogłębnie smutny. A wzięłam go od tak, bo nowość i opis był zachęcający, ale nie spodziewałam się tego, co dostałam. Miejscami przebija klimat jak z filmów Kusturicy. I jak to jest pięknie narysowane, wydane, jakie kolory!
Cacko do postawienia w wyeksponowanym miejscu xD
Zakończenie rozbiło mi serduszko na tysiące malutkich kawałeczków...
Ach! Kocham!

[Mark]

(A version of this review, in German, was published in the Swiss comics journal STRAPAZIN.)

Quick: Name your favorite Balkan cartoonists. Leaving aside those best known for their work in superheroes and the mainstream, I can only come up with a few. Serbian Saša Kakezić (Aleksandar Zograf), of course, with his fantastic dream comics; the tremendously underrated Croatian designer, animator, and graphic novelist Helena Klakočar; and, if we are willing to include Slovenia in “the Balkans,” the marvellously inventive “Stripburger” collective.

There’s a new name now, at least for those of us in the West: Miroslav Sekulić-Struja, whose Petar & Liza must be added to any list of the most remarkable graphic novels of the last decade. Sekulić-Struja was born in Croatia but has spent periods of time in France, including two residencies at the Maison des Auteurs in Angoulême, and his work hints at a wide range of European influences.

Other than calling Petar & Liza unusual and heartbreakingly gorgeous, I come up short for words when trying to describe it. To me the book felt almost like some new form: a synthesis of fiction, comics, painting, and cinema. Petar, former soldier, melancholic dreamer, poet and writer, holder of many odd jobs, walks in shoes whose laces are always coming untied, expressively hinting at his interior state. After leaving military service Petar becomes disillusioned and lost (“my life, a rudderless boat”) until he meets Liza (watch for her beautiful green eyes), a fiercely optimistic ballet dancer and lover of disaster films. Their relationship ends up transforming their lives, though a critical question persists: while Petar has an almost magical ability to fix anything mechanical, can he fix his own life?

Like many rich works of art, Petar & Liza will affect different readers in different ways. It put me in mind of novels—such as Kundera’s The Unbearable Lightness of Being and Hrabal’s I Served the Kind of England—but even more so film. Dušan Makavejev for sure, and others released when I was Petar’s age, such as 37°2 le matin and Der Himmel über Berlin: emotional movies that resonated with my attempts to make sense of life during a period of post-adolescent transformation. Beyond the normal emotional chaos of youth, Petar and Liza are also part of that “lost generation” of 1990’s former Yugoslavia, attempting to find both survival and meaning in the squalid mental and social turmoil following the war.

Petar & Liza is a visual tour-de-force, painted entirely in gouache in mesmerizing detail. There's certainly a folk-art feel, and different readers may see other things: at various points I was put in mind of Breughel (especially in some of the crowd tableaus), Magritte, Beckmann, and from comics perhaps a dash of Jacques de Loustal and Edmond Baudoin. Along with the vivid paintings and cinematic layouts and pacing, the narration shifts among points of view of different people who know Petar, keeping the reader off balance while creating a sort of oral history told via a visual kaleidoscope.

I missed the original 2022 French edition of Petar & Liza published by Actes Sud. I was tipped off to this Fantagraphics translation by Chris Ware, with whom I had a few lovely conversations at the Hamburg “Graphic Novel Days” this past March. Ware’s blurb for the book concludes: “[Sekulić-Struja’s’s] work, and this book, feel like a miracle to me.” It’s hard to disagree.

[Elwira Księgarka na regale · Rating 5 out of 5]

Czym jest dla Was powieść graficzna? Sprowadzenie jej do trywialnego określenia „komiks” odziera ją z całego twórczego majestatu. Tak, jest to książka, która ma więcej obrazów niż słów, ale po to właśnie istnieje powiedzenie: „obraz wart tysiąca słów”. Za to właśnie najbardziej cenię powieści graficzne. Ich estetyka i talent twórcy sprawiają, że jedna plansza, mały kadr, jeden przedmiot pozostawiony gdzieś w kącie sprawia, że nagle szklą mi się oczy.
Powieść „Petar i Liza” swoją nieobecnością nakreśloną już od pierwszych kart doprowadziła mnie do głębokiego wzruszenia. Zrobiła to kilkoma obrazami i raptem kilkoma słowami.

Posłuchajcie/Poczytajcie.

„Pewne miejsca, pewne sceneria witają nas z daleka jak stary znajomy i przyciągają do siebie i czujemy je na skórze jak zimny listopadowy wiatr.”

„Tak, była też dziewczyna. Mała i silna jednocześnie, pachniała pewnymi bardzo trudno dostępnymi terenami górskimi, w których nigdy nie była.”

Te liryczne słowa wkomponowane w niesamowitą nostalgię wpisana w malarski talent autora sprawiają, że obcujemy z wyjątkowym dziełem, które po raz kolejny udowadnia mi, że powieść graficzna warta jest tysiąca słów.

Jugosławia się rozpada i tak samo tytułowy Petar zbiera siebie po kawałku jako zdemobilizowany żołnierz. Zaginął mu pies, zaginęła mu dziewczyna, nie ma perspektyw na życie i pracę, nie ma też za bardzo gdzie mieszkać. Coś zmienia się jednak, gdy pojawia się tytułowa Liza.

Tutaj obrazy mówią same za siebie. Każdy kształt, postawa postaci, pozostawione, porozrzucane przedmioty, dobrane kolory są słowami, które mówią swoim językiem, a my dostajemy zaproszenie, by je odczytać i odczuć. Pokoje pełne pozostawionych rzeczy, których właściciele opuścili w pośpiechu. Rzeka, która spływa śmieciami, które kiedyś były przedmiotami ze swoimi posiadaczami. Na to wszyscy patrzy narrator, czuły pisarz, obserwator, który pisze listy miłosne w imieniu kolegów z wojska. Plansze, które milczą pokazują codzienne życie, w którym wszyscy cierpią na jakichś brak, wszyscy się tłoczą, narrator jest wiecznie ściśnięty pomiędzy cudze sprawy, braki i biedę.

„Moja głowa to miasto. Wszystko tu jest. Stworzenie, zniszczenie, więzienia wolności. Ci, którzy są nadmierne podekscytowani i ci, którzy nie są.”

Kocham też to, jak powieści graficzne pachną. Jest to zapach jak żaden inny, ołówkowy, grafitowy, uspokajający i zapraszający do zwolnienia biegu czasu.

Zaręczam Wam, że zwalniać przy takich komiksach, jak „Petar i Liza”, to wyjątkowe przeżycie estetyczne i literackie.

Skosztujecie tego dzieła?

[Moira Macfarlane · Rating 5 out of 5]

Amper waarneembaar, maar toch aanwezig. Leven aan de ravelrand van een maatschappij die aan het uiteenvallen is, het Joegoslavië uit de jaren '80 en de tijd daarna. Maar ook aan de rand van zijn eigen bestaan botst Petar, de dichter, geregeld tegen het noodlot op en leidt hij zijn leven in troosteloosheid. Zoekend, maar vaker nog zijn ene voet domweg voor de ander zettend gaat hij zijn weg. Nooit lijkt hij werkelijk deel uit te maken van de wereld om hem heen, de wereld draait en hij leeft elke dag dat de zon weer opkomt op zijn eigen unieke golflengte. Tot Liza, haar liefde en zijn antwoord daarop laten even het leven glanzen, tot bloei en lichtheid komen. Even.

Pure poëzie deze graphic novel, die uitblinkt in oh zo prachtig geschilderde ietwat surrealistische gouaches. Die kleuren! Zóveel details... ik kon ernaar blijven kijken en er telkens weer wat moois, wrangs of een knipoog in ontdekken. Melancholisch, rauw, maar teder ook. Ik zal het binnenkort opnieuw oppakken en erin opgaan, om dan nieuwe lijnen te vinden die eerder, voor mij, nog ergens in het luchtledige verdwenen. En ik zal mij nog een beetje meer aan Petar en Liza hechten.

'Mijn hoofd is een stad. Alles is er. De schepping, de vernietiging, de kerkers van de vrijheid. Al wie oververhit is en al wie het niet is. Met mijn voet beweeg ik de losse vloerlatten en ik schuif ze weer op hun plek. Ik heb lucht nodig, ik doe de radio aan...'

Opnieuw een kunstwerk binnen het genre, met een inkijkje om mijn enthousiasme te delen:
https://www.instagram.com/p/Cy_kYYqLRxh/

[Riley Spellman · Rating 4 out of 5]

Didn’t really know how I felt about this graphic novel. Mostly felt upset during this read, but that was the point and it was done beautifully. I could really feel all the emotions that it was trying to get across. The ending was so tragic. I liked the characters a lot.

Sometimes I would get a little irritated when the text would just start listing things (like, here are all the foods they make in the kitchen; here are all the things they sell in this market; etc). But overall very poetic.

I felt like the art was appropriately gritty yet beautiful for the subject matter.

It’s a real ride. Sometimes I felt like it was a 3 star read because it made me so sad, but it’s def a 4, at least. Not quite a 5 star read—trying to be more discerning with my 5s—but really quite good.

[Wondrously Bookish Cristina · Rating 3 out of 5]

I just finished Petar & Liza, and it really got under my skin. On the surface it’s a love story — a soldier trying to find his way back into normal life — but it slowly turns into something much darker and sadder. You can almost feel Petar slipping away, and it’s heartbreaking to watch.

The artwork is absolutely gorgeous — every page feels like a painting, full of emotion and quiet detail. Honestly, it’s worth reading for that alone. My only gripe is that Petar’s decline near the end feels a bit rushed; I wanted more time to sit with it. Still, it’s one of those books that stays with you — beautiful, heavy, and human.

[Theediscerning · Rating 2 out of 5]

Bringing the malaise and melancholia of Yugoslavia via a mixture of Emir Kusturica and Beryl Cook, this has momentary pleasures (for us and some of the characters), and a lot that is a bit of a grey-feeling plod through a city peopled by folks forced to show up the bohemian lifestyle for all that it never was. You can't mark this down for lack of quality, in certain regards, but neither can you pretend this is actually entertaining – two and a half stars.

[Chad · Rating 2 out of 5]

Just a real nothing burger of a story. One that goes on for 175 pages. It's about a guy who returns from military service and then drifts through this city for 100 pages before he meets a girl and they drift through life together for awhile. There's just nothing to it, even as a slice of life story. And it's real dour and depressing too.

[Omri Winkler]

No notes. Experience alone suffices, art enticing. Story mean and clean:divisive.

Read this on a bar or table spread open. I wish I could project this onto a wall.
I hope
——
read it slowly some parts didn’t stick

I agree with another review that his end-of-book mental decline was too quick.
-
The art alone lemme tell you but lol I couldn’t it’s ultra-rich w detail

[Michel Schynkel · Rating 2 out of 5]

Het zijn de tekeningen die dit boek overeind houden. Het verhaal springt immers van de hak op de tak en een echte spanningsboog is er niet. Vermoedelijk is ook de vertaling niet echt top, lijkt in elk geval behoorlijk slordig. Deze tekenaar zou beter beroep doen op een getalenteerde scenarist.

[Roeliox · Rating 3 out of 5]

Een strip die vooral bijblijft omwille van de unieke en soms spectaculaire tekenstijl.

Het poëtisch verhaal over liefde en vervreemding was wat mij betreft iets te langdradig en chaotisch. Het feit dat het vertelperspectief voortdurend wijzigt, helpt ook niet echt.

3,5 *

[Zac · Rating 4 out of 5]

This was beautiful. Many times it felt like a slow meandering immersive Wim Wenders film. Other times it was chaotic, busy, and full of life like a punk version of a Brecht Evens book, and set 1000 km to the east. 4+ stars.