Eine Eliteuniversität an der Geheimnisse, Intrigen und Rivalitäten auf dem Lehrplan stehen …
Um den mysteriösen Tod ihrer Schwester aufzuklären, bewirbt sich auch Hazel an der Eliteuniversität Rosefield Academy of Arts. Doch als sie dort ankommt, erschweren Intrigen und Rivalitäten unter den Studierenden ihre Suche nach der Wahrheit. Nur zu dem charmanten Tristan spürt sie sofort eine tiefe Verbundenheit, die über ihre Liebe zur Musik hinausgeht. Gemeinsam folgen Hazel und Tristan neuen Hinweisen. Doch als Hazel ein gefährliches Geheimnis lüftet, weiß sie plötzlich nicht mehr, ob sie Tristan trauen kann. Gelingt es ihr, die Wahrheit ans Licht bringen, bevor es zu spät ist?
Ana Woods entführt uns an eine Eliteuni im verregneten England und erzählt eine spannende Liebesgeschichte rund um zwei Menschen, die nicht nur die Liebe zur Musik vereint ...
Ich schreibe schon, seit ich im Stande bin einen Stift in der Hand zu halten. Das geschriebene Wort faszinierte mich schon immer, sodass ich als kleines Kind immer zu meinen Eltern gesagt habe, dass ich unbedingt Autorin werden will, wenn ich groß bin. Meiner älteren Schwester habe ich schon immer Geschichten erzählt und ihr Bücher vorgelesen – obwohl das hätte eher andersherum sein sollen.
Mit meinen Kurzgeschichten und Gedichten habe ich während der Schulzeit schon meine Klassenkameraden und Lehrer beeindruckt, weshalb ich für Schulveranstaltungen meistens die Moderationstexte und die Dialoge für unsere Theaterstücke schreiben durfte. Doch das war mir nicht genug – ich wollte mehr. Mit 14 Jahren habe ich mir einen Job als freie Onlineredakteurin auf ehrenamtlicher Basis gesucht und schreibe seitdem Rezensionen, Kolumnen, führe Interviews etc. in den Bereichen Film, Fernsehen und Literatur. Anfang 2016 bin ich mit meinem Facebook-Blog „A Whole New World of Books“ durchgestartet. Zur selben Zeit habe ich begonnen meine dreiteilige Märchenadaption „Fallen Queen“ zu schreiben (Mein Dank gilt wohl meinem Dad, der mich als Kind gezwungen hat Märchenbücher zu lesen 😀 ). Die Idee dazu kam mir in einem Traum *welch Klischee* Ich wollte mich an einem etwas anderen Märchen versuchen. Denn wer braucht schon unzählige Geschichten über die Prinzessin als Heldin? So kam mir eines nachts also die Idee, die Rollen zu vertauschen und Schneewittchen als die Böse darzustellen. Auch wenn ich schon zahlreiche längere Geschichten auf Papier gebracht habe, ist dies die erste mit der ich zufrieden genug bin, um sie mit der Welt zu teilen.
In dem Buch The Secrets we keep (Rosefield Academy of Arts 1) von Ana Woods, geht es um Hazel, welche an der Rosefield Academy of Arts studieren darf. Sie studiert dort Klavier und klassische Musik, gleichzeitig versucht sie noch den Unfall von ihrer toten Schwester aufzuklären. Diese fand dort vor einigen Jahren ihren Tod, nach der Polizei soll es ein Unfalltod sein, aber Hazel glaubt nicht daran und will selber herausfinden was damals passiert ist. Auf der Academy lernt sie ihre neuen Mitbewohnerinnen Charlotte und Mila kennen mit welchen sie sich gut versteht. Gleichzeitig lernt sie in einem ihrer Kurse Tristan kennen. Auch wenn sie am Anfang keine Lust auf ein Date mit ihm hat, prickelt es doch irgendwie zwischen den beiden. Wird aus den beiden noch mehr und kann Hazel, den Tod ihrer Schwester aufklären ?
Meine Meinung: Ich fand die Geschichte spannend geschrieben und flüssig zu lesen. Hazel als Protagonistin ist taff, als auch schlagfertig und selbstbewusst. Sie glaubt an ihre Theorie mit dem Mord an ihrer Schwester und recherchiert dafür, gleichzeitig bekommt sie die Hilfe ihrer Mitbewohnerinnen. Natürlich gibt es an der Academy auch wieder Personen, die meinen sie wären wieder etwas besseres als die anderen. Ich bin auch glücklich, das ich auch etwas über die Musik an der Academy erfahren habe. Allgemein viel über das Klavierspielen und Schneidern von Charlotte oder über Schauspielern von Mila. Es ging zwar nie sehr in die Tiefe, aber es hatte auch seine Thematik in der Geschichte.
Band 1 kann auch als Einzelband betrachtet werden. Wer aber noch etwas über die schüchterne Charlotte erfahren möchte, die sich immer an die Regeln hält und kaum etwas von sich preis gibt, der sollte auch zu Band 2 greifen. Ich werde das auf jeden Fall noch tun.
Fazit: Eine spannende Geschichte über Musik, Mode und Schaupiel. Mit Setting von einer Academy mit Geheimnissen und einer Geheimgesellschaft.
Hazel bewirbt sich an der Eliteuniversität Rosefield Academy of Arts, nicht nur um Pianistin zu werden, sondern auch um den mysteriösen Tod ihrer Schwester aufzuklären, die ebenfalls an der Academy studiert hat. Sie trifft dort auch auf Tristan und die beiden kommen sich langsam näher.
Ich bin gut in die Geschichte reingekommen, mochte den Schreibstil der Autorin und war gespannt was es mit dem Tod von Hazels Schwestern auf sich hat und wie sie das Geheimnis lüften wird.
Zunächst begleiten wir Hazel viel durch ihre ersten Tage an der Academy, bis sie sich langsam auf die Spuren des Todes ihrer Schwester macht. Die Spurensuche hat jedoch leider recht wenig Raum eingenommen und daher ist die Spannung auch etwas auf der Strecke geblieben. Ich hatte in dieser Richtung deutlich mehr erwartet. Die Liebesgeschichte zu Tristan nimmt hier dann deutlich mehr Raum ein und obwohl sie eher slowburn ist, hat sie mir ganz gut gefallen. Die beiden waren sehr süß zusammen und ich konnte auch die Chemie zwischen den beiden spüren. Hazel und Tristan waren beide sehr sympathische Protagonisten und ich mochte die Harmonie zwischen den beiden, denn das Drama hielt sich zum Glück größtenteils in Grenzen.
Ich habe mich von dem Buch gut unterhalten gefühlt und bin gespannt wie es an der Rosefield Academy of Arts weitergeht.
der schreibstil ist ganz angenehm, ich mochte charlotte. tristan ist mir zu farblos, hazel gefuehlt jede andere protagonistin in den ‚dark academia‘ mystery new adult books & josh/mila zu generic. auch, wenn die handlung & das geheimnis um lucys tod SEHR vorhersehbar war, hatte ich zu beginn des buches & waehrend der friendship szenen meinen spass. leider war mir das ende viel zu abrupt & allgemein. schade
Ein ganz süßes Buch mit einer tollen Portion Liebe und Spannung. Die Charaktere waren auch ganz toll und ich freue mich jetzt schon alle im nächsten Teil wiederzusehen und ich hoffe, das es noch einen 3. Teil gibt, wo es um Hazels andere Mitbewohnerin Mila geht ☺️. Ich fand das Buch sehr gut geschrieben, Kapitellänge war optimal und das es aus der Sicht beider Hauptcharakteren war, fand ich ebenfalls sehr interessant und vorallem zum Schluss, wo es theoretisch wirklich spannend wurde. Obwohl es wirklich ein tolles Buch war, hätte ich mir etwas mehr Spannung gewünscht und hätte gerne mehr über diese geheime Verbindung erfahren. Dennoch 4/5 Sterne ☺️
This was a really nice story. I'm not sure what genre (other than romance) it falls under but there's music academy so...I guess something like that. As a person who used to play instruments - I really enjoyed it, even laughed at some facts that made me remember the school lol Hazel and Tristan were truly nice characters. Although sometimes I felt like everything was happening a little too fast, then again it wasn't THAT bad so I can overlook that. Definitely a nice read.
mam wrażenie, że gdyby rozdzielili ten tom na 2 ( albo przesunęli “wyjaśnienie” plot twistu ), to książka była by dla mnie mocnym 5/5 ✨ bardzo polubiłam się z bohaterami, a przez takie zakończenie nie mogę powiedzieć że nie przeżyję bez 2 tomu na już ;)
mocne 4/5, bo bardzo przyjemnie mi się ją czytało 🥹
Wenn man eigentlich den mysteriösen Todesfall seiner Schwester untersuchen will, aber es dann irgendwie doch wichtiger ist, ununterbrochen für den erstbesten dahingelaufenen Typen zu schwärmen. Uppsi!
Sięgając po Akademię Sztuk Rosefield, miałam nadzieję na intrygującą opowieść z tajemnicą w tle, klimatyczną artystyczną szkołę i główną bohaterkę z misją. Opis książki obiecywał historię pełną sekretów, skrywanych za monumentalnymi murami elitarnej uczelni artystycznej – brzmi jak przepis na idealną mieszankę thrillera i dramatu. Niestety, rzeczywistość okazała się zupełnie inna.
Hazel trafia do Akademii, by studiować muzykę, ale jej prawdziwym celem jest odkrycie, co tak naprawdę wydarzyło się przed laty – w sprawie wypadku jej siostry. Brzmi ekscytująco? Też tak myślałam. Jednak szybko okazuje się, że to nie zagadka, a wątek romantyczny staje się główną osią fabuły. Elementy śledztwa, które mogłyby nadać historii tempa i głębi, schodzą na dalszy plan – a Hazel, mimo początkowego zaangażowania, coraz mniej interesuje się swoją misją.
To, co miało być tajemnicą, staje się jedynie tłem dla relacji miłosnej, a sama odpowiedź na pytanie „co się stało z siostrą?” okazuje się wyjątkowo... nijaka. Brak napięcia, mało realnych poszukiwań i częste ucinanie potencjalnie ciekawych wątków jednym zdaniem typu „niczego nie udało się znaleźć” – niestety, to wszystko sprawia, że obiecywana intryga traci sens.
Co do stylu – mam mieszane uczucia. Język momentami wydaje się infantylny, z niezgrabnymi metaforami i zdaniami, które brzmią jak wyrwane z kontekstu. Przykład? Po pierwszej randce bohater myśli: „Nie chcę jej ponownie stracić” – mimo że... nigdy wcześniej jej nie stracił. Takie zgrzyty zdarzają się dość często, co wpływa na spójność narracji. Do tego dochodzą powtórzenia i dość nienaturalna konstrukcja zdań, co może być kwestią zarówno stylu autorki, jak i tłumaczenia.
Czy są jakieś plusy? Zagadka – choć potraktowana marginalnie – potrafi zaciekawić, a książkę naprawdę czyta się błyskawicznie. Jeśli szukacie lekkiego romansu w szkolnych realiach, to może być pozycja dla Was. Ale jeśli, tak jak ja, liczycie na głęboką, emocjonalną opowieść z tajemnicą w centrum – Akademia Sztuk Rosefield może Was rozczarować.
To książka, której opis może nieco zmylić czytelnika. Dlatego warto podchodzić do niej z odpowiednimi oczekiwaniami – jako do prostego romansu z artystycznym klimatem i delikatną nutą niedokończonej tajemnicy.
Bardzo długo zbierałam się za tę książkę i to był błąd!
Pozytywnie zaskoczyłam się już od samego początku, ponieważ nie mamy tu do czynienia po raz kolejny z typowym schematem motywu Akademii.
Mamy do czynienia z dojrzałymi bohaterami, którzy jasno stawiają swoje uczucia w relacji. Bohaterowie są równi sobie, a nie kolejne wałkowanie biedna poukładana bohaterka i bogaty dupkowaty bohater.
Styl pisania autorki jest bardzo przyjemny, dzięki czemu przez całą książkę wręcz przepłynęłam.
Motyw przewodni, czyli sztuka, został przedstawiony dość konkretnie. Sztuka i jej interpretacja w tym tytule dodały emocjonalności i głębi całej historii.
Jedynym minusem w moim odczuciu było spłycenie wątku największego plot twistu całej tej historii, do którego dążyliśmy od samego początku.
Widziałam wiele negatywnych opinii na temat tej historii, ale mnie osobiście się podobała – nawet jeśli na początku miałam problem, żeby się w nią wciągnąć.
Polubiłam również styl pisania autorki oraz bohaterów. Spodobała mi się ich kreacja, a także cały zamysł fabuły.
Opis książki mało zgadza się z jej treścią, nie jest to wcale kryminał, tylko młodzieżowy romans z tłem zagadki. Przez całą książkę mało co się dzieje, poszukiwań na temat rozwikłania zagadki jest bardzo mało a cała książka opiera się w sumie na życiu codziennym głównych bohaterów. Jest wiele błędów językowych, czytam z perspektywy kobiety a pojawia się czasownik w rodzaju męskim. Zwroty akcji nie są szokujące, łatwe do przewidzenia. Jednak książkę czyta się łatwo i szybko. Podsumowując, jeśli szukasz jakiegoś kryminału, to Akademia Sztuk Rosefield nie spełni tych oczekiwań.
Witam Was dzisiaj w recenzji książki, która zaskoczy niejednego z Was, a dokładnie mowa o książce „𝐀𝐤𝐚𝐝𝐞𝐦𝐢𝐚 𝐒𝐳𝐭𝐮𝐤 𝐑𝐨𝐬𝐞𝐟𝐢𝐞𝐥𝐝 - 𝐖𝐬𝐳𝐲𝐬𝐭𝐤𝐢𝐞 𝐍𝐚𝐬𝐳𝐞 𝐒𝐞𝐤𝐫𝐞𝐭𝐲“ - 𝐀𝐧𝐚 𝐖𝐨𝐨𝐝𝐬, którą miałam okazję przeczytać dzięki 𝐖𝐬𝐩𝐨́𝐥𝐩𝐫𝐚𝐜𝐲 𝐫𝐞𝐤𝐥𝐚𝐦𝐨𝐰𝐞𝐣 𝐳 @wydawnictwoyoung , za co bardzo dziękuję!
Główna bohaterka Hazel dostaje niezwykłą szansę, jaką jest dostanie się do prestiżowej Akademii Sztuki Rosefield, miejsca pełnego artystycznych pasji, talentów i wielu sekretów, o których nikt nie mówi głośno. Jednym z nich jest tajemnicze morderstwo siostry głównej bohaterki. Mimo że zostało uznane za wypadek, Hazel ma cel, by odkryć prawdę. W Akademii czekają na nią nie tylko sekrety, ale też nowe przyjaźnie, wrogowie i tajemniczy chłopak o imieniu Tristan, który całkowicie zawładnie umysłem Hazel. Jednak ona nie wie, że on również posiada swoje mroczne sekrety…
𝐐: Czy motyw tajemniczej akademii pełnej intryg i sekretów to coś, co Was przyciąga?
Zanim przejdę do historii, muszę wspomnieć o samym wydaniu. Okładka prezentuje się przepięknie, elegancka i przyciągająca wzrok. Niestety nadruk łatwo się ściera, dlatego warto byłoby to dopracować przy ewentualnych dodrukach, by zapobiec niszczeniu się książki.
Sama historia była niesamowita, pełna sekretów i niezwykle wciągająca. Relacja, jaka utworzyła się pomiędzy głównymi bohaterami, była bardzo przyciągająca i pełna emocji, które zdecydowanie mnie kupiły. Sami bohaterowie nie byli irytujący, co zdecydowanie było na plus. Postać Hazel bardzo polubiłam i mam wrażenie, że w rzeczywistości też bym ją polubiła. A Tristan? Pokochałam go już od pierwszego rozdziału z jego perspektywy. Uwielbiałam czytać rozdziały właśnie z jego punktu widzenia, bo były niezwykle ciekawe.
Co do reszty bohaterów, a dokładnie dwóch współlokatorek Hazel, bardzo je polubiłam. Obie były różne, ale cudownie czytało mi się o ich przyjaźni. Jeśli chodzi o współlokatorów Tristana, to mogę wypowiedzieć się tylko o jednym, bo drugi praktycznie nie był wspominany. Josh był zabawny i lubiłam, gdy się pojawiał.
Cały motyw Akademii był genialny i zdecydowanie przekonuję się do książek w takich klimatach. Sekrety, jakie skrywała, były naprawdę zaskakujące, a ja za każdym razem nie mogłam uwierzyć w zwroty akcji, które się tam pojawiały. Bardzo polecam Wam sięgnąć po tę historię i poznać losy tych bohaterów, a ja z niecierpliwością 𝐜𝐳𝐞𝐤𝐚𝐦 𝐧𝐚 𝐭𝐨𝐦 𝐝𝐫𝐮𝐠𝐢,który pojawi się już wkrótce!
Elitarna szkoła pełna tajemnic. Idealne dla fanów Dunbridge Academy. Deszczowa Anglia. Odkrycie zagadki śmierci.
Przyjaźń Hazel z jej współlokatorkami była przecudowna. Postać Charlotte bardzo mnie zaintrygowała. A przyjaciel głównego bohatera Tristana - Josh dodawał humoru deszczowej i mrocznej Anglii.
Głównym wątkiem histori jest rozwiązanie zagadki jak umarła siostra Hazel. W moich odczuciach gdy rozwinął się wątek romantyczny Hazel i Tristana poszedł on na bok. Jednak nie zmienia to faktu, że książka bardzo mnie zaintrygowała i mimo wszystko podobała mi się, wręcz płynęło się przez nią.
Wątek muzyczny! Jest świetnie wplątany i dodawał klimatu całej historii.
Relacja Tristana i Hazel jest cudownie opisana. Niestety jeżeli chodzi o tajemnice chłopaka łatwo było domyśleć się o co chodzi. Mogło być to lepiej przemyślane.
Podsumowując motyw Akademii był genialny i napewno częściej będę sięgała po książki z takim motywem. Sekrety były intrygujące jednak oczekiwałam większego plot twistu. Z chęcią sięgnę po 2 tom jestem ciekawa historii Charlotte i nie mogę się już doczekać!
Jeżeli lubicie książki z takim klimatem to zdecydowanie polecam!
To moja pierwsza pisana recenzja więc mam nadzieję że wyszła czytelna.
Dziękuję jeszcze raz bardzo wydawnictwu za zaufanie i egzemplarz jestem strasznie wdzięczna!
Hazel wurde endlich fürs Studium in der klassichen Musik an der Rosefield Academy of Arts zugelassen. Dort wo auch ihre Schwester vor vier Jahren auf mysteriöse Art und weiss ums Leben kam. Sie möchte unbedingt ihren Tod aufklären, damit sie und auf ihre Eltern einen richtigen Abschluss bekommen. An der Eliteuni angekommen lernt sie den charmanten Tristan kennen und die beiden merken schnell, das sie mehr als nur die Musik verbindet. Gemeinsam und auch mithilfe von Hazels wundervollen Mitbewohnerinnen wollen sie den Tod aufklären und einer geheimen Verbindung das Handwerk legen.
Der Klappentext und das Setting an sich klang wirklich vielversprechend. Es wird mit Dark Academia und einem mysthery-Vibe und Intrigen geworben. Leider finde ich das ganze nur semi zutreffend. Hazel und Tristan mochte ich als Protagonisten ganz gerne. Auch Ihre Liebesgeschichte und die Entwicklung fand ich ganz süß und nachvollziehbar. Allerdings fand ich die Kapitel aus Hazels Sicht manchmal komisch. Ihre Gesanken sind zum Teil mit Worten und ganzen Sätzen gebildeten, die meiner Meinung nach absolut nicht zu einer 17-jährigen passen. Das ändert sich aber auch gegen Ende was zwar schöner zum lesen war, das ganze allerdings nur merkwürdiger gemacht haben. Die Kapitel aus Tristans Sicht haben mir vom Schreibstil her wehsentlich besser gefallen. Was mich jedoch sehr geärgert hat, ist das die Entscheidenden Momente einfach übersprungen wurden und das Buch somit extrem an Spannung verloren hat, die meiner Meinung eher künstlich hervorgebracht wurde. Leider gab es manchen stellen auch viele Wortwiederholungen von zB „diese“, was ich als sehr störend empfunden habe. Der Anteil am Unterricht und der Musik wurde meiner Meinung nach sehr schön und auch verständlich herausgearbeitet, was mir viel Spaß bereitet hat. Außer das Hazel zweimal Leuten nachspioniert hab, blieb der mystery Teil komplett aus. Auch gab es nur eine einzige Intrige, das fand ich sehr schade da ich mir wehsentlich mehr erhofft hatte. Das Ende kam viel zu abrupt, auch wenn es einen zweiten Teil gibt, wird der ja nichts mehr mit der Verbindung zu tun haben. Schwierig.. Im Mittelteil bin ich zwischendurch komplett verloren gegangen und habe kurzzeitig überlegt abzubrechen. Nachdem ich das Buch eine weile beseite gelegt habe, nahm es wieder deutlich an Fahrt auf und die letzten 40% vergingen wie im Flug. Für mich keine Empfehlung, aber ich würde such niemanden davon abraten, außer man sucht explizit nach Intrigen und Rivalitäten, da ist man hier aufjedenfall falsch bedient.
ogl to nie bylo to takie zle jak sie spodziewalam fakt ze scena w mlynie troche erotyczna.. ale to doslownie jedyna sytuacja wiec z tym luz ale ja po prostu nie wkrecilam sie w ta cala tajemnice smierci siosyry byla zbyt banalna imo. podobal mi sie za to klimat ksiazki ze taka prezpelniona muzyka i sztuka oraz relacja tych orzyjaciolek bo doslownie sie poplakalam jak charlotte cos przezywala ale sie nie podzielila tym z reszta bo wiedziala ze one tez maja proboemy swoje 💔💔 my shayla zakymplowalabym sie z nia chetnie
2,5 ⭐️ Hatte das Gefühl, dass sie null für sich selbst einsteht. Die ganze Geschichte ist leider sehr unrealistisch und nicht schön ausgeschmückt. Die Handlung hat sich viel zu lange gezogen, ohne dass etwas nennenswertes passiert ist und mögliche Plottwists wurden einfach nicht genutzt und nie wieder erwähnt.
wspaniale się bawiłam!! jednak muszę się przyczepić do dwóch rzeczy, a mianowicie do braku kilku uzupełniających rozdziałów w zakończeniu i przewidywalności. ja bardzo szybko domyśliłam się jaka jest tajemnica Tristana, ale nie zabrało mi to za dużo przyjemności z czytania
Die Idee der Geschichte finde ich sehr interessant, leider ist es an der Ausführung etwas gescheitert.
Die Charaktere waren meiner Meinung nach zu generic und nicht genug ausgearbeitet und auch die Umstände um den Tod ihrer Schwester sehr vorhersehbar.
Die Spurensuche hat sehr wenig Raum bekommen und es hat sich eher angefühlt, als würde alles im Hintergrund geschehen und es wird dem Leser nur in Gesprächen erzählt. Der Spannungseffekt ist daher etwas verloren gegangen.
Manche Kapitel die aus Hazels sich geschrieben wurden waren meiner Meinung nach etwas unnötig und aus Tristans Sicht zu wenige. Tristans Rolle in der Geschichte hätte mehr Platz einnehmen können.
Das Beste an diesem Buch war den Schreibstil. Ansonsten waren die Charaktere nicht so interessant, die Handlung war schwach und der Tempo stimmte nicht. Schade, ich fand die Idee der Geschichte interessant und freute mich darauf.
Kiedy tylko wyświetliła mi się zapowiedź tej książki wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Po przeczytaniu opisu i motywów byłam pewna, że to historia stworzona idealnie dla mnie i przez pierwszą jej połowę podtrzymywałam to zdanie jednak w drugiej części tej historii coś zaczęło się psuć i z rozdziału na rozdział książka podobała mi się coraz mniej. Uwielbiam wplatanie sztuki do książek i w tym przypadku liczyłam na jej ogromną ilość, skoro akcja tej historii dzieje się właśnie w akademii sztuk jednak szybko zorientowałam się, że za dużo tej sztuki nie dostane i to nie tak że w ogóle jej nie było, bo była, ale nie w takich ilościach jak można by się spodziewać po książce, gdzie sztuka jest jednym z głównych wątków. Przyznam szczerze po przeczytaniu stu pięćdziesięciu stron byłam pewna, że będzie to historia 5/5. Naprawdę się wciągnęłam, byłam ciekawa tajemnicy, którą skrywają mury akademii Rosefield, i przede wszystkim byłam bardzo ciekawa relacji, która rodziła się między bohaterami. Jednak to wszystko trwało do czasu.
W pewnym momencie zaczęłam mieć wrażenie, że autorka nie wie jak dalej poprowadzić fabułę i wszystko stało się bardzo chaotyczne i nie zrozumiałe, a ja zaczęłam się po prostu nudzić. Ale i tak najgorzej z całej książki wypadło zakończenie. Przyznam szczerze dawno nie przeczytałam tak złego zakończenia. I pominę już fakt, że odkąd po raz pierwszy pojawiła się perspektywa Tristana wiedziałam jaki będzie największy plot twist tej historii i totalnie się nie zaskoczyłam, ja po prostu uważam, że w tym zakończeniu wszystko poszło nie tak. Po pierwsze wielka tajemnica, którą główna bohaterka próbuje rozwiązać od początku książki. Dosłownie dowiadujemy się tylko kto był w to zamieszany po czym następuje epilog, w którym już dawno jest po aresztowaniu winnych osób i zamknięciu sprawy. Zaczynając ten epilog poczułam się jakbym przegapiła jakieś 50 stron. Może ja na za dużo liczyłam, ale zaczynając tę historię byłam pewna, że dowiem się dokładnie co wydarzyło się tamtej nocy i końcowo czuje się bardzo zawiedziona. Tak samo wątek Joanny. Na samym początku odniosłam wrażenie, że odegra ona ważną rolę w tej historii, w trakcie było wspomniane, że lepiej z nią nie zadzierać, ponieważ jest ona mściwa, po czym w momencie, gdy Hazel i Tristan podjęli decyzje które na pewno rozzłościły dziewczyną ten wątek tak po prostu zniknął.
Z samego początku wydawało mi się, że Hazel i Tristan okażą się bohaterami, którzy mocno mnie zainteresują jednak im dalej w książce byłam tym nudniejsi stawali się oni dla mnie. Przyznam szczerze, że ich wątek romantyczny zapowiadał się naprawdę dobrze, ale został według mnie na tyle że poprowadzony, że wolałabym, że w ogóle ze sobą nie byli. Z kolei współlokatorzy głównych bohaterów wypadli zdecydowanie lepiej i mam nadzieje, że będę miała okazję kiedyś przeczytać o losach Mili i Josha, ponieważ ich relacja bardzo mnie zainteresowała.
Do samego końca miałam nadzieję, że nagle coś się poprawi i samo zakończenie mnie zaskoczy, ale no nie tym razem. Styl pisania autorki jest naprawdę w porządku, płynęłam sobie przez tą książkę i naprawdę mnie wciągnęła jednak tak jak wspomniałam już wcześniej uważam, że zabrakło tu trochę pomysłu na jej drugą połowę. Jednak polecam wam przeczytać tę historię, bo może akurat wam bardziej przypadnie do gustu.
Do tej książki przede wszystkim przyciągnął mnie motyw elitarnej uczelni, bo od dawna chciałam przeczytać romans, którego akcja rozgrywa się w takim miejscu. Miałam naprawdę pozytywne nastawianie co do tej książki, jednak kiedy zaczęłam ją czytać, malało ono z każdą kolejną stroną.
„Akademia sztuk Rosefield” przedstawia nam historię Hazel, która zostaje przyjęta do prestiżowej szkoły - akademii Rosefield. Dziewczyna ma niezwykły talent muzyczny i jest wybitną pianistką, jednak nie to jest powodem wyboru tej a nie innej placówki. Cztery lata wcześniej w tej szkole życie straciła jej starsza siostra, a Hazel jest przekonana, że za jej odejściem stoi coś więcej, niż zwykły wypadek, i teraz zamierza odkryć, co naprawdę się jej przydarzyło. W międzyczasie w akademii bohaterka poznaje Tristana, utalentowanego skrzypka. Chłopak od razu zrobił wrażenie na Hazel, jednak zdaje się, że Tristan również skrywa pewną tajemnicę…
Pierwsze co zwróciło moją uwagę w tej książce, to zbyt długie opisy. Jako osoba, która lubi rozbudowane opisy, tu zwyczajnie nie czytało mi się ich dobrze. Przede wszystkim było ich zbyt dużo, a tak właściwie nie wnosiły nic konkretnego do fabuły. Były nudne i czułam, jakby były po prostu zapychaczami tej historii. Bo bądźmy szczerzy - nikogo nie interesuje któryś z kolei opis jakiegoś miejsca, który zajmuje pół strony. Zaś z drugiej strony, kiedy jakiś dłuższy opis by się przydał, to autorka postanowiła spłycić wszystko i pozostawić czytelnika bez większych wyjaśnień.
Kolejna rzecz to styl — wiele zdań było napisanych bardzo sucho i prosto, wręcz bez emocji. Niektóre brzmiały jak suche stwierdzenia faktów, co sprawiało, że trudno było mi się zaangażować. Może to kwestia tłumaczenia, ale niestety nie mogę powiedzieć, że książkę czytało się lekko i przyjemnie.
W oczy rzuciło mi się również pare błędów jak np. czasowniki z końcówką męską, kiedy była perspektywa głównej bohaterki lub brak „od” w zdaniu „Rozpoczynał się akordu C-dur […].” Nie są to jakoś bardzo utrudniające czytanie błędy, aczkolwiek jako osoba, która bardzo wychwytuje takie pomyłki, mocno rzucały mi się one w oczy.
Jeśli chodzi o relację głównych bohaterów… to nie kupiła mnie ona. Mam wrażenie, że zrodziła się ona z niczego. Jasne, coś tam razem porozmawiali, ale rozdział późnej był przeskok czasowy "kilka tygodni później", a oni nagle stali się dla siebie ważni, na pierwszej randce doszło do zbliżenia, a główna bohaterka jakiś czas później po tym incydencie nadal nie wiedziała, czy jest z Tristanem w związku i właściwie nie kojarzę, aby ta dwójka przeprowadziła jakąś rozmowę, w której określili stopień swojej relacji (ale może się mylę).
Plot twisty, które mogły zszokować i faktycznie być dużym zwrotem akcji, okazały się przewidywalne i w trakcie czytania domyśliłam się, jak dalej potoczy się akcja książki. Generalnie zakończenie książki jest takie, które mogłoby być finalnym zakończeniem całej historii bohaterów, ale wiem, że jest jeszcze druga część i zastanawiam się, czy to nie będzie tak trochę na siłę napisane.
Nie jest to najgorzej napisana książka, jaką czytałam, dlatego nie oceniłam jej na jedną gwiazdkę, ale nie przypadła mi zbyt ona do gustu, zawiodłam się na niej i prawdopodobnie nie sięgnę po jej kontynuację :((
Do ostatniej strony nie potrafiłam się oderwać i byłam niezmiernie ciekawa co się wydarzyło z siostrą Hazel.
Autorce udało się utrzymać tajemniczość i zagadkową aurę praktycznie przez cała książkę.
Polubiłam Hazel, jej determinację w dążeniu do celu, ambicje. Była taka naturalna i zwyczajna. Trafiła do mnie jej postać jeszcze bardziej, gdy wyznała, że lubi tajemnicze miejsca i zagadki. Poczułam się jakbym znalazła moją bratnią duszę.
Przyjaźń Hazel z jej współlokatorkami też została przyjemnie opisana, były dla siebie wsparciem i ramieniem na wszelkie smutki. Taka definicja zdrowej, kobiecej przyjaźni.
Klimat książki został w ogóle świetnie wykreowany, bo czuć było akademickie napięcie. Dokładne opisy miejsc i sytuacji podczas wykładów lub spacerów zrobiły dużą robotę dla mojej wyobraźni. Można było poczuć klimat sztuki i pasji.
Jednak oprócz plusów, mam kilka zastrzeżeń, które zakrzywiały mi spojrzenie na tą historię. Fabuła jest bardzo przekoloryzowana. Nie mówię, że jest zła, bo miło spędziłam czas, ale jest zbyt cukierkowa.
Z opisu wynika, że w akademii jest rywalizacja, jednak w fabule tego mi zabrakło. Hazel trafia na dwie dziewczyny w pokoju, które są do rany przyłóż i od razu są jej wielkimi przyjaciółkami. Spotyka na zajęciach Tristana i też praktycznie odrazu się z nim zaprzyjaźnia. Nie było tu głębszych emocji związanych z innymi studentami, bo ci rzadko się pojawiali. To mogłoby mieć większy potencjał, gdyby trochę podkreślić zacięte stosunki między studentami. A my na pierwszym i drugim planie mamy głównych bohaterów i nikogo więcej.
Początkowo byłam zafascynowana Tristanem, ale w moim odczuciu zabrakło mi czegoś w jego relacji z Hazel. Ta znajomość była szybka. Początkowo była niewinna i urocza, ale nie wiem w którym momencie oni zaczęli być ze sobą. Ich pierwsza randka wszystko zmieniła, a oni po niej nie widzieli świata po za sobą. Niezbyt mi się to podobało, patrząc na początki ich relacji i to, że książka była utrzymywana na gruncie książki dla młodzieży.
Jestem także nieusatysfakcjonowana zakończeniem. Było takie natychmiastowe. Jakby odcięte od reszty fabuły. Zabrakło mi większego zagłębienia się w stowarzyszenie i jego sekrety. Tak samo nie spodobało mi się zachowanie Hazel, która po tłumaczeniach Tristana stwierdziła, że ot tak mu wybaczy. Ta końcówka była bardzo na siłę jakby autorce skończyła się wena twórcza i chciała mimo wszystko skończyć już pisać.
I pomimo tych „wad”, które wymieniłam książka mi się naprawdę podobała. Akurat to było moje pierwsze spotkanie z dark akademią i to było dla mnie coś nowego. Dobrze się bawiłam, historia nie była wymagająca, a wręcz taka do łatwego pokonania na jedno popołudnie. Czasami może i przewidziałam przebieg wydarzeń, ale nie męczyłam się czytając, a wręcz czułam się komfortowo.
2.75⭐ 🎼Wszystko zaczyna się od Hazel, która wyjeżdża do prestiżowej, tytułowej Akademii sztuk Rosefield, nie tylko że względu na swój talent do gry na fortepianie, ale aby rozwiązać zagadkę śmierci swojej siostry. Lucy zginęła na terenie kampusu cztery lata temu. Opis obiecuje nam tajemnice sprzed lat, mroczne klimaty a przede wszystkim zagdkę do rozwiązania🤫 Brzmi świetnie, prawda? 🎼Mój problem z tą książką polegał na tym, że zbyt wiele od niej oczekiwałam. Już dawno nie czytałam ksiażki z motywem akademii, więc gdy tylko zobaczyłam zapowiedź u wydawnictwa, stwierdziłam, że muszę poznać tę historię❤️🩹 🎼Nawet nie wiecie jak bardzo nie mogłam się tego doczekać. Dlatego też, gdy zaczełam czytać, poczułam rozczarowanie. Mam wrażenie, że sekret, który Hazel miała odkryć, został zepchnięty na drugi plan i niewystarczająco rozpisany, a historię w pełni zdominował wątek romantyczny😕 Wszystko do czego doszła Hazel w sprawie śmierci swojej siostry było moim zdaniem za proste. Brakowało mi tu emocji, niepewności... A szkoda. Co prawda ostatnie pięćdziesiąt stron, na których autorka skupiła się właśnie na tej sprawie nieco podratowało całokształt zagadki, za co jestem wdzięczna. Ale dlaczego tak mało i tak szybko?🥲 🎼Relacja między Hazel i Tristanem była w porządku. Nie wywołała we mnie jakiś większych emocji, ale momentami była naprawdę urocza. Tak też określiłabym Tristana - uroczy, miły, zabawny. Poza tym tajemniczy, i nie powiem, w pewnym momencie udało mu się nawet mnie zaskoczyć🥰 Co do Hazel, jakoś ciężko mi ją zdefiniować. Zabrakło mi głębi jej postaci. Była ambitna, utalentowana, ciekawska, ale co z faktem, że umarła jej siostra? Tak jak na początku autorka faktycznie pokazuje nam smutek Hazel, tak potem mam wrażenie, że o tym zapomnieliśmy. 🎼Podobała mi się przyjaźń między Hazel i jej współlokatorkami. Sam szkolny klimat również był całkiem fajny. Zdarzały się sceny, które faktycznie nieco ocierały się o tą obiecaną mroczność i bardzo dobrze mi się je czytało. Książkę określiłabym raczej jako taką lekką, młodzieżową lekturę... Aczkolwiek ze względu na pewną scenę🫣 mamy dość wysoką kategorię wiekową. 🎼Sam zamysł na wszystko był naprawdę dobry, ale już wykonanie momentami mi zgrzytało. Szczególnie wątek tajemnego stowarzyszenia... Jakoś to wszystko stało się za oczywiste. Styl autorki jest zwyczajny, z początku dostrzegałam w tekście też powtórzenia. Nie była to książka od której nie mogłam się oderwać, ale nadal waham się, czy jednak nie sięgnąć po drugi tom. Ma to być historia Charlotte, przyjaciółki Hazel, której postać akurat bardzo polubiłam, a nawet mnie zaintrygowała🤭 [Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Young]
Hazel ist musikalisch sehr begabt und bewirbt sich bei der Rosefield Academy of Arts, um an der Eliteuni, Klavier und klassische Musik zu studieren. Das Studium ist schwer und die Studenten gönnen sich nichts. Studenten mit dem gleichen Instrument dürfen nicht zusammen wohnen, zu groß ist die Rivalität. Als Hazel beim Proben die Zeit vergisst, wird sie gleich von der Studentin Joanna angezickt. Ganz anders ist Tristan, der vor ihr im Proberaum ist. Mit seinen blonden Locken lässt er Hazels Herz höher schlagen, die beiden verbindet etwas das über die Liebe zur Musik hinausgeht. Doch ist Tristan wirklich ehrlich zu ihr und kann sie herausfinden was mit ihrer Schwester passiert ist?
Rosefield ist mein erstes Buch der Autorin, als ich gesehen habe um was es geht, hat mich das Buch angesprochen und ich musste es haben. Als ich den wunderschönen Farbschnitt von einer Freundin bekomme habe, war ich so glücklich. Hazel fand ich eine tolle Protagonistin. Sie weiß was sie kann und hat ein Ziel, eine großartige Pianistin zu werden. Zwar fand ich sie manchmal einen ticken zu sehr von sich überzeugt, anderseits wer gut ist, darf das ruhig zugeben. Tristan mochte ich ebenfalls und auch seine Liebe zur Musik wurde gut dargestellt. Er ist nett und sympathisch und es war interessant wie man nach und nach hinter seine Fassade blickt. Was mir am meisten im Buch gefallen hat war die Musik. Man erfährt sehr viel über Hazels Leben an der Uni und bekommt einen guten Einblick in ihre Kurse und was sie dafür tun muss. Auch die Akademie wurde liebevoll beschrieben, mit Details und Eigenschaften, so dass ich das Gefühl hatte, ich würde selber durch die Gänge laufen. Auch die anderen Orte waren realistisch beschrieben. Da man mit Hazel ankommt, lernt man alles von Anfang an kennen. So auch ihre beiden Mitbewohnerinnen, die sie mehr als Willkommen heißen. Mir hat die Geschichte rund um Hazels Suche nach ihrer Schwester sehr gut gefallen. Oft dachte ich, da ist ein Hinweis und es gab einen Moment in dem ich dachte ich hätte das Rätsel geknackt und war total begeistert von der Entwicklung, nur um zu merken, dass ich total falsch lag. Ich fand die Lösung dann um so spannender und wollte das Buch am Ende nicht mehr zur Seite legen. Als kleiner Kritikpunk, ich fand das Ende etwas zu schnell. Da passierte alles Knall auf Fall und wurde erklärt. Ich hätte mir gewünscht, dass man sich da mehr Zeit lässt. Mir hat das Buch wirklich seht gut gefallen und freue mich auf den nächsten Teil.
{Współpraca barterowa/reklamowa z wydawnictwoyoung}
F d a G F d a G B F d C B F a C
Dźwięki gitary rozbrzmiewają po pomieszczeniu. F d a G. Powoli, z niemalże czcią. Pełne pasji, bólu i najróżniejszych emocji wypływających z wnętrza, wyzwalających się i płynących po każdej ścianie, każdym pojedynczym meblu. F d a G. Wpadające do serca słuchacza, wypełniające jego ciało i zagnieżdżające się we wszystkich zakamarkach umysłu. Magia muzyki B F d C. B F d C.
Główna bohaterka książki "Akademia sztuk Rosefield" jest bardzo utalentowana i pięknie gra na pianinie. Właśnie tę specjalizację zamierza studiować na uczelni. Jednak nie przyjeżdża tam tylko po to - jej celem jest również odkrycie prawdy o śmierci swojej siostry. Lecz akademia skrywa więcej sekretów, niż mogłoby się wydawać...
F d a G Stowarzyszenie, o którym nikt nie ma pojęcia, rektor zdawający się coś ukrywać, tajemnicze listy,... Ciekawi? Zapraszam na rok akademicki do Akademii sztuk Rosefield! Ale pamiętajcie: rektor nie toleruje spóźnialstwa!
F d a G Strasznie nie mogłam się doczekać, aż przeczytam tę historię. Z niecierpliwością wyczekiwałam kuriera. Moje końcowe wrażenia? Bardzo dobrze się bawiłam czytając tę książkę, ale żeby nie było tak kolorowo to powiem, że rozczarowanie też sie pojawiło. Z początku rzeczywiście było czuć ten vibe dark academii, którego tak wyczekiwałam. Później jednak mroczny klimat został zastąpiony wątkiem romantyczny. I okej, nie przeszkadza mi jeżeli nie ma go dużo. Niestety tutaj autorka moim zdaniem przesadziła. Poruszyła za mało tego, czego tak naprawdę chyba wszyscy oczekiwaliśmy po tej historii. Za mało sekretów, tajemnic. B F d C Podarowała nam niewystarczającą ilość informacji o śmierci siostry i wszystkim, co się z tym wiąże. Tak jak na wstępie ten mroczny klimat był wyczuwalny i stanowił ogromną część książki, tak mam wrażenie, iż w drugiej połowie było go coraz to mniej.
Wiecie, jak chcę przeczytać książkę, w której historia miłosna gra pierwsze skrzypce, to sięgam po romans albo, ewentualnie, obyczajówkę. Wiadomo, że w wielu lekturach znajdziemy trochę romansu, lecz w powieściach innego gatunku powinien być w dużo mniejszej skali. Tutaj miałam już przesyt.
B F d C Podobał mi się wątek muzyczny, który był moim zdaniem, fajnie poprowadzony. Końcowy Występ, emocje bohaterów wykonujących to co kochają i do czego zostali stworzeni.
Wydanie książki jest prześliczne. Czarnoróżowa okładka, mieniąca się lekko... piękna!
Z postaciami się w miarę polubiłam. Jednak... czegoś mi brakowało. Nie jestem w stanie stwierdzić czy w postaciach, czy w fabule. Czasem po prostu się to czuje.
To nie zmienia faktu, iż książka przypadła mi do gustu. Przyjemnie mi się ją czytało. Owszem, był lekki zawód jednak z chęcią sięgnę po 2 tom.
Pamiętajcie proszę tylko, że to moja opinia i wszyscy mają prawo do własnego zdania. Każdemu podoba się co innego i to jest piękne! F d a G F d a G B F d C B F a C