What do you think?
Rate this book
Generatie Hoi - Hoe overleef ik... #1
Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel?
Francine Oomen is terug (van nooit weggeweest)!
Na 25 jaar Hoe overleef ik is er nu het eerste deel voor de volwassen geworden lezers van toen.
Wat gebeurt er als je volwassen bent,
maar eigenlijk helemaal niet weet
hoe dat moet?
Als je overweldigende dingen meemaakt,
maar die met niemand durft te delen?
Als je op slot zit en de sleutel kwijt bent?
Wat doe je als je je vrienden én jezelf
uit het oog verloren bent?
Als alles in je leven anders
loopt dan je dacht…
Rosa zit midden in haar quarterlifecrisis,
net als haar vrienden Esther en Jonas.
Daarom besluit Rooz dat het tijd is voor verandering.
Het roer gaat om, en hoe!
Dit boek gaat over eenzaamheid en verbinding,
over angst en vertrouwen,
over het volgen van je hart
en het terugvinden van je prik...
Met veel voiceberichten en onmisbare survivaltips.
Na 25 jaar Hoe overleef ik is er nu het eerste deel voor de volwassen geworden lezers van toen.
Wat gebeurt er als je volwassen bent,
maar eigenlijk helemaal niet weet
hoe dat moet?
Als je overweldigende dingen meemaakt,
maar die met niemand durft te delen?
Als je op slot zit en de sleutel kwijt bent?
Wat doe je als je je vrienden én jezelf
uit het oog verloren bent?
Als alles in je leven anders
loopt dan je dacht…
Rosa zit midden in haar quarterlifecrisis,
net als haar vrienden Esther en Jonas.
Daarom besluit Rooz dat het tijd is voor verandering.
Het roer gaat om, en hoe!
Dit boek gaat over eenzaamheid en verbinding,
over angst en vertrouwen,
over het volgen van je hart
en het terugvinden van je prik...
Met veel voiceberichten en onmisbare survivaltips.
318 pages, Kindle Edition
First published September 12, 2023
712 people are currently reading
5361 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 2,454 reviews
September 15, 2023
2.5 / oke oke enorme nostalgie trip, dat was geweldig. maar meer dan dat was dit ook niet. zeggen dat dit een boek is voor volwassenen is een beetje overdreven, het voelde super kinds. ik denk dat dit vooral kwam omdat heel veel van de gesprekken zo gingen: “… ballonen” “wat doe je daar dan mee?” “*opsomming van een basic google uitleg van lachgas*”. onder andere bij diazepam, truffels, chatGPT, catharsis, schurft, heel veel andere concepten. het voelde een beetje alsof francine oomen moest bewijzen dat ze hip was en ze ging ervanuit dat de lezer zelf heel weinig kennis had.
het boek bestaat voornamelijk uit dialoog, spraakberichten of chatGPT (😭). de personages praten op een hele gekke manier (een enorme mix van cringe straattaal / afkortingen die vaak niet goed worden gebruikt en bejaarde taal). hierdoor kon ik mezelf niet helemaal goed inleven en voelden veel van de themas een beetje oppervlakkig. ik ging heel slecht op de manier waarop er werd gepraat over abortus / zwangerschap en dat hele Sletty Betty gebeuren. ik zou het boek niet aanraden aan mensen die de kinderboeken niet eerder hebben gelezen. ik vond wel dat francine oomen heel goed was in de lezer zelf dingen laten herinneren, het boek voelde niet te uitleggend over de andere delen (waar ik van tevoren wel bang voor was).
het boek bestaat voornamelijk uit dialoog, spraakberichten of chatGPT (😭). de personages praten op een hele gekke manier (een enorme mix van cringe straattaal / afkortingen die vaak niet goed worden gebruikt en bejaarde taal). hierdoor kon ik mezelf niet helemaal goed inleven en voelden veel van de themas een beetje oppervlakkig. ik ging heel slecht op de manier waarop er werd gepraat over abortus / zwangerschap en dat hele Sletty Betty gebeuren. ik zou het boek niet aanraden aan mensen die de kinderboeken niet eerder hebben gelezen. ik vond wel dat francine oomen heel goed was in de lezer zelf dingen laten herinneren, het boek voelde niet te uitleggend over de andere delen (waar ik van tevoren wel bang voor was).
October 14, 2023
Survivaltips om dit boek door te komen:
1. Geniet van de wilde rit. Denk er vooral niet te veel over na.
2. Probeer je niet te identificeren met de personages. Ze praten niet als mensen en lijken niet echt op 25-jarigen. Shitterdeshit? Spiriwiri? Sorriemorrie?
3. Sla de stukken met ChatGPT over. Probeer je niet te boos te maken over het feit dat er stukken met ChatGPT in staan.
4. Informeer jezelf over onderwerpen als truffels, abortus en 'healing'. En de 1500 andere onderwerpen die je op je afgevuurd krijgt. Misschien ben je het namelijk niet eens met de informatie die hierover gegeven wordt of hoe het geportretteerd wordt.
5. Zie het als entertainment. Het is een opvallend grappig boek. Al is het niet altijd zo bedoeld.
Ik wilde het echt heel graag meer sterren geven. Sterker nog: ik was bereid een volledige nieuwe obsessie te starten en had heel veel zin in dit boek. Maar goed, het zit er niet in.
Tegelijkertijd wil ik het boek iedereen aanraden. Het is compleet bizar.
1. Geniet van de wilde rit. Denk er vooral niet te veel over na.
2. Probeer je niet te identificeren met de personages. Ze praten niet als mensen en lijken niet echt op 25-jarigen. Shitterdeshit? Spiriwiri? Sorriemorrie?
3. Sla de stukken met ChatGPT over. Probeer je niet te boos te maken over het feit dat er stukken met ChatGPT in staan.
4. Informeer jezelf over onderwerpen als truffels, abortus en 'healing'. En de 1500 andere onderwerpen die je op je afgevuurd krijgt. Misschien ben je het namelijk niet eens met de informatie die hierover gegeven wordt of hoe het geportretteerd wordt.
5. Zie het als entertainment. Het is een opvallend grappig boek. Al is het niet altijd zo bedoeld.
Ik wilde het echt heel graag meer sterren geven. Sterker nog: ik was bereid een volledige nieuwe obsessie te starten en had heel veel zin in dit boek. Maar goed, het zit er niet in.
Tegelijkertijd wil ik het boek iedereen aanraden. Het is compleet bizar.
September 13, 2023
de pechgeneratie schreeuwde om hulp en francine oomen zei: say no more
heerlijk boekkie, thanks francine
heerlijk boekkie, thanks francine
Want to read
September 12, 2023jongens dit boek gaat me helen
October 16, 2023
2.5
Ja, het was nostalgisch en ik vloog erdoorheen maar wat een acid trip was dit boek zeg.
Het werd gewoon echt hysterisch na een tijdje (eigenlijk al na hoofstuk 1, ik vertelde een vriendin wat er in dat hoofdstuk verteld werd en ze geloofde niet dat dat allemaal in 1 email paste). Het voelde echt alsof Francien googlede: alle ellende die je mee kan maken voor je 25e en dit boek met al die ellende aan elkaar schreef. Plus er klopte geen moer meer van de originele tijdlijn (Rosa kan niet 12 zijn in 2001 en 24 in 2023), wat niet erg is maar ga dan niet de hele tijd jaartallen noemen waardoor je dat er nog meer inwrijft.
Ook wil ik wel weten waarom Jonas nou een antivaxxer was want vind het wel bold om dat te noemen zonder er verder op in te gaan.
Ja, het was nostalgisch en ik vloog erdoorheen maar wat een acid trip was dit boek zeg.
Het werd gewoon echt hysterisch na een tijdje (eigenlijk al na hoofstuk 1, ik vertelde een vriendin wat er in dat hoofdstuk verteld werd en ze geloofde niet dat dat allemaal in 1 email paste). Het voelde echt alsof Francien googlede: alle ellende die je mee kan maken voor je 25e en dit boek met al die ellende aan elkaar schreef. Plus er klopte geen moer meer van de originele tijdlijn (Rosa kan niet 12 zijn in 2001 en 24 in 2023), wat niet erg is maar ga dan niet de hele tijd jaartallen noemen waardoor je dat er nog meer inwrijft.
Ook wil ik wel weten waarom Jonas nou een antivaxxer was want vind het wel bold om dat te noemen zonder er verder op in te gaan.
September 24, 2023
Nostalgie ≠ een goed boek
October 13, 2023
Echt een helse read.
De pacing is afgrijselijk, het taalgebruik onrealistisch en ouderwets (wie de fuck noemt dreadlocks (nog) ‘rasta’s’???), de mening van de auteur wordt er KEIHARD doorheen gedrukt (‘pls don’t do abortus!’ + de constante zolderkamer psychologie die wordt losgelaten + als je veel seks hebt met verschillende mensen ben je ONZEKER en een SLET), de problemen zijn karikaturen van de werkelijkheid, de dialoog is herhalend en tergend OM OVER HET GEBRUIK VAN CHATGPT NOG NIET EENS TE SPREKEN
Het is echt alsof de saaiste alien van een ruimteschip wat is blijven steken in 2009 een boek mocht schrijven.
Zelfs nostalgie kon dit niet redden. Gadverdamme!
De pacing is afgrijselijk, het taalgebruik onrealistisch en ouderwets (wie de fuck noemt dreadlocks (nog) ‘rasta’s’???), de mening van de auteur wordt er KEIHARD doorheen gedrukt (‘pls don’t do abortus!’ + de constante zolderkamer psychologie die wordt losgelaten + als je veel seks hebt met verschillende mensen ben je ONZEKER en een SLET), de problemen zijn karikaturen van de werkelijkheid, de dialoog is herhalend en tergend OM OVER HET GEBRUIK VAN CHATGPT NOG NIET EENS TE SPREKEN
Het is echt alsof de saaiste alien van een ruimteschip wat is blijven steken in 2009 een boek mocht schrijven.
Zelfs nostalgie kon dit niet redden. Gadverdamme!
September 15, 2023
Lekker weg te lezen nostalgisch boek!
Wel vond ik het heel kinderlijk geschreven, en niet mee gegroeid met de doelgroep. Van de dialoog tot hoe er met dingen werd om gegaan. Ook dat alle problemen uit de generatie in net onder 300 bladzijdes gepropt moest worden, maakte het boek voor mij juist minder realistisch.
Hoe er met abortus werd omgegaan kon ik ook niet helemaal waarderen. Een vrouw die van mening veranderd kan en mag altijd, maar dit voelde niet realistisch (met ook de gedachtes en opmerkingen van Joya en Rosa).
Desalniettemin, kijk ik wel uit naar het tweede boek voor nog wat meer nostalgisch leesvoer!
Wel vond ik het heel kinderlijk geschreven, en niet mee gegroeid met de doelgroep. Van de dialoog tot hoe er met dingen werd om gegaan. Ook dat alle problemen uit de generatie in net onder 300 bladzijdes gepropt moest worden, maakte het boek voor mij juist minder realistisch.
Hoe er met abortus werd omgegaan kon ik ook niet helemaal waarderen. Een vrouw die van mening veranderd kan en mag altijd, maar dit voelde niet realistisch (met ook de gedachtes en opmerkingen van Joya en Rosa).
Desalniettemin, kijk ik wel uit naar het tweede boek voor nog wat meer nostalgisch leesvoer!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
September 15, 2023Was dit goed? Nee, maar de nostalgie maakt wel veel goed. Het eerste deel van het boek heb ik ultiem genoten. Maar…
Ondanks dat de hoofdpersonen nu halverwege de twintig zijn, voelt dit als een boek dat voor tieners is geschreven. Dat vind ik jammer. Daarnaast heb ik me ook behoorlijk geërgerd aan het volstoppen van dit boek met alle (psychische) problematiek die je maar kan bedenken.
Kortom: een beetje teleurgesteld. Dit boek sterren geven is voor mij onmogelijk.
Ondanks dat de hoofdpersonen nu halverwege de twintig zijn, voelt dit als een boek dat voor tieners is geschreven. Dat vind ik jammer. Daarnaast heb ik me ook behoorlijk geërgerd aan het volstoppen van dit boek met alle (psychische) problematiek die je maar kan bedenken.
Kortom: een beetje teleurgesteld. Dit boek sterren geven is voor mij onmogelijk.
October 14, 2023
Dus, ik had hoge verwachtingen als voormalig "Hoe overleef ik"-fan van het nieuwste boek van Francine Oomen. De belofte was dat de oude personages zouden omgaan met thema's die nu relevant zijn voor onze leeftijd. Maar eerlijk gezegd voelt het alsof Francine álle mogelijke moderne problemen en thema's in één boek heeft gepropt: klimaatcrisis, studieschuld, abortus, spiritualiteit, CHATgpt, online dating, spook/pretend student, quarter life crisis, anti-vaxxers, eetstoornissen, en nog veel meer.
Wat me opvalt is dat het taalgebruik van de personages niet is veranderd. Dus bereid je voor op de "ezzie flessie roosy boosy" en andere gare en tenenkrommende afkortingen. Ze zijn in ieder geval lekker zichzelf gebleven :)
Dan nog dit. Ik ben werkelijk verbaasd dat niemand anders hierover heeft gesproken, gezien de reviews op Goodreads. Maar ik moet echt iets kwijt over de manier waarop Rosa's eetstoornis wordt neergezet. Het gebruik van de term "eetpolitie" voelt zo stereotyperend en simplistisch aan. Het schept bijna een kinderlijk, monsterlijk beeld van iemand met een eetstoornis. Eerlijk gezegd had ik gehoopt dat we in 2023 verder zouden zijn dan zo'n ongenuanceerde beschrijving. Het idee dat veel lezers van mijn leeftijdscategorie dit boek lezen en deze stereotyperende beschrijving lezen, vind ik echt heel jammer. Het schept niet alleen een vertekend beeld van eetstoornissen, maar het heeft ook het potentieel om schadelijke overtuigingen te versterken.
Wat me opvalt is dat het taalgebruik van de personages niet is veranderd. Dus bereid je voor op de "ezzie flessie roosy boosy" en andere gare en tenenkrommende afkortingen. Ze zijn in ieder geval lekker zichzelf gebleven :)
Dan nog dit. Ik ben werkelijk verbaasd dat niemand anders hierover heeft gesproken, gezien de reviews op Goodreads. Maar ik moet echt iets kwijt over de manier waarop Rosa's eetstoornis wordt neergezet. Het gebruik van de term "eetpolitie" voelt zo stereotyperend en simplistisch aan. Het schept bijna een kinderlijk, monsterlijk beeld van iemand met een eetstoornis. Eerlijk gezegd had ik gehoopt dat we in 2023 verder zouden zijn dan zo'n ongenuanceerde beschrijving. Het idee dat veel lezers van mijn leeftijdscategorie dit boek lezen en deze stereotyperende beschrijving lezen, vind ik echt heel jammer. Het schept niet alleen een vertekend beeld van eetstoornissen, maar het heeft ook het potentieel om schadelijke overtuigingen te versterken.
November 12, 2023
Om weer een HOI te kunnen lezen waarin Roos volwassen is maar nog steeds hetzelfde is zo iets moois en ook wat ik nooit had verwacht. Francine Oomen heeft zich weer echt in het karakter van Roos gestopt het was zo mooi om ze weer te ontmoeten en ze te omhelzen als ouden vrienden.
Als je van de HOI generatie bent dan kan je het bijna niet maken om deze niet te lezen.
Als je van de HOI generatie bent dan kan je het bijna niet maken om deze niet te lezen.
November 1, 2023
Ingewikkelde review, een beetje wisselend. 2,5 ster. Zou ik het aanraden? Ja, nostalgie. Las vlot door. Ik denk dat het verhaal sterker zou zijn als het alleen over Rosa zou gaan, dat verhaal vond ik het meest sterk. Maar poh…
Ik vind
1) Jonas vreselijk irritant.
2) het jammer dat de personages zo jong nog zijn? Klopte niet. Ze zijn 6 jaar jonger dan ik. Terwijl ze vroeger even oud waren.
3) het verhaal te onduidelijk als je de laatste 4 boeken niet hebt gelezen.
4) dat het verhaal te snel gaat allemaal. Er gebeurde teveel. Drie boeken in 1.
5) het wel heel vlot lezen! Snel uit. Leest heerlijk.
6) chatGPT heeeeel rot, waarom nou? Doe normaal?
7) die lachgas dingen, niet realistisch...
8) het is allemaal extreem. Jezus. Iedereen mankeert iets, maar zóveel?
9) pure nostalgie. Ja. Aanrader. Maar verwacht er niet te veel van, stel je verwachtingen bij.
Ik vind
1) Jonas vreselijk irritant.
2) het jammer dat de personages zo jong nog zijn? Klopte niet. Ze zijn 6 jaar jonger dan ik. Terwijl ze vroeger even oud waren.
3) het verhaal te onduidelijk als je de laatste 4 boeken niet hebt gelezen.
4) dat het verhaal te snel gaat allemaal. Er gebeurde teveel. Drie boeken in 1.
5) het wel heel vlot lezen! Snel uit. Leest heerlijk.
6) chatGPT heeeeel rot, waarom nou? Doe normaal?
7) die lachgas dingen, niet realistisch...
8) het is allemaal extreem. Jezus. Iedereen mankeert iets, maar zóveel?
9) pure nostalgie. Ja. Aanrader. Maar verwacht er niet te veel van, stel je verwachtingen bij.
October 29, 2023
Hoe overleef ik het nieuwste 'Hoe overleef ik-boek'?
1. Bereid je voor op véél cliches. Alle problemen van de huidige generatie (maar dan ook echt alle problemen) zijn in de vier hoofdpersonages gestopt.
2. Kruip even in de huid van je 12-jarige zelf, want de schrijfstijl is absoluut niet meegegroeid met het lezerspubliek (en de personages zijn nog steeds even puberaal).
3. Let niet op de tijdlijn, want die klopt van geen kanten. Oh, en let ook niet op de oplossingen die worden gegeven voor best zware en serieuze problemen.
4. Geniet een beetje extra van de nostalgie en de vertrouwde personages, dan geef je dit boek straks nog gewoon 3 sterren.
Liefzzzz, Yolandeladilo
1. Bereid je voor op véél cliches. Alle problemen van de huidige generatie (maar dan ook echt alle problemen) zijn in de vier hoofdpersonages gestopt.
2. Kruip even in de huid van je 12-jarige zelf, want de schrijfstijl is absoluut niet meegegroeid met het lezerspubliek (en de personages zijn nog steeds even puberaal).
3. Let niet op de tijdlijn, want die klopt van geen kanten. Oh, en let ook niet op de oplossingen die worden gegeven voor best zware en serieuze problemen.
4. Geniet een beetje extra van de nostalgie en de vertrouwde personages, dan geef je dit boek straks nog gewoon 3 sterren.
Liefzzzz, Yolandeladilo
September 14, 2023
intense flashback naar groep 8 toen een vriendin haar boekpresentatie wilde doen over het laatste HOI boek, maar niemand het nog gelezen had.
Ik heb dit boek dus maar in een paar uur uitgelezen, als iemand hun boekpresentatie erover wilt doen zit ik klaar.
Ik heb dit boek dus maar in een paar uur uitgelezen, als iemand hun boekpresentatie erover wilt doen zit ik klaar.
October 15, 2023
Echt verschrikkelijk slecht, dit boek. Slecht en kinderachtig. Het is alsof je een kinderboek leest over volwassenen. Ik heb me echt dood geërgerd aan hoe de personages praten. Spiriwiri staat met stip op 1, maar ik kan nog dertig woorden noemen die geen enkele zichzelf respecterende twentysomething in de mond zou nemen. Rosa en haar vrienden zijn ouder geworden, maar zo gedragen ze zich niet. Het is beledigend dat Francine Oomen denkt dat 25-jarigen nog zo kinderlijk zijn. Werkelijk alle clichés over millennials komen aan bod en dat in een razend tempo, alsof de auteur een lijst afwerkt. Elk personage lijdt wel ergens aan, het liefst aan meerdere kwalen. Zó ongeloofwaardig en onnodig. Wat is bijvoorbeeld de toegevoegde waarde van de Alzheimer van Jonas’ vader? Of de toegevoegde waarde van het personage Joya, behalve om de kliek een reden te geven voor een road trip in een auto met een belachelijke naam? Het lijkt wel of er personages bij gehaald zijn zodat die ook weer een stoornis kunnen hebben, of in Joya’s geval een polyamoreuze overtuiging.
Dit is een aardig boek voor een 15-jarige die net de serie ontdekt heeft. Maar om te beweren dat dit boek geschreven is voor de generatie die de HOI-boeken las toen ze uitkwamen? Dan ken je je doelgroep echt totáál niet.
Dit is een aardig boek voor een 15-jarige die net de serie ontdekt heeft. Maar om te beweren dat dit boek geschreven is voor de generatie die de HOI-boeken las toen ze uitkwamen? Dan ken je je doelgroep echt totáál niet.
November 16, 2023
1.5 - ik heb me vermaakt maar at what cost? het is echt schokkend slecht geschreven en ook raar pro-life, maar de zillennialnostalgie is onweerstaanbaar en misschien ga ik het vervolg ook wel lezen.
“ik ben een bildungsroman.”
“ik ben een bildungsroman.”
October 28, 2023
hoe overleef ik: 280 frustrerende pagina's over vier mensen die je nooit in het echt zou willen ontmoeten
September 17, 2023
80 keer moeten huilen. Ik wil meer van deze pijnlijke herkenbaarheid. Oomen weet de mental health van millennials perfect weer te geven.
September 24, 2023
oh wat heb ik mijn vrienden gemist zeg 🥹 Een enorm vlot geschreven verhaal bomvol met herkenbare situaties en problemen. Zo komen onder andere verlies van een dierbare, paniekaanvallen, een eetstoornis en onderdeel zijn van de pechgeneratie uitvoerig aan bod.
In andere reviews lees ik veel dat mensen een beetje vallen over het feit dat er zoveel verschillende problemen aan bod komen en dat het hierdoor een beetje onrealistisch lijkt. Echter, als ik kijk naar mijn eigen leven en de dingen die mijn vrienden meemaken was het voor mij juist enorm herkenbaar.
Wel vond ik de onverwachtse zwangerschap iets minder, vooral omdat degene die zwanger is beide alcohol en drugs nuttigt wetende dat ze zwanger is… Hier wordt eigenlijk niks over gezegd en ik merk dat ik daar een beetje naar van werd.
Ik kijk ontzettend uit naar het volgende deel!
In andere reviews lees ik veel dat mensen een beetje vallen over het feit dat er zoveel verschillende problemen aan bod komen en dat het hierdoor een beetje onrealistisch lijkt. Echter, als ik kijk naar mijn eigen leven en de dingen die mijn vrienden meemaken was het voor mij juist enorm herkenbaar.
Wel vond ik de onverwachtse zwangerschap iets minder, vooral omdat degene die zwanger is beide alcohol en drugs nuttigt wetende dat ze zwanger is… Hier wordt eigenlijk niks over gezegd en ik merk dat ik daar een beetje naar van werd.
Ik kijk ontzettend uit naar het volgende deel!
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 3, 2023
bomvol nostalgie, totaal hysterisch & ontzettend matig.
ook: teleurstellend eenzijdige en oppervlakkige weergave van oa eetproblematiek, abortus (het LOT!), polyamorie, complotdenken, seksualiteit (veel seks = onzekere slet!), rouw, spiritualiteit... dat is ook het effect van het enorme aantal levensveranderende onderwerpen dat aangesneden wordt. als je je daar overheen kunt zetten is dit boek trouwens opvallend onbedoeld grappig. jonas kan helaas nog steeds niet meer dan sinterklaasrijmpjes dichten, mocht je het je afvragen. wel een leuk personage, overigens, behalve zijn wappiefase. daarover: het boek druipt zó van de actualiteiten dat het onvermijdelijk bestemd is om een haast onontcijferbaar cultuurartefact te worden, waarover je later jongere generaties uitlegt dat we echt niet allemaal de hele dag aan lachgasflessen lurkten terwijl we chatgpt vroegen om ons uit te leggen hoe we toch de leugen van ons schurfterige spookstudentschap moesten volhouden.
(ik zal overigens ongetwijfeld deel 2 lezen.)
ook: teleurstellend eenzijdige en oppervlakkige weergave van oa eetproblematiek, abortus (het LOT!), polyamorie, complotdenken, seksualiteit (veel seks = onzekere slet!), rouw, spiritualiteit... dat is ook het effect van het enorme aantal levensveranderende onderwerpen dat aangesneden wordt. als je je daar overheen kunt zetten is dit boek trouwens opvallend onbedoeld grappig. jonas kan helaas nog steeds niet meer dan sinterklaasrijmpjes dichten, mocht je het je afvragen. wel een leuk personage, overigens, behalve zijn wappiefase. daarover: het boek druipt zó van de actualiteiten dat het onvermijdelijk bestemd is om een haast onontcijferbaar cultuurartefact te worden, waarover je later jongere generaties uitlegt dat we echt niet allemaal de hele dag aan lachgasflessen lurkten terwijl we chatgpt vroegen om ons uit te leggen hoe we toch de leugen van ons schurfterige spookstudentschap moesten volhouden.
(ik zal overigens ongetwijfeld deel 2 lezen.)
December 17, 2023
Juist. Gaan we! Ik begrijp hoe Francine Oomen exact dezelfde sfeer en structuur aanhoudt als haar originele hoi boeken, maar, zoveel hele grote maars: heel veel elementen die ze benoemt in dit boek (of hoe ze bepaalde problemen beschrijft of erop ingaat) zijn echt niet oke.
En even disclaimer met dit verder lezen want dit werd ook niet benoemd aan het begin van het boek: het kan een trigger warning gebruiken voor heel heel veel dingen en dat je weet waar je aan toe bent: eetstoornissen, homofobie, paniekaanvallen, angstproblemen, drugs, trips, alcoholverslaving, verslaving over het algemeen, trauma, onderdrukking, mishandeling, schurft, rouwverwerking, vaccinaties (of niet), geldproblemen, depressies, klimaatstress (ja allemaal in minder dan 300 pagina's)(en dit is het topje van alles wat is benoemd).
Halverwege het boek (al eerder?) schreef ik hoe het voelde alsof Francine Oomen een lijstje had gemaakt met al deze problemen, stoornissen en dilemma's waar mijn generatie allemaal mee kan zitten en al deze dingen hoe dan ook moest verwerken in één boek. Klopt echt wel dat we veel over dit allemaal nadenken of het ons aan doet, maar alles was zo snel benoemd en verwerkt dat alle problemen ontzettend plat, overdreven en generaliserend voelden. Ik weet ook niet waarom ze wilde benoemen dat menstruerende mensen hun menstruatie kunnen ophouden? Of ik heb iets volledig gemist. En geen idee of ze onderzoek heeft gedaan naar bepaalde stoornissen en mindsets, maar dit is het meest stereotiepe eetstoornis die je kunt beschrijven, en het gaat zeker niet een maand later opeens helemaal beter nadat je die maand ervoor nog volledig in ontkenning zat. En eetpolitie? Woordkeuze past misschien in de stijl van het boek maar met dit soort onderwerpen kun je er echt niet zo kinderlijk over praten. Laatste voorbeeld: ik snap dat Rosa het zich aantrok dat Esther een abortus wilde omdat ze in eerste instantie echt geen kind wilde, maar het lijkt mij echt fout om dit meerdere malen uit te spreken tegen haar dat ze het zo zielig zou vinden voor 'het erwtje' (in niet Rosa's buik) als Esther koos voor een abortus. En dan is het best toevallig dat Esther het kind toch wil houden omdat ze dit zag in ... een visioen.
En dan zijn dit maar voorbeelden, vraag me echt af waarom iedereen het zo fantastisch en nostalgisch vindt? De opmaak en stijl is hetzelfde wat ik ook zie, maar het is bijna of onze problemen er niet zo toe doen en dat we alles groter maken dan het is. Want je eetstoornis is gewoon volgende maand weer over. Of je kunt gewoon met je ouders gaan praten en alles lost zichzelf op. Niet helemaal hoe het werkt.
En rela?
Eind rant :)
En even disclaimer met dit verder lezen want dit werd ook niet benoemd aan het begin van het boek: het kan een trigger warning gebruiken voor heel heel veel dingen en dat je weet waar je aan toe bent: eetstoornissen, homofobie, paniekaanvallen, angstproblemen, drugs, trips, alcoholverslaving, verslaving over het algemeen, trauma, onderdrukking, mishandeling, schurft, rouwverwerking, vaccinaties (of niet), geldproblemen, depressies, klimaatstress (ja allemaal in minder dan 300 pagina's)(en dit is het topje van alles wat is benoemd).
Halverwege het boek (al eerder?) schreef ik hoe het voelde alsof Francine Oomen een lijstje had gemaakt met al deze problemen, stoornissen en dilemma's waar mijn generatie allemaal mee kan zitten en al deze dingen hoe dan ook moest verwerken in één boek. Klopt echt wel dat we veel over dit allemaal nadenken of het ons aan doet, maar alles was zo snel benoemd en verwerkt dat alle problemen ontzettend plat, overdreven en generaliserend voelden. Ik weet ook niet waarom ze wilde benoemen dat menstruerende mensen hun menstruatie kunnen ophouden? Of ik heb iets volledig gemist. En geen idee of ze onderzoek heeft gedaan naar bepaalde stoornissen en mindsets, maar dit is het meest stereotiepe eetstoornis die je kunt beschrijven, en het gaat zeker niet een maand later opeens helemaal beter nadat je die maand ervoor nog volledig in ontkenning zat. En eetpolitie? Woordkeuze past misschien in de stijl van het boek maar met dit soort onderwerpen kun je er echt niet zo kinderlijk over praten. Laatste voorbeeld: ik snap dat Rosa het zich aantrok dat Esther een abortus wilde omdat ze in eerste instantie echt geen kind wilde, maar het lijkt mij echt fout om dit meerdere malen uit te spreken tegen haar dat ze het zo zielig zou vinden voor 'het erwtje' (in niet Rosa's buik) als Esther koos voor een abortus. En dan is het best toevallig dat Esther het kind toch wil houden omdat ze dit zag in ... een visioen.
En dan zijn dit maar voorbeelden, vraag me echt af waarom iedereen het zo fantastisch en nostalgisch vindt? De opmaak en stijl is hetzelfde wat ik ook zie, maar het is bijna of onze problemen er niet zo toe doen en dat we alles groter maken dan het is. Want je eetstoornis is gewoon volgende maand weer over. Of je kunt gewoon met je ouders gaan praten en alles lost zichzelf op. Niet helemaal hoe het werkt.
En rela?
Eind rant :)
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 18, 2023
Francine = queen 👸🏼
Read
September 23, 2023Ik doe het normaal niet maar heb er voor gekozen geen sterren te geven omdat ik dit boek echt niet kan beoordelen op kwaliteit, en daarom las ik het ook niet, ik denk zoals velen, las ik het voor de nostalgie én omdat deze boeken me altijd inzichten gegeven hebben. Ik vond het jammer dat het nogsteeds erg kinderlijk is geschreven omdat de doelgroep nu wel gewoon 20+ is maar het riep wel herinneringen op. Naja ik kan er niet zoveel over zeggen haha, als het volgende deel er is koop en lees ik die ook meteen en zo zal het blijven gaan, wat ik ook van de schrijfstijl enz vind :-‘) ❤️
September 14, 2023
dit was natuurlijk pure nostalgie. het voelde wel ietwat kinderlijk soms, vooral aan het begin. maar misschien waren dat de herinneringen uit de vorige boeken die opgehaald werden ;).
daarnaast kon ik de anti-abortus propaganda niet echt waarderen. desondanks was het een vermakelijk boek, francine did it again!
daarnaast kon ik de anti-abortus propaganda niet echt waarderen. desondanks was het een vermakelijk boek, francine did it again!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
September 5, 2024M’n hele reread van hoe overleef ik is klaar. Wat een rollercoaster whahaha. Vroeger heb ik echt nooit doorgehad hoe onrealistisch met zoveel mogelijk realistische aspecten deze serie is. Als ik Rosa zou zijn en alles zou meemaken wat zij heeft meegemaakt zou ik ook echt heel getraumatiseerd zijn.
Soms vond ik de serie een beetje problematisch, omdat naar mijn idee wat stereotype beelden van bepaalde culturen etc. worden gebruikt. Daar kan ik nooit zo goed tegen. Niet dat soms niet de realiteit is, maar naar mijn idee worden alle extremen gebruikt. Maar daar is deze serie ook voor.
Wat voor rating ik dit boek zou geven? Geen idee. Er worden zoveel realistische dingen samengevoegd in één boek waardoor het juist onrealistisch wordt? Maar ook wordt er goed geschetst hoe je zo erg met jezelf in de knoop kan zitten en dat je niet de enige bent, wat een fijn gevoel geeft.
Maar ik twijfel of ik alle problemen nou een goede schets van onze generatie vindt of juist de kijk van millennials (of ouder) op onze generatie?
Ik heb wel echt genoten van Jonas als wappie, Joya als spieriewierie, Esther als psycholoog en Rosa als slettybetty. En al die afkortingen, geweldig 🫶🏼
Maar een rating? Geen idee. Dit was mijn spreekbeurt 🩷
Soms vond ik de serie een beetje problematisch, omdat naar mijn idee wat stereotype beelden van bepaalde culturen etc. worden gebruikt. Daar kan ik nooit zo goed tegen. Niet dat soms niet de realiteit is, maar naar mijn idee worden alle extremen gebruikt. Maar daar is deze serie ook voor.
Wat voor rating ik dit boek zou geven? Geen idee. Er worden zoveel realistische dingen samengevoegd in één boek waardoor het juist onrealistisch wordt? Maar ook wordt er goed geschetst hoe je zo erg met jezelf in de knoop kan zitten en dat je niet de enige bent, wat een fijn gevoel geeft.
Maar ik twijfel of ik alle problemen nou een goede schets van onze generatie vindt of juist de kijk van millennials (of ouder) op onze generatie?
Ik heb wel echt genoten van Jonas als wappie, Joya als spieriewierie, Esther als psycholoog en Rosa als slettybetty. En al die afkortingen, geweldig 🫶🏼
Maar een rating? Geen idee. Dit was mijn spreekbeurt 🩷
September 27, 2023
Dit boek is een heerlijke guilty pleasure trip down memory lane en leest lekker weg, maar heel goed is het niet. Francine Oomen heeft werkelijk álle problemen van onze generatie in de vier hoofdpersonen gestopt - da's ietwat veel en ongeloofwaardig. Ook moeten ze 25-jarigen voorstellen, maar vond ik ze vooral heel naïef en puberaal, zowel in hun doen en laten als in hun manier van praten (de ene keer praten ze in afko's en de andere keer zegt Rosa iets als "Daar kan Abel de blits mee maken"?! Hallo 1988). Ik vind de hoofdpersonen eerder als negentienjarigen overkomen.
Daarnaast kloppen een heleboel dingen niet. Zo lijkt het leeftijdsverschil tussen Rosa en Abel minder groot dan in de vorige boeken en klopt de algemene informatie over het nemen van een tattoo niet. Ook is het vele gebruik van ChatGPT nogal cringey (wie gebruikt dat programma ooit op deze manier?!) en worden de voice memo's een beetje vreemd weergeven. Het boek had potentie, maar mist een scherpe blik.
Verder wel genoten en uiteraard koop ik het vervolg ook weer.
Daarnaast kloppen een heleboel dingen niet. Zo lijkt het leeftijdsverschil tussen Rosa en Abel minder groot dan in de vorige boeken en klopt de algemene informatie over het nemen van een tattoo niet. Ook is het vele gebruik van ChatGPT nogal cringey (wie gebruikt dat programma ooit op deze manier?!) en worden de voice memo's een beetje vreemd weergeven. Het boek had potentie, maar mist een scherpe blik.
Verder wel genoten en uiteraard koop ik het vervolg ook weer.
April 2, 2025
Hier volgt een mini rant over discmans en tijdlijnen:
Rosa is blijkbaar 25. Onlogisch, want ze ging in 2000 naar de brugklas. Rosa moet minstens halverwege de 30 zijn. Maar oké, als Rosa 25 is in 2023 is ze geboren in 1998. HOE is Rosa opgegroeid met DISCMANS? Tegen de tijd dat ze actief naar muziek ging luisteren waren er al mp3 spelers. En WAAROM zou je dan voor je 14e verjaardag, IN 2012, een cd van de Spice Girls krijgen??? Het jaar waarin Taylor Swift We Are Never Getting Back Together uitbracht. Waarin One Direction groot was. WAT MOET EEN KIND VAN 14 IN 2012 MET DE SPICE GIRLS DIE OP DAT MOMENT AL JAREN UIT ELKAAR WAREN?????
(Om over faxapparaten en inbellen voor internet nog maar te zwijgen)
Ook goed om te weten dat met een paddotrip al je problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Rosa is blijkbaar 25. Onlogisch, want ze ging in 2000 naar de brugklas. Rosa moet minstens halverwege de 30 zijn. Maar oké, als Rosa 25 is in 2023 is ze geboren in 1998. HOE is Rosa opgegroeid met DISCMANS? Tegen de tijd dat ze actief naar muziek ging luisteren waren er al mp3 spelers. En WAAROM zou je dan voor je 14e verjaardag, IN 2012, een cd van de Spice Girls krijgen??? Het jaar waarin Taylor Swift We Are Never Getting Back Together uitbracht. Waarin One Direction groot was. WAT MOET EEN KIND VAN 14 IN 2012 MET DE SPICE GIRLS DIE OP DAT MOMENT AL JAREN UIT ELKAAR WAREN?????
(Om over faxapparaten en inbellen voor internet nog maar te zwijgen)
Ook goed om te weten dat met een paddotrip al je problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Read
December 5, 2023Hoe overleef ik dit boek
October 15, 2023
ik vond dit ZO leuk om te lezen. het boek leest makkelijk weg en ik vind dat Francine op zo’n manier geschreven heeft dat de personages en de verhalen van eerdere boeken weer makkelijk omhoog komen!
ik denk wel dat de lading nostalgie en de verbondenheid die je al met de karakters hebt bijdraagt aan het leesplezier. ben benieuwd hoe het is als je nog nooit een HOI boek hebt gelezen. in elk geval heb ik al zin in het tweede deel.
spoiler:
ik vond het alleen niet zo fijn hoe het onderwerp abortus werd behandeld. er was vooral heel veel gevoel voor het ‘dappere doperwtje’ en weinig voor Esther haar leven die op punt staat drastisch te veranderen. het is haar keus en niet die van Joya of Rosa (of Rooz..).
ik denk wel dat de lading nostalgie en de verbondenheid die je al met de karakters hebt bijdraagt aan het leesplezier. ben benieuwd hoe het is als je nog nooit een HOI boek hebt gelezen. in elk geval heb ik al zin in het tweede deel.
spoiler:
ik vond het alleen niet zo fijn hoe het onderwerp abortus werd behandeld. er was vooral heel veel gevoel voor het ‘dappere doperwtje’ en weinig voor Esther haar leven die op punt staat drastisch te veranderen. het is haar keus en niet die van Joya of Rosa (of Rooz..).
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 8, 2023
Nou nou nou wat een rooooolllllllercoaster. Ergerde me enorm aan dat iedereen echt insane problematiek had en dan allemaal bij elkaar al vond ik het ook goed hoe erover gepraat werd al was dat ook weer cliché maarja clichés zijn niets voor niets clichés. Rosa van Dijk irriteerde me vaak ook, vooral dat zelfdestructieve trok ik soms echt even niet meer. Het toppunt van hysterische dramatiek was voor mij de snelwegscène toen was het voor mij echt wel even klaar met de wanhoop. De dialogen waren wel heel erg tienerboek maar dan gezegd door 25-jarige dus dat vond ik soms ook maf maar wel grappige trip down memory lane. Het einde is best helend en cute en alles komt sortof goed (excuus: spoiler), semi ongeloofwaardig maar ach. Ik wilde wel de hele tijd doorlezen en toch weten wat er met Jonas Esther Joya en Rosa gebeurde maar heb me ook wel echt geïrriteerd dat het in dit boek lijkt alsof je alleen maar echt ongelukkig kan zijn als je of een alcohol/diazepam/lachgasverslaving en/of wappie bent waardoor ik soms de gedachte miste dat je je ook weleens een dag kut kan voelen zonder dat je direct een heftige depressie hebt. CHATgpt mocht van mij ook wegblijven uit dit boek. Mixed feelings toch wel echt in 1 ruk uitgelezen en genoten van de nostalgie. Thx Francine maar nu ist hoofdstuk HOI geloof ik afgelopen voor mij. Groetjez no fear!!
Displaying 1 - 30 of 2,454 reviews