Het is weer aan tussen Rosa en Neuz. Helaas drijven er donkere wolken hun z(w)evende hemel binnen. Rosa’s moeder is erg down na Alexanders dood en Rosa heeft haar handen vol aan het huishouden en aan haar broertje, Appie Garnaal. Dankzij Neuz kan ze alles aan, denkt ze... Maar nóg een verhuizing? Alweer een andere school? En weg van Neuz?
Dit boek gaat over afscheid nemen en opnieuw beginnen. Over jezelf durven zijn en over keuzes maken. Over moeders en dochters. Maar vooral over liefde en vriendschap. Een onmisbaar boek voor iedereen met/zonder verkering, met/zonder depri-moeder en met/zonder masker.
Dit is het achtste deel in de Hoe overleef ik…-serie!
Francine: Ik weet dat Rosa in mijn vorige boeken misschien niet het meest ideale rolmodel was (vanwege het liegen, stelen, vandaliseren, drinken, roken, et cetera), maar geen zorgen! Voortaan zal ze een sterker voorbeeld zijn. In dit boek slaat ze een pedofiel bewusteloos met een kruk. Ik, 9 jaar oud: Vanzelfsprekend!
Ik vind de boeken lang niet meer zo leuk als dat ik ze vroeger vond. Het was wel een goed verhaal met onderwerpen die vandaag de dag nog steeds actueel zijn.
heftige verhaallijnen waar 10-jarige ik dus helemaal geen probleem mee had??? ik herinnerde mij absoluut niets van dit boek, en misschien maar best ook.
Echt zo zo leuk om weer te luisteren, en ik weet nog dat ik vroeger de boeken vanaf dit deel het leukst vond omdat Rosa dan in Amsterdam woont. Maar holy moly wat gebeuren er heftige dingen in Rosa's leven. Het is bijna ongeloofwaardig 😅
Oef deze was ook weer veel te heftig. Depressieve moeder? Nah, niet genoeg; ze moet alcoholverslaafd worden, haar kinderen verwaarlozen en vervolgens haar eigen dochter niet geloven als ze vertelt dat de bejaarde buurman haar probeerde te zoenen (en surprise surprise: Rosa's moeder geloofde Rosa pas toen de buurman iets bij haarzelf probeerde te doen). Laten we zien in het volgende boek of Rosa en haar moeder op miraculeuze wijze over deze drama heen komen.
Eeeen het is weer uit. Rosa verhuisd, alles is poepjes. Francine maakt reclame voor haar mini survivalgids boekje. Rosa maakt nieuwe vrienden. Buurman gaat gekkie. Eeeeeen Neuz is back.
Ik vond dit boek vroeger zo heftig. Zeker omdat de moeder Rosa en Appie verwaarloosde en ik begrijp heel goed dat haar moeder heel verdrietig was na het overlijden van A.A., maar toch ... En dan de storyline met de enge buurman ... Hij was een lopende red flag, ew.
Heftig wel weer om terug te lezen... Alles wat Rosa kan overkomen, overkomt haar ook echt. Maar daardoor zijn de boeken denk ik ook zo herkenbaar voor veel verschillende mensen.
Het blijft een leuke tienerserie, maar wat heb ik me in dit boek weer enorm geërgerd aan haar moeder! Ik hoop niet dat tieners denken dat dit normaal is :O
Ben de serie aan het herlezen en hoe meer ik bij het einde kom, hoe minder ik me ervan kan herinneren. Deze was ook weer een stuk heftiger en dramatischer dan ik nog wist!
Deel zeven uit de populaire 'Hoe overleef ik…' serie. Rosa is weer samen met haar vriendje Neuz. Haar moeder is depressief na het overlijden van haar vriend en Rosa moet daarom voor haar broertje Appie en het huishouden zorgen. Dan krijgt Rosa's moeder een baan in Amsterdam en moeten ze verhuizen. Rosa heeft daar veel moeite mee maar uiteindelijk komt het gelukkig allemaal goed.
De functie van humor in dit boek is hoofdzakelijk het verlichten van problemen. De situatie van Rosa is heel heftig maar de humor in dit boek relativeert de gebeurtenissen. Het leert jongeren wellicht om zelf ook op een luchtige manier met hun 'puberproblemen' om te gaan. (LB 116-117) Daarnaast is een functie van de humor in dit boek het ontladen van spanning. Rosa maakt dezelfde gênante situaties mee als alle meisjes van haar leeftijd. Door het met humor te benaderen worden die ongemakkelijke dingen in het leven ook weer wat minder erg. (LB 113-114)
Op mij had de humor niet het effect dat ik erom moest lachen. Ik denk ook niet dat dat de bedoeling is bij de doelgroep. De humor zorgt er meer voor dat het plezierig is om te lezen. Rosa is een meisje tegen wie de lezers opkijken, met name omdat ze grappig is: ze schrijft en zegt dingen met de nodige humor. Dit heeft ook met de functie van de humor in dit boek te maken; de problemen zijn nooit te groot om er een goeie grap over te kunnen maken. En als Rosa erom kan lachen, "moet ik dat ook kunnen!" denkt de lezer.
In dit boek is met name sprake van taalhumor. Rosa en haar vrienden zijn erg gevat, zo kunnen ze erg ongerijmd uit de hoek komen: "Geen Appie. 'In de badkamer is hij ook niet,' zegt Esther. (…) 'Kan hij zelf de deur openmaken?' (…) 'Nee, niet dat ik weet… O nee, Ez!' 'Nou, hij is in ieder geval niet naar beneden gevallen, anders hadden we hem wel zien liggen.'" (H 71) Een ander voorbeeld van taalhumor, in de vorm van taboedoorbreking, is het 'poepgedicht' op bladzijde 13/14: Appie schijt zijn luiers vol Hoogstwaarschijnlijk voor de lol Want op de plee gaan is niet cool Poep in je broek is een fijn gevoel Lekker klef en heerlijk warm Leve Appies dikke darm! Ook overdrijvende taalhumor in de vorm van hyperbolen komen meerdere keren voor in dit boek. Zoals wanneer Rosa haar nieuwe huis omschrijft aan haar vrienden: "Het is niet eens Amsterdam, het is de Bijlmermeer, een of andere stomme buitenwijk. Als je het gebouw binnenkomt, stinkt het naar pis en overal ligt rotzooi. (…) De lift stinkt zo dat je je adem in moet houden als je erin staat, anders val je flauw. (…) Ik heb helemaal blaren op mijn handen van het schrobben van deze stinkflat." (H 67-68)
Dit boek spreekt met name meisjes aan. Ondanks dat meisjes van twaalf nu geen idee hebben wat MSN is, blijft het een aantrekkelijk boek om te lezen. De problemen zijn tijdloos en herkenbaar, en doordat ze worden gerelativeerd met humor, maakt het hun eigen problemen ook wat minder erg. De 'survivaltips' bieden meisjes houvast in het omgaan met hun alledaagse puberproblemen. Veel meisjes zullen er, naast het plezier van lezen, ook echt wat aan hebben in hun eigen leven.
Hoe overleef ik met/zonder jou? Hoe overleef ik met/zonder jou? is een boek geschreven voor jongeren vanaf ongeveer tien jaar. Het zevende boek uit de Hoe overleef ik-reeks kent veel humor en is vlot geschreven met als opvallende element de vele MSN-gesprekken, mails en sms’jes die in het verhaal verwerkt zijn. De hoofdpersoon heeft aan het begin van het boek weer verkering met Neuz. Rosa’s stiefvader is overleden en hierdoor is haar moeder depressief geworden. Rosa krijgt de verantwoordelijkheid voor haar halfbroertje Appie (Abel) en het huishouden. Het thema afscheid komt tot uiting als Rosa moet verhuizen naar Amsterdam, omdat haar moeder daar een nieuwe baan heeft gevonden. Het boek kent veel humor. De functie van deze humor is vooral het verlichten van problemen (LB blz 116). Door de humor worden problemen als depressie, afscheid en eenzaamheid beter te relativeren. Zo kent het boek een passage (blz. 70) waarbij het hoofdpersonage zich schaamt voor haar thuissituatie tegenover haar beste vriendin. Door een grap van de kant van de vriendin wordt het probleem een stuk lichter en is het hoofdpersonage opgelucht. Iets wat voor veel tieners een herkenbare situatie is, wordt op die manier verlicht en gerelativeerd. Rosa heeft naast volwassen verantwoordelijkheden, zoals de zorg van haar broertje, ook ‘gewone’ puberproblemen, zoals verliefdheid en onzekerheid. In het boek wordt humor dan ook als ontlading van spanning gebruikt (LB blz. 113). Zo beschrijft ze gênante situaties op een grappige manier in mails of maakt er grapjes over. De humor uit zich voornamelijk in taalhumor. Het hoofdpersonage Rosa is erg gevat en gebruikt veel ongerijmde humor. Zo zijn er veel ongebruikelijke uitdrukken, zoals Rosa die haar broertje ‘Appie’ noemt in plaats van Abel, haar droge uitspraken: 'Nou, hij is in ieder geval niet naar beneden gevallen, anders hadden we hem wel zien liggen." (blz. 71) of de hyperbolen. In een mail schrijft ze bijvoorbeeld dat het een mail is van de beeldschone, geestige, slimme meid die soms paars en soms blond haar heeft, een piercing had in haar wenkbrauw, enz… (blz. 5) Vroeger als tienjarig kind verslond ik de boeken van Francine Oomen. Ik vond de situaties herkenbaar en de schrijfstijl zorgde ervoor dat ik bleef lezen. Dit kwam met name door de korte zinnen, het gebruik van e-mail en sms in het boek en de humor. Ik kon echt hardop lachen als ik boeken uit deze serie las. Nu ik het boek nogmaals las, merkte ik wel dat ik de doelgroep niet meer ben. Ik vind het boek leuk geschreven en begrijp de toegevoegde waarde van de e-mails en smsjes maar lig niet meer dubbel van het lachen. Daarvoor zal ik wel te oud zijn. Al weet ik nog wel wat MSN-gesprekken zijn en ik betwijfel of de huidige jeugd dat ook weet. De problemen in dit boek zijn tijdloos en herkenbaar. Een boek voor de hedendaagse pubermeid. Het boek zal dan, ondanks wat verjaarde begrippen nog steeds jonge meiden aanspreken.
Misschien moet ik deze boeken toch maar eens sterren gaan geven want ik vond dit echt leuk doei. Deze serie is nog steeds goed doei. Ik bedoel JA het moet elk vlak van de puberteit erbij betrekken voor iedere lezer but that's why I love it. En Rosa heeft ook nog personageontwikkeling elke keer????? Je verwent me.
MAAR Heleen de Wit: please shut the fuck up en ga naar een psychotherapeut. Het is echt fucking INSANE wat die vrouw haar vijftienjarige dochter aandoet. Ik heb in het vorige boek al een waslijst opgenoemd en die veranderde in dit boek pas helemaal op het einde, toen mevrouw dacht "goh is toch best erg dat ik mijn dochter nu per direct trauma bezorg omdat ik zelf zo fucking onvolwassen ben en haar emotioneel manipuleer door te gaan huilen als ze haar zeer redelijke gevoelens en gedachten naar mij uit". En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ze haar buurman die ze drie weken kende geloofde toen hij beweerde dAT HAAR EIGEN DOCHTER verliefd was op hem en vervolgens HAAR EIGEN DOCHTER níét geloofde toen zij vertelde dat hij haar had aangerand.
Also, Roos, please ga ook naar therapie. Drie aanrandingen in je leven zijn insane vriendin. Therapie mag.
MAAR VERDER, ik vermaakte me echt. Ik hou nu ik ouder ben ineens echt van Rosa als hoofdpersonage. Vroeger vond ik haar irritanter, maar ik snapte haar gewoon nog niet. Ik wilde alleen maar Neuz. Wel fijn om te merken dat dat niet veranderd is nu ik ouder en wijzer ben. Francine wist heus wel wat ze aan het doen was.
(Heb het bij elk boek over vroegere ik en begin me met elk boek meer af te vragen hoeveel vroegere ik van deze boeken geïnternaliseerd heeft want HOE deed ik zo rustig over de heftige shit die hierin gebeurde hellooooo)
Nadat ik het nieuwste hoe overleef ik boek heb gelezen (hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel) bedacht ik me dat ik graag alle hoe overleef ik boeken opnieuw wilde gaan lezen. Dus dat ben ik gaan doen! Dit boek had ik vroeger niet en ook nu kom ik het gek genoeg niet in elk lijstje tegen met de volgorde van de boeken. Terwijl het toch een belangrijk puzzelstuk is in de serie. Rosa doet alsof alles heel goed gaat op school, terwijl ze eigenlijk overloopt in de zorg voor zowel haar moeder als kleine broertje. Haar buurman lijkt aardig, maar blijkt dit helemaal niet te zijn en dan nog die graffiti aan de overkant. Tof verhaal, er gebeurt weer een hoop. Weer leuk geschreven en vol tips en mails!
In het 7de deel (8ste deel als je deel 0 meetelt) alweer van de hoe overleef ik serie. In dit deel gaat het nog niet zo goed met Rosa haar moeder. Ze heeft het moeilijk na het overlijden van Alexander. Rosa vind heel veel steun bij Neuz. Maar is dit nog wel een gezonde relatie? De moeder van Rosa krijgt een nieuwe baan maar wel in Amsterdam. Dat betekend weer verhuizen voor Rosa en Appie. Rosa wil helemaal niet verhuizen en weer naar een nieuwe school. Op school ontmoet ze Joya een klasgenoot waar ze het goed mee kan vinden. Ze komen in een flatgebouw te wonen. Daar woont ook wel een heel erg behulpzame buurman. Heeft hij wel goede intenties?
*I just read the nickname of the boy on the cover and I immediately remembered that I thought his nickname was so dumb. We would call it cringe now.
A question on Reddit made me think about the first romance books I read. I can't remember the first one but these did stuck with me. I can remember my little sister getting them and me borrowing them.
They dealt with some heavy topics later on and she was the kid that enjoyed reading that while I was more avoiding them.
Still from what I can remember was that these were also pretty funny!
Wordt Rosa's moeder nog een beetje leuk in deze serie? Want tot nu is ze in elk boek een ondragelijk personage geweest. Ik snap dat ze het moeilijk heeft na het verlies van haar echtgenoot, maar ze mag echt van geluk spreken dat Rosa weet wat Appie nodig heeft om hem gezond in leven te houdem.
Overigens, wat goed dat, in de tijd dat boek uitkwam in 2004, ook al aandacht was voor overschrijdend gedrag.
This entire review has been hidden because of spoilers.