What do you think?
Rate this book
Un animal chamado néboa
A capacidade de resistencia á dor física ou psicolóxica non se pode medir. Tampouco o grao de maldade que pode chegar a concibir o ser humano. É en situacións límite cando as persoas sacan a relucir comportamentos insólitos, para ben e para mal. No escenario da II Guerra Mundial tiveron lugar episodios tan estarrecedores e crueis que algúns deles resultan imposibles de dixerir. «Un animal chamado néboa» é un libro de relatos onde a ficción se constrúe a partir de diferentes acontecementos sucedidos durante o conflito bélico. O cerco de Leningrado, o naufraxio do buque «USS Indianapolis», os métodos de tortura da banda de criminais ao servizo do italiano Pietro Koch, a realidade das mulleres prostituídas en Mauthausen ou a terrible misión do «Enola Gay» forman parte dalgunhas das historias que compoñen este libro. Escrita de xeito directo e descarnado pero sen perder nunca de vista o contexto histórico, esta obra é un retrato desolador e emocional do comportamento das persoas en circunstancias extremas. Un pulso crítico á condición humana.
208 pages, Paperback
First published June 1, 2015
8 people are currently reading
114 people want to read
About the author
Ledicia Costas
79 books163 followersLedicia Costas es una escritora gallega. Estudió en el instituto de Beade (Vigo) y publicó varios libros como Esmeraldina, a pequena defunta. Empezó a escribir con 12-13 años y tanto le gustó que siguió escribiendo.
Su primera publicación fue la novela Unha estrela no vento en 1999.
En 2015 obtuvo el Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil por Escarlatina, a cociñeira defunta, obra en la que hace gala la tradición gallega de la muerte, con gran sentido del humor.
Unos meses después gana el Premio Lazarillo 2015 por su obra Verne y la vida secreta de las mujeres planta, publicada por la editorial Anaya, donde hace un homenaje al autor de los libros de aventuras.
Su primera publicación fue la novela Unha estrela no vento en 1999.
En 2015 obtuvo el Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil por Escarlatina, a cociñeira defunta, obra en la que hace gala la tradición gallega de la muerte, con gran sentido del humor.
Unos meses después gana el Premio Lazarillo 2015 por su obra Verne y la vida secreta de las mujeres planta, publicada por la editorial Anaya, donde hace un homenaje al autor de los libros de aventuras.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 19 of 19 reviews
April 30, 2024
Este libriño de relatos, reeditado en 2024, original de 2018 es un libro raro en la obra de Ledicia Costas.
Relatos sobre episodios abominables de la Segunda Guerra Mundial. Nada nuevo, podíamos decir. Quizás un tanto deslabazados por falta de unión entre ellos.
Alguno bien documentado y algún otro más flojo.
Es el problema que tengo siempre con los libros de relatos, que los hay mejores y peores y que a veces no se encuentra el verdadero nexo común que los une.
Nada que objetar, los relatos son escalofriantes, todos describen la maldad y la destrucción, pero a mi personalmente, el que más me impactó es el dedicado a Pietro Koch.
Aparentemente uno más de los monstruos que pulularon eses años por Europa y desde luego no de los más conocidos. Precisamente por ello, por la vulgaridad del personaje, por ser un don nadie, su maldad extrema e inhumana destaca más. Me hizo buscar más información sobre él y es todo un viaje al infierno causado por un monstruo.
Desde luego no es un libro de cuentos recomendable para gente o momentos sensibles. Pero creo que es un deber leer y saber lo que pasó y sobre quienes lo hicieron posible.
Relatos sobre episodios abominables de la Segunda Guerra Mundial. Nada nuevo, podíamos decir. Quizás un tanto deslabazados por falta de unión entre ellos.
Alguno bien documentado y algún otro más flojo.
Es el problema que tengo siempre con los libros de relatos, que los hay mejores y peores y que a veces no se encuentra el verdadero nexo común que los une.
Nada que objetar, los relatos son escalofriantes, todos describen la maldad y la destrucción, pero a mi personalmente, el que más me impactó es el dedicado a Pietro Koch.
Aparentemente uno más de los monstruos que pulularon eses años por Europa y desde luego no de los más conocidos. Precisamente por ello, por la vulgaridad del personaje, por ser un don nadie, su maldad extrema e inhumana destaca más. Me hizo buscar más información sobre él y es todo un viaje al infierno causado por un monstruo.
Desde luego no es un libro de cuentos recomendable para gente o momentos sensibles. Pero creo que es un deber leer y saber lo que pasó y sobre quienes lo hicieron posible.
August 9, 2020
“O seu corazón deixa de latexar no intre exacto en que a súa mirada perde de vista a bolboreta de ámbar, que xa conquistou o ceo ruso co azul índigo das súas ás”.
January 7, 2017
Este libro me hizo sufrir TANTO.
4.5 porque todos los relatos me hicieron llorar y "me gustaron" menos el último, aunque creo que también era necesario, no me llegó tanto.
4.5 porque todos los relatos me hicieron llorar y "me gustaron" menos el último, aunque creo que también era necesario, no me llegó tanto.
July 6, 2025
Diferentes historias que che deixan os pelos de punta ao recordar os sucesos da 2ª Guerra Mundial. Por moito que se estude penso que nunca seremos capaces de imaxinar a inmensidade de crueldade que rodea esta época
October 27, 2021
Escoller un libro de #LediciaCostas é sempre garantía total de éxito. Para min, unha das nosas mellores autoras do momento. A sua forma de narrar e explicar os feitos é maravillosa. Non sei, se terá que ver que hasta fai nada escribía só novela xuvenil, pero que gran acerto regalarnos tamen novelas, ou neste caso un libro de relatos...
☢⬇️
Hai duas cousas que descarto (descartaba ... ) sempre, o escoller as miñas lecturas. Unha é a temática de guerras, é outra os relatos curtos. Pois ben, e aquí ambalas duas cousas xuntas! Non o creeredes, pero #unanimalchamadonéboa vai ficar para sempre na miña memoria por moitas cousas distintas, porque é un libro brutal.
☢⬇️
Oxalá queden mestres de historia que sepan contar as cousas con tanto detalle, tanta paixón, e tanta cercanía como está narrado este libro.
Dureza? Moita. Moitisima!
Ledicia comparte datos, que eu descoñecia sobre a II guerra mundial, detalles escalofriantes, outros moi moi curiosos, pero sen dúbida o que mais me impactou foi coñecer de cerca a frialdade tan tremenda de moitos dos implicados. As barbaridades que cometeron cas víctimas ainda despois de mortas... a vida o marxe da guerra, dalgunhas persoas... o sufrimento tan brutal (unha vez mais ) das mulleres, e todo polo que estaban obrigadas a pasar... a néboa non foi o peor da guerra, de verdad que non...
fixoseme duro ler certas cousas, sen embargo coñecelas... parecenme tan necesarias...
☢⬇️
Este libro é de lectura obrigada. Vades quedar tan impactados coma min, xa veredes!!!
☢⬇️
Hai duas cousas que descarto (descartaba ... ) sempre, o escoller as miñas lecturas. Unha é a temática de guerras, é outra os relatos curtos. Pois ben, e aquí ambalas duas cousas xuntas! Non o creeredes, pero #unanimalchamadonéboa vai ficar para sempre na miña memoria por moitas cousas distintas, porque é un libro brutal.
☢⬇️
Oxalá queden mestres de historia que sepan contar as cousas con tanto detalle, tanta paixón, e tanta cercanía como está narrado este libro.
Dureza? Moita. Moitisima!
Ledicia comparte datos, que eu descoñecia sobre a II guerra mundial, detalles escalofriantes, outros moi moi curiosos, pero sen dúbida o que mais me impactou foi coñecer de cerca a frialdade tan tremenda de moitos dos implicados. As barbaridades que cometeron cas víctimas ainda despois de mortas... a vida o marxe da guerra, dalgunhas persoas... o sufrimento tan brutal (unha vez mais ) das mulleres, e todo polo que estaban obrigadas a pasar... a néboa non foi o peor da guerra, de verdad que non...
fixoseme duro ler certas cousas, sen embargo coñecelas... parecenme tan necesarias...
☢⬇️
Este libro é de lectura obrigada. Vades quedar tan impactados coma min, xa veredes!!!
February 16, 2025
Ledicia Costas fai a súa primeira incursión na literatura para adultos co libro Un animal chamado néboa, un compendio de seis relatos crus e descarnados nos que nos mostra sen edulcorantes a resistencia á dor física e psicolóxica que o ser humano pode alcanzar en situacións límite, así como tamén a perversidade da que poden ser capaces algúns dos seres máis abxectos que pisaron a face da terra.
No escenario da Segunda Guerra Mundial tiveron lugar episodios tan crueis e estarrecedores que resultan difíciles de dixerir. É neste contexto no que a autora constrúe a partir de seis acontecementos, historias que nos sobrecoxen e conmóvennos a partes iguais. Cunha extensa investigación e documentación, recrea os episodios que viviron os protagonistas de cada un destes relatos de maneira maxistral.
Da man de Ledicia coñeceremos o que foi o sitio da cidade de Leningrado, como rematou a última misión do buque americano USS Indianapolis, o que foi o estalido da bomba atómica, os métodos que utilizaba o criminal Pietro Koch e os seus secuaces para torturar partisanos, a realidade que tiveron que sufrir moitas mulleres en Mauthausen e Ravensbrück para terminar co axuizamento a tres nazis.
É o primeiro libro que leo desta autora e francamente gustoume moitísimo, a través do seu estilo áxil e envolvente é capaz de mergullarnos coa imaxinación nunha travesía na que case podemos sentir o medo dos seus protagonistas, escoitar as sirenas soar na noite ou percibir o cheiro da descomposición e o abandono.
Foi unha lectura na que descubrín algún episodio da Segunda Guerra Mundial que non coñecía e que me deixou impresionada. Son relatos crus que en verdade eestarrecen, no meu caso os que máis me sobrecoxeron foron o de Leningrado e o do USS Indianapolis.
É un libro que en verdade recomendo moitísimo a todos aqueles que lles guste este infame período da historia da humanidade. É unha obra que merece moito a pena. É unha obra coa que Ledicia advírtenos que os monstros se existen e que é a nosa obrigación que os seus rostros non se desdebuxen na néboa do paso do tempo.
No escenario da Segunda Guerra Mundial tiveron lugar episodios tan crueis e estarrecedores que resultan difíciles de dixerir. É neste contexto no que a autora constrúe a partir de seis acontecementos, historias que nos sobrecoxen e conmóvennos a partes iguais. Cunha extensa investigación e documentación, recrea os episodios que viviron os protagonistas de cada un destes relatos de maneira maxistral.
Da man de Ledicia coñeceremos o que foi o sitio da cidade de Leningrado, como rematou a última misión do buque americano USS Indianapolis, o que foi o estalido da bomba atómica, os métodos que utilizaba o criminal Pietro Koch e os seus secuaces para torturar partisanos, a realidade que tiveron que sufrir moitas mulleres en Mauthausen e Ravensbrück para terminar co axuizamento a tres nazis.
É o primeiro libro que leo desta autora e francamente gustoume moitísimo, a través do seu estilo áxil e envolvente é capaz de mergullarnos coa imaxinación nunha travesía na que case podemos sentir o medo dos seus protagonistas, escoitar as sirenas soar na noite ou percibir o cheiro da descomposición e o abandono.
Foi unha lectura na que descubrín algún episodio da Segunda Guerra Mundial que non coñecía e que me deixou impresionada. Son relatos crus que en verdade eestarrecen, no meu caso os que máis me sobrecoxeron foron o de Leningrado e o do USS Indianapolis.
É un libro que en verdade recomendo moitísimo a todos aqueles que lles guste este infame período da historia da humanidade. É unha obra que merece moito a pena. É unha obra coa que Ledicia advírtenos que os monstros se existen e que é a nosa obrigación que os seus rostros non se desdebuxen na néboa do paso do tempo.
May 13, 2024
Seis relatos ambientados na II GM que me impactaron e que ó rematar cada un deles tiven que parar a respirar e reflexionar sobre o que acababa de pasar. Hai cousas que parece incrible que pasasen de verdade
Cada relato céntrase nun feito concreto aconcecido durante a II GM e teño que recoñer que varios deles non os coñecía. Este é un periodo que nunca deixará de sorprenderme, e non para ben precisamente.
Podedes pensar que ó ser relatos vos ides quedar coma a medias na historia, pois xa vos dito que non, que a pesares das poucas páxinas a dor, a carraxe, o medo e a impotencia séntense en cada un dos poros da pel.
Pero ó mesmo tempo tamén se senten as ganas de vivir, de resistir, de saír adiante.
E como son relatos, son directos, van ó importante sen detenerse en adornos, sen tratar de maquillar a brutalidade do ser humano, sen esconder o malo entre palabras bonitas, logrando que a cada páxina se che encolla o estómago.
Creo que é un libro moi axeitado para aqueles acostumados a ler cusas sobre a IIGM porque en moi poucas páxinas fainos coñecer moitos feitos. E por iso mesmo tamén o recomendo para os que leran pouco ou nada sobre esta época, porque en moi poucas páxinas verán un cadro moi claro do que foron esos días.
@chuspaixonporler graciñas por compartir esas pausas para respirar comigo, que en compañía sempre sentan mellor.
¿Hai algún feito da IIGM que vos impresione mais que o resto?
Cada relato céntrase nun feito concreto aconcecido durante a II GM e teño que recoñer que varios deles non os coñecía. Este é un periodo que nunca deixará de sorprenderme, e non para ben precisamente.
Podedes pensar que ó ser relatos vos ides quedar coma a medias na historia, pois xa vos dito que non, que a pesares das poucas páxinas a dor, a carraxe, o medo e a impotencia séntense en cada un dos poros da pel.
Pero ó mesmo tempo tamén se senten as ganas de vivir, de resistir, de saír adiante.
E como son relatos, son directos, van ó importante sen detenerse en adornos, sen tratar de maquillar a brutalidade do ser humano, sen esconder o malo entre palabras bonitas, logrando que a cada páxina se che encolla o estómago.
Creo que é un libro moi axeitado para aqueles acostumados a ler cusas sobre a IIGM porque en moi poucas páxinas fainos coñecer moitos feitos. E por iso mesmo tamén o recomendo para os que leran pouco ou nada sobre esta época, porque en moi poucas páxinas verán un cadro moi claro do que foron esos días.
@chuspaixonporler graciñas por compartir esas pausas para respirar comigo, que en compañía sempre sentan mellor.
¿Hai algún feito da IIGM que vos impresione mais que o resto?
August 14, 2024
De que vai?
É un conxunto de seis relatos onde se pon de manifesto tanto a capacidade de resistencia do ser humano ante situacións límites como tamén pode ser inmensa a súa capacidade de facer dano, a súa crueldade.
Todos eles teñen como escenario común a Segunda Guerra Mundial e cada un constrúense a partir de diferentes feitos acontecidos no conflito bélico dende a bomba atómica, pasando polos campos de exterminio, traballos forzados, explotación das mulleres, fame......
Opinión persoal!
A pesar da súa dureza, do viscerais que son cada un dos seis relatos que compoñen o libro, supuxéronme un impresionante exercicio emocional.
Ledicia Costas nos relata de forma maxistral seis historias inspiradas nun número igual de feitos acontecidos durante o conflito bélico. Escritas de forma directa, sen adornos, nos que teñen especial protagonismo a dor, o sufrimento pero tamén a gran capacidade de resistencia das vítimas. Pero tamén é un retrato desolador da crueldade humana, da inhumanidade. É arrepiante o que algúns lle poden facer a outras persoas sen sentir en ningún momento piedade e o mesmo tempo gozalo. Isto encólleme a alma.
Un libro impresionante e abraiante do que saín co corazón encollido pero o mesmo tempo do mellor que lin en moito tempo.
É un conxunto de seis relatos onde se pon de manifesto tanto a capacidade de resistencia do ser humano ante situacións límites como tamén pode ser inmensa a súa capacidade de facer dano, a súa crueldade.
Todos eles teñen como escenario común a Segunda Guerra Mundial e cada un constrúense a partir de diferentes feitos acontecidos no conflito bélico dende a bomba atómica, pasando polos campos de exterminio, traballos forzados, explotación das mulleres, fame......
Opinión persoal!
A pesar da súa dureza, do viscerais que son cada un dos seis relatos que compoñen o libro, supuxéronme un impresionante exercicio emocional.
Ledicia Costas nos relata de forma maxistral seis historias inspiradas nun número igual de feitos acontecidos durante o conflito bélico. Escritas de forma directa, sen adornos, nos que teñen especial protagonismo a dor, o sufrimento pero tamén a gran capacidade de resistencia das vítimas. Pero tamén é un retrato desolador da crueldade humana, da inhumanidade. É arrepiante o que algúns lle poden facer a outras persoas sen sentir en ningún momento piedade e o mesmo tempo gozalo. Isto encólleme a alma.
Un libro impresionante e abraiante do que saín co corazón encollido pero o mesmo tempo do mellor que lin en moito tempo.
February 18, 2024
Hoxe veño a falarvos da reedición deste libro de relatos xa publicado en 2015. Seguramente moitos de vós asociedes a Ledicia coa lectura infantil e xuvenil na nosa lingua galega, pero tamén podedes achegarvos a súa obra máis adulta con este título, ou tamén con "Infamia" ou "Golpes de luz".
Nestes relatos de ficción ambientados na Segunda Guerra Mundial, atoparedes reflexado o máis escuro e truculento da raza humana. A autora logra introducirnos de cheo naquela época, mediante seis historias ficticeas baseadas en testemuños, declaracións, , informes xudiciais, etc.
A dor traspasa as sús páxinas dun xeito indescriptible, podes cheirar o fedor da maldade, da morte, da inxustiza... Hai moito escrito sobre esta realidade non tan lonxana no tempo, pero Ledicia consegue sorprender coa súa incríble ambientación.
Prepárate emocionalmente antes de collelo nas túas mans, ten por seguro que non te vai deixar indiferente.
A miña puntuación: 4/5🌈
https://www.instagram.com/p/C3f0laToWOz/
Nestes relatos de ficción ambientados na Segunda Guerra Mundial, atoparedes reflexado o máis escuro e truculento da raza humana. A autora logra introducirnos de cheo naquela época, mediante seis historias ficticeas baseadas en testemuños, declaracións, , informes xudiciais, etc.
A dor traspasa as sús páxinas dun xeito indescriptible, podes cheirar o fedor da maldade, da morte, da inxustiza... Hai moito escrito sobre esta realidade non tan lonxana no tempo, pero Ledicia consegue sorprender coa súa incríble ambientación.
Prepárate emocionalmente antes de collelo nas túas mans, ten por seguro que non te vai deixar indiferente.
A miña puntuación: 4/5🌈
https://www.instagram.com/p/C3f0laToWOz/
January 14, 2021
Los relatos son durísimos, realmente sufres leyendo este libro. Sin embargo, me parece una lectura importante y un libro para tomar conciencia de las atrocidades de la Segunda Guerra Mundial. A pesar de la tristeza y el dolor he sido capaz de encontrar en cada uno de ellos la belleza que transmite la autora con su narración.
April 10, 2025
Un libro de relatos, duro, que narra hechos ocurridos durante la II Guerra Mundial, métodos de tortura, la vida de las mujeres prostitutas en los campos de concentración, auténticas aberraciones difíciles de digerir. Confieso que alguno de los relatos no fui capaz de acabarlo.
June 7, 2022
el relato de un animal chamado néboa💔💔💔
October 10, 2022
3'5
entendo o sentido da división por historias pero para min sería mellor como unha novela completa e así poder entender mellor aos personaxes
(a historia de Martha foi durilla)
entendo o sentido da división por historias pero para min sería mellor como unha novela completa e así poder entender mellor aos personaxes
(a historia de Martha foi durilla)
May 17, 2023
Duro e real. Un libro que todo o mundo debería ler.
January 17, 2024
La primera novela historica que leí.
Me hizo sentir tan bien y tan mal, pero necesitaba seguir leyendo. No es lo mismo saber de la historia a revivirla a través de un libro.
Me hizo sentir tan bien y tan mal, pero necesitaba seguir leyendo. No es lo mismo saber de la historia a revivirla a través de un libro.
September 4, 2024
Me encantó, muy traumática y desgarradora. Una exploración de la guerra con perspectivas diferentes que acaban todas igual de mal, pero como en la vida real. 👍👍
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 11, 2025
E un libro que da moito que pensar, e que non sé pode esquecer.
March 16, 2017
Desgarradora. Recomendable leerla a los pocos. Por eso de darle un respiro a nuestro corazoncito, no quedarnos todo el día con mal cuerpo y no estar moqueando todo el dia.
Displaying 1 - 19 of 19 reviews