What do you think?
Rate this book
Die Blumentöchter #1
Die Blumentöchter
Der Auftakt der großen Blumentöchter-Saga um fünf Frauen, fünf Kontinente und ein großes Geheimnis
Für Dalia ist die Gärtnerei ihrer Großeltern ihr Zuhause. Hier in Cornwall ist sie aufgewachsen, gemeinsam mit ihren vier Cousinen hat sie viele Sommer zwischen den leuchtenden Blumenfeldern verbracht. Nach dem plötzlichen Tod ihrer Großmutter Rose kommen die inzwischen erwachsenen Cousinen im Herrenhaus der Gärtnerei zusammen und machen eine Entdeckung, die für Dalia alles verä ein Brief ihres vermeintlich unbekannten Vaters. Wieso hat Rose ihr verheimlicht, dass sie ihn kennt, Dalias Leerstelle, die sie ihr Leben lang geschmerzt hat? Auf der Suche nach Antworten beschließt sie nach Mexiko zu reisen, um ihren Vater ausfindig zu machen und kommt einer großen Liebe auf die Spur, die an einer Mayastätte ihren Anfang nahm.
Für Dalia ist die Gärtnerei ihrer Großeltern ihr Zuhause. Hier in Cornwall ist sie aufgewachsen, gemeinsam mit ihren vier Cousinen hat sie viele Sommer zwischen den leuchtenden Blumenfeldern verbracht. Nach dem plötzlichen Tod ihrer Großmutter Rose kommen die inzwischen erwachsenen Cousinen im Herrenhaus der Gärtnerei zusammen und machen eine Entdeckung, die für Dalia alles verä ein Brief ihres vermeintlich unbekannten Vaters. Wieso hat Rose ihr verheimlicht, dass sie ihn kennt, Dalias Leerstelle, die sie ihr Leben lang geschmerzt hat? Auf der Suche nach Antworten beschließt sie nach Mexiko zu reisen, um ihren Vater ausfindig zu machen und kommt einer großen Liebe auf die Spur, die an einer Mayastätte ihren Anfang nahm.
529 pages, Kindle Edition
Published April 15, 2024
33 people are currently reading
675 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 97 reviews
January 4, 2025
Нямах търпение да започна тази красота!Корицата и порезките са много красиви и просто те карат да я хванеш в ръка!Става ясно,че това ще е поредица за пет жени.Историята ни запознава с първата-Далия.Всички жени в нейното семейство носят имена на цветя.Майка и е починала вследствие нейното раждане, а баща и е неизвестен и тя е отгледана от баба си и дядо си.Дядо и е починал наскоро,а баба и Роуз умира в началото на романа и когато разчистват нейните документи,намират старо писмо от бащата на Далия, подписано с името Рикардо.От писмото става ясно ,че баща и е мексиканец и че баба и го е излъгала, че и Далия е починала при раждането си .Тя решава да замине за далечната страна,за да потърси корените си,въоръжена само с едно име и голямото си желание да намери баща си.Книгата е четивна и няма отрицателни герои.И може би ако не бях чела "Сестрите" на Лусинда Райли,много щеше да ми хареса.През цялото време докато четях,несъзнателно правех асоциации с тях.Но докато при Лусинда героите са пълнокръвни, обектите и местата са интересно описани и толкова завладяващи, че те карат да търсиш допълнителна информация, тук са поднесени някак като суха материя,а героите са толкова сладникави, все едно са от евтин любовен роман.Имах чувството,че авторката е взела структурата от "Сестрите" и е работила по нея.Някак си липсва мистерията,която те кара да разлистваш страница след страница,за да разбереш какво се случва.Липсват обратите,след които да кажеш-"Уау"!Ако обаче човек се абстрахира от това,романа не е лош.Оценката ми е около 3-3,5 ⭐️,но заради красивата корица завишавам на 4
April 7, 2025
Las hijas de las flores Un maravilloso comienzo para una nueva serie sobre cinco nietas con nombres de flores, de una familia con un vivero de flores en Cornualles, Inglaterra. Este primer libro de la serie se centra en la nieta mayor, Dalia, que descubre una carta de su padre desconocido tras la muerte de su abuela. La carta la lleva a México, donde va en busca de respuestas y tal vez de sí misma.
En los primeros capítulos, obtienes una introducción a la familia y su historia. Hay muchos personajes, pero hay un árbol genealógico al principio que ayuda bastante. La historia se centra en la búsqueda de Dalia y el pasado de su madre Camelia.
El pasado y el presente se alternan con fluidez, lo que le permite aprender más sobre ambas vidas paso a paso. Los personajes realmente cobran vida. Dalia tiene espíritu, es creativa, a veces ingenua y carece de rumbo en su vida y extraña a sus padres y abuelos. Su madre era muy emprendedora y apasionada por los mayas.
Pues con todos estos ingredientes esta historia no me ha terminado de gustar. La historia una vez que llega a México se tornó poco creíble y todo se resuelve a golpe de casualidad. Me ha resultado tanto la historia del presente como del pasado poco creíble.
Una trama similar al primer libro de Lucinda Riley de las siete hermanas salvando las distancias por supuesto.
Poco mas te puedo contar ya que imagino que seguiré leyendo los siguientes libros simplemente por saber el porqué de que la abuela guardara el secreto y el como la autora hilara una trama central para unir los libros .
En conclusión, un libro que prometía ser de mis mejores lecturas y resulta que ha sido una gran decepción. Pero como siempre digo es solo mi opinión como lectora y te animo a leerlo para que podamos comentarlo.
En los primeros capítulos, obtienes una introducción a la familia y su historia. Hay muchos personajes, pero hay un árbol genealógico al principio que ayuda bastante. La historia se centra en la búsqueda de Dalia y el pasado de su madre Camelia.
El pasado y el presente se alternan con fluidez, lo que le permite aprender más sobre ambas vidas paso a paso. Los personajes realmente cobran vida. Dalia tiene espíritu, es creativa, a veces ingenua y carece de rumbo en su vida y extraña a sus padres y abuelos. Su madre era muy emprendedora y apasionada por los mayas.
Pues con todos estos ingredientes esta historia no me ha terminado de gustar. La historia una vez que llega a México se tornó poco creíble y todo se resuelve a golpe de casualidad. Me ha resultado tanto la historia del presente como del pasado poco creíble.
Una trama similar al primer libro de Lucinda Riley de las siete hermanas salvando las distancias por supuesto.
Poco mas te puedo contar ya que imagino que seguiré leyendo los siguientes libros simplemente por saber el porqué de que la abuela guardara el secreto y el como la autora hilara una trama central para unir los libros .
En conclusión, un libro que prometía ser de mis mejores lecturas y resulta que ha sido una gran decepción. Pero como siempre digo es solo mi opinión como lectora y te animo a leerlo para que podamos comentarlo.
June 25, 2024
Nach dem Tod ihrer Großmutter entdeckt Dalia einen Brief ihres Vaters und fragt sich warum ihre Großmutter ihr diesen Brief verheimlicht hat. Kurz entschlossen macht sie sich auf den Weg nach Mexiko, um dort nach ihrem Vater zu suchen.
Ich bin ganz gut in das Buch hineingekommen, fand jedoch zu Beginn die Familienkonstellation etwas schwierig nachzuvollziehen. Dies hat sich jedoch schnell gegeben und ich war gespannt darauf Dalia auf ihrer Reise nach Mexiko zu begleiten.
Dalia war eine sympathisch Protagonistin, wenn auch manchmal ein wenig naiv, was sich gleich zu ihrer Ankunft in Mexiko-Stadt zeigt, wo sie sich ein wenig zu vertrauensseelig zwei Männern anschließt, doch so trifft sie auf Pablo, der sie von nun an bei ihrer Suche unterstützt und die beiden kommen sich nun auch langsam näher.
Die Geschichte konnte mich sehr gut unterhalten und ich fand das Setting in Mexiko und rund um die Maya-Forschung sehr interessant. Gut gefallen hat mir auch, dass die Geschichte in zwei Perspektiven erzählt wird und wir auch die Geschichte von Dalias Mutter und ihrem Vater erfahren. Hier ist das Maya-Setting besonders präsent und man erhält viele interessant Einblicke in die Maya, aber auch mexikanische Kultur.
Die Liebesgeschichte hat mir ebenfalls gut gefallen und sie entwickelt sich nicht zu überstürzt.
Ich bin sehr gespannt auf die weiteren Teile der Reihe.
Ich bin ganz gut in das Buch hineingekommen, fand jedoch zu Beginn die Familienkonstellation etwas schwierig nachzuvollziehen. Dies hat sich jedoch schnell gegeben und ich war gespannt darauf Dalia auf ihrer Reise nach Mexiko zu begleiten.
Dalia war eine sympathisch Protagonistin, wenn auch manchmal ein wenig naiv, was sich gleich zu ihrer Ankunft in Mexiko-Stadt zeigt, wo sie sich ein wenig zu vertrauensseelig zwei Männern anschließt, doch so trifft sie auf Pablo, der sie von nun an bei ihrer Suche unterstützt und die beiden kommen sich nun auch langsam näher.
Die Geschichte konnte mich sehr gut unterhalten und ich fand das Setting in Mexiko und rund um die Maya-Forschung sehr interessant. Gut gefallen hat mir auch, dass die Geschichte in zwei Perspektiven erzählt wird und wir auch die Geschichte von Dalias Mutter und ihrem Vater erfahren. Hier ist das Maya-Setting besonders präsent und man erhält viele interessant Einblicke in die Maya, aber auch mexikanische Kultur.
Die Liebesgeschichte hat mir ebenfalls gut gefallen und sie entwickelt sich nicht zu überstürzt.
Ich bin sehr gespannt auf die weiteren Teile der Reihe.
July 13, 2025
Приятна и непретенциозна сага за пет дъщери с имена на цветя.
Запознаваме се с едно необикновено и сплотено семейство, в което се оказва, че има дълго скрити тайни. Напомни ми на поредицата за седемте сестри на Лусинда Райли.
Първата книга е за най-голямата внучка на Роуз - Далия. Появява се скрито писмо от нейния баща, в което баба ѝ му е съобщила, че майката и дъщерята са починали при раждането. Тя е изумена и предприема пътуване към Мексико в опит да открие баща си и своите корени.
Далия е несигурна героиня, настроенията ѝ се менят често и поради доверчивостта си попада в неприятни ситуации. Въпреки това, харесах историята ѝ, научих много за маите и разкопките в Чичен Ица.
С книгата си направих едно малко културно и кулинарно пътешествие из Мексико, гмурках се с героите, рисувах, изследвах и се влюбвах.
Стилът на авторката е лек, приятен, четивен и малко захаросан. Всичко се нареждаше както трябва за героите, а Далия успя лесно да намери баща си по малкото следи, които имаше за него.
Немските автори имат един приятен стил на писане и дарбата да представят интересни семейни саги. Те успяват така да опишат злополучието и нещастието на героите си, че да не изглежда прекалено драматично. Това придава една лекота на четене, особено при силно емоционални читатели като мен.
Ако търсите силни усещания, значи книгата не е за вас.
Препоръчвам я на всички, които нямат против лежерния стил на писане и харесват пътешествията и семейните истории.
Току-що издателство Лемур ни зарадва с втората книга от поредицата и нямам търпение да подхвана и нея. Този път ще пътувам до Исландия. Ще се видим там, ако решите да я четете :).
Запознаваме се с едно необикновено и сплотено семейство, в което се оказва, че има дълго скрити тайни. Напомни ми на поредицата за седемте сестри на Лусинда Райли.
Първата книга е за най-голямата внучка на Роуз - Далия. Появява се скрито писмо от нейния баща, в което баба ѝ му е съобщила, че майката и дъщерята са починали при раждането. Тя е изумена и предприема пътуване към Мексико в опит да открие баща си и своите корени.
Далия е несигурна героиня, настроенията ѝ се менят често и поради доверчивостта си попада в неприятни ситуации. Въпреки това, харесах историята ѝ, научих много за маите и разкопките в Чичен Ица.
С книгата си направих едно малко културно и кулинарно пътешествие из Мексико, гмурках се с героите, рисувах, изследвах и се влюбвах.
Стилът на авторката е лек, приятен, четивен и малко захаросан. Всичко се нареждаше както трябва за героите, а Далия успя лесно да намери баща си по малкото следи, които имаше за него.
Немските автори имат един приятен стил на писане и дарбата да представят интересни семейни саги. Те успяват така да опишат злополучието и нещастието на героите си, че да не изглежда прекалено драматично. Това придава една лекота на четене, особено при силно емоционални читатели като мен.
Ако търсите силни усещания, значи книгата не е за вас.
Препоръчвам я на всички, които нямат против лежерния стил на писане и харесват пътешествията и семейните истории.
Току-що издателство Лемур ни зарадва с втората книга от поредицата и нямам търпение да подхвана и нея. Този път ще пътувам до Исландия. Ще се видим там, ако решите да я четете :).
May 23, 2024
Leider nicht mein Geschmack
Das wunderschöne Cover mit der Maya-Stätte und der Farbschnitt mit den Blumen versprechen ein traumhaftes Setting. Das Buch ist wirklich ein Hingucker!
Ich kannte Tessa Collins vorher nicht. Am Anfang hat mir der flüssige Schreibstil gefallen. Ich bin gut in die Geschichte reingekommen und fand Dalias große Familie mit den unterschiedlichen Charakteren interessant und sympathisch. Auf der ersten Seite gibt es sogar einen Stammbaum, der mir sehr geholfen hat bei den vielen Namen. Das Geheimnis um Dalias Mutter hat meine Neugier sofort geweckt.
Als Dalia dann aber in Mexiko ankommt in Kapitel 5, hat sich meine positive Meinung leider schnell geändert. Leider konnte mich das Buch ab da nicht mehr inhaltlich erreichen. Es wirkt vieles zu konstruiert und unrealistisch. Zum Beispiel kann ich mir einfach nicht vorstellen, dass eine Frau direkt nach ihrer Ankunft sich ansprechen lässt von Männern am Flughafen in einer gefährlichen Stadt und mit ihnen alleine in ein Auto steigt. Und dann freiwillig in der gefährlichsten Gegend in ihre Wohnung geht. Das war mir alles bereits am Anfang zu viel des Guten. Auch der Schreibstil hat mich zunehmend weniger überzeugt. Es gibt ständig Wiederholungen, da sich Dalia immer wieder dieselben Gedanken macht und es selten zu einer Handlung kommt. Beim Lesen war ich deshalb leider oft genervt. Ihre aufkeimenden Gefühle für einen Mann konnten mich leider bis zum Schluss nicht überzeugen.
Gefallen haben mir definitiv die Beschreibungen der Maya-Stätten. Dieses Thema war interessant und gut recherchiert. Auch die Sichtweise von Dalias Mutter über die Forschung dort habe ich gerne gelesen.
Insgesamt konnte mich das Buch leider nicht überzeugen. Mir hat die Authentizität der Liebesgeschichten gefehlt. Es wirkt leider vieles zu konstruiert und unrealistisch.
Das wunderschöne Cover mit der Maya-Stätte und der Farbschnitt mit den Blumen versprechen ein traumhaftes Setting. Das Buch ist wirklich ein Hingucker!
Ich kannte Tessa Collins vorher nicht. Am Anfang hat mir der flüssige Schreibstil gefallen. Ich bin gut in die Geschichte reingekommen und fand Dalias große Familie mit den unterschiedlichen Charakteren interessant und sympathisch. Auf der ersten Seite gibt es sogar einen Stammbaum, der mir sehr geholfen hat bei den vielen Namen. Das Geheimnis um Dalias Mutter hat meine Neugier sofort geweckt.
Als Dalia dann aber in Mexiko ankommt in Kapitel 5, hat sich meine positive Meinung leider schnell geändert. Leider konnte mich das Buch ab da nicht mehr inhaltlich erreichen. Es wirkt vieles zu konstruiert und unrealistisch. Zum Beispiel kann ich mir einfach nicht vorstellen, dass eine Frau direkt nach ihrer Ankunft sich ansprechen lässt von Männern am Flughafen in einer gefährlichen Stadt und mit ihnen alleine in ein Auto steigt. Und dann freiwillig in der gefährlichsten Gegend in ihre Wohnung geht. Das war mir alles bereits am Anfang zu viel des Guten. Auch der Schreibstil hat mich zunehmend weniger überzeugt. Es gibt ständig Wiederholungen, da sich Dalia immer wieder dieselben Gedanken macht und es selten zu einer Handlung kommt. Beim Lesen war ich deshalb leider oft genervt. Ihre aufkeimenden Gefühle für einen Mann konnten mich leider bis zum Schluss nicht überzeugen.
Gefallen haben mir definitiv die Beschreibungen der Maya-Stätten. Dieses Thema war interessant und gut recherchiert. Auch die Sichtweise von Dalias Mutter über die Forschung dort habe ich gerne gelesen.
Insgesamt konnte mich das Buch leider nicht überzeugen. Mir hat die Authentizität der Liebesgeschichten gefehlt. Es wirkt leider vieles zu konstruiert und unrealistisch.
April 14, 2025
Ce roman saura ravir les adeptes des sagas familiales, où les secrets ne sont pas si bien gardés 🤭
On part à la rencontre de Dalia, qui vit depuis toujours dans le manoir de ses grands-parents, en Cornouailles. Elle y a grandi sans ses parents, mais entourée de ses cousines. Quand leur grand-mère rose décède, la famille se réunit et découvre une lettre du père de Dalia, que personne n’a jamais connu. Dalia s’interroge sur ses parents et sur les raisons qui ont poussé ses grands-parents à lui cacher l’existence d’un père. L’histoire nous emmène alors sur les routes du Mexique, sur les traces de ce père inconnu. Entre secrets, mythes mayas et quête de soi, on embarque dans un voyage touchant. Au-delà de la quête d’un parent, Dalia cherche un sens à sa vie.
Ce premier tome pose le décor et laisse entendre que le mystère qui entoure Dalia n’est pas le seul…et je lirai la suite avec plaisir ! J’espère qu’elle saura me surprendre et dissimuler quelques secrets 🤫
J’ai apprécié ma lecture, mais je suis quand même restée sur ma faim. J’ai trouvé l’histoire assez plate, certains éléments sont beaucoup trop rapides et peuvent parfois manquer de crédibilité.
Je garde cependant à l’esprit qu’il s’agit d’un premier tome et que la suite réserve très certainement de belles surprises.
En bref, un début de saga plutôt prometteur qui m’a donné envie de lire la suite. Si je n’ai pas adhéré à toute l’histoire, j’ai aimé suivre les personnages dans leurs quêtes personnelles, et découvrir le Mexique à travers les yeux de Dalia.
On part à la rencontre de Dalia, qui vit depuis toujours dans le manoir de ses grands-parents, en Cornouailles. Elle y a grandi sans ses parents, mais entourée de ses cousines. Quand leur grand-mère rose décède, la famille se réunit et découvre une lettre du père de Dalia, que personne n’a jamais connu. Dalia s’interroge sur ses parents et sur les raisons qui ont poussé ses grands-parents à lui cacher l’existence d’un père. L’histoire nous emmène alors sur les routes du Mexique, sur les traces de ce père inconnu. Entre secrets, mythes mayas et quête de soi, on embarque dans un voyage touchant. Au-delà de la quête d’un parent, Dalia cherche un sens à sa vie.
Ce premier tome pose le décor et laisse entendre que le mystère qui entoure Dalia n’est pas le seul…et je lirai la suite avec plaisir ! J’espère qu’elle saura me surprendre et dissimuler quelques secrets 🤫
J’ai apprécié ma lecture, mais je suis quand même restée sur ma faim. J’ai trouvé l’histoire assez plate, certains éléments sont beaucoup trop rapides et peuvent parfois manquer de crédibilité.
Je garde cependant à l’esprit qu’il s’agit d’un premier tome et que la suite réserve très certainement de belles surprises.
En bref, un début de saga plutôt prometteur qui m’a donné envie de lire la suite. Si je n’ai pas adhéré à toute l’histoire, j’ai aimé suivre les personnages dans leurs quêtes personnelles, et découvrir le Mexique à travers les yeux de Dalia.
May 19, 2025
2.5 ⭐️
November 3, 2025
Iskreno, bilo mi je malo predvidljivo. Na početku mi je bilo teško uvući se u priču o civilizaciji Maja ali posle je to bilo ono zanimljivo što je izvuklo neku srednju ocjenu. Zanimljiva su mi imena svih likova koji su u srodstvu sa Dalijom, pa ću vjerovatno dati šansu ostalim knjigama.
July 11, 2025
Tessa Collins nos ofrece una novela profunda y luminosa sobre los vínculos femeninos, los silencios heredados y las raíces que nos definen.
Historia que se desarrolla entre el pasado y el presente.
Una narrativa emocional y cuidada, sin caer en lo melodramático.
Me recordó mucho a las siete hermanas de Lucinda Riley.
Posdata: Pero nunca olvidéis que la historia que cuenta un libro no siempre es igual.
Extractos de los libros:
Las flores son las palabras más bellas de la naturaleza.
El que nada pregunta, nada descubre.
El pasado es importante para que podamos comprender el presente
Historia que se desarrolla entre el pasado y el presente.
Una narrativa emocional y cuidada, sin caer en lo melodramático.
Me recordó mucho a las siete hermanas de Lucinda Riley.
Posdata: Pero nunca olvidéis que la historia que cuenta un libro no siempre es igual.
Extractos de los libros:
Las flores son las palabras más bellas de la naturaleza.
El que nada pregunta, nada descubre.
El pasado es importante para que podamos comprender el presente
August 1, 2024
Het verhaal speelt zich af op Blooming Hall, een landgoed in Cornwall. Deze plek is de ontmoetingsplaats van 5 nichtjes en is eigendom van hun grootouders. Wanneer na het overlijden van hun grootvader ook hun grootmoeder sterft, komen de 5 nichten samen op deze plaats vol herinneringen. Wat ze op dat moment nog niet weten is dat Granny met een groot geheim gestorven is. Dit geheim heeft te maken met Dalia, een kleindochter wiens moeder gestorven is tijdens de bevalling. Haar vader heeft ze nooit gekend. Tijdens het opruimen vindt ze een brief en komt zo meer te weten over haar vader. Een man ‘Ricardo’ uit Mexico, meer info heeft ze niet. Dalia wil kost wat kost haar vader ontmoeten. Ze besluit een vlucht naar Mexico te boeken om haar vader 'Ricardo' te zoeken. En wij als lezer reizen met haar mee. We volgen een zoektocht naar een speld in een hooiberg…
Om te beginnen: wat een vrolijke kaft heeft dit boek! De kleuren en de bloemen spreken me meteen aan. Het was mijn eerste verhaal van auteur Tessa Collins maar ik kijk nu al uit naar het vervolg. In het begin van het boek komen heel wat namen aan bod. Hier had ik het even moeilijk mee en was daardoor af en toe even de draad kwijt. Na deze kennismaking zoomen we in op het verhaal van Dalia en Camellia en leest het ook veel vlotter. De hoofdstukken wisselen zich af tussen het heden, met Dalia, en het verleden, met haar moeder Camellia. Hierdoor krijg je een duidelijk beeld van heel het verhaal. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel door het boek heen bent. De thema’s uit het verhaal zijn vooral familie, vriendschap en liefde. Dit wordt mooi aangevuld met de Mexicaanse cultuur. Soms lijkt het wel alsof je mee in Mexico bent. Als besluit wil ik dit boek zeker aanraden als een aangename, vlotte roman. Het plot van het boek laat je al voelen dat dit verhaal de start van een serie is. Een einde waarbij ik nu al het vervolg wil weten. Ik denk dat we dan kennismaken met een ander nichtje uit de familie. Ik kijk er alvast naar uit!
Bedankt @harpercollins_holland en @worldofromancenl dat ik dit boek al eerder mocht lezen. Het is verkrijgbaar vanaf 6 augustus.
Instagram ♥ dejuf.leest
Om te beginnen: wat een vrolijke kaft heeft dit boek! De kleuren en de bloemen spreken me meteen aan. Het was mijn eerste verhaal van auteur Tessa Collins maar ik kijk nu al uit naar het vervolg. In het begin van het boek komen heel wat namen aan bod. Hier had ik het even moeilijk mee en was daardoor af en toe even de draad kwijt. Na deze kennismaking zoomen we in op het verhaal van Dalia en Camellia en leest het ook veel vlotter. De hoofdstukken wisselen zich af tussen het heden, met Dalia, en het verleden, met haar moeder Camellia. Hierdoor krijg je een duidelijk beeld van heel het verhaal. De korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel door het boek heen bent. De thema’s uit het verhaal zijn vooral familie, vriendschap en liefde. Dit wordt mooi aangevuld met de Mexicaanse cultuur. Soms lijkt het wel alsof je mee in Mexico bent. Als besluit wil ik dit boek zeker aanraden als een aangename, vlotte roman. Het plot van het boek laat je al voelen dat dit verhaal de start van een serie is. Een einde waarbij ik nu al het vervolg wil weten. Ik denk dat we dan kennismaken met een ander nichtje uit de familie. Ik kijk er alvast naar uit!
Bedankt @harpercollins_holland en @worldofromancenl dat ik dit boek al eerder mocht lezen. Het is verkrijgbaar vanaf 6 augustus.
Instagram ♥ dejuf.leest
November 1, 2024
Recensie: Tessa Collins - De bloemendochters
Een heerlijk begin van een nieuwe serie over vijf kleindochters met bloemennamen, van een familie met bloemenkwekerij in het Engelse Cornwall. Dit eerste boek uit de serie richt zich op de oudste kleindochter, Dalia, die na het overlijden van haar oma een brief ontdekt van haar onbekende vader. De brief leidt haar naar Mexico, waar ze op zoek gaat naar antwoorden en misschien wel zichzelf.
In de eerste hoofdstukken krijg je een introductie van de familie en hun geschiedenis. Er zijn veel personages, en de stamboom aan het begin is dan ook een welkome toevoeging om het overzicht te bewaren. Het verhaal richt zich vervolgens op Dalia's zoektocht en het verleden van haar moeder Camellia. Heden en verleden wisselen elkaar vloeiend af, waardoor je stap voor stap meer te weten komt over beide levens. De personages komen echt tot leven. Dalia heeft pit, is creatief, soms naief en mist richting in haar leven en mist haar ouders en grootouders. Haar moeder was erg ondernemend en gepassioneerd over de Maya’s.
Hoewel het verhaal af en toe wat voorspelbaar aanvoelt, blijft de opbouw sterk, en de schrijfster weet de spanning goed vast te houden tot het einde. Door de nieuwe ontmoetingen, de Mexicaanse cultuur en geschiedenis, heerlijk eten en de prachtige beschrijvingen van o.a. Maya-locaties blijf je geboeid. De schrijfstijl is vlot en toegankelijk, maar er waren een paar vertaalkeuzes die me wat stoorden, zoals “mum” en “dad” in plaats van “mama” en “papa”. Ik heb bewondering voor een auteur die serie neerzet, waar al vijf delen van gepland staan. Ik ben nu al benieuwd naar deel twee, dat zich afspeelt in IJsland.
De bloemendochters is een verhaal vol familie, liefde, vriendschap, zelfontdekking, en de zoektocht naar roots die leidt naar een nieuw begin—een aanrader voor fans van meeslepende familiesaga’s met een vleugje avontuur en cultuur.
Een heerlijk begin van een nieuwe serie over vijf kleindochters met bloemennamen, van een familie met bloemenkwekerij in het Engelse Cornwall. Dit eerste boek uit de serie richt zich op de oudste kleindochter, Dalia, die na het overlijden van haar oma een brief ontdekt van haar onbekende vader. De brief leidt haar naar Mexico, waar ze op zoek gaat naar antwoorden en misschien wel zichzelf.
In de eerste hoofdstukken krijg je een introductie van de familie en hun geschiedenis. Er zijn veel personages, en de stamboom aan het begin is dan ook een welkome toevoeging om het overzicht te bewaren. Het verhaal richt zich vervolgens op Dalia's zoektocht en het verleden van haar moeder Camellia. Heden en verleden wisselen elkaar vloeiend af, waardoor je stap voor stap meer te weten komt over beide levens. De personages komen echt tot leven. Dalia heeft pit, is creatief, soms naief en mist richting in haar leven en mist haar ouders en grootouders. Haar moeder was erg ondernemend en gepassioneerd over de Maya’s.
Hoewel het verhaal af en toe wat voorspelbaar aanvoelt, blijft de opbouw sterk, en de schrijfster weet de spanning goed vast te houden tot het einde. Door de nieuwe ontmoetingen, de Mexicaanse cultuur en geschiedenis, heerlijk eten en de prachtige beschrijvingen van o.a. Maya-locaties blijf je geboeid. De schrijfstijl is vlot en toegankelijk, maar er waren een paar vertaalkeuzes die me wat stoorden, zoals “mum” en “dad” in plaats van “mama” en “papa”. Ik heb bewondering voor een auteur die serie neerzet, waar al vijf delen van gepland staan. Ik ben nu al benieuwd naar deel twee, dat zich afspeelt in IJsland.
De bloemendochters is een verhaal vol familie, liefde, vriendschap, zelfontdekking, en de zoektocht naar roots die leidt naar een nieuw begin—een aanrader voor fans van meeslepende familiesaga’s met een vleugje avontuur en cultuur.
October 15, 2024
De bloemendochters is het eerste deel van een serie. Als ik de korte inhoud lees, zou het boek een aanrader kunnen zijn voor fans van de zeven zussen. Daarom duurde het ook even voor ik het boek opgepakt had. Ik wou eerst die serie uitlezen voor ik begon aan een nieuwe “familie”-serie.
Dit eerste deel gaat over Dahlia. Dahlia werd opgevoed door haar grootouders omdat haar moeder overleden is en haar vader kent ze niet. Niemand weet iets over hem. Of dat denkt ze tenminste. Als haar oma overlijdt vindt ze een brief in haar werkkamer die aangeeft dat haar grootmoeder wel degelijk ooit contact gehad heeft met haar vader. Het enige wat ze hiermee ontdekt is dat hij in Mexico woont. Dahlia is toe aan een avontuur dus besluit ze naar Mexico te trekken in de hoop dat ze haar vader daar zal vinden. Daar leert ze Pablo kennen een Mexicaanse jonge man die haar helpt in haar zoektocht naar haar vader maar ze vindt wel wat meer bij hem.
Het boek heeft heel veel personages. Zeker rond de familie van Dahlia. Bovendien hebben ze dan ook nog eens allemaal bloemennamen dus je moet er wel even je aandacht bijhouden. Er staat wel een familie-stamboom in het boek als geheugensteuntje.
Het verhaal speelt zich af in het heden (Dahlia op zoek naar haar vader) en in het verleden waarbij we lezen hoe Dahlia’s moeder Ricardo, haar vader leert kennen en voor de charmes van de knappe en intelligente Mexicaanse man valt tijdens een stage als archeologe.
Het is een fijne, eerder trage, roman met een aangename schrijfstijl en veel personages. De vergelijking met De zeven zussen is wel correct tot op zekere hoogte. Een vrouw die op zoek gaat naar haar verleden, dat ze vindt in een andere werelddeel. Maar de schrijfstijl is anders, het overkoepelende verhaal is (voorlopig) minder aanwezig. Maar misschien verandert dit in het tweede deel.
Dit eerste deel gaat over Dahlia. Dahlia werd opgevoed door haar grootouders omdat haar moeder overleden is en haar vader kent ze niet. Niemand weet iets over hem. Of dat denkt ze tenminste. Als haar oma overlijdt vindt ze een brief in haar werkkamer die aangeeft dat haar grootmoeder wel degelijk ooit contact gehad heeft met haar vader. Het enige wat ze hiermee ontdekt is dat hij in Mexico woont. Dahlia is toe aan een avontuur dus besluit ze naar Mexico te trekken in de hoop dat ze haar vader daar zal vinden. Daar leert ze Pablo kennen een Mexicaanse jonge man die haar helpt in haar zoektocht naar haar vader maar ze vindt wel wat meer bij hem.
Het boek heeft heel veel personages. Zeker rond de familie van Dahlia. Bovendien hebben ze dan ook nog eens allemaal bloemennamen dus je moet er wel even je aandacht bijhouden. Er staat wel een familie-stamboom in het boek als geheugensteuntje.
Het verhaal speelt zich af in het heden (Dahlia op zoek naar haar vader) en in het verleden waarbij we lezen hoe Dahlia’s moeder Ricardo, haar vader leert kennen en voor de charmes van de knappe en intelligente Mexicaanse man valt tijdens een stage als archeologe.
Het is een fijne, eerder trage, roman met een aangename schrijfstijl en veel personages. De vergelijking met De zeven zussen is wel correct tot op zekere hoogte. Een vrouw die op zoek gaat naar haar verleden, dat ze vindt in een andere werelddeel. Maar de schrijfstijl is anders, het overkoepelende verhaal is (voorlopig) minder aanwezig. Maar misschien verandert dit in het tweede deel.
July 29, 2024
De Bloemendochters: 4 ⭐️
Nadat Dalia haar granny sterft en er een brief opduikt van haar vader Ricardo, gaat Dalia in Mexico op zoek naar haar vader. Het enige aanknopingspunt dat ze heeft is zijn voornaam en de plaats waar haar moeder vroeger een beurs kreeg om de Maya´s de bestuderen. Ik kan alvast verklappen dat de zoektocht niet zonder strubbelingen verloopt.
Ik vond het een fijn boek om te lezen op vakantie. Het begin van het boek vond ik best verwarrend, omdat er heel veel personages geïntroduceerd werden op enkele bladzijdes tijd, maar vanaf het verhaal zich toespitst op Dalia haar zoektocht, las het vlot weg! Door de beschrijvingen van het Mexicaanse land, het eten en de cultuur zou ik al meteen het vliegtuig op willen stappen. In het boek ontluikt zich ook een mooie romance, wat ik ook wel altijd graag zie ontstaan. Voor wie, net als mij, fan is van de ´Zeven zussen´-reeks, is dit boek vast en zeker een aanrader. Ik kijk al uit naar de volgende boeken!
Ik ontving het boek als #recensieexemplaar van @harpercollins_holland @worldofromancenl dus dankjewel hiervoor!
Nadat Dalia haar granny sterft en er een brief opduikt van haar vader Ricardo, gaat Dalia in Mexico op zoek naar haar vader. Het enige aanknopingspunt dat ze heeft is zijn voornaam en de plaats waar haar moeder vroeger een beurs kreeg om de Maya´s de bestuderen. Ik kan alvast verklappen dat de zoektocht niet zonder strubbelingen verloopt.
Ik vond het een fijn boek om te lezen op vakantie. Het begin van het boek vond ik best verwarrend, omdat er heel veel personages geïntroduceerd werden op enkele bladzijdes tijd, maar vanaf het verhaal zich toespitst op Dalia haar zoektocht, las het vlot weg! Door de beschrijvingen van het Mexicaanse land, het eten en de cultuur zou ik al meteen het vliegtuig op willen stappen. In het boek ontluikt zich ook een mooie romance, wat ik ook wel altijd graag zie ontstaan. Voor wie, net als mij, fan is van de ´Zeven zussen´-reeks, is dit boek vast en zeker een aanrader. Ik kijk al uit naar de volgende boeken!
Ik ontving het boek als #recensieexemplaar van @harpercollins_holland @worldofromancenl dus dankjewel hiervoor!
September 15, 2024
Insgesamt ein sehr rundes Buch mit einer schönen Storyline.
Einzige Kritikpunkte für mich: die Gefühle im Buch sind für mich immer ein wenig zu stark ausformuliert, dadurch kriegt man schnell den Eindruck das es kitschig ist.
Ich würde aber aufjedenfall auch die weiteren teile lesen.
Einzige Kritikpunkte für mich: die Gefühle im Buch sind für mich immer ein wenig zu stark ausformuliert, dadurch kriegt man schnell den Eindruck das es kitschig ist.
Ich würde aber aufjedenfall auch die weiteren teile lesen.
September 25, 2024
Bijna in 1 adem uitgelezen ( weer werken 🙈 ) wachten op deel 2 want het verhaal gaat nog lang door denk ik zo
January 13, 2025
Minder langdradig dan de 7 zussen, even verslavend 😃
April 19, 2025
Kein Vergleich zu Lucinda Rileys Schwesternsaga, aber es liest sich gut und macht Lust, alle Blumenkinder kennenzulernen.
June 2, 2025
Ik heb een nieuwe serie gevonden
August 12, 2025
Even inkomen vanwege alle personen maar daarna in een ruk uitgelezen!
April 8, 2025
Lo empecé a leer con mucha ilusión pero siento reconocer que no me ha gustado. Me ha parecido una mala copia de las siete hermanas. El viaje a México de la primera de las primas que la autora pretende que conozcamos, está rodeado de situaciones inverosímiles. Le sobran por lo menos la mitad de las páginas, perdiéndose en descripciones de la geografía, historia, monumentos y costumbres mexicanas, además de estar rodeado de tópicos y resultar muy repetitivo en ciertos temas. Quizás una guía de viajes hubiese cumplido la misma función. Una lástima pero, como lo he visto todo muy predecible, no voy a leer la vida de las siguientes primas.
March 3, 2025
Категорично клоня към критичната страна на нещата. Виня изцяло липсата на необходимите знания у авторката, която няма нищо общо нито с англичаните, нито с мексиканците, но решава да пише за тях, че да е по-интересно и предизвикателно.
Започвам с това, че имах проблеми с главните героини Далия и починалата �� майка Камелия, които никак не харесах и не разбрах. Намерих ги наивни, доверчиви и твърде импулсивни, за да е здравословно. И докато Камелия можеше да бъде извинена от своята младост, то Далия е 28 годишна жена, когато решава да замине сама, без каквато и да е подготовка за Мексико в търсене на игла в копа сено, сиреч баща си, за когото знае единствено, че се казва Рикардо и живее в Мексико. 🥲Държава със 130 млн. население (слагаща 20 Българии в малкия си джоб, което и по площ е горе-долу така), при това славеща се с наркокартелитеси си, висок % престъпност и също толкова немотия. И за да стане още по-налудничаво... Далия, една провинциалистка, израснала в сплотено семейство и държава с коренно различни нрави и култура просто така решава и тръгва за джунглата. See what I mean? 👀 Heloy, тук не става дума за някакви си езикови бариери, а напълно различни светове! Впрочем и англичаните бяха много романтизирани и не се различаваха особено от мексиканците, като изключим вмъкването на 2-3 характерни за вторите израза. Някак си не съм останала с впечатлението за англичаните като за любящи, открити, сплотени и споделящи, но коя съм аз, че да споря. 🤷
Даже няма да споменавам как преминава първото й запознанство с двама индивида извадка на изметта на родината на баща й. Nice fist interaction и поредното доказателство, че Далия е delulu.
Като оставим настрана двете героини, които не са модел за подражание, имаме и един перфектен Пабло, перфектен та дрънка. Prince charming all the way. Идеален, но за жалост изключително скучен образ. Със същия успех можеше да е и европеец или австралиец, никаква индивидуалност, никакъв огън и жар, които очаквам от един латиноамериканец. И стигаме до другият мъжки екземпляр - издирвания Рикардо. Той поне не страдаше от липса на негативни качества и в двете ключови ситуации в миналото и настоящето, постъпи по човешки, макар това да не го обрисува в най-добрата светлина.
И остава въпроса "Защо посегнах към книгата?"
Ако трябва да бъда честна беше от желание да си напиша домашното за месечната среща в @book_club_plovdiv, уважение към издателите и голяма доза инат. Не, че страдам от скрупули да не чета чинно избраната книга на месеца или да зарязвам книги, които е ясно от самото начало, че няма да ми се харесат.
Разбира се, бях привлечена и от обещанието да се потопя в атмосферата на една колкото позната, така криеща много мистерии страна като Мексико, да разбера повече за древната цивилизацията на маите. Доколкото разбрах от обръщението на Теса Колинс към читателя, тя самата познавала историята на Мексико, правейки проучвания докато пише. За жалост това си и личи. Разбирам спонтанната муза, която я е споходила, чистото любопитство да вникне в тайните на една непозната страна, но това е все едно аз да пиша за Китай и да се осланям само на прочетеното, гледаното и моментни впечатления от предприета екскурзия до там. Та аз не бих се справила да опиша дори историята на моите прадеди, какво остава за народ и култура, която ми е непонятна, по простата причина, че сме далечни колкото Слънцето и Луната. Семейството, почитта към предците, наследственост, фамилната приемственост и обременност бяха много силно застъпени в целия роман, бих казала дори на почит граничаща с обсесия към корените, но коя съм аз да кажа.
Имаше един единствен момент от книгата, който ми дойде кюненадейно и изненадата не беше приятна. Само на два пъти се почувствах комфортно влизайки в главата на главната героиня Далия. За сметка на това изпитвах почти непрестанно раздразнение и отчаяние, четейки за житейските й перипетии и непрестанното й вайкане колко е неудовлетворена от живота и колко самотна се чувства в родината си. Нещата осезаемо се подобриха към средата на книгата, но сякаш нямаше истински конфликт, който да вдигне налягането. Всичко се разрешаваше с лекота нямаща нищо общо с действителността.
Започвам с това, че имах проблеми с главните героини Далия и починалата �� майка Камелия, които никак не харесах и не разбрах. Намерих ги наивни, доверчиви и твърде импулсивни, за да е здравословно. И докато Камелия можеше да бъде извинена от своята младост, то Далия е 28 годишна жена, когато решава да замине сама, без каквато и да е подготовка за Мексико в търсене на игла в копа сено, сиреч баща си, за когото знае единствено, че се казва Рикардо и живее в Мексико. 🥲Държава със 130 млн. население (слагаща 20 Българии в малкия си джоб, което и по площ е горе-долу така), при това славеща се с наркокартелитеси си, висок % престъпност и също толкова немотия. И за да стане още по-налудничаво... Далия, една провинциалистка, израснала в сплотено семейство и държава с коренно различни нрави и култура просто така решава и тръгва за джунглата. See what I mean? 👀 Heloy, тук не става дума за някакви си езикови бариери, а напълно различни светове! Впрочем и англичаните бяха много романтизирани и не се различаваха особено от мексиканците, като изключим вмъкването на 2-3 характерни за вторите израза. Някак си не съм останала с впечатлението за англичаните като за любящи, открити, сплотени и споделящи, но коя съм аз, че да споря. 🤷
Даже няма да споменавам как преминава първото й запознанство с двама индивида извадка на изметта на родината на баща й. Nice fist interaction и поредното доказателство, че Далия е delulu.
Като оставим настрана двете героини, които не са модел за подражание, имаме и един перфектен Пабло, перфектен та дрънка. Prince charming all the way. Идеален, но за жалост изключително скучен образ. Със същия успех можеше да е и европеец или австралиец, никаква индивидуалност, никакъв огън и жар, които очаквам от един латиноамериканец. И стигаме до другият мъжки екземпляр - издирвания Рикардо. Той поне не страдаше от липса на негативни качества и в двете ключови ситуации в миналото и настоящето, постъпи по човешки, макар това да не го обрисува в най-добрата светлина.
И остава въпроса "Защо посегнах към книгата?"
Ако трябва да бъда честна беше от желание да си напиша домашното за месечната среща в @book_club_plovdiv, уважение към издателите и голяма доза инат. Не, че страдам от скрупули да не чета чинно избраната книга на месеца или да зарязвам книги, които е ясно от самото начало, че няма да ми се харесат.
Разбира се, бях привлечена и от обещанието да се потопя в атмосферата на една колкото позната, така криеща много мистерии страна като Мексико, да разбера повече за древната цивилизацията на маите. Доколкото разбрах от обръщението на Теса Колинс към читателя, тя самата познавала историята на Мексико, правейки проучвания докато пише. За жалост това си и личи. Разбирам спонтанната муза, която я е споходила, чистото любопитство да вникне в тайните на една непозната страна, но това е все едно аз да пиша за Китай и да се осланям само на прочетеното, гледаното и моментни впечатления от предприета екскурзия до там. Та аз не бих се справила да опиша дори историята на моите прадеди, какво остава за народ и култура, която ми е непонятна, по простата причина, че сме далечни колкото Слънцето и Луната. Семейството, почитта към предците, наследственост, фамилната приемственост и обременност бяха много силно застъпени в целия роман, бих казала дори на почит граничаща с обсесия към корените, но коя съм аз да кажа.
Имаше един единствен момент от книгата, който ми дойде кюненадейно и изненадата не беше приятна. Само на два пъти се почувствах комфортно влизайки в главата на главната героиня Далия. За сметка на това изпитвах почти непрестанно раздразнение и отчаяние, четейки за житейските й перипетии и непрестанното й вайкане колко е неудовлетворена от живота и колко самотна се чувства в родината си. Нещата осезаемо се подобриха към средата на книгата, но сякаш нямаше истински конфликт, който да вдигне налягането. Всичко се разрешаваше с лекота нямаща нищо общо с действителността.
May 27, 2024
Eine großartige Geschichte
Klappentext:
Für Dalia ist die Gärtnerei ihrer Großeltern ihr Zuhause. Hier in Cornwall ist sie aufgewachsen, gemeinsam mit ihren vier Cousinen hat sie viele Sommer zwischen den leuchtenden Blumenfeldern verbracht. Nach dem plötzlichen Tod ihrer Großmutter Rose kommen die inzwischen erwachsenen Cousinen im Herrenhaus der Gärtnerei zusammen und machen eine Entdeckung, die für Dalia alles verändert: ein Brief ihres vermeintlich unbekannten Vaters. Wieso hat Rose ihr verheimlicht, dass sie ihn kennt, Dalias Leerstelle, die sie ihr Leben lang geschmerzt hat? Auf der Suche nach Antworten beschließt sie nach Mexiko zu reisen, um ihren Vater ausfindig zu machen und kommt einer großen Liebe auf die Spur, die an einer Mayastätte ihren Anfang nahm.
„Die Blumentöchter“ ist der 1. Band der Blumentöchter-Saga von Tessa Collins:
Tessa Collins ist das Pseudonym von Silke Ziegler die mich schon mit ihren Krimis und der Purpurküsten-Reihe begeistert hat.
Tessa Collins entführt ihre Leser*innen nach Cornwall und nach Mexico.
Im Mittelpunkt steht Dalia. Ihre Mutter ist bei der Geburt gestorben, so ist sie in Cornwall bei ihren Großeltern aufgewachsen. Im Sommer kamen immer ihre vier Cousinen zu Besuch. Auf Blooming Hall mit seiner angrenzenden Gärtnerei und den Blumenfelder hatten die Mädchen immer viel Spaß. Als Großmutter Rose starb kamen die Cousinen im Herrenhaus zusammen. Im Nachlass ihrer Großmutter findet Dalia einen Brief ihres Vaters den sie nie kennengelernt hat.
Nach dem Tod ihrer Großmutter fühlt Dalia sich verloren, auch ihr Job als Web-Designerin erfüllt sie nicht. Kurzentschlossen reist Dalia nach Mexico um ihre Wurzeln zu suchen. Alles was sie von ihrem Vater weiß, ist der Vorname und das ihre Mutter seinerzeit ein Forschungsstipendium Maya-Stätten hatte.
Tessa Collins hat mich mit der Geschichte schnell gefesselt. Am Anfang lernt man viele Charaktere kennen. Ich war dankbar für den Stammbaum der Familie der am Anfang des Buches steht. So wusste man schnell wer zu wem gehört und hatte die Namen der Cousinen, die im Laufe der Saga alle ihre Rolle bekommen sollen schnell parat.
Tessa Collins versteht es ihre Charaktere zu zeichnen und durch die Geschichte zu führen. Vor allem Dalia war mir schnell sympathisch und ich habe sie gerne auf ihrer Reise begleitet. Es war schön mitzuerleben wie sich Dalia entwickelt. Erst war sie ein zartes und verletzbares Pflänzchen und im Laufe der Geschichte hat sie sich zu einer schönen und starken Blume entwickelt.
Die Autorin beschreibt die Handlungsorte sehr eingehend. Ich habe im Internet mir noch Bilder zu den Ausgrabungsstätten angesehen und konnte mir so schnell ein Bild davon machen. Die Bevölkerung von Mexico wird als offen, hilfsbereit und herzlich beschrieben.
Das konnte man vor allem an Pablo miterleben den Dalia kennengelernt hat. Er unterrichtet an der Universität in Mexiko-Stadt Anglistik und hatte viele viele Kontakte.
Zwischen den einzelnen Kapitel gibt es Rückblenden so, dass die Leser*innen auch die Zeit von Dalias Mutter in Mexico und ihre große Liebe miterleben konnten.
Tessa Collins erzählt die Geschichte mit viel Gefühl. Dabei ist ihr Schreibstil flüssig und gut verständlich.
Ich habe das Lesen von „Die Blumentöchter genossen und freue mich jetzt schon auf den 2. Band „Die Wildblumentochter“ der Ende Oktober erscheinen wird und die Leser*innen Island führen wird.
Klappentext:
Für Dalia ist die Gärtnerei ihrer Großeltern ihr Zuhause. Hier in Cornwall ist sie aufgewachsen, gemeinsam mit ihren vier Cousinen hat sie viele Sommer zwischen den leuchtenden Blumenfeldern verbracht. Nach dem plötzlichen Tod ihrer Großmutter Rose kommen die inzwischen erwachsenen Cousinen im Herrenhaus der Gärtnerei zusammen und machen eine Entdeckung, die für Dalia alles verändert: ein Brief ihres vermeintlich unbekannten Vaters. Wieso hat Rose ihr verheimlicht, dass sie ihn kennt, Dalias Leerstelle, die sie ihr Leben lang geschmerzt hat? Auf der Suche nach Antworten beschließt sie nach Mexiko zu reisen, um ihren Vater ausfindig zu machen und kommt einer großen Liebe auf die Spur, die an einer Mayastätte ihren Anfang nahm.
„Die Blumentöchter“ ist der 1. Band der Blumentöchter-Saga von Tessa Collins:
Tessa Collins ist das Pseudonym von Silke Ziegler die mich schon mit ihren Krimis und der Purpurküsten-Reihe begeistert hat.
Tessa Collins entführt ihre Leser*innen nach Cornwall und nach Mexico.
Im Mittelpunkt steht Dalia. Ihre Mutter ist bei der Geburt gestorben, so ist sie in Cornwall bei ihren Großeltern aufgewachsen. Im Sommer kamen immer ihre vier Cousinen zu Besuch. Auf Blooming Hall mit seiner angrenzenden Gärtnerei und den Blumenfelder hatten die Mädchen immer viel Spaß. Als Großmutter Rose starb kamen die Cousinen im Herrenhaus zusammen. Im Nachlass ihrer Großmutter findet Dalia einen Brief ihres Vaters den sie nie kennengelernt hat.
Nach dem Tod ihrer Großmutter fühlt Dalia sich verloren, auch ihr Job als Web-Designerin erfüllt sie nicht. Kurzentschlossen reist Dalia nach Mexico um ihre Wurzeln zu suchen. Alles was sie von ihrem Vater weiß, ist der Vorname und das ihre Mutter seinerzeit ein Forschungsstipendium Maya-Stätten hatte.
Tessa Collins hat mich mit der Geschichte schnell gefesselt. Am Anfang lernt man viele Charaktere kennen. Ich war dankbar für den Stammbaum der Familie der am Anfang des Buches steht. So wusste man schnell wer zu wem gehört und hatte die Namen der Cousinen, die im Laufe der Saga alle ihre Rolle bekommen sollen schnell parat.
Tessa Collins versteht es ihre Charaktere zu zeichnen und durch die Geschichte zu führen. Vor allem Dalia war mir schnell sympathisch und ich habe sie gerne auf ihrer Reise begleitet. Es war schön mitzuerleben wie sich Dalia entwickelt. Erst war sie ein zartes und verletzbares Pflänzchen und im Laufe der Geschichte hat sie sich zu einer schönen und starken Blume entwickelt.
Die Autorin beschreibt die Handlungsorte sehr eingehend. Ich habe im Internet mir noch Bilder zu den Ausgrabungsstätten angesehen und konnte mir so schnell ein Bild davon machen. Die Bevölkerung von Mexico wird als offen, hilfsbereit und herzlich beschrieben.
Das konnte man vor allem an Pablo miterleben den Dalia kennengelernt hat. Er unterrichtet an der Universität in Mexiko-Stadt Anglistik und hatte viele viele Kontakte.
Zwischen den einzelnen Kapitel gibt es Rückblenden so, dass die Leser*innen auch die Zeit von Dalias Mutter in Mexico und ihre große Liebe miterleben konnten.
Tessa Collins erzählt die Geschichte mit viel Gefühl. Dabei ist ihr Schreibstil flüssig und gut verständlich.
Ich habe das Lesen von „Die Blumentöchter genossen und freue mich jetzt schon auf den 2. Band „Die Wildblumentochter“ der Ende Oktober erscheinen wird und die Leser*innen Island führen wird.
July 31, 2025
Aj keď zväčša vyhľadávam žánre ako sú krimi, triller či najmä fantasy, z času na čas siahnem aj po tom romantickom žánri, resp. rodinných ságach a príbehoch. Naozaj som si obľúbila Lucindy Riley a jej sériu Sedem sestier. Tajne som dúfala, že sa mi podarí naraziť na niečo podobného. A podarilo sa. Sériu Tessi Collins som registrovala ako vyšla a pamätám si, že v spojitosti s ňou spomínali práve Sedem sestier. Viac mi nebolo treba. Len teda počkať si až budú mať knihu v knižnici a zvyšok bol jasný.
Pre Daliu je domovom záhradníctvo starých rodičov v Cornwalle. Spolu so štyrmi sesternicami trávila každé prázdniny na poliach plných žiarivých kvetov. Po náhlej smrti starej mamy Rose sa už dospelé sesternice stretávajú v Blooming Halle, kde ich prekvapí list od Daliinho otca. Jeho totožnosť bola roky záhadou, keďže jej matka zomrela pri pôrode a babička jej o ňom nikdy nič neprezradila. Dalia sa podľa indícií v liste vyberie na dobrodružnú cestu do Mexika, ktorá pre naivné dievča naberá hrozivý ráz. Zachráni ju Pablo, ktorý jej aj pomáha pri hľadaní otca. Dalia prichádza na stopu veľkej lásky, ktorá sa začala na mayskom nálezisku…
Anotáciu som si prečítala až keď som išla čítať knihu a ozaj ma prekvapilo, ako z nej na mňa kričí Sedem sestier, nečakala som až takú podobnosť. Mnohí sa nevyhnú teda porovnávaniu týchto dvoch sérií. Priznávam, robila som to aj ja. Najmä zo začiatku bola tá podobnosť cítiť najviac. Je to pravda, klamať nebudem. Postupne som sa radšej rozhodla nevnímať tie podobnosti a všímať si to v čom sa odlišujú. Autorka našla vlastný spôsob vyrozprávania príbehu. Dcéry kvetov si tak idú vlastnou cestou a práve to ich robí takými pútavými. Majú v sebe niečo čím človeka zaujmú a čím si ho získajú. Treba im len dať šancu a nezavrhnúť to po prvých stranách. Príbeh, ktorý dostane si vás podmaní. Svoju úlohu v tom zohrá aj veľké rodinné tajomstvo, z ktorého odhalíme však zatiaľ len maličký kúsok.
Dcéry kvetov sú rodinnou ságou, príbehmi piatich žien. Príbehom o rodine a jednom veľkom rodinnom tajomstve. Príbeh začíname v anglickom Cornwalle, spoznáme sa s členmi tejto početnej rodiny. To znamená viac než dosť mien a rodinných členov, ktorých si musí človek zapamätať. Hneď na začiatku nás autorka zahrnie veľa menami a tým, kto to v rodine vlastne je. Trochu som v tom mala chaos a tak som si to všetko musela hodiť na papier aby som sa nestratila v tom kto je kto a ku komu patrí. Autorka hneď na úvod poukázala na súdržnosť, ktorá vládne v tejto veľkej rodine. Príbeh sa bude postupne sústreďovať na päť žien z nej.
Ako prvá na rad prišla Dalia, ktorá svoju mamu nepoznala a vychovali ju stará mama so starým otcom. Na starkú bola naozaj naviazaná a tak sa po jej smrti cíti stratená. Ani jej práca ju už akoby nenapĺňa a tak potrebuje nájsť v živote znova svoju cestu. Jej kroky ju zavedú do Mexika, kde sa vydá vypátrať svojho otca. Síce som nad začiatkami jej cesty krútila hlavou (predsa len sa vydať do Mexika len tak, bez toho aby mal človek ubytovanie a čo to si zistil o tej krajine, meste, mal premyslený istú postup, dáva logiku,že). Našťastie v jej pátraní Dalia nie je sama a po ceste tak získava nových priateľov, spoznáva svoje korene. Na ceste za svojím otcom tak nachádza seba a možno aj niečo viac.
Dcéry kvetov však nie sú len románom o rodinných tajomstvách, ktoré samozrejme hrajú v príbehu dôležitú úlohu. A z ktorý sme zatiaľ odhalili len malinkú časť. Ale zároveň je v nich veľmi výrazná aj cestovateľská linka a historická linka, ktorá sa točí okolo mexickej a mayskej kultúry, miestnych zvykov a jedál (verte, že slinky sa vám budú zbiehať). Práve tie pasáže, ktoré sa venovali spoznávaniu Mayov a ich kultúry, stavieb ma neskutočne bavili a užívala som si ich. Jednotlivé miesta som si musela googliť a mala som tak pocit, že sa nimi prechádzam spolu s postavami. Autorka Mexiko opisovala vo všetkých jeho farbách, chutiach a vôňach. Občas to však mohlo všetko pôsobiť až príliš pekne a dokonale, akoby bola vynechaná aj jeho nepekná stránka (aj keď tá bola spomenutá v istý moment).
Som rada, že som tejto knihe dala šancu. Bolo to naozaj príjemné prekvapenie a ja už som teraz zvedavá na aké ďalšie miesta nás zavedú príbehy zvyšných štyroch žien z tejto veľkej rodiny. A samozrejme na to čo sa skrýva za rodinným tajomstvom. Ak máte radi Lucindu alebo rodinné ságy, tak po knihe určite siahnite.
Pre Daliu je domovom záhradníctvo starých rodičov v Cornwalle. Spolu so štyrmi sesternicami trávila každé prázdniny na poliach plných žiarivých kvetov. Po náhlej smrti starej mamy Rose sa už dospelé sesternice stretávajú v Blooming Halle, kde ich prekvapí list od Daliinho otca. Jeho totožnosť bola roky záhadou, keďže jej matka zomrela pri pôrode a babička jej o ňom nikdy nič neprezradila. Dalia sa podľa indícií v liste vyberie na dobrodružnú cestu do Mexika, ktorá pre naivné dievča naberá hrozivý ráz. Zachráni ju Pablo, ktorý jej aj pomáha pri hľadaní otca. Dalia prichádza na stopu veľkej lásky, ktorá sa začala na mayskom nálezisku…
Anotáciu som si prečítala až keď som išla čítať knihu a ozaj ma prekvapilo, ako z nej na mňa kričí Sedem sestier, nečakala som až takú podobnosť. Mnohí sa nevyhnú teda porovnávaniu týchto dvoch sérií. Priznávam, robila som to aj ja. Najmä zo začiatku bola tá podobnosť cítiť najviac. Je to pravda, klamať nebudem. Postupne som sa radšej rozhodla nevnímať tie podobnosti a všímať si to v čom sa odlišujú. Autorka našla vlastný spôsob vyrozprávania príbehu. Dcéry kvetov si tak idú vlastnou cestou a práve to ich robí takými pútavými. Majú v sebe niečo čím človeka zaujmú a čím si ho získajú. Treba im len dať šancu a nezavrhnúť to po prvých stranách. Príbeh, ktorý dostane si vás podmaní. Svoju úlohu v tom zohrá aj veľké rodinné tajomstvo, z ktorého odhalíme však zatiaľ len maličký kúsok.
Dcéry kvetov sú rodinnou ságou, príbehmi piatich žien. Príbehom o rodine a jednom veľkom rodinnom tajomstve. Príbeh začíname v anglickom Cornwalle, spoznáme sa s členmi tejto početnej rodiny. To znamená viac než dosť mien a rodinných členov, ktorých si musí človek zapamätať. Hneď na začiatku nás autorka zahrnie veľa menami a tým, kto to v rodine vlastne je. Trochu som v tom mala chaos a tak som si to všetko musela hodiť na papier aby som sa nestratila v tom kto je kto a ku komu patrí. Autorka hneď na úvod poukázala na súdržnosť, ktorá vládne v tejto veľkej rodine. Príbeh sa bude postupne sústreďovať na päť žien z nej.
Ako prvá na rad prišla Dalia, ktorá svoju mamu nepoznala a vychovali ju stará mama so starým otcom. Na starkú bola naozaj naviazaná a tak sa po jej smrti cíti stratená. Ani jej práca ju už akoby nenapĺňa a tak potrebuje nájsť v živote znova svoju cestu. Jej kroky ju zavedú do Mexika, kde sa vydá vypátrať svojho otca. Síce som nad začiatkami jej cesty krútila hlavou (predsa len sa vydať do Mexika len tak, bez toho aby mal človek ubytovanie a čo to si zistil o tej krajine, meste, mal premyslený istú postup, dáva logiku,že). Našťastie v jej pátraní Dalia nie je sama a po ceste tak získava nových priateľov, spoznáva svoje korene. Na ceste za svojím otcom tak nachádza seba a možno aj niečo viac.
Dcéry kvetov však nie sú len románom o rodinných tajomstvách, ktoré samozrejme hrajú v príbehu dôležitú úlohu. A z ktorý sme zatiaľ odhalili len malinkú časť. Ale zároveň je v nich veľmi výrazná aj cestovateľská linka a historická linka, ktorá sa točí okolo mexickej a mayskej kultúry, miestnych zvykov a jedál (verte, že slinky sa vám budú zbiehať). Práve tie pasáže, ktoré sa venovali spoznávaniu Mayov a ich kultúry, stavieb ma neskutočne bavili a užívala som si ich. Jednotlivé miesta som si musela googliť a mala som tak pocit, že sa nimi prechádzam spolu s postavami. Autorka Mexiko opisovala vo všetkých jeho farbách, chutiach a vôňach. Občas to však mohlo všetko pôsobiť až príliš pekne a dokonale, akoby bola vynechaná aj jeho nepekná stránka (aj keď tá bola spomenutá v istý moment).
Som rada, že som tejto knihe dala šancu. Bolo to naozaj príjemné prekvapenie a ja už som teraz zvedavá na aké ďalšie miesta nás zavedú príbehy zvyšných štyroch žien z tejto veľkej rodiny. A samozrejme na to čo sa skrýva za rodinným tajomstvom. Ak máte radi Lucindu alebo rodinné ságy, tak po knihe určite siahnite.
November 4, 2024
‘De Bloemendochters’ geschreven door Tessa Collins is het eerste deel van een serie rond vijf vrouwen in de bloei van hun leven.
Dalia groeide op bij haar grootouders op het prachtige landgoed Blooming Hall in Cornwall. Samen met haar vier nichtjes beleefde ze daar tijdens de vele zomers de tijd van hun leven.
Dalia heeft nooit haar moeder gekend, ze stierf bij de bevalling. Wie haar vader is, weet ze niet. Als ze oma ernaar vraagt, krijgt ze maar geen antwoord. Wanneer oma plotseling overlijdt komen de vrouwen op het landgoed samen om alles te regelen. In oma’s bureau ontdekken ze een brief die van Dalia’s vader afkomstig is. Dalia is heel nieuwsgierig naar haar vader en wil hem vinden. Haar zoektocht leidt naar Mexico. Zal ze daar haar vader vinden? Waarom heeft haar oma nooit over haar vader verteld? Talloze vragen die Dalia zich stelt tijdens haar zoektocht naar haar roots.
Door de overheersende roze kleuren valt het boek wel op. Mooie bloemen sieren de cover. De bloemen en het eiland doen je aan een romantisch verhaal denken. Het geeft me een instant-geluksgevoel.
In het begin vond ik het verhaal moeilijk te lezen. We leren alle familieleden kennen en dat bracht soms wel de nodige verwarring. Gelukkig staat er een lijstje van de stamboom van de familie in het begin van het boek zodat het toch wel wat overzichtelijk werd. Eenmaal het verhaal van Dalia begon, las het boek als een trein. Heden en verleden wisselen elkaar af. Zo volgen we niet alleen Dalia maar stappen we ook in de voetsporen van haar moeder Camelia. Door het verleden begrijpen we meer wat er destijds gebeurde.
Tessa Collins heeft met ‘De bloemendochters’ een prachtig verhaal neergepend. Je voelt als het ware net als Dalia de drang om te zoeken naar haar roots. Het doet je beseffen dat in de huidige wereld heel wat kinderen één of beide ouders niet kennen alleen al door de verschrikkingen van de oorlog.
Tessa Collins laat ons proeven van het leven in Mexico. Het eten, de Maya-cultuur, de verschillende plaatsen worden zo mooi beschreven dat ik geprikkeld werd om ze op internet te zoeken. Een reis naar Mexico begint al te lonken.
Het einde van 'De Bloemendochters' klinkt veelbelovend, de auteur prikkelt ons met een mooie cliffhanger. Ik kijk al uit naar het tweede deel van deze serie en ben dus heel nieuwsgierig wat voor geheimen oma nog heeft meegenomen in haar graf.
‘De bloemendochters’ is een roman waarin op zoek gaan naar je roots, vriendschap, liefde en familie centraal staan. Ik heb genoten van dit prachtig verhaal en kijk al vol verlangen uit naar de volgende delen.
Dalia groeide op bij haar grootouders op het prachtige landgoed Blooming Hall in Cornwall. Samen met haar vier nichtjes beleefde ze daar tijdens de vele zomers de tijd van hun leven.
Dalia heeft nooit haar moeder gekend, ze stierf bij de bevalling. Wie haar vader is, weet ze niet. Als ze oma ernaar vraagt, krijgt ze maar geen antwoord. Wanneer oma plotseling overlijdt komen de vrouwen op het landgoed samen om alles te regelen. In oma’s bureau ontdekken ze een brief die van Dalia’s vader afkomstig is. Dalia is heel nieuwsgierig naar haar vader en wil hem vinden. Haar zoektocht leidt naar Mexico. Zal ze daar haar vader vinden? Waarom heeft haar oma nooit over haar vader verteld? Talloze vragen die Dalia zich stelt tijdens haar zoektocht naar haar roots.
Door de overheersende roze kleuren valt het boek wel op. Mooie bloemen sieren de cover. De bloemen en het eiland doen je aan een romantisch verhaal denken. Het geeft me een instant-geluksgevoel.
In het begin vond ik het verhaal moeilijk te lezen. We leren alle familieleden kennen en dat bracht soms wel de nodige verwarring. Gelukkig staat er een lijstje van de stamboom van de familie in het begin van het boek zodat het toch wel wat overzichtelijk werd. Eenmaal het verhaal van Dalia begon, las het boek als een trein. Heden en verleden wisselen elkaar af. Zo volgen we niet alleen Dalia maar stappen we ook in de voetsporen van haar moeder Camelia. Door het verleden begrijpen we meer wat er destijds gebeurde.
Tessa Collins heeft met ‘De bloemendochters’ een prachtig verhaal neergepend. Je voelt als het ware net als Dalia de drang om te zoeken naar haar roots. Het doet je beseffen dat in de huidige wereld heel wat kinderen één of beide ouders niet kennen alleen al door de verschrikkingen van de oorlog.
Tessa Collins laat ons proeven van het leven in Mexico. Het eten, de Maya-cultuur, de verschillende plaatsen worden zo mooi beschreven dat ik geprikkeld werd om ze op internet te zoeken. Een reis naar Mexico begint al te lonken.
Het einde van 'De Bloemendochters' klinkt veelbelovend, de auteur prikkelt ons met een mooie cliffhanger. Ik kijk al uit naar het tweede deel van deze serie en ben dus heel nieuwsgierig wat voor geheimen oma nog heeft meegenomen in haar graf.
‘De bloemendochters’ is een roman waarin op zoek gaan naar je roots, vriendschap, liefde en familie centraal staan. Ik heb genoten van dit prachtig verhaal en kijk al vol verlangen uit naar de volgende delen.
October 31, 2024
Ik ontving van HarperCollins/World of Romance een recensie exemplaar en mocht onderdeel uitmaken van de exclusieve leesclub van ‘De Bloemendochters’, wat een leuke ervaring waarvoor grote dank!
Het verhaal
Dalia voelt zich thuis op Blooming Hall in Cornwall. Het landgoed van haar grootouders waar ze al haar hele leven woont nadat haar moeder bij haar geboorte overleed en haar vader altijd een onbekende bleef. Ze bracht hier vroeger de zomers door samen met haar nichtjes en ze maakte hier de mooiste (jeugd)herinneringen.
Wanneer Dalia's grootmoeder overlijd, komen de nichtjes weer samen op Blooming Hall. Daar stuiten ze op een brief van Dalia's vader gericht aan haar grootmoeder, die nooit iets los wilde laten over deze man...
Dalia is vastbesloten om haar vader te vinden en reist hiervoor af naar Mexico. Lukt het Dalia om haar zoektocht succesvol af te sluiten?
Is het een aanrader?
De cover van 'De bloemendochters' sprak mij meteen aan: het rustige kleurgebruik, de bloemen die verwijzen naar de titel, het landschap dat de nodige vragen oproept en de ondertitel wekt meteen de nieuwsgierigheid.
Auteur Tessa Collins, pseudoniem voor Duitse schrijfster Silke Ziegler, heeft een fijne, vlotte en beschrijvende schrijfstijl. In het begin moest ik er eventjes inkomen: er werden veel personages in een keer geïntroduceerd, ik wil dan graag het hele plaatje meteen helder hebben en dat kostte in dit geval eventjes tijd. Gelukkig hielp de stamboom die voorin het boek staat hierbij. Je volgt het verhaal vanuit twee perspectieven: Dalia en haar moeder Camellia. Deze afwisseling zorgt ervoor dat je als lezer meegenomen wordt in de gebeurtenissen en keuzes van zowel het heden als het verleden waardoor de verhaallijn meer tot leven komt, ook al werden sommige aspecten ietwat te vaak herhaald. Daarnaast neemt de auteur je mee in de Mexicaanse cultuur en de geschiedenis van de Maya's. Onderwerpen waar ik zelf weinig van afwist maar die nu meer mijn belangstelling gewekt hebben. Richting het plot wordt duidelijk of Dalia's zoektocht een positieve uitkomst heeft en wordt er een kleine voorzet gegeven voor deel 2 waarin nichtje Soley de hoofdrol speelt.
'De bloemendochters' is een uitstekend eerste deel van een vijfdelige serie waarvan je de nodige leesuurtjes kunt genieten en waarin vele thema's mooi in elkaar verweven zijn: op zoek gaan naar je eigen identiteit, liefde, familie, cultuur(verschillen), geschiedenis, vriendschap en rouw.
Ik kijk nu al uit naar het volgende deel en ben nieuwsgierig naar Soley's avontuur in Ijsland!
Het verhaal
Dalia voelt zich thuis op Blooming Hall in Cornwall. Het landgoed van haar grootouders waar ze al haar hele leven woont nadat haar moeder bij haar geboorte overleed en haar vader altijd een onbekende bleef. Ze bracht hier vroeger de zomers door samen met haar nichtjes en ze maakte hier de mooiste (jeugd)herinneringen.
Wanneer Dalia's grootmoeder overlijd, komen de nichtjes weer samen op Blooming Hall. Daar stuiten ze op een brief van Dalia's vader gericht aan haar grootmoeder, die nooit iets los wilde laten over deze man...
Dalia is vastbesloten om haar vader te vinden en reist hiervoor af naar Mexico. Lukt het Dalia om haar zoektocht succesvol af te sluiten?
Is het een aanrader?
De cover van 'De bloemendochters' sprak mij meteen aan: het rustige kleurgebruik, de bloemen die verwijzen naar de titel, het landschap dat de nodige vragen oproept en de ondertitel wekt meteen de nieuwsgierigheid.
Auteur Tessa Collins, pseudoniem voor Duitse schrijfster Silke Ziegler, heeft een fijne, vlotte en beschrijvende schrijfstijl. In het begin moest ik er eventjes inkomen: er werden veel personages in een keer geïntroduceerd, ik wil dan graag het hele plaatje meteen helder hebben en dat kostte in dit geval eventjes tijd. Gelukkig hielp de stamboom die voorin het boek staat hierbij. Je volgt het verhaal vanuit twee perspectieven: Dalia en haar moeder Camellia. Deze afwisseling zorgt ervoor dat je als lezer meegenomen wordt in de gebeurtenissen en keuzes van zowel het heden als het verleden waardoor de verhaallijn meer tot leven komt, ook al werden sommige aspecten ietwat te vaak herhaald. Daarnaast neemt de auteur je mee in de Mexicaanse cultuur en de geschiedenis van de Maya's. Onderwerpen waar ik zelf weinig van afwist maar die nu meer mijn belangstelling gewekt hebben. Richting het plot wordt duidelijk of Dalia's zoektocht een positieve uitkomst heeft en wordt er een kleine voorzet gegeven voor deel 2 waarin nichtje Soley de hoofdrol speelt.
'De bloemendochters' is een uitstekend eerste deel van een vijfdelige serie waarvan je de nodige leesuurtjes kunt genieten en waarin vele thema's mooi in elkaar verweven zijn: op zoek gaan naar je eigen identiteit, liefde, familie, cultuur(verschillen), geschiedenis, vriendschap en rouw.
Ik kijk nu al uit naar het volgende deel en ben nieuwsgierig naar Soley's avontuur in Ijsland!
July 16, 2025
Ммм, мнението ми за книгата не е особено добро. Първо: да започнем от редакторската и коректорската намеса. На места имаше сгрешено име на главен герой, толкова често имаше пропуски на съюзи, че ми писна да ги броя. Слава Богу, не намерих много печатни грешки. Това ме отблъсна в някаква степен от книгата, признавам си. Иначе книжното тяло е страшно красиво. По него не ми хареса само, че мастилото се размазваше, докато чета. Много мразя скъпи книги, изработени некачествено.
Да кажем, че това е иди-дойди. Обаче стилът на авторката не изпълваше с нищо, беше доста плосък и сякаш третокласник се е опитам да напише "там нещо" за маите. Тяхната култура е толкова пъстра и интересна, че можеше да се застъпи повече в тази книга. Тя, сякаш, беше вмъкната случайно. Толкова много неща можеха да се направят по-добре в тази книга. Единствено ми хареса, че вървеше леко и не се налагаше особен умствен капацитет, за да следиш сюжета. Беше доста предвидима история, без никакъв неочакван обрат. Страшно много излишна драма, което мен лично много ме ядосва в книгите. Хареса ми единствено Пабло. Далия така ме нервираше, искаше ми се да й набия шамарите, само простотии измисляше. Не, това не са качествено и реалистично изградени образи. Много ме дразнеше и Камелия, майката на Далия. Личеше си откъде Далия е наследила глупостта. Даже към края ми идеше да метна книгата от някъде, толкова ме изнерви тази Камелия. Имаше много неща, които можеше да направи авторката, за да завърже сюжета. Много слабо изпълнение. Интересно ще ми е дали и в следващите книги ще продължи да пише толкова недъгаво или ще си подобри стила. Стискам палци да е второто. Преди време четох "Пророчеството на маите" от Стив Олтън. Там така беше заплел историята с тази на маите, че ти е интересно да разплиташ какво се случва нататък. Вярно, жанрово са различни, но авторката можеше да направи по-задълбочени проучвания, а не да отвори Уикипедия и да препише първото, изпречило се пред очите й. Чак ме е яд, книгата имаше огромен потенциал. За мен клони към 2*, даже се чудя дали да не й дам по-малко. Имаше страшно много повторения в сюжета, повтаряше се всяко нещо по 200 пъти. Не обичам да чета за такива излишни драми. Поне накрая малко се завърза работата с братовчедката на Далия, Солей. Дано и там да не е изсмукано от пръстите, че не знам 5 книги как ще издържа. 😀 Не препоръчвам въобще, по-добре прочетете "Пророчеството на маите", поне с нея няма да си изгубите времето.
Да кажем, че това е иди-дойди. Обаче стилът на авторката не изпълваше с нищо, беше доста плосък и сякаш третокласник се е опитам да напише "там нещо" за маите. Тяхната култура е толкова пъстра и интересна, че можеше да се застъпи повече в тази книга. Тя, сякаш, беше вмъкната случайно. Толкова много неща можеха да се направят по-добре в тази книга. Единствено ми хареса, че вървеше леко и не се налагаше особен умствен капацитет, за да следиш сюжета. Беше доста предвидима история, без никакъв неочакван обрат. Страшно много излишна драма, което мен лично много ме ядосва в книгите. Хареса ми единствено Пабло. Далия така ме нервираше, искаше ми се да й набия шамарите, само простотии измисляше. Не, това не са качествено и реалистично изградени образи. Много ме дразнеше и Камелия, майката на Далия. Личеше си откъде Далия е наследила глупостта. Даже към края ми идеше да метна книгата от някъде, толкова ме изнерви тази Камелия. Имаше много неща, които можеше да направи авторката, за да завърже сюжета. Много слабо изпълнение. Интересно ще ми е дали и в следващите книги ще продължи да пише толкова недъгаво или ще си подобри стила. Стискам палци да е второто. Преди време четох "Пророчеството на маите" от Стив Олтън. Там така беше заплел историята с тази на маите, че ти е интересно да разплиташ какво се случва нататък. Вярно, жанрово са различни, но авторката можеше да направи по-задълбочени проучвания, а не да отвори Уикипедия и да препише първото, изпречило се пред очите й. Чак ме е яд, книгата имаше огромен потенциал. За мен клони към 2*, даже се чудя дали да не й дам по-малко. Имаше страшно много повторения в сюжета, повтаряше се всяко нещо по 200 пъти. Не обичам да чета за такива излишни драми. Поне накрая малко се завърза работата с братовчедката на Далия, Солей. Дано и там да не е изсмукано от пръстите, че не знам 5 книги как ще издържа. 😀 Не препоръчвам въобще, по-добре прочетете "Пророчеството на маите", поне с нея няма да си изгубите времето.
July 25, 2024
„Blumentöchter“ von Tessa Collins ist der Auftakt von 5 Romanen, von 5 Frauen, die Cousinen sind, die auf 5 Kontinenten spielen und jede Menge Familiengeschichte und Geheimnisse.
Dalia wächst in der Gärtnerei in Cornwall, England, ihrer Großeltern auf. Ihre Mutter verstarb bei ihrer Geburt und ihr Vater ist bis zum Tod der Großeltern unbekannt. Die Oma lernt man noch kurz kennen und auch die zugehörigen Familienmitglieder, denn es sind 5 Kinder mit je einer Tochter. Die Namen sind Blumennamen, schöne Idee, jedoch anfangs verwirrend, wer zu wem gehört. Es spielen zwei Tanten und die Cousinen auch immer mal eine Rolle. Nach dem Tod ihrer Großeltern fällt Dalia in ein Loch. Auch ihr Beruf erfüllt sie nicht mehr. Die Tante entdeckt einen Brief von Dalias Vater und Dalia macht sich auf die Suche nach ihm, in Mexiko. Dort lernt sie viele wundervolle Menschen, einen großartigen Mann und ihre zweite Familie kennen.
Das Cover finde ich sehr ansprechend und träumerisch. Es sticht mir sofort ins Auge.
Dalia kam mir anfangs etwas naiv vor, wie sie völlig überstürzt nach Mexiko reist und auch noch bei fremden Männern mit einsteigt. Das Pablo sie zufällig aus den Fängen rettet und sie dann bei ihm uns seinen Kollegen übernachtet, ist schon auch etwas überspitzt. Natürlich ist manchmal auch das Auffinden des Vaters, der zweiten Familie etwas unwahrscheinlich, aber es ist eben ein Roman. Die weiteren Charaktere finde ich sehr sympathisch und auch den Verlauf der Geschichte fand ich sehr schön. Die Spannung war meist gut erhalten und ich habe den Roman verschlungen.
Besonders abwechslungsreich finde ich die Geschichte von Dalias Eltern, die sich in Mexiko bei der Erkundung einer Mayastätte kennengelernt haben. Und auch die spätere Erklärung des Vaters, wie alles noch geendet hat.
Wirklich gelungen fand ich auch die Beschreibungen Mexikos und deren Einwohner. Das hat mich sehr fasziniert und mitgenommen. Ich bin gespannt, wo genau die anderen Romane spielen, und ob die Autorin mich auch dahin mitnehmen wird.
Der Roman ist etwas für Fans von Lucinda Riley und Corina Bomann. Selbst der Schreibstil erinnert mich daran sowie natürlich die Art der Geschichte. Die Idee mit den 5 Cousinen und den 5 Kontinenten auf 5 Romane verteilt, finde ich schön und ich freue mich schon auf den nächsten.
Dalia wächst in der Gärtnerei in Cornwall, England, ihrer Großeltern auf. Ihre Mutter verstarb bei ihrer Geburt und ihr Vater ist bis zum Tod der Großeltern unbekannt. Die Oma lernt man noch kurz kennen und auch die zugehörigen Familienmitglieder, denn es sind 5 Kinder mit je einer Tochter. Die Namen sind Blumennamen, schöne Idee, jedoch anfangs verwirrend, wer zu wem gehört. Es spielen zwei Tanten und die Cousinen auch immer mal eine Rolle. Nach dem Tod ihrer Großeltern fällt Dalia in ein Loch. Auch ihr Beruf erfüllt sie nicht mehr. Die Tante entdeckt einen Brief von Dalias Vater und Dalia macht sich auf die Suche nach ihm, in Mexiko. Dort lernt sie viele wundervolle Menschen, einen großartigen Mann und ihre zweite Familie kennen.
Das Cover finde ich sehr ansprechend und träumerisch. Es sticht mir sofort ins Auge.
Dalia kam mir anfangs etwas naiv vor, wie sie völlig überstürzt nach Mexiko reist und auch noch bei fremden Männern mit einsteigt. Das Pablo sie zufällig aus den Fängen rettet und sie dann bei ihm uns seinen Kollegen übernachtet, ist schon auch etwas überspitzt. Natürlich ist manchmal auch das Auffinden des Vaters, der zweiten Familie etwas unwahrscheinlich, aber es ist eben ein Roman. Die weiteren Charaktere finde ich sehr sympathisch und auch den Verlauf der Geschichte fand ich sehr schön. Die Spannung war meist gut erhalten und ich habe den Roman verschlungen.
Besonders abwechslungsreich finde ich die Geschichte von Dalias Eltern, die sich in Mexiko bei der Erkundung einer Mayastätte kennengelernt haben. Und auch die spätere Erklärung des Vaters, wie alles noch geendet hat.
Wirklich gelungen fand ich auch die Beschreibungen Mexikos und deren Einwohner. Das hat mich sehr fasziniert und mitgenommen. Ich bin gespannt, wo genau die anderen Romane spielen, und ob die Autorin mich auch dahin mitnehmen wird.
Der Roman ist etwas für Fans von Lucinda Riley und Corina Bomann. Selbst der Schreibstil erinnert mich daran sowie natürlich die Art der Geschichte. Die Idee mit den 5 Cousinen und den 5 Kontinenten auf 5 Romane verteilt, finde ich schön und ich freue mich schon auf den nächsten.
August 18, 2024
De bloemendochters – Tessa Collins
Voor Dalia is Blooming Hall, het landgoed van haar grootouders in Cornwall, haar thuis: hier heeft ze samen met haar vier nichtjes alle zomers tussen de bloemenvelden doorgebracht. Na de plotselinge dood van hun grootmoeder komen de vrouwen samen op het landgoed. Daar doen ze een schokkende vondst: een brief van Dalia’s vader. Zijn identiteit was jarenlang een raadsel, omdat haar moeder al vroeg overleed en haar grootmoeder niets over hem wilde vertellen.
De zoektocht naar haar vader leidt Dalia naar Mexico, waar ze erachter komt hoe haar ouders elkaar leerden kennen, maar waar ze ook op een groot familiegeheim stuit.
Dit is het eerste deel van de Bloemendochters-serie, een meeslepende en avontuurlijke saga over vijf vrouwen, vijf continenten en één groot familiegeheim.
De prachtige cover met dahlia’s trok direct mijn aandacht en daardoor was ik gelijk al heel nieuwsgierig naar dit boek. En na het lezen van de proloog werd die nieuwsgierigheid alleen maar groter.
De prettige en beeldende schrijfstijl van de auteur zorgt ervoor dat het verhaal vlot leest. Je wordt meegenomen van de bloemenvelden bij het landgoed Blooming Hall in Cornwall naar het kleurrijke en avontuurlijke Mexico. Dit wordt zo goed beschreven dat het me weinig moeite kostte om de omgeving van beide locaties voor me te zien. Als ik mijn ogen dicht deed dan was ik er!
Er komen meteen al veel personages om de hoek kijken en dan is het, zeker in de beginfase van het verhaal, fijn om terug te kunnen vallen op de familiestamboom die je voorin het boek vindt.
Er zijn twee verhaallijnen: het heden met dochter Dalia en het verleden (29 jaar geleden) met haar moeder Carmellia. Door de flashbacks naar het verleden kom je er stukje bij beetje achter wat er zich destijds heeft afgespeeld. Hierdoor leer je zowel Dalia als haar moeder erg goed kennen.
Ook de overige familieleden spelen een rol in het verhaal en daardoor kijk ik er al naar uit om de volgende delen van deze serie te gaan lezen. Want welk grote geheim heeft grootmoeder Rose in haar graf meegenomen en hoe zal het de andere nichtjes Soley, Lali, Magnolia en Welwitschie vergaan?
Bloemendochters is een mooi en ontroerend verhaal over familie, vriendschap en op zoek gaan naar je roots.
4 ★
Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Voor Dalia is Blooming Hall, het landgoed van haar grootouders in Cornwall, haar thuis: hier heeft ze samen met haar vier nichtjes alle zomers tussen de bloemenvelden doorgebracht. Na de plotselinge dood van hun grootmoeder komen de vrouwen samen op het landgoed. Daar doen ze een schokkende vondst: een brief van Dalia’s vader. Zijn identiteit was jarenlang een raadsel, omdat haar moeder al vroeg overleed en haar grootmoeder niets over hem wilde vertellen.
De zoektocht naar haar vader leidt Dalia naar Mexico, waar ze erachter komt hoe haar ouders elkaar leerden kennen, maar waar ze ook op een groot familiegeheim stuit.
Dit is het eerste deel van de Bloemendochters-serie, een meeslepende en avontuurlijke saga over vijf vrouwen, vijf continenten en één groot familiegeheim.
De prachtige cover met dahlia’s trok direct mijn aandacht en daardoor was ik gelijk al heel nieuwsgierig naar dit boek. En na het lezen van de proloog werd die nieuwsgierigheid alleen maar groter.
De prettige en beeldende schrijfstijl van de auteur zorgt ervoor dat het verhaal vlot leest. Je wordt meegenomen van de bloemenvelden bij het landgoed Blooming Hall in Cornwall naar het kleurrijke en avontuurlijke Mexico. Dit wordt zo goed beschreven dat het me weinig moeite kostte om de omgeving van beide locaties voor me te zien. Als ik mijn ogen dicht deed dan was ik er!
Er komen meteen al veel personages om de hoek kijken en dan is het, zeker in de beginfase van het verhaal, fijn om terug te kunnen vallen op de familiestamboom die je voorin het boek vindt.
Er zijn twee verhaallijnen: het heden met dochter Dalia en het verleden (29 jaar geleden) met haar moeder Carmellia. Door de flashbacks naar het verleden kom je er stukje bij beetje achter wat er zich destijds heeft afgespeeld. Hierdoor leer je zowel Dalia als haar moeder erg goed kennen.
Ook de overige familieleden spelen een rol in het verhaal en daardoor kijk ik er al naar uit om de volgende delen van deze serie te gaan lezen. Want welk grote geheim heeft grootmoeder Rose in haar graf meegenomen en hoe zal het de andere nichtjes Soley, Lali, Magnolia en Welwitschie vergaan?
Bloemendochters is een mooi en ontroerend verhaal over familie, vriendschap en op zoek gaan naar je roots.
4 ★
Bedankt HarperCollins voor dit recensie-exemplaar in ruil voor mijn eerlijke mening.
Displaying 1 - 30 of 97 reviews