What do you think?
Rate this book
Gebied 19
De dag na zijn bruiloft wordt Tomas alleen wakker. Zijn vrouw is nergens te bekennen, terwijl haar telefoon gewoon op het nachtkastje ligt. Wanneer hij in zijn eentje de hond gaat uitlaten, zijn de straten angstwekkend leeg. Bij het buurthuis drommen vreemdgenoeg de mensen samen. Daar blijkt dat zich op aarde een verandering van ongekende proporties heeft voltrokken. Een verandering die iedereen al had zien aankomen, behalve Tomas.
320 pages, Hardcover
Published July 4, 2023
63 people are currently reading
1558 people want to read
About the author
Esther Gerritsen
30 books180 followersEsther Gerritsen (1972) is a Dutch novelist, columnist and screenwriter. Since her 2000 debut with Bevoorrecht bewustzijn (Privileged Consciousness), Gerritsen has been considered one of the best authors in the Netherlands and makes regular appearances on radio programs and at international literary festivals such as Litquake and Wordfest.
Her novels Superduif (Superdove, 2010), Dorst (Craving, 2012), Roxy (2014) and De Trooster (The Comforter, 2018) were all shortlisted for the Libris Literature Prize. In 2005 she was awarded the BNG prize for her second novel Normale dagen (Ordinary Days, 2005) and in 2014 she was awarded the Frans Kellendonk prize for her body of work. Gerritsen writes a popular weekly column in the VPRO TV guide and she had the honour of writing the Dutch Book Week gift in 2016 with a print run of 700,000 copies.
She is currently making a name for herself as a screenwriter for film and TV. She wrote the scenario for Instinct (Halina Reijn, 2019), which was the opening film at the Dutch National Film Festival, was praised and lauded at international filmfestivals such as Locarno, Toronto and London and is the Dutch entry for the 2019 Oscars. She is a co-writer of the new TV series Red Light, which will premiere in 2020 featuring Maaike Neuville, Halina Reijn and Carice van Houten (Game of Thrones).
Her novels Superduif (Superdove, 2010), Dorst (Craving, 2012), Roxy (2014) and De Trooster (The Comforter, 2018) were all shortlisted for the Libris Literature Prize. In 2005 she was awarded the BNG prize for her second novel Normale dagen (Ordinary Days, 2005) and in 2014 she was awarded the Frans Kellendonk prize for her body of work. Gerritsen writes a popular weekly column in the VPRO TV guide and she had the honour of writing the Dutch Book Week gift in 2016 with a print run of 700,000 copies.
She is currently making a name for herself as a screenwriter for film and TV. She wrote the scenario for Instinct (Halina Reijn, 2019), which was the opening film at the Dutch National Film Festival, was praised and lauded at international filmfestivals such as Locarno, Toronto and London and is the Dutch entry for the 2019 Oscars. She is a co-writer of the new TV series Red Light, which will premiere in 2020 featuring Maaike Neuville, Halina Reijn and Carice van Houten (Game of Thrones).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 497 reviews
August 16, 2025
Heb het idee dat de auteur ook niet wist hoe het verder moest. Is dit een lange psychose of een commentaar op het niet kunnen zien van het eigen ongelijk?
Er was niet perse iets heel vreemds, er was vooral allerlei gewoons dat ontbrak, een steeds groter wordend gemis
Voor een kort boek duurde me de leeservaring van Gebied 19 toch gevoelsmatig lang. Tomas (thrillerschrijver) wordt wakker in een wereld die veranderd is, en het hele boek gaat erover hoe hij zich niet hiertoe kan verhouden. Initieel staat de zoektocht naar zijn pasgetrouwde vrouw Suzanne (financieel journalist) centraal. Al snel echter worden verklaringen of oplossingen stelselmatig ontkracht, maar het grootste probleem (b)lijkt Tomas zelf, die zijn wereldbeeld als rebel constant tegen de wereld blijft projecteren, gevangen in een soort permanent en obsessief complotdenken.
Zijn vrouw commentarieert ook op een gegeven moment aan het eind van het boek scherp: Hoe ik ziekelijk wantrouwen heb verward met kritisch denken, waarmee het narratief van Gebied 19 meer naar mental health en gebrek aan grip op realiteit als thema lijkt af te slaan, in plaats van (onverklaarbare) sciencefiction. Soms zijn er onverwacht grappige momenten, zoals de Nederlandse overheid die een magnum Dom Perignon aan een schrijver geeft, dat moet wel de meest onrealistische gebeurtenis van het hele boek zijn.
Interessante premisse, maar jammer genoeg niet zo uitgevoerd als ik had gehoopt, en Tomas is te vlak (en liever lui dan moe in zijn onwil zich in de wereld te verdiepen op een serieuze wijze, een grote makke gezien we alles via zijn lens te zien krijgen als lezer) als hoofdpersoon om het verhaal te dragen.
Quotes:
De wereld is voor de helft ontvolkt, de grote selectie tussen noodzakelijken en achtergebleven
De grote verandering
Hoeveel kon er langs een mens heengaan?
Een nieuwe planeet en precies dezelfde conflicten
Iedereen onder de 40 mag mee
Wat geloof je eigenlijk wel Tomas?
Je bent een verwende klootzak
Iedereen werd weggemaakt die nacht
Waarom zo dwars?
Tevreden mensen hebben geen kritiek
Je zoekt een reden voor je ongeluk maar het zit in jezelf
De mens is een idioot
Je komt er toch nooit achter, wat waar is of niet
Je bent toch niet achterlijk
Ik ben niet gek omdat ik gelukkig ben
Er was niet perse iets heel vreemds, er was vooral allerlei gewoons dat ontbrak, een steeds groter wordend gemis
Voor een kort boek duurde me de leeservaring van Gebied 19 toch gevoelsmatig lang. Tomas (thrillerschrijver) wordt wakker in een wereld die veranderd is, en het hele boek gaat erover hoe hij zich niet hiertoe kan verhouden. Initieel staat de zoektocht naar zijn pasgetrouwde vrouw Suzanne (financieel journalist) centraal. Al snel echter worden verklaringen of oplossingen stelselmatig ontkracht, maar het grootste probleem (b)lijkt Tomas zelf, die zijn wereldbeeld als rebel constant tegen de wereld blijft projecteren, gevangen in een soort permanent en obsessief complotdenken.
Zijn vrouw commentarieert ook op een gegeven moment aan het eind van het boek scherp: Hoe ik ziekelijk wantrouwen heb verward met kritisch denken, waarmee het narratief van Gebied 19 meer naar mental health en gebrek aan grip op realiteit als thema lijkt af te slaan, in plaats van (onverklaarbare) sciencefiction. Soms zijn er onverwacht grappige momenten, zoals de Nederlandse overheid die een magnum Dom Perignon aan een schrijver geeft, dat moet wel de meest onrealistische gebeurtenis van het hele boek zijn.
Interessante premisse, maar jammer genoeg niet zo uitgevoerd als ik had gehoopt, en Tomas is te vlak (en liever lui dan moe in zijn onwil zich in de wereld te verdiepen op een serieuze wijze, een grote makke gezien we alles via zijn lens te zien krijgen als lezer) als hoofdpersoon om het verhaal te dragen.
Quotes:
De wereld is voor de helft ontvolkt, de grote selectie tussen noodzakelijken en achtergebleven
De grote verandering
Hoeveel kon er langs een mens heengaan?
Een nieuwe planeet en precies dezelfde conflicten
Iedereen onder de 40 mag mee
Wat geloof je eigenlijk wel Tomas?
Je bent een verwende klootzak
Iedereen werd weggemaakt die nacht
Waarom zo dwars?
Tevreden mensen hebben geen kritiek
Je zoekt een reden voor je ongeluk maar het zit in jezelf
De mens is een idioot
Je komt er toch nooit achter, wat waar is of niet
Je bent toch niet achterlijk
Ik ben niet gek omdat ik gelukkig ben
April 9, 2024
Tja, wat moet ik over dit boek zeggen? Zonde van je tijd? Want dat is het …
July 9, 2023
Even een korte samenvatting om mijn recensie duidelijker te maken. Het boek gaat over Tomas en Suzanne en Tomas’ zoon Parker. Tomas wordt op een dag wakker als zij allemaal weg zijn, samen met ongeveer de helft van de wereldbevolking. Je kan je voorstellen dat de aarde dan verwaarloosd raakt. Iedereen schijnt door te hebben wat er aan de hand is, behalve Tomas. Uiteindelijk komt hij erachter dat er een andere planeet is, waar alles wat groter, mooier en blijer is, waar de zogenaamd waardevolle mensen zich bevinden. Uiteindelijk komt hij daar ook op terecht omdat hij zich op aarde verzet tegen de nieuwe werkelijkheid, (hij komt erachter dat zijn vrouw ook in het verzet zit), maar het voelt alsof ze hem ‘tevreden houden’ zodat hij niet in opstand komt tegen het hele gebeuren.
In mijn master letterkunde heb ik bij het vak literatuur vandaag een studie gedaan naar enkele personages uit de boeken van Esther Gerritsen. Hier een kort citaat:
In 2014 wint Esther Gerritsen voor haar hele oeuvre de Frans Kellendonkprijs. In het
juryrapport, opgesteld door Jasper Henderson, Ton van Kalmthout en Maria Vlaar, staat:
De schrijfster Esther Gerritsen (1972) zoekt in haar proza voortdurend de grens op
tussen normaal en zonderling gedrag, […]. Haar inzet is iets van mensen te snappen,
en ‘fictie is dé manier om te onderzoeken hoe mensen in elkaar zitten’, aldus Gerritsen
zelf.
In haar romans wil Gerritsen onderzoeken hoe mensen in elkaar zitten, en hoe ze omgaan met
bepaalde situaties en met andere mensen (Gerritsen in Van den Blink, 2014).
Dit wordt ook weer duidelijk in haar nieuwste boek Gebied 19. Bo van Houwelingen geeft in de Volkskrant 2 sterren, met onder andere het commentaar dat het boek niet echt de diepte ingaat met betrekking tot die nieuwe planeet en de manier waarop de mensen er komen, en alle complottheorieën etc. Dit is wel waar, maar ik vond dit juist erg sterk aan het boek. Zoals ik in mijn studie heb onderzocht, houdt Esther Gerritsen zich vooral bezig met personages en hoe die op elkaar en op situaties reageren. Ik vind het passend bij haar stijl dat ze dan ook bij dit boek enigszins op de oppervlakte blijft qua situatie, maar wel erg op de personages ingaat. Tomas’ gevoel is zo treffend. Hij blijft eigenlijk het hele boek door sceptisch en ongelukkig. Om hem te citeren als schrijver in het boek: Ik hou ervan mijn personages hun doelen te laten verwezenlijken om er dan achter te komen dat hun dit geen geluk brengt.
Al met al, een erg goed boek, het speelt zich af in een soort dystopie, ook al lijkt het in eerste instantie een utopie, en je hebt medelijden met de personages, je begrijpt ze met hun frustraties en tekortkomingen en relaties erg goed.
In mijn master letterkunde heb ik bij het vak literatuur vandaag een studie gedaan naar enkele personages uit de boeken van Esther Gerritsen. Hier een kort citaat:
In 2014 wint Esther Gerritsen voor haar hele oeuvre de Frans Kellendonkprijs. In het
juryrapport, opgesteld door Jasper Henderson, Ton van Kalmthout en Maria Vlaar, staat:
De schrijfster Esther Gerritsen (1972) zoekt in haar proza voortdurend de grens op
tussen normaal en zonderling gedrag, […]. Haar inzet is iets van mensen te snappen,
en ‘fictie is dé manier om te onderzoeken hoe mensen in elkaar zitten’, aldus Gerritsen
zelf.
In haar romans wil Gerritsen onderzoeken hoe mensen in elkaar zitten, en hoe ze omgaan met
bepaalde situaties en met andere mensen (Gerritsen in Van den Blink, 2014).
Dit wordt ook weer duidelijk in haar nieuwste boek Gebied 19. Bo van Houwelingen geeft in de Volkskrant 2 sterren, met onder andere het commentaar dat het boek niet echt de diepte ingaat met betrekking tot die nieuwe planeet en de manier waarop de mensen er komen, en alle complottheorieën etc. Dit is wel waar, maar ik vond dit juist erg sterk aan het boek. Zoals ik in mijn studie heb onderzocht, houdt Esther Gerritsen zich vooral bezig met personages en hoe die op elkaar en op situaties reageren. Ik vind het passend bij haar stijl dat ze dan ook bij dit boek enigszins op de oppervlakte blijft qua situatie, maar wel erg op de personages ingaat. Tomas’ gevoel is zo treffend. Hij blijft eigenlijk het hele boek door sceptisch en ongelukkig. Om hem te citeren als schrijver in het boek: Ik hou ervan mijn personages hun doelen te laten verwezenlijken om er dan achter te komen dat hun dit geen geluk brengt.
Al met al, een erg goed boek, het speelt zich af in een soort dystopie, ook al lijkt het in eerste instantie een utopie, en je hebt medelijden met de personages, je begrijpt ze met hun frustraties en tekortkomingen en relaties erg goed.
January 20, 2024
Leuk, zo'n boek over ruimtevaart! Want daar gaat het over - toch?
March 3, 2024
Is het sciencefiction, dystopisch, fantasie? Het is hoe dan ook een goed geschreven verhaal. En wat ik dan eigenlijk gelezen heb? Ja.. een verhaal dat goed doorlas, je met vragen achterlaat over wat je dus las (in positieve zin), maar je vooral ook aan het denken zet.
Tomas wordt wakker in een lege wereld. Gisteren getrouwd met Suzanne en vandaag is ze weg. Net als veel anderen, ook familieleden. Hij is over met hond Toto. Zien wat is. Dat was zo gemakkelijk niet. Hij zag vooral wat er niet was. Het leek op een nieuwjaarsochtend, als iedereen nog sliep en het jaar nog op gang moest komen.
Bij bellen krijg je steevast dezelfde boodschap van verlaters: U heeft het nummer gebeld van iemand die is vertrokken...
Waarom is een groot deel van de mensheid 'vertrokken' of 'verplaatst' en waarom Tomas niet? Is hij niet nuttig genoeg? Het blijkt dat een deel is verplaatst naar een andere planeet, de 'nieuwe aarde'.
Er is geen toekomst op de aarde. De aarde zien ze hier als het verleden. Het liefst zouden ze geloof ik die hele aarde vergeten.
Als Tomas op onderzoek uit gaat, wordt voornamelijk gezegd dat het ingewikkelde materie is en wordt veelal beweerd dat hij een ontkenner van deze situatie is.
Hoe zit het met kritisch zijn, vragen stellen, onderzoeken en je verzetten? Moet je zomaar meegaan met wat het gros van de mensheid/overheid beweerd? Als Tomas op onderzoek uit gaat, wordt voornamelijk gezegd dat het ingewikkelde materie is en wordt veelal beweerd dat hij een ontkenner van deze situatie is. En hoe zit dat met Gebied 19? En chantage en het geluk ineens aan jouw kant hebben? Hersenspoelen? Vergaan van de aarde?
Een interessant verhaal dat interessante vragen en gesprekken op zal leveren, want eenduidig is het niet helemaal. Pluspunt!
Pluspunten vond ik ook de prettige bladspiegel/lettertype, schrijfstijl én dat het verhaal ieder willekeurig moment weer op te pakken is zonder te moeten bedenken waar je ook alweer was. Goede nominatie voor de Libris Literatuurprijs.
Tomas wordt wakker in een lege wereld. Gisteren getrouwd met Suzanne en vandaag is ze weg. Net als veel anderen, ook familieleden. Hij is over met hond Toto. Zien wat is. Dat was zo gemakkelijk niet. Hij zag vooral wat er niet was. Het leek op een nieuwjaarsochtend, als iedereen nog sliep en het jaar nog op gang moest komen.
Bij bellen krijg je steevast dezelfde boodschap van verlaters: U heeft het nummer gebeld van iemand die is vertrokken...
Waarom is een groot deel van de mensheid 'vertrokken' of 'verplaatst' en waarom Tomas niet? Is hij niet nuttig genoeg? Het blijkt dat een deel is verplaatst naar een andere planeet, de 'nieuwe aarde'.
Er is geen toekomst op de aarde. De aarde zien ze hier als het verleden. Het liefst zouden ze geloof ik die hele aarde vergeten.
Als Tomas op onderzoek uit gaat, wordt voornamelijk gezegd dat het ingewikkelde materie is en wordt veelal beweerd dat hij een ontkenner van deze situatie is.
Hoe zit het met kritisch zijn, vragen stellen, onderzoeken en je verzetten? Moet je zomaar meegaan met wat het gros van de mensheid/overheid beweerd? Als Tomas op onderzoek uit gaat, wordt voornamelijk gezegd dat het ingewikkelde materie is en wordt veelal beweerd dat hij een ontkenner van deze situatie is. En hoe zit dat met Gebied 19? En chantage en het geluk ineens aan jouw kant hebben? Hersenspoelen? Vergaan van de aarde?
Een interessant verhaal dat interessante vragen en gesprekken op zal leveren, want eenduidig is het niet helemaal. Pluspunt!
Pluspunten vond ik ook de prettige bladspiegel/lettertype, schrijfstijl én dat het verhaal ieder willekeurig moment weer op te pakken is zonder te moeten bedenken waar je ook alweer was. Goede nominatie voor de Libris Literatuurprijs.
May 14, 2024
2,5/5 sterren.
Gebied 19 heeft op zich een interessante premise, en is vlot en aantrekkelijk geschreven. Beide pluspunten worden echter onbenut gelaten. De hoofdpersoon vertikt het om gewoon even door te vragen en verliest daardoor geloofwaardigheid, het plot is zo goed als afwezig (waardoor de interessante premise alle potentie verliest), en de personages zijn vlak en ongeloofwaardig.
Gebied 19 heeft op zich een interessante premise, en is vlot en aantrekkelijk geschreven. Beide pluspunten worden echter onbenut gelaten. De hoofdpersoon vertikt het om gewoon even door te vragen en verliest daardoor geloofwaardigheid, het plot is zo goed als afwezig (waardoor de interessante premise alle potentie verliest), en de personages zijn vlak en ongeloofwaardig.
April 7, 2024
Interessant idee, allerlei mooie vragen, thema's waar over nagedacht kon worden, maar dat deed ik pas helemaal helemaal aan het eind. Ik moest het boek van mijzelf uitlezen (bezig met de shortlist van de Libris), want daarna mag ik het pas echt afkeuren, en dat was een behoorlijke klus. Boeiende concepten, maar geen waarachtige personages. Ik dacht dat Tomas een of andere autist was, hoe kan hij niets door hebben gehad? Waarom reageert hij zo droog op dat z'n vrouw, waarmee hij net een dag getrouwd was, en kind op een andere planeet zitten? Wat is er met die Suzanne? Je sleurt je geliefde toch aan z'n oren mee? Waarom liegt ze? Waarom komt ze er toch ook ineens weer bij? Wat is er met haar gebeurd? Waarom gaan al die mensen zo zonder vragen over in een nieuw systeem? Hoe werkt die wereld? Is het nu een of andere simulatie of echt? Welke staat (aliens of hagedissen) bestuurt dit gebeuren? Allerlei vragen die niet beantwoord werden. Gelukkig haalde ik het wel tot de laatste zin, daar werd het hele verhaal alsnog interessant, maar vond het wel een hoop moeite om daar te komen...
dnf
January 29, 202429/1/24
Op de dag dat dit boek op de longlist voor de Libris Literatuurprijs verschijnt, geef ik het definitief op. Dit is het gewoon niet voor mij. Ik kan niet meegaan in het verhaal, erger me aan de hoofdpersoon, vind de dialogen irritant en de stijl te simpel. Maar dat is mijn bescheiden mening. Het leest wel vlot, ondanks dat heb ik toch niet doorgezet.
Op de dag dat dit boek op de longlist voor de Libris Literatuurprijs verschijnt, geef ik het definitief op. Dit is het gewoon niet voor mij. Ik kan niet meegaan in het verhaal, erger me aan de hoofdpersoon, vind de dialogen irritant en de stijl te simpel. Maar dat is mijn bescheiden mening. Het leest wel vlot, ondanks dat heb ik toch niet doorgezet.
October 25, 2023
Dit boek was met een leessprint uit! Wat schreef Esther Gerritsen een goed verhaal over... ja wat precies eigenlijk? Een sciencefictionbeeld (toekomst met technologische en wetenschappelijke vooruitgang), een gedachte-experiment of een dystopie (samenleving met akelige kenmerken)? Daarover kun je goed discussiëren.
In elk geval gaat het over Tomas die wakker wordt in een legere wereld: vele mensen blijken geselecteerd voor verplaatsing naar een andere planeet en die nacht weggegaan te zijn. Ook zijn eigen vrouw en zoon en nu is Tomas plotseling alleen met de hond. In het buurthuis en café lijkt niemand verbaasd dat dit is gebeurd. Is hij de enige die de aankondiging had gemist? En waarom zijn hij en die anderen niet mee; niet nuttig genoeg? Iedereen die hij tegenkomt, verwijt hem dat hij te veel in zichzelf gekeerd was en te eigenzinnig bezig is, maar ondertussen geeft niemand hem echte antwoorden. Net of iedereen eenzelfde mantra uitdraagt om er maar het beste van te maken.
Oké, er zijn stemmen die menen dat de nieuwe wereldorde een vooropgezet plan is met misschien wel vreemde intenties. Zijn de geselecteerden wel vrijwillig mee of zijn ze weggehaald; is die planeet een experiment; welke "propaganda" op welke plaats moet je geloven? Ben je een zeur als je veel vragen stelt en niet zomaar in de gang van zaken mee wilt gaan of gewoon kritisch?
Er zijn nog een heleboel vragen waar ik het met andere lezers over wil hebben, maar dat zal in een privégesprek moeten plaatsvinden omdat ik niets van het verhaal na het begin wil prijsgeven. De kennis die ik nu heb, had ik tenslotte ook vooraf niet willen weten.
'Gebied 19' vond ik dus een interessant boek. (Overigens moest ik aan De wezens van Matt Haig denken door het plaatje van een man met hond die de wereld herontdekt.)
In elk geval gaat het over Tomas die wakker wordt in een legere wereld: vele mensen blijken geselecteerd voor verplaatsing naar een andere planeet en die nacht weggegaan te zijn. Ook zijn eigen vrouw en zoon en nu is Tomas plotseling alleen met de hond. In het buurthuis en café lijkt niemand verbaasd dat dit is gebeurd. Is hij de enige die de aankondiging had gemist? En waarom zijn hij en die anderen niet mee; niet nuttig genoeg? Iedereen die hij tegenkomt, verwijt hem dat hij te veel in zichzelf gekeerd was en te eigenzinnig bezig is, maar ondertussen geeft niemand hem echte antwoorden. Net of iedereen eenzelfde mantra uitdraagt om er maar het beste van te maken.
Oké, er zijn stemmen die menen dat de nieuwe wereldorde een vooropgezet plan is met misschien wel vreemde intenties. Zijn de geselecteerden wel vrijwillig mee of zijn ze weggehaald; is die planeet een experiment; welke "propaganda" op welke plaats moet je geloven? Ben je een zeur als je veel vragen stelt en niet zomaar in de gang van zaken mee wilt gaan of gewoon kritisch?
Er zijn nog een heleboel vragen waar ik het met andere lezers over wil hebben, maar dat zal in een privégesprek moeten plaatsvinden omdat ik niets van het verhaal na het begin wil prijsgeven. De kennis die ik nu heb, had ik tenslotte ook vooraf niet willen weten.
'Gebied 19' vond ik dus een interessant boek. (Overigens moest ik aan De wezens van Matt Haig denken door het plaatje van een man met hond die de wereld herontdekt.)
July 27, 2023
Het is een fantastisch verhaal waarin veel aspecten duidelijk geïnspireerd zijn door bepaalde gebeurtenissen uit het nieuws. Het leest als een trein. Tegelijkertijd zijn er aspecten waar je verder over door zou willen filosoferen. Dit is precies het soort verhaal waar ik van hou. Je krijgt als lezer genoeg uitleg om het je te kunnen voorstellen en er blijft veel ruimte over om zelf in te vullen.
https://lalageleest.nl/2023/07/27/geb...
https://lalageleest.nl/2023/07/27/geb...
August 10, 2023
In een zoektocht naar hedendaagse Nederlandse scifi kwam ik dit veel belovende boek tegen.
Helaas, het is een mystery-thriller, met een zeurende cis-het-man in de hoofdrol. Het scifi aspect viel ook tegen; geen focus op maatschappelijke verandering, alleen op het zielige kleine wereldje van onze Tomas.
Helaas, het is een mystery-thriller, met een zeurende cis-het-man in de hoofdrol. Het scifi aspect viel ook tegen; geen focus op maatschappelijke verandering, alleen op het zielige kleine wereldje van onze Tomas.
September 4, 2025
Is het een psychose, is het een droom, is het een bizarre spiegelwereld? Gerritsen laat alle opties open en dat maakt het intrigerend én frustrerend.
Het verhaal begon met een sterke toon van verbazing, werd af en toe best grappig, maar zakte uiteindelijk in saaie eentonigheid. Het irritantste vond ik dat de hoofdpersoon nergens doorvraagt. Alles blijft vaag en onopgelost, zonder echte ontwikkeling of spanningsboog.
De schrijfstijl is helder en leest vlot weg. De korte hoofdstukken en sobere zinnen zorgen dat je gemakkelijk door het boek gaat. Maar juist door die eenvoud voelde het soms alsof er meer in had moeten zitten, alsof er te weinig werd uitgewerkt om me echt te pakken.
Het open einde maakt het niet beter. Gaat het om een psychose, een droom, of een surrealistische ervaring zonder uitleg? Voor mij bleef het te leeg en onbevredigend.
Al met al een boek dat begint met potentie, maar nooit echt uit de verf komt. Het prikkelt even, maar blijft uiteindelijk hangen in vaagheid.
Het verhaal begon met een sterke toon van verbazing, werd af en toe best grappig, maar zakte uiteindelijk in saaie eentonigheid. Het irritantste vond ik dat de hoofdpersoon nergens doorvraagt. Alles blijft vaag en onopgelost, zonder echte ontwikkeling of spanningsboog.
De schrijfstijl is helder en leest vlot weg. De korte hoofdstukken en sobere zinnen zorgen dat je gemakkelijk door het boek gaat. Maar juist door die eenvoud voelde het soms alsof er meer in had moeten zitten, alsof er te weinig werd uitgewerkt om me echt te pakken.
Het open einde maakt het niet beter. Gaat het om een psychose, een droom, of een surrealistische ervaring zonder uitleg? Voor mij bleef het te leeg en onbevredigend.
Al met al een boek dat begint met potentie, maar nooit echt uit de verf komt. Het prikkelt even, maar blijft uiteindelijk hangen in vaagheid.
June 4, 2024
Vlot lezend boekje met een simpele schrijfstijl en een verhaal dat nergens naartoe lijkt te gaan. Ik heb me er best mee vermaakt, maar een uur na uitlezen kan ik me het einde eigenlijk al niet meer herinneren.
April 5, 2024
De discussie over de vraag of dit een ideeen- sf- of wat dan ook maar voor roman sla ik over. Het maakt me niks uit onder welke categorie dit boek valt. Het was een geweldige leeservaring. Amsterdam 2.0. Een droom, een nachtmerrie, fake, echt W A U W. Wat een goed boek.
April 4, 2024
Gebied 19 van Esther Gerritsen (1972) is dit jaar genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. Omdat ik onder de indruk was van haar boekenweekgeschenk
Broer
, leek dit me een geschikt moment om meer van de schrijver te lezen. Daarnaast was ik benieuwd of het Gerritsen lukt een goed Nederlands sciencefictionverhaal te schrijven. Dat viel tegen: ondanks het thema is Gebied 19 vooral het relaas van een wat sullige man die zich steeds minder een voorstelling kan maken van de wereld buiten zijn eigen gedachten. In plaats van de grote vragen uit te werken die het onderwerp haar aanreikt, legt Gerritsen de nadruk op wat ik heb ervaren als het kneuterige en knullige dagelijks leven van haar hoofdpersoon.
Wanneer Tomas Boom de dag na zijn bruiloft wakker wordt, ontdekt hij dat een groot deel van de bevolking is vertrokken. Al rap blijkt dat er een tweede planeet is; Tomas had simpelweg het nieuws gemist, omdat hij zich niet interesseert in politiek. (Ik zie nu Deadpool voor me: ‘That’s just lazy writing!’) Een handvol mensen is achtergebleven, klaarblijkelijk omdat ze ‘overbodig’ waren. Hoewel de overheid het volledig laat afweten, laat Gerritsen niets merken van enige chaos: men reageert gelaten, het café blijft open en Tomas trekt zich van de nieuwe context slechts op kleine schaal iets aan.
Gerritsen doet geen moeite om haar toch al ongeloofwaardige premisse uit te werken. Technisch is het zo karig (of zeg maar gerust: niet) onderbouwd, dat van sciencefiction eigenlijk geen sprake is. Ook andere (economische, maatschappelijke of psychologische) vragen negeert ze volkomen. Halverwege volgt een welkome plotwending die vaart in het verhaal brengt, maar uiteindelijk nergens toe leidt. Een dubbele laag zou overigens geen excuus zijn geweest voor de vele omissies. Ik was nieuwsgierig geweest naar de idee van een ‘schone lei’ voor de mensheid, maar die gaat verloren in voor de hand liggend gekibbel. Sowieso vond ik Gerritsen niet sterk in het schrijven van dialogen, terwijl ze daarop wel leunt. Vrijwel elk gesprek dat haar hoofdpersoon voert, eindigt bovendien in onmin.
Zoals ik destijds ook van mening was bij De Mitsukoshi Troostbaby Company van Auke Hulst: een interessant idee, maar slecht uitgewerkt.
‘Als u dit leest, bent u achtergebleven. U kunt uw leven geheel naar eigen wens vormgeven, de door u gekende overheid is vertrokken.’
Wanneer Tomas Boom de dag na zijn bruiloft wakker wordt, ontdekt hij dat een groot deel van de bevolking is vertrokken. Al rap blijkt dat er een tweede planeet is; Tomas had simpelweg het nieuws gemist, omdat hij zich niet interesseert in politiek. (Ik zie nu Deadpool voor me: ‘That’s just lazy writing!’) Een handvol mensen is achtergebleven, klaarblijkelijk omdat ze ‘overbodig’ waren. Hoewel de overheid het volledig laat afweten, laat Gerritsen niets merken van enige chaos: men reageert gelaten, het café blijft open en Tomas trekt zich van de nieuwe context slechts op kleine schaal iets aan.
Ook bij hen bleek de elektriciteit uitgevallen. De koelkast was vol, er stond een half gesneden volkoren op het aanrecht.
Hij zei hardop: ‘Ik neem een paar boterhammen mee’, ging weer en sloot netjes af.
Gerritsen doet geen moeite om haar toch al ongeloofwaardige premisse uit te werken. Technisch is het zo karig (of zeg maar gerust: niet) onderbouwd, dat van sciencefiction eigenlijk geen sprake is. Ook andere (economische, maatschappelijke of psychologische) vragen negeert ze volkomen. Halverwege volgt een welkome plotwending die vaart in het verhaal brengt, maar uiteindelijk nergens toe leidt. Een dubbele laag zou overigens geen excuus zijn geweest voor de vele omissies. Ik was nieuwsgierig geweest naar de idee van een ‘schone lei’ voor de mensheid, maar die gaat verloren in voor de hand liggend gekibbel. Sowieso vond ik Gerritsen niet sterk in het schrijven van dialogen, terwijl ze daarop wel leunt. Vrijwel elk gesprek dat haar hoofdpersoon voert, eindigt bovendien in onmin.
Zoals ik destijds ook van mening was bij De Mitsukoshi Troostbaby Company van Auke Hulst: een interessant idee, maar slecht uitgewerkt.
March 14, 2024
Ok. 2 sterren voor het idee van Gerritsen dan maar.
Het begint overigens ook best aardig. Gerritsen schept een interessante wereld (werelden, eigenlijk) die je als lezer doen willen verder lezen: dat is best knap en het sci-fi gehalte is best hoog: nog knapper.
Maar dat is het voor mij wel echt. Wat een vlakke, holle en ook loze personages komen in dit boek voor. De hoofdpersoon om mee te beginnen. Mijn hemel… Natuurlijk kunnen personages waar je echt geen moment sympathie voor voelt juist interessant zijn, maar met Tomas gaat ook die vlag niet op. Wat irritant was hij, zeg. Continu eigenlijk. Als er dan nog diepgang in hem zat: soit, maar nee: eendimensionaal en slecht uitgewerkt. Suzanne daarentegen had alle potentie een interessant personages te kunnen worden, maar nee: ook vlak, simpel en veelal niet geloofwaardig. Rick, wat moet je met hem? Zegt eigenlijk net niks; wederom jammer. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan.
De verhaallijn had ook wel veel potentie, maar waarom - maar echt: wáárom?! - moet het alleen maar over het gezeik van Tomas gaan. Was zonde van die hele wereld, zeg.
Over deel 3 schrijf ik maar niet veel meer, want dat was wel een dieptepunt voor mij.
Idee top! Uitvoering zwak.
Het begint overigens ook best aardig. Gerritsen schept een interessante wereld (werelden, eigenlijk) die je als lezer doen willen verder lezen: dat is best knap en het sci-fi gehalte is best hoog: nog knapper.
Maar dat is het voor mij wel echt. Wat een vlakke, holle en ook loze personages komen in dit boek voor. De hoofdpersoon om mee te beginnen. Mijn hemel… Natuurlijk kunnen personages waar je echt geen moment sympathie voor voelt juist interessant zijn, maar met Tomas gaat ook die vlag niet op. Wat irritant was hij, zeg. Continu eigenlijk. Als er dan nog diepgang in hem zat: soit, maar nee: eendimensionaal en slecht uitgewerkt. Suzanne daarentegen had alle potentie een interessant personages te kunnen worden, maar nee: ook vlak, simpel en veelal niet geloofwaardig. Rick, wat moet je met hem? Zegt eigenlijk net niks; wederom jammer. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan.
De verhaallijn had ook wel veel potentie, maar waarom - maar echt: wáárom?! - moet het alleen maar over het gezeik van Tomas gaan. Was zonde van die hele wereld, zeg.
Over deel 3 schrijf ik maar niet veel meer, want dat was wel een dieptepunt voor mij.
Idee top! Uitvoering zwak.
January 12, 2024
Dit boek was het allemaal nét niet. Ik voelde niets voor Tomas - voor een groot gedeelte van het boek dacht ik zelfs dat dit ook de bedoeling was. We weten als lezer ook niet genoeg over de tijd voorafgaand aan het bestaan van 2 planeten, waardoor het boek overal veel uitleg moet geven. Dat ze met de buren altijd pizza aten bijvoorbeeld, of dat hij met zijn zoon op woensdag in de kroeg ging zitten. De lezer krijgt dit nu vertelt in een bijzin. ‘Oh ja, dit is een belangrijke gebeurtenis omdat dit in het leven hiervoor altijd op deze manier gebeurde’. Hierdoor voelen de relaties tussen de personages ook niet levendig aan. Ik voelde niets van zijn liefde voor Suzanne, omdat ik geen idee had wat hen met elkaar had verbonden. De spanning die het boek probeert op te wekken komt door dit alles niet van de grond.
Het boek lijkt niet te weten wat het wil. Als het vooral een setting had willen scheppen van een dystopisch Amsterdam, dan had ik daar juist meer van willen zien. Als het juist de bedoeling was dat ik meeleefde met de personages, dan hadden deze wat verder uitgewerkt moeten worden. Het idee is goed gevonden, maar nu is dit helaas een boek dat ik snel zal vergeten.
Het boek lijkt niet te weten wat het wil. Als het vooral een setting had willen scheppen van een dystopisch Amsterdam, dan had ik daar juist meer van willen zien. Als het juist de bedoeling was dat ik meeleefde met de personages, dan hadden deze wat verder uitgewerkt moeten worden. Het idee is goed gevonden, maar nu is dit helaas een boek dat ik snel zal vergeten.
August 21, 2023
Gerritsen schreef een ontregelend meesterwerk, dat een ultiem commentaar op deze tijd en de afgelopen jaren lijkt te zijn: op polarisatie, op overheidsingrijpen bij een pandemie, wantrouwen in de overheid, vertrouwen in anderen, op nepnieuws, geloof in vooruitgang, op klimaatverandering en de reactie daarop, ontlezing en nog veel meer. Het is lang geleden dat een boek/een verhaal me zo in verwarring bracht, op een goede manier.
August 28, 2023
Vond het slecht, maar las het in 1 dag uit. Life is weird, maar niet zo weird als dat van Tomas. Jammer voor Esther dat ik net De stad der blinden had gelezen, want die dystopische wereld was wel even wat beter in elkaar gezet. De ostentatieve verwijzingen naar Amsterdam waren ook echt onnodig. Dit boek heeft ze zeker tijdens de pandemie geschreven. Echt waar, alle rotzooi die toen is bedacht, kan wat mij betreft uit de schappen. Sterke mening, maar soms moet je er met gestrekt been in.
February 1, 2024
Toevallig zag ik net dat dit boek op de longlist voor Libris staat. Dat snap ik wel, het is zeker anders. Het gaat over een man die op een dag zijn vrouw en kind kwijt is en er buiten achter komt dat er heel veel mensen weg zijn, maar hij weet niet waarom.
Het verhaal sprak me wel aan, ik vond het wel origineel. Het is zo geschreven dat je steeds op het verkeerde been wordt gezet en je bij alles gaat afvragen wat er waar is, net als de hoofdpersoon. Het gaat ook over interessante vragen: wat betekent 'echt' nu eigenlijk, moet iets echt zijn om er gelukkig van te worden, hoe belangrijk is het verleden, waarom zou je negatieve emoties willen voelen, in hoeverre heeft het zin om te protesteren en hoeveel mag dat kosten, enz.
Aan de andere kant snap ik de kritiek van anderen wel dat er te weinig gedaan is aan worldbuilding, ik had ook graag wat meer willen lezen over hoe de mensen zijn verdwenen en wat daaraan vooraf gegaan is. Maar omdat er toch zo veel in het boek zit over persoonlijke relaties, miste ik het niet.
Wat ik jammer vond was de schrijfstijl, die is wat houterig, uitleggerig, herhalend, weinig subtiel. Bijvoorbeeld de hoofdpersoon houdt zijn hond meestal aangelijnd omdat het druk is en de hond niet goed luistert. Later als de meeste mensen weg zijn, laat hij zijn hond loslopen. Je hoeft me dan niet expliciet uit te leggen dat dat nu wel kan omdat er minder auto's zijn, zo intelligent ben ik nog net zelf wel. ;-) Ook had ik het gevoel dat ik af en toe naar steeds hetzelfde gesprek zat te luisteren. Daarom ergerde ik me regelmatig en dat maakte het minder leuk.
Toch, vanwege de originele ideeën en humor zou ik het 3,5 sterren geven als Goodreads zo geavanceerd was dat er halve sterren bestonden. ;-)
Het verhaal sprak me wel aan, ik vond het wel origineel. Het is zo geschreven dat je steeds op het verkeerde been wordt gezet en je bij alles gaat afvragen wat er waar is, net als de hoofdpersoon. Het gaat ook over interessante vragen: wat betekent 'echt' nu eigenlijk, moet iets echt zijn om er gelukkig van te worden, hoe belangrijk is het verleden, waarom zou je negatieve emoties willen voelen, in hoeverre heeft het zin om te protesteren en hoeveel mag dat kosten, enz.
Aan de andere kant snap ik de kritiek van anderen wel dat er te weinig gedaan is aan worldbuilding, ik had ook graag wat meer willen lezen over hoe de mensen zijn verdwenen en wat daaraan vooraf gegaan is. Maar omdat er toch zo veel in het boek zit over persoonlijke relaties, miste ik het niet.
Wat ik jammer vond was de schrijfstijl, die is wat houterig, uitleggerig, herhalend, weinig subtiel. Bijvoorbeeld de hoofdpersoon houdt zijn hond meestal aangelijnd omdat het druk is en de hond niet goed luistert. Later als de meeste mensen weg zijn, laat hij zijn hond loslopen. Je hoeft me dan niet expliciet uit te leggen dat dat nu wel kan omdat er minder auto's zijn, zo intelligent ben ik nog net zelf wel. ;-) Ook had ik het gevoel dat ik af en toe naar steeds hetzelfde gesprek zat te luisteren. Daarom ergerde ik me regelmatig en dat maakte het minder leuk.
Toch, vanwege de originele ideeën en humor zou ik het 3,5 sterren geven als Goodreads zo geavanceerd was dat er halve sterren bestonden. ;-)
March 17, 2024
De schrijver had geen zin om het boek af te maken, of wel?
September 27, 2025
Ik weet niet goed wat dit boek wilde, ik heb het bijna ge-dnfd. Tomas vond ik maar irritant, een type drammer. Maar het laatste stuk ging meer voor me leven. Het concept van het Gebied 19 klonk interessant, maar ik vond de uitwerking wat oppervlakkig.
July 24, 2023
Het is zo lekker als je een boek niet kan wegleggen! En je elke gelegenheid pakt om even verder te lezen. Gebied 19 is zo’n boek voor mij. Vanaf de eerste tot de laatste pagina wilde ik blijven lezen. Dat vind ik ongelofelijk knap van de schrijfster.
Het verhaal gaat over Tomas, een teruggetrokken thrillerschrijver, die zichzelf plotseling terugvindt in een dystopische wereld. Hij zoekt naar een uitweg, een oplossing. In die zoektocht komt hij op gespannen voet te staan met de mensen om zich heen - en zichzelf.
Elke keer als je denkt te weten waar het verhaal naar toe gaat, neemt het weer een onverwachtse wending. De scenes zijn kort en dynamisch. Toch heeft het verhaal diepgang en zet Gerritsen je aan het denken. Wat is echt? Wat maakt gelukkig? Hoe zou je zelf reageren in zo’n situatie?
Er zijn weinig boeken die ik in twee dagen heb uitgelezen. Ik kon Gebied 19 bijna niet neerleggen. Vijf sterren voor dit kleine meesterwerk.
Het verhaal gaat over Tomas, een teruggetrokken thrillerschrijver, die zichzelf plotseling terugvindt in een dystopische wereld. Hij zoekt naar een uitweg, een oplossing. In die zoektocht komt hij op gespannen voet te staan met de mensen om zich heen - en zichzelf.
Elke keer als je denkt te weten waar het verhaal naar toe gaat, neemt het weer een onverwachtse wending. De scenes zijn kort en dynamisch. Toch heeft het verhaal diepgang en zet Gerritsen je aan het denken. Wat is echt? Wat maakt gelukkig? Hoe zou je zelf reageren in zo’n situatie?
Er zijn weinig boeken die ik in twee dagen heb uitgelezen. Ik kon Gebied 19 bijna niet neerleggen. Vijf sterren voor dit kleine meesterwerk.
May 26, 2024
Een boek met spanning, geen langzaam moment te vinden. Helaas vond ik de manier waarop alle karakters communiceerden niet echt top, voelde beetje alsof het verhaal draaide op slechte vragen en antwoorden, maar geen straf om te lezen!
August 28, 2023
Interessante ideeënroman. De stijl en het wel erg concrete Amsterdamse landschap spraken mij minder aan.
March 28, 2024
Dit was zo gaslight gatekeep girlboss 🙅🏼♀️💅🏻
Read
November 24, 2023Heel bijzonder boek waarvan ik op het moment nog niet precies weet hoeveel sterren ik het moet geven. Dit komt misschien later nog.
Dit boek is een beetje de lichte variant van 1984 van George Orwell. Gerritsen gaat in dit boek met een vrij bijzonder gedachte-experiment aan de gang, waar zowel de hoofdpersonage als de lezers in meegenomen worden.
Bijzondere ervaring. Ik weet alleen nog niet hoe ik volgende week de review voor Literair Kritiek hierover moet schrijven.
Dit boek is een beetje de lichte variant van 1984 van George Orwell. Gerritsen gaat in dit boek met een vrij bijzonder gedachte-experiment aan de gang, waar zowel de hoofdpersonage als de lezers in meegenomen worden.
Bijzondere ervaring. Ik weet alleen nog niet hoe ik volgende week de review voor Literair Kritiek hierover moet schrijven.
June 24, 2024
Is geluk maakbaar? Is onwetendheid geluk? Is geluk nog geluk als het een ander ongeluk brengt?
Er zit veel in het verhaal dat je maar gewoon moet geloven. En dat is ook wat iedereen hoofdpersoon Tomas zegt: Leg je er maar bij neer. Berust. Laat het over je heenkomen. Geloof. Maar dat moet je maar net kunnen. En, is dat dan geluk?
Een aardig boek dat je aan het denken zet.
Er zit veel in het verhaal dat je maar gewoon moet geloven. En dat is ook wat iedereen hoofdpersoon Tomas zegt: Leg je er maar bij neer. Berust. Laat het over je heenkomen. Geloof. Maar dat moet je maar net kunnen. En, is dat dan geluk?
Een aardig boek dat je aan het denken zet.
Displaying 1 - 30 of 497 reviews