What do you think?
Rate this book
Nou en
321 pages, Kindle Edition
Published October 24, 2023
5 people are currently reading
54 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
May 30, 2025
Dit was best teleurstellend, moet ik eerlijk zeggen.
Ja, ik heb wel het een en het ander bijgeleerd, dat is zo. Maar toch wel een pak minder dan ik had verwacht én gehoopt.
Als eerste ben ik geen fan van de schrijfstijl. Al die korte zinnen. Het klinkt zo eenvoudig. Het is zo... staccato. Dat is er wel een goed woord voor. Staccato. Zie je wat ik bedoel? Zo gaat het dus heel dikwijls in dat boek. En ik ergerde me er echt wel aan, want wat is er nu mis met langere, complexere, samengestelde zinnen? En ja, ik snap het, het is iets puur persoonlijks, schrijfstijl, maar het stond me echt gewoon tegen.
Ik ben het ook niet eens met de manier waarop dit boek is opgebouwd. Dat klinkt cru, maar volgens mij is dit niet de goede manier waarop je een volk probeert te presenteren en te verklaren aan een ander volk. Van Gompel interviewt een hele resem bekende en onbekende Nederlanders en vraagt over allerlei onderwerpen wat ze er zelf van vinden én wat hun algemene beeld of idee is van hoe de Nederlanders daartegenover staan of hoe ze zich daarbij gedragen. Afzonderlijk van wat hieronder staat, vind ik dat ten eerste nogal een onaangename manier om een dergelijke tekst 300 bladzijdes lang te presenteren, want voor een groot deel is het ook echt gewoon een interview.
Maar belangrijker dan: ik denk niet dat dit een echt beeld vormt van hoe Nederland en de Nederlanders in het algemeen zijn. Je merkt ten eerste al dat de auteur - vanwege zijn eigen achtergrond - toegespitst is op BN'ers die in de literaire en de journalistieke kringen zitten. Dit doet me altijd denken aan iets waar ze bij ons op unief op hamerden: als je enquêtes gaat afnemen, ga je dat niet op de Meir doen, want dat geeft een vertekend beeld omdat je daar bepaalde groepen mensen meer of minder tegenkomt. Dit hier is hetzelfde. Veel van de geïnterviewde personen horen al tot een bepaalde groep, dus ik stelde me heel regelmatig de vraag in hoeverre ik nu waarde moest hun hechten aan wat zij dachten dat de gemiddelde Nederlander daar nu van vond. Met andere woorden: de representativiteit stel ik sterk in vraag.
Een boek als dit hoort bij een aantal punten opgebouwd te zijn op data, cijfers. En die zijn er ook wel - het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) wordt gelukkig wel een paar keer genoemd - maar toch wel erg weinig. Alles gaat meer op het gevoel van de mensen af dan echt op die cijferdata. En ja, data zijn niet alles, dat weet ik ook, maar je zou denken dat je dat toch grotendeels gedeeltelijk als basis gebruikt om daarop dan verder te bouwen en alles te gaan analyseren. Maar dat gebeurt dus niet.
De onderwerpen op zich vond ik ook maar mager. Er is bijvoorbeeld een stuk over religie, en gezien de hele religieuze situatie in Nederland is dat ook wel te hopen. Ik weet bijvoorbeeld dat er in Nederland wel heel knotsgek aan toe gaat en dat er een hele resem lokalere, kleinschalige 'leren' zijn (hoe moet je dat juist noemen), vooral binnen het protestantisme, waarbij het je alleen al van alle gelijkaardige namen gaat duizelen, met al die gereformeerden en hervormden (wat uiteindelijk exact hetzelfde is, taalkundig gesproken dan). Je waant je wat dat betreft net in een of andere wereld waar ze Monty Python hebben geplagieerd. ('We're not the People's Front of Judea, we're the Judean People's Front!')
Maar als je dacht dat Van Gompel daar eens wat dieper op in zou gaan, dan kom je van een kouwe kermis thuis. Ja, de Bijbelgordel wordt wel benoemd en besproken, en ook de termen 'gereformeerd' en 'hervormd' vallen - één keer, geloof ik, c'est tout. Maar ga daar dan toch wat dieper op in! En dat gevoel had ik wel vaker, dat er te weinig echt concrete informatie was waardoor je 'de Nederlander' wat beter leert kennen.
Bovendien wordt er soms ook afgeweken van het onderwerp. Die Lale Gül die ze interviewen is van Turkse afkomst, blijkbaar, en die zit constant te vergelijken met het leven en de mensen in Turkije, maar mens, dat doet totaal niet ter en interesseert mij ook geen zak(e). Het gaat hier over Nederland, dus hoe die Turkse familie van jou leeft kan me geen hol schelen, ja? Als ik dat wil weten, lees ik wel Nou En? Waarom de Turken Zo Turks Zijn als dat eens wordt uitgegeven.
Nog een ander voorbeeld: op het einde dat hoofdstuk met dat afscheid van de mensen die hij interviewt. Wat doet dat ertoe? Het heeft helemaal niks met het onderwerp van doen.
Nu goed, ik heb wel een paar nieuwe inzichten gekregen. Wat me bovenal opviel, omdat het meermaals in het boek vermeld is, is dat Nederlanders nogal snel geneigd zijn zich aan andere Nederlanders te ergeren als ze een tijdje uit hun omgeving weggeweest zijn. Heel vaak kwam naar voren dat de mensen zich ergeren aan hun landgenoten als ze op vakantie zijn (geweest en daarna terugkomen), en dat ze zich soms zelfs voor ze lijken te schamen. Heel bizar, dat, ik kan me niet herinneren dat ik een Belg dat al eens heb horen zeggen. Dus er zitten ook wel goeie stukken in. Maar niet genoeg om er een goed boek van te maken.
Als uitsmijter nog dit: een aantal dingen zijn ook gewoon... normaal, denk ik, en hetzelfde als in België? Er zijn een paar hoofdstukken met stukken erin die helemaal niks bijzonders bevatten, naar mijn mening, en waarvan ik dus niet snap waarom ze in het boek steken. Om één voorbeeld te geven: er wordt wel vijftig bladzijdes lang gezeverd over politieke correctheid en woke-heid en toen ik daar eindelijk doorheen geworsteld was, dacht ik: 'Dit is dus vrijwel exact hetzelfde als waar ze in België ook altijd over klagen.' Ja, de accenten liggen wel eens wat anders, natuurlijk, maar in grote lijnen is het toch hetzelfde. Dus dat verklaart helemaal niet 'waarom de Nederlanders Nederlands zijn', het verklaart waarom de Nederlanders ménsen zijn.
Oh, wacht, heb ik toch nog iets bijgeleerd inderdaad!
5/10
Ja, ik heb wel het een en het ander bijgeleerd, dat is zo. Maar toch wel een pak minder dan ik had verwacht én gehoopt.
Als eerste ben ik geen fan van de schrijfstijl. Al die korte zinnen. Het klinkt zo eenvoudig. Het is zo... staccato. Dat is er wel een goed woord voor. Staccato. Zie je wat ik bedoel? Zo gaat het dus heel dikwijls in dat boek. En ik ergerde me er echt wel aan, want wat is er nu mis met langere, complexere, samengestelde zinnen? En ja, ik snap het, het is iets puur persoonlijks, schrijfstijl, maar het stond me echt gewoon tegen.
Ik ben het ook niet eens met de manier waarop dit boek is opgebouwd. Dat klinkt cru, maar volgens mij is dit niet de goede manier waarop je een volk probeert te presenteren en te verklaren aan een ander volk. Van Gompel interviewt een hele resem bekende en onbekende Nederlanders en vraagt over allerlei onderwerpen wat ze er zelf van vinden én wat hun algemene beeld of idee is van hoe de Nederlanders daartegenover staan of hoe ze zich daarbij gedragen. Afzonderlijk van wat hieronder staat, vind ik dat ten eerste nogal een onaangename manier om een dergelijke tekst 300 bladzijdes lang te presenteren, want voor een groot deel is het ook echt gewoon een interview.
Maar belangrijker dan: ik denk niet dat dit een echt beeld vormt van hoe Nederland en de Nederlanders in het algemeen zijn. Je merkt ten eerste al dat de auteur - vanwege zijn eigen achtergrond - toegespitst is op BN'ers die in de literaire en de journalistieke kringen zitten. Dit doet me altijd denken aan iets waar ze bij ons op unief op hamerden: als je enquêtes gaat afnemen, ga je dat niet op de Meir doen, want dat geeft een vertekend beeld omdat je daar bepaalde groepen mensen meer of minder tegenkomt. Dit hier is hetzelfde. Veel van de geïnterviewde personen horen al tot een bepaalde groep, dus ik stelde me heel regelmatig de vraag in hoeverre ik nu waarde moest hun hechten aan wat zij dachten dat de gemiddelde Nederlander daar nu van vond. Met andere woorden: de representativiteit stel ik sterk in vraag.
Een boek als dit hoort bij een aantal punten opgebouwd te zijn op data, cijfers. En die zijn er ook wel - het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) wordt gelukkig wel een paar keer genoemd - maar toch wel erg weinig. Alles gaat meer op het gevoel van de mensen af dan echt op die cijferdata. En ja, data zijn niet alles, dat weet ik ook, maar je zou denken dat je dat toch grotendeels gedeeltelijk als basis gebruikt om daarop dan verder te bouwen en alles te gaan analyseren. Maar dat gebeurt dus niet.
De onderwerpen op zich vond ik ook maar mager. Er is bijvoorbeeld een stuk over religie, en gezien de hele religieuze situatie in Nederland is dat ook wel te hopen. Ik weet bijvoorbeeld dat er in Nederland wel heel knotsgek aan toe gaat en dat er een hele resem lokalere, kleinschalige 'leren' zijn (hoe moet je dat juist noemen), vooral binnen het protestantisme, waarbij het je alleen al van alle gelijkaardige namen gaat duizelen, met al die gereformeerden en hervormden (wat uiteindelijk exact hetzelfde is, taalkundig gesproken dan). Je waant je wat dat betreft net in een of andere wereld waar ze Monty Python hebben geplagieerd. ('We're not the People's Front of Judea, we're the Judean People's Front!')
Maar als je dacht dat Van Gompel daar eens wat dieper op in zou gaan, dan kom je van een kouwe kermis thuis. Ja, de Bijbelgordel wordt wel benoemd en besproken, en ook de termen 'gereformeerd' en 'hervormd' vallen - één keer, geloof ik, c'est tout. Maar ga daar dan toch wat dieper op in! En dat gevoel had ik wel vaker, dat er te weinig echt concrete informatie was waardoor je 'de Nederlander' wat beter leert kennen.
Bovendien wordt er soms ook afgeweken van het onderwerp. Die Lale Gül die ze interviewen is van Turkse afkomst, blijkbaar, en die zit constant te vergelijken met het leven en de mensen in Turkije, maar mens, dat doet totaal niet ter en interesseert mij ook geen zak(e). Het gaat hier over Nederland, dus hoe die Turkse familie van jou leeft kan me geen hol schelen, ja? Als ik dat wil weten, lees ik wel Nou En? Waarom de Turken Zo Turks Zijn als dat eens wordt uitgegeven.
Nog een ander voorbeeld: op het einde dat hoofdstuk met dat afscheid van de mensen die hij interviewt. Wat doet dat ertoe? Het heeft helemaal niks met het onderwerp van doen.
Nu goed, ik heb wel een paar nieuwe inzichten gekregen. Wat me bovenal opviel, omdat het meermaals in het boek vermeld is, is dat Nederlanders nogal snel geneigd zijn zich aan andere Nederlanders te ergeren als ze een tijdje uit hun omgeving weggeweest zijn. Heel vaak kwam naar voren dat de mensen zich ergeren aan hun landgenoten als ze op vakantie zijn (geweest en daarna terugkomen), en dat ze zich soms zelfs voor ze lijken te schamen. Heel bizar, dat, ik kan me niet herinneren dat ik een Belg dat al eens heb horen zeggen. Dus er zitten ook wel goeie stukken in. Maar niet genoeg om er een goed boek van te maken.
Als uitsmijter nog dit: een aantal dingen zijn ook gewoon... normaal, denk ik, en hetzelfde als in België? Er zijn een paar hoofdstukken met stukken erin die helemaal niks bijzonders bevatten, naar mijn mening, en waarvan ik dus niet snap waarom ze in het boek steken. Om één voorbeeld te geven: er wordt wel vijftig bladzijdes lang gezeverd over politieke correctheid en woke-heid en toen ik daar eindelijk doorheen geworsteld was, dacht ik: 'Dit is dus vrijwel exact hetzelfde als waar ze in België ook altijd over klagen.' Ja, de accenten liggen wel eens wat anders, natuurlijk, maar in grote lijnen is het toch hetzelfde. Dus dat verklaart helemaal niet 'waarom de Nederlanders Nederlands zijn', het verklaart waarom de Nederlanders ménsen zijn.
Oh, wacht, heb ik toch nog iets bijgeleerd inderdaad!
5/10
May 1, 2024
Ik had er toch wat meer van verwacht.
April 4, 2025
Een verzameling van goede anekdotes, en interessante opinies (en enkele domme of minder interessante). Een leuk boek om Nederland wat beter proberen te snappen.
Een beetje repetitief bij wijlen. En niet altijd even samenhangend. Al is dat ook wel eens goed: een boek dat niet pseudowetenschappelijk trends en strakke, eenzijdige theorieën beschrijft met wat cherry-picking. Een land is nu eenmaal een verzameling van losse meningen, dus mag een boek daarover dat ook zijn.
Een beetje repetitief bij wijlen. En niet altijd even samenhangend. Al is dat ook wel eens goed: een boek dat niet pseudowetenschappelijk trends en strakke, eenzijdige theorieën beschrijft met wat cherry-picking. Een land is nu eenmaal een verzameling van losse meningen, dus mag een boek daarover dat ook zijn.
November 3, 2023
Heerlijk boekje!
November 12, 2023
Patrick Van Gompel (1957, Turnhout) startte zijn journalistieke loopbaan in 1978 als regionaal correspondent voor Het Laatste Nieuws en De Volksgazet. Van 1983 tot en met 2003 is Van Gompel medeorganisator van De Stripgidsdagen in Turnhout. In 1995 schrijft hij samen met Ad Hendrickx het boek Strips Aha! De wereld van het beeldverhaal. Voor zijn inzet voor het beeldverhaal ontvangt hij in 2003 de StripVos van de Vlaamse Onafhankelijke Stripgilde, de beroepsvereniging van striptekenaars. In 2019 krijgt hij het Gulden Boek, een onderscheiding van boek.be voor zijn enthousiasmerende journalistieke werk voor het boek. Hij is jurylid van de Knack Hercule Poirotprijs én bierbrouwer.
In Van onze verslaggever ter plaatse, schreef Patrick Van Gompel vol passie over vier decennia journalistiek in Vlaanderen en de wereld.
Voor zijn nieuwe boek Nou En met de ondertitel Waarom de Nederlanders zo Nederlands zijn gaat hij op zoek naar de ziel en het karakter van de Nederlanders.
Voor dit boek interviewde hij achtentwintig Nederlanders waarvan drieëntwintig bekend zijn. Sommigen hebben een grote band met België. Drie ervan zijn stripmakers: Gerrit de Jager, Aimée de Jongh en Dick Matena wiens vrouw Nelleke de Boorder, die door Matena geïllustreerde kinderboeken schrijft, ook door Van Gompel is geïnterviewd.
De anderen geïnterviewde Nederlanders zijn Abdelkader Benali, Adriaan van Dis, Arnon Grunberg, Geert Mak, Jan Jaap van der Wal, Jan Mulder, Joost de Voogd, Joris Luyendijk, Kader Abdolah, Lale Gül, Makkie Metsemakers, Mensje van Keulen, Mirjam Van Veen, Myrthe Van Velden, Paulien Cornelisse, Rijkele Betten, Rini Leijten, Rob van Essen, Sylvana Simons, Tommy Wieringa, Vic van de Reijt, Walter Hendrickx en Wierd Duk.
Er zitten vijf lagen in het boek:
De auteur de interviews met deze mensen verknipt in een tiental hoofdstukken, per onderwerp: de strijd tegen het water (zo belangrijk voor Nederland), de invloed van Luther en Calvijn, de naweeën van de koloniale tijd, enzovoort.
Een ander aspect waar de voormalige VTM reporter dieper op ingaat zijn echter wel de markante verschillen tussen de twee culturen. Zo zijn Nederlanders over het algemeen directer in hun communicatie en durven ze meer confrontaties aan te gaan.
Nou En is een aangenaam boek om te lezen want je krijgt een heel ander zicht op onze Noorderburen.
In Van onze verslaggever ter plaatse, schreef Patrick Van Gompel vol passie over vier decennia journalistiek in Vlaanderen en de wereld.
Voor zijn nieuwe boek Nou En met de ondertitel Waarom de Nederlanders zo Nederlands zijn gaat hij op zoek naar de ziel en het karakter van de Nederlanders.
Voor dit boek interviewde hij achtentwintig Nederlanders waarvan drieëntwintig bekend zijn. Sommigen hebben een grote band met België. Drie ervan zijn stripmakers: Gerrit de Jager, Aimée de Jongh en Dick Matena wiens vrouw Nelleke de Boorder, die door Matena geïllustreerde kinderboeken schrijft, ook door Van Gompel is geïnterviewd.
De anderen geïnterviewde Nederlanders zijn Abdelkader Benali, Adriaan van Dis, Arnon Grunberg, Geert Mak, Jan Jaap van der Wal, Jan Mulder, Joost de Voogd, Joris Luyendijk, Kader Abdolah, Lale Gül, Makkie Metsemakers, Mensje van Keulen, Mirjam Van Veen, Myrthe Van Velden, Paulien Cornelisse, Rijkele Betten, Rini Leijten, Rob van Essen, Sylvana Simons, Tommy Wieringa, Vic van de Reijt, Walter Hendrickx en Wierd Duk.
Er zitten vijf lagen in het boek:
De auteur de interviews met deze mensen verknipt in een tiental hoofdstukken, per onderwerp: de strijd tegen het water (zo belangrijk voor Nederland), de invloed van Luther en Calvijn, de naweeën van de koloniale tijd, enzovoort.
Een ander aspect waar de voormalige VTM reporter dieper op ingaat zijn echter wel de markante verschillen tussen de twee culturen. Zo zijn Nederlanders over het algemeen directer in hun communicatie en durven ze meer confrontaties aan te gaan.
Nou En is een aangenaam boek om te lezen want je krijgt een heel ander zicht op onze Noorderburen.
December 31, 2023
Ontgoochelend. Het meandert maar door en het lijkt wel of er geen eindredactie is geweest. Onsamenhangend, warrige zinnen, letterlijke transcripties van interviews, … Ideeën worden aangeraakt en vervolgens niet uitgewerkt. De weinige dingen die interessant zijn, zijn als de enkele krenten in een veel te grote kom saaie pap. Jammer.
Displaying 1 - 6 of 6 reviews