İnsanın ait olmak istediği yer kafasındaki dünya ve hayalleridir. Ait olduğun dünyaya eğer ulaşırsan onu kaybetmemek için gösterdiğin çaba, senin geleceğin olacak.” Dostluk ile düşmanlık arasında çok ince bir çizgi vardır ve Koza, Sokak Nöbetçileri’yle arasındaki bu ince çizgiyi aşmaya başlamıştır. Seçmek istediği yol her ne kadar düşmanlık olsa da aile bağı, kardeşlik, sevgi ve merhamet daha ağır basmaktadır. Geçmişin gizemi açığa çıktıkça ve Sokak Nöbetçileri gerçek düşmanlarla yüz yüze geldikçe aralarındaki o bağ gitgide kuvvetlenir. Aralarındaki sırlar onların daha sıkı kenetlenmesini sağlayacak ya da yollarının tamamen ayrılmasına neden olacaktır. Altı kişiyi ayakta tutan ise aralarına ajan olarak gönderilen fakat sonra Sokak Nöbetçileri’nin kalbi olan Helin’dir. Biz yedi kişi aslında çocuktuk. Ve biz yedi kişi aslında yetişkindik. Bizi çocuksu duygularımız yönlendiriyordu. En büyük kırgınlıklar, çocukluktan geliyordu. Çocuktum ve buradaydım. Büyümüştüm ve hâlâ buradaydım. Çocuklardı ve buradalardı. Büyümüşlerdi ve hâlâ buradalardı. Belki de bu hislerimin hepsi son bulacaktı, belki de bu düşündüklerimde haksızdım, belki de hiç büyümemişlerdi ve büyümemiştim ama önemli olan şu andı. Biz savaşmaya devam edecektik.
Bazen bu seriye başladığım güne lanet ediyorum MSMXMDMS bazen de çok geç kalmışım gibi hissediyorum. Öyle bir his düşünün..
Ağlaya zırlaya bitirdim ve ara vermeyi filan bırakın hemennn yani hemenn devam etmem lazım çünkü düşündükçe üzülüyorum ve ağlama isteği hep içimde şuan.😭😭
Çok bağlandım ve ne ara oldu, nasıl oldu bilmiyorum ama şey gibi hissediyorum.. Yanımda olsalar ve hepsine tek tek sarılsam🫂🫂🫂 Tabi bir de beni gruba almaları için yalvarabilirim snxmdmsmsöös
Durağanlık hiç yoktu. İkinci kitaptaki gibi.. Bu hissi zaten çok seviyorum, okurken koşmuşum gibi hissettiriyor ve daha ne olsunn. Bir an mutluysak diğer an zırıl zırıl ağlıyoruz ve nefret ettim bu durumdan.!
Bu kitapla birlikte değişen tek hissim Yankı’ya olan sevgim olabilir. Bayılıyorum ona şuan gerçekten🤍 Bambaşka bir gözle görmeye başladım ve mutluyum bu konuda.
İkinci kitap favorimdi kii hala çok seviyorum ama bu kitabın son bölümüne geçmeden önce bunu düşündüm istemsizce ve aralarındaki tek fark Koza’ydı. Yani bu kitaptaki halini okumayı serinin başından beri bekliyorum. O yüzden şuan favorim bu oldu.
Çok şey yaşadık gerçekten ve hani her hissimi anlatacak olsam huhhh yanii işin içinden çıkamam ama rezil biri var ve yaşayabileceği en kötü acıyı yaşasın istiyorum. Dehşet bir şekilde hemde.! Neysee..
Acilen finalleyip mutlu sonu görmeye ihtiyacım var.YETER BU KADAR ACI ÇEKTİĞİM.!
bu seriyle aramda gizli bi bağ var sanırım hep hayatımdaki büyük olaylara tanıklık ettiler. birinci kitap başlangıca ikincisi ölüme üçüncüsü sınava… umuyorumki dördüncüsü mutlu bi yola kapı olur. bu kitap beni hep iyileştirdi hem yaraladı ama çoğu açıdan serideki en ağır içeriğe sahip kitaptı diyebiliriz çok uzattım bitirmeyi bi ara başta sonda ne okuduğumu karıştırdım ama günün sonunda içime umut tohumu ekti. bu kitapta ilk iki kitabın aksine ağlamadım evet çok zor şeyler okudum ama olmadı bu da bende bi şeylerin değiştiğine dair bi göstergedir diye düşünüyorum.
“Ve zihnimin içinde tek bir cümle duyuldu: yaşadığımı hissetmek için canım yansın diye çıktığım bu yolda şimdi rüyalarımın ötesinde, hayallerimin kıyısındaydım, ben sadece Helin, Helin Aktan ve Helin Saye Güneş, işkenceler içinde yürüdüğüm bu yolda şimdi güzel çiçekler ekiyor, hiç büyümek istemeyecek bir çocuk gibi daima gülümsüyordum. Çünkü savaşmaktan hiçbir zaman vazgeçmedim ve vazgeçmeyecektim.”
Bayıldım yine konuşturmuş kelimelerle oynamış resmen yanki koza helin lal bartu mutlu ve ışık hepsini birbirine o kadar güzel bağlamış ki ama şunu da söylemeden geçemeyeceğim psikolojimi bozdu ama bayıldım.Foverilerim arasında okuyun okuturun
3.5 giderek puanım düşüyor sürekli olay çok yoruldum okurken ama bu serinin bana hissettirdikleri çok güzel yankıyı çok çok seviyorum fav karakterlerim barut lal yankı diğerleri çok ta umrumda değil açıkçası yankı off gerçekten çok üzülüyorum çok seviyorum onu 🥹❤️🔥❤️🔥
çok ağladım çok fazla ama serinin en sevdiğim kısmı oldu. Herkesin geçmişini genel olarak öğrendik bu kitapta onların geçmişi bir şekilde bana dokundu ve hala etkisinden çıkamıyorum. Son kitapta görüşürüz
Benim seride enn begendigim kitap ya bence olaylar olarak olsun cok daha heyecanli cok daha guzeldi acayip ters koseer vardi herseyin yavas yavas cozuldugu kitap oldugundan cok heyecanla okuyordum oyle yani asil konusmayi son kitapda yapcam final sonucta
Bu seriyi hiç sevmedim ve hiçbir zamanda sevmeyeceğim sanırım. 3. kitaba kadar sadece Koza için okudum diyebilirim. Ana karakterlere asla bağlanamadım😞
Seriyi genel olarak seviyorum ve yazarın dili konusunda hemen hemen memnunum. Bu seri hem güldürdü mü dibine kadar güldürüyor hem de ağlattı mı sonuna kadar darma duman ediyor; ortası pek yok. İkinci kitap ise duygusal olarak zorlayıcı bir şekilde bitmişti, haliyle karakterlerin birbirlerine geri dönüşü nasıl olacak aşırı merak ediyordum.
Kitap, biraz geçmiş daha çok günümüz şeklinde. Helin'in Yankı'ya farklı bir bakış açısıyla bakmasını ve aslında herkesin önceliklerini ya da kişiler konusunda duygusal düşüncelerini netleştirdiği bir kitaptı. Koza, düşman kisvesinde hayatlarına girmiş olsa da, artık kendisini bile bunu yeterince inandıramıyordur. Herkesin sırları biraz daha ortaya dökülürken hem birbirlerine daha bi' kenetlenip hem de bazı kopukluklar yaşamalarına sebep oluyor. Bir de asıl düşmanların tamamen gün yüzüne çıkmasıyla artık yeni planlar kuruluyor.
Yazarın her kitapta bize çok fazla belirttiği gibi yetişkin olmak zorunda kalmış çocuklar hepsi. Bu sebeple bazen fazlasıyla absürt şeyler yaşarlarken bazen de fazlasıyla yıkıma dönüşüyorlar. Her bir karakter geçmişiyle yüzleşiyor. Bazı yerlerde fazlasıyla iç monolog okumak zorunda kalmak sıkmadı, desem yalan olur, açıkçası bu kadarına gerek yoktu bana kalırsa. Onun dışında kitabı tabii ki beğendim ve artık tam anlamıyla savaşmalarını umuyorum.
Kitabı zaten wattpad de okumuştum ama unuttuğum için tekrardan okudum. Yine aynı hisleri aynı üzüntüyü aynı acıyı hissettirmesi benim için çok iyiydi. Kendimi eskilere dönmüş gibi hissettim. Karakterleri de çok özlemişim. Onları tekrar okumak eski bir arkadaşı görmüşüm gibi hissettirdi. Olay örgüsü çok güzeldi. Aslı'nın yazım dilini çok seviyorum zaten. Olaylar yavaş ilerliyor gibi ama aslında yavaş da değil. Çok dengede yazılmış. Kitap akıp gidiyor. İçine çekiyor ve sürüklüyor sizi. Kitabın bu yönünü çok seviyorum. Kitabın sonu da çok heyecanlı bir yerde bitti. Sonu beni mahvetti. Çok beğenerek okuduğum bir kitap oldu. 9.5/10.