Historia wybitnego chirurga, który w dramatycznych okolicznościach traci pamięć i jako wiejski znachor przywraca zdrowie biedakom, wzrusza kolejne pokolenia czytelników, szukających potwierdzenia, że dobroć, miłość, uczciwość i praca to najwyższe i nieprzemijające wartości.
Tadeusz Dołęga-Mostowicz was a Polish journalist and author of over a dozen popular novels. The best known, which in Poland became a byword for fortuitous careerism, was The Career of Nicodemus Dyzma. It is claimed by some that the book subsequently inspired the 1971 novel Being There by Jerzy Kosiński.
Tadeusz Mostowicz was born August 10, 1898, at his family's village of Okuniewo, near Vitebsk in the Russian Empire, the son of a wealthy lawyer. After graduating from gimnazjum (high school) in Vilna (now Vilnius, Lithuania), then Russian Empire in 1915 he embarked upon law studies at the University of Kiev. There he befriended numerous fellow members of the Polish diaspora and became involved in a local underground group of the Polska Organizacja Wojskowa (Polish Military Organization, abbreviated "POW" in Polish).
After the Russian Revolution, Okuniewo was seized by Bolshevik Russia, and Mostowicz's family moved to Poland, where they bought a small village. Also in 1918, Tadeusz moved to Warsaw, where he joined the Polish Army. He fought as a volunteer in the Polish-Soviet War of 1919-1921, and was demobilized in 1922.
While working at printing houses, Mostowicz sent short stories to newspapers and was finally discovered to be a talented reporter. From 1925 he was on the staff of the daily Rzeczpospolita (The Republic), one of the most influential newspapers in Poland. About that time he adopted the pen name "Dołęga", after his mother's Dołęga coat of arms. While a journalist, he began publishing short stories and pamphlets, many of which achieved considerable popularity.
In 1928 he quit his journalistic job and devoted himself full-time to writing fiction. The following year he finished his first novel, and in 1930 published it as Ostatnia brygada (The Last Brigade). However, it was not until 1932 that he became famous as the author of Kariera Nikodema Dyzmy (The Career of Nicodemus Dyzma), the most popular of his books. Initially serialized in newspapers, the novel proved a major success. Thereafter Mostowicz wrote an average of 2 novels a year. His monthly income is estimated to have exceeded 15,000 złotych, some 2,800 1939 US dollars.
During Poland's defensive war in 1939, Dołęga-Mostowicz was mobilized and served as commanding officer of an outpost defending a bridge over the Cheremosh River at the town of Kuty in southeastern Poland. On September 22, 1939, he was killed in a skirmish with the advancing Soviet Red Army.
In 1978 his remains were exhumed and on November 24 interred at Warsaw's Powązki Cemetery.
Wspaniała! Szkoda, że wcześniej jej nie poznałam. Zachęciła mnie duża promocja w księgarni i cieszę się, że się na nią zdecydowałam. Jeszcze raz wspaniała!
Nigdy nie sądziłam, że „Znachor” może zrobić na mnie tak ogromne wrażenie, ba, myślałam, że to jedna z tych melodramatycznych historii, które nie wnoszą zbyt wiele. Okazało się jednak, że to uniwersalna opowieść o poszukiwaniu siebie, o próbie określenia swojej tożsamości i budowaniu tej nowej, gdy wszystko wydaje się stracone, gdy wszystko zdaje się być za mgłą. Warto dodać, że to nie tylko historia samego Profesora Wilczura dotkniętego amnezją. To także portret Polski lat 30. XX wieku, w tle narracji „Znachora” bowiem widoczne są odniesienia do ówczesnych realiów społecznych i politycznych, co dodaje dziełu głębi i kontekstu historycznego.
Całość jest angażująca i pasjonująca – to jedna z tych historii, które trzymają nas w napięciu i obiecują najlepsze możliwe katharsis.
2024: Chcąc być szczerą, muszę przyznać, że miałam niewielkie obawy jak odbiorę tę historię równo dwa lata po pierwszej lekturze. Poszły one w zapomnienie niemal od razu. W każdym słowie, w każdym zdaniu zawiera się tak niewypowiedziane piękno; nie sposób owego kunsztu nie docenić. Wszyscy, którzy uważają inaczej - pozostajecie dla mnie zagadką. Kolejny raz nie wiem, jak w kilku błahych wnioskach zmieścić moją miłość dla danego tytułu. Dziękuję tej nienazwanej sile, która właściwie nakierowała przed laty moje dłonie, oczy i serce. Żyję dla takich książek.
2022: Do tej pory "Znachor" był wyłącznie obiektem moich śmieszków, bo wiecie - to taki polski Kevin, emitowany w każde możliwe święto. Jakaś siła mnie w końcu tknęła, by poznać historię osławionego Wilczura. Przepadłam, to było coś wspaniałego ❤
Ależ ten Dołęga-Mostowicz buduje napięcie. Ależ wystawia cierpliwość osoby czytającej na próbę. Gdzieś tak do połowy książki myślałam, że napiszę „niezła, ale jakiegoś większego szału nie ma”. A jednak nie, szał jest! Cieszę się, że tę książkę przeczytałam, choć tego nie planowałam. Fantastyczna historia. Teraz pozostaje mi nadrobić ten słynny film puszczany co roku na Wszystkich Świętych.
Голям хит бяха навремето "Знахар" и продължението му "Морал".
Зажадняли бяха българите за романтични истории, които свършват добре и помагат да се откъснеш поне за малко от заобикалящата те сивота и посредственост.
Макар и да са малко наивни, и двете книги са добре написани и вълнуват вече десетки години читателите си.
Съдбата на професор Вилчур трудно може да ви остави безразлични.
Не мога да повярвам, че едва сега стигнах до тази книга или поне не си спомням да съм я чела. Но едва ли бих я забравила. Независимо, че е написана отдавна, не е архаична. Чете се за един миг. Ужасно тъжна е обаче. Продължавам нататък с Морал.
tak dobra, o ile nie lepsza, co film! Mam do tej historii ogromny sentyment, w moim przekonaniu jest to jedna z najlepszych książek polskich ubiegłego wieku. Kocham, kocham, kocham!
Изключително красива книга, която откривам едва сега. Простотата в изграждането на различните образи и липсата на задълбочени описания в повествованието авторът умело замества с динамично изграден сюжет и обективно проследяване на поредица от хронологични и причинно-следствено свързани събития. Книгата засяга основополагащи човешки ценности и доказва тяхната непреходност във времето, защото същите звучат актуално и днес.
Jestem zachwycona. Ta książka to taka perełka pełna ciepła, smutku i wzruszeń. Historia profesora Wilczura, który wskutek pobicia traci pamięć i staje się Antonim Kosibą, wiejskim znachorem łapie za serce i nie daje o sobie zapomnieć. Naprawdę cudownie było mi poznawać tych bohaterów i wszystkie te wydarzenia, nawet mimo tego, że przecież znałam to już z filmu! Uwielbiam też to, że nie ma tu powielania stereotypów, a bohaterowie są tacy zwyczajni: nigdy tylko dobrzy i nigdy do szpiku kości źli, ale wciąż gdzieś pomiędzy tymi dwiema skrajnościami, co daje poczucie ich realności. CUDO!
Citind această carte, mi-am amintit senzația pe care o aveam când citeam aproape exclusiv clasici în perioada liceului. Aceste romane, care au trecut proba timpului, au ceva aparte <3 Recenzia, aici.
Като ученичка въздишах до припадък със знахаря, главната героиня и нейният любим.
В едно забутано градче от селски тип се появява мистериозен знахар (по нашему - чекръкчия), който намества кости като по най-сложните учебници по медицина, че и по-добре, за бяс и завист на местния дипломиран околийски лекар. Знахарят не взема скъпо и не говори много - но и съвсем не помни защо и откога умее, това което умее. В самотния му живот светла искрица внася млада продавачка - бедно сираче без семейство и близки, но красавица и добра душа. Което пък не остава незабелязано от местния арогантен, но чаровен пройдоха - синът на най-богатите хора в околията.
Тези трима души ще се окажат свързани както от сложните си отношения в настоящето (30-те години на 20 век, когато е писана книгата), така и от една отминала и забравена трагедия отпреди 20 години.
Сантименталността, която се точи като шарен и сладък локум на места, никак не пречи на цялото удоволствие от една отлично разказана история, показваща с дълбоко разбиране някои недотам приятни прояви на човешката природа, които са ни до болка познати и са си неизменни откак свят светува.
To już w zasadzie klasyka polskiej literatury, więc jestem dumna, że ją poznałam. Nie da się ukryć, że owa historia nie zestarzała się najlepiej, ale na pewno w wielu osobach wywołuje ogromny sentyment.
Będę dobrze wspominała tę lekturę, szczególnie zakończenie, które nie pozwala nie sięgnąć po kontynuację. Akcja płynie niespiesznie, wręcz leniwie i jest totalnie do przewidzenia, ale i takie opowieści są czasami potrzebne. Zachwytu, jak u większości, zabrakło, ale było przyjemnie.
Boże jaka to była wzruszająca historia, tyle mi wspaniałych emocji przyniosła. Naprawdę się nie spodziewałam, że zrobi na mnie takie wrażenie, ale kurcze to była świetna rozrywka i tak dobrze spędziłam z nią czas!!! 🥹🥹🥹
Doamne ce carte, în centru l romanului îl awem p Rafa woilkZur , care face cunoștință cu surprizele pe care viața ni le of fera De la un om celebru ajunge la un simplu taran , ' mă chinuia iubirea bogăția și celebritateata"de la respect și iubire ajunge la suferință și dispreț și mai ales la nedreptatea primită de la ceilalți, iar omul asta a fost cel mai bun ,cinstit și sincer cu ei. " Eu nu vindec săracii și bogații ci oamenii' Interesant cum orașul este văzut că un monstru , iar satul că fiind pur și liniștit drept dovada că rafa ramame acolo Superbă poveste și atât de lirica. Cartea asta ar trebui citita de fiecare dintre noi
This entire review has been hidden because of spoilers.
Świetna, wartościowa książka! Myślę, że idealnie nadawałaby się na lekturę dla 7-8 klas Szkoły Podstawowej 🙈 Jest wciągająca, łatwa w odbiorze, ale jednocześnie przekazuje dużo wartości.
Piękna historia! Emocjonująca, pełna wzruszeń i wyborna pod kątem językowym. Jest tutaj wszystko – dawna Polska, mezalians, tajemnica, miłość, małomiasteczkowe plotkarstwo, ludzkie dramaty oraz momenty, w których mocno, z wypiekami na twarzy, kibicuje się bohaterom. Na długo pozostawię tę książkę w swoim sercu!
Bardzo chciałam w tym roku nadrobić trochę klasyków – na pierwszy ogień poszedł "Znachor", którego kojarzę jedynie z memów związanych z filmem oraz ze wzmianek w biografii Artura Barcisia – i chyba wstrzeliłam się z tym wyborem w idealny moment, ponieważ dzień po tym, jak zaczęłam tę emocjonującą przygodę, Netflix ogłosił prace nad kolejną adaptacją powieści Dołęgi-Mostowicza. Nie dziwi mnie wcale, że ta historia od pokoleń rozgrzewa Polaków i że również nowa adaptacja budzi tyle emocji – bo to naprawdę dobra, zajmująca, świetnie opowiedziana historia!
Давам 5 звезди на този любим за поляците роман заради сладкодумието на разказвача, динамиката и обратите в интригата, симпатичните чудаци, изпълнили страниците на книгата. Симпатичен пример за това, че на само "високата" литература с философията, социалната линия и народопсихологията е способна десетилетия да вълнува читателите си.
"Дори най-зрелият и самостоятелен човек винаги подлежи на един друг, при това значително по-нетолерантен контрол. Имам предвид контрола на общественото мнение."
"Човек като мене, жаден за спокойствие, крачка не може да направи, без да се сблъска с човешката глупост. Защото в дъното на всяка трагедия е глупостта. "
Ce "poveste" (lacrimogenă în cel mai înalt grad)! Şi ce simplitate în analiza psihologică! Şi ce suspans... O să revin cu o recenzie mai amplă după ce o să citesc şi "Profesorul Wilczur".
Wspaniała, wspaniała, wspaniała. Trudno mi cokolwiek napisać, bo po prostu przepadłam. Znałam już tę historię z filmu, jednak czytając książkę, czułam jakbym odkrywała te wydarzenia całkowicie na nowo. W tym przypadku uważam, że forma papierowa tej opowieści jest lepsza niż filmowa (chociaż film też bardzo lubię). "Znachor" staje się właśnie kolejną książką, do której będę wracać myślami i traktować jak historię swojego życia. Nigdy tak długo nie czytałam 10 stron, bo tak bardzo nie chciałam kończyć tej przygody. A gdy już skończyłam to najchętniej zaczęłabym ją kolejny raz:) " Ty nie wiesz, że każdy twój ruch, każdy uśmiech, każde spojrzenie to dzieło sztuki".🤍
"(...) - Aż dziwno pomyśleć, ileśmy tego zła przecierpieć musieli... - Tym lepiej dla Was - powiedział poważnie Znachor. - Dlaczego tym lepiej? - Bo szczęście póty trwa, póki je człowiek ocenia należycie. A dla człowieka ma wartość tylko to, co ciężko się zdobyło. Zamyślili się wszyscy troje."
Câu chuyện xảy ra trong bối cảnh đất bước Ba Lan giữa hai cuộc thế chiến, về một người bác sĩ có số phận trớ trêu li kỳ, một cuộc tình đắm đuối giữa hai người trẻ tuổi, và tình người len lỏi xuyên suốt cuốn sách.
Piękna, ponadczasowa opowieść, która równie dobrze jak na szklanym ekranie, sprawdza się na kartach książki. W tym przypadku jako pierwszy poznałam film, a choć powieść chciałam przeczytać od lat, dopiero teraz przyszedł jej czas. To wspaniała, poruszająca historia, napisana z dużą dozą czułości dla jej bohaterów, ale również, co nieco mnie zaskoczyło, z naprawdę sporą dawką nieoczywistego humoru. Momentami miałam wrażenie, że niektóre fragmenty nieco kiepsko się zestarzały, ale może to tylko kwestia mojej cynicznej natury. Całość broni się doskonale.
I had very low expectations going into the book. Frankly, I expected to not like it. But, my sister added it to my read list and once its on the list, how can I not ready it, right?
As the story unfolded, however, I found that i was getting drawn into it by the sheer simplicity and pure goodness that I have not experienced in real life.
Yet, it was a book about real life. Confusing.
Characters: 4 Professor Wilchur is a rare find of a human being. I wondered the entire time if the kind of a person that he is actually exists. I want to believe it, but I don’t think I do. Maybe Dalai Lama? All the other characters were secondary to Wilchur in the book. They did , however feel real. Tadeusz Dolenga wrote believable stories of regular people living in the Poland’s countryside
Plot: 4 Yet another surprise here. Plot was so simple, and so predictable that by any definition I should not have liked it. Yet, once again, somehow the author’s delivery made me enjoy the flow of the story, despite the predictability of it all. Descriptions, sawn together with dialogue and very slow story progression worked for me. That is one thing I need to mention. Be prepared for a slow pace. This is not the type of story where things explode and stuff happens every other page.
Setting: 3 What you can expect, is that this will be a beautifully put together slow paced journey through people’s lives. I found it interesting to delve into Polish culture of the times past. Description of the village, its residents and their daily routine give you an idea of what the every day lives are. The kind of injuries they come to Wilchur with illustrate the work they do. The sheer simplicity of it is stunning. Maybe its the city boy in me talking, I don’t know, but it made me take a look back when I was growing up in a village through my summer vacations from school and feel the sort of nostalgia that is hard to replicate.
Now that I think of it, maybe that’s what made me like the book, despite expectations.
If you can get your hands on a copy in a language you understand it mostly likely means you will feel a similar nostalgia. I would suggest this to be a read on a cozy winter night, in your favorite chair or a corner, snuggled in warm stuff with a cup of whatever you fancy. Flip the cover and delve in a slow but satisfying rhythm of goodness that is Znakhar.