In Baba duikt Bo Hanna in zijn schokkende familiegeschiedenis en onderzoekt hij wat het betekent voor een kind om ontvoerd te worden door een van zijn eigen ouders. Op vierjarige leeftijd wordt Bo Hanna, samen met zijn tweelingbroer en oudere broer, ontvoerd. Hun vader haalt de jongens op van de crèche in Stockholm en neemt hen mee naar familie in Caïro. Een halfjaar later vertrekken ze naar Nederland, waar ze zullen blijven. En hun moeder? Die is dood, volgens hun vader. Als jonge tiener begint Bo Hanna te twijfelen aan de bedoelingen van zijn vader, die voor de buitenwereld een aimabele man was maar binnenshuis behoorlijk onberekenbaar. Ook als Bo’s moeder niet dood blijkt en plots in hun leven verschijnt, behandelt zijn vader haar als zondebok. Ruim twintig jaar na de ontvoering rijst de vraag: hoeveel was hiervan waar? Hoe zat het nu echt met zijn moeder? En hoe heeft dit alles kunnen gebeuren?
Och wat raakt dit boek, dit persoonlijke verhaal, veel thema’s en onderwerpen aan: (onveilige) ouder-kind relaties, ongelijkheid, vooroordelen, trauma, het belang van een helpende hand uitsteken en je mond opentrekken, en nog zoveel meer. Wat rauw en persoonlijk en toch met zoveel empathie voor alle betrokkenen (inclusief van de schrijver voor zichzelf) verteld.
Ik had een uitgebreide recensie geschreven en die per ongeluk verwijderd, dus we doen het even opnieuw 😭.
Dit boek heeft me diep geraakt. Het is moeilijk om je als buitenstaander in zulke intense situaties in te leven, vooral als je er weinig vanaf weet. Toch slaagt de auteur erin om zijn verhaal op een toegankelijke, zachte en ontroerende manier over te brengen. Je voelt door de woorden heen dat dit een boek is waar veel tijd, energie en gevoel in zit. Vooral de laatste hoofdstukken raakten me omdat Bo zo open is over zijn emoties en ervaringen. Hoewel ik me niet kan voorstellen hoe dat moet voelen, heeft dit boek me meer inzicht en begrip gegeven.
Een van de krachtigste onderdelen vond ik de boodschap dat kinderen niet verantwoordelijk zijn voor de problemen van hun ouders. Tijdens het lezen wilde ik niets liever dan die lieve jonge jongens redden, ook al is dat onmogelijk. Ik hoop echt dat dit boek, zoals Bo zelf ook zei, andere kinderen zal helpen. Dit is een uiterst belangrijk onderwerp dat meer aandacht verdient. Het voelt bijna vreemd om dit boek te recenseren vanwege de gevoelige inhoud, maar ik meen het oprecht: dit is prachtig geschreven. Zo’n zwaar beladen verhaal zo goed kunnen overbrengen op de lezer vergt talent, en dat heeft Bo zeker ❤️.
Wat een ontzettend aangrijpend verhaal… Ik heb er bijna geen woorden voor. Heel knap en indrukwekkend hoe Bo zijn hele verleden zo openhartig weet te vertellen.
Dit boek is een hele evenwichtige weergave van hoe Bo is ontvoerd door zijn vader en welke rol zijn familie en omgeving hierbij hebben gehad. Ik hoop dat het schrijven van dit boek helend is geweest 🫶
Bo Hanna werd, toen hij vier jaar was, door zijn vader ontvoerd. Hij wordt weggehouden bij zijn moeder. In dit boek vertelt hij wat dit met hem en zijn broers gedaan heeft.
Als hij vier is wordt hij, samen met zijn tweelingbroer en oudere broer, door zijn vader van school opgehaald en meegenomen naar de familie in Caïro. Na een half jaar neemt hij hun mee naar Nederland. Bij vragen over hun moeder antwoordt hun vader dat zij dood is. Dit is, vind ik, een heftige mededeling die de vader aan zijn zoons doet.
Bo neemt ons met dit boek eigenlijk aan de hand door zijn leven. Niet altijd chronologisch en soms had ik het gevoel dat ik bepaalde dingen al gelezen had, maar dat maakt voor de leesbaarheid niks uit.
Het is een verhaal wat je met verbijstering leest. Ongelofelijk wat zij hebben meegemaakt. Ik kreeg wel een positief gevoel vanaf het moment dat Bo onderzoek doet en erachter komt dat een hoop mensen het gevoel hadden dat er iets niet klopte en op hun manier er voor de kinderen waren.
In het verhaal miste ik wel een beetje de emoties. Wat heeft dit allemaal met Bo gedaan. Hij vraagt zich wel af hoe zijn leven geweest zou zijn als zijn moeder wel een rol in zijn leven gespeeld zou hebben maar wat dit gemis gevoelsmatig gedaan heeft mis ik enigszins. Echter ondanks dit, is het wel een verhaal wat je in één ruk uit wilt lezen. Het is zo schrijnend, dat wanneer het fictie geweest was, je zou zeggen dat het ongeloofwaardig is, maar doordat ik weet dat het waargebeurd is blijf je regelmatig verbijsterd achter.
Het is een boek waar echt aandacht voor moet zijn. Zo kijken wij ook altijd het programma ‘Ontvoerd’, waarbij ontvoerde kinderen terug gehaald worden en ook daar zeggen wij vaak hoe kan het, maar ook, kan het kind zonder problemen terug naar de andere ouder en dat lees je tussen de regels van Bo ook door als hij zegt dat zijn vader toch al die jaren voor hen heeft proberen te zorgen.
Als je van non-fictie verhalen houdt, is dit echt een boek wat je op moet pakken.
Dit boek ontvingen wij van Ambo Anthos. Dit beïnvloedt onze mening niet.
Ik heb naar het indrukwekkende audioboek geluisterd - ingesproken door Bo zelf. Dit maakte het boek, toch al zeer gevoelig, des te aangrijpender. Ik ben van mening dat iedereen die met andermans kinderen in aanraking komt - of het nou vriendjes van je eigen kinderen zijn, buurtkinderen, familie, of via je werk - dit boek moet lezen. Want dat de grote mensen in het leven van deze drie jongens toch te vaak het voordeel aan de twijfel hebben gegeven, blijkt uit bijna elk hoofdstuk in dit verhaal.
Ik kende al een klein stukje van het verhaal van Bo - onze paden hebben tijdens onze studententijd ooit gekruist - en dat is me altijd bijgebleven. Niettemin omdat ik zelf ook een neefje en een nichtje heb die ‘ineens weg’ waren. Ook bij hen heeft het systeem gefaald, en wat we door de jaren heen te weten zijn gekomen over hun levens past helaas prima in het straatje van Bo en zijn broers. Baba gaf me daarmee ook nieuwe inzichten, en nieuw verdriet, over de situatie in mijn eigen familie.
Ik deed lang over het lezen/luisteren van dit boek. Het is van dergelijk emotionele aard dat ik tussentijds behoefte had om het gehoorde te laten bezinken. In dit relatief dunne boek zijn er veel hoofdstukken die maakten dat ik wenste om terug in de tijd te kunnen stappen om me over deze kinderen te ontfermen. Om de volwassenen in hun leven door elkaar te schudden. Om nog verder terug te gaan, en de systemen en gebeurtenissen die hun ouders tot hun keuzes leidden te veranderen. Om het Nederlandse systeem te verbeteren.
Dit boek spreekt aan op je gevoel van zorg, naastenliefde, gerechtigheid. Het doet een falend systeem uit de doeken. Het illustreert hoe complexe familiebanden en verwachtingen, levens van onschuldigen beïnvloeden. Bovenal, geeft het boek je een vleug van de machteloosheid die de jongens in hun jeugd gevoeld moeten hebben.
Bo, dankjewel voor het delen van dit belangrijke verhaal.
Pooh, I guess the fact that it almost took me a month to read the book, has some saying in it. Not because the book wasn’t engaging or was boring, but rather surprised me that the story was so close to home for me. I was gifted this book by my brother on my birthday this year, and I just picked it up to read. Maybe I had to read it right before the ending of this year, to let me feel all the feels and to explore some pain that still was hidden deep within me.
The writing is good, it’s easy and fast. I think it’s nice when a autobiographical story is told by someone who can actually write.
One thing is sure; the system still fails till this day.
Wauw, eerste keer dat ik een boek in een avond helemaal uitlees... Wat een leven heeft deze schrijver gehad! En wat knap en eerlijk beschreven, met respect naar de familie ook, dat kun je tegenwoordig niet van iedere schrijver zeggen. Ik voelde me zelf mee bij de reis van de kinderen en voelde ook mee met de moeder (ik heb zelf kinderen)... Goed om keer een goed verhaal te lezen vanuit de ogen van de kinderen zelf en hoe moeilijk die positie wel niet is. Wat mij betreft een boek dat ze bij de jeugdzorg allemaal moeten lezen!
Zeer aangrijpend boek. Heftig verhaal omdat het waargebeurd is. Ik mis in de vorm die wordt gebruikt op sommige momenten de emoties van de hoofdpersoon of een uitleg van wat er precies gebeurde. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat (eigen interpretatie) de vader en familie het boek ook lezen, wat maakt dat de rauwe werkelijkheid mogelijk toch wat milder is opgeschreven (vaker kort benoemd ipv uitgewerkt en de emoties en gevoelens die daarbij komen kijken). Begrijpelijk, maar het ging daarom niet helemaal onder mijn huid zitten.
Aangrijpend en indrukwekkend verhaal, kan niet anders zeggen dan dat ik zeer veel respect heb voor de schrijver. Mooi op papier gekregen, heel leesbaar en ik voelde goed mee… belangrijk verhaal om ge vertellen en Benieuwd naar meer…
Een ontroerend boek geschreven door het kind dat met zijn broertjes op vierjarige leeftijd door zijn vader ontvoerd werd, hoe hij later op zoek is gegaan naar zijn moeder, de waarheid van zijn kindertijd.
Mooi boek, zeer waardevol perspectief. Vooral het kijken vanuit de ogen van het klein jongetje met de twee broers vond ik ontroerend. (Och, en ook, hoe hartverscheurend de moeder in dit verhaal te zijn)
Gelezen nav goede recensie in de Volkskrant. Interessante inkijk, goed geschreven verhaal, tragisch, aangrijpend, en dan te bedenken dat dit verhaal zeker niet op zichzelf staat. Tip!