Waarom nog warmtepompen installeren als de ijskappen al aan het smelten zijn? Waarom nog protesteren als er toch niet geluisterd wordt? Waarom nog stemmen als de uitslag bij voorbaat vast lijkt te liggen? heeft het zin om te blijven proberen? En zo ja, doe ik dan wel genoeg?
Anthony Bosschem ziet de wereld graag, maar vindt dat soms niet eenvoudig. Daarom startte hij samen met regisseur Tom Mahy de podcast Zwijgen is geen optie. Intussen schoven meer dan 140 gasten mee aan tafel. Heel verschillende mensen - ondernemers, kunstenaars, activisten, wetenschappers, schrijvers, leerkrachten... - met een gemeenschappelijke elk op hun manier proberen ze de wereld tot een betere plek te maken. De vele gesprekken leerden Anthony dat hij zich niet schuldig hoeft te voelen om wat hij niet doet, maar trots kan zijn op waar hij - bewust en onbewust - wel het verschil maakt. Dat ‘niet genoeg’ toch meer dan voldoende kan zijn. Dat hij, ongeacht het resultaat, een goed mens is. En jij dus ook.
'Het lezen van dit boek voelde als een gesprek met een goede vriend. Na afloop moest ik denken aan een citaat van Octavia 'Alles wat je aanraakt, verander je. Alles wat je verandert, verandert jou.' Laat je dus aanraken door dit boek, en raak daarna een ander aan.' - Marian Donner, auteur en columnist
'Hoeveel goeds moet je verrichten vooraleer je jezelf als goed mens mag beschouwen? Waar ligt de grens tussen zelfzorg en schuldig verzuim? Mag je een cocktail drin ken in de tuin terwijl de bosbrand woedt achter de haag, om het met de woorden van de auteur te zeggen? Ik ja, dat mag. Ook zeg lees dit boek. Al is het aan een haag met een bosbrand erachter, en een cocktail erbij.' - Jonas Geirnaert, tv-maker
'Dit boek schopt ons een geweten en brengt tegelijk zachte balsem aan. Niet genoeg kan toch voldoende dat is geen naïviteit, dat is wijsheid. Wat je doet, doet ertoe... en hoe je het doet, nog meer.' - Wouter Torfs, ondernemer
'Speels, verrassend, prikkelend vooral. Anthony heeft me weer aan het denken gezet, net zoals toen hij met zijn vraag voor de podcast Zwijgen is geen optie kwam. Kunnen we de wereld verbeteren? Ik onthoud het doet ertoe wat ik doe... zelfs als het er niet toe doet. Als je het maar goed doet. En ja, dat geldt ook voor een 'oudere witte man'. Niet lezen is geen optie, eens je begonnen bent.' - Rudi Vranckx, journalist
'De mogelijkheid tot goed en kwaad zit vervat in elke mens. Het 'goede doen' is denken, oordelen en handelen. Daarvoor heb je anderen nodig die jouw denken uitdagen, je meer zienswijzen geven om beter te oordelen en je bovenal inspireren tot handelen om net dat kleine verschil te maken. Het is dat kleine verschil dat Anthony vanuit zijn talloze gesprekken bloot legt en bundelt.' - Christophe Busch, directeur van het Hannah Arendt Instituut
'Wat Anthony doet is diepzeeduiken in het ingewikkelde bewustzijn van deze samenleving. Wanneer hij bovenkomt met verhalen en inzichten, zien we hoe dat bij hem een fundamentele twijfel teweegbrengt. Dat is straf en eerlijk. De wil om niet te zwijgen behoeft een duiker die keer op keer dat doet. Dit boek lezen betekent mee denken, vaak mee duiken, allicht mee twijfelen. Dat maakt het nog straffer.' - Jeroen Olyslaegers, schrijver
'Anthony's eerlijke en introspectieve schrijfstijl legt de complexiteit van goedheid en de subtiliteiten van menselijke intera
Ik wou zo graag kunnen zeggen dat dit boek mijn wereld een tintje mooier deed lijken, dat het lezen ervan me een permanente glimlach bezorgde. Maar helaas, mijn ervaring was eerder een web van onsamenhangende draadjes. Het voelde alsof Anthony zijn pen slechts ter hand nam wanneer het hem uitkwam, op willekeurige momenten. De korte interviews leken soms at random geplukt; ik moest ze soms drie keer lezen om de kern ervan te vatten.
Macaroni met hesp en kaas is mijn comfort food. Ja maar... Ik wil zo graag Mexico zien. Ja maar... En ik pas perfect in de medium-mal van de h&m. Maar, maar... Bij alles waar ik van geniet, spreek ik mezelf vermanend aan met mijn boze juf stem. En de planeet dan!? En de mensen dan?! Zeker sinds ik getrouwd ben met een principieel goed mens. Zo iemand die blikjes opraapt en tofu lust.
Gelukkig las ik net op tijd dit boek. Een boek vol ademruimte en twijfels en liefde. Precies wat ik nodig had.
Anthony neemt die verstikking weg eigen aan mensen die het oprecht goed bedoelen, maar net daardoor denken dat hun acties nooit écht goed zijn. Hij troost je met de gedachte dat een beetje goed ook goed is en dat goed doen niet kan bestaan zonder je goed te voelen.
Hij doet dat ook nog eens met mooie woorden, netjes op een rijtje gezet zodat de tekst heerlijk vooruit kabbelt. Met mopjes ook, want het leven is al zwaar genoeg en mopjes maken eigenlijk alles beter. De quotes in het boek - van het genre dat je niet op Pinterest vindt - doen nadenken.
Niet alle krediet voor dit boek kan naar Anthony gaan. Sorry. De mensen die hij interviewde voor Zwijgen is geen optie zijn de zaadjes van al Anthony's slimme inzichten. Hij doet ze eer aan door hun wijze woorden prominent in het boek te zetten. Ik voel het: ooit komt er een Zwijgen is geen optie boekenreeks met alle interviews. En dan ga ik dat kopen en zelfs lezen.
Dankzij dit boek weet ik dat ik meer bewegingsruimte heb om goed te doen als ik uit mijn zelfaangespannen morele dwangbuis kom. Als ik me zelf ook goed voel. En daar hoort het comfort van macaroni met kaas en hesp nu eenmaal bij.
Dit boek is even prikkelend voor de geest als de gesprekken van Zwijgen is geen optie. Het is een ode aan de nuance, een kleine dosis optimisme voor de doemdenkende mens.
Ik ben fan van het project en de gesprekken van Zwijgen is geen optie en ook dit boek vond ik boeiend en belangrijk, net als de gesprekken. Een boek over waarom we altijd te weinig zullen doen om van de wereld een betere plek te maken en waarom te weinig toch genoeg is. Het boek leest vlot en telt 165 pagina's. Een aanrader voor eender wie vind ik. Dank je om dit boeiende, belangrijke boek te schrijven Anthony en dank je Tom En Anthony van Zwijgen is geen optie dat Zwijgen is geen optie bestaat, zo fijn, waardevol en belangrijk vind ik. Jullie tonen aan met Zwijgen is geen optie dat jullie het geen optie vinden om te zwijgen over cruciale zaken (of zo voel ik het alleszins toch aan) en dat echte gesprekken voeren met mensen en andere meningen oprecht proberen te begrijpen en zo belangrijk is. Daar ben ik het allemaal mee eens.
‘Ik liep met een scannertje op mijn hoofd, voortdurend alert voor situaties waarin ik iemand te hulp kon schieten. En de inzet was hoog: als ik een verdoken hulpkreet miste, kon ik mezelf niet beschouwen als een goed mens.’
Alhoewel ik zelf geen podcastfan ben, had ik al meerdere afleveringen beluisterd van Zwijgen Is Geen Optie. Toen ik vernam dat Anthony Bosschem een boek had geschreven, was ik meteen geïntrigeerd.
In ‘Waarom ik een goed mens ben (en jij ook)’ legt Anthony de pijnpunten van vandaag bloot. Ben je wel een goed mens als je niet mee staat te betogen voor een betere wereld? & Wat is dat net, een goed mens zijn? Waarom helpen we mensen, om hen vooruit te brengen in het leven of om ons er zelf beter over te doen voelen? Mogen we genieten van een cocktail in onzen hof wanneer er ergens een bosbrand woedt?
Dit boek bracht me op een zachte manier heel wat inzichten en was enorm herkenbaar op vele vlakken. Jarenlang heb ik me ingezet als activiste en voel me nu nog soms schuldig dat ik dat deel van mijn leven heb afgesloten want het verhaal is nooit eindig. De wereld draait door en ergens is mijn activisme ook nooit gestopt, het is gewoonweg minder uitgesproken denk ik.
Bedankt Anthony, om een licht te schijnen op het moeilijke evenwicht dat wij zogenaamde ‘wereldverbeteraars’ ervaren.
*luisterboek* ingesproken door de auteur zelf neemt hij je mee in zijn zoektocht naar goedheid: beter doen voor de ander en voor jezelf. Ik geniet van de podcast, van de gesprekken die me altijd aan het denken zetten en ik genoot ook van deze reflectie. Het was fijn dat de echte fragmenten verweven zaten in de vertelling, meer luisterplezier.
Het boek neemt je mee om oprecht positief hoopvol te kijken naar je medemens en de toekomst zonder de problemen waar we voor staan te minimaliseren.
Een boek dat je aan het denken zet. Dat je helpt om eigen handelen en opvattingen kritisch te bekijken. Niet negatief of positief, gewoon op een andere manier. Een boek dat je inspireert om opener, onbevreesder, nieuwsgieriger te staan tegenover anderen. En vooral een boek dat inspireert om een goed mens te zijn ;-) .
Geregeld ben ik triest om de hardheid van de maatschappij, maar in dit boek vond ik troost en moed. Elk hoofdstuk voelt aan als een goed gesprek en geeft stof tot nadenken. Anthony Bosschem overtuigt moeiteloos als advocaat van de empathie en de twijfel.
3.5 ⭐ Zeer gemakkelijk boek om te lezen, uit op een namiddag (mits wat notities over namen en ideeën die voorkomen in het boek). Geen grote antwoorden, wel een boek dat je doet nadenken. Zeer vlot geschreven, wat het een plezier maakt om te lezen.
Er zit waarschijnlijk iets naïefs in de/een wereldverbeteraar, geloven in een verschil te ( kunnen?) maken , de wereld is hard , mensen zijn hard , concurrentie is hard het is winnen of verliezen , … toch ? , of niet ? Men mag kiezen hoe men het leven zin wil geven en/ of er richting te geven valt aan de toekomst, aan wat men aandacht geeft , wat na het genieten , nagenieten , of plezier proberen te halen uit de steen omhoog rollen zoals Sisyphus , er de grap van inzien , de stam van de wereldverbeteraars lijkt dan mss wel een zinvolle bezigheid, op een onzichtbare manier zichtbaar zijn in de toekomst , 4 sterren , een boek over/door menselijke bezigheden
Heeft het zin om te blijven proberen om van de wereld een betere plek te maken? In dit boek meandert Anthony Bosschem vooral nogal ver weg van deze toch wel zeer belangrijke vraag. Een duidelijk antwoord komt er dan ook niet. Er zit hier en daar een mooie passage in het boek, maar verder niets memorabel.
Er zit wel een heel flauwe kritiek op het effectief altruïsme in het boek. Eerst schrijft Bosschem verkeerdelijk dat effectief altruïsten enkel andere mensen willen helpen, terwijl ze ook het welzijn van niet-menselijke dieren willen verbeteren.
"Ik wil geen bankier zijn die zo veel mogelijk geld aan goede doelen schenkt. Ook niet als ik daarmee mijn impact maximaliseer", schrijft Bosschem daarna. Maar is een bankier die veel geld aan goede doelen geeft niet minder erg dan een bankier die niets geeft? Natuurlijk zou het beter zijn als we geen geld of banken hadden en in de plaats daarvan communisme, of zoiets. Maar daarvoor zijn nog een aantal tussenstappen nodig. De bankier die geld geeft aan supereffectieve goede doelen kan misschien zo'n tussenstap zijn.
"Niet alles wat goed is, valt namelijk te meten", voegt Bosschem nog toe. Dat is uiteraard waar. Maar dat is ook niet wat het effectief altruïsme zegt.
Dat Bosschem het effectief altruïsme bijna geen kans wil geven, is jammer omdat juist het effectief altruïsme een deel van het antwoord geeft op de vraag uit de ondertitel van het boek: weten dat je dankzij donaties aan een effectieve organisaties misschien tien kier zoveel mensen en dieren helpt dan als je nooit aan effectiviteit had gedacht, kan kracht geven om te blijven proberen, ook wanneer het zinloos lijkt. Misschien moet Bosschem daarom eens een effectief altruïst uitnodigen.
Ik herinner me glashelder hoe ik als negenjarig kind in de oude zetel van mijn ouders me suf kon denken over de Zin van het Leven en of ik wel een Goed Mens was. Het zou mooi zijn mocht ik kunnen zeggen dat het de tijdvulling was van een verveeld meisje, maar het ging veel verder dan dat. Het was verlammend. Ik had al existentiële angst als lagereschoolkind. Het houdt mij nog steeds bezig en de bankrekening van mijn psycholoog gespijsd.
De lijst van zaken waarmee ik decennia later worstel is eindeloos: ik koop producten met palmolie tegen beter weten in, ik geef geen bloed want ik maak te snel kennis met de vloer, ik ga als chronisch zieke minder werken, maar draag ik dan wel voldoende bij aan de maatschappij enzovoort en zo verder. Ik ben er maar mooi zoet mee.
Ik kan niet zeggen dat alles opgelost is door het lezen van dit boek. Alles en opgelost zijn dan ook absolute woorden, maar toch. Misschien krabbel ik wel een van de laatste zinnen van dit boek op een post-it om boven mijn bureau te hangen: "Het is weinig, maar meer dan genoeg."
Verstandig, grappig en vrij geschreven. De combinatie van tekst met illustraties en citaten is rijk en ontwapenend en de auteur kan echt parels van zinnen neerpennen. Er zijn de woorden en er is wat bovendrijft op het einde van het boek, en zowel het expliciete als het impliciete verhaal is er een van geloof en vertrouwen in de mensheid en jezelf. En daar kan ik alleen maar grote fan van zijn. Ik heb gelachen, geweend, mijn wereldbeeld eens goed door elkaar geschud en het boek daarna nog eens gekocht om cadeau te doen. Dat is wat een echt goed boek met mij doet. En dit boek doet het allemaal. Echt goed.
Een overbodig boek voor mij. Heb ik hier nu iets van opgestoken? Nee. Nog twee sterren omwille van de korte tussenstukjes van geïnterviewden en quotes uit boeken.
Anthony Bossches distilleert uit zijn vele gesprekken voor Zwijgen is geen optie tien redenen waarom we allemaal goede mensen zijn , het is een zeer persoonlijke kijk op de gewone mens als ‘wereldverbeteraar’, verteld vanuit anekdotes, aangevuld met delen van interviews, bijzondere quotes en wat tekeningen. Het leest vlot, en doet je even stilstaan bij wat het nu is, een goed mens zijn.
Vlot geschreven, en graag gelezen. Ook al weet ik nu nog altijd niet OF ik wel een goed mens ben.
Een boek voor iedereen die de moed verliest en denkt dat zijn of haar stem geen waarde heeft. Een boek om steeds opnieuw te herlezen—voor nieuwe inzichten, maar ook als herinnering dat jouw stem telt. Misschien zie je de impact niet meteen, maar ze is er wel.