When the Kurinji Blooms

by Rajam Krishnan

Translated from the Tamil Kurinjithen, Rajam Krishnan’s lyrical and erudite novel is a family saga of three generations of Badagas in the Nilgiris. As the winds of social change and modernity invade their protected lives, the innocence and harmony is replaced by conflict and tragedy that precede a new beginning.

308 pages, Paperback

First published January 21, 2013

About the author

ராஜம் கிருஷ்ணன் (பிறப்பு: 5/11/1925) மூத்த தமிழக எழுத்தாளர். சென்ற தலைமுறை எழுத்தாளரான ராஜம் கிருஷ்ணன், தன் கதை, கட்டுரைகளால் அன்றைய வாசகர் மத்தியில் பெரும் புகழ் பெற்றவர். பெண் விடுதலைக்காகக் குரல் கொடுத்த போராளி.

திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தில் உள்ள முசிறியில் பிறந்தவர். பள்ளிக்கு சென்று முறையான கல்வி பயிலாதவர். 15 வயதில் கிருஷ்ணன் என்பவருக்கு மணம் செய்விக்கப்பட்டார். மின் பொறியாளரான கணவரின் உதவியால் பல புத்தகங்களைப் படித்து, பின் தானே கதைகளை எழுத ஆரம்பித்தார்.

ஒரு நாவலுக்கான பொருளை முன்பே திட்டமிட்டு, சம்பந்தப்பட்ட இடங்களில் பிரயாணம் செய்து, மக்களின் வாழ்வைக் கண்டறிய அங்கேயே தங்கி உய்த்துணர்ந்த பின்னரே நாவலை எழுதுவார். இதுவே இவரது தனிச் சிறப்பாகும்.

1970 ஆம் ஆண்டு தூத்துக்குடி சென்று அங்குள்ள மீனவர்களின் நிலையை நேரடியாகக் கண்டு 'கரிப்பு மண்கள்' என்ற நாவலை எழுதினார்.

பீகார் கொள்ளைக்கூட்டத் தலைவன் 'டாகுமான்சி'யை சந்தித்தவர், அதன் விளைவாக 'முள்ளும் மலர்ந்தது' என்ற நாவலை எழுதினார். திருமதி ராஜம் கிருஷ்ணன் 'முள்ளும் மலர்ந்தது' நாவலை எழுதச் சம்பல் பள்ளத்தாக்குகளுக்கு நேரில் செல்லத் தீர்மானித்ததும், அவரது கணவர் தமது உத்தியோகத்தையே ராஜினாமா செய்துவிட்டு உடன் புறப்பட்டார். எத்தனை பேர்களால் இப்படிப்பட்ட தியாகங்களை, இலக்கிய ஆர்வத்தை முன்னிட்டுச் செய்ய முடியும்? அப்படி அங்கு அவர் தங்கியிருந்த போது மாபெரும் கொள்ளையன் மான்சிங்கின் மகன் தாசில்தார் சிங் என்பவனுடன் பேச சுமார் அரைமணி நேரம் பொறுமையாக அவனெதிரே இவர் அமர, அந்த மீசைக்கார கொள்ளையனோ, ஒரு தினசரியால் தன் முகத்தை மறைத்துக் கொண்டு, அப்படியே இழுத்தடித்துக் கொண்டிருந்தானாம்! ராஜம் அம்மாவின் பொறுமையைக் கண்டு, பின்னர் மனம் திறந்த அவன், நான்கு மணி நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தானாம்! இவன் சுமார் 400 கொலைகள் செய்தவன் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது!

இந்த 'முள்ளும் மலர்ந்தது' புத்தகத்திற்கு முன்னுரை எழுத திரு. ஜெயப்ரகாஷ் நாராயணணை சந்திக்க பலமுறை முயற்சி செய்தும், அவரைச் சுற்றி இருந்தவர் இவரை அருகிலேயே அண்ட விடவில்லை. சரி, வினோபா பாவேயிடம், சென்று வாங்கிலாம் என்றால், புத்தகத்தை (தமிழ்) முழுதும் பார்த்த அவர், தமிழிலேயே, "நான் சந்நியாசம் வாங்கிக் கொண்டவன். எனவே, என்னால் எந்த முன்னுரையும் தரலாகாது," என்றாராம்! ராஜம் அம்மாவோ, அங்கேயே சத்தியாக்ரகம் செய்து, "நீங்கள் தரும் வரை நான் இங்கேயே அமர்வேன்," என்று சொல்லி இருந்த இடத்தை விட்டு நகரவில்லையாம்! மனம் நெகிழ்ந்த பாபா (வினோபா பாவேயை அப்படித்தான் அழைத்தர்களாம்), "ஆசீர்வாதங்கள். அன்புடன், பாபா," என்று தமிழிலேயே எழுதி கையெழுத்திடாராம்! ஆனால் அந்தப் புத்தகம் எங்கோ போய்விட்டதுதான் மிகவும் வருத்தமான விஷயம்.


டாக்டர் ரெங்காச்சாரியின் சுய சரிதை எழுதுகையில், அவர் தொழில் புரிந்த எத்தனையோ ஊர்களுக்கு சென்று பயனுற்றவர்களை பேட்டி எடுத்துள்ளார். அதிகாலை நடை செல்லும் போது இவர் பிரசவம் பார்த்த ஆடு மேய்க்கும் பெண்ணையும் பார்த்து அவளைப் பேட்டி எடுத்துள்ளார். டாக்டர் ரெங்காச்சாரி வெளிநாடுகளுக்கு செல்வதை தவிர்ப்பாராம். எனினும் ஒரு மருத்துவ கருத்தரங்கத்துக்கு செல்ல நேரிட்டபோது, உடன் சென்ற அவரது நண்பர் மட்டுமே இவர் பேசியதைப் பதிவு செய்திருந்தாராம். படுத்த படுக்கையாய் இருந்த அநத நண்பரைப் பேட்டி காண ராஜம் அம்மா, செல்கையில், டாக்டரின் பெயரைக் குறிப்பிடதுமே, 'இரு, நான் சொல்கிறேன்' என்று அந்த நிலையிலும், விரிவாக செய்திகளைப் பகிர்ந்து கொண்டாராம். (நண்பர் கஸ்தூரி ஸ்ரீநிவாசன்?) மறுநாள் பத்திரிகையை பிரித்த ராஜம் கிருஷ்ணனுக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டதாம்! அந்த நண்பரின் மரணச் செய்தியைக் கண்டு!

திரு. கிருஷ்ணனுக்கு பக்கவாதம் வந்து நடக்க இயலாமல் ஆயிற்று. பின்னர், தன் தொண்ணூறாம் வயதில் 2002ல் அவர் இயற்கை எய்தினர். ராஜம் - கிருஷ்ணன் தம்பதிக்குக் குழந்தைகள் இல்லை. அதன் பிறகு தனது உறவுக்காரர்கள் சிலரை நம்பி தன்னிடமிருந்த பணத்தையும் சொத்துக்களையும் விட்டு வைத்தார் ராஜம் கிருஷ்ணன். ஆனால் அவர்களோ இவரை ஏமாற்றிவிட, 83 வயதில் நிர்க்கதியாய நிற்க வேண்டிய நிலை. அவரது நண்பர்களும், ஒரு சகோதரரும் உதவி செய்து அவரை பாலவாக்கம் விச்ராந்தி முதியோர் இல்லத்தில் சேர்த்தனர்.

ஆனால் யாரும் தன்னைப் பார்த்து இரக்கப்படுவதை இந்த நிலையிலும் விரும்பாத ராஜம் கிருஷ்ணன் இப்போதும் அதே உற்சாகத்துடன் எழுத்துப் பணியைத் தொடர்கிறார். இவரது கடைசி புத்தகம் ‘உயிர் விளையும் நிலங்கள்'. குடும்பக் கட்டுப்பாடு மற்றும் அதை பெண்கள் எதிர்நோக்கும் விதங்கள் குறித்து 25க்கும் மேற்பட்ட கட்டுரைகளோடு கூடிய இந்தப் புத்தகம் பெண்களுக்கு புதிய விழிப்பை உண்டாக்கும் முயற்சி.

முதுமையில் தற்போது பொருளாதார கஷ்டத்தினாலும் உடல்நலிவினாலும் கஷ்

Reviews

[Padmapriya · Rating 5 out of 5]

So much emotions , family ties , growth from simple mountain tribe to first graduated person. I can't express the things put into the book.

[Geetha Suresh · Rating 5 out of 5]

Classic Novel. I don't know how i missed to read this wonderful book from my shelf for such a long time..Lots of information about nilgiri mountains tribal life, the transformation of 3 generations of Badhuga tribals. Must read book by all Tamil readers.

[Anitha Ponraj · Rating 4 out of 5]

புத்தகம்: குறிஞ்சித் தேன்
ஆசிரியர்: ராஜம் கிருஷ்ணன்

குறிஞ்சி நிலத்தை இத்தனை அழகாக, இத்தனை அருகில் சென்று, அதன் மனிதர்கள் வாழ்க்கைக்குள் சென்று எழுதிய புத்தகங்கள் வேறு இருக்குமா என்று நிச்சயமாக சொல்ல முடியாது. ஆனால் ஆசிரியர் சென்று வாழ்ந்து உணர்ந்து எழுதியிருக்கிறார் என்பது அவரின் ஒவ்வொறு உவமைகளிலும் வார்த்தைகளிலும் புலப்படுகிறது.

விளையாட்டுச் சிறுவனாக மரகதமலை ஹட்டியில் வளைய வரும் ஜோகியின் குழந்தைப் பருவத்தில் தொடங்கும் கதை அவன் ஐந்து குறுஞ்சிகள் கடந்து முதுகிழவனாகி முடிகிறது.

மனிதர்களின் வயதை குறிஞ்சியில் கணக்கிடுவது அந்த மலை மனிதர்கள் இயற்கையுடன் இயைந்து நடத்திய வாழ்வை காட்டுகிறது. அதே மனிதர்களின் சந்ததியினரே ‘நான் நீலக்குறிஞ்சிப் பூவை பார்த்ததில்லை,வீட்டுப் பெரியவர்கள் பார்த்திருக்கக் கூடும் ‘ என்று சொல்வதாக கதையின் பிற்பாதியில் வருவது காலமாற்றத்தின் கண்ணாடி.

நல்லவர்களான ஜோகியின் அப்பா, ஜோகி, பாரு ஆகியவர்கள் நிறைய இன்னல்களை அடைவதும். விட்டேத்தியாக வாழ்ந்து வரும் ஜோகியின் அண்ணன், சுயநலமான அவன் மகன் ரங்கன் போன்றவர்கள் நன்றாக வாழ்வதும் ஏனோ உறுத்தும் உண்மையாகவே தோன்றுகிறது. அவர்கள் குடும்பங்களைச் சுற்றி கதை வளர்கிறது.

இடையில், வளர்ந்துவிட்ட குடும்பப் பகையும் பிரிந்துவிட்ட காதலர்களான‌ கிருஷண்னையும் பாருவையும் வாழ்க்கை படுத்தும் பாடும் தான் என்ன? பின் வரும் தலைமுறையில் அதை பல இன்னல்கள் தாண்டி சரி செய்துவிடுவது அழகு.

படுகர் இணத்தாரின் பழக்க வழக்கங்களையும் வாழ்க்கை முறையையும் காண முடிகிறது. ஒரு சமூகமாக இன்ப துன்பங்களை பகிர்ந்து வாழ்ந்தவர்கள் ஒரு சில குடும்பங்களின் மனஸ்தாபத்தால் இரண்டாகப் பிரிந்து கால மாற்றத்தால் தனித்தயர்களாகிப் போனது எல்லோருக்கும் பொருந்தும்.

காணி நிலத்தை காக்கப் போராடும் ஒரு தலைமுறையினரான ஜோகியும் பாருவும் ஒரு பக்கம், தான் பிறந்து வளர்ந்த இடம் முன்னேற்றம் அடைய வேண்டும் என்று அந்த நிலத்தை தியாகம் செய்ய நினைக்கும் அவர்கள் மகனான நஞ்சன் மறுபுறம் என்று இரு பக்க நியாயங்களையும் எதார்த்தமாக எழுதியிருக்கிறார் ஆசிரியர்.

மூன்று தலைமுறை மனிதர்களையும் அவர்கள் மனத்தின் மாற்றங்களையும் எண்ணத்தின் வேற்றுமைகளையும் எத்தனை அழகாக சொல்லிவிட்டார் ஆசிரியர் என்று புத்தகம் முடியும் போது வியக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

‘குறுஞ்சியிலே பூ மலர்ந்து குலுங்குதடி தன்னாலே’ பாடல் கேட்காமலே புத்தகம் நெடுகிலும் மனதில் ஒலிக்கிறது.