Na een ingrijpende gebeurtenis tijdens de jaarlijkse kampeervakantie valt een gezin bij thuiskomst als los zand uiteen. Als beide dochters, een tweeling, het huis verlaten en naar de grote stad vertrekken, zien ze elkaar nog maar zelden. Tot ze gaan samenwerken in het theater. Daar leren ze elkaar opnieuw kennen.
Mijn zus stuurde me een ansichtkaart. ‘Ik heb eens nagedacht over jouw leven,’ schreef ze, ‘en ik vind het een moeilijk leven.’
Ik stuurde mijn zus een ansichtkaart terug. ‘Ik heb ook nagedacht over jouw leven,’ schreef ik, ‘je kunt echt niet horen dat je uit de Achterhoek komt.’
Nelleke Zandwijk blijft zich richten op de thematiek van een absurdistische familiegeschiedenis..
Het schrijven van romans waarin familiebanden centraal staan is al jarenlang gebruikelijk. Wat deze romans zo mooi maakt, is dat je als lezer een band kunt opbouwen met de personages, zelfs nadat je het boek hebt uitgelezen. Ook in het werk van Nelleke Zandwijk (1961) komen belangrijke gebeurtenissen binnen gezinnen en families aan bod. In haar roman De dag van de jas (2001) staat een eigenaardige tweeling centraal. Pierenland (2009) gaat over hoe iemand omgaat met het verlies van zijn moeder en in Het mooiste verhaal van mijn familie (2018) schetst de schrijfster opnieuw een familie die geen geluk kent.
In haar nieuwe roman De zomer van de onwaarheden (2023) blijft Zandwijk trouw aan het thema van familieproblematiek. Het verhaal draait om een jonge naamloze vertelster die te maken krijgt met een zwijgzame vader, een moeder die er alles aan doet om de familie in aanzien te laten groeien, en een zus die lijkt te hebben bereikt wat ze wilde. Ondertussen verlangt de vertelster naar het leven in de stad en probeert ze haar eigen weg te vinden. Maar dit blijkt geen gemakkelijke opgave wanneer je voortdurend geconfronteerd wordt met de bizarre geschiedenis van je eigen familie.
‘Het komt me steeds vaker voor dat dit de zomer van de onwaarheden was. De zomer waardoor voortaan alles anders werd, waarin we allemaal een afslag hadden genomen waarvan geen terugkeer mogelijk was. Ik kwam gevangen te zitten in een onzichtbare cocon. Alsof ik in mijn eigen minionderzeeër door de rest van mijn jeugd zwierf, waarin ik verdwaalde, de weg weer terugvond en weer verdwaalde. Een doler was ik.’
Ondanks dat de roman de indruk wekt een coming-of-age-verhaal te zijn, maakt de hoofdpersoon eigenlijk maar weinig persoonlijke groei door. Haar identiteit wordt voornamelijk gevormd door haar ontmoetingen en relaties met anderen. Ze beschouwt zichzelf als onvoltooid, terwijl ze haar zus bewondert die schittert op ‘luxepapier’. Ze hoopt dat mensen ‘iets zien’ in haar, maar eigenlijk is ze vooral bezig met het bewonderen van anderen die het beter hebben en besteedt ze dus weinig aandacht aan haar eigen levenspad. Dit beeld wordt versterkt door de verteller, die continu doorgaat met herhalende gedachtegangen die niet echt ingaan op wat de hoofdpersoon werkelijk meemaakt. Het resultaat is een nogal verwarrende hoofdpersoon zonder veel diepgang.
Is het een probleem dat Zandwijk de lezers een vlak hoofdpersonage presenteert? Nee, maar dan moet de roman wel andere kwaliteiten hebben. De plotontwikkeling kan echter ook geen redding bieden, aangezien het boek door de overvloed aan anekdotes uit het leven van de hoofdpersoon geen duidelijke verhaallijn heeft. Wat krijgt de lezer dan? Veel humor. Zandwijk voegt woordgrappen, lachwekkende wendingen en eindeloze absurde gedachtegangen toe aan het verhaal. Maar hierbij is de vraag hoeveel van deze humor de lezer kan verdragen voordat het te veel wordt.
De roman blijft oppervlakkig doordat het geen specifiek idee vertegenwoordigt en weinig te bieden heeft qua plot. Zandwijk had het verhaal meer kracht kunnen geven door bijvoorbeeld de impact van de arme afkomst van het hoofdpersonage of het gebrek aan richting in haar leven te beschrijven. Bovendien krijgt de lezer geen kans om een band met de hoofdpersoon op te bouwen, omdat haar ontwikkeling te vlak is. Ondanks dat Nelleke Zandwijks nieuwe roman vermakelijk is, maakt het dus weinig indruk.
Raar verhaal dat nergens toe leidt. Een extra ster voor de vele grappig geformuleerde observaties.
‘… mensen die lid waren van de Lions Club en de Rotary, en alleen al hoe ze dat uitspraken, met zo’n dikke verlamde tong alsof ze urenlang een zeug hadden gebeft …’
‘Mijn moeder, die alles en iedereen aan haar laars lapte, die op haar eigen monorail door het universum raasde zonder zich iets aan te trekken van de heersende mores.’
‘Inmiddels zat ik met een bos navelstrengen aan mensen, winkeldetectives en plaatsen vast en nergens ging een deur dicht of brak een draad.’
Dit boek gaat over wat wij thuis "theater people" noemen, van die types die vooral irritant zijn omdat ze zo veel aandacht nodig hebben. Maar dan toch ook stiekem wel fascinerend zijn omdat ze gewoon creatiever en origineler zijn dan de meeste mensen.
Halverwege gestopt met echt lezen, de rest doorgescand. Denk: luidruchtige Amsterdamse creatievelingen die zichzelf heel interessant vinden en daar luidkeels over uitwisselen op een terras met een zonnebril in het haar. Die heb ik al genoeg om mij heen dus no thank you.
Weldadig boek, rijk aan taal en beelden, over de helft van een tweeling. Het klinkt zo gezellig om een tweeling te zijn, maar deze twee vrouwen kunnen bijna niet meer van elkaar verschillen. Waar de een voorzichtig verzet pleegt als verkoopster in de Bijenkorf door klanten tegen de orders in, zonder dat ze daar naar vragen, 10% korting te geven, gooit haar tweelingzus overal de kont tegen de krib zonder zich al te veel te bekommeren om wat ze aanricht. Hoewel ze geen vriendinnen zijn, kunnen ze ook niet aan elkaar ontkomen. Grappig, absurd en tragisch.
Heerlijk boek zonder echte verhaallijn. Dat heeft het proza van Nelleke Zandwijk voor mij ook niet nodig. Misschien niet de 5 sterren die ik heb gegeven om het gemiddelde wat op te krikken, maar met gemak 4 sterren.
Dit boek (gratis gekregen als e-book bij NRC) zou ik zelf niet hebben gekozen. Het is grof, grappig, grotesk. Het boek zit vol geestige taalvondsten. Het verhaal over de jeugd van de hoofdpersoon in een ingewikkeld gezin en een klein dorp is tegelijkertijd schrijnend. Dit lijkt toe te werken naar een climax of apotheose. De zomer van onwaarheden zet elk familielid op een kruispunt, wat helaas niet wordt uitgewerkt. In het tweede deel gaat het over de hoofdpersoon en haar tweelingzus in het grote wereldse Amsterdam. Het blijft grappig en oppervlakkig. Best leuk allemaal, maar er zit nauwelijks connectie tussen de twee delen. En het einde is ronduit teleurstellend. Ik heb me best vermaakt, maar het gevoel dat er meer inzat, overheerst. Daarom 3,5 ⭐️ naar beneden afgerond.
NRC heeft sinds een jaar voor zijn abonnees een leuke attentie. Een gratis te downloaden boek voor de ereader-lezers. Nou heb ik een koboplus abonnement en daar blijken deze boeken ook gratis te downloaden, dus zo groot is de attentie voor mij in elk geval niet, maar het levert soms hele goeie leestips op. Zoals dit boek. Ik heb zelden een grappiger en ontregelender boek gelezen. Uiteindelijk gaat het niet echt ergens naartoe, maar daar heb je als lezer allang vrede mee. Een knettergekke zussentweeling uit een disfunctioneel gezin maakt het zichzelf ernstig moeilijk en ook de evenementen die die minder disfunctionele mensen ook meemaken, worden in de ogen van deze protagonisten hele verwarrende en uitbundige ervaringen. Erg leuk en lekker zomerleesboek.
T Boek laat mij in verwarring achter. Voor mij hing er een dreiging over alle verhalen. Een dreiging en tegelijkertijd moeite om greep op het verhaal te krijgen. En als ik dan in de recensies lees dat t puur een associatief verhaal is, geestig, over een meisje dat greep op haar leven probeert te krijgen (eerst in het Witte Dorp, daarna -deel 2- in de stad) voel ik me bekocht. Interessant is wel dat de hoofdpersoon een tweeling zus heeft, en is alles de tegenpool van haar zus is. Of is dat hoe ze zichzelf een identiteit probeert te geven; door zich af te zetten? Hoe werkt dat tussen tweelingen?
Tijdens het lezen bleef ik me afvragen: waar gaat dit naar toe? Het verhaal laat zich niet navertellen, en dat is niet erg. Want het bevat rake observaties, en hilarische gebeurtenissen die met veel gevoel voor verbeelding beschreven worden ("... de tennisleraar, die kale aap, die ieder flintertje spelplezier uit mijn handen kneep als hij me corrigeerde met die worstenvingertjes van hem..."). Het is een fijn boek voor iedereen die het leven zwaar vindt. Nelleke Zandwijk is een categorie apart, mijn waardering krijgt ze.
De personen in het boek kwamen niet dichterbij. Als lezer, heb ik, van een afstandje geluisterd naar de ik-persoon. Er zat weinig tot geen binding in het boek. De ik-persoon, afgestudeerd als kunstenaar, heeft zich altijd een mislukking gevoeld. Doet vreemde en ondoordachte dingen om waardering te krijgen, gaat met de verkeerde mannen mee alleen voor de sex. Heel haar leven offert ze zichzelf op voor haar zus, die haar gebruikt. Het stoorde mij steeds meer dat zij niet voor zichzelf koos. Het boek geef ik twee sterren.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Ik heb dit boek ongeveer twee weken gelezen, in twee dagen uitgelezen, maar ik moet zeggen dat ik nu al niet meer weet waar het over ging. Het verhaal was een beetje willekeurig, zonder reden of gebeurtenis of interessant personage of iets om over te schrijven. Soms pakt dit goed uit natuurlijk, maar bij dit boek naar mijn idee niet. Een pluspuntje is de nonchalante schrijfstijl waar ik wel van hou.
De schrijfstijl, tempo, woorden, grappen afgewisseld met wat diepzinniger opmerkingen geven een goed beeld van de chaotische levens van de zussen. De verschillen tussen de zussen en die tussen het opgroeien in een dorp in het oosten van het land en de grote stad Amsterdam worden geestig en raak beschreven. De observaties van de hoofdpersoon, zeker ook over haar eigen leven en fantasieën, zijn interessant.
Las een zeer lovende recensie, maar het boek viel me tegen. Prachtig, smakelijk en vindingrijk geschreven; heel veel ietwat karikaturale personages, en heel vell leuke anekdotes over zus-relaties, ouders met dromen en gebreken, en (seksueel) volwassen worden. Leuk om te lezen, maar meer ook niet. Recht voor z’n raap maar flinterdun.
Tja, niet mijn ding. Zo flauw, ik vind het niet eens grappig. Wat is er leuk aan het belachelijk maken van andere mensen? Op éénderde ben ik ook niet nieuwsgierig naar het vervolg.
Vermakelijk geschreven, coming of age, gedachtensprongen en met droge humor gebracht, maar mede door het gebrek aan plot leer je de ik-persoon maar deels kennen.
Grappige coming-of-age roman over meisje uit het oosten van het land. Complexe relatie met zichzelf, met haar zus, en met haar ouders. Leuk en vlot geschreven, goed leesbaar.