The Parrot's Theorem: A Novel

by Denis Guedj, Frank Wynne (Translator)

Mr. Ruche, a Parisian bookseller, receives a bequest from a long lost friend in the Amazon of a vast library of math books, which propels him into a great exploration of the story of mathematics. Meanwhile Max, whose family lives with Mr. Ruche, takes in a voluble parrot who will discuss math with anyone. When Mr. Ruche learns of his friend's mysterious death in a Brazilian rainforest, he decides that with the parrot's help he will use these books to teach Max and his brother and sister the mysteries of Euclid's Elements, Pythagoras's Theorem and the countless other mathematical wonders. But soon it becomes clear that Mr. Ruche has inherited the library for reasons other than enlightenment, and before he knows it the household is racing to prevent the parrot and vital, new theorems from falling into the wrong hands.

An immediate bestseller when first published in France, The Parrot's Theorem charmingly combines a straightforward history of mathematics and a first-rate murder mystery.

Genres: Fiction, Mathematics, Novels, Mystery, Literature, Roman, France

353 pages, Kindle Edition

First published January 1, 1998

Reviews

[Skorofido Skorofido · Rating 2 out of 5]

Αξίωμα πρώτο: Απεχθάνομαι τα μαθηματικά
Αξίωμα δεύτερο: Μισώ τα μαθηματικά
Αξίωμα τρίτο: Σιχαίνομαι τα μαθηματικά
Ας μου λύσει κάποιος την απορία, γιατί τότε διάβασα ένα μαθηματικό μυθιστόρημα;
Ο συγγραφέας θεωρητικά είχε μια ωραία ιδέα. Να δημιουργήσει ένα μυστήριο, μια ωραία ατμόσφαιρα(Παρίσι – Συρακούσες – Αμαζόνιος) και μέσα από τους βασικούς ήρωες (τρία παιδιά, έναν 84/χρονο κι έναν σπάνιο παπαγάλο) να γνωρίσει στον αναγνώστη τις βασικές μαθηματικές θεωρίες και την ιστορία των μαθηματικών εν γένει.
Ειλικρινά δεν ξέρω πως φάνηκε το βιβλίο σε αυτούς που αγαπούν τα μαθηματικά. Εμένα παρ’όλη την καλή μου διάθεση (και πιστέψτε με ήμουν full στην καλή διάθεση τούτη τη φορά) δεν κατάφερε να μου ενσταλάξει ούτε μια σταγόνα λατρείας γι’αυτή την επιστήμη. Με την ίδια μανία που απεχθανόμουν π.β. (προ βιβλίου) τις αλγεβρικές παραστάσεις, τα ημίτονα, τα συνημίτονα και τις ευθείες, με την ίδια μανία τα απεχθάνομαι και μ.β. (μετά βιβλίον). Θεωρήματα, αποδείξεις, αξιώματα έκαναν το κεφάλι μου καζάνι και η μόνη λύση για να αποφύγω τις κούτες των panadol για τον πονοκέφαλο, ήταν να πηδάω τις σελίδες σαν καγκουρώ.
Βρήκα την υπόθεση επιφανειακή (έμπαζε από παντού), λογοτεχνική γραφή δεν εντόπισα πουθενά, λάθη μετάφρασης (π.χ. θεωρώ λάθος που ο μεταφραστής επέλεξε το Κοτ – ντ- Αζύρ αντί για το Κυανή Ακτή ή το Λουί – Φιλίπ αντί για το βασιλιά Λουδοβίκο – Φίλιππο και πολλά άλλα τέτοια) και τόσα μαθηματικά που δεν θα ξαναπάρω ποτέ στη ζωή μου.
Τα μόνα σημεία που πραγματικά κυλούσαν ευχάριστα ήταν εκείνα που μιλούσαν για τη ζωή ορισμένων μαθηματικών ιδιοφυιών όπως του Ομάρ αλ Χαγιάμ ή του Όιλερ αλλά ειλικρινά τέτοια τσιμεντοποίηση που έπαθε ο εγκέφαλος μου για καμιά πενηντάρια σελίδες που άξιζαν, είναι κρίμα!
Βαθμολογία: π (ναι αυτό το π που κάποια σχέση έχει με τον κύκλο αλλά τώρα ποια ακριβώς είναι ανάθεμα κι αν θυμάμαι… κουμπαριά είναι, πρωτοξάδερφοι είναι, μπατζανάκια είναι… θα σας γελάσω και δεν το θέλω…)
Υ.Γ. Οι μαθηματικοί μπορεί και να το λατρέψετε, εγώ πάλι ΟΧΙ.

http://skorofido.blogspot.gr/2016/09/...

[Sawsan · Rating 3 out of 5]

رواية فكرتها غير تقليدية ستكون ممتعة لمحبي الرياضيات
يتناول الكاتب علماء ونظريات وتاريخ الرياضيات في إطار روائي سلس
يتلقى بائع كتب عجوز مجموعة من الكتب من عالِم رياضيات وصديق قديم
خلال الأحداث تتعاون 5 شخصيات وببغاء لحل بعض الشفرات والألغاز
للوصول لحقيقة وفاة الصديق والبحث في بعض البراهين الرياضية

السرد مشوق أحيانا لكنه مُطول, وفي بعض الفصول يبدو وكأنه تعليمي إلى حد ما
يمكن لأن المؤلف باحث في الرياضيات وأستاذ لتاريخ العلوم في جامعة باريس

[Cynnamon · Rating 3 out of 5]

For English version please scroll down

***************

Ein als Roman verkleidetes Mathematiklehrbuch

Ich habe schon mehrfach fiktionale Werke gelesen, die in Geschichtenform Mathematik gelehrt haben. Diese haben mir jedoch zumeist besser gefallen als das vorliegende Buch.

Der Autor arbeitet in der Ramenhandlung mit einer Art Thriller. Es geht um Brandstiftung potentiellen Mord, Entführung, Diebstahl und jede Menge Geheimnisse. Dennoch konnte ich der Story nicht viel abgewinnen, sondern fand sie inkosistent, langwierig und nicht besonders spannend.

In diese Rahmenhandlung bettet der Autor mathematische Grundlagen, etliche Beispiele und ganz viel Mathematikgeschichte ein. Das Problem dabei ist, dass er dabei so in die Tiefe geht, dass man als Leser entweder profunde Vorkenntnisse braucht oder bereit sein muss wirklich viel zu recherchieren. Außerdem hat es mich ehrlich gesagt nicht interessiert, welcher Mathematiker wann und unter welchen Umständen welchen Beweis erbracht hat.

Daher hielt sich mein Lesevergnügen in Grenzen und ich bewerte mir 2,5 Sternen, die ich aufrunde.

--------------------

A math textbook disguised as a novel

I have read several fictional works that taught math in story form. Most of the time, however, I liked them better than this book.

The author works in his frame story with some kind of thriller. It's about arson, potential murder, kidnapping, theft and loads of secrets. Nevertheless, the story could not quite convince me, but I found it inconsistent, lengthy and not particularly exciting.

In this framework, the author embeds mathematical principles, a number of examples and a great deal of mathematics history. The problem with this is that it goes so deep that as a reader you either need profound previous knowledge or you have to be ready to do a lot of research. In addition, to be honest, I was not interested in which mathematician produced which proof when and under what circumstances.

Therefore, my reading pleasure was limited and I rate it with 2.5 stars, which I round up.

[Elisabetta · Rating 4 out of 5]

Ah quanti ricordi!!!
Questo libro mi ha fatto tornare in mente tutti quei pomeriggi passati su quaderni rigorosamente a quadretti tracciando parabole e derivate, calcolando funzioni ed integrali per poi arrivare quasi sempre a x=0!!

Devo iniziare sottolineando che adoro la matematica.. Può sembrare strano, ma quando mi mettevo a risolvere un problema, mi sentivo confortata che, per quanto potesse sembrarmi complicato e irrisolvibile, c'era sempre un metodo di risoluzione, una formula che correttamente applicata portava al risultato. Molti mi chiedevano, ma come fai a capire la matematica? E cosa c'è da capire? Prendi un problema, applichi la formula e ottieni il risultato, più semplice di così!!
Eppure la matematica è il tallone d'Achille di molti giovani. Forse non ne vedono l'utilità. Perchè applicarsi per ore su cose che poi nella vita "reale" non ti serviranno?
Sbagliato!
Forse non servirà nella vita di tutti i giorni, ma pensiamo al passato, quando non c'erano tutte le tecnologie di adesso, quando anche calcolare la circonferenza di un cerchio era un problema.. come si potevano fare le misurazioni? E le costruzioni antiche che tanto ci affascinano? Come avrebbero potuto essere costruite se non attraverso calcoli che hanno impedito ai muri di crollare come un castello di carta?

é proprio questo che il libro ci vuole comunicare.. La storia.
La storia della matematica, dai suoi primi scopritori, fino ai più moderni, passando per paesi stranieri, assaporando culture e cività diverse..
La matematica è la vera protagonista di questo libro!
Certo, c'è anche un giallo, un evento che deve comunque fare da collante a tutta la vicenda e che dopo pagine di dimostrazioni e di discorsi di matematici, rappresenta un sollievo, uno stacco da un lettura che altrimenti potrebbe risultare noiosa..

Bello!
Lo stile è una delle caratteristiche di questo libro che mi ha colpito di più: è talmente semplice e immediato che non importa se il lettore che intraprende questo viaggio non sa nulla della matematica, perchè neanche i personaggi ne sanno qualcosa! Si impara tutto poco alla volta leggendo parola dopo parola, ed improvvisamente.. Eureka! Tutto diventa chiaro e quella montagna insormontabile che è la matematica diventa chiara e semplice.

I personaggi principali sono decisamente un po' strani: C'è il sig. Rouche, il filosofo-libraio, Perette l'aiutante libraia, e i suoi 3 figli Max, Jonathan e Lea..
Dire che sono una famiglia bizzarra è dir poco, ma anche loro svolgono la loro parte nel risovere i 3 problemi di Rue Ravignan
E poi come domenticarsi dello strano pappagallo Nofutur?

Che altro dire? Buona matematica a tutti!

[Esraa Gibreen · Rating 5 out of 5]

هذه واحدة من أفضل الروايات التي قد يقرأها دارس أو مهتم للرياضيات.

رحلة مع علماء الرياضيات عبر التاريخ (ما قد يكون أفضل من ذلك لأحد يهيم بالرياضيات). من طاليس، لأرشميدس، فيثاغورس، إقليدس، الخوارزمي، عمر الخيام، الفارابي، فيراري، تارتاجليا، كاردان، ليونارد أويلر، بواسون، نيلز هنريك أبل، إيفرست جالوا، جوزيف فورييه، لاجرانج، أغسطن كوشي، رينيه ديكارت، باسكال، فيرما وغيرهم...
كيف تم اختراع العدد التخيلي i والعلامات: =, +, --

قد أضافت لي كثيرا عن تاريخ وتطور الرياضيات وعلمائها، وفاجأتني بحقائق ونظريات رياضية لم أكن أعلمها رغم إنه مجال دراستي. حقيقي من أجمل الروايات التي قرأتها في حياتي.❤

[Nada Khaled · Rating 5 out of 5]

هذه أفضل رواية قرأتها في حياتي

[Silvia · Rating 2 out of 5]

Benché l'idea alla base del meccanismo narrativo mi fosse parsa interessante, alla centesima ripetizione dello stesso si è rivelata francamente estenuante, tant'è che mi ha esaurito ben lungi dalla fine.

C'è una libreria parigina, gestita da un ottuagenario costretto sulla sedia a rotelle da un incidente automobilistico, ma dinamicissimo, lucido, colto; con lui vivono una giovane donna ed i suoi tre figli, due biologici ed uno adottivo, non udente. Tutti intelligentissimi, svegli, creativi.

Dal passato riemerge attraverso una missiva di un antico compagno di studi del proprietario che, all'indomani della fine del secondo conflitto mondiale combattuto assieme al fronte, era sparito in sud America; quest'ultimo, che annuncia in forma scritta la sua morte imminente ad opera di loschi individui che vogliono carpire da lui i segreti della risoluzione di enigmi matematici centenari, manda al librario la sua ricchissima biblioteca, contenente tutto il sapere matematico occidentale dai tempi di Euclide. In essa, nei libri rari e meravigliosi, risiede il mistero che la compagnia di sapientoni è chiamata a risolvere, con l'ausilio di un pappagallo salvato dalla morte, ovviamente un genio parlante anch'esso.

E già non ci siamo: i personaggi perfetti mi annoiano ogni libro che passa di più. Ma proseguiamo.

Il librario riunisce ogni sera o quasi i protagonisti e illustra loro- con l'ausilio di costumi, suoni, voci fuori campo- tutta la storia della matematica occidentale, da Talete al XIX secolo, con tanto di disegni, equazioni, frazioni e chi più ne ha più ne metta.

Si arriverà alla dipanarsi della matassa sul mistero sotteso alla trama... ma con quale fatica! Mentre proseguivo nella lettura mi è capitato di sentirmi come il protagonista del 'Giorno della marmotta', destinato a ripetere sempre lo stesso percorso; di contare le pagine lette e di rendermi conto che erano sempre troppo poche; di saltarne alcune, per poi tornarvi presa dal senso di colpa.

E' un peccato, perché l'idea alla base mi era parsa buona, così come gustoso mi era sembrato il paragone- che ho trovato ovunque- con 'Il mondo di Sofia', libro che a quattordici anni ho amato moltissimo (chissà oggi cosa ne penserei...meglio evitare di tornarvi e conservarne intatto un dolce ricordo): ed è proprio l'idea cardine della narrazione, una volta sfrondato tutto il resto, che mi spinge ad aumentare la valutazione di una stellina, nonostante la ruota del criceto in cui mi sono sentita intrappolata.

[Carduelis · Rating 5 out of 5]

Kitapta tarihsel bağlamıyla birlikte matematiğin temellerinin keşfi anlatılıyor ve bunun yanında hafif bir polisiye kurgu da var. Matematiğin düşünce tarihinde ilerlerken, polisiye kurgudaki adım adım ilerleyen çözümlemeler bir teoremin ispatı şeklinde ilerliyor ve bu tarz benim hoşuma gitti. Aslında kitabın hikayesi, benim için matematik tarihi ya da polisiye romanından fazlasını içeriyor.

Karakterler; tekerlekli sandalyesinde Parisli yaşlı bir kitapçı Mr. Ruche, kitapçıdaki yardımcısı Perrette, üç çocuk -Luc ve Lea (ikiz), Max (evlatlık ve sağır)- ve özel bir karakter olan papağan Nofutur. Birbirinden kopuk gibi duran bu topluluk, aynı evde beraber yaşam sürdürüp bir gizemin peşinden koşarken matematik serüvenini birlikte keşfediyor ve aynı zamanda güçlü bir dayanışma içinde buluyorlar kendilerini. Onlarla beraber bilgi sadece zihinsel bir kazanım değil, ilişkileri dönüştüren ortak bir yolculuğa dönüşüyor. Kitap, öğrenme sürecinde bilginin tek başına insanı yüceltmeyeceğini; asıl dönüştürücü olanın, bilginin birlikte deneyimlenerek paylaşılması olduğunu çok etkili anlatıyor.

Matematik dünyasının tarihini Antik Yunan'dan modern çağın olasılık kuramlarına kadar taşıyor hikaye. Thales, Pisagor, Öklid, el-Harizmi, Ömer Hayyam, Ferrari, Fermat, Euler... gibi birçok matematikçinin hem teoremlerine hem de hayatlarına dair açıklamaları ve anekdotları severek okudum. Ama herkes bu kitaptan hoşlanır mı emin değilim; kurgu ve bilgi arasında, bilgi kısmı biraz daha ağır gibi ve o kısımların anlaşılmasında çeviriden kaynaklı bazı sıkıntıları da var sanki. Yine de matematik tarihi penceresinden, insanın gelişimi, anlam arayışı ve yaşam becerisinde birlikte öğrenmenin ve dayanışmanın insana katkısını hatırlatan güzel bir anlatı.
Herkese keyifli okumalar.



İki cümle yazmıştı, birincisi Newton'dan alınmıştı:
Dünyanın beni nasıl görebileceğini bilemiyorum; ama ben kendi gözümde deniz kıyısında oynayan, bulduğu parlak bir çakıltaşıyla ya da her zaman rastlanmayan güzellikte bir deniz kabuğuyla vakit geçiren bir çocuktan başka bir şey olmadığımı sanıyorum; oysa gerçeğin büyük okyanusu önümde uzanıyordu ve ben habersizdim ondan.
İkincisi ise Pascal'den alınmıştı:
Bölünemeyenlerin Geometrisi'nin gerçeğini açık seçik görecek olanlar bizi her yandan kuşatan bu çifte sonsuzluk içinde doğanın büyüklüğüne ve gücüne hayran olacaklar, ve bu olağanüstü saygı ve sevgiyle, kendilerini bir sonsuzlukla bir hiçlik uzamı, bir sonsuzlukla sayılardan oluşan bir hiçlik, bir sonsuzlukla hareketten oluşan bir hiçlik, bir sonsuzlukła zamandan oluşan bir hiçlik arasında bularak tanımayı öğreneceklerdir, insan kendisini en doğru biçimde değerlendirmeyi, ve bütün geometri düşüncesinden çok daha önemli olan düşüncelere sahip olmayı ancak bu yolla öğrenebilir.
Bir sonsuzlukla hiçlik arasına yerleşmek! Kolları açmak. Bir elle birine dokunmak, öbür elle ötekini okşamak. Ve kendini en doğru biçimde değerlendirmek. Mösyö Ruche uzun süre dalgaların sesini duydu. Sonra büyük bir dalga geldi ve her şeyi unuttu.syf342

İnsan yalnız yaşar, yalnız ölür, yalnız hesap yapar.syf357

...matematik gezisinin burada bittiğini anladı. Ege denizinin bir Yunanlısıyla başladığı geziyi lon denizinin bir Yunanlısıyla bitiriyordu. Thales bir piramide, Eratosthenes bir kuyuya ve Archimedes bir banyoya, yakan aynalara, metal pençelere vb. ihtiyaç duymuştu. Ne birinin piramidi, ne öbürünün kuyusu ne de üçüncüsünün aletleri gereklidir bilimsel gerçeğin oturtulması için, tanıtlamaların kesinliğini de güçlendirmez bunlar. Hayal gücünü etkilemek ve "bu gerçek bizi niçin ilgilendiriyor?" sorusuna cevap vermekten ibarettir bunların işlevleri.
İnsanları inandırmak için bilimin gerçeklerini güzel hikayelerle süslemek gerekir. Burada mitin işlevi gerçekle rekabet etmek değil, insanların, önem verdikleri ve kendilerine hayaller kurduran şeylerle yakınlık kurmalarını sağlamaktır.
Mösyö Ruche ürperdi. Havanım serinlemeye başladığının belirtisiydi bu. Balkondan ayrılırken bahçeden gelen hoş bir şarkı duydu. IGUA bu şarkıyı Japon sevgilisi için söylüyordu.
Sahneyi uzaktan izleyen Mösyö Ruche, Platon'un "bir kafesteki parlak tüylü kuşları yakalayan bir kuşçu" sözlerini hatırladı. Matematikçiyi böyle tanımlıyordu Platon!syf460

Eka, dva, tri, catur, panca, sat, sapta, asta, nava.

Her sözcükte bir ut sesi çıkıyordu.

- Ya sıfır? diye sordu Léa.
Nofutur'dan bunun dışında bir şey istenmemişti, apışıp kaldı. Aslan payını kendine ayırmıştı Mösyö Ruche. Sıfırı koyma onuru ona düşüyordu:
- Çunya!
Son rakamın gelişi uzunca bir süre tıngırdayan darbukayla selamlandı.
Çunya Sanskritçede boş demektir. Sıfır küçük bir halkayla gösterilir. Niçin bir halka? Gerçek nedeni bilinmiyor. Buna karşılık şunlar biliniyor: Çunya Arapçaya çevrilince sifr oluyor, bu sözcük Latinceye çevrilince zephirum oluyor, bu sözcük de İtalyancada zephiro'yu veriyor. Ve çok geçmeden de zephiro'dan zero'ya (sıfır) geçiyor. Ve sıfır sözcüğü, sifr, bütün rakamlara verilen bir ad oluyor. Sıfır, "her şey olabilen bu hiç" takma adını bir yerlerden aşırmış değildi.syf206

Kuşlar toplantısı
Akşam oluyordu. Dünyanın büyük bir bölümünde el ayağın çekilmiş olduğu bir saatte ve ormanlarda sesler kesilmişken, Amazon cangılının içindeki açıklıkta da sessizlik hakimdi.
Boğuk bir ses yükseldi birden.
Büyük bir kauçuk ağacının tepesine tünemiş olan Mamaguena, namı diğer Nofutur konuşmaya başlamıştı. Tekrarlamadı, aktarmadı, haber vermedi, bilgi vermedi. Anlattı. Daha doğrusu, tanıtladı....
Çevredeki bütün dallar işgal edilmişti. Her türden, her boydan, her renkten, her tüyden onlarca kuş dingin ve dikkatli duruyorlardı. Yakınındaki bir dalda tüneyen, başında gümüş renkli tüyler olan şahane, küçük, mavi bir Amerikan papağanı gözlerini Mamaguena'dan ayırmıyordu.
Kuşlar toplantısı saygılı bir sessizlik içinde uzun süre devam etti. Nofutur Grosrouvre'un kendisine söylediği bitmez tükenmez iki tanıtlamayı yineliyordu. Hava çok çabuk karardı. Ay da çok çabuk yükseldi ve açıklığı aydınlatacak şekilde yerini aldı. Birden dinleyicilerden biri kanatlarını çırparak, müthiş bir şamatayla cıvıldamaya başladı. Bütün başlar kımayıcı bakışlarla ona doğru çevrildi. Devam etti. Bozulan Nofutur konuşmasını kesti. Ortalığı karıştıran kuş, Grosrouvre'un, Goldbach önermesi tanıtlamasında çok önemli bir yanlış bulmuştu belki de...syf485

[Kauê · Rating 3 out of 5]

This book was quite informative but, after some time reading it, I got bored — that explains why it took me maybe a month to read it — because most of the time they were talking about mathematics, and the plot is only a small percentage of the whole book. I think it's important to highlight that it's not a low quality book. By the way, the mathematics history is told in a very creative way and sometimes even interesting. If you like historical books and math that's the way to go!

[Έρση Λάβαρη · Rating 5 out of 5]

Ο κύριος Ρυς (πάντα κ. Ρυς στο μυθιστόρημα) είναι ένας σπουδαγμένος φιλόσοφος που πολέμησε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθηλωμένος πια σε αναπηρική πολυθρόνα λόγω ατυχήματος που τον παρέλυσε από την μέση και κάτω λίγο αφότου διάβηκε το κατώφλι της τρίτης ηλικία, ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου 1001 Φύλλα και τώρα ογδόντα τεσσάρων ετών. Η Περέτ είναι ανύπαντρη μητέρα, κοντεύει τα σαράντα, έχει τρία παιδιά, εργάζεται στα 1001 Φύλλα και κατοικεί μαζί με τον κ. Ρυς παρόλο που δεν έχουν κάποια συγγένεια. Οι Ι&Λ (Ιωνάθαν και Λέα) είναι τα έφηβα δίδυμα της Περέτ, δεκαέξι ετών, που, όπως αναφέρει ο συγγραφέας «μοιάζουν όπως δυο σταγόνες νερό: δηλαδή καθόλου». Ο Μαξ είναι δώδεκα ετών, σχεδόν ολότελα κουφός, ο μικρότερος γιος της Περέτ και μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα.

Ο Μαξ, λοιπόν, σε μια από τις βόλτες του στις αντικερί του Παρισιού, έρχεται αντιμέτωπος με την εικόνα δυο καλοβαλμένων αντρών που προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν έναν παπαγάλο. Ο παπαγάλος, πριν πέσει αναίσθητος από το χτύπημα που του κατάφερε ο ένας από τους διώκτες του, τους αποκαλεί δολοφόνους. Αποφασισμένος να σώσει το πουλί, ο Μαξ επεμβαίνει, το αρπάζει και φεύγει. Το φέρνει στο σπίτι της οδού Ραβινιάν, όπου ο κ. Ρυς, η Περέτ (με λίγη δυσκολία) και οι Ι&Λ τον υποδέχονται, και τον ονομάζουν Αμμέλοντα.

Την ίδια στιγμή, ο κ. Ρυς λαμβάνει ένα γράμμα από τον παλιό καλό του φίλο Ελγκάρ Γκροσρούβρ, μαθηματικό, που έχει να τον δει από τα χρόνια του Β' Π.Π., ο οποίος ισχυρίζεται πως έχει αποδείξει δυο από τα μεγαλύτερα θεωρήματα, του Φερμά και του Γκόλντμπαχ, που ως τότε δεν είχαν απόδειξη. Αναφέρει, ωστόσο, ότι μία σπείρα απειλεί να του κλέψει τις αποδείξεις που εκείνος θέλει να κρατήσει μυστικές, τις οποίες έχει αποκαλύψει μονάχα σ' έναν πιστό του σύντροφο. Και, επειδή θεωρεί πως κινδυνεύει, του εμπιστεύεται την βιβλιοθήκη του. Κυριολεκτικά ολόκληρη την βιβλιοθήκη του, που, όπως συνειδητοποιούν και οι ίδιοι οι κάτοικοι της οδού Ραβινιάν όταν τα κιβώτια εμφανίζονται στην πόρτα τους, αποτελείται από πολύτιμες εκδόσεις που όλες τους αφορούν στα μαθηματικά. Λίγο αργότερα φτάνει και η είδηση ότι ο Γκροσρούβρ είναι νεκρός: έχασε την ζωή του σε μια πυρκαγιά, που κατέκαψε όλα του τα υπάρχοντα· μαζί και ολόκληρο το σπίτι του, στα περίχωρα του Μανάους.

Στο δεύτερο γράμμα από τον Γκροσρούβρ, που φτάνει μαζί με τα βιβλία, ο κ. Ρυς παρατηρεί ότι ο φίλος του τού απευθύνεται κωδικοποιημένα. Σε τέτοιον βαθμό, που οι κάτοικοι του αριθμού 3 της οδού Ραβινιάν αποφασίζουν πως, μέσα από τα στοιχεία που τους αποκαλύπτει ο Γκροσρούβρ, θα προσπαθήσουν να λύσουν το έγκλημα.

Κι έτσι ξεκινάει μια εύγλωττη, απόλυτα αναγνώσιμη περιήγηση στην ιστορία των μαθηματικών, μέσω του κ. Ρυς που, διαβάζοντας τα βιβλία της ΒΤΔ (Βιβλιοθήκης του Δάσους - έτσι ονόμασαν την βιβλιοθήκη του Γκροσρούβρ επειδή τους ήρθε από τα δάση του Μανάους), ανακαλύπτει στοιχεία που ο Ελγκάρ χρησιμοποιεί στην επιστολή του για να καταλήξει στο ποιος ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του καλού του φίλου. Η αναδρομή ξεκινά από τα ελληνικά μαθηματικά και καταλήγει στις προόδους του 19ου-20ου αιώνα, μέσα από μια αφήγηση απλή και κατανοητή, που βοηθάει τον αναγνώστη, ασχέτως της σχέσης του με τα μαθηματικά, να κατανοήσει όλα όσα ο συγγραφέας του παρουσιάζει και να συμπορευθεί μαζί με τους πρωταγωνιστές ομαλά μέχρι το τέλος.

Ο τρόπος που ξετυλίγεται η ιστορία των μαθηματικών, καθώς και όλα όσα βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει τα θεωρήματα και τις κοινώς αποδεκτές σταθερές που αναπτύσσονται και εξηγούνται στα κεφάλαια, είναι απλός, λιτός και προσιτός. Τα μαθηματικά δεν τρομάζουν τον αναγνώστη έτσι που παρουσιάζονται· αντιθέτως, πιθανώς να τον ωθούν να θέλει να διαβάσει περισσότερα. Επίσης αξιοσημείωτο είναι και το ότι έθεσα ένα προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου, να καταλάβω δηλαδή όλα όσα αναφέρονται στο μυθιστόρημα παρόλο που είμαι των ανθρωπιστικών σπουδών, και τα κατάφερα χωρίς μεγάλη δυσκολία· κι ας είχα να ασχοληθώ με τα μαθηματικά πάνω κάτω πέντε χρόνια. Ο τρόπος που προσεγγίζονται είναι βατός και σταδιακός, πρώτα θεωρητικά κι έπειτα μερικώς πρακτικά, ενώ το πώς σερβίρονται, δηλαδή μέσω του - επίσης των ανθρωπιστικών σπουδών - κ. Ρυς, που τα παρουσιάζει στους υπόλοιπους κατοίκους της οδού Ραβινιάν (κάποιες φορές και σε μερικούς άλλους, όπως στον ταξιτζή και φίλο Αλμπέρ ή τον ιδιοκτήτη ψιλικών Χαμπίμπι), είναι ευρηματικό και βοηθητικό σε όσους δυσκολεύονται, μιας και το κοινό του κ. Ρυς δεν είχε, όπως και πολλοί αναγνώστες, καμία σχέση με τα μαθηματικά.

Η γ��ώσσα ήταν απλή, το χιούμορ ιδιαίτερο και η αφήγηση ευαίσθητη, με μια ηπιότητα και μια γλυκύτητα που σ' έκανε να θέλεις να συνεχίσεις την ανάγνωση. Είναι πολύ εύκολο να δεθείς με τους χαρακτήρες, που είναι ένας κι ένας, και που είναι όλοι τους ζεστοί και με βάθος παρόλο που ο συγγραφέας τους αναλύει ελάχιστα. Αν και πολυσέλιδο, το μυθιστόρημα δεν κουράζει καθόλου και σου δίνει εναύσματα για να επιθυμείς να διαβάσεις περισσότερο, ενώ το μυστήριο γύρω από τον Γκροσρούβρ, που είναι και ο πυρήνας της αφήγησης, παίρνει μια τροπή που δεν την περιμένεις, και πο��, κατά μία έννοια, ξεπερνά τα όρια που έχει θέσει ο συγγραφέας αλλά χωρίς να τα προσβάλλει, εν τέλει σαν να μην τα ξεπερνάει ακριβώς.

Προσωπικά μου άρεσε πολύ και μ' έκανε να σκεφτώ πολλά πράγματα που δεν ήξερα πως με απασχολούσαν, και, το κυριότερο, με βοήθησε να καλύψω αρκετά κενά στα μαθηματικά - που ήταν βέβαια και το αρχικό μου αίτημα όταν το επέλεξα για ανάγνωση. Θα αρέσει πολύ σε όσους αγαπούν την ιστορία και τα μαθηματικά, αλλά σίγουρα και σε όσους τρομάζουν στην ιδέα του μαθηματικού μυθιστορήματος αλλά έχουν την περιέργεια να του δώσουν μια ευκαιρία. Αυτή η ιδιότροπη ηπιότητα και η ευαισθησία του, βέβαια, θα κερδίσουν, κατά τη γνώμη μου, οποιονδήποτε αποφασίσει να το διαβάσει.

[Cosmas Ioannidis-lemonidis · Rating 5 out of 5]

The best book to make anyone love mathematics!

[Fedra · Rating 4 out of 5]

Το πιο ευκολοδιάβαστο μαθηματικό μυθιστόρημα!

[Ardesia · Rating 3 out of 5]

Penso non si possa fare a meno di apprezzare il modo in cui Guedj accompagna per mano il lettore attraverso i millenni della matematica, facendo apparire quella che per la maggior parte delle persone non è altro che una poco amata materia scolastica, più una storia di uomini che di asettiche formule, dimostrazioni e teoremi.
Però il romanzo l'ho trovato di un'inconsistenza disarmante.
Dopo qualche capitolo, per non dire dal titolo, erano già chiare le situazioni che i protagonisti scoprono soltanto dopo cinquecento pagine.
Insomma, innegabili la fluidità di scrittura e la più che riuscita caratterizzazione dei personaggi, intrigante il contesto matematico - anche se spesso sembra di trovarsi a un seminario accademico piuttosto che tra le pagine di un romanzo - ma totalmente inconsistente, deludente e sbiadita la trama "gialla", che ha tutta l'aria di essere unicamente un pretesto per parlare di numeri, frazioni e derivate.

[خولة حمدي · Rating 3 out of 5]

كتاب مسل في تقديمه للتوضيحات التاريخية لمختلف النظريات العلمية و الرياضية منها خاصة من خلال إطار قصصي. أحسست ببعض الملل في القسم الأخير من الكتاب، خاصة أن سير الأحداث أصبح متوقعا و منتظرا، لكن الفائدة حاصلة لا محالة.

[Malacorda · Rating 2 out of 5]

Buono l'intreccio delle vicende e ben formati i caratteri dei personaggi, buona l'idea di spiegare la matematica come se fosse un racconto, ma certe forzature (come quando i protagonisti allestiscono gli 'spettacolini' per rappresentare quanto hanno appreso) non mi hanno pienamente convinta.

[Kostas Skourtis · Rating 5 out of 5]

The story of mathematics with a novel touch.

[AnthouG · Rating 3 out of 5]

Διάβασα περίπου το μισό και ήδη είχα χάσει τη λογική της εξιχνίασης του μυστηρίου. Στην ηλικία μου τα μαθηματικά μάλλον με μπερδεύουν παρά βοηθούν να συνεχίσω την πορεία αναζήτησης του δολοφόνου.
Κρίμα γιατί είχε πολύ ενδιαφέρον. Θεωρώ κάποιοι πιο νέοι θα το ευχαριστηθούν.

[Georg · Rating 1 out of 5]

Ein algerisches Buch über Mathematik, das klingt vielversprechend. Bei näherem Hinsehen erweist es sich aber als große Enttäuschung.
Eine geradezu haarsträubende und völlig unplausible Rahmenhandlung wird zum weit hergeholten Anlass genommen, die Geschichte der Mathematik zu erzählen. Namen und Anekdoten spielen allerdings die Hauptrolle, die Ideen dahinter werden bestenfalls angedeutet. Von Thales bis Wiles, alle kommen mal vor, aber keiner so richtig.

Es sind aber nicht nur die mathematischen Fragen, die unbeantwortet bleiben, auch der Plot bleibt so lückenhaft, dass ich mich mehrfach versichern musste, dass das Buch, das ich Geizhals gebraucht gekauft habe, wirklich vollständig war. Eine der Hauptpersonen bekommt unter ungeklärten Umständen Zwillinge, Vater unbekannt. Bleibt ebenso offen wie die Frage, warum Max taub ist, aber hören kann. Oder warum der Papagei, der fliegende USB-Stick, plötzlich in Paris auftaucht.

Das alles ließe sich noch verkraften, nicht aber die Unzahl von Klischees (Zwilinge, die sich ständig darüber streiten, wer zwei Minuten älter ist, ein Taxifahrer mit Berufsethos, ein patriotischer Gemüsehändler aus Ägypten, etc.) und die Sprache, die an Kinderbücher aus den 50er Jahren erinnert, obwohl das Buch erst 12 Jahre alt ist. Ob die vielen Anachronismen auf den Autor oder auf den Übersetzer zurückzuführen sind, weiß ich natürlich nicht, aber ich habe beide im Verdacht.

Allerdings hat mich Guedj dann doch einmal reingelegt. Ich hatte schon nach den ersten Seiten angefangen, für eine spätere Review Kreuzchen an den Seitenrändern zu machen, wo sich die schlimmsten Stilblüten („O Schreck!“) und sprachlichen Fehler (Irländer, Gallionsfigur) befanden, als ich auf Seite 323 plötzlich folgendes lesen muss.

„Beim Durchblättern des Buches fielen Monsieur Ruche kleine Kreuze an den Seitenrändern auf. Wer war der Missetäter?“

Noch schlimmer als diese Kleinanachronismen ist die Atmosphäre im Hause Liard-Ruche. Angepasste Teenager, die sich schrecklich ernst nehmen und, wenn sie sich streiten, schwer an Hanni und Nanni erinnern, ein gutmütiger, alles wissender Opa, eine stets besorgte Mutter und ein 12jähriger Nerd, der schon auf Seite 1 unangenehm auffällt. Das ist schlimmer als die Waltons, Lassie und Flipper zusammen, einfach nicht auszuhalten.

[La mia · Rating 1 out of 5]

libro strampalato, una storia assolutamente debole, uno svolgimento ancor più assurdo. Gli unici pregi sono gli aneddoti sulla storia dei matematici, e l'ambientazione parigina quasi alla Malausséne. Ma questi pregi non valgono le oltre 500 pagine

[giada · Rating 3 out of 5]

Sulle note de Il Mondo di Sofia di Jostein Gaarder, Guedj decide di ripercorrere la storia della matematica attraverso un romanzo che potesse essere leggibile da chiunque.

Come per quanto riguarda la filosofia del libro di Gaarder, il mio approccio alla lettura di questo libro (e alla matematica in generale) è stato da neofita.

Dopo una carriera di successo alle scuole elementari e medie, dalle superiori in poi il mio obbiettivo è stato quello di capire abbastanza per poter applicare le formule e poi Basta. Tanto che prendevo bei voti ma non ho mai capito un accidenti, ed è una cosa che mi rattrista molto perché ho sempre voluto che la matematica mi piacesse… ogni volta che chiedo a qualcunx a cui piace sembra che faccia parte di una qualche setta da come ne parla bene. Forse sono io incapace di provare questi sentimenti mistici.

In ogni caso, come ho detto per Il Mondo di Sofia, la storia è carina anche se abbastanza infantile, infatti è un libro che consiglierei al range 12-18 e non oltre, o a chi già così giovane entra a far parte di questa setta di maths lovers proibita, oppure a chi ha bisogno di una spinta in più per farsi piacere la materia a scuola.

E quando vi chiederete a cosa serva la matematica nella vita, la risposta magari sarà “a catalogare una biblioteca segreta, scoprire i dettagli dietro una morte improvvisa e salvare un pappagallo amazzone da un triste destino.”

[ملاك زويلة · Rating 4 out of 5]

إنها الساعة الثانية بعد منتصف الليل، و أشعر بالنعاس، لكنني لا أريد أن أنام قبل أن أتحدث عن هذا الكتاب العظيم.

كتاب يستعرضُ تاريخ الرياضيات منذُ الإغريق في شكلِ رواية ذات نسيج محكم، مقدّمة في قالب إبداعي، بأسلوب سلس ضمّ بين أحرفهُ متعةً لكل من رغب فيها، و كمًّا زاخرًا من المعلومات المتعلقة بتاريخ الرياضيات، ترسم في عقل القارئ آن الانتهاء من هذا الكتاب؛ صورةً عامّة عن التسلسل الذي بدأت به الرياضيات و وصلت إليهِ حتى وقتٍ قريب.

يروي الكاتب قصّة جروسروفر الذي كان عاشقًا مهووسًا بالرياضيات، و قد أمضى شطرًا كبيرًا من عمرهِ في جمع كل الكتب القديمة و الحديثة، بنسخها الفريدة و النادرة؛ المتعلّقة بهذا العلم الأصيل، و عندما بلغ الرابعة و الثمانين من عمره يقرر إرسال رسالةٍ لرفيقٍ قديمٍ له، هو السيد روش، الذي كان صديقًا حميمًا لجروسروفر الرياضيّ، رغم تبايُنِ آرائهما و اختلافهما في الكثير من النواحي المتعلقة بتخصصهما و أفكارهما.

كان السيد روش، الفيلسوف المُقعَد، الذي وصلتهُ رسالة جروسروفر؛ قد فوجئ بتذكّر هذا الصديق القديم، مسترجعًا ذكرياته معهُ سابقًا، حازِنًا في ذات الوقت على وفاتهِ على إثر حريقٍ أصاب منزلهُ القابع وسط غابةٍ كثيفة من أشجار المطاط في الأمازون، و قد بلغهُ ذلك على إثر وصول الرسالة.

و يُرسل جروسروفر مكتبته التي أفنى عمرهُ في جمعها إلى السيد روش، لانقاذها من الحريق المتوقع، تاركًا رسالةً فيها العديد من الألغاز التي قرر السيد روش تتبعها لفكّ شيفرتها و معرفة ما الذي كان جروسروفر يريد أن يخبرهُ؟ من هو الصديق المخلص الذي ذكرهُ في الرسالة؟ و أين هي الأوراق التي تثبتُ برهنتهُ لحدسية فيرما الأخيرة، و حدسية لودبارج؟

من هنا تبدأ الرحلة، بدءًا بطاليس إلى فيثاغروس، مرورًا بالخيّام و الطوسي و الخوارزميّ، وصولًا إلى تارتاجليا و كردان و فيرما و ديكارت و باسكال و أويلر، ثم عودةً لأرخميدس لاختتام هذه الرحلة الطويلة بهِ.

يستعرضُ الكاتب بأحداثِ رتّبها بعنايةٍ وصفًا موجزًا عن كل هؤلاء العلماء الذين برزوا في مجال الرياضيات، و ما الذي قدّموهُ في هذا المجال، وسط قصص ضمّتهُ و الشقيقين جوناثان-و ليا، و الصغير ماكس رفقة الببغاء نوفيوتشر.

كان عملهُ موفقًا، و لو أنه لم يستطع تبسيط كل شيء بشكلٍ كافٍ و بسيط إلى الحدّ الذي يجعل كل من يقرأه يفهم، لكن عملهُ يحوي رغم ذلك نكهةً مميزة و فريدة.

يكفي أنه جعلني أنظر للرياضيات، طوال هذه الرحلة، بنظرة مختلفة، كصديق�� أقرأُ مذكّراته التي تصفُ تفاصيل حياته فاجعلني أتعاطف معه، جعلني ذلك أعلم بشكلٍ أقرب: ما هي الرياضيات؟ و لم وُجدت؟ و لم ندرسها؟ و ماذا تناقشُ؟ و كيف بدأت؟ و إلى أين وصلت؟

كما أنه نبّه وسط أحاديث الشخصيات و سهراتها على مناقشة موضوعات الرياضيات؛ على الكثير من الأمور التي كنت غافلةً عنها، و لم أتعلَّمها في المدرسة بكل أسف، و أبسط هذه الأمور علاقةُ الرياضيات بالمنطق!

كان كتابًا مميزًا و رائعًا، و قد أحببتهُ كثيرًا، و أنصح كل شخصٍ مهتمٍ بالرياضيات على نحوٍ خاص بقرائتهِ، قد لا يكون الكتاب المناسب لأشخاصٍ يبحثون عن التشويق و المتعة الفائقيْن، لكنّه سيكون تجربةً فريدةً بالنسبة لمن يهتمُّ بهذا العلم الأصيل و المهمّ كثيرًا في حياتنا.

اقتباسات من الكتاب:

تحتاج حقائق العلم إلى قصص جميلة لكي يرتبط بها البشر.

الرياضيات لا تنادي بحقائق ثابتة، و لكنها تنادي بحقائق محصورة، لكنها تكون دائمًا صلبة.

[Claudia · Rating 5 out of 5]

O lo ami, o lo odi. Io l’ho amato.
Ma è stato un innamoramento lento, graduale, avvenuto pagina dopo pagina, iniziato quando ho smesso di voler capire tutto quello che c’era scritto lasciando invece che formule, congetture, teoremi, miti e storia, mi avvolgessero e mi portassero oltre.
Ammetto che da sempre nutro una certa predilezione per la matematica, ma non esclusivamente per i numeri in sé, ma per la vastità di pensiero che essi rappresentano e offrono. E forse questo mi ha aiutata.
Sono sempre stata convinta che la matematica racchiudesse in sé altre arti, prime fra tutte la filosofia, ma anche l’ingegno, la passione, il disegno, la musica ed ora mi rendo conto che la sua grande forza e progresso sta nella condivisione.
Questo è un romanzo complesso che ripercorre la storia della matematica e della sua evoluzione nel corso dei secoli tenendo come traccia un giallo che potrà essere risolto dai protagonisti solo immergendosi nel mondo delle dimostrazioni così ovvie , ma alle volte così incomprensibili.
Non credo però che l’intento dell’autore fosse quello di scrivere un trattato sulla matematica, né quello di incuriosire il lettore con una debole storia di fondo a tratti anche inverosimile.
Credo invece che l’obiettivo fosse quello di invogliare e spronare o semplicemente ricordare ai lettori di non soffermarsi di fronte ad un problema, ma di imparare a guardarlo da tutte le angolazioni e prospettive, possibili e impossibili, razionali e irrazionali, così come hanno fatto nella storia gli illustri personaggi narrati in questo libro e, di fronte ad una sconfitta, reagire con lo spirito di questa frase che non è una citazione di un famoso matematico né quella di uno stimato filosofo, ma solo frutto del pensiero dell’autore che, ad un certo punto, dice: “… ogni dimostrazione di impossibilità libera l’avvenire …”.

[Μιχάλης Μανωλιός · Rating 2 out of 5]

Το είχα διαβάσει παλιότερα. Το βιβλίο είναι γραμμένο από κάποιον που λατρεύει τα μαθηματικά (και καλά κάνει) αλλά, με κάθε σεβασμό, δεν το 'χει καθόλου με τη λογοτεχνία -ή τουλάχιστον δεν του βγήκε καθόλου σ' αυτό το βιβλίο, κατά τη γνώμη μου.
Ο συγγραφέας είτε από επιλογή, είτε επειδή δεν μπορεί, δεν αναμειγνύει καθόλου τη μυθιστορηματική πλοκή με την πραγματική ιστορία των μαθηματικών. Το αποτέλεσμα είναι το βιβλίο να πηγαίνει κάπως έτσι: κεφάλαιο προώθησης του μύθου - κεφάλαιο ιστορίας μαθηματικών - κεφάλαιο προώθησης του μύθου κλπ.
Αυτό από μόνο του, αν και πρόδηλο περιορισμένων αφηγηματικών ικανοτήτων, δεν θα ήταν καταδικαστικό, εφόσον η μυθιστορηματική πλοκή του είχε να επιδείξει κάτι ενδιαφέρον. Αντίθετα, έχουμε (κατά τη γνώμη μου, πάντα) χάρτινους χαρακτήρες, σχεδόν παιδικούς διαλόγους και μια πολύ χλιαρού ενδιαφέροντος υπόθεση, η οποία δεν κατάφερε να με τραβήξει ούτε στιγμή.
Οπότε τι έκανα; Περίπου από τη μέση του βιβλίου και μετά άρχισα να πηδάω τα μυθιστορηματικά κεφάλαια. Απόλαυσα τα κεφάλαια ιστορίας των μαθηματικών και καρφάκι δεν μου κάηκε τι έγινε τελικά στην ίδια την ιστορία του βιβλίου.
Νομίζω ότι είναι εμφανές πως για μένα το βιβλίο απέτυχε χαρακτηριστικά στο λογοτεχνικό κομμάτι. Αν πάλι ήθελα να διαβάσω μόνο για την ιστορία των μαθηματικών, υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία τα οποία θα μου την αφηγηθούν καλύτερα και χωρίς ένα υποτιθέμενο μυθιστορηματικό περίβλημα. (Διαβάστε το υπέροχο Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά.)
Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω τη διεθνή επιτυχία του βιβλίου.

[Φειδίας Μπουρλάς · Rating 3 out of 5]

Συναρπαστικὴ περιήγησις στὴν Ἱστορία τῶν μαθηματικῶν. Ἴσως περισσότερο Ἱστορία τῶν μαθηματικῶν, παρὰ μυθιστόρημα (καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ μόνον περιορίζω τὴν βαθμολογία στὸ 3· ὄχι ὅτι δὲν μοῦ ἄρεσε· ἀλλὰ εἴπαμε, μαθηματικὴ αὐστηρότης καὶ στὴν βαθμολογία!) Ἐπὶ πλέον, μᾶς δίνει καὶ τὴν πιὸ εὔστοχη ἐξήγησι τῆς διαστροφῆς τοῦ συλλέκτη-κλέφτη περιφήμων ἔργων τέχνης (ἤ... μαθηματικῶν θεωρημάτων), τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ νὰ τὰ δείξῃ σὲ κανέναν. Ἀντίθετα λοιπὸν ἀπὸ τὸν καυχησιάρη Ἕλληνα τοῦ ἀνεκδότου ποὺ ναυαγεῖ καὶ βρίσκεται σὲ ἕνα ἐρημονήσι μὲ τὴν Σίντυ Κρῶφορντ (ἀλλὰ δὲν ἔχει σὲ ποιὸν νὰ τὸ καυχηθῇ), ὁ παρανοϊκὸς κακὸς τοῦ μυθιστορήματος μᾶς λέγει ὅτι: «Τὸ νὰ κατέχεις κρυφὰ εἶναι σάν... νὰ κάνεις ἔρωτα μὲ τὴν ὀμορφότερη κοπέλα τοῦ χωριοῦ ποὺ τὴ συναντᾶς τὴν ἑπομένη στὸν κεντρικὸ δρόμο, μέσα στὸ πλῆθος, τὴν ὥρα ποὺ ἔχει τελειώσει ἡ ἐκκλησία καὶ τὴ χαιρετᾶς μὲ σεβασμὸ σὰν νὰ εἶναι ξένη.»

[Stephanie · Rating 4 out of 5]

I have a million different feelings about this book, so I'm just going to dump them here, all sort of stream of consciousness (hopefully my friends will forgive me). 1) The translation to English seemed very poor, even taking into account that it's been translated into very English, English. 2) A lot of this seemed to be taken verbatim from Professor Guedj's lecture notes. I wonder if I could turn my lecture notes into an international best seller? It appears from the liner notes that Guedj actually offers a class on that. 3) How come I never knew that the Arab world basically made all the contributions to mathematics during the dark ages? 4) How lame is this plot? 5) Why does this book make me want to re-take the SATs? OK, I'll stop now.

[Sajjad thaier · Rating 3 out of 5]

فكرة الكتاب رائعة فالكاتب قد جمع بين متعة وتشويق الرواية وغزارة ودقة الكتب العلمية ,فيخاذنا برحلة شيقة عبر التاريخ أبتدائاً من طاليس وفيثاغورس في بلاد اليونان مروراً بالخوارزمي والخيام والطوسي وحسن الصباح زعيم الحشاشين في بغداد وتارتاجليا وفيرما في أوربا ووصولاً إلى عصرنا الحالي . أنها رحلة رائعة والكاتب لا يكتفي بذكر الحقائق والمعلومات الرياضية بل يحاول شرحها برهنتها بشكل رياضي بصورة مبسطة يمكن للقارئ العادي فهمها بدون جهد كبير.

الرواية تملك نوعا من الأسلوب الجاف لكن علينا الأخذ بعين الاعتبار أن الكاتب هو عالم وليس روائي متمرس . أما على الطرف الأخر مما قلل من جفاف الرواية هي كمية المعلومات الغزيرة والطرف من قبل شخصيات الرواية .

[Arax Miltiadous · Rating 5 out of 5]

traveling paths within the territory of the crest of the sciences to see magically unfolding all unintelligible to the uninitiated the secrets of history ...
describing mathematics as no one else ever ...


ταξιδεύοντας μέσα στις ατραπούς της επικράτειας της κορωνίδας των επιστημών βλέπεις να ξεδιπλώνονται μαγικά όλα ακατανόητα για τους αμύητους μυστικά της ιστορίας...
περιγράφοντας τα Μαθηματικά όπως ποτέ κανένας άλλος ...


5 αστέρια μέσα από την ψυχή μου καθότι το βιβλίο αυτό ήταν πολλά πέραν της ψυχαγωγίας..

[Giulia · Rating 1 out of 5]

Pietà per noi lettori, volenterosi e innocenti.
Questo romanzo, che nasconde dietro a un giallo (per nulla interessante da sbrogliare) il chiaro intento di rendere fruibile concetti matematici a chi evidentemente non si è mai appassionato troppo alla materia nel periodo scolastico, con me ha fallito miseramente. Oltre 500 pagine di matematica esposta in modo poco accattivante, pesante e ridondante, con il risultato di rendermela ancor più antipatica.
Colpa mia, avrei dovuto mollarlo prima, ma non riesco a liberarmi della malsana compulsione di portare a termine i libri a ogni costo.

[Faedra · Rating 3 out of 5]

Πρωτότυπο μαθηματικό μυθιστόρημα που συνδυάζει κάποια γνωστά μαθηματικά θεωρήματα με μία υπόθεση λαθρεμπορίας σπάνιων ζώων. Πολύ λεπτομεριακή περιγραφή των σημαντικότερων μαθηματικών και της ζωής τους κατά την αρχαϊκή, την αραβική και την μεταγενέστερη εποχή που ήταν αρκετά πληκτική. Γρήγορη πλοκή στις τελευταίες 100 σελίδες του βιβλίου.

[Nicholas Whyte · Rating 3 out of 5]

http://nwhyte.livejournal.com/2824398.html

A fictional Sophie's World type of story about three children and a retired bookseller discovering the history of mathematics. There is a rather ridiculous plot involving Fermat's Last Theorem and gangsters who operate between Brazil and Sicily. It possibly reads better in the original French.