What do you think?
Rate this book
40 abrigos y un botón: Una historia luminosa en la oscuridad del Holocausto
Una tierna y conmovedora historia de esperanza inspirada en un episodio real de la Segunda Guerra Mundial.
Italia, verano de 1942. Cuarenta niños judíos llegan a la estación de Nonantola, cerca de Módena. Han escapado de la Alemania nazi y, ahora, instalados en una villa de las afueras del pueblo, sienten que lo peor ha pasado. Entre ellos se encuentra Natan, quien inicialmente ve con recelo toda esa atención. Las imágenes de su padre, sacado de casa a rastras en mitad de la noche, de la despedida de su madre y de su hermano pequeño, aún arden en su memoria.
Sin embargo, en Villa Emma no hay estrellas amarillas en los abrigos, ni guetos, ni redadas nocturnas. Este parece ser un mundo totalmente nuevo. Un mundo en el que los campesinos les llevan comida, los leñadores fabrican sus camas y cada uno puede contribuir con su trabajo. Hasta que las tropas nazis comienzan a acampar en Nonantola y para los chicos llega el momento de organizar una nueva huida. Sin embargo, esta vez no están solos, esta vez tienen a todo un pueblo luchando por ellos.
«40 abrigos y un botón es, además de emotiva y luminosa, una historia muy actual».
Agencia Efe
Italia, verano de 1942. Cuarenta niños judíos llegan a la estación de Nonantola, cerca de Módena. Han escapado de la Alemania nazi y, ahora, instalados en una villa de las afueras del pueblo, sienten que lo peor ha pasado. Entre ellos se encuentra Natan, quien inicialmente ve con recelo toda esa atención. Las imágenes de su padre, sacado de casa a rastras en mitad de la noche, de la despedida de su madre y de su hermano pequeño, aún arden en su memoria.
Sin embargo, en Villa Emma no hay estrellas amarillas en los abrigos, ni guetos, ni redadas nocturnas. Este parece ser un mundo totalmente nuevo. Un mundo en el que los campesinos les llevan comida, los leñadores fabrican sus camas y cada uno puede contribuir con su trabajo. Hasta que las tropas nazis comienzan a acampar en Nonantola y para los chicos llega el momento de organizar una nueva huida. Sin embargo, esta vez no están solos, esta vez tienen a todo un pueblo luchando por ellos.
«40 abrigos y un botón es, además de emotiva y luminosa, una historia muy actual».
Agencia Efe
174 pages, Kindle Edition
First published January 1, 2022
24 people are currently reading
464 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 66 reviews
February 16, 2022
I libri sull'Olocausto sono tantissimi, ma l'esordio di Ivan Sciapeconi si contraddistingue per essere qualcosa di molto diverso. "40 cappotti e un bottone" è uno squarcio, una luce in uno dei periodi più bui dello Shoah. Una luce che illumina le storie di 40 bambini, come Natan, che sono in fuga dalle SS che giungono nella notte nella sua casa. Una luce che, grazie a Villa Emma, un luogo realmente esistito che si trova a Nonantola, in provincia di Modena, diventa sempre più luminosa e vivida grazie agli accompagnatori e alle persone che li aiutano. A Villa Emma, questi bambini, visti all'inizio come dei bonobo, riescono pian piano a integrarsi anche grazie ai falegnami che costruiscono i letti, ai contadini che portano il cibo.
"40 cappotti e un bottone" è una storia che apre all'amore vero, alle possibilità, all'altruismo, non dimenticando questi bambini, ma neanche tutti i salvatori e accompagnatori. Grazie a quei cappotti del titolo che le sarte cuciono sapientemente e metodicamente e che sono un po' il simbolo della loro salvezza, questi bambini non conosceranno più il freddo, ma soltanto il calore della bellezza della solidarietà e la libertà.
"40 cappotti e un bottone" è una storia che apre all'amore vero, alle possibilità, all'altruismo, non dimenticando questi bambini, ma neanche tutti i salvatori e accompagnatori. Grazie a quei cappotti del titolo che le sarte cuciono sapientemente e metodicamente e che sono un po' il simbolo della loro salvezza, questi bambini non conosceranno più il freddo, ma soltanto il calore della bellezza della solidarietà e la libertà.
August 20, 2022
In 1942 stapt de jonge Natan met veertig andere Joodse kinderen uit de trein op het kleine station van Nonantola, Italië. Allemaal zijn ze op de vlucht geslagen voor de nazi’s, een tocht die hen langs Hamburg, Wenen en Ljubljana leidde. In het Italiaanse dorpje worden ze opgevangen in een verlaten villa en eindelijk lijkt het erop dat het ergste voorbij is. Hier zijn geen getto’s, geen gele sterren, geen nachtelijke razzia’s...
Maar toch is Natan niet zo makkelijk overtuigd. De herinnering aan zijn vader, die uit huis werd gehaald door de nazi’s, staat in zijn geheugen gegrift. Bovendien mist hij zijn moeder en broertje, die hij achter moest laten. Natan probeert sterk te zijn en er het beste van te maken.
Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe: de nazitroepen trekken het Italiaanse dorp binnen en de kinderen van Villa Emma moeten halsoverkop een nieuwe ontsnapping organiseren. Maar deze keer zijn ze niet alleen. Deze keer is er een heel dorp dat voor hen vecht.
De laatste tijd lees ik steeds meer oorlogsverhalen, dus ook dit boek kon ik niet laten liggen. Je leert de jonge Nathan kennen en de reis naar Italië wordt goed omschreven. Het is vreselijk wat deze kinderen allemaal hebben meegemaakt.
Toch raakte dit boek mij deze keer niet zoals een ander oorlogsverhaal. Ik weet niet of het door de schrijfstijl kwam, maar ik voelde mij minder betrokken bij de hoofdpersonages. Er was dus een grotere afstand, maar ondanks deze paar minpuntjes blijft het natuurlijk een erg zielig verhaal dat gebaseerd is op waargebeurde feiten. Het is zeker wel een aanrader als je het interessant vindt om boeken te lezen die zich in de oorlog afspelen, maar dit verhaal maakte iets minder indruk op mij.
Beoordeling: 3,0 ⭐️
Maar toch is Natan niet zo makkelijk overtuigd. De herinnering aan zijn vader, die uit huis werd gehaald door de nazi’s, staat in zijn geheugen gegrift. Bovendien mist hij zijn moeder en broertje, die hij achter moest laten. Natan probeert sterk te zijn en er het beste van te maken.
Maar dan slaat het noodlot opnieuw toe: de nazitroepen trekken het Italiaanse dorp binnen en de kinderen van Villa Emma moeten halsoverkop een nieuwe ontsnapping organiseren. Maar deze keer zijn ze niet alleen. Deze keer is er een heel dorp dat voor hen vecht.
De laatste tijd lees ik steeds meer oorlogsverhalen, dus ook dit boek kon ik niet laten liggen. Je leert de jonge Nathan kennen en de reis naar Italië wordt goed omschreven. Het is vreselijk wat deze kinderen allemaal hebben meegemaakt.
Toch raakte dit boek mij deze keer niet zoals een ander oorlogsverhaal. Ik weet niet of het door de schrijfstijl kwam, maar ik voelde mij minder betrokken bij de hoofdpersonages. Er was dus een grotere afstand, maar ondanks deze paar minpuntjes blijft het natuurlijk een erg zielig verhaal dat gebaseerd is op waargebeurde feiten. Het is zeker wel een aanrader als je het interessant vindt om boeken te lezen die zich in de oorlog afspelen, maar dit verhaal maakte iets minder indruk op mij.
Beoordeling: 3,0 ⭐️
October 7, 2022
Taip greta vykstant karui, baugu imti knygas, kuriose vaizduojami žiaurumai, prievarta ar trėmimai. Reta knyga, kurios veiksmas vyksta karo fone būna pozityvi ar jauki. Tačiau šioji – kaip tik tokia. Skaitydama šį romaną dažniau šypsojaus, nei gūžiausi. Dažniau norėjau juoktis, nei verkti. Ne šiaip sau juk sakoma, kad suaugę gali daug visko pasimokyti iš vaikų. Jų švelnumo, švento naivumo ir nuoširdumo.
Knygos centre – keturiasdešimt vaikų ir paauglių, kurie iš įvairiausių Europos kampelių yra atgabenami į mažą Nonantolos kaimelį Italijoje. Ir nors kaimelyje niekas nemėgsta paslapčių, o slėpti žydus ir čia pavojinga, žmonės vis tik nusiteikę geraširdiškai. Vieni atneša maisto, kitas suorganizuoja pianiną, o treti ateina paerzinti, apmėto akmenimis ar kibina mergaites. Tačiau net ir tokioje atokioje vietoje didelės žydų kompanijos laukia tyko pavojai – naciai sukasi visur, kur tik pažiūrėsi. Atėjus kone neišvengiamam, miestelio žmonės ir vėl pasišauna padėti vaikams.
Išradingumas ir humoras yra šio romano kertiniai akmenys. Tai, kaip elgiasi veikėjai, yra išmoninga, originalu, ir labai drąsu. O be humoro ši knyga butų… na, nebūtų verta dėmesio. Būtent veikėjų pokštai, linksmai išsisprendusios situacijos yra šios knygos perlai, deimantai, kaip vadinsi, taip nepagadinsi. Bet vis tik, ne pirmas karas, kai humoras gelbsti pačiose absurdiškiausiose situacijose išsaugoti sveiką protą. Ne šiaip yra kuriami įvairūs memai iš šiomis dienomis, kuriuose juokaujama pasitelkiant tokius dalykus, iš kurių juoktis dažnai gal ir nederėtų. Bet tai veikia. Tai padeda išklysti iš labai painaus ir klaidaus tamsių minčių labirinto. Radusi panašias mintis ir situacijas knygose niekada tuo nebeabejosiu. Ir negalvosiu – kaip galima juokauti karo metu? Galima. Nes to nedarant, stogas nuvažiuoja greičiau, nei spėtum pakelti akis į viršų.
Rami, lėta ir nelabai įsimintina knyga. Ilgam mintyse liks tik situacija su vienu vaiku ir jo motina, visa tai priminė Gary knygą. Ir juokas. Veikėjų juokas, ir mano nepaliaujamas noras šypsotis skaitant. O toks įspūdis yra stiprus ir iš širdies jo lengvai neiškrapštysi.
Leidyklos dovana.
Knygos centre – keturiasdešimt vaikų ir paauglių, kurie iš įvairiausių Europos kampelių yra atgabenami į mažą Nonantolos kaimelį Italijoje. Ir nors kaimelyje niekas nemėgsta paslapčių, o slėpti žydus ir čia pavojinga, žmonės vis tik nusiteikę geraširdiškai. Vieni atneša maisto, kitas suorganizuoja pianiną, o treti ateina paerzinti, apmėto akmenimis ar kibina mergaites. Tačiau net ir tokioje atokioje vietoje didelės žydų kompanijos laukia tyko pavojai – naciai sukasi visur, kur tik pažiūrėsi. Atėjus kone neišvengiamam, miestelio žmonės ir vėl pasišauna padėti vaikams.
Išradingumas ir humoras yra šio romano kertiniai akmenys. Tai, kaip elgiasi veikėjai, yra išmoninga, originalu, ir labai drąsu. O be humoro ši knyga butų… na, nebūtų verta dėmesio. Būtent veikėjų pokštai, linksmai išsisprendusios situacijos yra šios knygos perlai, deimantai, kaip vadinsi, taip nepagadinsi. Bet vis tik, ne pirmas karas, kai humoras gelbsti pačiose absurdiškiausiose situacijose išsaugoti sveiką protą. Ne šiaip yra kuriami įvairūs memai iš šiomis dienomis, kuriuose juokaujama pasitelkiant tokius dalykus, iš kurių juoktis dažnai gal ir nederėtų. Bet tai veikia. Tai padeda išklysti iš labai painaus ir klaidaus tamsių minčių labirinto. Radusi panašias mintis ir situacijas knygose niekada tuo nebeabejosiu. Ir negalvosiu – kaip galima juokauti karo metu? Galima. Nes to nedarant, stogas nuvažiuoja greičiau, nei spėtum pakelti akis į viršų.
Rami, lėta ir nelabai įsimintina knyga. Ilgam mintyse liks tik situacija su vienu vaiku ir jo motina, visa tai priminė Gary knygą. Ir juokas. Veikėjų juokas, ir mano nepaliaujamas noras šypsotis skaitant. O toks įspūdis yra stiprus ir iš širdies jo lengvai neiškrapštysi.
Leidyklos dovana.
January 11, 2023
Não é mais um livro sobre a segunda guerra mundial. É mais um livro sobre o amor no coração dos homens.
Sobre o que algumas pessoas estão dispostas a arriscar e a sacrificar para ajudar os outros.
Sobre crianças que perderam tudo, a pátria, a casa, a família… que só se tinham uns aos outros e ao desgosto dentro deles.
Durante a 2a guerra mundial membros da associação Youth Aliah, fundada por Recha Freire, salvaram cerca de 7000 crianças judias.
Este livro conta-nos a história verdadeira de um grupo dessas crianças e jovens, que foram enviados para a Villa Emma, em Nonantola, para fugirem ao seu destino e alcançarem a liberdade. Pelos olhos de Natan, uma personagem fictícia, seguimos o percurso de fuga e vemos como viveram na pequena localidade
É um livro que transmite muita esperança e um testemunho muito emotivo, que nos faz sentir a generosidade de toda a população, que protegeu as crianças como se fossem suas.
Tenho pena de não terem mantido o título original: 40 casacos e 1 botão. É muito expressivo e representa mais o espírito do livro.
É daquelas histórias que nos enche o coração e tenho a certeza que também vos vai emocionar.
Sobre o que algumas pessoas estão dispostas a arriscar e a sacrificar para ajudar os outros.
Sobre crianças que perderam tudo, a pátria, a casa, a família… que só se tinham uns aos outros e ao desgosto dentro deles.
Durante a 2a guerra mundial membros da associação Youth Aliah, fundada por Recha Freire, salvaram cerca de 7000 crianças judias.
Este livro conta-nos a história verdadeira de um grupo dessas crianças e jovens, que foram enviados para a Villa Emma, em Nonantola, para fugirem ao seu destino e alcançarem a liberdade. Pelos olhos de Natan, uma personagem fictícia, seguimos o percurso de fuga e vemos como viveram na pequena localidade
É um livro que transmite muita esperança e um testemunho muito emotivo, que nos faz sentir a generosidade de toda a população, que protegeu as crianças como se fossem suas.
Tenho pena de não terem mantido o título original: 40 casacos e 1 botão. É muito expressivo e representa mais o espírito do livro.
É daquelas histórias que nos enche o coração e tenho a certeza que também vos vai emocionar.
August 28, 2022
Een heel dun boekje gebaseerd op waargebeurde feiten. Het boek leest vlot en volgt joodse kinderen die hun land ontvluchten. Het verhaal is niet slecht maar er gebeurde te weinig en het ontbrak mij wat aan spanning.
January 22, 2023
Voltei ao tema da Segunda Guerra Mundial na literatura e com O Dia em Que Escapámos aos Nazis as coisas não me correram assim tão bem como em outras narrativas anteriores.
Ivan Sciapeconi criou e contou a história de quarenta crianças e jovens judeus que tiveram de fugir da Alemanha em direção a Itália pela força dos combates que se instalaram. Pelo caminho passaram pela Palestina, Croácia e Eslovénia onde viveram com o medo do que estava pela frente, com fortes memórias de um passado de dor e perda. Com um presente a parecer ganhar estabilidade, surgem as tropas de Hitler que voltam a trazer o medo a este grupo que foi acolhido por toda uma comunidade que os ajuda a seguir um caminho de fuga quando tudo parecia estar a acalmar.
Esta é uma história trágica e baseada em factos reais vivida por muitos e contada por uma criança sobre o o grupo em que se inseriu e os que os ajudaram a sobreviver e seguir em frente quando as circunstâncias dos acontecimentos pareciam ter tudo para correr mal. Se esta leitura me tocou como outras, não, de todo, acreditando que existe sempre uma altura certa para se lerem determinadas histórias que nos podem tocar a determinado momento.
Ivan Sciapeconi criou e contou a história de quarenta crianças e jovens judeus que tiveram de fugir da Alemanha em direção a Itália pela força dos combates que se instalaram. Pelo caminho passaram pela Palestina, Croácia e Eslovénia onde viveram com o medo do que estava pela frente, com fortes memórias de um passado de dor e perda. Com um presente a parecer ganhar estabilidade, surgem as tropas de Hitler que voltam a trazer o medo a este grupo que foi acolhido por toda uma comunidade que os ajuda a seguir um caminho de fuga quando tudo parecia estar a acalmar.
Esta é uma história trágica e baseada em factos reais vivida por muitos e contada por uma criança sobre o o grupo em que se inseriu e os que os ajudaram a sobreviver e seguir em frente quando as circunstâncias dos acontecimentos pareciam ter tudo para correr mal. Se esta leitura me tocou como outras, não, de todo, acreditando que existe sempre uma altura certa para se lerem determinadas histórias que nos podem tocar a determinado momento.
January 9, 2023
This book is a touching testimony of all those who help and protect those in need. A monument to unseen goodness. Written in the voice of a young boy, a refugee, it invokes us to respond to these days' many sufferings.
In a poetical and inspired language, it touches one soul.
I loved it and dully recommend it!
Maria Carmo,
Lisbon, 9th January 2023.
In a poetical and inspired language, it touches one soul.
I loved it and dully recommend it!
Maria Carmo,
Lisbon, 9th January 2023.
October 6, 2022
II Pasaulinis karas, 1942-ųjų vasara, Italija. Nonantolos miestelio traukinių stotyje išlipa keturiasdešimt žydų kilmės jaunuolių, bėgančių nuo Holokausto siaubo. Padedami gerų žmonių, jie per Europą keliauja į Izraelį. Laikinai įsikūrę viloje „Emma“, vaikai pajaučia visiškai kitokį gyvenimo skonį, kuriame egzistuoja žmonių gerumas. Iki 1943-ųjų rudens, kai į Nonantolą įsiveržia nacių pajėgos...
Holokaustas - viena iš siaubingiausių ir tironiškiausių istorinės perspektyvos tragedijų, nutikusių pasauliui per visą jo egzistenciją ir pareikalavusių begalės gyvybių, kurios pamiršti mums, XXI a. žmonėms, nevalia. Ypač dabar, kai kasdien matome naują jos formą visai šalia savęs. Asmens engimas, persekiojimas, nežmoniškas elgesys su juo vien dėl tam tikros tautybės - moderniame pasaulyje atrodytų kaip protu nesuvokiami veiksmai. Tačiau, nusiėmus rožinius akinius, panašius elgsenos bruožus (neretai švelnesnės, kasdieniškos ir ne fizinės formos) kartais galėtume pastebėti ir nūdienos visuomenėje. Bet grįžkime prie šios knygos turinio...
Įprastinius ir dažnai keliamus stereotipus iš savo gyvenimo stengiuosi išvaikyti, tačiau knygose karts nuo karto jie mane prisiveja. Kūriniai, kuriuose pasakojamos karo baisumais apipintos istorijos, man asocijuojasi su ašarų pakalne ir skaudžiu, sunkiu gumulu gerklėje, neapleidžiančiu iki pat paskutinio puslapio, o kartais net ir ilgiau. Būtent šio jausmo/įspūdžio tikėjausi ir iš „40 paltų ir viena saga“, tačiau istorija man pasirodė pernelyg paviršutiniška, gal net iki galo neišbaigta, neleidžianti įsijausti, nepapasakojanti to, ką norėtųsi išgirsti, bei it žemės drebėjimas, deja, nesudrebinanti vidinių sielos gelmių.
Svarstau, kas galėjo nulemti tokį specifišką mano požiūrį, greičiausiai nesutapsiantį su daugumos kitų, būsimų, knygos skaitytojų. Vieną vertus, tai įtakojo siaurokas to meto aplinkos vaizdavimas, neišsamus veikėjų tarpusavio santykių analizavimas ir autoriaus pasirinkimas nekurti skaitytoją emociškai galinčių sugniuždyti vaizdų paveikslus, neperteikti tų tikrųjų, tirštųjų ir aštriųjų karo spalvų, kurios, mano suvokimu, tokiuose kūriniuose itin svarbios. Kitą vertus, galbūt esmė slypi tame, kad šia tema esu skaičiusi ne vieną ir ne dvi grožinės literatūros knygas, todėl, lyginant visas tarpusavyje, ši man už jas pasirodė silpnesnė.
Giliausi knygos epizodai - Natano mintys, asmeninė pozicija, vienuolikmečiui nebūdinga branda, akylus pastabumas ir tikslus aplinkos interpretavimas, mokėjimas suprasti tai, kas iki galo ne visada būna aišku net suaugusiesiems. Žavėjausi, kaip jis drąsiai laikėsi, žinodamas, kad gali nutikti bet kas, ir nesudvejojo nei dėl vieno sprendimo, atvedusio jį bei kitus vaikus į laisvę, kaip jis gebėjo demonstruoti stiprybę laiškuose, skirtuose artimiesiems, stebėjausi jo gera nuovoka. Žinote, tokie knygų veikėjai, nori ar nenori, bet įkvepia ir brandina pačius skaitytojus. Jeigu ne Natano portretas, knygos vertė, mano akimis, būtų menkesnė, bet dabar jis simbolizuoja ir brandą, ir tyrumą, ir stiprybę, ir, kas svarbiausia, viltį.
Meilės tema šioje knygoje taip pat aptarta. Tiesa, ne taip, kaip būtų galima įsivaizduoti. Vieną vertus, ji čia lyg simbolis pirmųjų kartų - nedrąsių, apimtų dvejonėmis ir abejonėmis. Kitą vertus, ji čia ir žmogiškumo, vienybės simbolis. Pakankamai stipriai surezonavo ir dar viena knygoje esanti mintis - juoko įtaka ir svarba mūsų gyvenime, kasdienybėje. Kai mums nesiseka ar jaučiamės pakliuvę į bėdą, iš kurios, regis, nėra išeities, dažniausiai pamirštame, kokią galią turi paprasčiausias juokas ir gebėjimas į susiklosčiusią padėtį pažvelgti pro ironijos prizmę.
„40 paltų ir viena saga“ - romanas iškeliantis žmogiškumo puoselėjimo svarbą, siekį išlaikyti bendrystę ir visokeriopą tarpusavio pagalbą, kai to labiausiai reikia. Kūrinys akcentuoja, kokie mes kartais galime būti silpni, kai su iššūkiais esame pavesti tvarkytis vieni, ir kokie mes galime būti stiprūs, kai visi drauge, susikibę rankomis, susivienijame dėl vieno svarbaus ir bendro tikslo, dėl šviesesnės viso pasaulio ateities mūsų vaikams ar anūkams, kai, pamynę savo asmeninius interesus, stengiamės dėl kitų laimės, saugumo. Knygoje išryškėjančios skirtingos pozicijos svarių pasirinkimų metu ne tik parodo mūsų skirtingą prigimtį, bet ir puoselėjamas vertybes. Perskaitę, geriau suvoksite, kokią reikšmę rašytojas iš tiesų užkodavo už pavadinimo „40 paltų ir viena saga“. Išduosiu tik tiek, kad ji dvilypė - ir tiesioginė, ir perkeltinė.
Rekomenduoju mėgstantiems romanus, kurių kontekstas - istorinis, bet turinys - kur kas lengvesnis, glostantis skaitytojo sielą su švelnia plunksna, o ne duriantis į ją aštrų peilį, pagaląsta skausmu ir beribėmis kančiomis. Siūlau, jeigu ieškote trumpo siužeto kūrinio, kuriame svarbiausią vaidmenį suvaidintų ne išorinės aplinkybės, bet vidinės žmogiškosios realijos. Rekomenduoju mėgstantiems kūrinius, kuriuose netiesiogiai gilinamasi į per amžius gyvuojančias vertybes, sprendžiama visuomenėje glūdinti ir įsišaknijusi problema. Neabejoju, kad didesnį įspūdį ji paliks tiems skaitytojams, kurių dažniausiai skaitomų knygų repertuare neegzistuoja istorinė tematika - „40 paltų ir viena saga“ tokiems žmonėms leis čia įžvelgti ne tik vertybinę prasmę, bet ir praeities įvykių seką.
3/5⭐
Holokaustas - viena iš siaubingiausių ir tironiškiausių istorinės perspektyvos tragedijų, nutikusių pasauliui per visą jo egzistenciją ir pareikalavusių begalės gyvybių, kurios pamiršti mums, XXI a. žmonėms, nevalia. Ypač dabar, kai kasdien matome naują jos formą visai šalia savęs. Asmens engimas, persekiojimas, nežmoniškas elgesys su juo vien dėl tam tikros tautybės - moderniame pasaulyje atrodytų kaip protu nesuvokiami veiksmai. Tačiau, nusiėmus rožinius akinius, panašius elgsenos bruožus (neretai švelnesnės, kasdieniškos ir ne fizinės formos) kartais galėtume pastebėti ir nūdienos visuomenėje. Bet grįžkime prie šios knygos turinio...
Įprastinius ir dažnai keliamus stereotipus iš savo gyvenimo stengiuosi išvaikyti, tačiau knygose karts nuo karto jie mane prisiveja. Kūriniai, kuriuose pasakojamos karo baisumais apipintos istorijos, man asocijuojasi su ašarų pakalne ir skaudžiu, sunkiu gumulu gerklėje, neapleidžiančiu iki pat paskutinio puslapio, o kartais net ir ilgiau. Būtent šio jausmo/įspūdžio tikėjausi ir iš „40 paltų ir viena saga“, tačiau istorija man pasirodė pernelyg paviršutiniška, gal net iki galo neišbaigta, neleidžianti įsijausti, nepapasakojanti to, ką norėtųsi išgirsti, bei it žemės drebėjimas, deja, nesudrebinanti vidinių sielos gelmių.
Svarstau, kas galėjo nulemti tokį specifišką mano požiūrį, greičiausiai nesutapsiantį su daugumos kitų, būsimų, knygos skaitytojų. Vieną vertus, tai įtakojo siaurokas to meto aplinkos vaizdavimas, neišsamus veikėjų tarpusavio santykių analizavimas ir autoriaus pasirinkimas nekurti skaitytoją emociškai galinčių sugniuždyti vaizdų paveikslus, neperteikti tų tikrųjų, tirštųjų ir aštriųjų karo spalvų, kurios, mano suvokimu, tokiuose kūriniuose itin svarbios. Kitą vertus, galbūt esmė slypi tame, kad šia tema esu skaičiusi ne vieną ir ne dvi grožinės literatūros knygas, todėl, lyginant visas tarpusavyje, ši man už jas pasirodė silpnesnė.
Giliausi knygos epizodai - Natano mintys, asmeninė pozicija, vienuolikmečiui nebūdinga branda, akylus pastabumas ir tikslus aplinkos interpretavimas, mokėjimas suprasti tai, kas iki galo ne visada būna aišku net suaugusiesiems. Žavėjausi, kaip jis drąsiai laikėsi, žinodamas, kad gali nutikti bet kas, ir nesudvejojo nei dėl vieno sprendimo, atvedusio jį bei kitus vaikus į laisvę, kaip jis gebėjo demonstruoti stiprybę laiškuose, skirtuose artimiesiems, stebėjausi jo gera nuovoka. Žinote, tokie knygų veikėjai, nori ar nenori, bet įkvepia ir brandina pačius skaitytojus. Jeigu ne Natano portretas, knygos vertė, mano akimis, būtų menkesnė, bet dabar jis simbolizuoja ir brandą, ir tyrumą, ir stiprybę, ir, kas svarbiausia, viltį.
Meilės tema šioje knygoje taip pat aptarta. Tiesa, ne taip, kaip būtų galima įsivaizduoti. Vieną vertus, ji čia lyg simbolis pirmųjų kartų - nedrąsių, apimtų dvejonėmis ir abejonėmis. Kitą vertus, ji čia ir žmogiškumo, vienybės simbolis. Pakankamai stipriai surezonavo ir dar viena knygoje esanti mintis - juoko įtaka ir svarba mūsų gyvenime, kasdienybėje. Kai mums nesiseka ar jaučiamės pakliuvę į bėdą, iš kurios, regis, nėra išeities, dažniausiai pamirštame, kokią galią turi paprasčiausias juokas ir gebėjimas į susiklosčiusią padėtį pažvelgti pro ironijos prizmę.
„40 paltų ir viena saga“ - romanas iškeliantis žmogiškumo puoselėjimo svarbą, siekį išlaikyti bendrystę ir visokeriopą tarpusavio pagalbą, kai to labiausiai reikia. Kūrinys akcentuoja, kokie mes kartais galime būti silpni, kai su iššūkiais esame pavesti tvarkytis vieni, ir kokie mes galime būti stiprūs, kai visi drauge, susikibę rankomis, susivienijame dėl vieno svarbaus ir bendro tikslo, dėl šviesesnės viso pasaulio ateities mūsų vaikams ar anūkams, kai, pamynę savo asmeninius interesus, stengiamės dėl kitų laimės, saugumo. Knygoje išryškėjančios skirtingos pozicijos svarių pasirinkimų metu ne tik parodo mūsų skirtingą prigimtį, bet ir puoselėjamas vertybes. Perskaitę, geriau suvoksite, kokią reikšmę rašytojas iš tiesų užkodavo už pavadinimo „40 paltų ir viena saga“. Išduosiu tik tiek, kad ji dvilypė - ir tiesioginė, ir perkeltinė.
Rekomenduoju mėgstantiems romanus, kurių kontekstas - istorinis, bet turinys - kur kas lengvesnis, glostantis skaitytojo sielą su švelnia plunksna, o ne duriantis į ją aštrų peilį, pagaląsta skausmu ir beribėmis kančiomis. Siūlau, jeigu ieškote trumpo siužeto kūrinio, kuriame svarbiausią vaidmenį suvaidintų ne išorinės aplinkybės, bet vidinės žmogiškosios realijos. Rekomenduoju mėgstantiems kūrinius, kuriuose netiesiogiai gilinamasi į per amžius gyvuojančias vertybes, sprendžiama visuomenėje glūdinti ir įsišaknijusi problema. Neabejoju, kad didesnį įspūdį ji paliks tiems skaitytojams, kurių dažniausiai skaitomų knygų repertuare neegzistuoja istorinė tematika - „40 paltų ir viena saga“ tokiems žmonėms leis čia įžvelgti ne tik vertybinę prasmę, bet ir praeities įvykių seką.
3/5⭐
January 16, 2023
Baseada em factos reais é uma história comovente sobre crianças judias que se refugiam em Italia e as pessoas que os ajudaram.
“ Tudo o que fizeram por nós nunca poderá ser compensado. Não completamente “
“ Tudo o que fizeram por nós nunca poderá ser compensado. Não completamente “
November 22, 2022
een waar gebeurd verhaal over een groep Joodse kinderen die vanuit Berlijn zijn gevlucht, In Italie krijgen ze onderdak in het dorpje Nonantola,om van daaruit door te reizen naar Israel. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van de jonge Natan die zijn moeder vader en broertje heeft achtergelaten
Om zich staande te houden in deze angstige verwarde periode roept Natan herinneringen op van zijn familie en vindt de moed om door te zetten
Om zich staande te houden in deze angstige verwarde periode roept Natan herinneringen op van zijn familie en vindt de moed om door te zetten
September 27, 2024
Darbu dar niekas netapo turtingas.
Lengva siela skraidina ir greta esantįjį.
Tinkamiausias laikas gerai jaustis rytoj yra dabar.
Knygoje aš ieškau geriausio būdo, kaip gyventi Žemėje.
Kiekvienas į mus sviestas akmuo yra dar vienas akmuo, kurį galime panaudoti statydami savo tvirtus namus.
Nėra paprasta atpažinti gerus dalykus vien iš išvaizdos.
Lengva siela skraidina ir greta esantįjį.
Tinkamiausias laikas gerai jaustis rytoj yra dabar.
Knygoje aš ieškau geriausio būdo, kaip gyventi Žemėje.
Kiekvienas į mus sviestas akmuo yra dar vienas akmuo, kurį galime panaudoti statydami savo tvirtus namus.
Nėra paprasta atpažinti gerus dalykus vien iš išvaizdos.
January 21, 2023
A rather tragic story about a group of Jewish young people and children in the beginning of the Second World War. The book describes their flight from Germany and their stay in a small Italian village. It was interesting to read, but a bit too short and shallow in my opinion.
April 13, 2023
Gan nuobodi knyga. Iš visų apie holokaustą skaitytų knygų - prasčiausia.
April 21, 2024
Een boek over het smokkelen van Joodse kinderen en pubers via Italië naar Zwitserland. Petje af voor de helpers@
January 19, 2022
https://www.labibliotecadieliza.com/2...
C'è nella pianura modenese un piccolo paese che custodiva un grande segreto. No, non è l'inizio di una fiaba, ma di una storia che a quasi 80 anni dal suo inizio dovrebbe ancora farci riflettere su tanti aspetti dell'animo umano.
Nell'estate del 1942 a Nonantola, non lontano da Modena, arrivò un gruppetto di bambini ebrei provenienti dai Balcani e prima ancora dalla Germania e dall'Austria. Sono in fuga e sono soli, ma la DELASEM (Delegazione Assistenza Emigranti Ebrei) è riuscita a riunirli, a dare loro degli accompagnatori che se ne prendessero cura e quindi a portarli fino in Italia, con l'intento un giorno di condurli fino in Israele. Nonostante le leggi razziali, nonostante il pericolo potesse piombare su di loro da un momento all'altro, i ragazzi di Villa Emma, chiamati così perchè furono alloggiati proprio in questa grande villa alla periferia del paese, poterono trascorrere più di un anno alla luce del sole in questo piccolo angolo di mondo, protetti da un intero paese...
CONTINUA SUL BLOG…
C'è nella pianura modenese un piccolo paese che custodiva un grande segreto. No, non è l'inizio di una fiaba, ma di una storia che a quasi 80 anni dal suo inizio dovrebbe ancora farci riflettere su tanti aspetti dell'animo umano.
Nell'estate del 1942 a Nonantola, non lontano da Modena, arrivò un gruppetto di bambini ebrei provenienti dai Balcani e prima ancora dalla Germania e dall'Austria. Sono in fuga e sono soli, ma la DELASEM (Delegazione Assistenza Emigranti Ebrei) è riuscita a riunirli, a dare loro degli accompagnatori che se ne prendessero cura e quindi a portarli fino in Italia, con l'intento un giorno di condurli fino in Israele. Nonostante le leggi razziali, nonostante il pericolo potesse piombare su di loro da un momento all'altro, i ragazzi di Villa Emma, chiamati così perchè furono alloggiati proprio in questa grande villa alla periferia del paese, poterono trascorrere più di un anno alla luce del sole in questo piccolo angolo di mondo, protetti da un intero paese...
CONTINUA SUL BLOG…
November 13, 2022
In korte zinnen vertelt Sciapeconi namens de hoofdpersoon Natan de vlucht naar de vrijheid. In het begin moest ik even wennen aan de manier van vertellen, maar het boek ging me steeds meer boeien en vond ik het knap dat er zoveel tussen de regels door te lezen was.
Wat ik erg mooi vond was het stukje waarin Natan vraagt waarom mensen uit het Italiaanse dorp zo behulpzaam zijn en hun eigen leven riskeren door de vluchtelingen te helpen.
Het antwoord was: “Het is niet de goede vraag. Het is niet waaróm, het is wannéér.”
En zo is het ook. Van een wildvreemde trek je je zijn lot niet aan, maar zodra iemand zijn verhaal doet krijgt hij een gezicht en wordt het moeilijker om niets te doen.
Ik geef niet snel vijf sterren voor een boek, maar dit boek komt er absoluut voor in aanmerking.
February 4, 2024
Uno de esos libros que empiezan bien y crees que te van a encantar... Pero no.
Como ya he dicho empieza bien, fácil de leer, con algo de humor y buenas frases, pero luego es básicamente eso, buenas frases, la continua necesidad del autor del efectismo. Niños que huyen de los nazis ya es de por sí un tema lo bastante emotivo para no necesitar tanto adorno, tanta búsqueda del efecto que acaba por cansar, y todo en detrimento de contar bien la historia que se diluye con personajes mal construidos que apenas se relacionan entre ellos mientras el autor llena páginas y páginas de frases bonitas.
Lo siento, pero no me ha gustado.
Como ya he dicho empieza bien, fácil de leer, con algo de humor y buenas frases, pero luego es básicamente eso, buenas frases, la continua necesidad del autor del efectismo. Niños que huyen de los nazis ya es de por sí un tema lo bastante emotivo para no necesitar tanto adorno, tanta búsqueda del efecto que acaba por cansar, y todo en detrimento de contar bien la historia que se diluye con personajes mal construidos que apenas se relacionan entre ellos mientras el autor llena páginas y páginas de frases bonitas.
Lo siento, pero no me ha gustado.
November 27, 2022
Mooi boek over groep joodse kinderen die onderduikt in klein italiaans dorpje
May 12, 2024
No me ha gustado mucho…la historia en sí está bien,pero la forma de escribir del autor es lo que no me ha enganchado.
January 17, 2025
"Nunca podremos recompensarlos por lo que han hecho por nosotros. No del todo."
"Trataremos de sacar de aquí a los niños, pero solo a los mayores. No podemos hacer más. No será un viaje fácil."
"Nos tiran piedras. Es fácil perder el equilibrio cuando eso pasa. Pero recuerda, Natan, que cada piedra que nos arrojan es una piedra más para construir una casa sólida."
"Al pueblo llegó también un escuadrón de la SS. Preguntaron por nosotros. Nadie dijo nada, todo el mundo mantuvo la boca cerrada, de lo contrario, no se habrían marchado. Pero volverán, de eso estamos seguros."
Una historia conmovedora y tierna, basada en un episodio real de la Segunda Guerra Mundial. Pero este libro, más que de guerra habla de esperanza, y resalta los valores de empatía, solidaridad, valor y entrega.
40 chicos judíos son enviados fuera de Alemania, por sus padres para tratar de ponerlos a salvo, y así lograr, que tarde o temprano, lleguen a Eretz Israel, "Tierra de Israel."
Es así, como después de un largo trecho, llegan a Nonantola, pequeño pueblo italiano cercano a Módena.
Su hogar será "Villa Emma", un oasis momentáneo, después de tantas desgracias.
La paz y la tranquilidad, los envuelve, pero no bajan la guardia, porque allá afuera, sigue desarrollándose una guerra que ansía terminar con los judíos.
Vista, y narrada, desde los ojos de Natan, uno de tantos chicos que sólo buscaban sobrevivir.
Bonita, enternecedora, realista.
Sin ser una gran novela, Ivan Sciapeconi, logra destacar que la importancia de su obra radica en que conoceremos un hecho real poco conocido del Holocausto, y así poder agradecer, y reconocer a esas personas que arriesgando sus vidas, hicieron todo lo que estaba en sus manos por ayudar en la salvación de 40 niños judíos.
"Trataremos de sacar de aquí a los niños, pero solo a los mayores. No podemos hacer más. No será un viaje fácil."
"Nos tiran piedras. Es fácil perder el equilibrio cuando eso pasa. Pero recuerda, Natan, que cada piedra que nos arrojan es una piedra más para construir una casa sólida."
"Al pueblo llegó también un escuadrón de la SS. Preguntaron por nosotros. Nadie dijo nada, todo el mundo mantuvo la boca cerrada, de lo contrario, no se habrían marchado. Pero volverán, de eso estamos seguros."
Una historia conmovedora y tierna, basada en un episodio real de la Segunda Guerra Mundial. Pero este libro, más que de guerra habla de esperanza, y resalta los valores de empatía, solidaridad, valor y entrega.
40 chicos judíos son enviados fuera de Alemania, por sus padres para tratar de ponerlos a salvo, y así lograr, que tarde o temprano, lleguen a Eretz Israel, "Tierra de Israel."
Es así, como después de un largo trecho, llegan a Nonantola, pequeño pueblo italiano cercano a Módena.
Su hogar será "Villa Emma", un oasis momentáneo, después de tantas desgracias.
La paz y la tranquilidad, los envuelve, pero no bajan la guardia, porque allá afuera, sigue desarrollándose una guerra que ansía terminar con los judíos.
Vista, y narrada, desde los ojos de Natan, uno de tantos chicos que sólo buscaban sobrevivir.
Bonita, enternecedora, realista.
Sin ser una gran novela, Ivan Sciapeconi, logra destacar que la importancia de su obra radica en que conoceremos un hecho real poco conocido del Holocausto, y así poder agradecer, y reconocer a esas personas que arriesgando sus vidas, hicieron todo lo que estaba en sus manos por ayudar en la salvación de 40 niños judíos.
April 9, 2024
Realmente no soy muy aficionado a las novelas que tengan como protagonista la II Guerra Mundial o la Guerra Civil Española, pero el hecho de que 40 abrigos y un botón esté narrada con la voz de un niño me ha parecido un acierto al aportar un punto de vista diferente a unos hechos tan dramáticos.
La novela narra los acontecimientos que llevaron a un grupo de niños a comenzar una huida a través de varios países para alejarse de la Alemania nazi, dejando atrás a sus familiares y siempre con la esperanza de un reencuentro.
A través de la mirada de su protagonista, Natan, asistiremos a un viaje en el que no hay tiempo para comprender realmente lo que está ocurriendo. La historia que se inicia con el traslado de este grupo de niños, se centrará después sobre todo en la vida que llevarán en Villa Emma, acogidos por un pueblo que intentará que no sufran las consecuencias de la guerra.
No se centra mucho el autor en relatar acontecimientos históricos más allá de la persecución que sufrían los ciudadanos judíos y algunos trazos para poder situar la historia en su contexto real. Con algunos altibajos en el ritmo que a veces se vuelve demasiado pausado sobre todo en estancia en la Villa.
La historia de 40 abrigos y un botón queda como un homenaje a aquellos niños que maduraron a golpe de realidad y sobre todo al pueblo de Nonantola que se volcó con esta causa. La solidaridad y el acogimiento altruista son la base de esta emotiva historia que en apenas doscientas páginas relata una travesía marcada por la realidad.
Sobre esta historia hay también alguna adaptación en forma de película.
La novela narra los acontecimientos que llevaron a un grupo de niños a comenzar una huida a través de varios países para alejarse de la Alemania nazi, dejando atrás a sus familiares y siempre con la esperanza de un reencuentro.
A través de la mirada de su protagonista, Natan, asistiremos a un viaje en el que no hay tiempo para comprender realmente lo que está ocurriendo. La historia que se inicia con el traslado de este grupo de niños, se centrará después sobre todo en la vida que llevarán en Villa Emma, acogidos por un pueblo que intentará que no sufran las consecuencias de la guerra.
No se centra mucho el autor en relatar acontecimientos históricos más allá de la persecución que sufrían los ciudadanos judíos y algunos trazos para poder situar la historia en su contexto real. Con algunos altibajos en el ritmo que a veces se vuelve demasiado pausado sobre todo en estancia en la Villa.
La historia de 40 abrigos y un botón queda como un homenaje a aquellos niños que maduraron a golpe de realidad y sobre todo al pueblo de Nonantola que se volcó con esta causa. La solidaridad y el acogimiento altruista son la base de esta emotiva historia que en apenas doscientas páginas relata una travesía marcada por la realidad.
Sobre esta historia hay también alguna adaptación en forma de película.
September 22, 2023
Ein interessanter Rückblick in deutsche Geschichte!
Das Cover zeigt ein einsames Kind, wie vergessen auf Koffern auf dem Bahnsteig sitzend – ein starker Hinweis auf das Thema jüdischer Kinder auf der Flucht – sehr passend zum Buchinhalt. Dieser Roman ist eine packende, historische Geschichte über Mut und Menschlichkeit in Zeiten der Not, über das nackte Überleben und Solidarität fern von Familie und Freunden in fremder Umgebung, aus der Sicht des fiktiven elfjährigen jüdischen Kindes Natan in der Ich-Form erzählt. Man verfolgt eine unglaubliche Flucht von Berlin aus, organisiert von der Organisation Recha Freiers, weiter bis nach Italien mit der dortigen Unterstützung von DELASEM (Delegazione per l’assistenza degli emigrati ebrei) der Delegation zur Unterstützung jüdischer Emigranten. Die anschauliche Schilderung über das Leben der Flüchtigen in der Villa Emma, die die starke Unterstützung des ganzen Dorfes Nonantola unter Federführung des Pfarrers, Arztes und Bürgermeisters erfahren, ist sehr interessant. Diese heldenhaften Figuren mit ihrer Risikobereitschaft bleiben in Erinnerung, überzeugen in ihrem Widerstand gegen das damalige politische System. Der Schreibstil wird den Herausforderungen dieser Zeit, basierend auf wahren Begebenheiten gerecht.
Ein Lesegenuss nicht nur für historisch interessierte Leser!
Das Cover zeigt ein einsames Kind, wie vergessen auf Koffern auf dem Bahnsteig sitzend – ein starker Hinweis auf das Thema jüdischer Kinder auf der Flucht – sehr passend zum Buchinhalt. Dieser Roman ist eine packende, historische Geschichte über Mut und Menschlichkeit in Zeiten der Not, über das nackte Überleben und Solidarität fern von Familie und Freunden in fremder Umgebung, aus der Sicht des fiktiven elfjährigen jüdischen Kindes Natan in der Ich-Form erzählt. Man verfolgt eine unglaubliche Flucht von Berlin aus, organisiert von der Organisation Recha Freiers, weiter bis nach Italien mit der dortigen Unterstützung von DELASEM (Delegazione per l’assistenza degli emigrati ebrei) der Delegation zur Unterstützung jüdischer Emigranten. Die anschauliche Schilderung über das Leben der Flüchtigen in der Villa Emma, die die starke Unterstützung des ganzen Dorfes Nonantola unter Federführung des Pfarrers, Arztes und Bürgermeisters erfahren, ist sehr interessant. Diese heldenhaften Figuren mit ihrer Risikobereitschaft bleiben in Erinnerung, überzeugen in ihrem Widerstand gegen das damalige politische System. Der Schreibstil wird den Herausforderungen dieser Zeit, basierend auf wahren Begebenheiten gerecht.
Ein Lesegenuss nicht nur für historisch interessierte Leser!
January 18, 2025
Este é um livro pequeno mas com uma mensagem poderosa, como uma família se torna família sem laços de sangue. Como a ajuda surge em sítios inesperados e como as pessoas se unem e trabalham contra a injustiça. Mas acima de tudo mostra o quão cruel a perseguição aos judeus foi.
A história roda em torno de um grupo de jovem e os seus cuidadores que escapam da Alemanha com o objectivo de chegarem a Eretz Israel. Deixam para trás família, amigos, casa e a vida que conhecem.
Numa pequena localidade italiana a viverem num solar aprendem vários ofícios que poderão ajudá-los no futuro quando chegaram à terra prometida. Mas não contam que os alemães cheguem tão perto deles, e que a comunidade se una num plano para conseguir levá-lo até à Suíça e para que sejam livres e não deportados para algum campo de concentração.
Uma narrativa muito bonita contada por Natam que pelas escassas cartas que lhe chegam consegue perceber que fica sozinho no mundo… com aquela nova família improvisada que quer ajudar a proteger.
A história roda em torno de um grupo de jovem e os seus cuidadores que escapam da Alemanha com o objectivo de chegarem a Eretz Israel. Deixam para trás família, amigos, casa e a vida que conhecem.
Numa pequena localidade italiana a viverem num solar aprendem vários ofícios que poderão ajudá-los no futuro quando chegaram à terra prometida. Mas não contam que os alemães cheguem tão perto deles, e que a comunidade se una num plano para conseguir levá-lo até à Suíça e para que sejam livres e não deportados para algum campo de concentração.
Uma narrativa muito bonita contada por Natam que pelas escassas cartas que lhe chegam consegue perceber que fica sozinho no mundo… com aquela nova família improvisada que quer ajudar a proteger.
March 14, 2025
‘40 cappotti e un bottone’ è un romanzo che mi ha profondamente commosso e mi ha restituito un po’ di fiducia nel genere umano. L’autore racconta una storia accaduta durante la seconda guerra mondiale, quando in un paese vicino a Modena, precisamente a Nonantola, vennero sistemati a villa Emma un gruppo di 40 ragazzi e bambini ebrei in fuga dal regime nazista. I ragazzi erano traumatizzati dai soprusi subiti, dalle violenze di cui erano stati testimoni e dal viaggio che avevano percorso per arrivare in Italia, però trovarono una comunità pronta ad accoglierli e a supportarli rischiando anche la vita. Dopo l’8 settembre 1943 la situazione si fece ancora più complicata per il gruppo, tuttavia le persone che li circondavano furono generose fino all’ultimo…
“Anche su questo non ho fatto domande: ‘abbastanza al sicuro’ non è ‘al sicuro’. Mi è sembrato giusto non saperne di più. Sento uno schianto nella pancia, un movimento vuoto. Sono contento di aver fame. Vuol dire che lo spavento è passato. Vuol dire che anche quello che ho dentro comincia a sentirsi ‘abbastanza al sicuro’.
La storia è narrata in prima persona con il punto di vista di un ragazzino e ciò rende il testo scorrevole e meno pesante. Io ho apprezzato la semplicità della prosa; mi è sembrato che così fosse tutto più ‘digeribile’, anche se l’autore sfiora l’orrore del periodo storico, ma non mette troppo ‘carico’. Il lettore dovrebbe già conoscere i fatti e questa scelta rende il romanzo adatto anche a un pubblico giovane.
Perché continui a leggere, zio? Non conosci già tutti i tuoi libri a memoria?’ Ho chiesto. […]
‘Devo aggiustare quello che so, Dridel. Non vedi? Siamo in equilibrio su un piede solo. Io, ma anche tu. Non siamo così diversi, in fondo. Anche tu hai dentro le domande che non ti azzardi a far uscire, vero? E allora, dobbiamo sistemarci, di tanto in tanto. Ci aggiustiamo sul piede buono e avanziamo con cautela. Nei libri io cerco un modo migliore di abitare la Terra. Soprattutto quando fuori tira forte il vento e rischia di farci cadere.
Il coraggio degli abitanti di Nonantola dovrebbe essere più conosciuto.Spero che la mia piccola recensione ti abbia fatto venire voglia di leggere ‘40 cappotti e un bottone’.
“C’è un dolore da traversare per tutti e, dall’altra parte, qualcosa da conoscere.
Chi si ferma a metà resta nel dolore e perde il senso del viaggio”.
“Anche su questo non ho fatto domande: ‘abbastanza al sicuro’ non è ‘al sicuro’. Mi è sembrato giusto non saperne di più. Sento uno schianto nella pancia, un movimento vuoto. Sono contento di aver fame. Vuol dire che lo spavento è passato. Vuol dire che anche quello che ho dentro comincia a sentirsi ‘abbastanza al sicuro’.
La storia è narrata in prima persona con il punto di vista di un ragazzino e ciò rende il testo scorrevole e meno pesante. Io ho apprezzato la semplicità della prosa; mi è sembrato che così fosse tutto più ‘digeribile’, anche se l’autore sfiora l’orrore del periodo storico, ma non mette troppo ‘carico’. Il lettore dovrebbe già conoscere i fatti e questa scelta rende il romanzo adatto anche a un pubblico giovane.
Perché continui a leggere, zio? Non conosci già tutti i tuoi libri a memoria?’ Ho chiesto. […]
‘Devo aggiustare quello che so, Dridel. Non vedi? Siamo in equilibrio su un piede solo. Io, ma anche tu. Non siamo così diversi, in fondo. Anche tu hai dentro le domande che non ti azzardi a far uscire, vero? E allora, dobbiamo sistemarci, di tanto in tanto. Ci aggiustiamo sul piede buono e avanziamo con cautela. Nei libri io cerco un modo migliore di abitare la Terra. Soprattutto quando fuori tira forte il vento e rischia di farci cadere.
Il coraggio degli abitanti di Nonantola dovrebbe essere più conosciuto.Spero che la mia piccola recensione ti abbia fatto venire voglia di leggere ‘40 cappotti e un bottone’.
“C’è un dolore da traversare per tutti e, dall’altra parte, qualcosa da conoscere.
Chi si ferma a metà resta nel dolore e perde il senso del viaggio”.
October 31, 2023
3.5⭐️ the topic this book has covered was very interesting, however it was just way too short (250 pages) and the details were not captured properly. Due to this I would not say that this was an overly emotional or touching book, it was rather a summary of what has happened in Nonantola during WWII.
April 2, 2024
40 abrigos y un botón es una novela basada en hechos reales que nos narra la historia de unos niños que, escapando de la Alemania nazi, se refugiaron en una pequeña aldea en la que les dieron, además de cobijo, un apoyo y un amor inconmensurables. Pese a que su ritmo es un tanto irregular y sus personajes están más bien desdibujados, aborda temas tan importantes como la solidaridad, el altruismo y cómo estos pueden cambiar vidas. Además, la lectura del libro permite ahondar en un evento poco conocido del Holocausto y rendir homenaje a todas las personas que participaron en él, haciendo posible la salvación de un grupo de niños desprotegidos.
Reseña completa: https://lavidademisilencio.blogspot.c...
Reseña completa: https://lavidademisilencio.blogspot.c...
May 29, 2024
Me costó engancharme, a pesar de que la historia que había detrás sabía que me fascinaba. Creo que le ha faltado profundizar más en los detalles del día a día y no dejarlo todo a la metáfora. Pese a ello, las últimas 50 páginas me han encantado, cuando ya se mete de pleno en ese grupo de infantes que lucha por sobrevivir y buscar una vida mejor.
April 30, 2025
Recensione completa sul blog "Il Mondo di SimiS"
Blog | Instagram | Facebook
Blog | Instagram | Facebook
August 13, 2025
Me gustó conocer acerca de Villa Emma y que estuviera enfocado sólo en la solidaridad de los habitantes, quienes siempre se esforzaron en ayudarlos, ya sea enseñándoles oficios, dándoles lo necesario y ayudándolos a escapar cuando llegó el momento.
Displaying 1 - 30 of 66 reviews