What do you think?
Rate this book
Плячка
Книгите на кралицата на криминалния роман на Исландия Ирса Сигурдардотир са преведени на 35 езика и продадени в 3 милиона екземпляра. Тя спечели българските читатели с поредицата за комисар Хюлдар и детската психоложка Фрея, а сега ни поднася „Плячка” – смразяващ кръвта психотрилър, разгърнат насред възхитителната, но страховита исландска ледена пустош. В този зашеметяващ самостоятелен роман Ирса Сигурдардотир отново ни доказва, че „също толкова умее да посява страх, колкото писатели като Стивън Кинг“ („Индипендънт“).
Спасителен екип се отправя към отдалечените и изолирани исландски глетчери в търсене на група изчезнали хора. Какво е накарало две двойки от Рейкявик да напуснат подслона си и да излязат насред снежна буря – скъпо, но неподходящо екипирани и изцяло на произвола на тежките условия? В суровата зима планината е коварна, но най-зловещото е, че някой сякаш ги следва в дългата исландска нощ.
Последният сигнал от телефоните на двете млади двойки е засечен до пътя нагоре към глетчерите. Екипът скоро открива първото тяло...
Междувременно в радарната станция в Стокнес също се случват необясними неща. Насред недокоснатия сняг, далеч от цивилизацията, се появява локва кръв. Детска обувка, случайно открита десетилетия след изчезването на момиченцето. Зейнала в глетчера пропаст, която сякаш притегля своите жертви… Дали това са парчета от мрачен пъзел?
Снегът продължава да се сипе, а необяснимите събития не спират и нищо не е, каквото изглежда…
„Ирса е възхитителна писателка!“ – Карин Слотър
„Лесно е да се разбере защо толкова хора обичат книгите на Ирса. Те са впримчващи, иноваторски и вълнуващи!“ – Джеймс Патерсън
Спасителен екип се отправя към отдалечените и изолирани исландски глетчери в търсене на група изчезнали хора. Какво е накарало две двойки от Рейкявик да напуснат подслона си и да излязат насред снежна буря – скъпо, но неподходящо екипирани и изцяло на произвола на тежките условия? В суровата зима планината е коварна, но най-зловещото е, че някой сякаш ги следва в дългата исландска нощ.
Последният сигнал от телефоните на двете млади двойки е засечен до пътя нагоре към глетчерите. Екипът скоро открива първото тяло...
Междувременно в радарната станция в Стокнес също се случват необясними неща. Насред недокоснатия сняг, далеч от цивилизацията, се появява локва кръв. Детска обувка, случайно открита десетилетия след изчезването на момиченцето. Зейнала в глетчера пропаст, която сякаш притегля своите жертви… Дали това са парчета от мрачен пъзел?
Снегът продължава да се сипе, а необяснимите събития не спират и нищо не е, каквото изглежда…
„Ирса е възхитителна писателка!“ – Карин Слотър
„Лесно е да се разбере защо толкова хора обичат книгите на Ирса. Те са впримчващи, иноваторски и вълнуващи!“ – Джеймс Патерсън
312 pages, Paperback
First published November 12, 2020
171 people are currently reading
1953 people want to read
About the author
Yrsa Sigurdardottir
45 books2,886 followersAKA: Yrsa Sigurðardóttir
Yrsa Sigurðardóttir is an Icelandic writer, of both crime-novels and children's fiction. She has been writing since 1998.
Her début crime-novel "Last Rituals" published in the US in 2007, and the UK in January 2008 was translated into English by Bernard Scudder, and is book 1 of the Thóra Gudmundsdóttir series.
Yrsa Sigurðardóttir graduated from high-school in 1983, finished a B.Sc. in civil engineering from the University of Iceland in 1988 and M.Sc in the same field from Concordia University in Montreal in 1997.
Yrsa now works as a civil engineer for the company Fjarhitun, as well as being a writer.
In 2000 the Icelandic department of IBBY (International Board on Books for Young People) awarded Yrsa for her book Við viljum jólin í júlí (We Want Christmas in July).
Yrsa lives in the Reykjavík suburb of Seltjarnarnes. She is married with two children.
Yrsa Sigurðardóttir is an Icelandic writer, of both crime-novels and children's fiction. She has been writing since 1998.
Her début crime-novel "Last Rituals" published in the US in 2007, and the UK in January 2008 was translated into English by Bernard Scudder, and is book 1 of the Thóra Gudmundsdóttir series.
Yrsa Sigurðardóttir graduated from high-school in 1983, finished a B.Sc. in civil engineering from the University of Iceland in 1988 and M.Sc in the same field from Concordia University in Montreal in 1997.
Yrsa now works as a civil engineer for the company Fjarhitun, as well as being a writer.
In 2000 the Icelandic department of IBBY (International Board on Books for Young People) awarded Yrsa for her book Við viljum jólin í júlí (We Want Christmas in July).
Yrsa lives in the Reykjavík suburb of Seltjarnarnes. She is married with two children.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 496 reviews
October 21, 2022
Η Λεία της Ύρσας (μας) ήταν μια βραδυφλεγής ιστορία φαντασμάτων, που βήμα με το βήμα, κλιμακώθηκε και κορυφώθηκε σχεδόν χωρίς ανάσα,παρόλη την αίσθηση ότι τα πάντα κινούνται αργά. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι,βέβαια, όταν τα πάντα είναι καλυμμένα με τόνους απροσπέλαστου χιονιού;
🤷♀️Αν οι ιστορίες με φαντάσματα δεν σας κάνουν αίσθηση ,προσπεράστε το.
🤔Αν κάθε φορά που ακούγονται φωνές απόκοσμες, ο ορθολογιστής μέσα σας ωρύεται "τιναφταρε,αυτά δεν γίνονται " προσπεράστε το.
🙄Αν μετά τον John τον Connolly όλα τα μεταφυσικά σάς φαίνονται οδοντόκρεμες, προσπεράστε το.
🔥🔥🔥Αν όμως δεν σας νοιάζει τίποτα από τα παραπάνω, και θέλετε να διαβάσετε μια πολύ πολύ ωραία ιστορία,τότε μην το προσπεράσετε. Σας επιφυλάσσει έξτρα δυνατές στιγμές!
ΥΓ:Φήμες λένε πως χθες βράδυ η Ύρσα φτερνιζόταν ακατάπαυστα, και στα αριθμάκια της έβγαινε Ε, ενώ δεν ξέρει κανέναν που το όνομά του να αρχίζει με αυτό το γράμμα.
Καλά να πάθει.Να μη με έκανε να κλαίω με ξένο τάρανδο.Η χαζή.
5/5 - Για τον τάρανδο,και για την ανατροπή που δεν την είδα να έρχεται...
ΎΓ 2 (Αποκλειστικά για τους λάτρεις):Η Λεία είναι πολύ καλύτερη από την Εκδίκηση,που ήταν ΣΟΥΠΕΡ.👻😱
🤷♀️Αν οι ιστορίες με φαντάσματα δεν σας κάνουν αίσθηση ,προσπεράστε το.
🤔Αν κάθε φορά που ακούγονται φωνές απόκοσμες, ο ορθολογιστής μέσα σας ωρύεται "τιναφταρε,αυτά δεν γίνονται " προσπεράστε το.
🙄Αν μετά τον John τον Connolly όλα τα μεταφυσικά σάς φαίνονται οδοντόκρεμες, προσπεράστε το.
🔥🔥🔥Αν όμως δεν σας νοιάζει τίποτα από τα παραπάνω, και θέλετε να διαβάσετε μια πολύ πολύ ωραία ιστορία,τότε μην το προσπεράσετε. Σας επιφυλάσσει έξτρα δυνατές στιγμές!
ΥΓ:Φήμες λένε πως χθες βράδυ η Ύρσα φτερνιζόταν ακατάπαυστα, και στα αριθμάκια της έβγαινε Ε, ενώ δεν ξέρει κανέναν που το όνομά του να αρχίζει με αυτό το γράμμα.
Καλά να πάθει.Να μη με έκανε να κλαίω με ξένο τάρανδο.Η χαζή.
5/5 - Για τον τάρανδο,και για την ανατροπή που δεν την είδα να έρχεται...
ΎΓ 2 (Αποκλειστικά για τους λάτρεις):Η Λεία είναι πολύ καλύτερη από την Εκδίκηση,που ήταν ΣΟΥΠΕΡ.👻😱
November 22, 2024
În sfârșit, o carte care m-a făcut să simt teamă, combinată cu pericol, frig și pe alocuri, oroare. Parcursul merită 10⭐. Avem și un pic de supranatural, fix ca într-un film de groază a cărui acțiune este plasată iarna, într-un mediu pustiu, cu mult frig, multă zăpadă, întuneric, unde nu mai știi dacă mintea ta o ia razna sau chiar se întâmplă lucruri inexplicabile.
Avem trei povești care sunt prezentate simultan. Prima vorbește despre două cupluri care pleacă împreună cu un ghid la o cabană îndepărtată și lucrurile o iau razna. Mai apoi vedem cum un grup de voluntari caută mai multe persoane dispărute și, pentru început, găsesc un cadavru. Și ultima poveste prezintă experiențele inexplicabile pe care le trăiește unul dintre cei doi angajați ai unei stații radar. La final, toate poveștile se leagă frumos ca un puzzle.
Un light horror pe care vi-l recomand din suflet!
Avem trei povești care sunt prezentate simultan. Prima vorbește despre două cupluri care pleacă împreună cu un ghid la o cabană îndepărtată și lucrurile o iau razna. Mai apoi vedem cum un grup de voluntari caută mai multe persoane dispărute și, pentru început, găsesc un cadavru. Și ultima poveste prezintă experiențele inexplicabile pe care le trăiește unul dintre cei doi angajați ai unei stații radar. La final, toate poveștile se leagă frumos ca un puzzle.
Un light horror pe care vi-l recomand din suflet!
November 21, 2022
Τι βιβλίο ήταν αυτό ρε παιδιά?
Πόσες ανατροπές μπορεί να συμβούν σ'ένα μόλις κεφάλαιο? Και να καταφέρουν να κάνουν άνω κάτω (η αχταρμα όπως θα έλεγε κ η γιαγιά μου) τις σκέψεις κ τις υποθέσεις που έχεις κάνει μέχρι στιγμής...
Από τη μία πλευρά έχουμε μία παρέα κατασκηνωτών που έχουν εξαφανιστεί στο κατάλευκο, σκεπασμένο με πολλές στρώσεις χιονιού παγωμένο δρυμό στην Ισλανδία. Κανείς δεν ξέρει τι γύρευαν κ πόσοι ήταν τελικά καθώς οι διασώστες προσπαθούν να τους βρουν κ να συνδέσουν τα χαμένα κομμάτια με μόνιμο αντίπαλό τους τις ακραίες καιρικές συνθήκες ή και όχι μόνο ...
Από την άλλη πλευρά έχουμε ένα ροζ παιδικό παπουτσάκι και το σταθμό των ραντάρ στο Στοκσνες. Ένας μοναχικός άντρας που προσπαθεί να σκαλίσει το παρελθόν όταν κάνει την εμφάνισή της μία ύπαρξη του παρελθόντος που αγνοούσε τελείως. Πόσο δύσκολο είναι όταν τα άτομα που απαρτίζουν τις παιδικές σου μνήμες δεν είναι πλέον εκεί για να σου θυμίσουν ιστορίες που αγνοούσες ή εσκεμμένα έπαψες να θυμάσαι. Αυτές τις ξεχασμένες όμορφες ή κ όχι, στιγμές πού πήραν μαζί τους κ όλα αυτά που ποτέ δεν αποκάλυψαν...Οι ρίζες μας κ πόσο δύσκολη είναι η απώλεια τους...Νιώθεις ξεκρέμαστος να όρισε παλεύοντας από κάπου να πιαστείς.
Ένα βιβλίο που αισθάνθηκα στιγμές ότι φλυαρούσε αλλά το τέλος με έκανε να αναθεωρήσω κ να καταλάβω ότι κάθε σκηνή ηταν απαραίτητο συστατικό για το χτίσιμο των σωστών συνθηκών για όσα εξελίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου.
Φωτογραφίες που ζωντανεύουν όμορφες στιγμές που ζεσταίνουν τις καρδιές, στιγμές που μένουν χαραγμένες στην αιωνιότητα... Αναμνήσεις που έχουμε ή νομίζουν ότι έχουμε και άλλα πολλά θα σας κάνουν να κάτσετε αναπαυτικά να πάρετε μία χουχουλιαρικη κουβέρτα, ένα ζεστό τσάι και να χαθείτε και εσείς στο κατάλευκο παγωμένο τοπίο αναζητώντας απαντήσεις...
❄️ Φαντάζομαι δεν περιμένατε ν'αναφέρω κάποιο όνομα γιατί πραγματικά μου φαίνονται όλα γλωσσοδέτες, Το μόνο που συγκράτησα ήταν το bjork, ως παιδί και εγώ της ποπ κουλτούρας😂
Πόσες ανατροπές μπορεί να συμβούν σ'ένα μόλις κεφάλαιο? Και να καταφέρουν να κάνουν άνω κάτω (η αχταρμα όπως θα έλεγε κ η γιαγιά μου) τις σκέψεις κ τις υποθέσεις που έχεις κάνει μέχρι στιγμής...
Από τη μία πλευρά έχουμε μία παρέα κατασκηνωτών που έχουν εξαφανιστεί στο κατάλευκο, σκεπασμένο με πολλές στρώσεις χιονιού παγωμένο δρυμό στην Ισλανδία. Κανείς δεν ξέρει τι γύρευαν κ πόσοι ήταν τελικά καθώς οι διασώστες προσπαθούν να τους βρουν κ να συνδέσουν τα χαμένα κομμάτια με μόνιμο αντίπαλό τους τις ακραίες καιρικές συνθήκες ή και όχι μόνο ...
Από την άλλη πλευρά έχουμε ένα ροζ παιδικό παπουτσάκι και το σταθμό των ραντάρ στο Στοκσνες. Ένας μοναχικός άντρας που προσπαθεί να σκαλίσει το παρελθόν όταν κάνει την εμφάνισή της μία ύπαρξη του παρελθόντος που αγνοούσε τελείως. Πόσο δύσκολο είναι όταν τα άτομα που απαρτίζουν τις παιδικές σου μνήμες δεν είναι πλέον εκεί για να σου θυμίσουν ιστορίες που αγνοούσες ή εσκεμμένα έπαψες να θυμάσαι. Αυτές τις ξεχασμένες όμορφες ή κ όχι, στιγμές πού πήραν μαζί τους κ όλα αυτά που ποτέ δεν αποκάλυψαν...Οι ρίζες μας κ πόσο δύσκολη είναι η απώλεια τους...Νιώθεις ξεκρέμαστος να όρισε παλεύοντας από κάπου να πιαστείς.
Ένα βιβλίο που αισθάνθηκα στιγμές ότι φλυαρούσε αλλά το τέλος με έκανε να αναθεωρήσω κ να καταλάβω ότι κάθε σκηνή ηταν απαραίτητο συστατικό για το χτίσιμο των σωστών συνθηκών για όσα εξελίχθηκαν μπροστά στα μάτια μου.
Φωτογραφίες που ζωντανεύουν όμορφες στιγμές που ζεσταίνουν τις καρδιές, στιγμές που μένουν χαραγμένες στην αιωνιότητα... Αναμνήσεις που έχουμε ή νομίζουν ότι έχουμε και άλλα πολλά θα σας κάνουν να κάτσετε αναπαυτικά να πάρετε μία χουχουλιαρικη κουβέρτα, ένα ζεστό τσάι και να χαθείτε και εσείς στο κατάλευκο παγωμένο τοπίο αναζητώντας απαντήσεις...
❄️ Φαντάζομαι δεν περιμένατε ν'αναφέρω κάποιο όνομα γιατί πραγματικά μου φαίνονται όλα γλωσσοδέτες, Το μόνο που συγκράτησα ήταν το bjork, ως παιδί και εγώ της ποπ κουλτούρας😂
Read
October 3, 2023Ne znam kako da ocenjujem trilere, ali Irsa je 👌
January 13, 2023
Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο του είδους που απόλαυσα. Όσα προσπάθησα να διαβάσω το τελευταίο δίμηνο, τα παράτησα στη μέση. Έτσι έκανα και με το βιβλίο αυτό. Το ξεκίνησα. Δεν είχα την διάθεση να του δώσω τον χώρο του και το άφησα.
Το έπιασα ξανά. Με ψυχραιμία σας λέω, πως το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ παραπάνω από όσο περίμενα!
Είναι η πρώτη μου επαφή με την φιλτατη Yrsa. Ξεκινά και χτίζει το βιβλίο αυτό, βασανιστικά αργά στις πρώτες 150 σελίδες. Σε βάζει στο κλίμα. Είναι σαν να σε ντύνει σιγά σιγά με τον απαραίτητο εξοπλισμό. Γάντια, σκούφο, μπουφάν και ειδικό μαραφετι εντοπισμού φαντασμάτων.
Για να είμαι ειλικρινής, είχε κάποια έτοιμα στοιχεία. Λίγο παραπάνω εξοικειωμένος να είσαι με το είδος, ε θα την βρεις την άκρη. Απλώς δεν θα βρεις τον τρόπο. Όχι ότι μου χάλασε το ταξίδι. Ίσα ίσα, είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικό ,ανατριχιαστικό και έξυπνο. Ένιωσα να με χτυπάει απότομα ένας παγωμένος αέρας ,προερχόμενος από την Ισλανδία. Οι περιγραφές ήταν ολοζώντανες, με γλώσσα απλή και χωρίς πολλές υπερβολές.
Θα ήθελα να μην αφήνει ανοιχτά κάποια μέτωπα εκεί στα μεταφυσικά της βέβαια,αν με ρωτάτε. Όχι ότι έχει κενά. Απλά θα ήθελα να μπορώ να κοιμηθώ ξανά χωρίς να σκιαζομαι.
Δεν ξέρω τι τα θέλω τα εξτριμ σπορ στα γεράματα ειλικρινά!
Το έπιασα ξανά. Με ψυχραιμία σας λέω, πως το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ παραπάνω από όσο περίμενα!
Είναι η πρώτη μου επαφή με την φιλτατη Yrsa. Ξεκινά και χτίζει το βιβλίο αυτό, βασανιστικά αργά στις πρώτες 150 σελίδες. Σε βάζει στο κλίμα. Είναι σαν να σε ντύνει σιγά σιγά με τον απαραίτητο εξοπλισμό. Γάντια, σκούφο, μπουφάν και ειδικό μαραφετι εντοπισμού φαντασμάτων.
Για να είμαι ειλικρινής, είχε κάποια έτοιμα στοιχεία. Λίγο παραπάνω εξοικειωμένος να είσαι με το είδος, ε θα την βρεις την άκρη. Απλώς δεν θα βρεις τον τρόπο. Όχι ότι μου χάλασε το ταξίδι. Ίσα ίσα, είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικό ,ανατριχιαστικό και έξυπνο. Ένιωσα να με χτυπάει απότομα ένας παγωμένος αέρας ,προερχόμενος από την Ισλανδία. Οι περιγραφές ήταν ολοζώντανες, με γλώσσα απλή και χωρίς πολλές υπερβολές.
Θα ήθελα να μην αφήνει ανοιχτά κάποια μέτωπα εκεί στα μεταφυσικά της βέβαια,αν με ρωτάτε. Όχι ότι έχει κενά. Απλά θα ήθελα να μπορώ να κοιμηθώ ξανά χωρίς να σκιαζομαι.
Δεν ξέρω τι τα θέλω τα εξτριμ σπορ στα γεράματα ειλικρινά!
February 25, 2023
Από τα πιο τρομακτικά και ανατρεπτικά βιβλία του είδους που έχω διαβάσει!!!
September 24, 2022
Sobald ich die Presseankündigung sah, dass Sigurdardottir ein neues Buch geschrieben hat, wusste ich, dass ich es lesen will. Bisher waren alle Thriller, die ich von ihr kennenlernen durfte, sehr spannend. Deswegen war ich auch neugierig auf ihren neuesten Thriller "Schnee" und habe mich sehr gefreut, als dieses Buch dann in meinem Postkasten lag.
Bevor ihr weiterlest: Dieses Buch bewegt sich sehr in Richtung Psychothriller und könnte vielleicht sogar schon als Horrorroman durchgehen. Bitte seid euch dem bewusst, bevor ihr dieses Buch lest.
Ich hatte zwischendurch wirklich Zweifel daran, ob meine Nerven gut genug für dieses Buch sind. In diesem Buch spielt unter anderem eine Türklingel eine Rolle, die läutet, obwohl das eigentlich nicht möglich sein sollte. Sie ist nämlich nicht angeschlossen. Am Abend nachdem ich diese Stelle gelesen habe, war ich zusammen mit meinen Freunden in einer Ferienwohnung. Und was passierte, als wir alle am Tisch saßen und "Jenga" spielten? Die Türglocke begann zu läuten, drei oder viermal. Zwei meiner Freunde gingen sogar raus, um nachzusehen, wer uns da einen Streich spielt, kamen aber mit der Nachricht zurück, dass da niemand sei. Wie im Buch also. Gar nicht gruselig oder unangenehm oder so und das hat auch meinen Schlaf überhaupt nicht beeinträchtigt. Auch wenn der logische Teil meines Gehirns natürlich wusste, dass das wahrscheinlich nur ein paar gelangweilte Jugendliche waren.
In diesem Thriller geht es unter anderem um Geister und um paranormale Erlebnisse, was im Klappentext meiner Einschätzung nach gar keine Beachtung findet. Deswegen an dieser Stelle meine kleine Warnung, falls ihr genau wie ich eh schon eine sehr aktive Fantasie habt und deswegen Horror aller Art eigentlich meidet.
[Spoiler]
Ich hatte eigentlich gehofft, Sigurdardottir für all die Gruselelemente hier am Ende eine logische Erklärung findet. Das war leider nur teilweise der Fall. Trotzdem muss ich sagen, dass mir das Ende sehr gut gefallen hat, denn dir Autorin hat es geschafft, die verschiedenen Handlungssträng miteinander zu verknüpfen. Es spannend zu sehen, wie diese Figuren zusammenhängen und vor allem eine der Verbindungen weckte bei mir den Wunsch, das Buch gleich nochmal zu lesen. Einfach, damit ich sehe, ob da vielleicht schon Hinweise sind, die ich bisher übersehen habe.
[Spoiler Ende]
Ansonsten kann ich eigentlich nur nochmal betonen, was für einen tollen Schreibstil die Autorin (bzw. ihre Übersetzerin) hat. Der hat mich gefesselt und dafür gesorgt, dass ich die zweite Buchhälfte in einem Rutsch durchgelesen habe.
Mein Fazit? Mir persönlich wäre ein ganz normaler Thriller ohne die Horrorelemente lieber gewesen. Trotzdem konnte mich auch dieses Buch von Sigurdardottir wieder überzeugen.
Bevor ihr weiterlest: Dieses Buch bewegt sich sehr in Richtung Psychothriller und könnte vielleicht sogar schon als Horrorroman durchgehen. Bitte seid euch dem bewusst, bevor ihr dieses Buch lest.
Ich hatte zwischendurch wirklich Zweifel daran, ob meine Nerven gut genug für dieses Buch sind. In diesem Buch spielt unter anderem eine Türklingel eine Rolle, die läutet, obwohl das eigentlich nicht möglich sein sollte. Sie ist nämlich nicht angeschlossen. Am Abend nachdem ich diese Stelle gelesen habe, war ich zusammen mit meinen Freunden in einer Ferienwohnung. Und was passierte, als wir alle am Tisch saßen und "Jenga" spielten? Die Türglocke begann zu läuten, drei oder viermal. Zwei meiner Freunde gingen sogar raus, um nachzusehen, wer uns da einen Streich spielt, kamen aber mit der Nachricht zurück, dass da niemand sei. Wie im Buch also. Gar nicht gruselig oder unangenehm oder so und das hat auch meinen Schlaf überhaupt nicht beeinträchtigt. Auch wenn der logische Teil meines Gehirns natürlich wusste, dass das wahrscheinlich nur ein paar gelangweilte Jugendliche waren.
In diesem Thriller geht es unter anderem um Geister und um paranormale Erlebnisse, was im Klappentext meiner Einschätzung nach gar keine Beachtung findet. Deswegen an dieser Stelle meine kleine Warnung, falls ihr genau wie ich eh schon eine sehr aktive Fantasie habt und deswegen Horror aller Art eigentlich meidet.
[Spoiler]
Ich hatte eigentlich gehofft, Sigurdardottir für all die Gruselelemente hier am Ende eine logische Erklärung findet. Das war leider nur teilweise der Fall. Trotzdem muss ich sagen, dass mir das Ende sehr gut gefallen hat, denn dir Autorin hat es geschafft, die verschiedenen Handlungssträng miteinander zu verknüpfen. Es spannend zu sehen, wie diese Figuren zusammenhängen und vor allem eine der Verbindungen weckte bei mir den Wunsch, das Buch gleich nochmal zu lesen. Einfach, damit ich sehe, ob da vielleicht schon Hinweise sind, die ich bisher übersehen habe.
[Spoiler Ende]
Ansonsten kann ich eigentlich nur nochmal betonen, was für einen tollen Schreibstil die Autorin (bzw. ihre Übersetzerin) hat. Der hat mich gefesselt und dafür gesorgt, dass ich die zweite Buchhälfte in einem Rutsch durchgelesen habe.
Mein Fazit? Mir persönlich wäre ein ganz normaler Thriller ohne die Horrorelemente lieber gewesen. Trotzdem konnte mich auch dieses Buch von Sigurdardottir wieder überzeugen.
May 5, 2023
Ένα βιβλίο που αν γινόταν ταινία θα το έβλεπα σίγουρα! Ένα ατμοσφαιρικό , σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ! Υπήρχαν στιγμές που ανατρίχιασα κ νόμιζα πως άκουγα κ φωνές κ θορύβους στο σπίτι! Εξαιρετική γραφή που κυλάει γρήγορα χωρίς να χρειάζεται 500+ σελίδες για να εντυπωσιάσει.
June 1, 2024
U najmanju ruku, što bi rekli, far-fetched.
Ovo je više neki hororčić sa primesama trilera, sa isforsiranom skoro svakom ‘jezivom’ scenom, likovi plitki i neobradjeni… i duhovi???
Ovo je više neki hororčić sa primesama trilera, sa isforsiranom skoro svakom ‘jezivom’ scenom, likovi plitki i neobradjeni… i duhovi???
November 26, 2022
Δεν συμπαθώ τις ιστοριες με φαντάσματα. Αλλά αυτή εδώ δεν είναι μια ιστορία με φαντάσματα. Είναι ένα εκπληκτικό θρίλερ που σου παγώνει το αίμα στην κυριολεξία, και έχει μια νύξη υπερφυσικού η οποια όμως θα μπορούσε θαυμάσια να εξηγηθεί ορθολογιστικά . Για μένα το καλύτερο έργο της Σιγκουρδοκορης μέχρι τώρα.
September 6, 2023
A jumble.Besides moving at a glacial pace,it can´t decide if it´s a supernatural story,or a more down to earth (the old psycopath trope) one. The strands don´t gel together,they collide awkwardly. Too many "coincidences",absurd twists.
I expected more of this author.
I expected more of this author.
July 1, 2023
Σχεδόν μέχρι τα μισά του βιβλίου πάει αργά, στήνει το σκηνικό και χτίζει τους χαρακτήρες της η συγγραφέας.
Από εκεί και πέρα τρέχει σαν νεράκι ή πέφτει σαν χιονοθύελλα για να είμαστε και στο κλίμα του βιβλίου.
Το πιο τρομακτικό βιβλίο της φετινής χρονιάς έως τώρα.
Προτείνεται.
Από εκεί και πέρα τρέχει σαν νεράκι ή πέφτει σαν χιονοθύελλα για να είμαστε και στο κλίμα του βιβλίου.
Το πιο τρομακτικό βιβλίο της φετινής χρονιάς έως τώρα.
Προτείνεται.
November 30, 2022
The novel that won the prestigious Icelandic Blood Drop Award (Blóðdropinn) for the best crime novel in 2020 and the one that marks the longed-for return of Yrsa Sigurðardóttir to the mood and style that established her reputation as one of the most illustrious Nordic crime writers, The Prey (original title: Bráðin) will bring back lots of memories for the author's fans as it features an electrifying ghost story, told through the eyes of multiple characters. Much like Sigurðardóttir's best-selling standalone horror/thriller I Remember You, which was auspiciously adapted for the silver screen by Óskar Thór Axelsson in 2017, The Prey dazzles the reader due to its terrifying imagery with the author taking full advantage of the story's setting, that is the Icelandic wilderness and more specifically its most isolated parts and employing all the pertinent storytelling techniques needed in order to release the maximum potential of the narrative. Here, there is nothing reminiscent of Sigurðardóttir's most recent "Children's House" book series as the plot rather than being a plain police procedural, brims with bizarre occurrences and unexplained phenomena that put the reader in a wholly different state of mind compared to the Huldar and Freya novels. This work by the Icelandic "Queen of Crime Fiction" is closer to the Þóra Guðmundsdóttir's saga, which was completed in 6 parts, in terms of both atmosphere and the literary devices used by the author.
To read my full review, please visit https://tapthelinemag.com/post/the-prey
To read my full review, please visit https://tapthelinemag.com/post/the-prey
February 10, 2023
❄️ Ισλανδικος τρόμος λοιπόν, με την γραφή της Yrsa να τον αναδεικνύει στο έπακρο του. Η άμεση γραφή της και τα λιγοστά στοιχεία που σου μοιράζει στην αρχή, σε κάνει μονάχα να δίψας για περισσότερα με την ελπίδα να τα βρεις σε κάθε επόμενη σελίδα.
Η σφιχτή πλοκή, το έντονο μυστήριο και η σταδιακή κορύφωση μόνο θετικά συμβάλουν στην παγωμένη ατμόσφαιρα που δημιουργεί.
❄️ Ο τόπος όπου διαδραματιζονται τα γεγονότα είναι η Ισλανδία με τους διασώστες να παλεύουν ενάντια στις καιρικές συνθήκες για να εντοπίσουν μια ομάδα αγνοούμενων, ενω παράλληλα, βλέπουμε σε εναλλάξ κεφάλαια και την δικιά τούς ιστορία.
❄️ Κλείνοντας αξίζει να αναφερθεί πως στο ολόλευκο χιονι του άγριου Βορρα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Κάθε μικρή λεπτομέρεια βγαίνει στην επιφάνεια της την πιο κατάλληλη στιγμή μέχρι την αποκάλυψη των πραγματικών συμβάντων. Αλλες πάλι.. δεν βγαίνουν ποτέ.
Η σφιχτή πλοκή, το έντονο μυστήριο και η σταδιακή κορύφωση μόνο θετικά συμβάλουν στην παγωμένη ατμόσφαιρα που δημιουργεί.
❄️ Ο τόπος όπου διαδραματιζονται τα γεγονότα είναι η Ισλανδία με τους διασώστες να παλεύουν ενάντια στις καιρικές συνθήκες για να εντοπίσουν μια ομάδα αγνοούμενων, ενω παράλληλα, βλέπουμε σε εναλλάξ κεφάλαια και την δικιά τούς ιστορία.
❄️ Κλείνοντας αξίζει να αναφερθεί πως στο ολόλευκο χιονι του άγριου Βορρα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Κάθε μικρή λεπτομέρεια βγαίνει στην επιφάνεια της την πιο κατάλληλη στιγμή μέχρι την αποκάλυψη των πραγματικών συμβάντων. Αλλες πάλι.. δεν βγαίνουν ποτέ.
July 5, 2024
С противоречиви чувства съм по отношение на тази книга.
Проточих я във времето и я четох я с известна доза досада, което с книга на Ирса не ми се беше случвало.
Замисълът ѝ беше добър и типичен за Ирса, но нещо реализацията леко куцаше. Силно начало и силен финал, по средата 250+ страници скука. Дори, признавам си, ми мина през главата мисълта, че Ирса е използвала литературен афроамериканец и че само идеята за романа е нейна... Кой знае?
Дадох крайна оценка 3.5*, защото все пак Ирса ми е любимка
Проточих я във времето и я четох я с известна доза досада, което с книга на Ирса не ми се беше случвало.
Замисълът ѝ беше добър и типичен за Ирса, но нещо реализацията леко куцаше. Силно начало и силен финал, по средата 250+ страници скука. Дори, признавам си, ми мина през главата мисълта, че Ирса е използвала литературен афроамериканец и че само идеята за романа е нейна... Кой знае?
Дадох крайна оценка 3.5*, защото все пак Ирса ми е любимка
October 13, 2025
Não gostei nada.
Os parágrafos muito longos, poucos diálogos, chegando a haver capítulos sem uma única fala, não ajudaram em nada, pelo contrário.
Na primeira metade ainda consegui manter algum interesse, na esperança de que a explicação de tudo o que andava a passar-se não fosse sobrenatural. Depois tornou-se demais e o final foi horrível, não serviu para nada.
Foi uma grande desilusão.
Os parágrafos muito longos, poucos diálogos, chegando a haver capítulos sem uma única fala, não ajudaram em nada, pelo contrário.
Na primeira metade ainda consegui manter algum interesse, na esperança de que a explicação de tudo o que andava a passar-se não fosse sobrenatural. Depois tornou-se demais e o final foi horrível, não serviu para nada.
Foi uma grande desilusão.
November 2, 2023
Odličan roman! Baš sam zadovoljna.
Atmosferičan taman koliko treba, sa nepredvidivom završnicom.
Ocena je čista 5 ⭐
Atmosferičan taman koliko treba, sa nepredvidivom završnicom.
Ocena je čista 5 ⭐
November 1, 2022
[Η Λεία, Yrsa Sigurdardóttir ] Αυτό που τα βιβλία που νομίζω ότι δε θα μου αρέσουν καθόλου και καταλήγω να τους βάζω 5 αστεράκια πως λέγεται; Τέλοσπάντων, ο ορισμός του χειμερινού ανατριχιαστικού παγωμένου βιβλίου❄️😮💨
March 29, 2023
Πολύ καλό!!!!!
February 10, 2024
Moja inicijacija u Nordic Noir, jezivo dobro 👌🏻
February 18, 2023
Η «λεία» της Yrsa Sigurdardóttir αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα στο instagram το τελευταίο διάστημα γι΄αυτό είχα μεγάλη αγωνία να το διαβάσω. Η ιστορία ξεκινάει όταν οι διασώστες (Γιοχάνα και Θούριρ) αναζητούν μια ομάδα αγνοούμενων στο Λοουνσοράιβι. Τι επιφύλασσε η μοίρα στον Τσόρβι, την Ντρεφν, τον Μπγιόλβουρ και την Άγκνες; Παράλληλα, παράξενα συμβάντα παρατηρούνται στον απομονωμένο σταθμό των ραντάρ στο Στόκσνες που εργάζεται ο εσωστρεφής Γιόρβαρ. Τέλος, ένα παιδικό ροζ παπούτσι θα ξυπνήσει καλά κρυμμένες αναμνήσεις από το παρελθόν.
Η συγγραφέας Yrsa Sigurdardóttir μας προσκαλεί στην πατρίδα της για να εξιχνιάσουμε ούτε μία, ούτε δύο αλλά τρεις υποθέσεις που αιχμαλωτίζουν την προσοχή μας. Πάντα το θεωρώ πλεονέκτημα να υπάρχει αμφίδρομη αφήγηση με το να εναλλάσσονται τα κεφάλαια που αφορούν το παρόν και το πρόσφατο παρελθόν (μία εβδομάδα πριν την αναζήτηση των περιηγητών). Ήταν ευνοική συγκυρία να διαβάζω τη λεία ενώ παράλληλα έπεφτε αφράτο χιόνι, απόλαυσα ακόμη περισσότερο την ανάγνωση και κουκουλωνόμουν μέχρι πάνω κοιτάζοντας αγχωμένη τριγύρω. Στο πρώτο μισό του βιβλίου γνωρίζουμε τους χαρακτήρες (αγαπημένοι η Ντρεφν και ο Γιόρβαρ) και δίνονται ελάχιστα στοιχεία για τη λύση των μυστηρίων αλλά στο δεύτερο μισό κορυφώνεται η πλοκή. Ένιωσα όλη την απόγνωση της Ντρεφν να επιβιώσει από τον βίαιο χιονιά και από το κακό που ελλοχεύει.
Φυσικά οι περιγραφές στο χιονοσκεπές τοπίο μου έφεραν στον νου αναμνήσεις από τον «Χιονάνθρωπο» του Jo Nesbo, αν και η βασική διαφορά τους είναι πως στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει έντονο το μεταφυσικό στοιχείο. Είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με τη συγγραφέα και με εντυπωσίασε που διατήρησε το μυστήριο σε όλη την έκταση του μυθιστορήματος. Το μόνο αρνητικό είναι πως δεν μου άρεσε ο τρόπος που έγινε η αποκάλυψη για τους αγνοούμενους στο τέλος, με εντυπωσίασε η εξήγηση αλλά θα μπορούσε να γίνει με περισσότερη αγωνία. Είχαμε κάποιες θεωρίες με τον συγγραφέα Χρήστο Μπακοστέργιο που κάναμε συνανάγνωση αλλά εν τέλει μας άφησε εμβρόντητους. Εν κατακλείδι, η Ισλανδή συγγραφέ��ς κατάφερε να συνδυάσει τις αρετές ενός αστυνομικού μυθιστορήματος και την αγωνία ενός μεταφυσικού θρίλερ, καθιστώντας το ιδανικό ανάγνωσμα για τις χειμωνιάτικες βραδιές.
«Θέλεις να μάθεις για τη ζωή των γονιών σου στο Χεπν; Έτσι γίνεται πάντα. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο νοιαζόμαστε για τις ρίζες μας. Συχνά όμως , όταν αρχίζουμε να νοιαζόμαστε, είναι πια πολύ αργά. Και ξέρεις γιατί; Γιατί κανείς δεν έχει μείνει πια ζωντανός, για να τον ρωτήσουμε».
Η συγγραφέας Yrsa Sigurdardóttir μας προσκαλεί στην πατρίδα της για να εξιχνιάσουμε ούτε μία, ούτε δύο αλλά τρεις υποθέσεις που αιχμαλωτίζουν την προσοχή μας. Πάντα το θεωρώ πλεονέκτημα να υπάρχει αμφίδρομη αφήγηση με το να εναλλάσσονται τα κεφάλαια που αφορούν το παρόν και το πρόσφατο παρελθόν (μία εβδομάδα πριν την αναζήτηση των περιηγητών). Ήταν ευνοική συγκυρία να διαβάζω τη λεία ενώ παράλληλα έπεφτε αφράτο χιόνι, απόλαυσα ακόμη περισσότερο την ανάγνωση και κουκουλωνόμουν μέχρι πάνω κοιτάζοντας αγχωμένη τριγύρω. Στο πρώτο μισό του βιβλίου γνωρίζουμε τους χαρακτήρες (αγαπημένοι η Ντρεφν και ο Γιόρβαρ) και δίνονται ελάχιστα στοιχεία για τη λύση των μυστηρίων αλλά στο δεύτερο μισό κορυφώνεται η πλοκή. Ένιωσα όλη την απόγνωση της Ντρεφν να επιβιώσει από τον βίαιο χιονιά και από το κακό που ελλοχεύει.
Φυσικά οι περιγραφές στο χιονοσκεπές τοπίο μου έφεραν στον νου αναμνήσεις από τον «Χιονάνθρωπο» του Jo Nesbo, αν και η βασική διαφορά τους είναι πως στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει έντονο το μεταφυσικό στοιχείο. Είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με τη συγγραφέα και με εντυπωσίασε που διατήρησε το μυστήριο σε όλη την έκταση του μυθιστορήματος. Το μόνο αρνητικό είναι πως δεν μου άρεσε ο τρόπος που έγινε η αποκάλυψη για τους αγνοούμενους στο τέλος, με εντυπωσίασε η εξήγηση αλλά θα μπορούσε να γίνει με περισσότερη αγωνία. Είχαμε κάποιες θεωρίες με τον συγγραφέα Χρήστο Μπακοστέργιο που κάναμε συνανάγνωση αλλά εν τέλει μας άφησε εμβρόντητους. Εν κατακλείδι, η Ισλανδή συγγραφέ��ς κατάφερε να συνδυάσει τις αρετές ενός αστυνομικού μυθιστορήματος και την αγωνία ενός μεταφυσικού θρίλερ, καθιστώντας το ιδανικό ανάγνωσμα για τις χειμωνιάτικες βραδιές.
«Θέλεις να μάθεις για τη ζωή των γονιών σου στο Χεπν; Έτσι γίνεται πάντα. Όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο νοιαζόμαστε για τις ρίζες μας. Συχνά όμως , όταν αρχίζουμε να νοιαζόμαστε, είναι πια πολύ αργά. Και ξέρεις γιατί; Γιατί κανείς δεν έχει μείνει πια ζωντανός, για να τον ρωτήσουμε».
January 23, 2024
Prima întâlnire cu Yrsa Sigurdardottir s-a dovedit a fi una pe cinste și m-a făcut să-mi doresc să îi citesc și celelalte cărți (trebuie să recunosc că am plasat o comandă care conținea câteva titluri de-ale ei încă dinainte să mă declar cucerită de romanul acesta; știam eu că e ce trebuie!). Dacă vă doriți un thriller care abundă de acțiune, să știți că nu este pentru voi. Dar dacă vă doriți un roman nordic noir plin de mister și de suspans, de scene tulburătoare și înfricoșătoare, de atmosferă macabră, de traume și de tente psihologice, de spirite care bântuie pe pământul înghețat în căutarea dreptății, atunci trebuie să puneți mâna pe "Prada". Aveți grijă numai că s-ar putea ca prada să deveniți chiar voi înșivă!
Povestea urmărește 3 fire narative între care se fac salturi și care se întrepătrund, la final ajungând să se contopească, dezvăluind astfel și legătura dintre personaje. În primul plan, avem 2 cupluri din Reykjavík care se aventurează într-o zonă pustie și periculoasă a insulei, sub îndrumarea unui așa-zis cercetător în glaciologie. Neechipați corespunzător și nepregătiți fizic și psihic pentru condițiile meteo vitrege, aceștia sunt dați dispăruți. Aici urmează cel de-al doilea plan, format din echipa de căutare, care se axează pe povestea Johannei, o fostă atletă de performanță care a fost accidentată în tinerețe și care acum este soția polițistului care se ocupă de cazul de dispariție. Cel de-al treilea plan ni-l prezintă pe Hjorvar, care lucrează la o stație radar din apropiere de Hofn, orașul său natal, la această stație întâmplându-se lucruri stranii.
Am avut un sentiment de teamă și de neliniște pe tot parcursul cărții, dar cel mai tare m-am speriat atunci când citeam și a început să-mi pâlpâie becul de la lampă. Apoi, puțin mai târziu, una dintre pisicile mele s-a urcat pe pervaz să se uite pe geam și s-a speriat de ceva ce a văzut afară. De ce vă zic asta? Pentru că și în carte avem o pisică, iar aceasta simțea spiritul care bântuia la stația radar... Și pisica din carte la fel s-a speriat de ceva ce a văzut la geam. Asta da sperietură. Pentru mine! 🤣
Abia aștept să citesc următoarea carte semnată de Yrsa Sigurdardottir. 👀
Povestea urmărește 3 fire narative între care se fac salturi și care se întrepătrund, la final ajungând să se contopească, dezvăluind astfel și legătura dintre personaje. În primul plan, avem 2 cupluri din Reykjavík care se aventurează într-o zonă pustie și periculoasă a insulei, sub îndrumarea unui așa-zis cercetător în glaciologie. Neechipați corespunzător și nepregătiți fizic și psihic pentru condițiile meteo vitrege, aceștia sunt dați dispăruți. Aici urmează cel de-al doilea plan, format din echipa de căutare, care se axează pe povestea Johannei, o fostă atletă de performanță care a fost accidentată în tinerețe și care acum este soția polițistului care se ocupă de cazul de dispariție. Cel de-al treilea plan ni-l prezintă pe Hjorvar, care lucrează la o stație radar din apropiere de Hofn, orașul său natal, la această stație întâmplându-se lucruri stranii.
Am avut un sentiment de teamă și de neliniște pe tot parcursul cărții, dar cel mai tare m-am speriat atunci când citeam și a început să-mi pâlpâie becul de la lampă. Apoi, puțin mai târziu, una dintre pisicile mele s-a urcat pe pervaz să se uite pe geam și s-a speriat de ceva ce a văzut afară. De ce vă zic asta? Pentru că și în carte avem o pisică, iar aceasta simțea spiritul care bântuia la stația radar... Și pisica din carte la fel s-a speriat de ceva ce a văzut la geam. Asta da sperietură. Pentru mine! 🤣
Abia aștept să citesc următoarea carte semnată de Yrsa Sigurdardottir. 👀
October 28, 2023
4.5. Inače slabo čitam trilere, ali ovaj je odličan. Korice fenomenalne.
February 7, 2023
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Ποιος πάει εκδρομή στον πιο μεγάλο και γνωστό Ισλανδικό παγετώνα χειμωνιάτικα; Προφανώς, αυτοί που τώρα αγνοούνται και τους αναζητούν τα σωστικά συνεργεία!
Σε μια απλή συγκέντρωση σε ένα σπίτι, ένας γεωεπιστήμονας, ο Χόικουρ, μιλάει στους υπόλοιπους καλεσμένους, για την επόμενη εξόρμησή του. Σκοπός του είναι να κάνει κάποιες μετρήσεις στον πιο διάσημο παγετώνα της χώρας. Δύο από τα ζευγάρια που συμμετέχουν στη συζήτηση ενθουσιάζονται από την προοπτική μιας τέτοιας εκδρομής. Όσο κι αν ο Χόικουρ προσπαθεί να τους πείσει για τη δυσκολία του εγχειρήματος, εκείνοι είναι ανένδοτοι. Δεν είναι το ίδιο να λες ότι έχεις πάει εκδρομή στον παγετώνα χειμωνιάτικα με το να πεις απλά ότι πήγες για κυνήγι! Έτσι ο Τσόρβι και η Ντρεφν, ο Μπγιόλβουρ και η Άγκνες εξοπλίζονται με τα απαραίτητα από τη λίστα που τους έχει δώσει ο Χόικουρ και όλοι μαζί ανεβαίνουν στο βουνό. Η πεζοπορία ξεκινάει και το χιόνι και το κρύο δυσκολεύουν τους εκδρομείς που όμως δεν το βάζουν κάτω. Κάποια στιγμή θα βρεθούν σε μια καλύβα, ένα καταφύγιο που χρησιμοποιείται από όσους τύχει να βρεθούν σε αυτά τα μέρη. Εκεί η Ντρεφν έχει μια περίεργη αίσθηση που δεν την αφήνει σε ησυχία. Φταίνε κι αυτά τα γυναικεία ρούχα που βρήκαν στην καλύβα. Εκείνο το πανωφόρι που φαίνεται να έχει αφεθεί πρόσφατα. Η Ντρεφν έχει την αίσθηση ότι έξω από την πόρτα της καλύβας υπάρχει μια γυναίκα που κρυώνει και ζητάει να την αφήσουν να μπει, όμως είναι μάλλον η μόνη που ακούει τη γυναίκα.
Μια εβδομάδα μετά, δύο διασώστες, η Γιοχάνα και ο Θόριρ, θα βρεθούν σε εκείνα τα μέρη ψάχνοντας μια παρέα τεσσάρων πεζοπόρων. Κοντά σε μια από τις καλύβες θα ανακαλύψουν το νεκρό σώμα μιας γυναίκας και σύντομα οι έρευνες θα ενισχυθούν και από άλλες ομάδες αλλά και από την αστυνομία και θα επεκταθούν στην περιοχή, Κανείς δεν ξέρει τι έκαναν οι πεζοπόροι τέτοια εποχή σε αυτά τα επικίνδυνα μέρη, όμως δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την αναζήτηση.
Παράλληλα με όλα αυτά, στο σταθμό ραντάρ του Στόκσνες που υπάρχει όχι πολύ μακριά από εκεί, ο ένας από τους δύο εργαζόμενους, ο Γιόρβαρ, αρχίζει να έχει μια κάπως ιδιαίτερη εμπειρία. Το θυροτηλέφωνο του σταθμού χτυπάει ακόμα κι αν δε βλέπει κανέναν στην είσοδο, πράγμα που δε βγάζει νόημα, μιας και η γραμμή είναι αποσυνδεδεμένη από χρόνια. Δεν είναι και πολύ ενθαρρυντικό σημάδι αυτό για τον Γιόρβαρ, δεδομένου ότι ο προκάτοχός του έβαλε τέλος στη ζωή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με τους εξαφανισμένους πεζοπόρους;
Στην αρχή δεν είναι ξεκάθαρο, όμως όσο σιγά σιγά ξεδιαλύνεται το κουβάρι, βλέπουμε όλα τα κομμάτια του παζλ να μπαίνουν στη σειρά και να σχηματίζουν μια πιο μεγάλη εικόνα. Μια εικόνα που φυσικά δεν ξεκαθαρίζει παρά στις τελευταίες σελίδες, όπου όλα έχουν την εξήγησή τους. Ή σχεδόν όλα!
Φυσικά, και σε αυτό το βιβλίο δε θα μπορούσε να λείπει το μεταφυσικό στοιχείο. Είναι αυτό που παίζει και έναν από τους πιο σημαντικούς ρόλους στην ιστορία και που ενώνει τις τρεις (;) ιστορίες μεταξύ τους. Αν σας αρέσει αυτό το κομμάτι του μεταφυσικού, τότε αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Ακόμα κι αν δεν τρελαίνεστε όμως με το μεταφυσικό, δώστε του μια ευκαιρία, μιας και η Ισλανδή συγγραφέας έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να το ενσωματώνει στις ιστορίες της, χωρίς να ξενίζει!
Ποιος πάει εκδρομή στον πιο μεγάλο και γνωστό Ισλανδικό παγετώνα χειμωνιάτικα; Προφανώς, αυτοί που τώρα αγνοούνται και τους αναζητούν τα σωστικά συνεργεία!
Σε μια απλή συγκέντρωση σε ένα σπίτι, ένας γεωεπιστήμονας, ο Χόικουρ, μιλάει στους υπόλοιπους καλεσμένους, για την επόμενη εξόρμησή του. Σκοπός του είναι να κάνει κάποιες μετρήσεις στον πιο διάσημο παγετώνα της χώρας. Δύο από τα ζευγάρια που συμμετέχουν στη συζήτηση ενθουσιάζονται από την προοπτική μιας τέτοιας εκδρομής. Όσο κι αν ο Χόικουρ προσπαθεί να τους πείσει για τη δυσκολία του εγχειρήματος, εκείνοι είναι ανένδοτοι. Δεν είναι το ίδιο να λες ότι έχεις πάει εκδρομή στον παγετώνα χειμωνιάτικα με το να πεις απλά ότι πήγες για κυνήγι! Έτσι ο Τσόρβι και η Ντρεφν, ο Μπγιόλβουρ και η Άγκνες εξοπλίζονται με τα απαραίτητα από τη λίστα που τους έχει δώσει ο Χόικουρ και όλοι μαζί ανεβαίνουν στο βουνό. Η πεζοπορία ξεκινάει και το χιόνι και το κρύο δυσκολεύουν τους εκδρομείς που όμως δεν το βάζουν κάτω. Κάποια στιγμή θα βρεθούν σε μια καλύβα, ένα καταφύγιο που χρησιμοποιείται από όσους τύχει να βρεθούν σε αυτά τα μέρη. Εκεί η Ντρεφν έχει μια περίεργη αίσθηση που δεν την αφήνει σε ησυχία. Φταίνε κι αυτά τα γυναικεία ρούχα που βρήκαν στην καλύβα. Εκείνο το πανωφόρι που φαίνεται να έχει αφεθεί πρόσφατα. Η Ντρεφν έχει την αίσθηση ότι έξω από την πόρτα της καλύβας υπάρχει μια γυναίκα που κρυώνει και ζητάει να την αφήσουν να μπει, όμως είναι μάλλον η μόνη που ακούει τη γυναίκα.
Μια εβδομάδα μετά, δύο διασώστες, η Γιοχάνα και ο Θόριρ, θα βρεθούν σε εκείνα τα μέρη ψάχνοντας μια παρέα τεσσάρων πεζοπόρων. Κοντά σε μια από τις καλύβες θα ανακαλύψουν το νεκρό σώμα μιας γυναίκας και σύντομα οι έρευνες θα ενισχυθούν και από άλλες ομάδες αλλά και από την αστυνομία και θα επεκταθούν στην περιοχή, Κανείς δεν ξέρει τι έκαναν οι πεζοπόροι τέτοια εποχή σε αυτά τα επικίνδυνα μέρη, όμως δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την αναζήτηση.
Παράλληλα με όλα αυτά, στο σταθμό ραντάρ του Στόκσνες που υπάρχει όχι πολύ μακριά από εκεί, ο ένας από τους δύο εργαζόμενους, ο Γιόρβαρ, αρχίζει να έχει μια κάπως ιδιαίτερη εμπειρία. Το θυροτηλέφωνο του σταθμού χτυπάει ακόμα κι αν δε βλέπει κανέναν στην είσοδο, πράγμα που δε βγάζει νόημα, μιας και η γραμμή είναι αποσυνδεδεμένη από χρόνια. Δεν είναι και πολύ ενθαρρυντικό σημάδι αυτό για τον Γιόρβαρ, δεδομένου ότι ο προκάτοχός του έβαλε τέλος στη ζωή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με τους εξαφανισμένους πεζοπόρους;
Στην αρχή δεν είναι ξεκάθαρο, όμως όσο σιγά σιγά ξεδιαλύνεται το κουβάρι, βλέπουμε όλα τα κομμάτια του παζλ να μπαίνουν στη σειρά και να σχηματίζουν μια πιο μεγάλη εικόνα. Μια εικόνα που φυσικά δεν ξεκαθαρίζει παρά στις τελευταίες σελίδες, όπου όλα έχουν την εξήγησή τους. Ή σχεδόν όλα!
Φυσικά, και σε αυτό το βιβλίο δε θα μπορούσε να λείπει το μεταφυσικό στοιχείο. Είναι αυτό που παίζει και έναν από τους πιο σημαντικούς ρόλους στην ιστορία και που ενώνει τις τρεις (;) ιστορίες μεταξύ τους. Αν σας αρέσει αυτό το κομμάτι του μεταφυσικού, τότε αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Ακόμα κι αν δεν τρελαίνεστε όμως με το μεταφυσικό, δώστε του μια ευκαιρία, μιας και η Ισλανδή συγγραφέας έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να το ενσωματώνει στις ιστορίες της, χωρίς να ξενίζει!
October 3, 2024
A tako je lepo išlo do samog kraja i razjašnjenja koje mi je pokvarilo utisak o romanu... Šteta... Ovo mi je prvi put da čitam izdanje ovog izdavača, zadovoljan sam i prevodom i opremom. Kupio sam od njih još nekoliko njihovih nordic noir izdanja, pa ćemo videti dalje...
August 7, 2023
Δεν περίμενα την εξέλιξη που είχε στο τέλος. Από την μέση και κάτω σε κρατούσε σε αγωνία.
4.5/5
4.5/5
December 7, 2023
Prezime autorke romana Plen je super primer za brzalicu. Istražujući kako se originalno čita ovo ime, a potom i šta znači naučio sam i o načinu kako se na Islandu dobija ime i šta ono znači. Hvala Irsi na tome. No, da se vratim na temu – hvala Irsi i na svim jezama koje su mi podilazile pod kožu prethodnih dana.
Roman Plen možda na prvi pogled nema korice koje su efektne u smislu jarkih boja koje će odmah privući čitaoca, poput, npr. Dokazovih romana Non-Ui ili Leto kad je mama imala zelene oči. Sam dizajn jeste dobar, ali možda neće biti toliko upadljiv na prvu poput korice za spomenute dve knjige. I usudio bih se da kažem da je ovde slučaj Što u izlogu, to i u radnji. A pod tim mislim da ovo nije roman koji će vas odmah osvojiti, koji će vas na prvim stranicama kupiti i uzeti pod svoje. Njegova lepota se krije ispod, posle mnogo pročitanih strana.
Irsa je majstor svog zanata, to je potvrđeno. U prethodna dva romana koja sam čitao od nje znam da mi se krv ledila u žilama od zločina koje je smislila i opisala. Ovog puta sami zločini kao takvi nisu u centru pažnje, ali krv će lediti u žilama. Pogodilo se da roman čitam baš dok su i kod nas niske temperature i ne usuđujem se da zamislim atmosferu koja je okruživala glavne likove ovog romana. Verujem da je u njihovim uslovima bio još veći minus, da su vremenske neprilike bile daleko gore. Ali sama temperatura kod nas dok čitam ovaj roman mi je mnogo pomogla da bolje osetim sam roman.
Radnja se prati kroz tri priče, jedna se dešava sedam dana ranije kada grupa turista dolazi u zabačeni deo Islanda. Drugi i treći tok je iz sadašnjosti, jedan iz ugla devojke koja učestvuje u potrazi za spomenutim turistima kao deo spasilačke ekipe volontera, a drugi iz ugla radnika radarske stanice. I ne da se sve ti priče stapaju u jednu i daju ceo smisao, nego se jezivo stapaju u jednu celinu. I verujte, do poslednjeg poglavlja nećete znati šta vas je snašlo. Taman kad budete pomislili da je to, da ste razumeli sve, uslediće poslednji šok.
Ledeno jeziva priča kakvu odavno nisam čitao. Irsa fantastično opisuje atmosferu koja okružuje aktere, ali i samu radnju. Generalno, nema puno dešavanja i akcije, ali ta napetost i tenzija koju ona stvara i polako podiže je stravična. I Irsa je uspela da to bude maestralno. Plen ostavlja bez daha, bez obzira što se sama radnja odvija sporije od mnogih drugih trilera.
Ovo je psihološki triler u kom je akcenat na toj tenziji i napetosti. Nešto nije u redu i mnogi se hvataju u čudnim situacijama koje pokušavaju sebi da objasne. Deluje kao da postoji neka viša sila koja utiče na ljude. Ili su neki ljudi postali nevidljivi? Ili, ipak, na Islandu postoje duhovi? Ili je možda neko samo skrenuo s uma? Sve će vam ovo prolaziti kroz glavu, a Irsa je do samog kraja romana uspela da me ubedi da poverujem u neke stvari u koje nisam verovao.
I sama činjenica da ovo nije klasičan triler, već je akcenat na psihološkom stanju glavnih likova može zasmetati čitaocima. Radnja se odvija sporo. Čak sam i ja na momente pomislio da postoje delovi koji su tu bespotrebno i bez kojih se može. Kao da je autorka ubacivala neke dodatne samo da bi imala veći broj strana. Ipak, na kraju mi se čini da se sve to složilo u jednu dobru celinu i da više nekih sitnica koje je provlačila su na kraju došle na svoje mesto i imale smisla. Drugim rečima – pažljivo čitajte Plen.
★ Za izdvojene citate i više detalja posetite blog Petrov svet
★ Možete me pratiti i na Instagram stranici
Roman Plen možda na prvi pogled nema korice koje su efektne u smislu jarkih boja koje će odmah privući čitaoca, poput, npr. Dokazovih romana Non-Ui ili Leto kad je mama imala zelene oči. Sam dizajn jeste dobar, ali možda neće biti toliko upadljiv na prvu poput korice za spomenute dve knjige. I usudio bih se da kažem da je ovde slučaj Što u izlogu, to i u radnji. A pod tim mislim da ovo nije roman koji će vas odmah osvojiti, koji će vas na prvim stranicama kupiti i uzeti pod svoje. Njegova lepota se krije ispod, posle mnogo pročitanih strana.
Irsa je majstor svog zanata, to je potvrđeno. U prethodna dva romana koja sam čitao od nje znam da mi se krv ledila u žilama od zločina koje je smislila i opisala. Ovog puta sami zločini kao takvi nisu u centru pažnje, ali krv će lediti u žilama. Pogodilo se da roman čitam baš dok su i kod nas niske temperature i ne usuđujem se da zamislim atmosferu koja je okruživala glavne likove ovog romana. Verujem da je u njihovim uslovima bio još veći minus, da su vremenske neprilike bile daleko gore. Ali sama temperatura kod nas dok čitam ovaj roman mi je mnogo pomogla da bolje osetim sam roman.
Radnja se prati kroz tri priče, jedna se dešava sedam dana ranije kada grupa turista dolazi u zabačeni deo Islanda. Drugi i treći tok je iz sadašnjosti, jedan iz ugla devojke koja učestvuje u potrazi za spomenutim turistima kao deo spasilačke ekipe volontera, a drugi iz ugla radnika radarske stanice. I ne da se sve ti priče stapaju u jednu i daju ceo smisao, nego se jezivo stapaju u jednu celinu. I verujte, do poslednjeg poglavlja nećete znati šta vas je snašlo. Taman kad budete pomislili da je to, da ste razumeli sve, uslediće poslednji šok.
Ledeno jeziva priča kakvu odavno nisam čitao. Irsa fantastično opisuje atmosferu koja okružuje aktere, ali i samu radnju. Generalno, nema puno dešavanja i akcije, ali ta napetost i tenzija koju ona stvara i polako podiže je stravična. I Irsa je uspela da to bude maestralno. Plen ostavlja bez daha, bez obzira što se sama radnja odvija sporije od mnogih drugih trilera.
Ovo je psihološki triler u kom je akcenat na toj tenziji i napetosti. Nešto nije u redu i mnogi se hvataju u čudnim situacijama koje pokušavaju sebi da objasne. Deluje kao da postoji neka viša sila koja utiče na ljude. Ili su neki ljudi postali nevidljivi? Ili, ipak, na Islandu postoje duhovi? Ili je možda neko samo skrenuo s uma? Sve će vam ovo prolaziti kroz glavu, a Irsa je do samog kraja romana uspela da me ubedi da poverujem u neke stvari u koje nisam verovao.
I sama činjenica da ovo nije klasičan triler, već je akcenat na psihološkom stanju glavnih likova može zasmetati čitaocima. Radnja se odvija sporo. Čak sam i ja na momente pomislio da postoje delovi koji su tu bespotrebno i bez kojih se može. Kao da je autorka ubacivala neke dodatne samo da bi imala veći broj strana. Ipak, na kraju mi se čini da se sve to složilo u jednu dobru celinu i da više nekih sitnica koje je provlačila su na kraju došle na svoje mesto i imale smisla. Drugim rečima – pažljivo čitajte Plen.
★ Za izdvojene citate i više detalja posetite blog Petrov svet
★ Možete me pratiti i na Instagram stranici
October 8, 2024
Ο Οκτώβρης είναι σίγουρα ένας καλός μήνας για να διαβάσεις ένα θρίλερ παραπάνω, ειδικά αν περιλαμβάνει ασύλληπτα παγωμένα τοπία, μυστηριώδεις φόνους και μια αύρα υπερφυσικού. Τι κι αν σκάμε λόγω κλιματικής αλλαγής; Λεπτομέρειες. Ειλικρινά προσποιούμαι πως έχουμε αληθινό φθινόπωρο για να παραμένω λειτουργική. Η Yrsa σίγουρα βοήθησε.
Κάπου στην πάραπολύ παγωμένη (αλλά πάραπολύ όμορφη) Ισλανδία, μια ομάδα διάσωσης έχει αναλάβει να ερευνήσει τη μυστηριώδη εξαφάνιση δύο ζευγαριών από το Reykjavik. Τέσσερα άτομα, ίσως και ��έντε, οι έρευνες θα δείξουν, μέχρι στιγμής τα μόνο ευρήματα είναι σκόρπια ρούχα στη μέση του πουθενά και μια λίμνη αίματος στο αφράτο χιόνι. Η Γιοχάνα, μέλος της διασωστικής ομάδας, θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο όσο ακατόρθωτο κι αν φαίνεται, η χιονοθύελλα καμουφλάρει τα χνάρια όσων επιδιώκουν να περάσουν απαρατήρητοι, όχι όμως για πολύ.
Την ίδια στιγμή, ο Γιόρβαρ, υπάλληλος σε έναν απομονωμένο σταθμό ραντάρ λίγο πιο μακριά, αρχίζει να νιώθει πως χάνει το μυαλό του. Θαμμένα οικογενειακά μυστικά, περίεργα τηλεφωνήματα και ανατριχιαστικές ��ωνές από το θυροτηλέφωνο της πύλης του σταθμού - μα.. ψυχή δεν υπάρχει, σκιές που ξεπροβάλλουν στις οθόνες εντοπισμού, συνθέτουν το τέλειο στοιχειωμένο σκηνικό στις παρυφές μιας πλαγιάς, όπου λέγεται πως άνθρωποι έχουν χαθεί γλιστρώντας από τα βράχια μέσα στη δίνη της θαλάσσιας ρουφήχτρας. Η άγρια ομορφιά της φύσης στέκει απρόβλεπτη κι απειλητική σε όποιον παραβλέψει τα σημάδια.
Η παρέα των πεζοπόρων βρίσκεται ακριβώς στο επίκεντρο των σφοδρών καιρικών φαινομένων και δε θα αργήσουμε να μάθουμε όλα όσα τους συνέβησαν ακολουθώντας τους στο ταξίδι αυτό, αλλά και με ποιο τρόπο συνδέονται όλα τα πρόσωπα που μας αφηγούνται τις δικές τους ιστορίες, ή αυτές που προσπαθούν να φέρουν στο φως.
Με ανεπιτήδευτη ευκολία, η συγγραφέας χτίζει ένα Σκανδιναβικό θρίλερ που στέκεται στο πιο απόκοσμο χιονισμένο τοπίο και ίσως κρύβει περισσότερα απ’ όσα αφήνει να εννοηθούν. Δε βαρέθηκα στιγμή, τα plot twists έρχονται το ένα μετά το άλλο και οι εικόνες που φτιάχνει η Yrsa με τα λόγια της είναι τόσο κινηματογραφικές και έντονες, που θα είναι κρίμα να μη μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Δηλώνω με-γά-λη fan!
Κάπου στην πάραπολύ παγωμένη (αλλά πάραπολύ όμορφη) Ισλανδία, μια ομάδα διάσωσης έχει αναλάβει να ερευνήσει τη μυστηριώδη εξαφάνιση δύο ζευγαριών από το Reykjavik. Τέσσερα άτομα, ίσως και ��έντε, οι έρευνες θα δείξουν, μέχρι στιγμής τα μόνο ευρήματα είναι σκόρπια ρούχα στη μέση του πουθενά και μια λίμνη αίματος στο αφράτο χιόνι. Η Γιοχάνα, μέλος της διασωστικής ομάδας, θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο όσο ακατόρθωτο κι αν φαίνεται, η χιονοθύελλα καμουφλάρει τα χνάρια όσων επιδιώκουν να περάσουν απαρατήρητοι, όχι όμως για πολύ.
Την ίδια στιγμή, ο Γιόρβαρ, υπάλληλος σε έναν απομονωμένο σταθμό ραντάρ λίγο πιο μακριά, αρχίζει να νιώθει πως χάνει το μυαλό του. Θαμμένα οικογενειακά μυστικά, περίεργα τηλεφωνήματα και ανατριχιαστικές ��ωνές από το θυροτηλέφωνο της πύλης του σταθμού - μα.. ψυχή δεν υπάρχει, σκιές που ξεπροβάλλουν στις οθόνες εντοπισμού, συνθέτουν το τέλειο στοιχειωμένο σκηνικό στις παρυφές μιας πλαγιάς, όπου λέγεται πως άνθρωποι έχουν χαθεί γλιστρώντας από τα βράχια μέσα στη δίνη της θαλάσσιας ρουφήχτρας. Η άγρια ομορφιά της φύσης στέκει απρόβλεπτη κι απειλητική σε όποιον παραβλέψει τα σημάδια.
Η παρέα των πεζοπόρων βρίσκεται ακριβώς στο επίκεντρο των σφοδρών καιρικών φαινομένων και δε θα αργήσουμε να μάθουμε όλα όσα τους συνέβησαν ακολουθώντας τους στο ταξίδι αυτό, αλλά και με ποιο τρόπο συνδέονται όλα τα πρόσωπα που μας αφηγούνται τις δικές τους ιστορίες, ή αυτές που προσπαθούν να φέρουν στο φως.
Με ανεπιτήδευτη ευκολία, η συγγραφέας χτίζει ένα Σκανδιναβικό θρίλερ που στέκεται στο πιο απόκοσμο χιονισμένο τοπίο και ίσως κρύβει περισσότερα απ’ όσα αφήνει να εννοηθούν. Δε βαρέθηκα στιγμή, τα plot twists έρχονται το ένα μετά το άλλο και οι εικόνες που φτιάχνει η Yrsa με τα λόγια της είναι τόσο κινηματογραφικές και έντονες, που θα είναι κρίμα να μη μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Δηλώνω με-γά-λη fan!
October 17, 2022
Διαβάστε το review στο site μας:
https://www.culture21century.gr/2022/...
Την Yrsa Sigurdardottir τη γνωρίσαμε το 2018, όταν οι εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφόρησαν στη χώρα μας το πρώτο βιβλίο της σειράς της "Children's play" και λίγο αργότερα το δεύτερο βιβλίο αυτής με τίτλο "Το μήνυμα". Ακολούθησαν το "Λύτρωση" το 2019 και το "Τόπος εκτέλεσης" δύο χρόνια αργότερα. Από την πρώτη της κιόλας εμφάνιση, όλοι οι fans της crime σκανδιναβικής λογοτεχνίας, την αγαπήσαμε, όχι μόνο για το ξεχωριστό της στυλ και τη μοναδική της ταυτότητα, αλλά γιατί δεν διστάζει να καταπιαστεί με δύσκολα, ακόμα κι "επικίνδυνα" θέματα, μπήγοντας το μαχαίρι στο κόκαλο, φτάνοντας πολλές φορές στο σημείο να γίνει αρκούντως περιγραφική, κάτι που θα μπορούσε ν' αποδειχθεί μοιραίο, αφού δεν έχουν όλα τα στομάχια τις ίδιες αντοχές. Κι όμως, παρά την βιαιότητα των γραφόμενών της, η Sigurdardottir αποτελεί μια απ' τις πιο ενδιαφέρουσες crime φωνές εκεί έξω, προσφέροντάς μας κάθε φορά συναρπαστικές ιστορίες που μας παίρνουν μαζί τους.
Αυτή τη φορά, οι εκδόσεις Μεταίχμιο δεν μας φέρνουν ένα ακόμα βιβλίο της προαναφερόμενης σειράς -υπάρχουν ακόμα δύο τίτλοι σε εκκρεμότητα-, αλλά ένα αυτόνομο μυθιστόρημα της συγγραφέως -με πολλούς εκεί έξω να ισχυρίζονται πως τα βιβλία της αυτά, που δεν αποτελούν μέρος κάποιας σειράς, είναι και τα πιο δυνατά της. Πράγματι, θα μπορούσα να πω πως η άποψη αυτή έχει τις ρίζες της στην πραγματικότητα, αφού το "Η λεία" δεν είναι απλά ένα καλό βιβλίο, αλλά ένα εντυπωσιακά καλό βιβλίο, που παρά την περιπλοκότητα της πλοκής του καταφέρνει να διατηρεί τον ρυθμό της αφήγησης καθ' όλη την διάρκεια αυτής, δένοντας μεταξύ τους γεγονότα, περιστατικά και στοιχεία με τρόπο μαεστρικό κι ευφυή συνάμα. Παράλληλα, πρόκειται για μια ιστορία που δεν θα χαρακτήριζε κανείς ως ένα ακόμα αστυνομικό θρίλερ, αλλά ως ένα θρίλερ που σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του τρόμου, κάτι που προσωπικά εντάσσω στα πολύ θετικά χαρακτηριστικά του.
Το βιβλίο είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο, κι επί της ουσίας παρακολουθούμε πολλές μικρές ιστορίες, με κάποιες απ' αυτές να έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν και κάποιες άλλες στο παρόν, να εξελίσσονται παράλληλα, όσον αφορά την αφήγησή τους, μέχρι που φτάνουν στο κομβικό εκείνο σημείο που ανταμώνουν προκειμένου ν' αρχίσουν τα κομμάτια του παζλ να μπαίνουν στη θέση τους και όλα να δένουν μεταξύ τους, έτσι ώστε να οδηγηθούμε πολύ οργανικά στις απαντήσεις των ερωτημάτων μας, αλλά και στο να κατανοήσουμε τα "πώς" και τα "γιατί" που γεννήθηκαν μέσα μας καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της ανατριχιαστικής διαδρομής. Και μέσα απ' αυτές τις ιστορίες μάς συστήνει εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες, βαθιά μυστηριώδεις και με τα δικά τους μυστικά, που σου προκαλούν μια εσωτερική σύγχυση και κορυφώνουν την αγωνία σου. Βέβαια, για να είμαι απόλυτα αντικειμενική και δίκαιη, οφείλω να ομολογήσω πως δεν πήρα στον απόλυτο βαθμό όλες τις απαντήσεις που αναζητούσα, ή για να είμαι πιο ακριβής πως οι απαντήσεις αυτές δεν στηρίζοντας πάνω σε απόλυτα λογικές εξηγήσεις, αλλά μπορώ να συμβιβαστώ με αυτό, ειδικά όταν μια ιστορία μπλέκει στην αφήγησή της το μεταφυσικό και το παραφυσικό στοιχείο. Κι εδώ είναι που φτάνουμε στο "μεγάλο χαρτί" της ιστορίας μας.
Η συγγραφέας, διατηρώντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά με τα οποία μας συστήθηκε και που την έχουν κάνει να ξεχωρίζει, ενέταξε αυτή τη φορά, στην ιστορία της, ένα στοιχείο που δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει σε κάποιο άλλο βιβλίο της, που κάνει ένα μέρος αυτού να φαντάζει αρκετά αλλόκοσμο και που συνάμα το καθιστά ιδιαίτερα τρομακτικό. Γιατί οι άνθρωποι τείνουμε να φοβόμαστε αυτό που γνωρίζουμε πως μας απειλεί και που πιθανότατα να πρέπει ν' αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο, όμως φοβόμαστε ακόμα περισσότερο ό,τι είναι άγνωστο σε εμάς, ό,τι δεν έχει μορφή και σχήμα, αυτό που δεν μπορούμε να δούμε, να αγγίξουμε, να αλληλεπιδράσουμε μαζί του, αλλά που την ίδια στιγμή, με έναν τρόπο σχεδόν μαγικό, εκείνο μπορεί να κάνει μαζί μας όλα αυτά και ακόμα περισσότερο. Κάπως έτσι, η Sigurdardottir καταφέρνει να παίξει με το υποσυνείδητό μας και να φέρει στην επιφάνεια τους πιο εσωτερικούς μας φόβους.
Συνοψίζοντας, το "Η λεία" είναι ένα βιβλίο που αν και διαθέτει πολλά απ' τα στοιχεία που κάνουν τις ιστορίες της Sigurdardottir να ξεχωρίζουν, έχει και κάποια άλλα που το καθιστούν αρκετά διαφορετικό κι έξω από τα συνηθισμένα -κάτι που προσωπικά εκτίμησα ιδιαίτερα, ούσα λάτρης των θρίλερ τρόμου, που στην προκειμένη περίπτωση δούλεψε όχι απλά ικανοποιητικά, αλλά πετυχαίνοντας κάτι πολύ περισσότερο. Μια ιστορία που "παίζει" με τους φόβους μας και που "παντρεύοντας" πολλές διαφορετικές ιστορίες, συστήνοντάς μας πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, άρτια δομημένους και με εξαιρετική σκιαγράφηση αυτών και της εσωτερικότητάς τους, με τον καθένα τους να φέρει μαζί του τα προσωπικά του σκοτάδια, μας "ταξιδεύει" σε ένα ισλανδικό τοπίο που την άγρια ομορφιά του μας κόβει την ανάσα, ενώ νιώθουμε απειλή σε κάθε μας βήμα προς την αλήθεια η οποία, παράλληλα, κάνει το αίμα μας να βράζει. Αναμφίβολα, μια απ' τις καλύτερες στιγμές της Sigurdardottir που δεν πρέπει να χάσετε.
https://www.culture21century.gr/2022/...
Την Yrsa Sigurdardottir τη γνωρίσαμε το 2018, όταν οι εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφόρησαν στη χώρα μας το πρώτο βιβλίο της σειράς της "Children's play" και λίγο αργότερα το δεύτερο βιβλίο αυτής με τίτλο "Το μήνυμα". Ακολούθησαν το "Λύτρωση" το 2019 και το "Τόπος εκτέλεσης" δύο χρόνια αργότερα. Από την πρώτη της κιόλας εμφάνιση, όλοι οι fans της crime σκανδιναβικής λογοτεχνίας, την αγαπήσαμε, όχι μόνο για το ξεχωριστό της στυλ και τη μοναδική της ταυτότητα, αλλά γιατί δεν διστάζει να καταπιαστεί με δύσκολα, ακόμα κι "επικίνδυνα" θέματα, μπήγοντας το μαχαίρι στο κόκαλο, φτάνοντας πολλές φορές στο σημείο να γίνει αρκούντως περιγραφική, κάτι που θα μπορούσε ν' αποδειχθεί μοιραίο, αφού δεν έχουν όλα τα στομάχια τις ίδιες αντοχές. Κι όμως, παρά την βιαιότητα των γραφόμενών της, η Sigurdardottir αποτελεί μια απ' τις πιο ενδιαφέρουσες crime φωνές εκεί έξω, προσφέροντάς μας κάθε φορά συναρπαστικές ιστορίες που μας παίρνουν μαζί τους.
Αυτή τη φορά, οι εκδόσεις Μεταίχμιο δεν μας φέρνουν ένα ακόμα βιβλίο της προαναφερόμενης σειράς -υπάρχουν ακόμα δύο τίτλοι σε εκκρεμότητα-, αλλά ένα αυτόνομο μυθιστόρημα της συγγραφέως -με πολλούς εκεί έξω να ισχυρίζονται πως τα βιβλία της αυτά, που δεν αποτελούν μέρος κάποιας σειράς, είναι και τα πιο δυνατά της. Πράγματι, θα μπορούσα να πω πως η άποψη αυτή έχει τις ρίζες της στην πραγματικότητα, αφού το "Η λεία" δεν είναι απλά ένα καλό βιβλίο, αλλά ένα εντυπωσιακά καλό βιβλίο, που παρά την περιπλοκότητα της πλοκής του καταφέρνει να διατηρεί τον ρυθμό της αφήγησης καθ' όλη την διάρκεια αυτής, δένοντας μεταξύ τους γεγονότα, περιστατικά και στοιχεία με τρόπο μαεστρικό κι ευφυή συνάμα. Παράλληλα, πρόκειται για μια ιστορία που δεν θα χαρακτήριζε κανείς ως ένα ακόμα αστυνομικό θρίλερ, αλλά ως ένα θρίλερ που σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια του τρόμου, κάτι που προσωπικά εντάσσω στα πολύ θετικά χαρακτηριστικά του.
Το βιβλίο είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο, κι επί της ουσίας παρακολουθούμε πολλές μικρές ιστορίες, με κάποιες απ' αυτές να έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν και κάποιες άλλες στο παρόν, να εξελίσσονται παράλληλα, όσον αφορά την αφήγησή τους, μέχρι που φτάνουν στο κομβικό εκείνο σημείο που ανταμώνουν προκειμένου ν' αρχίσουν τα κομμάτια του παζλ να μπαίνουν στη θέση τους και όλα να δένουν μεταξύ τους, έτσι ώστε να οδηγηθούμε πολύ οργανικά στις απαντήσεις των ερωτημάτων μας, αλλά και στο να κατανοήσουμε τα "πώς" και τα "γιατί" που γεννήθηκαν μέσα μας καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της ανατριχιαστικής διαδρομής. Και μέσα απ' αυτές τις ιστορίες μάς συστήνει εξαιρετικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες, βαθιά μυστηριώδεις και με τα δικά τους μυστικά, που σου προκαλούν μια εσωτερική σύγχυση και κορυφώνουν την αγωνία σου. Βέβαια, για να είμαι απόλυτα αντικειμενική και δίκαιη, οφείλω να ομολογήσω πως δεν πήρα στον απόλυτο βαθμό όλες τις απαντήσεις που αναζητούσα, ή για να είμαι πιο ακριβής πως οι απαντήσεις αυτές δεν στηρίζοντας πάνω σε απόλυτα λογικές εξηγήσεις, αλλά μπορώ να συμβιβαστώ με αυτό, ειδικά όταν μια ιστορία μπλέκει στην αφήγησή της το μεταφυσικό και το παραφυσικό στοιχείο. Κι εδώ είναι που φτάνουμε στο "μεγάλο χαρτί" της ιστορίας μας.
Η συγγραφέας, διατηρώντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά με τα οποία μας συστήθηκε και που την έχουν κάνει να ξεχωρίζει, ενέταξε αυτή τη φορά, στην ιστορία της, ένα στοιχείο που δεν θυμάμαι να έχω συναντήσει σε κάποιο άλλο βιβλίο της, που κάνει ένα μέρος αυτού να φαντάζει αρκετά αλλόκοσμο και που συνάμα το καθιστά ιδιαίτερα τρομακτικό. Γιατί οι άνθρωποι τείνουμε να φοβόμαστε αυτό που γνωρίζουμε πως μας απειλεί και που πιθανότατα να πρέπει ν' αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο, όμως φοβόμαστε ακόμα περισσότερο ό,τι είναι άγνωστο σε εμάς, ό,τι δεν έχει μορφή και σχήμα, αυτό που δεν μπορούμε να δούμε, να αγγίξουμε, να αλληλεπιδράσουμε μαζί του, αλλά που την ίδια στιγμή, με έναν τρόπο σχεδόν μαγικό, εκείνο μπορεί να κάνει μαζί μας όλα αυτά και ακόμα περισσότερο. Κάπως έτσι, η Sigurdardottir καταφέρνει να παίξει με το υποσυνείδητό μας και να φέρει στην επιφάνεια τους πιο εσωτερικούς μας φόβους.
Συνοψίζοντας, το "Η λεία" είναι ένα βιβλίο που αν και διαθέτει πολλά απ' τα στοιχεία που κάνουν τις ιστορίες της Sigurdardottir να ξεχωρίζουν, έχει και κάποια άλλα που το καθιστούν αρκετά διαφορετικό κι έξω από τα συνηθισμένα -κάτι που προσωπικά εκτίμησα ιδιαίτερα, ούσα λάτρης των θρίλερ τρόμου, που στην προκειμένη περίπτωση δούλεψε όχι απλά ικανοποιητικά, αλλά πετυχαίνοντας κάτι πολύ περισσότερο. Μια ιστορία που "παίζει" με τους φόβους μας και που "παντρεύοντας" πολλές διαφορετικές ιστορίες, συστήνοντάς μας πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, άρτια δομημένους και με εξαιρετική σκιαγράφηση αυτών και της εσωτερικότητάς τους, με τον καθένα τους να φέρει μαζί του τα προσωπικά του σκοτάδια, μας "ταξιδεύει" σε ένα ισλανδικό τοπίο που την άγρια ομορφιά του μας κόβει την ανάσα, ενώ νιώθουμε απειλή σε κάθε μας βήμα προς την αλήθεια η οποία, παράλληλα, κάνει το αίμα μας να βράζει. Αναμφίβολα, μια απ' τις καλύτερες στιγμές της Sigurdardottir που δεν πρέπει να χάσετε.
Displaying 1 - 30 of 496 reviews