"She's actually a woman. She just presents herself as a male in her profile pic and author notes. ;-) I had to confirm with Japan myself. :-D " - Jennifer LeBlanc, SuBLime editor
Acoso escolar y homofobia en el Japón rural, aderezado con un dibujo que oscila entre la serenidad y el impacto visual. Fantástico, punto. Esta historia no es para nada lo que me esperaba, es infinitamente mejor, y duele.
When I opened this book, I suddenly realized it was by the same mangaka who had created "Boys, be ambitious" - a manga I hadn't liked at all. So even though I had ordered it because it had been praised on tumblr and other places and because it was on a list of the 20 best BL manga of the year I was suddenly doubtful whether I'd like it or not. As you can see from the rating, I did.
However, I am kind of hesitant to call it a BL manga, so very non-BL this is. Yes, it's about gay boys, and yes, there is a bit of romance, but it is more a coming-of-age story and accepting who you are and figuring out your sexuality story than the typical boy-meets-boy-turns-gay-for-boy story. And the central friendship in this story felt more important to story than the romance.
But anyway, what's it about? Three boys growing up in a small rural town. Mishima has long hair and looks feminine and graceful, and as a result is bullied by the other boys, among them Kirino and Yumeno, both part of the soccer club. Mishima secretly puts on his mother's make up sometimes, and has long realized he's gay. One day, he meets Kirino while he's outside wearing lipstick, and it's that lipstick that ends up changing everything. Because Kirino, too, wants to look like a girl sometimes, and so that is the start of their friendship. When Yumeno realizes the two of them have grown closer, he gets angry - because, Kirino suggests, he's really in love with Mishima. But can he really accept that he's fallen in love with a guy?
Even though I hate the weird faces she draws sometimes, overall the art was very good and the panel layout during some scenes was exceptionally well done.
Overall, it's a very serious and moving story that feels really genuine and that definitely deserves the praise it's been getting. It's not perfect - for example I have mixed feelings about the cross-dressing part - but it has a lot of things going for it, like the very different relationship between the three boys and their mothers.
I'm glad I read it despite my initial misgivings, and I highly recommend reading it if you get the chance.
Gracias a una nueva edición de #Masacrítica de Babelio he tenido la oportunidad de disfrutar de este maravilloso manga de la mangaka Saburo Nagai publicado en España por la editorial Tomodoro.
Estos tomos son parte de una bilogía formada por Smells like Green Spirit. Side A y Smells like Green Spirit. Side B y se catalogaría dentro del género shōnen (dirigido al público adolescente) y bajo la temática conocida como yaoi o BL (Boys Love) que narra la historia de una relación entre chicos. Tenemos entre manos una historia enemies to friends.
En la primera entrega se nos cuenta la historia de Futoshi Mishima un chico estudiante de secundaria al que sus compañeros acosan y maltratan por su aspecto. Tiene el pelo muy largo y unos rasgos femeninos y dulces y por ello se burlan y le llaman "maricón".
Uno de esos acosadores es Makoto Kirino que junto a Tarō Yumeno y otros chicos de su clase hacen la vida imposible a Mishima llegando a hacerle cosas horribles. Un día Kirino encontrará un lápiz de labios que Mishima perdió, y a solas en la azotea del instituto decide usarlo y pintarse los labios. En ese momento será descubierto por Mishima que se escondía en la azotea, una vez pasado el primer momento de terror inicial al ser descubierto, Kirino experimenta el alivio de poder mostrarse como es ante otra persona que no lo juzga y lo comprende y poder hablar y compartir sus problemas sin tener que ocultarse.
Mishima es un muchacho que aún no sabe quién es, pero lo que sí tiene claro es que le gustan los chicos y vestirse y maquillarse con la ropa de su madre cuando nadie le ve. Adora a su madre y lo único que quiere es cuidar de ella. Su padre murió cuando era muy pequeño y ella sola lo ha sacado adelante. Lo pasa bastante mal ya que al acoso debe sumar las atenciones indeseadas que recibe debido a su delicada belleza. Me ha sorprendido que Mishima no sienta ni exprese ningún tipo de rencor por sus acosadores y que rápidamente encuentre en Kirino un ser afín al que perdona todo lo pasado y con el que traba una entrañable amistad.
Kirino se abre rápidamente con Mishima, cuando se reúnen en la azotea puede ser quién quiere ser sin tener que esconderse, aunque delante de sus compañeros sigue siendo el mismo, aunque poco a poco comienza a cambiar su forma de tratar a Mishima delante de los demás.
Por último tenemos a Yumeno, un chico que se oculta tras la fachada del matón, y que siempre se burla de Mishima, para ocultar sus verdaderos sentimientos. Aunque tiene un papel más importante en la segunda entrega en la primera sus apariciones son para burlarse y meterse con Mishima.
En la segunda entrega nos reencontramos con los personajes de la primera y empezamos donde lo dejamos en el volumen anterior. Mishima se encuentra en peligro y Kirino y Yumeno corren para intentar salvar a Mishima. En esta entrega los personajes tomarán decisiones difíciles que marcarán el resto de sus vidas.
En la historia el romance queda en segundo plano en favor de mostrarnos la relación entre los personajes, el nacimiento y la evolución de su amistad. Ambos personajes se reconocen en el otro, aunque a Kirino le cuesta más aceptar esa parte que oculta en su interior.
La historia mezcla situaciones cómicas que te sacaran una sonrisa con otros momentos más duros y crueles que te romperán el corazón. Son unos jóvenes que empiezan a descubrir quienes son, de hecho en ningún momento se definen, pues todavía no lo tienen muy claro, más bien están en un momento de descubrimiento de su sexualidad en el que todo son dudas y por el que pasarán por diferentes etapas.
La historia nos muestra diferentes maneras de vivir la sexualidad y la identidad de género. Creo que son unos personajes con los que cualquier persona puede empatizar.
Los volúmenes tienen un tamaño B6, en rústica con sobrecubierta a color, las ilustraciones del manga son completamente en blanco y negro. Viene acompañado por un marcapáginas a juego con Mishima como tema central. Las portadas son las mismas que en la edición original japonesa solamente traducidos los títulos pero respetando las ilustraciones originales. Las ilustraciones son sencillas con fondos bastante limpios sin mucho recargo creando escenas intimistas, pasando a otras cómicas y caricaturistas y cambiando a otras mucho más oscuras y siniestras cuando la historia lo requiere.
Mình vốn không muốn review manga, đúng hơn là không muốn review manga đọc trên web, thấy có lỗi với tác giả quá, tại có mua đâu, đọc chùa không.
Nhưng mà bộ này là ngoại lệ, nó đặc biệt, đặc biệt nhất trong số manga mình từng đọc, nó làm mình muốn review, dù có gắn thẻ yaoi, trong khi đáng ra chỉ nên là shounen-ai thôi chứ, tại có cảnh 18+ đâu, có cảnh suýt thôi mà.
Ấn tượng trước nhất là nét vẽ, sao mà đẹp quá. Nhìn cứ gọi là phê~ luôn. Có khi nhân vật đẹp long lanh, lúc trông bỉ bựa (đúng là từ này, không còn từ nào khác để tả cả), nhưng phần nhiều vẫn là creepy. Cảnh cắt tóc-đánh hội đồng đầu tiên đã khiến mình phải giở lại xem truyện có tag horror không. Và kinh dị nhất là đoạn ông thầy (đã quên tên) bám đuôi Mishima, rất sợ, mình thực sự đã có cảm giác lạnh gáy, rồi sau đấy phải lật nhanh cho qua. Nagai-sensei nên vẽ thể loại horror sẽ hợp hơn đấy.
Nhưng mà nét vẽ không phải là điều đáng chú ý nhất. Đẹp hay độc hay vừa đẹp vừa độc thì còn có nhiều mangaka gây ấn tượng hơn Nagai-sensei nhiều. Cái hay ở truyện này là nội dung. Rất thật, nên rất cảm động và nhân văn.
Ở quê nên cách nhìn và cách nghĩ của con người cũng định kiến, hẹp hòi hơn nhiều. Một người nhìn thấy hai thằng con trai đi với nhau thì sáng hôm sau cả làng biết, rồi chỉ trỏ, rồi bàn tán. Nhưng dù sao thì cả ba bà mẹ trong truyện đều thương con cả. Với cậu Mishima thì chẳng sao, bị đánh hội đồng đấy, bị hàng xóm xì xào đấy, nhưng tính cậu ta tưng tửng, không quan tâm nên chẳng ảnh hưởng nhiều. Lại còn bà mẹ tâm lý nữa nên cũng dễ dàng hơn để vượt qua mấy đợt sóng đàm tiếu của cô bác trong làng.
Nhưng với nhà Kirino thì đúng là thảm. Mẹ khó chấp nhận chuyện con mình là gay nên nói mấy lời không hay lắm, như 'giá mà tao đã không sinh ra mày', kiểu vậy. Thế rồi Kirino bỏ đi, đi Tokyo - nơi người ta thoáng hơn, nơi có nhiều người giống mình hơn và dễ được chấp nhận hơn. Nhưng rồi cuối cùng cậu cũng không đi được, bởi mẹ, người mẹ ốm yếu biết tin cậu bỏ nhà đã ngất rồi khi tỉnh chỉ nói đi nói lại câu : "Kirino, mẹ xin lỗi." Đọc đến đoạn này thấy thương kinh khủng.
Dù sao đến cuối thì Kirino vẫn là người đáng buồn nhất. Cậu lấy vợ, có một đứa con gái đáng yêu, có cuộc sống 'bình thường' như mẹ mong muốn. Nagai-sensei không giải thích tại sao cậu lại lựa chọn như vậy trong khi lúc trước mọi chuyện đã được giải quyết. Nên đọc đến cuối Side B, nhìn Kirino với con gái, trong đầu mình cái câu: "Cậu có hạnh phúc không?" cứ lặp đi lặp lại.
Rồi cả chuyện của ông thầy trong phần Extra nữa, đủ buồn, và đủ ám ảnh. Thế nên đọc xong phần này, ấn tượng của mình với ông thầy không chỉ là đáng sợ mà còn đáng thương, đáng thương hơn cả Kirino.
Nói tóm lại là bộ truyện này thực sự rất đặc biệt, và nó cũng tạo ảnh hưởng cho mình. Đấy là bớt sợ cái tag psychological khi đọc manga, thậm chí còn làm mình hứng thú. Hôm qua mình đã đọc tầm 3, 4 one-short và một bộ đều là psychological cả, ấn tượng chung là ám ảnh, có nhẹ và có nặng.
Nhưng mà Smells like green spirit chắc sẽ làm mình nhớ nhất, và cảm động nhất nữa.
Es un tomo duro. Ojo al contenido, porque hay acoso, homofobia, abuso... Dicho esto...
Me ha gustado mucho. Creo que enfoca bastante bien el tema y se centra en la confusión y la exploración de une misme, en la necesidad de encontrarse, de experimentar, de no saber exactamente en qué punto estás de tu propio desarrollo personal, la necesidad de que nadie interfiera en ella y la de encontrar alguien en quien apoyarte y caminar juntos. Los personajes son carismáticos, humanos y tienen defectos, malos comportamientos y no se los justifica aunque sí se expliquen causas y efectos.
¡Wuola! Esta semana me llego esta bilogia de mangas con temática BL gracias a la Masa Crítica de Babelio y la verdad es que tengo mucho que decir al respecto de este manga. Tanto del primer tomo como del segundo. La historia nos presenta a Mishima, un adolescente gay que le gusta travestirse de mujer por las noches, y a Kirino, otro adolescente gay que hace bullying a Mishima por ser gay. La verdad es que ya de por si la trama me llamaba la atención con la sinopsis, esperando algo más del toque Boy Meets Maria me he topado con un manga un tanto... Peculiar. Es la primera vez que voy a contar spoilers de una trama, pero lo veo necesario para que entendáis mi punto. Lo primero de todo es que el manga te muestra la situación que viven en Japón y sobre todo en pueblos remotos, donde todavía hay mucha homofobia y parece ser que esos temas es tabú en muchos sitios. Después esta el tema del bullying, el cual "salvan" haciendo ver que Kirino solo jode a Mishima por el simple hecho de ser él también gay y no ser capaz de sobrellevarlo como hace Mishima, asi que al final se hacen amigos cuando Kirino es descubierto pintandose los labios. A partir de ahí nace una extraña amistad que, dejando atrás lo del bullying, es bastante sana, sobretodo por parte de Kirino que es quien más cabeza parece tener. Por otro lado tenemos al profesor Yanagida, un pederasta (porque no tiene otro nombre) que se encapricha de Mishima y decide que lo hara suyo por todos los medios. En general esta trama me parece de lo más repulsiva y podrían habersela ahorrado. Por último tenemos a Yumeno, el amigo intimo de Kirino quien también hacía buying a Mishima solo por el simple hecho de que le gustaba y no sabia como gestionarlo (como los niños chicos). En definitiva, este primer tomo son un conglomerado de sucesos extraños y bastante tóxicos, a los cuales el autor comienza a darle justificación, con el fin de que termines amando a los personajes en el segundo tomo. Lo único que saco positivo de este manga son sus ilustraciones, las cuales me parecen preciosas y la relación de Kirino y Mishima, aunque no le encuentro justificación posible al hecho de hacerle bullying
2/5
This entire review has been hidden because of spoilers.
Si pudiera eliminar una parte de este manga sería definitivamente el principio, eso no es amor, todo el resto te entretiene bastante. Siento que el manga da entender que en la vida puedes ser dos cosas, ser quien realmente eres o ser lo que los demas quieren que seas, y esa "moraleja" es perfecta, pero quizas me hacia falta ver que la ultima opcion te hara infeliz y al no exponerlo es como decir que hay dos formas de vivir la vida; siendo feliz o haciendo feliz a los demas y que finalmente esa felicidad te dará feliz pero NO es así.
Sebenernya tadi udah nulis review super panjang lengkap dgn curcol dan link-link terkait, tapi PC restart mendadak sebelum sempat ke-save. Padahal sudah terlintas di benak buat save krn takut PC mati... *jangan pernah meragukan 6th sense lain kali* Jadi, ya sudahlah, ga mau nulis ulang lagi... cape... -___-
The art style took a bit of getting used to for me but once I did, I found myself so immersed in the story! All the BL manga I usually read is the romance kind so it was so refreshing to read a manga just about gay kids and how they grow up, rather than on their relationships. It was kind of sad and bittersweet especially in the end but I'm so glad I read it.
Espectacular. No puedo decir otra cosa salvo que es una obra obligada de leer ya que no es un bl al uso sino un manga donde se muestra la realidad de las personas homosexuales que podemos meterlo dentro del colectivo LGBT+
La historia transcurre en un pueblo perdido de Japón donde Mashima es gay y debe soportar las burlas y malos tratos de sus compañeros por ser "diferente". Aunque el chaval ni lo confirma ni desmiente, su "comportamiento", pelo largo y rasgos afeminados ya lo tienen tachado. Aunque eso, en verdad, es algo que el propio Mashima prefiere conservar ya que le gusta vestirse de chica. Es decir, no puede (no le gusta) seguir las normas de los roles de género que nos imponen.
Por otro lado tenemos a Kirino, uno de los chicos que le molestan y le hace perrerías. Un día, por accidente, Kirino se hace con el pintalabios de la madre de Mishima y es ahí cuando los dos chicos se dan cuenta de que son iguales y se da una bonita relación de amistad.
Porque sí, está historia nos muestra la homofóbia, el miedo, los prejuicios sociales y las dudas de unos jóvenes que están aprendiendo a aceptar su condición sexual e intentando esconderlo para no "herir" a los demás.
Lo que más me ha gustado de este manga es cómo la autora es capaz de mezclar tan bien la crudeza de los temas que trata con la comedia. Eso hace que muchas situaciones horribles (que lo son) puedan leerse de una forma más suavizada, no sé cómo explicarlo.
El caso es que os recomiendo mucho este manga. Sé que nadie se arrepentirá de leerlo.
Okay so….this one is a bit difficult to recommend. Its a very cute and fairly grounded story BUT it does involve attempted rape,and there is some intense homophobia, and forced gay sexual repression. Just wanted to get those things out of the way because a disclaimer about the yikes aspects of this manga I think are important. The main characters are Mishima, Kirino(alludes to being trans possibly), and Yumeno. Mishima is femenine (cross-dresses for kicks when his mom is asleep) and the these dumb lil babies are like, “I’m gay, but he’s gay. I dont wanna be gay. So lets attack him.” And they do. They just bully this poor kid UNTIL Kirino saves him from some creeps, and is caught the next day by Mishima trying on his dropped lipstick(AN INDIRECT CHU!?????). After that, Kirino and Mishima become friends and can be themselves. Kirino apologizes to Mishimo, and eventually Yumeno comes back into the picture to protect Mishima with Kirino. I dont want to give too much away if ur still interested in reading this, so I’ll leave it at that, with a final disclaimer: This is NOT an easy, fluffy read. YES its cute, and YES its hilarious, BUT it is incredibly bittersweet and a little too realistic, especially since all my peeps here are In the LGBT+ community, it might be difficult to read. If you’re in the mood to feel ,this was very well done and I really did enjoy it!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Una preciosa amistad entre dos chicos que se descubren el uno al otro en su sexualidad y empiezan a desahogar sus frustraciones en clave de humor.
La comicidad con la que en este tomo se toman el bullying los protagonistas (incluso el propio acosado) me ha hecho dudar del principio de lo que estaba leyendo, pero la sensibilidad con la que habla de la homosexualidad, del pánico a salir del armario, de la presión social, etc, no se ven aplacados por este humor que se deja ver de vez en cuando.
Mishima es un sol con muuuuuchas narices (ya hay que tenerlas para mirar a tus acosadores a los ojos sin que te tiemble el pulso pese a lo muy asustado que está), y Kirino, aunque empieza siendo uno de los acosadores, no tarda en mostrar un mundo interior que va mucho más allá de la maldad; está en pánico y frustrado, y odia a Mishima porque él se acepta a sí mismo y Kirino no por la presión que su madre ejerce sobre él. Este odio no tarda en verse eclipsado por la empatía que nace entre los dos y una profunda amistad con mucho humor.
Un tomo bastante dulce, de verdad, un dibujo divertido y unos personajes entrañables.
Je ne m’attendais pas à ça. Je pensais que c’était une histoire d’amour basique, mais ça va plus loin que ça. Il y a beaucoup d’amour mais pas dans le sens de romantique il y a aussi beaucoup de haine en fait, c’est une histoire assez triste, j’ai été beaucoup touché par les personnages principaux, mais surtout le personnage principal qui se fait harceler. Enfin bref j’ai beaucoup aimé la l’amitié qui a été créé entre les deux personnages principaux ça leur a pris du temps, mais ils ont fini par créer une atmosphère assez mignonne. J’aimerais bien dire la suite. J’ai mis quatre étoiles. Pourquoi, car l’ambiance ne peut ne plaire à tout le monde elle est assez pesante et assez particulière Mais comme je l’ai dit malgré ça ils ont réussi à créer une histoire très particulière de deux homosexuels qui deviennent amis parce qu’ils sont homosexuels Anyway je ne sais pas si je dois vous recommander ce livre ou pas à vous de le dire et d’en faire votre propre avis.
This entire review has been hidden because of spoilers.
This is my first time reading Nagai-sensei's work. I only found out about this manga because I heard there would be a drama adaptation coming out this September. Out of curiosity, I decided to give it a read.
Honestly, I didn’t have any expectations when I started. I thought it would be like a typical school romance manga—cute, light, and heartwarming. But I was so wrong. One surprising thing is that the story is set in middle school, so the characters are actually really young. Plus, with the way the first volume ends, it’s honestly kind of chilling.
Even though the manga has a bit of a gloomy vibe, it feels weird to say I enjoyed reading it. But, I mean, it is really good, and I’m glad I didn’t miss out on it.
As for the second volume, I think the author’s going to dive deeper into things, so I can’t wait to continue reading it.
Me ha gustado mucho. Sabía que iba a tratar de temas duros y actuales que se encuentran ahora mismo en la sociedad, pero me alegra ver que al menos no se cerró el camino de todo el mundo. Sin embargo, lloro mucho Y bueno, qué más decir... Que me ha gustado mucho y se me rompe el alma :( Me alegro de que poco a poco la sociedad vaya cambiando y que deje a las personas seguir su propio camino y ser felices.
El dibujo también me ha gustado bastante. La "violencia" de algunas escenas fuertes me ha chocado un poco, pero está muy bien.
Ahora que la estoy revisitando, me reafirmo en la buena que es esta mini-serie. El romance (nimio) y otros temas que trata (el bullying) casi que son una excusa para contar lo que se quiere contar, el dilema de tener que elegir entre la propia identidad o todo lo demás, o yo o el mundo, incluida la propia familia, tema que aquí solo se apunta y explota en el segundo tomo. La forma que tiene de contarlo es para hacerle un monumento, por original y por efectiva: maestría. Y la dignidad de Mishima.
La segunda vez que lo leo y solo puedo decir: HERMOSO! Estas son tres historias en una, tres perspectivas y tres decisiones. Si no la han leído, pues haganse un favor al leerla y déjense llevar por la hermosura de estos personajes. Esta historia es más de lo que parece... reirás, te indignarás, te enamorarás, te encolerizará y te hará llorar al sentirte frustrado, porque esta historia es REAL. Spoiler: Vas a llorar.
Me ha gustado mucho este manga porque nos deja ver como la sociedad trata a las personas que son iguales a ellas y como hay mucha gente que por miedo al que diran, no se muestran tal y como son y me ha gustado ver eso reflejo en la vida de chicos de instituto y espero leer pronto su senguda parte.
No tenía en mis planes leerlo, pero teniendo una amiga que te lo recomienda cada vez que puede no puedes negarte jajaja, así que decidí darle una oportunidad porque tampoco era largo y sí, me lo leí en digital y me gustó, bueno no me fascinó pero estuvo bueno para ser la primera vez que leo un manga.
Los temas que se toca aquí son serios pero con aires de comedia, al comienzo tenía mis dudas pero luego pienso, bueno, es como el autor quiere mostrarlo. Expresarlo. Y está bien, pues se entiende, empatizas, te indignas o te emocionas. Todos esos sentimientos incluso cuando hay ratos que uno se ríe. Es como una mezcla perfecta e imperfecta.
Esse primeiro volume tem muitas partes pesadas e tristes, mas também começa a desenvolver uma relação muito interessante entre os personagens e dá para entender muito sobre o que estão passando. Gostei muito das cenas dos personagens se sentindo mais confortáveis um com o outro para ser como são.
Es mucho más cute de lo que esperaba y trata el abuso y las jerarquías de edad y de poder como algo horrible y no como una broma o como algo sexy, no le puedo pedir más a un manga de chicos que se quieren.
También es mucho más queer de lo que esperaba, no solo cisgay. A topísimo.
Một bộ truyện thực sự tuyệt vời. Và mình chính là translator đã dịch nó sang tiếng việt. Phản ứng của tất cả những người đọc nó khiến mình rất hạnh phúc.