Breder Weltmann woont op een groot landgoed in Zuid-Limburg. Hij heeft het vermogen geërfd dat zijn vader en grootvader verdienden met de exploitatie van kolenmijnen en het opkopen van grond. De mijn is al jaren gesloten en Breder leidt een rustig leven: hij beheert het geld en twee keer per week heeft hij een afspraak met de hoteleigenaresse aan de andere kant van het dal. Tot hij op een dag hardhandig wordt geconfronteerd met een openstaande rekening van zijn voorouders. Zijn verleden blijkt zijn grootste vijand.
Charles den Tex behoort wat mij betreft terecht tot de beste Nederlandse thrillerschrijvers. Zijn boeken zijn niet alleen spannend, origineel en actueel. Ook heeft hij een hele fijne schrijfstijl, een ritme dat uitstekend past bij de spannende verhaallijn.
Dat geldt ook voor De erfgenaam, een boek waarin een telg uit een rijke familie centraal staat en vrij onverwacht in een overweldigende gebeurtenis terecht komt en gaandeweg het boek stapje voor stapje de controle weer terugpakt. Gedurende het boek ontvouwt zich een goed uitgedacht en slim geschreven verhaal dat uitnodigt om lang door te lezen. Hoe de geschiedenis zich op het einde lijkt te herhalen is mooi geconstrueerd door de auteur. Wel vond ik het einde wat abrupt en daarmee wat open eindjes hebben, terwijl de rest van het boek wat dat betreft heel sterk is geschreven en uitgewerkt. Maar dit maakt het boek zeker niet minder leesbaar. Kortom: aanrader!
Eindelijk heb ik dan mijn eerste Charles den Tex gelezen.
Het verhaal speelt zich af in Zuid-Limburg. Het leven van Breder Weltmann komt in gevaar nadat zijn huis ontploft en wordt hij geconfronteerd met zijn familieverleden en de geschiedenis van hoe het familiekapitaal is opgebouwd. Tijdens het graven docomenten en archieven komen er dingen aan het licht die niet altijd geheel koosjer zijn. Maar kan je na zoveel generaties je daar op afgerekend worden is de vraag ook al doe je nog zo je best om het in je ogen goed te doen.
Charles den Tex heeft verschillende elementen in zijn boek verwerkt zoals corruptie,belangenverstrengelingen,misdaad en liefde met ook een kleine dosis humor van Jens.
Een boek dat snel en gemakkelijk leest maar daar tegenover staat dat het verhaal langzaam verloopt. De scenes zijn mooi en filmisch geschreven.
Charles den Tex is met dit boek ook genomineerd voor de gouden strop 2013.
Charles Den Tex heeft altijd hoofdpersonen met een bijzonder karakter, zo ook weer in dit boek. In een dorpje in Limburg met een mijnwerkersgeschiedenis ontploft het huis van de hoofdpersoon. Er blijkt een stukje oude geschiedenis op te spelen. Ik werd geboeid tot het eind en heb het boek met plezier gelezen.
Ik vond het heel langdradig en saai geschreven. Ik moest er echt doorheen worstelen. Voor een thriller is het niet spannend en het boek mist een beetje een plot. Het is geen aanrader.
'De erfgenaam' begint taai, komt moeizaam op gang. Later barst het verhaal los, van heel subtiel via filmische beschrijvingen van een ontvoering en een opsluiting naar de slotakkoorden. Gedegen werk van Charles den Tex, mooi geschreven. Goed verhaal, dat gaat over macht, geld, grond, gemeentepolitiek, verleden en heden. Hoofdpersoon Breder Weltmann maakt een enorme ontwikkeling door in zijn persoonlijkheid, van rustige bewaarder van zijn erfgoed verandert hij door omstandigheden in zeer korte tijd in een gedreven, harde zakenman, daarmee in de voetsporen van zijn vader tredend. Het is aan de lezer zelf om te bepalen of deze verandering positief of negatief is, maar zij leidt in elk geval tot het door Breder gewenste resultaat: boven water krijgen wie het op hem gemunt heeft en waarom.
Jammer, dat pakweg de eerste negentig pagina's weinig leesvreugde brachten. Eveneens jammer is, dat het verhaal slechts vanuit het gezichtspunt van Breder Weltmann verteld wordt, waardoor een gekleurd beeld van de 'werkelijkheid' in het Limburgse mijndorp ontstaat en van de persoon Breder. Een egocentrisch boek, zeg maar, dat aan de magere kant blijft. Het lukte me met de beste wil van de wereld niet met deze man mee te leven, zoals ik dat met Michael Bellicher ('De macht van meneer Miller', 'Cel', ook van Charles den Tex) wel kon. Dat Den Tex met 'De erfgenaam' van het geijkte thrillerpad af wil wijken is me duidelijk, desondanks had ik graag geweten hoe andere personages de metamorfose van Breder ervaren hebben en dan met name vanuit het perspectief van diens vriendin Anna. Immers, tussen de Breder aan het begin en het eind van het verhaal ligt een wereld van verschil. De wereld van Breder, zijn 'mijn'.
Gebaseerd op de aspecten spanning, plot, schrijfstijl, leesplezier, psychologie en originaliteit komt mijn waardering voor 'De erfgenaam' uit op een ietwat teleurstellende 3,6. Meewegend dat ik het boek gelezen heb vlak na een klinkende vijfsterrenthriller en tijdens tv-uitzending Olympische Spelen maak ik daar **** van. :)
Helaas schiet het boek naast een matige spanningsboog op nog een aantal punten té kort om te voldoen aan een echt goeie thriller. En dat is jammer. Een overmaat een seks in het beginstuk is geheel niet op zijn plaats en past niet in dit boek. Daarnaast blijven er bij afloop toch nog een aantal open eindjes die je als lezer graag beantwoord had gezien. Ook een cruciaal moment in het boek, vertoont wel erg veel overeenkomsten met een fragment uit de televisieserie ‘Breaking Bad’. Of hier van enige toeval sprake is, is echter niet bewezen. Dat het er in Nederland zo aan toe gaat, is echter zeer de vraag.
Het boek leest daarentegen heerlijk weg en zit verder behoorlijk goed in elkaar. Den Tex heeft duidelijk een goed gevoel voor prachtige zinnen en het gebruik van mysterieuze woorden. Maar alles bij elkaar opgeteld onderscheid ‘De Erfgenaam’ zich té weinig ten opzichte van andere thrillers die er tegenwoordig verkrijgbaar zijn. Gevreesd wordt dan ook dat ‘De Gouden Strop’ deze keer aan hem voorbij zal gaan….
Al met al 2 sterren (It was ok) voor 'De Erfgenaam' wat mij betreft.
Mijn eerste Charles den Tex. Als ik alle loftuitingen zie en lees (incl nominatie voor de Gouden Strop 2013), begin ik bijna aan mijn eigen oordeel te twijfelen. Bijna dan...
Natuurlijk is De Erfgenaam op een literaire manier geschreven met prachtige zinnen, soms zelfs met een spirituele boodschap. Je krijgt een goed beeld van de omgeving, hoe het er vroeger aan toeging in de mijnwereld en van de karakters. Maar het verhaal kon mij niet boeien. Ik vond het niet spannend en het duurde allemaal veel te lang. Het lijkt wel of Den Tex alles in het werk stelde om de ontknoping te vertragen (bladzijdes vullen!?). Werd op het laatst bijna lachwekkend dat het openen van de kluis weer werd uitgesteld.
Goed geschreven, maar niet spannend. Was gegaan voor 2,5 sterren...
(en goed dat Crimezone er even bij zet dat de vorige recensent de uitgever is van het boek...had netter geweest als hij dit zelf had aangegeven in zijn vijf sterren recensie van een door hem uitgegeven boek)
Spoiler Dochter van landeigenaar wil wraak. Breder vermoordt haar en verbergt haar in kluis
Niet het beste boek van Charles den Tex, vind ik. In De erfgenaam introduceert hij te veel personages (een stuk of twintig) en bedrijfsnamen (een stuk of tien) om het overzichtelijk te houden. De protagonist, Breder Weltman, is bovendien niet iemand bij wie je als lezer veel sympathie voelt. Voor de rest wel een typisch Den Tex-boek: over misdaad en het bedrijfsleven, met Nederland als decor.
Een van de beste thrillers die ik gelezen heb. Geeft een prachtig beeld van wat de wortels en het verleden van je familie na een groot aantal jaren nog kunnen doen. Hopelijk wint Charles den Tex wederom de Gouden Strop met dit boek, want dat zou meer dan verdiend zijn!
Very slowly Breden has to dig in the history of his family, of the mine, very far back in the past. When he finally gets it, at the end of the book, he does a surprisingly thing.