Σε μια εποχή εξαθλίωσης, ο ανώτερος πολιτισμός της αρχαιότητας αφανίστηκε. Οι Κυρίαρχοι Στοχαστές εξαλείφθηκαν. Η ύπαρξή τους χάθηκε στη λήθη, οι λαοί ξέχασαν ένα παρελθόν όπου οι άνθρωποι ζούσαν σαν θεοί. Η ανθρωπότητα γύρισε στα σκοτεινά χρόνια, εγκλωβισμένη στο μεταίχμιο μεταξύ μύθου και Ιστορίας. Το τέλος της εποχής των θαυμάτων σφράγισε το μέλλον, κατακερμάτισε τη διανόηση, όρισε την απαρχή μιας περιόδου άγριας κυριαρχίας, σκοταδισμού και παρακμής. Το γένος των σύγχρονων φυλών έφτασε να ακροβατεί στο χείλος της καταστροφής, έρμαιο των συγκρούσεων και της πτώσης των θεσμών.
Η προηγμένη γνώση χάθηκε. Οι στιγμές που έρχονται είναι επισφαλείς.
Σ’ αυτόν τον κόσμο των θρύλων και του κατεστραμμένου πολιτισμού, η διαμάχη μεταξύ ολοκληρωτικής υποβάθμισης και απέλπιδας ακμής βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο· το Ταξίδι του Κόκκινου Φοίνικα οδεύει προς τη λήξη του. Ωστόσο, προτού η δοκιμασία αυτή τελειώσει, και τα μονοπάτια του Χόουπ, του Λίαμ, και του Βέιλαν διασταυρωθούν ξανά, η Χαμένη Γνώση θα βρεθεί και πάλι. Θα αφυπνιστεί μέσα από τη φυλακή που όρθωσε ο χρόνος, θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της.
Ο Γρηγόρης Δημακόπουλος είναι πολιτικός μηχανικός που ζει κι εργάζεται στην Καρδίτσα. Από μικρή ηλικία καλλιεργήθηκε μέσα του το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, κυρίως μετά την επαφή του με την Ιστορία Χωρίς Τέλος του Μίχαελ Έντε και τα έργα του Ιούλιου Βερν.
Στη Θεσσαλονίκη αναπτύχθηκε η αγάπη του για την κλασική λογοτεχνία και τη λογοτεχνία του φανταστικού. Αγαπημένα του βιβλία είναι το Σιλμαρίλλιον του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, το Dune του Φρανκ Χέρμπερτ και οι Άθλιοι του Βίκτωρος Ουγκώ.
Τα δυο πρώτα μέρη της τριλογίας φαντασίας που έχει γράψει, Η Εποχή των Θρύλων: Κόκκινη Αυγή και Η Εποχή των Θρύλων: ο Δρόμος της Εξορίας, εκδόθηκαν από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή τον Μάιο του 2019 και τον Μάιο του 2021 αντίστοιχα. Τo βραβευμένο διήγημα Το εκκρεμές ήταν το πρώτο έργο του που εκδόθηκε, λαμβάνοντας την τρίτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό Φαντασία 2018, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Fantasmagoria (Έπος της Φαντασίας ΙΙ, εκδόσεις iWrite, 2018). Το διήγημα Ερήμωση έχει συμπεριληφθεί στην ανθολογία Στα Όνειρα της Φαντασίας: Πολεμικές Ιαχές (Εκδόσεις Allbooks, 2020). Το 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Βάρδος η νουβέλα τρόμου Όγιο Νέγκρο.
Στον ελεύθερο χρόνο του γράφει κριτικές και διηγήματα για τη Λέσχη Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας.
....Η καθαρά προσωπική μου άποψη για το τρίτο μέρος της τριλογίας είναι πως πρόκειται για το καλύτερο βιβλίο της σειράς. Εγώ προσωπικά πήρα αυτό που ήθελα από το βιβλίο. Με κράτησε σε εγρήγορση από την πρώτη, μέχρι την τελευταία του σελίδα. Έμεινα εντυπωσιασμένος με τις περιγραφές του συγγραφέα και αυτό είναι κάτι που μου είχε λείψει.....
Ό,τι κι αν πω για αυτό το βιβλίο, θα είναι λίγο. Η Χαμένη Γνώση, μαζί με τα άλλα δύο βιβλία της Εποχής των Θρύλων, είναι βιβλία σταθμός για το ελληνικό fantasy. Δεν έχει νόημα να αρχίσω τις συγκρίσεις με άλλους συγγραφείς και άλλες ιστορίες, «ο Έλληνας τάδε» και τα σχετικά. Ο συγγραφέας αυτού του έπους είναι ο Γρηγόρης Δημακόπουλος και κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να πλάσει αυτόν τον ανυπέρβλητο κόσμο, πέρα από εκείνον.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες (ακόμα κι αν ήθελα, η κοσμοπλασία είναι τόσο απέραντη που δεν θα ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω) και, προφανώς, δεν θα κάνω κάποιο τρελό spoiler. Θα πω μονάχα πως αν αποφασίσετε να διαβάσετε αυτά τα βιβλία, κάντε το σωστά aka χωρίς ταυτόχρονο σκρολάρισμα κλπ.
Βρίσκουμε τους χαρακτήρες μας κυνηγημένους και κατατρεγμένους, με μια ομάδα συνεχώς στο κατόπι τους. Οικογένειες έχουν σπάσει και μέλη τους έχουν χαθεί, αφήνοντας πίσω τους λύπη και πόνο. Κάθε απόφαση των εναπομεινάντων είναι σημαντική και κάθε τους βήμα γεμάτο ρίσκο που όμως κρύβει μεγάλη ανταμοιβή. Παρόλο που ήξερα ποια ομάδα ήθελα να βγει «κερδισμένη» και αλώβητη, δεν μπορούσα παρά να χαρώ κάποιες φορές που οι αντίπαλοι είχαν το πάνω χέρι. Αυτό γιατί ο κάθε χαρακτήρας είναι τόσο όμορφα και σωστά πλασμένος που γνώριζα τα θέλω και τις ανάγκες του, τις σκέψεις πίσω από τις πράξεις του.
Ο κόσμος της τριλογίας μεγαλώνει και γεμίζει με γνώση για το πώς λειτουργούν τα πράγματα, κάτι που βρήκα εξαιρετικά δοσμένο και τόσο ταιριαστό σε αυτήν την ιστορία. Όπως και οι χαρακτήρες, έτσι κι εγώ, προσπαθούσα να κατανοήσω την ιδιοφυΐα των Στοχαστών, τον τρόπο που κατάφεραν να δαμάσουν τον κόσμο γύρω τους και τα λάθη που τους οδήγησαν στην πτώση τους. Η γραφή ήταν -το λιγότερο- εξαιρετική και πλούσια και οι περιγραφές τόσο καλά φιλοτεχνημένες που δημιουργούσαν εύκολα εικόνες και ατμόσφαιρα.
Σχεδόν 2000 σελίδες απαρτίζουν την ιστορία του Λίαμ, του Χόουπ και των υπόλοιπων χαρακτήρων, αλλά προσωπικά δεν θα έλεγα όχι και σε μερικές ακόμα. Θα ήθελα να διαβάσω περισσότερα για τις περιπέτειες και τις αναζητήσεις εκείνων που επέζησαν (γιατί προφανώς είχαμε αποκαρδιωτικές απώλειες), για τα μέρη που επισκέφτηκαν ξανά ή εκείνα που είδαν για πρώτη φορά, για νέους χαρακτήρες που γνώρισαν, για τις νέες γνώσεις που κατέκτησαν. Αυτό για μένα λέει πολλά καθώς αφήνω πίσω μου μια ιστορία τόσο μεγάλης έκτασης. Δεν βαρέθηκα, δεν κουράστηκα, δεν ένιωσα πως διάβασα τόσο πολύ από κάτι ώστε να καταλήξω να θέλω να απομακρυνθώ. Αντιθέτως, ξέρω πως θα επιστρέψω ξανά στην τριλογία της Εποχής των Θρύλων για να συναντήσω αυτήν την αγαπημένη ομάδα ανθρώπων που μου κράτησαν συντροφιά όλα αυτά τα χρόνια.
Συγχαρητήρια στον συγγραφέα, Γρηγόρη Δημακόπουλο, για αυτό το έργο. Ανυπομονώ να διαβάσω οτιδήποτε γράψει και ποτέ δεν θα πάψω να τον θαυμάζω.
Χθες τελείωσα την ανάγνωση και δεν ξέρω τι να πω. Αγάπησα αυτόν τον κόσμο, με τις ομορφιές και τις ασχήμιες του. Τους χαρακτήρες, οι οποίοι είναι τόσο ανθρώπινοι. Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δε γλιτώνει από την συνέπειες που έχουν οι αποφάσεις και οι πράξεις του. Ένιωθα κι εγώ μέλος της παρέας τους, τις απώλειες που ζουν τις έζησα κι εγώ μαζί τους. Οι περιγραφές, ίσως κουράσουν κάποιους, αλλά προσωπικά με εντυπωσίασαν. Δε λείπει τίποτα και με έκαναν να έχω μια εικόνα συνέχεια μπροστά στα μάτια μου. Η αγωνία φυσικά και δε λείπει. Την περίμενα, ήξερα ότι θα έρθει και δε με απογοήτευσε καθόλου. Η γραφή φοβερή και σε αυτό το βιβλίο. Μπορεί να έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στο πρώτο μέρος, αλλά η τριλογία, για μένα, ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Damn. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι επιτέλους το τελείωσα. Δεν θυμόμουν καθόλου πως είχα διαβάσει τα 2 προηγούμενα βιβλία της τριλογίας την ίδια χρονιά (2021) κι ότι τα είχα διαβάσει τόσο γρήγορα (5 μέρες περίπου για να διαβάσω κάθε ένα)! Απορώ πως το έκανα αυτό αλλά μετά σκέφτομαι ότι τότε δεν δούλευα κι είχα χρόνο μέσα στην μέρα (και την νύχτα) να κάνω οτι θέλω. Το 3ο βιβλίο μου πήρε σαφώς περισσότερο καιρό να το τελειώσω λόγω της δουλειάς. Το είχα αφήσει στην άκρη για έναν χρόνο περίπου κι όλο έλεγα θα το πιάσω όταν νιώθω όρεξη να το ξεκινήσω. Ποιος θα το 'λεγε οτι μια τυχαία μέρα εξαιτίας μιας διακοπής ρεύματος κι επειδή δεν είχα άλλα βιβλία στο νέο σπίτι που μένω, θα το ξεκινούσα για να περάσει η ώρα; Διάβασα 2 κεφάλαια αν θυμάμαι καλά μέχρι να έρθει το ρεύμα. Βέβαια, πήρα την απόφαση να μην πιέσω τον εαυτό μου και να το διαβάσω με όσο αργό ρυθμό θέλω. Κι αυτό έκανα. 🫣🤣 Διάβασα κι άλλα βιβλία στο ενδιάμεσο αλλά δεν ήθελα να αφήσω τελείως την ιστορία του Χόουπ. Ίσως με αυτόν τον τρόπο να απόλαυσα περισσότερο το βιβλίο. Δεν έχω λόγια γενικά. Προσπαθώ να σκεφτώ τι να γράψω αλλά δεν μου βγαίνει τίποτα. Απλά δεν μπορώ να σκεφτώ ότι αυτή η ιστορία τέλειωσε. Μεταξύ μας, δεν μου άρεσε το τέλος. Πιστεύω ότι ο Βέιλαν θα μπορούσε να κάνει και καλύτερα από αυτό που έκανε. Μου άρεσε που υπήρχαν επιτέλους γυναικείες παρουσίες ως χαρακτήρες που είχαν ζωντανό ρόλο στην ιστορία. Μου άρεσε που είδαμε αρκετές αλληλεπιδράσεις χαρακτήρων που δεν είχα φανταστεί καν πριν πως θα μπορούσαν να γίνουν. Μου άρεσε πολύ που παρόλο την επικότητα του βιβλίου, δεν υπήρχε υπερβολική περιττολογία. Σίγουρα δεν είναι μια τριλογία για τον καθένα αλλά αν διαβάζετε επική φαντασία, θα λατρέψετε αυτά τα βιβλία. Αυτά τα λίγα είχα να πω. Θα μου λείψει σίγουρα η τριλογία αλλά χαίρομαι που την τελείωσα. 🥹
5/5 🌟🌟🌟🌟🌟... και είναι λίγα!!! Ένα καταπληκτικό βιβλίο, το εξαιρετικό κλείσιμο μιας φανταστικής τριλογίας. Το κυνηγητό συνεχίζεται, η δράση εναλλάσσεται με τους θρύλους για τον αρχαίο πολιτισμό και την χαμένη γνώση. Οι ήρωες δοκιμάζονται σκληρά από τις απώλειες. Την ίδια στιγμή καλούνται να πάρουν αποφάσεις που θα καθορίσουν την ιστορία του κόσμου τους. Υπερβαίνοντας τα όρια τους, αμφισβητώντας τα πιστεύω μιας ζωής, πέφτουν στις μάχες "ταξιδεύοντας" μας στην κορύφωση της ιστορίας. Σε πολλά σημεία της εξιστόρησης βλέπουμε τους χαρακτήρες τους μέσα από τα "μάτια" των συντρόφων τους, νιώθοντας και εμείς μέρος της συντροφιάς. Αξίες, ιδανικά, σχέσεις, διλήμματα σε έναν μακρινό φανταστικό κόσμο... πόσο οικεία μας είναι όμως! Όλα αυτά με την πολύ όμορφη γραφή και το πλούσιο λεξιλόγιο κάνουν, το βιβλίο, αλλά και ολόκληρη την τριλογία ένα έργο που αξίζει την προσοχή κάθε αναγνώστη του φανταστικού και όχι μόνο. Προσωπικά απόλαυσα κάθε περιγραφή, κάθε μάχη, κάθε διάλογο. Συγχαρητήρια Γρήγορη!!! 🙂
Μόλις τελείωσα και το τρίτο βιβλίο της εποχής των θρύλων.
Θα γράψω συνολικά τις εντυπώσεις μου για την τριλογία.
Σίγουρα από τα καλύτερα fantasy έργα που έχω διαβάσει.
Ένα εντελώς πρωτότυπο έργο που κρατάει όλα τα στοιχεία που έκαναν αγαπητό το είδος ( ταξίδια, επικές μάχες, μαγεία (αν και όχι όπως την έχουμε συνηθίσει)).
Αρκετές φορές έπιασα τον εαυτό μου να συγκινηται, ενώ υπήρχαν στιγμές που η δράση με εκανε να πεταχτώ από τον καναπέ μου και να πανηγυρίσω! Επίσης πολύ μου άρεσε το βαθος που εδωσε στον κόσμο, οπως και η κοσμολογια καθώς και οι θέσπιση των φυσικών νπμων που διεπουν τον κόσμο!
Εκπληκτό έργο, όπως και η γραφή του κ. Δημακοπουλου!
Με τον Γρηγόρη έχουμε μία «διαδικτυακή» φιλία πολλών χρόνων και ήμουν παρατηρητής και υποστηρικτής (όσο μπορούσα) καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφικής του διαδρομής όλα αυτά τα χρόνια. Ήμουν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα τα κατάφερνε, αν και διατηρούσα τις επιφυλάξεις μου, όχι για τη ποιότητά του έργου, αλλά για την ελληνική πραγματικότητα. Όταν εκδόθηκε το πρώτο μέρος της Εποχής των Θρύλων το 2019, χάρηκα γιατί αυτή η προσπάθεια τελεσφόρησε και εκτιμήθηκε από τις εκδόσεις Πηγή.
Πλέον βρισκόμαστε στο 2024 και η «Χαμένη Γνώση» έρχεται να κλείσει τη τριλογία με τον πιο εμφατικό τρόπο! Μπορεί να αγαπάω τον Γρηγόρη, αλλά γνωρίζει και ο ίδιος ότι δε θα δίσταζα να γράψω την άποψη, γιατί θεωρώ οποιαδήποτε πρόοδος έρχεται μέσα από ειλικρινή καλοπροαίρετη κριτική.
Για αυτό το λόγο θα ξεκινήσω με αυτό που προσωπικά με κούραζε (για άλλους αναγνώστες αποτελεί άκρως θετικό δείγμα γραφής). Αναφέρομαι στη πολύ γλαφυρή αφήγηση . Ο συγγραφέας θα σας φέρει στα όρια των γραμματικών σας γνώσεων καθώς επιδεικνύει ένα απέραντο λεξιλόγιο για να αποτυπώσει στο χαρτί με κάθε λεπτομέρεια ό,τι «στροβιλιζόταν» στη φαντασία του. Είμαι σίγουρος ότι δε το έκανε για επίδειξη των γλωσσικών του ικανοτήτων, αλλά από απέραντη αγάπη για το έργο του. Αναρωτιόμουν, πάντως, εάν ένα βιβλίο φαντασίας χρειάζεται τέτοια επίπεδα γλαφυρότητας και ανάλυσης, καθώς με έβγαζε εκτός ρυθμού και δεχόμουν υπερπληθώρα πληροφοριών που δε γνώριζα εάν θα χρησιμεύσει στη πορεία. Γενικά, αυτός ο εκφραστικός «πλούτος» νομίζω αποτελεί, διαχρονικά, μεγάλο δίλημμά για τους συγγραφείς και που θα θέσουν τα όριά τους. Ας το λάβει υπόψιν στο επόμενο έργο του. :)
Και ας περάσουμε σε αυτά που απήλαυσα:
- Μεγαλειώδες «χτίσιμο» χαρακτήρων που δε συναντάς συχνά εκεί έξω. Αν εξαιρέσουμε κάποιες προσωπικότητες «τρίτης» κατηγορίας, όλοι οι υπόλοιποι «ζωντανεύουν» μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Ακόμα και πρόσωπα που αρχικά θεώρησα κακόβουλα, τελικά, μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου είχαν καταρριφθεί όλες οι αρχικές εντυπώσεις για τις πραγματικές τους προθέσεις.
- Ο κόσμος που έπλασε ο Γρηγόρης είναι τεράστιος, ζωντανός και λεπτομερέστατος! Οι πρωταγωνιστές μας θα διασχίσουν τα πιο ευφάνταστες τοποθεσίες, από χιονισμένα βουνά, και αρχαίους πολιτισμούς, μέχρι τα ερεβώδη έγκατα της Γης! Επίσης, αμέτρητες φορές χρειάστηκε να συμβουλευτώ τους αναλυτικούς χάρτες που βρίσκονται στο τέλος του βιβλίου. Με δυσκολία μπορώ να απαριθμήσω στα δάχτυλα του ενός μου χεριού κόσμους μεγαλύτερης κλίμακας. Ο συγγραφέας είναι ένας άξιος μαθητής του Tolkien!
- Η ιστορία. Όπως ανέφερα και παραπάνω, η εξέλιξη της ιστορίας πραγματοποιείται χωρίς υπερβολές, χωρίς εύκολες λύσεις για να «μπαζώσουν» τρύπες, και γενικότερα δε θα μπορούσα να σκεφτώ κάποια καλύτερη εξέλιξη για το φινάλε. Το δέσιμο που γίνεται με τους χαρακτήρες σε αυτό το ταξίδι δε γίνεται να μην «αγγίξει» κάθε αναγνώστη και προσωπικά τις τελευταίες σελίδες τις διάβαζα συναισθηματικά φορτισμένος. Ίσως φταίει ότι χαιρόμουν πολύ για το φίλο μου και για την ολοκλήρωση του κατορθώματος του μετά από χρόνια προσπαθειών, δε ξέρω, αλλά δεν ήθελα να τελειώσει. Διάβαζα ξανά τις τελευταίες σελίδες σαν άλλη Πηνελόπη, για να κερδίσω λίγο περισσότερο χρόνο.
Εν κατακλείδι το εγχείρημα του Γρηγόρη αποτελεί μία εξαιρετική επιλογή στη κατηγορία το φανταστικού! Όποιος το επιλέξει θα εκπλαγεί με την «στιβαρή» ιστορία και το lore, τη ποιότητα της γλώσσας, το βάθος των χαρακτήρων και τη δημιουργία ενός αχανή κόσμου γεμάτο με αρχαία μυστικά και θανάσιμες παγίδες! Προσοχή, όμως, δεν είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα. Απαιτεί προσήλωση και συγκέντρωση καθότι είναι εμπλουτισμένο με δεκάδες λεπτομέρειες, ονομασίες και περιγραφές που μπορούν να κουράσουν. Θα αξίζει όμως το κάθε λεπτό!
Μετά από 10 χρόνια (για τον συγγραφέα, για εμάς είναι σαφώς λιγότερα), κάπου 2000 σελίδες, 3 υπέροχα εξώφυλλα και πολλές, πάρα πολλές, πληροφορίες και ιστορίες για τον κόσμο του, ο Γρηγόρης Δημακόπουλος ολοκλήρωσε μία από τις καλύτερες τριλογίες στο Ελληνικό Fantasy. Και μάλιστα με το, κατά τη γνώμη μου, καλύτερο βιβλίο από τα τρία. Όλα όσα ίσχυαν στα δύο πρώτα βιβλία (Κόκκινη Αυγή και Ο Δρόμος της Εξορίας), ισχύουν και εδώ: Καταπληκτικοί χαρακτήρες, που ξεχωρίζουν αμέσως ο ένας από τον άλλο (ακόμη και για εμένα που δεν τα πάω καλά με τα ονόματα!). Δουλεμένοι και γραμμένοι, λες και ο συγγραφέας μίλησε με κάθε έναν ξεχωριστά και απλά μας μεταφέρει τις σκέψεις τους. Ακόμη και αυτοί που λέμε ότι είναι δευτερεύοντες χαρακτήρες, έχουν μία ιστορία να πουν. Και είναι μία ιστορία που σου μένει. ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ δουλεμένη κοσμοπλασία. Πραγματικά ο συγγραφέας μοιάζει να ζει… στον κόσμο του και μας διηγείται όλες τις λεπτομέρειες που βλέπει και βιώνει εκεί. Κάθε όπλο, κάθε μέρος, κάθε άνθρωπος (προφανώς) έχουν την δική τους ιστορία και αυτή μας αποκαλύπτεται μέσα στις σελίδες (και) του τρίτου βιβλίου της τριλογίας. Νομίζω ότι ο συγγραφέας επιλέγει να μας πει κάθε λεπτομέρεια του κόσμου του και έτσι μαθαίνουμε κι εμείς μαζί με τον μικρό Χόουπ όλα όσα συμβαίνουν ή έχουν συμβεί κατά το παρελθόν. Αρκετά καλή επιστημονική ανάλυση με θέματα που άλλοι θα επέλεγαν να μην αναλύσουν τόσο από φόβο μην κουράσουν τον αναγνώστη, μα τότε το έργο του θα ήταν μη ολοκληρωμένο. Γενικά, σίγουρα το (τα) βιβλίο (βιβλία) θα μπορούσαν να είναι μιρότερα. Θα μπορούσαν να μην έχουν τόσες επιστημονικές λεπτομέρειες, τόσες ιστορίες για μέρη ή ανθρώπους, τόσες μυθοπλασίες. Είναι κάτι άλλωστε που κάνουν αρκετοί συγγραφείς για να επανέλθουν μετά με περισσότερες ιστορίες από τον κόσμο που αγάπησες. Ο Δημακόπουλος όμως, επιλέγει να μας πει τα πάντα για τον κόσμο του. Επιλέγει να προσφέρει απλόχερα όλα όσα έχει να μας πει, να μην κρατήσει καμία πληροφορία για τον εαυτό του, να μην μείνει καμιά γνώση κρυφή από τους αναγνώστες. Κάποιοι θα πουν ότι το βιβλίο απλώνεται και φλυαρεί πολύ, μέχρι ότι κουράζει. Σε αυτούς θα απαντήσω πως έπαψαν να είναι παιδία! Ο Χόουπ αναζητάει τις ιστορίες και μαζί του τις απολαμβάνουμε κι εμείς! Κράτησα για το τέλος την πλοκή. Η ιστορία ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο. Όλα δένουν και φτάνουμε σε ένα επικό φινάλε. Παρά τις 10-15 σελίδες που ακολουθούν τους ήρωες μετά την τελική μάχη, αυτό το έπος δε θα μπορούσε παρά να τελειώσει παρά με μία μυθική μάχη (και μία αναμενόμενη μονομαχία, θα επανέλθω μετά σε αυτήν). Όσοι με ξέρουν, ξέρουν πως οι μάχες είναι η αδυναμία μου. Δε τις χορταίνω ποτέ. Εδώ όμως, όπως και οι ήρωες, χόρτασα πόλεμο. Μπούχτισα μάχη! Ο δημιουργός του βιβλίου μου έδωσε αίμα απλόχερα. Απόλαυση σκέτη! Πάμε και στην μονομαχία. Θυμίζω, λατρεύω τις μάχες. Εδώ, όμως, ξέροντας τις σκέψεις των δύο αντιπάλων, παρακαλούσα να σταματήσουν. Ούρλιαζα για τη ματαιότητα αυτής της μονομαχίας. Πόνεσα με το αποτέλεσμα (το ίδιο θα γινόταν όποιο και αν ήταν αυτό). Ίσως αν ο συγγραφέας με ρωτούσε, να διάλεγα ένα πιο ευχάριστο τέλος. Αλλά ευτυχώς, δεν με ρώτησε ποτέ! Έτσι έπρεπε να γίνουν ΟΛΑ και ευτυχώς έτσι έγιναν! Τελειώνοντας, θα πω ότι το τρίτο μέρος της τριλογίας, όπως και τα άλλα δύο πριν από αυτό, έρχεται για να σταθεί επάξια δίπλα σε μεγάλα αριστουργήματα της Φανταστικής Λογοτεχνίας. Μέσα από τον λυρισμό, την μελαγχολία και την νοσταλγία του, εξυμνεί αξίες που ίσως έχουν χαθεί από τις μέρες μας και αυτό από μόνο του είναι μαγικό.
ΥΓ. Το εξώφυλλο είναι ένας πίνακας ζωγραφικής και πραγματικά θα μπορούσε να κοσμεί κάποιον τοίχο του σπιτιού μου. Αριστούργημα.
Στον κόσμο του επιχειρείν κάθε επένδυση πρέπει να φέρει και το ανάλογο ROI (return of investment)
Ακριβώς έτσι σκέφτομαι και για τις απλές καθημερινές μου ασχολίες… φαγητό ποτό ταινίες κλπ και φυσικά τα βιβλία!
Η τριλογία του Γρηγόρη αποτέλεσε μια επένδυση που κράτησε ενάμιση μήνα περίπου… και δικαιώθηκα για κάθε λεπτό!
Πήρα πίσω πάρα πολλά… τόσο συγγραφικά, σε λεξιλόγιο και σε «εικόνες» και σε φιλοσοφικές ανησυχίες σκέψεις και συναισθήματα
Έκλεισα τον επίλογο με δάκρυα στα μάτια, συγκλονισμένος συνεπαρμένος και με θλίψη που η πόρτα στον μαγικό κόσμο του Γρηγόρη έκλεισε… συναίσθημα που ελάχιστα έργα (ελληνικά και ξένα) μου έχουν προκαλέσει!
Ευχαριστώ λοιπόν… μόνο αυτό μπορώ να πω!
Σε ευχαριστώ Γρηγόρη.. δε σε ξέρω προσωπικά αλλά σε νιώθω γνωστό από χρόνια πλέον!
Διαβάζοντας το τελευταίο μέρος αυτής της επικής τριλογίας διέκρινα πως τα γεγονότα ήταν ασύνδετες κουκίδες σε λευκή σελίδα.Κατι σαν απογοήτευση μπορούσε να περιγράψει την εμπειρία.. Ήρθε όμως το τέλος με μια πένα και τράβηξε τη γραμμή και ένωσε όλες αυτές τις κουκίδες και σχημάτισε κάτι που μ' άφησε με το στόμα ανοιχτό άλαλο Συγχαρητήρια Γρηγόρη Liam Δημακόπουλε... Το ελληνικό fantasy έχει πλέον το δικό του Lotr..
Όσοι τελειώσατε την τριλογία κι ενδιαφέρεστε να μάθετε κάποια πράγματα παραπάνω για τις Θεωρίες των Αρχαίων Στοχαστών, μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο που έγραψα για λογαριασμό της Λέσχης Φανταστικής Λογοτεχνίας Καρδίτσας:
Το ταξίδι τελείωσε… ανάμεικτα τα συναισθήματα. Λύπη που τελείωσε, αίσθηση πληρότητας για την ολοκλήρωση της ιστορίας και ευγνωμοσύνη που έπεσε στα χέρια μου αυτή η τριλογία διαμάντι! Γρηγόρη Δημακόπουλε προσωπικά σε ευχαριστώ για τα δέκα αυτά χρόνια που αφιέρωσες για να γράψεις την εποχή των θρύλων. Άξιζαν! Και με το παραπάνω! Πολλά συγχαρητήρια!!
Μόλις τελείωσα και το τρίτο βιβλίο της τριλογίας και πραγματικά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω!! Συγκίνηση, θαυμασμός, κεφάλαια που δεν ήθελα να τελειώσουν και άλλες στιγμές που κρατούσα την ανάσα μου!! Ένα μεγάλο μπράβο στον συγγραφέα γιατί κατάφερε να δώσει ένα τόσο δυνατό και συγκλονιστικό φινάλε σε μια ήδη εξαιρετική ιστορία! Το ταξίδι των ηρώων μας φτάνει πλέον στην κορύφωσή του και όλα όσα έχουν χτιστεί στα προηγούμενα δύο βιβλία εδώ δένουν με έναν τρόπο απίστευτο! Τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν ένα ένα στη θέση τους και το τελικό αποτέλεσμα με άφησε με το στόμα ανοιχτό. Η δράση συνεχίζεται ασταμάτητα και μάλιστα σε πιο έντονους ρυθμούς ,υπάρχουν σκηνές που πραγματικά τις «είδα» μπροστά μου σαν ταινία!Συναισθηματικά… απλά τα δίνεις όλα. Έκλαψα, συγκινήθηκα, θύμωσα, χάρηκα — όλα μαζί! Δεν είναι απλά ένα φανταστικό μυθιστόρημα, είναι μια ιστορία για τη δύναμη, την απώλεια, τη μνήμη και κυρίως για την ελπίδα. Οι χαρακτήρες σε αυτό το βιβλίο αγγίζουν την πιο ώριμη και ολοκληρωμένη μορφή τους. Ό,τι βίωσαν μέχρι τώρα τούς μεταμόρφωσε και το βλέπεις ξεκάθαρα. Ο καθένας παλεύει με τους δικούς του δαίμονες, και όμως όλοι μαζί υπηρετούν κάτι πολύ μεγαλύτερο από τους ίδιους. Και δεν μπορώ να μη σχολιάσω πόσο καθηλωτικός είναι ο τρόπος που «δένεται» ο φανταστικός κόσμος με την επιστήμη ,φυσική, σύμπαν, χρόνος ,όλα τόσο καλοδουλεμένα και κατανοητά, χωρίς να χάνεται ποτέ η μαγεία! Ένα μεγάλο ατού της σειράς! Δεν θέλω να πω κάτι για το τέλος γιατί αξίζει πραγματικά να το ζήσει κάποιος χωρίς spoilers. Θα πω μόνο ότι με άφησε γεμάτη, με μια γλυκιά μελαγχολία αλλά και τεράστια ευγνωμοσύνη που βρέθηκα σ’ αυτόν τον κόσμο για τρία ολόκληρα βιβλία.
Καταπληκτικό βιβλίο που κλείνει με τον καλύτερο τρόπο την τριλογία του Γρηγόρη Δημακόπουλου. Όποιος έχει διαβάσει τα προηγούμενα, πάνω κάτω ξέρει τι να περιμένει και εδώ από άποψη ποιότητας, με τα πάντα να είναι προσεγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Αυτό που μου άρεσε στη Χαμένη Γνώση, είναι πως ο Λίαμ γίνεται πανάξια ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Στα προηγούμενα, μία καταπιανόμουν με τον Έιντεν, μου άρεσε και ο Βάλορ με τον Βάραχαϊμ πάρα πολύ, και δεν του έδινα μεγάλη σημασία, αλλά αναδεικνύεται σε μία εμβληματική φιγούρα. Η ιστορία γίνεται ακόμη πιο μεγαλειώδης και η περιπέτεια κλείνει απαντώντας όλα τα ερωτήματα. Μπορεί καμιά φορά οι περιγραφές να τραβάνε, αλλά είναι τόσο καλό το βιβλίο που ακόμη και άτομα που αρέσκονται σε κάτι πιο γρήγορο, θα το ευχαριστηθούν. Σίγουρα μία από τις καλύτερες στιγμές για το ελληνικό φανταστικό.
Τον συγγραφέα τον γνώρισα πρώτα από το έργο του. Από το πρώτο ακόμα βιβλίο με είχε εντυπωσιάσει η πλούσια γραφή του. Αργότερα είχα την τύχη να γίνω και φίλος του. Και το λέω τύχη γιατί εκτός από εξαίρετος άνθρωπος είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσεις τον άνθρωπο πίσω από μια από τις καλύτερες τριλογίες επικής φαντασίας που έχει δώσει ελληνική πένα.
Στο χορταστικό τρίτο μέρος υπάρχουν μάχες, μονομαχίες, θάνατοι, συγκίνηση και πολλά άλλα. Δεν θα πω περισσότερα μιας και θεωρώ αδύνατον κάποιος που έχει ξεκινήσει την σειρά να μην προχωρήσει με το τελευταίο βιβλίο.
Αυτό που μπορώ να πω ανεπιφύλακτα είναι πως ο συγγραφέας έχει τηρήσει το πάθος του για τους χαρακτήρες και τον κόσμο που με τόσο κόπο έχει κτίσει. 10 χρόνια δουλειάς που φαίνονται σε κάθε σελίδα του ογκώδη βιβλίου.
Για τρίτη φορά εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει το world building. Η επιμονή του δημιουργού, η γλαφυρότητα, ο λυρισμός του λόγου, οι λεπτομέρειες αυτού του φανταστικού κόσμου, δίνουν το παρόν και ξεχωρίζουν. Θα έλεγα πως όλα αυτά είναι ένας χαρακτήρας από μόνα τους.
Η αγάπη του συγγραφέα όχι μόνο για τον κόσμο, μα και για τους ήρωες του είναι κάτι που επίσης διαφαίνεται σε κάθε παράγραφο. Σχεδόν ένιωσα την παθιασμένη πένα του δημιουργού να τρέχει ασταμάτητα. Και παρά τα όσα μύρια τους συμβαίνουν εκπέμπεται μια υποδόρια αγάπη, μια τρυφερότητα εκ μέρους του δημιουργού τους. Τουλάχιστον εγώ έτσι το έχω εκλάβει.
Όσοι έχουν ασχοληθεί με την σειρά δεν γίνεται να μην έχουν δεθεί με κάποιους χαρακτήρες. Στο τρίτο βιβλίο η αδρεναλίνη ανεβαίνει κατακόρυφα μιας και βρισκόμαστε στο Endgame. Η ιστορία κλείνει και οι ήρωες καταλήγουν κάπου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ο συγγραφέας παίρνει τον χρόνο του. Όπως στους προηγούμενους τόμους έτσι και εδώ έχουμε πλήρη ανάπτυξη χαρακτήρων με ξεδίπλωμα της ψυχοσύνθεσης τους.
Κάτι που προσωπικά εκτίμησα από το προηγούμενο βιβλίο, και συνεχίζεται, είναι το ξεψάχνισμα της κοσμογονίας μέσω της διδαχής του μάγου προς τον νεαρό ήρωα μας. Είναι ένα πάντρεμα (αληθινών) επιστημονικών γνώσεων με πνευματικότητας. Ο συγγραφέας δίνει μεγάλη βάση και αφιερώνει αρκετό χρόνο. Καταλαβαίνω πως κάποιους μπορεί να τους κουράσει αυτό, πάντως εγώ που αγαπώ την επιστήμη το βρήκα για άλλη μια φορά πολύ ενδιαφέρον και καλοδουλεμένο.
Η Εποχή Των Θρύλων στέκει σαν εξαιρετικό δείγμα του ελληνικού φανταστικού. Η δουλειά και το μεράκι του συγγραφέα απέδωσε καρπούς σε μια άρτια τριλογία με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς αποκλίσεις ή ασυνέπειες.
Είναι περιττό να αναφέρω πως προτείνω ανεπιφύλακτα την τριλογία σε όποιον/α λάτρη του φανταστικού. Είμαι σίγουρος πως δεν θα απογοητευτείτε.
Ειναι κρίμα που αυτή η τριλογία έχει περιοριστεί στα στενά αναγνωστικά όρια της Ελλάδας. Το θεωρώ βέβαιο πως στο κοινό του εξωτερικού θα είχε μεγαλύτερη αναγνώριση.
Όπως και να έχει, ας ελπίσουμε πως στα επόμενα χρόνια θα δούμε περισσότερα βιβλία από τον Γρηγόρη.
Ένα πολύ όμορφο ταξίδι φτάνει στο τέλος Ένα ταξίδι που κάθε φίλος του φανταστικού ΠΡΕΠΕΙ να κάνει. Η ιστορία αυτή πρέπει να μεταφραστεί και να την διαβάσει πιο πολύς κόσμος. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ "χοντροπετσο" αλλά το τέλος αυτό με κομμάτιασε... Γρήγορη σε ευχαριστούμε για την εμπειρία...
Υγ μπορώ να βάλω πάνω από πέντε αστέρια? Βλέποντας άλλα βιβλία που έχω βάλει 5 αστέρια νιώθω ότι σε αδικώ!
Η ιστορία τελείωσε και με άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα. Παρά τον βαθμό που το έβαλα,είναι καλό βιβλίο έχει κάποια αρνητικά αλλά και θετικά Το λεξιλόγιο,οι χαρακτήρες και το world building είναι όπως στα δυο προηγούμενα.
Τέλος θα προσθέσω ότι οποίος θέλει classic fantasy αυτή είναι η τριλογία που πρέπει να διαβάσει.
Το Ταξίδι τελείωσε...Σαν λάτρης της ποιοτικής ανάγνωσης βιβλίων είχα ζητήσει στις αρχές από τον αδερφό μου να περιμένω μέχρι τέλους ώστε να απολαύσω ως γνήσιος αναγνώστης την τριλογία. Όπως θα έκανα και για οποιοδήποτε άλλο βιβλίο που περιμένω διακαώς. Κι έτσι έγινε και πράγματι το απόλαυσα στο έπακρο. Πήρα τον χρόνο μου ώστε να του αφοσιώνομαι πλήρως αφήνοντας έξω την φθορά της καθημερινότητας. Η ιστορία κλείνει λοιπόν με μία έκρηξη συναισθημάτων και βαθύτερων νοημάτων που δυστυχώς φαντάζει ξένη στη σύγχρονη εποχή. Ενθουσιάστηκα, ''θύμωσα'', προβληματίστηκα, λυπήθηκα αλλά κι αναθάρρησα. Ο Χόουπ, ο Λίαμ, ο Βέιλαν, ο Βάραχα'ι'μ, ο Έιντεν, ο Σάιλοξ, ο Γκερτρούν, η Γκουέν, όλοι ένας κι ένας. Χαρακτήρες αληθινοί, ρεαλιστικοί, ελαττωματικοί όπως όλοι οι άνθρωποι εξάλλου. Θα μείνουν για πάντα μέσα μου. Η φανταστική γραφή, οι διάλογοι και οι συζητήσεις μεταξύ τους, ήταν ακριβώς ότι λατρεύω στα βιβλία. Πλαισιωμένοι από έναν εκπληκτικής σύλληψης κόσμο. Πράγματι οι αποκαλύψεις του τρίτου βιβλίου ικανοποίησαν πλήρως πολλά πεδία μέσα μου τα οποία ασκούν μεγάλη γοητεία. Δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερα. Κι όπως ολοκληρώθηκε η ιστορία με μια παράφορη αίσθηση νοσταλγίας, μου δημιουργήθηκε αστραπιαία η επιθυμία να ξαναγυρίσω στις αρχές για να ξαναζήσω τα γεγονότα με την ύστερη γνώση, κάτι που μόνο σε έργα αριστουργήματα αισθάνομαι να κάνω. Άσε που είναι και τρελό με την εξαντλητική καθημερινότητα του σήμερα! Θα κλείσω δίνοντας πολλά συγχαρητήρια στον δίδυμο αδερφό μου για το τιτάνιο κατόρθωμά του. Είναι αδιανόητο αυτό που κατάφερε. Του βγάζω το καπέλο! Μόνο το μέλλον ξέρει τι διαχρονική αποδοχή θα καταλήξει να έχει. Μπράβο και πάλι μπράβο. Ειλικρινά.
Ιδανικά θα ήθελα 2-3 μερούλες να καταλαγιάσει η ιστορία....τι να πω;;;Οι χαρακτήρες συνεχίζουν και χτίζονται με απίστευτα character arcs, ολοκληρώνονται και φτάνουν σε κάποια λύτρωση που για τον καθένα είναι διαφορετική και σε διαφορετικό επίπεδο. ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ "εισβολή" στοιχείων sci-fi σε μυθιστόρημα τοποθετημένο σε "μεσαιωνικές-επικές" βάσεις, τα οποία δένουν φοβερά και πάνε τον αναγνώστη και σε άλλες σκέψεις. Οι περιγραφές και η χρήση της γλώσσας γενικά, παραμένει σε πολυυυ υψηλα επίπεδα, όπως στα προηγούμενα δυο. Γενικά μια καταπληκτική τριλογία!