Kodin

by Panait Istrati, Yaşar Nabi Nayır (Translator)

Panait Istrati, yaşamla dopdolu bu kitabında, kötü bir ortamın kurbanı olarak caniler arasına karışan iyi kalpli, mert bir adamın ilginç ve trajik serüvenini anlatıyor.

Dev yapısı ve zehir gibi gücüyle, çevresindekileri yıldırmış bir adamın, saf bir çocuğun temiz yüreğiyle karşılaşınca, içindeki bütün iyilik ve insanlık özlemini açığa vuruşunu duygulanarak okuyacaksınız.

Istrati, bu romanında da, doğduğu şehir İbrail'in değişik yaşam tarzından ölümsüz sahneler yaşatıyor.

Genres: Fiction, Romanian Literature, Classics

118 pages, Paperback

First published January 1, 1926

About the author

Panait Istrati was a Romanian working-class writer, who wrote in French and Romanian, nicknamed The Maxim Gorky of the Balkans. Istrati was first noted for the depiction of one homosexual character in his work.

Born in Brăila, Istrati was the son of the laundress Joița Istrate and of a Greek smuggler from the village of Faraklata in Kefalonia (whom Panait never met).

His first attempts at writing date from around 1907 when he started sending pieces to the socialist periodicals in Romania, debuting with the article, Hotel Regina in România Muncitoare. Here, he later published his first short stories, Mântuitorul ("The Redeemer"), Calul lui Bălan ("Bălan's Horse"), Familia noastră ("Our Family"), 1 Mai ("May Day"). He also contributed pieces to other leftist newspapers such as Dimineața, Adevărul, and Viața Socială.

In 1910, he was involved in organizing a strike action in Brăila. He went to Bucharest, Istanbul, Cairo, Naples, Paris (1913–1914), and Switzerland (where he settled for a while, trying to cure his tuberculosis). Istrati's travels were marked by two successive unhappy marriages, a brief return to Romania in 1915 when he tried to earn his living as a hog farmer, and long periods of vagabondage.

While in the sanatorium, Istrati met Russian Jewish-Swiss Zionist writer Josué Jéhouda, who became his friend and French language tutor.

Living in misery, ill, and depressed, he attempted suicide in 1921 on his way to Nice, but his life was rescued in time. Shortly before the attempt, he had written to Romain Rolland, the French writer he admired most and with whom he had long tried to get in touch. Rolland received the letter through the Police and immediately replied. In 1923 Istrati's story Kyra Kyralina (or Chira Chiralina) was published with a preface by Rolland. It became the first in his Adrien Zograffi literary cycle. Rolland was fascinated with Istrati's adventurous life, urging him to write more and publishing parts of his work in Clarté, the magazine that he and Henri Barbusse owned. The next major work by Istrati was the novel Codine.
Istrati and communism

Istrati shared the leftist ideals of Rolland, and, as much as his mentor, placed his hopes in the Bolshevik vision. In 1927 he visited the Soviet Union on the anniversary of the October Revolution, accompanied by Christian Rakovsky during the first stage of the journey (Rakovsky was Soviet ambassador to Paris, and by then already falling out of favor with Joseph Stalin). He travelled through large sections of the European part, witnessing celebrations in Moscow and Kiev. He was joined in Moscow by his future close friend, Nikos Kazantzakis; while in the city, Panait Istrati met Victor Serge and expressed his wish to become a citizen of the Soviet Union. He and Kazantzakis wrote Stalin a congratulatory letter that remained unanswered.

The political opinions Istrati expressed after his split with Bolshevism are rather ambiguous. He was still closely watched by the Romanian secret police (Siguranța Statului), and he had written an article (dated April 8, 1933) in the French magazine Les Nouvelles littéraires, aptly titled L'homme qui n'adhère à rien ("The man who will adhere to nothing").

At the same time, Istrati started publishing in Cruciada Românismului ("The Crusade of Romanianism"), the voice of a left-leaning splinter group of the ultra-nationalist Iron Guard. As such, Istrati became associated with the group's leader Mihai Stelescu, who had been elected as a member of Parliament for the Iron Guard in 1933 and whose dissidence was the reason for his brutal assassination by the Decemviri later in the same year; Istrati was himself assaulted several times by the Guard's squads.

Isolated and unprotected, Panait Istrati died at Filaret Sanatorium in Bucharest. He was buried in Bellu Cemetery.

Reviews

[Paula Mota · Rating 4 out of 5]

Panait Istrati (1884-1935) foi um escritor romeno marcado pela descoberta do comunismo, pela subsequente dissidência perante os horrores de Estaline, por uma vida errante e miserável e pela tuberculose que acabou por lhe tirar a vida. Panait é mais conhecido pelo ciclo “Adrien Zograffi”, que acompanha de forma semi-autobiográfica essa personagem desde a infância.
Esta edição de 1972 da Editorial Inova, com aquele cheirinho doce a papel velho, reúne três histórias, “Uma noite nos pântanos”, “Codine” e “Kris Nicolas”, acompanhando o crescimento de Adrien, um rapaz que pela sua pureza e amizade incondicional me fez lembrar o jovem narrador de “Djamilia” de Aitmatov.
Ainda que numa geografia muito diferente, pela forma como dá a conhecer a cultura romena do início do século XX, faz-me realmente lembrar a ambientação desse autor do Quirguistão, mas pelos conflitos étnicos, num território onde convivem, a bem ou a mal, romenos, ciganos, gregos e albaneses, por exemplo, trouxe-me à memória os contos de Isaac Babel, o que justifica principalmente a pontuação alta que lhe dei, já que a violência física e verbal torna a leitura um pouco aflitiva.

Por isso conheci os bairros, os oulitza, mais característicos da cidade: russo, judeu, grego e cigano. E em toda a parte vi novos usos e costumes. Contudo, minha mãe, ao anunciar-me o prazer duma mudança de casa, sempre triste para ela, dizia-me, já desiludida:
-Os diferentes povos rezam a Deus de muitas maneiras, mas todos o ofendem da mesma forma.

A violência descrita por Panait Istrati é claramente endémica. Em “Noite nos Pântanos” Adrien vai cortar caniços durante a noite com o tio Dimi, um homem que, para grande desespero do menino que o adora, é violento com a mulher e com os cavalos que o ajudam na sua atividade ilegal.

Dimi retorquia:
-Casa primeiro e fala depois. O casamento é uma grande asneira.
-Então para que casaste?
-Porque é mesmo assim. Temos de passar por isso. Só mais tarde a gente percebe que há-de trabalhar para dois, para quatro, para dez. nessa altura bebe-se para esquecer e bate-se nos outros para se vingar.

No conto que fecha esta compilação, encontramos Adrien já com 14 anos a trabalhar como ajudante de um pasteleiro que, por ser albanês, se vê sujeito a todo o tipo de injúrias e ofensas, tendo no aprendiz o único que o aceita tal como é.

O emigrado é uma sombra que traz o seu país às costas. Isso não agrada aos patriotas e é esse motivo por que o emigrado é de mais em toda a parte. Mas há pior. Sucede que o facto de estarmos longe da nossa pátria é coisa pouco simpática até para os que nos amaram.

É aqui que mais se vê como Adrien é inspirado na própria vida de Istrati, que também foi ajudante de pasteleiro depois de ter completado apenas o ensino primário, sem nunca ter perdido a paixão pela literatura.

-Não existem nos livros coisas sérias; só há disso na vida. Os livros não ensonam o que devemos fazer para viver felizes e, mesmo que ensinassem, não lhes dávamos consideração.
-Enganas-te, Kir Nicolas: existe beleza e realidade na literatura.
-Beleza e realidade! Não é isso que ajuda a viver!
-A mim ajuda-me a viver, e a viver feliz.
-Mas és pobre, deves ganhar o teu pão!
-Não faz mal; darei à barriga só o que ela precisar; o resto dos meus lucros será para os livros.

É, porém, “Codine” a história central deste livro, aquela em que a violência e a crueldade se tornam assoberbantes. Codine é um ex-presidiário empedernido e agressivo, que todos temem, vítima do que agora conhecemos como “bullying”, desprezado pela família, sempre à espera da próxima traição, que age como um gigante gentil somente para com Adrien, que se torna seu “irmão de cruz”.

Espancavam-no; bastante o fizeram sofrer em menino. (…) E o garoto, coitado, desgostava-se porque, ainda por cima, todos os vizinhos diziam que ele era feio. E era realmente feio. Tinha cabeça de macaco, inchada como uma gaita-de-fole, mas santo Deus! A culpa não era dele! Troçavam do rapaz de manhã à noite. Ora isto faz mal a uma pessoa: no fim, torna-se má. Aos 13 anos já os pais não o podiam espancar e eles é que apanhavam.

Contudo, nem uma criança bondosa e bem-educada como Adrien consegue reabilitar um homem habituado ao ódio e à vingança, atirando-o para um dos finais mais horrendos que já li.

[Siver · Rating 5 out of 5]

I´ve read half. My goodness this is a masterpiece.Superb writing in all essence. No one writes better than Istrati in terms to seek greatness within modesty..

I´ve Finished it. Beautiful writing skills.

[Doğukan · Rating 5 out of 5]

Istrati'nin üslûbunda Balkanları bilenlerin çok aşina bulacağı bir taraf var. Bu Kazancakis'in "Zorba"sında da bulunabilir. Didişmelerin, çekişmelerin, çatışmaların ortasında bir şekilde kendi masumiyetini koruyabilen -ya da masumiyetini kaybettikten sonra yeniden kazanan- insanların o tevekkül ve rahatlık dolu sesini çok iyi aktarıyor. Bunu aktarırken işi bayağı bir romantizme kadar vardırmıyor ki bu işin daha zor tarafı. Bu kitaptaki "Kir Nikola" öyküsü mesela. Hâlâ görebileceğiniz bir adamdır o, hâlâ öyle konuşur, hâlâ öyle düşünür, hâlâ söze "Ah more Adriani!" diye başlar. Bu adamı bu kadar canlı olarak anlatabilmek üstesinden gelinmesi zor bir iş. Fakat işte bir bu yetenek ki bir oturuşta kendini okutuyor.

[Koray · Rating 5 out of 5]

"... Her Ulus Allah'a türlü türlü dua eder ama hepsi aynı şekilde çiğner..."
"... İnsanın kaderi mizacından başka bir şey değildir..."

[Perihan · Rating 5 out of 5]

"Zorla yaptırılan iyiliğin değeri yoktur, içinde çıkar olan iyilik adamın yüreğini ısıtmaz."

Kodin , yazarın en sevdiğim en içten hikayesi. Bu kitabı mutlaka okuyun. Sonra da radyo tiyatrosunu dinleyin.

https://youtu.be/dV24hZsA98M

Dışarıdan kötü, itici ve korkunç görünen bir adamın içindeki güzellikleri, küçük bir çocuğun yüreğinden görün...
Sevgi ve ilgi görmeden, kötü ortamlarda büyüyen her çocuğun yetişkin olduğunda sorunlu bireylere nasıl dönüştüğünü bir kez daha kendi gözlerinizle görün...

[Seher · Rating 5 out of 5]

'Kan kardeşi bambaşka bir şeydir o. Belki de hiç olmayan bir şey. Kan kardeşi başkasının hatırı için değil kendiliğinden dost olan insandır. O zaman sevgisi büyük çıkarsız olur, içimizi ısıtır. Çünkü birine iyilik ederek kendini sevdirmek kolaydır. Ama düşünüyorum da bugün diyorum ki acaba kendiliğinden seven insan çok güçlü sevebilir mi? '

'Şüphesiz dünya yürek doludur. Ama hemen hepsi yol kenarında gereksiz otlara benzerler. Bir patates çok daha hayırlıdır.'

[Çağdaş · Rating 4 out of 5]

Bu eser roman olarak geçiyor; fakat üç adet öyküden oluştuğunu söylemek daha doğru olur. Bunlar, Istrati'nin Adrian'ının çocukluğunun üç farklı dönemini yansıtan öykülerdir.

İlk öykü olan Bataklıkta Bir Gece küçük Adrian'ı ve onun belki de kötülükle ilk travmatik tanışmasını anlatır ki, dayısının bu öyküdeki şok edici vahşeti karşısında onun hissettiklerini hissetmemek mümkün değildir. Açlığın, fakirliğin, iki üç ley için bu kadar harcanan çabanın gölgelediği hayat bu gibi insanları çarenin hapse girmek olduğunu düşündürecek kadar alçaltmaktadır.

İkinci ve kitaba adını veren Kodin öyküsü, kahramanının adını almıştır. Adrian ve annesi Komorofka mahallesine henüz taşınmışlardır ve Adrian 12 yaşındadır. Bu arada onların sürekli olarak taşındıklarını öğreniriz; gelirleri azaldıkça şehrin giderek dışına itilmektedirler. Şehrin bu pis işçi mahallesinde şiddet oldukça sıradandır. Öykü bize burada yaşayan liman işçilerinden korkunç Kodin ile Adrian'ın dostluğunu anlatır. Kodin, farklı koşullar altında bambaşka biri olabilecekken, şiddetle büyütülmesinden, çirkinliği sebebiyle sürekli dışlanmasından ötürü kendisi de şiddet sarmalına kapılıp gitmiş biridir. Büyüdüğü sokaklar, hapis yılları, onun farklı türlü davranmasına imkan tanımamıştır. Farklı bir davranış tarzı bilmemektedir; o çevrenin kendisinden ve diğer genç erkeklerin hepsinden beklentisi de budur. Çevresindeki hemen tüm işçi erkekler aynı kaderi paylaşır. O ortamdaki çocukların da kaderi büyüyünce abilerinkinden farklı olmayacaktır.

Kodin, aslına sevgiye, sevilmeye, kabul edilmeye ölesiye açtır. Saf, içten bir sevgiyi arzular. Fakat yetişkinler arasındaki dayanılmaz iki yüzlülüğü, sahtekarlığı, kimsenin kendinden başkasını düşünmediğini gördükçe bu sevginin olabileceğine olan inancı da gittikçe azalmıştır. Böyle bir sevgi ancak Adrian gibi bir çocukta bulunabilir; yeterince saf, bu mahallede büyümemiş, bu çevre tarafından şekillenmemiş, yaptığı iyiliğe karşı para almayı düşünmeyen bir çocukta... Kodin en son buna tutunur. Bataklıkta ava çıktıkları gece, onun bu coşkusu zirveye çıkar, dev gibi cüssesiyle ufalır, ufalır, iyice çocuklaşır. Fakat hayatın acımasızlığı, onun insanlar hakkındaki fikirlerini kanıksamasına sebep olan davranışları olduğu gibi yerinde durmaktadır. Nitekim, uğradığı bir ihanette Kodin, bildiği tek davranışı gösterecektir. Bu açıdan öykü oldukça karamsardır; çocuğun saf sevgisi Kodin'i kurtaramamıştır. Sanki, hayatın şartları kaderin akışını bir rotada donduruyor ve insana başka bir seçenek bırakmıyormuş sonucuna varırız.

Istrati üçüncü öykü olan Kir Nikolas'a farklı bir kabul ile başlar. Nikolas'a göre bir insan doğuştan iyiyse çevresi onu değiştiremez. Doğuştan iyi olmayanların ise kaderleri ne yaparlarsa yapsınlar bu yönde çizilmiştir. Bu öyküde, ilk iki öyküdeki baskın yoksulluktan farklı olarak, öteki olanı, yabancı olanın kendisini içinde bulduğu yalnızlığı görürüz. Adrian artık 14 yaşına gelmiştir ve görünüşe göre yine farklı bir mahalleye taşınmışlardır. Adrian artık kitapların dünyasını keşfetmiş, içine kapanmış, sürekli okumaktadır. Komorofka'da olduğu gibi mahalleli çocuklarla arkadaşlık kuramaz; olgun karakteriyle yine bir yetişkini arkadaş beller: mahallenin Arnavut fırıncısı Kir Nikolas'ı.

Pis bir adamdır bu Nikolas. Kirli olan bu dış mahallede bile pis kabul edilecek derecede kir içindedir. Elbette bu kirlilik vurgusu kelime anlamıyla alınabileceği gibi, etnik bir ayrımcılık da taşır. Mahalleli kirlidir ama o, Arnavut'luğu ile daha da kirli kabul edilmiştir. Nikolas son derece hassas, vicdanlı ve yardımseverdir. Mahalleli hamile kadınları dükkandan boş göndermez (hepsi de hamiledir), hem karnındakiler, hem de kadınların yanındaki çocuklar için mutlaka poğaça verir. Kadınlar bu yardımı seve seve kabul ederler, hatta onun bu simit ve poğaçaları ücretsiz vereceğini bildiklerinden özellikle çocuklarını peşlerine takıp giderler ya, çıkar çıkmaz da arkasından konuşmaktan, adamın parasını ve kazancını dillerine dolamaktan imtina etmezler. Adrian bu ikiyüzlülüğü gördükçe iğrenir. Ama Nikolas'ı da zaman zaman anlamakta zorlanır. Onda vahşi bir yan, topluma karışabilmek ve belki de kendini frenleyebilmek için takındığı bir gülümsemenin varlığını hisseder. Nikolas bu gülümsemeyi adeta kendini yönlendirmek için yapıyor gibidir.

Nitekim bu kitapta bir çocuğun, yetişkinlerin dünyasını anlamaya çalışmasını, kötülükle, yoksullukla, çaresizlikle, ön yargılarla dolu toplumsal gerçeklik içinde gerçek bir sevginin izini arayışını buluruz. Bu arayış yazarın bir başka eseri olan Mihail ya da Arkadaş'ta zirveye çıkar.

Adrian'ın Kodin ile başlayan ve Mihail ile devam eden sevgi arayışında örtülü bir eşcinsellik barınıyor olması yüksek ihtimaldir. Ergenliğinin en başından itibaren diğer erkeklere duyduğu yakınlık, arkadaşlık duygusuyla birlikte sanki aşkı da çağrıştırmaktadır. İlk tanıştıkları andan sonra sırf Kodin'i seyretmek için adeti olmadığı halde meyhane kapılarında beklemesi, kolera salgınında dayılarının yanına gitmeyi reddetmesi, sadece Kodin'in yanında kalmak istemesi ve ondan bir türlü kopamaması, o felaket anına kadar sürekli birlikte gezmeleri (ki sonraları Mihail ile ilişkileri benzer bir yakınlıkta seyredecektir), Adrian'ın kapıldığı, karşı konulamayacak denli yoğun bir çekimi göstermektedir. Istrati'nin yaşadığı dönem olan 20. yy. başında da bu konu herhalde ancak bu kadar açık ifade edilebilirdi.

[Froglady · Rating 4 out of 5]

A classic. Very genuine and honest as all Istrati books are. Everything feels very familiar and nostalgic; like you had lived it all before (perhaps because of the way Istrati portrays Romania and the Balkans- it still holds). You will like this if you like Istrati's other works.

[Andra Banu · Rating 3 out of 5]

Nerantula 4*
Codin 3.5*
Pescuitorul de bureti 3*

[Hale · Rating 4 out of 5]

*** kendime notlar***
Bataklıkta Bir Gece’de, küçük Adrien ve dayısı Diminin öyküsü anlatılıyor.
Kodin’de, on iki yaşındaki Adrien ile korku salan iri cüssesi, çirkinliği ve işlediği cinayetler nedeniyle dışlanan Kodin’in arkadaşlığının öyküsü anlatılıyor. Adrien çamaşırcı bir kadının tek başına yetiştirdiği oğludur. Zorluklara rağmen onu iyi ve ahlaklı bir çocuk olarak yetiştirir. Daha az kira ödeyip Adriene yılda bir tane fazladan yeni kıyafet alabilmek için, tehlikeli bir semte taşınırlar. Adrien burada, kabadayı Kodin ile tanışır. Kodin, küçüklüğünde annesi ve babası tarafından aşağılanmış, hor görülmüştür, bunun sonucunda o da büyüdüğünde şiddete eğilimli bir kabadayı olur. İşlediği cinayetler yüzünden kürek mahkumu olmuştur.
Bir gün Kodin sevgilisine yazdığı mektubu Adrien’e vererek gönderir ve böyle tanışırlar. Kodin mektubu götürdüğü için Adriene para vermek ister ama Adrien annesinden “hizmet ettiği için para almaması” öğütlendiği için para almaz. Adrienin karşılık beklemeden iyilik yapması Kodini etkiler. Adrien’in Kodin’e şefkat ve sevgiyle yaklaşması onun hırçın, kabadayı tavrını değiştirir.
Kolera salgınında hasta olan Adrienin annesi, Kodin sayesinde kurtulur. Kodin sevgilisinin kendisini kan kardeşi ile aldattığını anlar, kan kardeşini öldürür.. Kodin uyurken, annesinin boğazına sıcak yağ dökmesiyle ölür.
Kir Nikola öyküsünde, Adrien Kir Nikola adında bir poğaçacının yanında çalışmaya başlar. Nikola, Arnavut olduğu için ötekileştirilmiştir, sevgilisi bile onu aşağılar. Başka bir ülkede azınlık olma, göç ettiği ülkede hor görülme, yalnız hissetme üzerine bir öykü.

“İyi yürekli doğmuş bir adamın iyi kalmasına, hele iyilikten nasip almayanın sonradan iyi olmasına kimse yardım etmeye yanaşmıyor.”
“Yabancı olmak, memleketini sırtında taşıyan insan demek. Onun için yabancı her yerde gereksiz adam.”
“Her ulus, Allah'a türlü türlü dua eder, ama hepsi O'nu aynı şekilde çiğnerler”
“Daima böyle olur. En sevdiğimiz kimseler tutkularımızı anlamazlar...”

[Socrate · Rating 3 out of 5]

În seara aceea de început de april, cătunul Baldovineşti, din apropierea Brăilei, sărbătorea întâia zi a Paştelui. Prin toate ogrăzile, ţăranii aprindeau glugi de stuf uscat: de peste tot răsunau focuri de puşcă - închinăciuni creştin-ortodoxe aduse de sătenii noştri pomenirii Aceluia care fu cel mai bun dintre oameni. În căsuţa lui moş Dumitru - mezin între doi fraţi şi două surori - veniseră de la oraşul vecin mama Joiţa şi fiul ei Adrian, ca să petreacă împreună sfintele sărbători. Mama lui Adrian era întâia născută în familie, rămăsese văduvă încă de pe când îşi purta pruncul în braţe, şi acum, când acesta împlinea optsprezece ani, tot văduvă se afla, trăind din munca braţelor sale. Nu prea era loc de găzduit în fostul cămin părintesc, căci fratele Dumitru, deşi tânăr, era înconjurat de o numeroasă familie. Buna soră se mulţumea însă şi cu un colţ al încăperii, în vreme ce Adrian - bucuros să-şi revadă leagănul copilăriei - se ducea să se culce cu unchiul său în fânul din podul grajdului, să-i asculte poveştile ca altădată şi să-i istorisească fapte de pe la oraş. De altfel, chiar şi fără musafiri, unchiul Dumitru tot prin pod, pe câmpuri şi prin bălţi îşi petrecea nopţile de vară, ceea ce îl făcea pe Adrian uneori să se mire;
 ― Matale te culci în pod, iar nevasta cu copiii; ce viaţă e asta?!
 ― De, băiete, sunt nevoit... Altmintrelea, cum să-ţi spun: copchiii se-mbulzesc prea repede! 
― Iaca vorbă! Şi când te dai jos din pod? - Mă duc la baltă, să tai stuf!... 
― Şi când te-ntorci de la tăiat stuf?!... - Mă urc în pod!... 
― Atunci de unde vin „copchiii”?!... - Dumnezeu îi trimete. Deşi oameni săraci, se mai aflau la masa lor şi alte câteva neamuri din sat. Cina strămoşească - un borş de miel, cu miel fript, cu cozonaci şi ouă roşii - fu veselă, plină de glume; la sfârşit, moş Dumitru ieşi afară ca să dea şi el foc glugii şi să sloboadă focurile de puşcă tradiţionale.

[Amonalurra · Rating 3 out of 5]

El extranjero es una sombra que lleva su país a la espalda. Eso no complace a los patriotas y por eso el extranjero es en todas partes un hombre que sobra. Pero hay algo peor. Ocurre que el ser desarraigado puede acabar disgustando a aquellos mismos que lo han querido, y eso es lo triste.
Editado con mucho gusto por la editorial "libros de la ballena", gracias a la cuál he podido conocer a este gran escritor.

[bellatrix begins · Rating 3 out of 5]

Kitaptaki üç hikayeden en etkileyicisi, insana en dokunanı ve ön planda olanı Kodin. Biraz Yaşar Kemal'in -tesadüf eseri olarak yine bu yıl okuduğum- Çakırcalı Efe'sini andırıyor ama onun kadar iyi yazılmamış diyebilirim rahatlıkla. Diğer öyküler de, nasıl desem, akılda kalacak ya da bende kuvvetli bir his bırakacak öyküler olmadı.

[Refika Arıtürk · Rating 5 out of 5]

Merhametsiz bir annenin harcadığı duygulu kabadayı "Kodin". Gittiği yerde hep öteki olmuş, hiç sevilmemiş, kabul görmemiş zavallı "Kir Nikola". İkisi de korkunç hayatlarının ortasında debelenip dururken, küçücük saf yürekli bir çocuğun arkadaşlığında kendilerini bulmuşlar.

[Olivier Gagné · Rating 4 out of 5]

C'est pas un livre très récent! Adrien demeure un personnage très attachant, au cœur immense. Trois petites histoires agréable à lire.

[Alexandra · Rating 5 out of 5]

Superbă. Magnifică.

[Yusuf · Rating 4 out of 5]

Panait İstrati ile Selanik'in ücra sokaklarından birinde, tahta sandalyeli küçük bir kahvehanede güneşe karşı oturup çay-sigara keyfi yapmak için çok şeyler feda ederdim.

[Ruveyda Rana · Rating 5 out of 5]

Kir Nikola hikayesinin sonu çok etkileyiciydi. Hiç kimse benimle dost olmak istemiyor ancak ben onlarla kardeş olmak istiyorum.

[Sheepish · Rating 4 out of 5]

Une écriture fine. Un peu court malheureusement :-)

[Mustafa Kaya · Rating 5 out of 5]

Bana okuma alışkanlığını getiren kitap. Kodin'in ölümü biraz üzdü ama olsun.

[JJ Larsen · Rating 4 out of 5]

A small masterpiece. When reading Istrati you are confronted with the basics of life. The beauty and the horror. Very different from the almost narcissistic modern novels.

[Yunus Emre Harmanci · Rating 4 out of 5]

Bir nevi "anti-Küçük Prens".

[Figen]

bir naif cocuk bir kabadayı ne güzel arkadaş olmuşlar.. herkes kendi samimiyetinde herşey yerli yerinde... şu dünyada Rabbim kimleri kimlerle dost etmiş... etmiş de bize de öyküleri kalmış...