Ustam Diyorum Öldü

by Makbule Aras Eivazi

Sen bu şehirde ömrün boyunca hiç öğrenmediklerini öğrendin. Hayatın; caddede, sokakta, ev içlerinde değil hikâyelerde attığını öğrendin. Dudak büktüğün hikâyeler, seni çekip aldılar kendi gökleri altına. Sen bu şehirden çok, bu şehrin hikâyelerinde gezindin, onları sevdin. Zamansızlığı sevdin sen, hikâyeler zamansızdı. O zamansız evren, kaygıdan uzaktı. Oysa sen hep gerçekten ve kaygıdan ibarettin bundan önce. Ben sahi neydim buradan önce. Gerçeğe demirlemiş bir gemi mi? Hayır değil, ben hiç gemi olmadım, hiç yol almadım bundan önce.

Makbule Aras Eyvazi ikinci öykü kitabı “Ustam Diyorum Öldü”deki her öyküde başka anlatım yollarının peşine düşerek yeni iklimler yaratıyor. Gizlenen, anlatılmayan, söylenmeyenler için bulduğu yeni kelimelerle yoldaşlığı, dostluğu, sevgiyi birbirine bağlanan ya da birbirinden ayrılan yollar üzerinden tarif ediyor. Bugünün insanlarını bugünün mekânlarında, geçmişin izleriyle anlatıyor.

Genres: Short Stories

120 pages, Paperback

First published January 12, 2024

About the author

1972’de doğdu. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu, aynı fakültede Eski Türk Edebiyatı alanında yüksek lisans yaptı. Farsça öğrendi ve Türk edebiyatının yanı sıra İran edebiyatıyla da ilgilenmeye başladı. “Varlık”, “kitap-lık”, “Notos”, “Virgül”, “Cumhuriyet Kitap”, “Öteki-siz”, “Ç.N.”, “Sıcak Nal”, Duvar gibi çeşitli dergilerde deneme, eleştiri, inceleme, çeviri ve öyküleri yayımlandı. Yayımlanan çeviri kitapları: “Yeryüzü Ayetleri”, Furuğ (Can Yayınları, 2008); “Kör Baykuş”, Sâdık Hidâyet, (Kırmızı Yayınları, 2015); “Kış Uykusu”, Goli Taraghi (YKY, 2016); Top, Gulam Hüseyin Sâedi (F. Eivazi ile, YKY, 2017); “Bayel Ağıtçıları”, Gulam Hüseyin Sâedi (F. Eivazi ile, YKY, 2017).

Reviews

[divayorgun · Rating 4 out of 5]

"Kelimelerin gemisinin hangi kıyıya yanaşacağı,hangi kıyıda demir atacağı belli olmuyor ki. Kelime bu,dümeni sizin elinizde sanırsınız,değil. Dümen,denizin elindedir. Hani belki bazı sarhoş günlerde deniz kendini pırıltının koynuna bırakıp sarhoş olmuşken,belki o zamanlarda kelimeleri istediğimiz kıyılara yanaştırmak,istediğimiz kadar kalmak mümkün olabilir."

Sabahtan başlayıp akşamına bitirene kadar beni sarhoş eden, bir günde iki paket sigara içmeme sebep olan o kitap..

[Sevim Tezel Aydın · Rating 4 out of 5]

Makbule Aras Eyvazi'nin ikinci öykü kitabı Ustam Diyorum Öldü'de 15 öykü var. İlk öykü kitabı olan Sonun Bacakları'na hayran kalmıştım.
Bu kitabın başındaki öyküleri çok sevmedim, hatta kitabı bırakmayı düşündüm, biraz daha devam edince çok güzel öykülerle karşılaştım. Ayrılık, ölüm, yas, kayıp gibi zorlukların içinden geçen karakterlerin yaşadıklarını şiirli, insanın yüreğine dokunan bir duyarlılıkla anlatmış. Farklı ve etkileyici bir tarzı var, tavsiye ederim...

[osqhe · Rating 3 out of 5]

Seller Gibi Kitap Kulübümüzün Nisan ayı öykü kitabıydı. Benim gibi öykü okumakta zorlanan varsa, bu kitap öykü türünü benimsemiş birinin okuyabileceği bir kitap bana göre. İçerisinde 15 öykü var. Yazar neredeyse tüm öykülerinde bilinç akışı tekniğini kullanmış. Romanda bilinç akışı tekniğini ne kadar seversem, öyküde de hiç sevemedim. Öykünün amacı kısa anlatım zaten, bilinç akışıda işin içine girince -şimdi noldu, ne anlatmak istedi? -gibi sorular içerisinde kalıyorsunuz, anlatım kopuk kalıyor. Öykülerin tümü karakterlerin anlık durumlarını anlatıyor, bir yerden bir yere gidilirken ya da otururken aklınızdan geçenler, gözlemlediğiniz olaylar genelde. Etkileyici öyküleri var mı, evet. Ancak ben öykülerde, ders alınabilecek ya da derinliği olabilecek konuları seviyorum. Bu yüzden kitap benim beğenimi kazanamadı.
Yine de öyküde farklı teknik deneyebilmekte cesaret işi, yazarı bu konuda tebrik ediyorum.
Favori Öykülerim: Göğüsleri, Dördü Üç Geçe, Damat Halayı, Bir Sevdadan Geriye, Adam Kadına Dedi Ki, Halka

**
İyiyim, diyor, iyiliğin ne olduğunu sorgulamayı bırakalı çok olmuş bir sesle. İyi olmakla kötü olmak arasındaki farkın giderek belirsizleştiği bir pörsümüş zamanda.

Müziğin sesini açmayın, telefonda uzun konuşmayın, gereksizse söndürün tabelaları arasında hazır olda geçti ömrümüz. Sandık ki kurallara uyarsak dünya da insanlık da düzelecek. Sonra bir baktık kırmızı ışıkta duran sadece biziz.

İki satır yazmayın, iki satır okumayın. Hiç kullanılmadan teslim edin beyninizi, indirim alırsınız, kullanılmamıştır indirimi. Ne çok insan indirime hak kazanacak. Böylece bu dünyada olduğu gibi öbür dünyada da rahat edecek. Niye böylesiniz ey insanlar, niye bayağılığa düşkünsünüz?

[Simdineokuyorum · Rating 4 out of 5]

kitaptaki doğer öyküler beni çok fazla etkilemese de kitaptaki iki öykünün bana verdigi hissi hiç unutmayacağım.

Bir Sevdadan Geriye adlı öyküsünü kalbim sıkışarak okudum. Aralık'ın On Dördü de kısa ama bir o kadar çarpıcı hikaye.

yazarın dili de çok akıcı mutlaka diger kitaplarina da bakacağım.

[Hakan · Rating 4 out of 5]

Makbule Aras Eyvazi, bence bu kitabıyla çağdaş öykücülerimizin önde gelen isimlerden biri olduğunu ortaya koyuyor. İlk kitabını da çok beğenmiştim. Genelde hüzün ağır bassa da (umut aşılayan bölümler de yok değil ama), birçok çağdaş öykücümüzde görülen yapaylığa, ağlaklığa, sığlığa sapmıyor. Şiire hayranlığının ve hakimiyetinin getirdiği şiirsel ve de kılçıksız dili ayrı bir okuma keyfi veriyor. Aşağıya tadımlık birkaç alıntı bırakıyor, iyi edebiyata, özellikle de öyküye merakı olanlar bu kitabı kaçırmasın diyorum.

“Bakışları. O neye baksa, yeniden var eden. O bakınca nefesle doluyor, diriliyordu her şey ve o diriliğin kalp atışları bütün kulaklarda çınlıyordu.” (s.9)

“Sessizliğin konuştuğunu hangi dil tercüme edebilir?” (s.59)

“İyiyim diyecektim, sesimde solgun bir gül...” (s.83)

“... gözlerindeki ayçiçeği gülüşü...” (s.87)

“Çocukluk bahçesinin çiçeklerini hiç soldurmadan yüzünde taşıyan insanlar vardır...” (s.92)

“Ben hayal kurdum mu? Yoksa önceden dikilmiş hayal elbiselerinin bana ait olduğunu mu zannettim bunca yıl?” (s.96)

“Sessizlik nasıl şefkatli onun yanında.” (s.101)

“Rakı bardakları, sözcüklerin sıkılganlıklarını alıp götürdü.” (s.107)

“... bitmesinden korkulan bir çocukluk gecesinin serinliği...” (s.111)

[Ana Pascal · Rating 3 out of 5]

3.5