สัมปทานหัวใจ

by โบตั๋น

หัวใจของเธอไม่มีผู้ใดครอบครองหรือได้สัมปทานไว้ แม้กายจะมีเจ้าของ ใครเล่าจะสามารถเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์นี้

550 pages, Paperback

Reviews

[Clairdenoon · Rating 4 out of 5]

สวัสดีค่ะ
วันนี้จะมารีวิวนิยายเรื่องสัมปทานหัวใจค่ะ:😝lol

พื้นเพผู้อ่าน:เพิ่งดูละครครั้งแรกพร้อมๆกับอ่านหนังสือไปด้วย..เมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาค่ะ ภาพตัวละครในจินตนาการตอนอ่านก็เลย..ไม่พ้นแบบในละคร😆ภาพจำชัดเจนที่..พี่ว.ไม่ใส่เสื้อนุ่งกางเกงเลเดินไปเดินมา💪อะไรแบบนี้🤘🤣
หมายเหตุ:ละครมีการปรับบทไม่เหมือนกันไปหมดกับในหนังสือ

1.เนื้อหาสนุกค่ะ ชวนติดตาม ผูกเรื่องได้ดี  สมเป็นงานชั้นครู จบลงตัว ตัวร้ายก็ไปที่ชอบที่ชอบ ตอนแรกนึกว่าจะเถื่อนถ่อยโหดเหี้ยมกว่านี้😆จัดจ้านแซ่บเว่อร์กว่านี้...แต่นี่soft ละมุนมากกก  ถูกหลักจารีตประเพณีอันดีงามมากกก มากกว่าที่คิดเยอะเลย🏆 นึกว่าจะเก่ากว่านี้ด้วย..แต่เกาะถ้ำไม่ไก่กา..มีคอมพิวเตอร์ใช้~มีทีวีดูฟุตบอลได้...ได้รู้ในหน้าสุดท้ายว่าแต่งมา23ปีมาแล้ว(ลงวันที่ไว้ท้ายเล่ม21 มีนาคม 2538)


2.พระเอก:
นายหัวนาบุญในนิยายสุภาพชนมากกกกกกกว่าที่คิดไว้มากกกกกก พูดผมคุณกับนางเอก ให้เกียรตินางเอกทุกสิ่งอย่าง ดำรงตนเป็นพ่อพระ...กินง่ายอยู่ง่ายไม่ซับซ้อน ชอบกินนมเย็นสีชมพู..รักษาศีลข้อ3เคร่งครัดไม่พรากลูกเขาเมียใคร ปลื้มมากค่ะ นายหัวเรียนจบจากสิงค์โปร พูดได้หลายภาษา มีพื้นฐานครอบครัวที่ดี โดยส่วนใหญ่จะไม่ใส่เสื้อ เปลือยอกนุ่งกางเกงเลเดินไปเดินมา รักน้ำรักปลา รักธรรมชาติ รูปร่างสูงใหญ่ หนวดเครารุงรังแต่หล่อ😆ในนิยายบรรยายนายหัวบุญในมุมมองนางเอกว่า
"แขนแข็งแรงของเขาชวนให้วาบหวาม อกเปลือยของเขาด้วย อ้อมอกของเขาคงอบอุ่นและปลอดภัย"
"ฉันว่านายหัวของบุหงันน่ะหล่อที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาแล้วล่ะ อาจจะมีคนหล่อกว่านะแต่มาดไม่แมนเท่าหรอก"
....แหมๆ😆

3.นางเอก:
รัตตวัลย์ สาวสวย รวย เรียบร้อย ดูเย็นๆนิ่งๆ เรียบๆ แต่ถ้าเอาจริงก็เด็ดขาด..วัลย์อายุ32ปี แต่งงานมีสามีแล้วและมีลูกชาย1คน ...

Before:ก่อนได้ไปเกาะถ้ำ
วัลย์ใช้ชีวิตเซื่องๆ ซึมๆ เศร้าๆ เบื่อๆ เหงาๆ เพราะสูญเสียพ่อ และน้องชาย ในเวลาไล่เลี่ยกัน /ไม่เคยรักใคร่ชายใดฉันท์ชู้สาว..นอกจากห่วงลูกชาย..ก็ไม่มีเป้าหมายใดๆในชีวิตที่อยากทำอยากเป็น../วัลย์เหลือแต่แม่ ที่ซึมเศร้า และพี่สาวคนสนิท2คนที่เติบโตมาด้วยกันคอยเป็นเพื่อนคู่คิดมิตรคู่ใจ /วันๆนอกจากทำงานด้านเอกสารบัญชีวัลย์ก็จะมานั่งมองทะเลแบบเหงาๆ อ้อ..แต่งงานกับสามีโดยที่ไม่ได้รัก  และแยกกันอยู่กับสามีมากว่า7ปี..แบบไม่ได้ทะเลาะแต่ก็ไม่ได้อาวรณ์อะไรกันสามีมีกิ๊กก็ทำไม่รู้ไม่ชี้..สามีมาขอเงินก็ให้..มานอนด้วยก็ได้....เชื่อสามี ตามใจสามี อะไรๆก็ได้แต่ไม่ได้รักใคร่ความสัมพันธ์คลุมเครือไม่เหมือนสามีภรรยาทั่วๆไป

After:หลังกลับมาจากเกาะถ้ำ/ผ่านความเป็นความตาย/และได้พบเจอ...นายหัวนาบุญคนดี😆ที่แสนจริงใจ
วัลย์ก็ดูแกร่ง ดูกล้า ดูเด็ดขาด พร้อมด่า(แบบผู้ดี)พร้อมลุย มีรัศมีนางพญาท้ารบ(ที่กลับมาเพื่อจัดการสามีและชู้) พร้อมปะฉะดะกับคนที่ทำร้ายตน มีเป้าหมายที่ชัดเจนในชีวิต..และมีความรักที่แท้ทรูเป็นพลังในการก้าวเดินต่อไปเพื่อเริ่มชีวิตใหม่.....วี้ดวิ้ววว...⛵

4.สมแล้วที่ทำเป็นละครหลายรอบค่ะ...เนื้อเรื่องสนุกชวนลุ้น มีตัวร้าย(สามีเก่า)ที่ต่อหน้าหวาน แต่ลับหลังเลวบัดซบ..มีนางร้ายแบบร้ายนิ่งๆเลือดเย็นที่ในนิยายบรรยายว่าสวยกว่านางเอก..และชวนให้ติดตาม+อยากรู้จุดจบของทั้งคู่

5.โนเลิฟซีนNC..มากสุดคือกอด คิส หนุนตัก...จุดนี้เราเหลือเชื่อมากกก!!5555เป็นนิยายที่พระเอกเป็นนายหัวลุคเถื่อนๆแต่มีเท่านี้...😅...555ดีค่ะดี..เราได้เรียนรู้ว่านิยายของปรมาจารย์ชั้นครูเป็นเช่นไร คุณค่าอยู่ที่ความรู้สึกที่ลึกซึ้งของทั้งคู่...เราจะจดจำไว้สอนใจตน..ว่านิยายที่มีนายหัวไม่จำเป็นต้องแซ่บดุเดือดเสมอไป..อ่อนหวานละมุนละไมลึกซึ้งกินใจถูกหลักอนามัยและขนบประเพณีอันดีงามก็ได้😆😆

6.อ่านจบแล้วก็อยากหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปเกาะถ้ำเข้า"คอรส์สร้างเสริมพลังชีวิตเปลี่ยนคุณเป็นคนใหม่"กับโค้ชนายหัวนาบุญแบบวัลย์บ้างจัง😍😍😍😍
#💪

[Tunyatuang · Rating 4 out of 5]

สนุกค่ะ อ่านนานแล้วเอามาอ่านอีกรอบ ตัวละครเรียลดีค่ะ มีความเป็นปุถุชน น่าจะเป็นเรื่องโรแมนติกที่สุดแล้วของโบตั๋น ได้ข้อคิดด้วยค่ะ โดยรวมชอบค่ะ

[Monaliz Juang · Rating 4 out of 5]

เรื่องนี้เคยดูเป็นละครมาก่อน ที่พี่จอห์น เล่นกับ สิเรียม คนอาจจะคิดมันต่างจากในละครยังไง ก็ไม่ต่างมากแต่รู้สึกถึงความดิบของพระเอก ปากเนี่ยพูดแต่ละคำ ทว่าก็แฝงด้วยความห่วงใย หลังๆก็น่ารัก ชอบพระเอกเท่ห์