What do you think?
Rate this book
Tussenhuids
Een confronterend debuut over wat het betekent om door andere mensen geleefd te worden en wat er overblijft wanneer je alleen verder moet.
Jaren na de verdrinkingsdood van haar vader gaat Moia op vakantie met haar schoonfamilie. Haar vriend Seppe, zijn tweelingzus Frêle en hun ouders vormen een warm en stabiel gezin en Moia zweeft daar ergens tussenin. Haar onvermogen om op zichzelf terug te vallen zorgt ervoor dat ze de wereld om haar heen door steeds troebeler water waarneemt. Wanneer ze plots een verloren foto op de zolder van haar moeder terugvindt en haar buikgevoel over de nieuwe collega verwaarloost, wordt Moia geconfronteerd met de impact van verhalen. Hoe wat gezegd wordt niet noodzakelijk waar is, hoe wat waar is niet zomaar wordt geloofd en hoe alles wat niet gezegd wordt, als het erop aankomt, ook niet lijkt te bestaan.
In deze ontroerende coming-of-ageroman staat centraal welke onvermijdelijke invloed ouders hebben op hun kinderen, hoe verwoestend loyaliteiten kunnen zijn en hoe gevaarlijk het is om niet opgemerkt te worden, ook niet door jezelf.
Tip: Pianoklanken meanderen door het verhaal. Laat je tijdens het lezen meenemen in de muzikale wereld van Moia en beluister de afspeellijst 'Tussenhuids' in jouw Spotify-app.
Jaren na de verdrinkingsdood van haar vader gaat Moia op vakantie met haar schoonfamilie. Haar vriend Seppe, zijn tweelingzus Frêle en hun ouders vormen een warm en stabiel gezin en Moia zweeft daar ergens tussenin. Haar onvermogen om op zichzelf terug te vallen zorgt ervoor dat ze de wereld om haar heen door steeds troebeler water waarneemt. Wanneer ze plots een verloren foto op de zolder van haar moeder terugvindt en haar buikgevoel over de nieuwe collega verwaarloost, wordt Moia geconfronteerd met de impact van verhalen. Hoe wat gezegd wordt niet noodzakelijk waar is, hoe wat waar is niet zomaar wordt geloofd en hoe alles wat niet gezegd wordt, als het erop aankomt, ook niet lijkt te bestaan.
In deze ontroerende coming-of-ageroman staat centraal welke onvermijdelijke invloed ouders hebben op hun kinderen, hoe verwoestend loyaliteiten kunnen zijn en hoe gevaarlijk het is om niet opgemerkt te worden, ook niet door jezelf.
Tip: Pianoklanken meanderen door het verhaal. Laat je tijdens het lezen meenemen in de muzikale wereld van Moia en beluister de afspeellijst 'Tussenhuids' in jouw Spotify-app.
304 pages, Kindle Edition
Published January 16, 2024
11 people are currently reading
237 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 51 reviews
February 6, 2024
Bijzonder verhaal , dit debuut leest alsof de schrijver al veel meer romans op haar naam heeft staan. Geen easy reading door het onderwerp en door haar eigenzinnige schrijfstijl, deels te verklaren doordat de auteur Vlaams is denk ik. Woorden als nadien, voordien en proper zijn in Nederland niet heel gebruikelijk.
Om in het thema te blijven tussenhuids is echt onder mijn huid gaan zitten.
Een heel emotioneel, intens verhaal.
Om in het thema te blijven tussenhuids is echt onder mijn huid gaan zitten.
Een heel emotioneel, intens verhaal.
August 22, 2024
‘maar Moia kon ook zeggen dat ze zich soms tussenhuids voelde, alsof ze altijd overal een beetje tussenviel, zoals wanneer iemand zand schept met een zeef en er een takje achterblijft als alle zandkorrels weer hun plaats vinden op de hoop. Moia voelde zich opgenomen aan de rand van een groep, nooit in de kern. er leek iets te ontbreken aan haarzelf, aan haar leven, aan wat ze dacht te moeten doen of wie ze vond dat ze moest zijn van zichzelf, in in de ogen van de ander, misschien.’
Genoten van dit boek!
Genoten van dit boek!
March 29, 2024
Een boek waar je niet vrolijk van wordt maar wat wel een krachtige verhaallijn heeft. Je voelt de sociale en mentale struggles van het hoofdpersonage en haar omgeving. De vaak te lange beschrijvingen en metaforen haalden voor mij de vaart uit het verhaal.
September 18, 2025
Ik was heel geërgerd toen ik het boek uit had want het verhaal was voor mijn gevoel niet rond en daar houd ik niet van. Ik vond het heel mooi opgeschreven, echt een typisch coming of age verhaal. Ik kon goed meevoelen met Moia en al haar struggles of life meemaken. Verder heb ik niets zinnigs te zeggen.
P. 7 “Het begon met hoe niets zeggen geen leegte was, maar een kalmte om in thuis te komen”.
P. 87 “Maar Moia kon ook zeggen dat ze zich soms tussenhuids voelde, alsof ze altijd overal een beetje tussenuit viel, zoals wanneer iemand zand schept met een zeef en er een takje achterblijft als alle zandkorrels weer hun plaats vinden op de hoop.”
P. 7 “Het begon met hoe niets zeggen geen leegte was, maar een kalmte om in thuis te komen”.
P. 87 “Maar Moia kon ook zeggen dat ze zich soms tussenhuids voelde, alsof ze altijd overal een beetje tussenuit viel, zoals wanneer iemand zand schept met een zeef en er een takje achterblijft als alle zandkorrels weer hun plaats vinden op de hoop.”
February 4, 2024
Mooi debuut! Ik had altijd zin om verder te lezen, te hopen dat het hoofdpersonage antwoorden vond, zich meer geliefd zou voelen. Hoewel er in de verhaallijn geen grote gelijkenissen zitten met mijn eigen leven, vond ik het toch vaak herkenbaar.
May 18, 2024
opgelet, niet voor mensen met daddy en/of mommy issues. voor de rest wel een iel schoon boek!!!
November 8, 2025
Moia = ik en ik = Moia
November 13, 2025
2.5 denk ik?
September 19, 2024
Moia heeft een gat in haar buik. Moia voelt zich ‘tussenhuids’, alsof ze nooit ergens echt bijhoort. Een verhaal van zoeken en eenzaamheid, van vadergemis en volwassen worden. Heel metaforische taal. Je voelt goed dat de auteur psychologe is. Een roman die blijft nazinderen.
January 29, 2024
heel mooi verhaal dat je doet nadenken hoe vele dingen invloeden hebben op elkaar en de omgeving.
Heel mooi taalgebruik ook van Lene! Prachtig boek, een aanrader!
Heel mooi taalgebruik ook van Lene! Prachtig boek, een aanrader!
July 3, 2024
Prachtig, emotioneel verhaal. Zwaar en beladen, doch mooi en zacht. Tot tranen geroerd. Alleen het Vlaams haalde soms de vaart eruit voor mij, waardoor een ster minder. Wat mij betreft mogen alle psychotherapeuten romans gaan schrijven, opdat we ons kunnen herkennen, getroost voelen en verliezen en gelijktijdig kunnen leren en over de ‘mens in de wereld en de wereld in de mens’. ❤️
February 19, 2024
Ik had gedacht dat deze roman me op het lijf geschreven zou zijn, maar helaas vond ik de schrijfstijl vaak te poëtisch en onnodig moeilijk (zinnen als "tussen haar tenen krulde nat zand op als slagroom") en de grote plotlijn juist makkelijk en te veel als iets wat ik al eerder heb gelezen. Jammer!
April 17, 2024
Emotioneel verhaal dat je na elke bladzijde een beetje meer raakt.
Mooi geschreven ook, met veel fijngevoelige woordspelingen.
Hoop dat deze debuutschrijfster nog vaker in haar pen gaat kruipen ☺️
Mooi geschreven ook, met veel fijngevoelige woordspelingen.
Hoop dat deze debuutschrijfster nog vaker in haar pen gaat kruipen ☺️
May 11, 2024
Wat een prachtig debuut, dat mijn huid en meer beroerd heeft.
May 10, 2025
Een boek dat me zal bij blijven, een krachtig en beeldend verhaal! Speciale dank aan de schrijfster Lene 🌷
June 26, 2025
Ja gewoon echt heel nice
February 26, 2024
Mooie, poëtische, gevoelige en toch vlotte schrijfstijl. Inderdaad niet meteen een feel happy boek, zeker niet voor mensen met een “lege ruimte” als het over ouders gaat. Zeer sterk en boeiend debuut, benieuwd naar meer!
February 14, 2024
“Schopenhauer schreef ooit dat je alleen moet zijn om jezelf te worden, dat je pas in de eenzaamheid van vrijheid geniet, maar Moia glipte steeds meer weg van zichzelf. Het was stil geworden. Overal. In de straten. In de kamers van haar huis. In de kamers van haar hart. In de holtes van haar hoofd.” Het gevoel van tussenhuids zijn, niet weten wie je bent, wie je wil worden, waar je thuishoort, is knap op papier gezet. Uiteindelijk vond ik toch de wisselende hoofdstukken van toen en nu niet zo goed uitkomen, en snapte ik soms haar gedrag ten opzichte van haar geliefden niet, en dat maakt dat ik me toch niet zo goed kon inleven en het 3 sterren geef.
February 28, 2025
Lene Beelen heeft een beschrijvende schrijfstijl, heel mooi taalgebruik.
Het verhaal raakt je,doet je nadenken, hoeveel invloed familie,ouders hebben op hun kinderen,hoe vriendschappen kunnen uiteenspatten en lelijke wonden achterlaten.
Het boek heeft me meegesleept,het verhaal maar ook het psychisch worstelen van het hoofdpersonage met personen dicht bij haar maar zeker ook met zichzelf.
De cover van het boek weerspiegelt de inhoud.
Het verhaal raakt je,doet je nadenken, hoeveel invloed familie,ouders hebben op hun kinderen,hoe vriendschappen kunnen uiteenspatten en lelijke wonden achterlaten.
Het boek heeft me meegesleept,het verhaal maar ook het psychisch worstelen van het hoofdpersonage met personen dicht bij haar maar zeker ook met zichzelf.
De cover van het boek weerspiegelt de inhoud.
February 13, 2024
Het boek ‘Tussenhuids’ gaf op poëtische wijze woorden aan gevoelens en gedachten.
Het nam me volledig mee in een bevreemdende sfeer die aan me bleef kleven. Deze sfeer zorgde voor een spanningsboog die me het einde van het boek snel deed bereiken.
Dit boek liet een indruk op me na en zal ongetwijfeld nog even nazinderen.
Het nam me volledig mee in een bevreemdende sfeer die aan me bleef kleven. Deze sfeer zorgde voor een spanningsboog die me het einde van het boek snel deed bereiken.
Dit boek liet een indruk op me na en zal ongetwijfeld nog even nazinderen.
February 10, 2024
Lene Beelen hanteert een mooi poëtisch taalgebruik dat tegelijk vlot leest. Het hoofdpersonage wordt heel mooi uitgewerkt, zowel psychologisch als met korte scherpe observaties die de scènes heel invoelbaar maken.
Een extra ster omdat ik het ontzettend leuk heb gevonden om vol bewondering een boek te kunnen lezen van iemand die ik ken.
Een extra ster omdat ik het ontzettend leuk heb gevonden om vol bewondering een boek te kunnen lezen van iemand die ik ken.
April 25, 2024
Wat. Een. Debuut.
Donker en triest, maar mooi. Snijdend en pijnlijk, maar zo indrukwekkend.
Moia worstelt met zichzelf, haar plaats in de wereld, haar toekomst en haar verleden. Een foto, een ansichtkaart en een droom doen haar nadenken over haar vader, maar ze krijgt geen antwoorden op haar vragen. Ze worstelt met een leegte, een ‘legebuikgevoel’, zonder goed te weten wat dat betekent, waar het vandaan komt, en hoe ze dat kan opvullen.
Moia is zo op zoek naar zichzelf, en vooral ook naar bevestiging vanuit een ander. Op zoek naar een plaats bij anderen ook, naar ergens bij horen. Weg van de eenzaamheid.
Dit is zeker geen boek dat je zomaar eventjes uitleest, ook al ‘pakt’ het je, en wil je er alleen maar in verder lezen. Ik moest het toch af en toe heel even aan de kant leggen om te laten bezinken.
De zinnen zijn mooi, vaak filosofisch en wat poëtisch. Die moet je soms echt even tot je laten doordringen. Soms moet je een zin een paar keer lezen voor je ze doorhebt. Als dat dan gebeurt, voel je ook dat het klopt. Ook de vele metaforen die gebruikt worden passen, ze zijn heel beeldend (waar dat me in andere boeken soms echt kan storen).
De hoofdstukken zijn kort, wat ik persoonlijk heel aangenaam vind. Hoofdstukken uit het heden worden onderbroken door passages uit het verleden, waardoor je bepaalde gedragingen en gedachten van Moia beter gaat begrijpen.
Lene Beelen is psychologe en psychotherapeute, en haar boek ademt dit ook uit. Ze weet gedachten en gevoelens zo ontzettend raak te analyseren en verwoorden.
Ik heb heel veel passages aangeduid, maar pik ik hier maar eentje uit, omdat het zo tekenend is voor het hele boek, en meteen ook de titel verklaart:
Diep onder de indruk.
Donker en triest, maar mooi. Snijdend en pijnlijk, maar zo indrukwekkend.
Moia worstelt met zichzelf, haar plaats in de wereld, haar toekomst en haar verleden. Een foto, een ansichtkaart en een droom doen haar nadenken over haar vader, maar ze krijgt geen antwoorden op haar vragen. Ze worstelt met een leegte, een ‘legebuikgevoel’, zonder goed te weten wat dat betekent, waar het vandaan komt, en hoe ze dat kan opvullen.
Moia is zo op zoek naar zichzelf, en vooral ook naar bevestiging vanuit een ander. Op zoek naar een plaats bij anderen ook, naar ergens bij horen. Weg van de eenzaamheid.
Dit is zeker geen boek dat je zomaar eventjes uitleest, ook al ‘pakt’ het je, en wil je er alleen maar in verder lezen. Ik moest het toch af en toe heel even aan de kant leggen om te laten bezinken.
De zinnen zijn mooi, vaak filosofisch en wat poëtisch. Die moet je soms echt even tot je laten doordringen. Soms moet je een zin een paar keer lezen voor je ze doorhebt. Als dat dan gebeurt, voel je ook dat het klopt. Ook de vele metaforen die gebruikt worden passen, ze zijn heel beeldend (waar dat me in andere boeken soms echt kan storen).
De hoofdstukken zijn kort, wat ik persoonlijk heel aangenaam vind. Hoofdstukken uit het heden worden onderbroken door passages uit het verleden, waardoor je bepaalde gedragingen en gedachten van Moia beter gaat begrijpen.
Lene Beelen is psychologe en psychotherapeute, en haar boek ademt dit ook uit. Ze weet gedachten en gevoelens zo ontzettend raak te analyseren en verwoorden.
Ik heb heel veel passages aangeduid, maar pik ik hier maar eentje uit, omdat het zo tekenend is voor het hele boek, en meteen ook de titel verklaart:
Diep onder de indruk.
March 5, 2024
Tussenhuids. Door: Lenen Beelen.
Dó judge a book by it’s cover want wow: wat een prachtig exemplaar siert er Tussenhuids! Perfect gewoonweg. Ik heb zo veel zin om hem van het boek te scheuren en aan mijn muur op te hangen.
Beelen is psycholoog en ik las in een recensie van haar debuut dat je dat kan merken in het boek. En ja; dat beaam ik. Maar niet op een overdreven of belerende manier, wél doordat de personages heel goed uitgewerkt zijn als unieke individuen.
Moia (de hoofdpersoon) worstelt op een ingetogen maar diepgravende manier met haar heden én verleden en dat knaagt aan je als lezer; doordat Beelen het zo goed weet te verbeelden. Tussenhuids lezen voelde voor mij een beetje als kijken naar de film All of Us Strangers: je ziel wordt langzaamaan blootgelegd én ingekerfd. Het verhaal laat je lamgeslagen achter. Hoewel beide verhalen op veel vlakken verschillen hebben ze de thema’s: verlies, eenzaamheid en trauma gemeen.
Boek maar al een sessie bij je therapeut voor als je het boek uit hebt want Tussenhuids kruipt ongenadig onder je huid.
Dó judge a book by it’s cover want wow: wat een prachtig exemplaar siert er Tussenhuids! Perfect gewoonweg. Ik heb zo veel zin om hem van het boek te scheuren en aan mijn muur op te hangen.
Beelen is psycholoog en ik las in een recensie van haar debuut dat je dat kan merken in het boek. En ja; dat beaam ik. Maar niet op een overdreven of belerende manier, wél doordat de personages heel goed uitgewerkt zijn als unieke individuen.
Moia (de hoofdpersoon) worstelt op een ingetogen maar diepgravende manier met haar heden én verleden en dat knaagt aan je als lezer; doordat Beelen het zo goed weet te verbeelden. Tussenhuids lezen voelde voor mij een beetje als kijken naar de film All of Us Strangers: je ziel wordt langzaamaan blootgelegd én ingekerfd. Het verhaal laat je lamgeslagen achter. Hoewel beide verhalen op veel vlakken verschillen hebben ze de thema’s: verlies, eenzaamheid en trauma gemeen.
Boek maar al een sessie bij je therapeut voor als je het boek uit hebt want Tussenhuids kruipt ongenadig onder je huid.
August 7, 2024
Na de verdrinkingsdood van haar vader groeit Moia in Tussenhuids van Lene Beelen op bij haar moeder met wie ze een nauwe, maar complexe band heeft. Haar moeder overschaduwt haar gemis met de nare gevoelens die ze voor haar vader koestert. Als Moia een relatie krijgt met Seppe, ervaart ze hoe het is om te worden omringd door een warme, stabiele familie. Na het vinden van een vergeten foto dreigt Moia steeds verder kopje-onder te gaan in haar getroebleerde jeugdherinneringen. Ze merkt op hoe Seppes gelukkige jeugd hem heeft gevormd tot de persoon die hij nu is. Ze bewondert hem, maar wordt zich er steeds meer van bewust hoe sterk dit contrasteert met haar eigen verleden.
Lees de volledige recensie op elineschrijfthier.nl
Lees de volledige recensie op elineschrijfthier.nl
Read
June 20, 2024A smooth and credible psychological novel about a young woman who never stood a chance. Be a sadist, was Kurt Vonnegut's advice to aspiring novelists.
Also: who am I? Identity as defined by one's relationship to others, but also by assimilation and direct pressure: the classmate, bully, parent, lover etc. needs me to act out a certain role and will go lengths to force me into it. Identity as an independent given: I like the sound of a piano. I am afraid of swimming pools.
Looking forward to Ms Beelen's next one.
Also: who am I? Identity as defined by one's relationship to others, but also by assimilation and direct pressure: the classmate, bully, parent, lover etc. needs me to act out a certain role and will go lengths to force me into it. Identity as an independent given: I like the sound of a piano. I am afraid of swimming pools.
Looking forward to Ms Beelen's next one.
February 6, 2024
Ik wou dit boek nooit wegleggen. Het taalgebruik is ronduit prachtig, soms poëtisch en filosofisch, maar toch leest het heel vlot. Het hoofdpersonage is diepgaand uitgewerkt, waardoor je heel erg meeleeft doorheen het verhaal. Ik heb gehuild op het einde (en niet alleen omdat het boek uit was.)
Het onderwerp is met momenten zwaar en je wordt niet perse vrolijk van de verhaallijn. Het is een diepe duik in de menselijke psyche. Wie houdt van oppervlakkige feelgoodverhaaltjes laat dit boek dus beter links liggen. Iedereen anders kan ik dit enkel aanbevelen!
Het onderwerp is met momenten zwaar en je wordt niet perse vrolijk van de verhaallijn. Het is een diepe duik in de menselijke psyche. Wie houdt van oppervlakkige feelgoodverhaaltjes laat dit boek dus beter links liggen. Iedereen anders kan ik dit enkel aanbevelen!
February 23, 2024
Wat een prachtig boek, echt een geweldig debuut.
Ze had ergens bij willen horen, ingebed in een groter geheel, in een huis waar haar verlangen hoogtij mocht vieren, omdat de angst voor de alleenzaamheid, voor de confrontatie met die diepgaande, existentiële eenzaamheid afstotelijk was, en het was die eenzaamheid die ze in dat gat in haar buik droeg, die haar confronteerde met het feit dat, wie haar pad kruiste en hoe lang die ook bij haar bleef, die uiteindelijk weer wegwandelde tot ze helemaal alleen was.
Ze had ergens bij willen horen, ingebed in een groter geheel, in een huis waar haar verlangen hoogtij mocht vieren, omdat de angst voor de alleenzaamheid, voor de confrontatie met die diepgaande, existentiële eenzaamheid afstotelijk was, en het was die eenzaamheid die ze in dat gat in haar buik droeg, die haar confronteerde met het feit dat, wie haar pad kruiste en hoe lang die ook bij haar bleef, die uiteindelijk weer wegwandelde tot ze helemaal alleen was.
July 19, 2024
Begonnen aan het boek voor het slapen gaan. De korte hoofdstukken, beperkte maar uitgewerkte personages en een vlot lezende schrijfstijl leenden zich daar erg toe.
Gaandeweg wordt het verhaal wat zwaarder, waardoor het minder geschikt werd om voor het slapen gaan te lezen. Enerzijds omdat het boek mij veel aan het denken zette, anderszijds omdat het meeslepender werd waardoor ik telkens later dan gepland de slaap vond. 🙃
De tweede helft van het verhaal heb ik dan ook eventjes geparkeerd tot ik de tijd had om het aaneensluitend door te lezen.
Aanrader, mooi debuut!
Gaandeweg wordt het verhaal wat zwaarder, waardoor het minder geschikt werd om voor het slapen gaan te lezen. Enerzijds omdat het boek mij veel aan het denken zette, anderszijds omdat het meeslepender werd waardoor ik telkens later dan gepland de slaap vond. 🙃
De tweede helft van het verhaal heb ik dan ook eventjes geparkeerd tot ik de tijd had om het aaneensluitend door te lezen.
Aanrader, mooi debuut!
Displaying 1 - 30 of 51 reviews