What do you think?
Rate this book
Meneer L. en het meisje
De achtjarige Wout wordt ’s nachts wakker gemaakt door Katja, een mysterieus meisje uit zijn klas. Ze neemt hem mee om de raadselachtige Meneer L. uit te schakelen om zo het kwaad in de wereld te bestrijden. De twee verdwijnen in de nacht, en de queeste begint. Blootgesteld aan zware beproevingen en levensbedreigende ontberingen doorstaan zij een avontuur dat de vormen aanneemt van fantasy. Sagen, legenden en mythologie versmelten tot één geheel.
Meneer L. en het meisje is een roman die zich laat lezen als een loflied op de verbeelding en gaat over de verwevenheid van goed en kwaad. Het boek confronteert de lezer met de ongemakkelijke vraag over de plaats waar en het moment waarop werkelijkheid en verbeelding in elkaar overlopen.
Meneer L. en het meisje is een roman die zich laat lezen als een loflied op de verbeelding en gaat over de verwevenheid van goed en kwaad. Het boek confronteert de lezer met de ongemakkelijke vraag over de plaats waar en het moment waarop werkelijkheid en verbeelding in elkaar overlopen.
- GenresFantasy
341 pages, Kindle Edition
Published January 25, 2024
7 people are currently reading
215 people want to read
About the author
Wouter Godijn
18 books4 followersWouter Godijn (1955) is de schrijver van zeven romans en negen dichtbundels. Zijn werk wordt al bijna een kwarteeuw lang zeer lovend besproken en zijn romans worden regelmatig genomineerd voor de grote prijzen. Hoe ik een beroemde Nederlander werd haalde de shortlist van de AKO-literatuurprijs, en zijn bundel Hoe H.H. de wereld redde werd bekroond met de Jan Campert-prijs. Zijn literaire universum is volstrekt uniek en keer op keer verrast hij de lezer met literair vuurwerk dat zijn weerga niet kent. In april 2019 verscheen zijn roman De kamer waar alle verhalen beginnen'. In maart 2021 verscheen zijn roman Karina of de ondergang van Nederland. In november 2022 verscheen Poging om een luchtig gedicht te schrijven. In januari 2024 verscheen zijn nieuwe roman Meneer L. en het meisje.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 24 of 24 reviews
February 23, 2024
Pfoewie, waar te beginnen? Met iets positiefs?
Ik was echt gebeten door de achterflap, waardoor ik echt het gevoel had ‘dit wordt iets voor mij’. Fantasie en een boek met een kantje eraf, kan ik wel af!
Het tegendeel was echter meer dan waar.
Het beloofde een verhaal te worden waarin mythen, sagen en sprookjes in elkaar zouden versmelten, maar wat ik werkelijk kreeg was een fantasieloze wereld die zich beperkte tot penis-achtige slangen, een soort honden en ‘rooien en witten’. (Ahja meneer L is gewoon Lucifer, dus het gaat weeeer maar eens over die dualiteit tussen hemel/hel, eerlijk/oneerlijk)
Om nog maar te zwijgen van de verschrikkelijk irritante leesstijl; bijzinnen met vierkante haakjes in bijzinnen met haakjes binnen een liggend streepje. ‘t Was bijna bijzin-ception. De stukken waarin de schrijver die de vierde muur breekt om over zichzelf te lullen ben ik op de duur beginnen overslaan want anders had ik het boek allang naar de andere kant van de kamer gesalemieterd.
Meerwaardezoekers zullen hier wellicht van smullen, maar de enige waarde die ik zoek is een boek is gewoon, een goed verhaal. Dat was dit niet voor mij. Enige goede ervaring bij het lezen van dit boek was dat het las als een trein.
Challas Meneer L, en tot nooit meer 😘
Ik was echt gebeten door de achterflap, waardoor ik echt het gevoel had ‘dit wordt iets voor mij’. Fantasie en een boek met een kantje eraf, kan ik wel af!
Het tegendeel was echter meer dan waar.
Het beloofde een verhaal te worden waarin mythen, sagen en sprookjes in elkaar zouden versmelten, maar wat ik werkelijk kreeg was een fantasieloze wereld die zich beperkte tot penis-achtige slangen, een soort honden en ‘rooien en witten’. (Ahja meneer L is gewoon Lucifer, dus het gaat weeeer maar eens over die dualiteit tussen hemel/hel, eerlijk/oneerlijk)
Om nog maar te zwijgen van de verschrikkelijk irritante leesstijl; bijzinnen met vierkante haakjes in bijzinnen met haakjes binnen een liggend streepje. ‘t Was bijna bijzin-ception. De stukken waarin de schrijver die de vierde muur breekt om over zichzelf te lullen ben ik op de duur beginnen overslaan want anders had ik het boek allang naar de andere kant van de kamer gesalemieterd.
Meerwaardezoekers zullen hier wellicht van smullen, maar de enige waarde die ik zoek is een boek is gewoon, een goed verhaal. Dat was dit niet voor mij. Enige goede ervaring bij het lezen van dit boek was dat het las als een trein.
Challas Meneer L, en tot nooit meer 😘
Read
May 13, 2024Ik heb zelden zoveel moeite gehad met bedenken of ik iets goed vond of niet. Misschien wel een van de raarste boeken die ik ooit heb gelezen. Maar het heeft me wel tot het einde geboeid - ondanks de soms moeizaam lezende schrijfstijl.
February 24, 2024
De schrijver lijkt fljnk aan de paddo,s gezeten te hebben terwijl hij dit boek schreef. De vreemdste fantasieën worden geuit waar ik weinig touw aan vast kon knopen. Behalve zijn jeugdvriendschap met Katja die misbruikt is en een moeder had die aan kanker is gestorven…..
Goed geschreven, maar niet aan mij besteed.
Goed geschreven, maar niet aan mij besteed.
July 23, 2024
Niet mijn boek. Het begin is goed en daarna beland je in een trip die in fantasy-boeken niet zou misstaan. Ik hoopte dat het een tijdelijk intermezzo zou zijn, maar op 30% van het boek, heb ik het opgegeven.
December 29, 2024
Opnieuw geïmponeerd door de stijl van Godijn, die waanzinnig virtuoos is. Het hele gegeven is ook best interessant en intrigerend (het verzinnen van een spel: ‘doen alsof je speelt’, een hele kinderfantasiewereld die wat weg heeft van de Harry Potterboeken of ‘The Hunger games’) maar het bleef niet constant boeiend, zoals ik zijn vorige roman boeiend aan alle kanten vond. En ik heb ook het idee dat ik niet alles begreep.
Read
August 20, 2024Ben er in begonnen, maar al gauw opgegeven. De inschrijving van het boek leek me wel wat, maar al bij het voorwoord begon ik te twijfelen.
#DNF
#DNF
April 29, 2024
"Aan het begin van elke dag bespeur je iets fris, wat niet alleen schijnt te worden veroorzaakt door de lagere temperatuur, de dauw en de lichtval. Iets beloftevols ook; en een poosje later is het weg. Het is alsof elke dag iets probeert te worden wat steeds weer mislukt. En dan maar verandert in een gewone dag."
"Vijf uur. Vijf uur 's morgens. [...] nooit geweten dat de wereld zo mooi is als de mensen nog slapen - alsof die alles verpesten."
"Vijf uur. Vijf uur 's morgens. [...] nooit geweten dat de wereld zo mooi is als de mensen nog slapen - alsof die alles verpesten."
April 11, 2024
Heel moeizaam te lezen. Ik ben gestopt
March 23, 2024
Wouter Godijn (Amsterdam, 1955) is een Nederlandse auteur en dichter. Zijn gedichtenbundel Hoe H.H. de wereld redde werd in 2012 bekroond met de Jan Campert-prijs. Zijn literaire werken zijn niet onder een noemer te vangen. Deze zijn een originele mengeling van diverse genres.
Zijn nieuwste boek Meneer L en het meisje is een intrigerende mix van fantasy – monsterlijke wezens in een schaduwwereld – en magisch-realisme met filosofische en psychologische aspecten, dat op sommige punten doet denken aan een coming-of-age roman, maar dat niet is in de gebruikelijke zin van het genre.
Wout Wensink is een auteur, die op zijn zevenenzestigste zijn laatste boek heeft geschreven. De publicatie hiervan maakt hij niet meer mee. Het wordt postuum uitgegeven met een bijzonder voor- en nawoord van zijn zoon. Geheel in de stijl van het door zijn vader geschreven relaas.
Met recht een relaas te noemen. De schrijver kijkt terug op zijn leven, beter gezegd op zijn jeugd eind jaren ‘60. Als achtjarige jongen woont hij in Den Haag en leeft het leven van elk kind in die tijd tot er op een dag een meisje in zijn leven verschijnt. Een meisje dat net zo oud is als hij en midden in het schooljaar bij hem in de klas komt. Een meisje waartoe hij zich aangetrokken voelt. Een meisje met een lastige thuissituatie. Een meisje omhult met mysterie. Katja is haar naam. Tot afschuw van zijn ouders, en met name zijn moeder, worden ze beste vrienden. Ze verbieden hem om met haar om te gaan, maar wat doe je als achtjarige als jouw beste vriendin jou ten einde raad om hulp vraagt?
Wat volgt is een fantastisch verhaal over vriendschap, liefde, verraad, (geestelijke) gezondheid, zijn vs niet-zijn, geloof vs realiteit, goed vs kwaad en nog veel meer boeiende ingrediënten overgegoten met een flinke schep fantasysaus.
Met zijn heerlijke schrijfstijl, alsof de auteur rechtstreeks tot jou spreekt, weet Wouter Godijn de aandacht van de lezer vanaf het begin vast te pakken. Hij creëert een wereld waarbij de grens tussen werkelijkheid en fantasie zo dun is, dat je als lezer er bijna niet aan ontkomt om na te denken over het bestaan in de breedste zin van het woord. De manier waarop hij zware (maatschappelijke) onderwerpen met veel (droge) humor weet neer te zetten is puur genieten. Het staat bol van prachtige passages, scherpe observaties over de maatschappij en intriges. Hij weet het tijdperk waarin het verhaal zich afspeelt zo duidelijk en herkenbaar neer te zetten, dat het gevoel van zelf weer een kind zijn met kracht naar boven komt zetten. Hierdoor is het nog makkelijker om je als lezer te identificeren met Wout. Helemaal als je in jouw jeugd direct of indirect te maken hebt gehad met de problematiek die de auteur op indringende wijze beschrijft.
Het enige minpuntje is dat het al snel duidelijk is wie hij met meneer L bedoelt, dat haalt dan het geheimzinnige hierover weg, maar het doet geen afbreuk aan de introspectie die zijn personage oproept.
Wouter Godijn heeft met Meneer L en het meisje een betoverende roman geschreven die het lezen absoluut meer dan waard is. Zijn boek krijgt van mij dan ook 4,5 ster.
Genre: roman
Uitgever: Atlas Contact
ISBN: 9789025475291
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 382
Publicatiedatum: januari 2024
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van uitgeverij Atlas Contact in ruil voor deze eerlijke recensie
Zijn nieuwste boek Meneer L en het meisje is een intrigerende mix van fantasy – monsterlijke wezens in een schaduwwereld – en magisch-realisme met filosofische en psychologische aspecten, dat op sommige punten doet denken aan een coming-of-age roman, maar dat niet is in de gebruikelijke zin van het genre.
Wout Wensink is een auteur, die op zijn zevenenzestigste zijn laatste boek heeft geschreven. De publicatie hiervan maakt hij niet meer mee. Het wordt postuum uitgegeven met een bijzonder voor- en nawoord van zijn zoon. Geheel in de stijl van het door zijn vader geschreven relaas.
Met recht een relaas te noemen. De schrijver kijkt terug op zijn leven, beter gezegd op zijn jeugd eind jaren ‘60. Als achtjarige jongen woont hij in Den Haag en leeft het leven van elk kind in die tijd tot er op een dag een meisje in zijn leven verschijnt. Een meisje dat net zo oud is als hij en midden in het schooljaar bij hem in de klas komt. Een meisje waartoe hij zich aangetrokken voelt. Een meisje met een lastige thuissituatie. Een meisje omhult met mysterie. Katja is haar naam. Tot afschuw van zijn ouders, en met name zijn moeder, worden ze beste vrienden. Ze verbieden hem om met haar om te gaan, maar wat doe je als achtjarige als jouw beste vriendin jou ten einde raad om hulp vraagt?
Wat volgt is een fantastisch verhaal over vriendschap, liefde, verraad, (geestelijke) gezondheid, zijn vs niet-zijn, geloof vs realiteit, goed vs kwaad en nog veel meer boeiende ingrediënten overgegoten met een flinke schep fantasysaus.
Met zijn heerlijke schrijfstijl, alsof de auteur rechtstreeks tot jou spreekt, weet Wouter Godijn de aandacht van de lezer vanaf het begin vast te pakken. Hij creëert een wereld waarbij de grens tussen werkelijkheid en fantasie zo dun is, dat je als lezer er bijna niet aan ontkomt om na te denken over het bestaan in de breedste zin van het woord. De manier waarop hij zware (maatschappelijke) onderwerpen met veel (droge) humor weet neer te zetten is puur genieten. Het staat bol van prachtige passages, scherpe observaties over de maatschappij en intriges. Hij weet het tijdperk waarin het verhaal zich afspeelt zo duidelijk en herkenbaar neer te zetten, dat het gevoel van zelf weer een kind zijn met kracht naar boven komt zetten. Hierdoor is het nog makkelijker om je als lezer te identificeren met Wout. Helemaal als je in jouw jeugd direct of indirect te maken hebt gehad met de problematiek die de auteur op indringende wijze beschrijft.
Het enige minpuntje is dat het al snel duidelijk is wie hij met meneer L bedoelt, dat haalt dan het geheimzinnige hierover weg, maar het doet geen afbreuk aan de introspectie die zijn personage oproept.
Wouter Godijn heeft met Meneer L en het meisje een betoverende roman geschreven die het lezen absoluut meer dan waard is. Zijn boek krijgt van mij dan ook 4,5 ster.
Genre: roman
Uitgever: Atlas Contact
ISBN: 9789025475291
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 382
Publicatiedatum: januari 2024
Dit recensie-exemplaar hebben wij ontvangen van uitgeverij Atlas Contact in ruil voor deze eerlijke recensie
February 25, 2024
Wat een bijzondere leeservaring! Ik werd helemaal opgeslokt door dit geniaal, absurd, uniek en intens verhaal! Vanaf de eerste bladzijde was ik in de war én benieuwd.
Wout voelt meteen dat hij vriendschap wil sluiten met Katja, het nieuwe meisje in zijn klas. De moeder van Katja is pas genezen van kanker, maar nu heeft Katja die rotziekte. Beter worden kan maar op één manier, Meneer L verslaan en zo al het kwaad uit de wereld bannen. Voor deze queeste moeten Katja en Wout een grens oversteken, letterlijke en figuurlijk, én demonen verslaan. Kunnen ze de macht van Meneer L, die een universum wilt dat bestaat uit niets, laten afnemen? En kunnen ze elkaar redden of moeten ze elkaar uiteindelijk loslaten?
Wouter Godijn zorgt vanaf de titelpagina meteen voor verwarring én verwondering, daarmee is ook de toon gezet voor de rest van het boek. Is dit een droom, een hallucinatie, een fantasie? Het verhaal speelt zich buiten de werkelijkheid af, en toch zit je er middenin. Geniaal! Lopen, vechten, springen,… Als lezer loop je als het ware door een videogame met Katja en Wout. En als je dan ‘Omori’ in verschillende gedaantes en betekenissen in het boek tegenkomt, dan klopt dat plaatje helemaal. Want Omori blijk ook een écht rollenspelvideogame over angst, depressie en trauma te zijn waarin de echte wereld en de droomwereld in elkaar overlopen. Ook betekent Omori ‘dood’ in het Roemeens. En zo zijn er, volgens mij, ook verwijzingen naar Fortnite (ook een videogame), The Truman Show, Pokemongevechten,… Misschien begon ik ook te hallucineren, maar als lezer zag ik enorm veel diepere lagen en symboliek in het verhaal.
Katja en haar moeder zijn al over ‘de grens’ geweest, een gebied waar vaak lef voor nodig is, waar gevechten worden geleverd, waar je tot nieuwe inzichten komt, waar het leven aan je voorbij flitst. Als buitenstaander, Wout in dit geval, lukt het niet altijd om naast de zieke persoon te lopen, om samen die weg af te leggen. Hoogtes en laagtes, bergen overwinnen, een zware last meedragen,… En dan is er bijvoorbeeld ook nog de verwijzing naar de slang, die symbool staat voor wijsheid en dualiteit, die met een dodelijke beet leven en dood met elkaar kan verbinden. Of de honden, een verwijzing misschien naar de Hellehonden die de toegang tot het dodenrijk bewaken. En zo zit dit boek vol met dubbele betekenissen, met verwijzingen,… zo ontroerend mooi als je die diepere lagen weet te bereiken! Hoe met het ontstaan van de mensheid ook de dualiteit, waar het boek grotendeels rond draait, is ontstaan, vond ik één van de mooiste fragmenten. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan over al mijn ontdekkingen en verwonderingen want mijn notitieboekje staat vol intrigerende fragmenten!
Op een zeer eigenzinnige en speelse manier neemt Wouter Godijn zijn lezers mee in dit avontuur. Spreektaal, bedenkingen tussen haakjes, struikelend over eigen woorden en gedachten, de lezer aanspreken, vergetelheid,… En een vette knipoog naar het schrijverschap! Met de nodige verbeeldingskracht is dit een boeiende verkenning, een heerlijk chaotisch experiment in de oneindige cyclus van goed en kwaad!
Wout voelt meteen dat hij vriendschap wil sluiten met Katja, het nieuwe meisje in zijn klas. De moeder van Katja is pas genezen van kanker, maar nu heeft Katja die rotziekte. Beter worden kan maar op één manier, Meneer L verslaan en zo al het kwaad uit de wereld bannen. Voor deze queeste moeten Katja en Wout een grens oversteken, letterlijke en figuurlijk, én demonen verslaan. Kunnen ze de macht van Meneer L, die een universum wilt dat bestaat uit niets, laten afnemen? En kunnen ze elkaar redden of moeten ze elkaar uiteindelijk loslaten?
Wouter Godijn zorgt vanaf de titelpagina meteen voor verwarring én verwondering, daarmee is ook de toon gezet voor de rest van het boek. Is dit een droom, een hallucinatie, een fantasie? Het verhaal speelt zich buiten de werkelijkheid af, en toch zit je er middenin. Geniaal! Lopen, vechten, springen,… Als lezer loop je als het ware door een videogame met Katja en Wout. En als je dan ‘Omori’ in verschillende gedaantes en betekenissen in het boek tegenkomt, dan klopt dat plaatje helemaal. Want Omori blijk ook een écht rollenspelvideogame over angst, depressie en trauma te zijn waarin de echte wereld en de droomwereld in elkaar overlopen. Ook betekent Omori ‘dood’ in het Roemeens. En zo zijn er, volgens mij, ook verwijzingen naar Fortnite (ook een videogame), The Truman Show, Pokemongevechten,… Misschien begon ik ook te hallucineren, maar als lezer zag ik enorm veel diepere lagen en symboliek in het verhaal.
Katja en haar moeder zijn al over ‘de grens’ geweest, een gebied waar vaak lef voor nodig is, waar gevechten worden geleverd, waar je tot nieuwe inzichten komt, waar het leven aan je voorbij flitst. Als buitenstaander, Wout in dit geval, lukt het niet altijd om naast de zieke persoon te lopen, om samen die weg af te leggen. Hoogtes en laagtes, bergen overwinnen, een zware last meedragen,… En dan is er bijvoorbeeld ook nog de verwijzing naar de slang, die symbool staat voor wijsheid en dualiteit, die met een dodelijke beet leven en dood met elkaar kan verbinden. Of de honden, een verwijzing misschien naar de Hellehonden die de toegang tot het dodenrijk bewaken. En zo zit dit boek vol met dubbele betekenissen, met verwijzingen,… zo ontroerend mooi als je die diepere lagen weet te bereiken! Hoe met het ontstaan van de mensheid ook de dualiteit, waar het boek grotendeels rond draait, is ontstaan, vond ik één van de mooiste fragmenten. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan over al mijn ontdekkingen en verwonderingen want mijn notitieboekje staat vol intrigerende fragmenten!
Op een zeer eigenzinnige en speelse manier neemt Wouter Godijn zijn lezers mee in dit avontuur. Spreektaal, bedenkingen tussen haakjes, struikelend over eigen woorden en gedachten, de lezer aanspreken, vergetelheid,… En een vette knipoog naar het schrijverschap! Met de nodige verbeeldingskracht is dit een boeiende verkenning, een heerlijk chaotisch experiment in de oneindige cyclus van goed en kwaad!
October 11, 2025
Had er misschien teveel van verwacht, omdat in recensies werd verwezen naar 'De gebroeders Leeuwenhart' en Tolkien...
Eerst een waarschuwing: waar ik dacht dat het gruwelijke in het boek het soort 'sprookjes-gruwelijk' zou zijn, bleken er beschrijven van de wreedste martelingen die echt gebeurt zijn in te staan.
Ik hield er een vieze smaak van in mijn mond over - waar het boek lijkt te gaat over ziekte, dood, verbinding en het leven, komt er meerdere keer seksueel misbruik om de hoek kijken dat niet nodig is voor het verhaal. Voelt of het gedaan is om het 'smeuïger' te maken.
Eerst een waarschuwing: waar ik dacht dat het gruwelijke in het boek het soort 'sprookjes-gruwelijk' zou zijn, bleken er beschrijven van de wreedste martelingen die echt gebeurt zijn in te staan.
Ik hield er een vieze smaak van in mijn mond over - waar het boek lijkt te gaat over ziekte, dood, verbinding en het leven, komt er meerdere keer seksueel misbruik om de hoek kijken dat niet nodig is voor het verhaal. Voelt of het gedaan is om het 'smeuïger' te maken.
April 6, 2025
Holy shit. Wat een boek!! Ik heb nog nooit zoiets gelezen! Ik ben niet thuis in dit genre, en wilde eens iets anders proberen. Koos dit boek op basis van goede recensies en interessante interviews met de auteur. Het boek stelde niet teleur. Wow. Zoveel wendingen. Zoveel schrijfstijlen door elkaar. Zo maf en fantasierijk. Boeiend, verrassend, avontuurlijk en verwarrend. Riemen vast en lezen maar!
November 15, 2025
Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik het hele boek heb uitgelezen, zo irritant als het was. Her en der was er mooie beeldspraak die me dan toch op de been hield. Maar hoofdpersonen zonder enige diepgang of ontwikkeling, een verhaalstructuur van het niveau 'en toen dit en toen dat' en hoe terloops verkrachting steeds maar weer terugkomt zonder enige meerwaarde maken dit echt een afrader.
January 15, 2025
DNF. Tja, volgens de Volkskrant een van de betere boeken van 2024, maar mij pakte het niet. Ben tot ca 1/3 gekomen en toen dacht ik: nee. Niet voor mij. Toch 2 sterren want er stonden hier en daar mooie observaties in.
April 9, 2025
Eigenlijk moet ik dit boek even laten bezinken voordat ik een review ga schrijven; ik weet namelijk niet goed wat ik heb gelezen. Maar het is wel betoverend. Veelkleurig of zo. Maar ik weet het dus niet.
April 17, 2025
Wat een boek. Ik weet niet zo goed wat ik gelezen heb. Wel dat het onweerstaanbaar meeslepend was.
“Alleen het niets is volmaakt.” En om het bestaan vol te houden, hebben we gelukkig de liefde en onze verbeelding.
“Alleen het niets is volmaakt.” En om het bestaan vol te houden, hebben we gelukkig de liefde en onze verbeelding.
May 8, 2024
Prachtig sprookje voor volwassenen, een ode aan de fantasie! Ik kan helaas alleen maar concluderen dat ik nooit binnen gelaten ben in het grensgebied.
May 19, 2024
Dit boek, en de stijl waarin het is geschreven: niet voor mij.
October 13, 2024
Bizar verhaal, maar toch was ik steeds benieuwd naar vervolg
March 26, 2025
Zelfde naam als mijn broer
July 31, 2025
Te poetisch voor mij, het was worstelen. Ik heb het einde niet gehaald. Mooie taal, fantasierijk, maar te complex on ‘s avonds in bed te lezen.
August 18, 2025
Vreemd verhaal. Een kinderfantasy voor volwassenen. Normaal niet mijn ding maar toch uitgelezen.
March 17, 2024
“Waarom de romans van Wouter Godijn niet het aantal lezers hebben dat ze verdienen, is een van de grootste raadsels van de Nederlandse literatuur.”
Het is een uitspraak van Rob van Essen en ze staat op de achterflap.
Wel, beste Rob, ik probeer - uitgebreid en genuanceerd - het enigma voor je te ontrafelen.
Vooreerst dit: over zijn vorige romans - een zestal? - kan ik niet oordelen, want ik heb ze niet gelezen. Onder meer omdat ik nog nooit van Wouter Godijn had gehoord. Zijn naam nooit eerder in de Betere Boekenbijlage was tegengekomen. Maar vooral: nooit eerder een Boek van hem in de winkel had zien liggen. Niet in de Betere Boekhandel, ook niet in de ramsj.
Ziehier wellicht een eerste verklaring voor het raadselachtige ontberen van lezers: onaanwezigheid.
Maar er is meer.
Zo bijvoorbeeld: Wouter Godijn, mij dus onbekend, staat bekend als dichter. Dat verklaart veel, want ik heb het zo niet voor dichters, al zeker niet voor dichters die zich aan proza wagen. Ze verwarren zonder witruimte na elkaar geplaatste versregels met zinnen die ergens op slaan, Ocean Vuong nog aan toe!
Maar àls ze al ergens op slaan, is het op mijn gezicht.
Tot bloedens toe.
Aw, godverdomme!
Tijdens het lezen dacht ik (of scheen te denken, in elk geval werd het ergens gedacht): ik kan er wel inkomen.
(Bovenstaande (vers)regel is een citaat). (Het ((al te) veelvuldig) gebruik van haakjes is (wellicht) een stijlfiguur). Na de (soms zelfs vierkante) haakjes moet je dan verder lezen alsof de haakjes er niet geweest zijn. Maar dat tussen haakjes.
Volgt u nog? Volgende zin volgt op drie regels eerder. Drie regels ver. Vers.
Zo erg is het hier gelukkig niet.
Hier is het erger.
Want hier wordt een eenvoudig gedicht - oude man herinnert zich een droom die hij als jongen had (je zou eens moeten weten hoe vaak je droomt dat ze naakt is) - uitvergroot tot episch gebazel van Gorteriaanse omvang, waarbij er wordt gehold en gehold en gehuild tot er alleen holle frasen overblijven.
En oja, er zijn ook gevolwassenen, zwarte witten en witte zwarten en slangachtigen die uiteindelijk tongen en een penis worden en uiteraard is er ook een Meneer L.
Luc. Louis.
Lilaloelalaalolodewijk.
Of: Laat mij met rust.
Uit bovenstaande (en we kunnen nog wel even verdergaan) (maar dat zou ons te ver leiden) (of net niet ver genoeg, zo u wil) mag blijken, beste Rob, dat Wouter Godijn welk degelijk het aantal lezers heeft dat hij verdient.
Niet zoveel.
Het is een uitspraak van Rob van Essen en ze staat op de achterflap.
Wel, beste Rob, ik probeer - uitgebreid en genuanceerd - het enigma voor je te ontrafelen.
Vooreerst dit: over zijn vorige romans - een zestal? - kan ik niet oordelen, want ik heb ze niet gelezen. Onder meer omdat ik nog nooit van Wouter Godijn had gehoord. Zijn naam nooit eerder in de Betere Boekenbijlage was tegengekomen. Maar vooral: nooit eerder een Boek van hem in de winkel had zien liggen. Niet in de Betere Boekhandel, ook niet in de ramsj.
Ziehier wellicht een eerste verklaring voor het raadselachtige ontberen van lezers: onaanwezigheid.
Maar er is meer.
Zo bijvoorbeeld: Wouter Godijn, mij dus onbekend, staat bekend als dichter. Dat verklaart veel, want ik heb het zo niet voor dichters, al zeker niet voor dichters die zich aan proza wagen. Ze verwarren zonder witruimte na elkaar geplaatste versregels met zinnen die ergens op slaan, Ocean Vuong nog aan toe!
Maar àls ze al ergens op slaan, is het op mijn gezicht.
Tot bloedens toe.
Aw, godverdomme!
Tijdens het lezen dacht ik (of scheen te denken, in elk geval werd het ergens gedacht): ik kan er wel inkomen.
(Bovenstaande (vers)regel is een citaat). (Het ((al te) veelvuldig) gebruik van haakjes is (wellicht) een stijlfiguur). Na de (soms zelfs vierkante) haakjes moet je dan verder lezen alsof de haakjes er niet geweest zijn. Maar dat tussen haakjes.
Volgt u nog? Volgende zin volgt op drie regels eerder. Drie regels ver. Vers.
Zo erg is het hier gelukkig niet.
Hier is het erger.
Want hier wordt een eenvoudig gedicht - oude man herinnert zich een droom die hij als jongen had (je zou eens moeten weten hoe vaak je droomt dat ze naakt is) - uitvergroot tot episch gebazel van Gorteriaanse omvang, waarbij er wordt gehold en gehold en gehuild tot er alleen holle frasen overblijven.
En oja, er zijn ook gevolwassenen, zwarte witten en witte zwarten en slangachtigen die uiteindelijk tongen en een penis worden en uiteraard is er ook een Meneer L.
Luc. Louis.
Lilaloelalaalolodewijk.
Of: Laat mij met rust.
Uit bovenstaande (en we kunnen nog wel even verdergaan) (maar dat zou ons te ver leiden) (of net niet ver genoeg, zo u wil) mag blijken, beste Rob, dat Wouter Godijn welk degelijk het aantal lezers heeft dat hij verdient.
Niet zoveel.
May 5, 2024
(Recensie voor Fantasywereld.nl)
Spelen met leeftijden
Meneer L en het meisje bevat een paar interessante elementen. Allereerst is het niet helemaal duidelijk of het avontuur dat Katja en Wout meemaken écht is. Er wordt op gezinspeeld dat het een droom is; intermezzo’s laten echter doorschemeren dat dit niet het geval is, dat er méér speelt. Uiteindelijk ontvouwt dit zich allemaal op een voor mij wel bevredigende manier.
Een ander interessant aspect is dat Katja en Wout zich tijdens hun reis door verschillende zones werken, met grenzen waar voorbij ze een nieuwe levensfase ingaan. Vanbinnen zijn ze nog het achtjarige kind – vanbuiten niet meer. Sommige gedachten zijn nog erg die van een kind en op andere momenten weer die van een volwassene. De balans hiertussen zoeken is natuurlijk lastig, maar Godijn is daar wel aardig in geslaagd. Het vocabulaire was hier ook deels op aangepast, al wordt het verhaal sowieso verteld door een bijna zeventigjarige man die terugblikt op deze gebeurtenissen uit zijn kindertijd.
Een verteller aan het woord
Dat vertellen gebeurt heel letterlijk: hij levert – vaak tussen haakjes – commentaar op wat hij vertelt. Soms staat er ook dat hij dingen vergeten is of reflecteert hij op zijn schrijven, of legt hij verbanden die de personen waarover geschreven wordt nog niet konden leggen. Daarnaast staan er soms woorden fonetisch gespeld – vur-ruk-uh-luk – of staat er “muh moeder”. Sommige lezers zullen dit een leuke ervaring vinden; mij stond het helaas een beetje tegen. Na verloop van tijd wende deze schrijfstijl wel, maar ik kon me er niet echt overheen zetten. Gecombineerd met het soms trage verteltempo, maakte het lezen soms tot een worsteling.
In de eerste plaats een literair verhaal
Ik denk dat Meneer L en het meisje een verhaal is dat je óf heel goed vindt, óf dat je het liefst halverwege dichtslaat. Zelf behoorde ik tot die tweede categorie; als dit geen recensie-exemplaar was geweest dan denk ik niet dat ik had doorgepakt. De schrijfstijl lag me niet, ik vond de beschrijvingen niet bijzonder en de wereldbouw was ook mager. De personages moeten een paar obstakels overwinnen waar je wel een mooie symboliek in kunt zien, wetende dat een ongeneselijke ziekte een belangrijk thema in het boek vormt. De obstakels – de dingen die ze tegenkwamen – leken echter erg op zichzelf te staan, bedoeld om de personages uit te dagen, zonder echt een duidelijke plek en rol in de fictieve wereld in te nemen.
De eindconfrontatie is dan ook anders dan je in een fantasyverhaal zou verwachten – kleinschaliger en met veel dialoog. De bron van Katja’s ziekte komt aan bod en dit wist mij wel te verrassen. Ook worden er hier een aantal andere onthullingen gedaan, waarvan ik de ene geslaagder vond dan de andere.
Conclusie
Meneer L en het meisje is in de eerste plaats een literair verhaal. Het gaat om het spelen met woorden, om symboliek, om diepere lagen. Echte fantasyliefhebbers zullen denk ik – over het algemeen – moeite hebben met dit boek. De wereld is niet heel fascinerend, de obstakels waar ze langs moeten komen zijn niet erg origineel en er ligt niet echt een nadruk op de ontwikkeling van de personages.
Ik denk dat liefhebbers van literatuur én fantasy dit een interessant boek zullen vinden, maar voor de lezers die – zoals ik – geen grote voorliefde heeft voor het gros van de literaire werken, is het wellicht niet zo’n goede match.
Spelen met leeftijden
Meneer L en het meisje bevat een paar interessante elementen. Allereerst is het niet helemaal duidelijk of het avontuur dat Katja en Wout meemaken écht is. Er wordt op gezinspeeld dat het een droom is; intermezzo’s laten echter doorschemeren dat dit niet het geval is, dat er méér speelt. Uiteindelijk ontvouwt dit zich allemaal op een voor mij wel bevredigende manier.
Een ander interessant aspect is dat Katja en Wout zich tijdens hun reis door verschillende zones werken, met grenzen waar voorbij ze een nieuwe levensfase ingaan. Vanbinnen zijn ze nog het achtjarige kind – vanbuiten niet meer. Sommige gedachten zijn nog erg die van een kind en op andere momenten weer die van een volwassene. De balans hiertussen zoeken is natuurlijk lastig, maar Godijn is daar wel aardig in geslaagd. Het vocabulaire was hier ook deels op aangepast, al wordt het verhaal sowieso verteld door een bijna zeventigjarige man die terugblikt op deze gebeurtenissen uit zijn kindertijd.
Een verteller aan het woord
Dat vertellen gebeurt heel letterlijk: hij levert – vaak tussen haakjes – commentaar op wat hij vertelt. Soms staat er ook dat hij dingen vergeten is of reflecteert hij op zijn schrijven, of legt hij verbanden die de personen waarover geschreven wordt nog niet konden leggen. Daarnaast staan er soms woorden fonetisch gespeld – vur-ruk-uh-luk – of staat er “muh moeder”. Sommige lezers zullen dit een leuke ervaring vinden; mij stond het helaas een beetje tegen. Na verloop van tijd wende deze schrijfstijl wel, maar ik kon me er niet echt overheen zetten. Gecombineerd met het soms trage verteltempo, maakte het lezen soms tot een worsteling.
In de eerste plaats een literair verhaal
Ik denk dat Meneer L en het meisje een verhaal is dat je óf heel goed vindt, óf dat je het liefst halverwege dichtslaat. Zelf behoorde ik tot die tweede categorie; als dit geen recensie-exemplaar was geweest dan denk ik niet dat ik had doorgepakt. De schrijfstijl lag me niet, ik vond de beschrijvingen niet bijzonder en de wereldbouw was ook mager. De personages moeten een paar obstakels overwinnen waar je wel een mooie symboliek in kunt zien, wetende dat een ongeneselijke ziekte een belangrijk thema in het boek vormt. De obstakels – de dingen die ze tegenkwamen – leken echter erg op zichzelf te staan, bedoeld om de personages uit te dagen, zonder echt een duidelijke plek en rol in de fictieve wereld in te nemen.
De eindconfrontatie is dan ook anders dan je in een fantasyverhaal zou verwachten – kleinschaliger en met veel dialoog. De bron van Katja’s ziekte komt aan bod en dit wist mij wel te verrassen. Ook worden er hier een aantal andere onthullingen gedaan, waarvan ik de ene geslaagder vond dan de andere.
Conclusie
Meneer L en het meisje is in de eerste plaats een literair verhaal. Het gaat om het spelen met woorden, om symboliek, om diepere lagen. Echte fantasyliefhebbers zullen denk ik – over het algemeen – moeite hebben met dit boek. De wereld is niet heel fascinerend, de obstakels waar ze langs moeten komen zijn niet erg origineel en er ligt niet echt een nadruk op de ontwikkeling van de personages.
Ik denk dat liefhebbers van literatuur én fantasy dit een interessant boek zullen vinden, maar voor de lezers die – zoals ik – geen grote voorliefde heeft voor het gros van de literaire werken, is het wellicht niet zo’n goede match.
Displaying 1 - 24 of 24 reviews