What do you think?
Rate this book
Op een dag ben je dood
Een mensenleven is belachelijk kort. En als je een vrouw bent, dan wordt de helft van dat leven voor jou gevuld met andermans verwachtingen. Niet gek dat je leven drukdrukdruk aanvoelt en dat je amper aan jezelf toekomt. Volgens de standaardrecepten van time management moet je dan maar wat vroeger opstaan of efficiënter te werk gaan. Maar tijdsdruk komt voor een groot deel van buitenaf: van hustle culture en van de seksistische verwachting dat moeders werken alsof ze geen kinderen groot te brengen hebben en moederen alsof ze geen carrière hebben.
Je eigen tijd weer voor jezelf opeisen, dat is je denkbeelden herzien, stoppen met pleasen, grenzen stellen en jezelf centraal zetten. Dit boek pleit voor niets minder dan een tijd-revolutie, die jij mee kan helpen ontketenen. Het resultaat? Een compleet andere beleving van je tijd, waardoor je bewust en met volle teugen van je ene kostbare leven kan genieten.
Je eigen tijd weer voor jezelf opeisen, dat is je denkbeelden herzien, stoppen met pleasen, grenzen stellen en jezelf centraal zetten. Dit boek pleit voor niets minder dan een tijd-revolutie, die jij mee kan helpen ontketenen. Het resultaat? Een compleet andere beleving van je tijd, waardoor je bewust en met volle teugen van je ene kostbare leven kan genieten.
240 pages, Paperback
First published January 11, 2024
151 people are currently reading
1101 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 84 reviews
February 1, 2024
Als hoogsensitief persoon heb ik doorheen de jaren gebouwd aan een leven met minder prikkels en meer levensvreugde: regelmatig rust inplannen, enkel 'ja' zeggen wanneer ik écht enthousiast bent (en zo ongewenste indrukken weren), de dag beginnen en afsluiten met routines die duidelijke signalen aan m'n brein geven. Het gevolg daarvan? Ik heb het helemaal niet zo druk. Maar... da's enkel omdat ik letterlijk ziek word van hele dagen achter mezelf aanhollen. Mocht dat niet zo zijn, was ik nog altijd een ploeterende rat in een verploeterende rat race.
Waarom ik "Op een dag ben je dood" toch een erg leerzaam boek vond? Enerzijds opende het m'n ogen voor waarom het in godsnaam zo lang heeft geduurd voor ik m’n eigen reddingsboeien kon vastgrijpen (spoiler: ook ik moest eerst aan de slag met het 5G-model, intentioneel denken en habit stacking). Anderzijds legt Anouck Meier overtuigend en stap voor stap de systemen bloot die ervoor zorgen dat we het met z'n allen druk, druk, druk hebben.
Haar boek geeft woorden aan wat ik intuïtief aanvoelde en eerder al met handen en voeten aan vrienden en collega's probeerde uit te leggen. Dankzij haar is m'n uitleg een pak korter geworden: het boek aanreiken volstaat. Of toch niet. Het staat ook bol van de handvaten waarmee iedere vrouw (en man 😉) aan de slag kan. Het liefst samen, want dat levert ons het meest duurzame verandering op. Bedankt, Anouck, voor dit broodnodige boek.
Waarom ik "Op een dag ben je dood" toch een erg leerzaam boek vond? Enerzijds opende het m'n ogen voor waarom het in godsnaam zo lang heeft geduurd voor ik m’n eigen reddingsboeien kon vastgrijpen (spoiler: ook ik moest eerst aan de slag met het 5G-model, intentioneel denken en habit stacking). Anderzijds legt Anouck Meier overtuigend en stap voor stap de systemen bloot die ervoor zorgen dat we het met z'n allen druk, druk, druk hebben.
Haar boek geeft woorden aan wat ik intuïtief aanvoelde en eerder al met handen en voeten aan vrienden en collega's probeerde uit te leggen. Dankzij haar is m'n uitleg een pak korter geworden: het boek aanreiken volstaat. Of toch niet. Het staat ook bol van de handvaten waarmee iedere vrouw (en man 😉) aan de slag kan. Het liefst samen, want dat levert ons het meest duurzame verandering op. Bedankt, Anouck, voor dit broodnodige boek.
January 22, 2024
Een mensenleven is erg kort. Als vrouw wordt de helft van dat leven voor jou gevuld met andermans verwachtingen. Je wordt om de oren geslagen met advies rond time-management en efficiëntie. Daarnaast liefst ook voldoende aan zelfontwikkeling en zelfzorg doen. Als het dan niet lukt (en anders ook eigenlijk) dan ligt het volgens de gangbare houding in onze maatschappij aan jou.
Dit boek pleit voor een tijd-revolutie. Eis je tijd weer op, herzie je denkbeelden, leer grenzen stellen en jezelf centraal zetten. Wat je krijgt is geen 10 stappen plan, of een opsomming van niéuwe adviezen die je ergens in je agenda moet proppen. Je krijgt een kader aangereikt dat je helpt te zien hoe er aan je tijd gesnoept wordt en hoe dat te detecteren. Je krijgt inzicht in heel wat gangbare aannames, waar die vandaan komen en welke (wetenschappelijk onderbouwde én onderzochte - wat een bronnenlijst!) alternatieven ernaast gelegd kunnen worden.
Het boek is - zoals ik trots op de binnenflap mag zeggen - een belangrijke stap in de goede richting. Een tool voor vrouwen (en mannen, alstublieft) die zich mee inzetten om aan allerlei kooitjes te rammelen.
Dit boek pleit voor een tijd-revolutie. Eis je tijd weer op, herzie je denkbeelden, leer grenzen stellen en jezelf centraal zetten. Wat je krijgt is geen 10 stappen plan, of een opsomming van niéuwe adviezen die je ergens in je agenda moet proppen. Je krijgt een kader aangereikt dat je helpt te zien hoe er aan je tijd gesnoept wordt en hoe dat te detecteren. Je krijgt inzicht in heel wat gangbare aannames, waar die vandaan komen en welke (wetenschappelijk onderbouwde én onderzochte - wat een bronnenlijst!) alternatieven ernaast gelegd kunnen worden.
Het boek is - zoals ik trots op de binnenflap mag zeggen - een belangrijke stap in de goede richting. Een tool voor vrouwen (en mannen, alstublieft) die zich mee inzetten om aan allerlei kooitjes te rammelen.
July 6, 2024
“Echte, duurzame verandering komt van binnenuit, van ingrijpen op het niveau van wie je bent. Het doel is dan niet om boek te schrijven, maar om een schrijver te worden.”
En daarmee is eigenlijk alles gezegd. Aanrader!
S/o naar de vormgever van dit boek hihi. <3
4/5 - met als favoriet deeltje: “De kracht van de sisterhood”
En daarmee is eigenlijk alles gezegd. Aanrader!
S/o naar de vormgever van dit boek hihi. <3
4/5 - met als favoriet deeltje: “De kracht van de sisterhood”
July 27, 2024
Niet uitgelezen vanwege irriterend ( vol Engelse termen die net zo goed in het Nederlands kunnen) en te herhalend.
Misschien hebben mama’s met een baan en jonge kinderen hier iets aan maar ook dat betwijfel ik.
Misschien hebben mama’s met een baan en jonge kinderen hier iets aan maar ook dat betwijfel ik.
February 18, 2024
Ik denk niet dat ik helemaal het doelpubliek ben. Had een selfhulp boek verwacht met tips.
June 2, 2025
LEES DIT BOEK als je wit, cis vrouw, hetero, rijke middenklasse, moeder en 'womanpreneur' bent.
LEES DIT BOEK NIET als je niet-wit of niet-cis of niet-hetero of een laag inkomen hebt of geen 'moeder en womanpreneur' bent.
Eerst het goede: het boek geeft de terechte kritiek dat veel theoretici van het hele tijdsmanagementcircus mannelijk zijn en weinig rekening houden met vrouwelijk perspectief. In dat opzicht is er wel duidelijk een hiaat gevuld. Ook legt het de focus op structurele onderdrukking door bv. genderverwachtingen. Zo leren veel vrouwen hopelijk dat het niet volledig aan hen ligt dat ze niet alle balletjes in de lucht kunnen houden.
MAAR...
Hoewel het boek het hele tijdsmanagementcircus aanklaagt en een verbreding geeft van perspectief, biedt het 'in the end' toch ook gewoon weer dezelfde reflectie-over-tijd-en-over-waarden-oefeningen aan wat tijdsgoeroes, life coaches en psychologen ook al doen.
Pijnlijk vind ik vooral hoe oppervlakkig feministische thema's en theorieën worden belicht. Het is duidelijk niet de opzet van dit boek om een feministisch naslagwerk te zijn, maar er wordt zo slordig gestrooid met concepten en namen van feministische denkers dat het een beetje pijnlijk wordt en het cliché bevestigt van 'white feminism'. Ook worden quotes uit hun context gerukt, en dat doet gewoon geen eer aan de Grote Feministische Denkers uit het verleden op wiens schouders wij staan. Toen Virginia Woolf het boek 'A room of one's own' schreef, had ze het over de literair-artistieke wereld waarin zij hard moest knokken een eigen vrouwelijke schrijfstijl te vinden terwijl het in dit boek als argument gebruikt wordt waarom je je als 'womanpreneur' moet isoleren in een kamer in je huis om je business plan te kunnen finetunen - niet echt wat Woolf bedoelde. Ook Gloria Steinem wordt gequotet, terwijl zij er problematische, racistische opvattingen op na hield. Uit het boek 'Pleasure Activism' van adrienne maree brown worden ook zinnen over 'pleasure' geplukt om de lezer aan te moedigen plezierige dingen te doen in het leven, terwijl dat boek over politiek activisme gaat - alsof ik uit de speech van Martin Luther King zou quoten om iets over dromen te zeggen.
Ik klink heel hard en da's niet mijn bedoeling. Tijdens corona was de podcast 'Werk & leven' mijn dagelijks plezierig momentje; ik ben zeker fan. Ik wil ook niet diegene zijn die een vrouw die haar nek uitsteekt, gaat neerhalen maar het boek heeft zoveel media-aandacht gekregen en de stempel 'feministisch' dat ik het zo jammer vind dat het feministisch denkkader dat hier gepresenteerd wordt, er eentje van cherrypicking is.
Extra pijnlijk ook dat het boek op verschillende momenten probeert inclusief te zijn, maar dat niet echt is en eerder een afgevinkt boxje is. In het begin schrijft de auteur dat 'vrouw' ook slaat op "queer en trans vrouwen, non-binaire en genderneutrale mensen". Waarom zijn queer en trans vrouwen samengeplaatst, en dus seksuele oriëntatie en gender expressie op een hoop gegooid? Wat met trans mannen, die misschien ook een zorgrol opnemen? Wie zijn "genderneutrale" mensen? Je hebt genderneutrale toiletten, maar van genderneutrale mensen heb ik nog nooit gehoord. Of later staat er ook te lezen, over het imposter syndroom: 'ook vrouwen van kleuren en vrouwen uit de LGBTQIA*+ gemeenschap hebben hier meer last van.' Wie zijn vrouwen uit de LGBTQIA*+ gemeenschap in godsnaam? Hier worden zoveel concepten op elkaar gegooid, dat je ergens hoopte dat iemand met kennis van zaken geconsulteerd zou worden. Of dat deze poging tot inclusiviteit weggelaten zou worden, want nu lijkt het eerder een magere poging om 'inclusief' te lijken dan het inhoudelijk echt is.
Tot slot zijn sommige analyses kort door de bocht en kun je het niet hebben over het patriarchaat zonder het ook over kapitalisme, heteroseksualiteit, kolonialisme en racisme te hebben. Dat zijn allemaal op elkaar inwerkende systemen van onderdrukkingen, die je niet los kunt zien van elkaar. Maar het boek is natuurlijk een product van het kapitalisme, en de schrijver en doelpubliek ademen heteronormativiteit uit dat het onmogelijk was om dit in vraag te stellen in dit boek.
Samengevat: hoera voor een vrouwelijke stem in het tijdsmanagementcircus die 'the bigger picture' toont aan de gemiddelde Vlaamse 'moeder en womanpreneur' - geen hoera voor de hype errond.
LEES DIT BOEK NIET als je niet-wit of niet-cis of niet-hetero of een laag inkomen hebt of geen 'moeder en womanpreneur' bent.
Eerst het goede: het boek geeft de terechte kritiek dat veel theoretici van het hele tijdsmanagementcircus mannelijk zijn en weinig rekening houden met vrouwelijk perspectief. In dat opzicht is er wel duidelijk een hiaat gevuld. Ook legt het de focus op structurele onderdrukking door bv. genderverwachtingen. Zo leren veel vrouwen hopelijk dat het niet volledig aan hen ligt dat ze niet alle balletjes in de lucht kunnen houden.
MAAR...
Hoewel het boek het hele tijdsmanagementcircus aanklaagt en een verbreding geeft van perspectief, biedt het 'in the end' toch ook gewoon weer dezelfde reflectie-over-tijd-en-over-waarden-oefeningen aan wat tijdsgoeroes, life coaches en psychologen ook al doen.
Pijnlijk vind ik vooral hoe oppervlakkig feministische thema's en theorieën worden belicht. Het is duidelijk niet de opzet van dit boek om een feministisch naslagwerk te zijn, maar er wordt zo slordig gestrooid met concepten en namen van feministische denkers dat het een beetje pijnlijk wordt en het cliché bevestigt van 'white feminism'. Ook worden quotes uit hun context gerukt, en dat doet gewoon geen eer aan de Grote Feministische Denkers uit het verleden op wiens schouders wij staan. Toen Virginia Woolf het boek 'A room of one's own' schreef, had ze het over de literair-artistieke wereld waarin zij hard moest knokken een eigen vrouwelijke schrijfstijl te vinden terwijl het in dit boek als argument gebruikt wordt waarom je je als 'womanpreneur' moet isoleren in een kamer in je huis om je business plan te kunnen finetunen - niet echt wat Woolf bedoelde. Ook Gloria Steinem wordt gequotet, terwijl zij er problematische, racistische opvattingen op na hield. Uit het boek 'Pleasure Activism' van adrienne maree brown worden ook zinnen over 'pleasure' geplukt om de lezer aan te moedigen plezierige dingen te doen in het leven, terwijl dat boek over politiek activisme gaat - alsof ik uit de speech van Martin Luther King zou quoten om iets over dromen te zeggen.
Ik klink heel hard en da's niet mijn bedoeling. Tijdens corona was de podcast 'Werk & leven' mijn dagelijks plezierig momentje; ik ben zeker fan. Ik wil ook niet diegene zijn die een vrouw die haar nek uitsteekt, gaat neerhalen maar het boek heeft zoveel media-aandacht gekregen en de stempel 'feministisch' dat ik het zo jammer vind dat het feministisch denkkader dat hier gepresenteerd wordt, er eentje van cherrypicking is.
Extra pijnlijk ook dat het boek op verschillende momenten probeert inclusief te zijn, maar dat niet echt is en eerder een afgevinkt boxje is. In het begin schrijft de auteur dat 'vrouw' ook slaat op "queer en trans vrouwen, non-binaire en genderneutrale mensen". Waarom zijn queer en trans vrouwen samengeplaatst, en dus seksuele oriëntatie en gender expressie op een hoop gegooid? Wat met trans mannen, die misschien ook een zorgrol opnemen? Wie zijn "genderneutrale" mensen? Je hebt genderneutrale toiletten, maar van genderneutrale mensen heb ik nog nooit gehoord. Of later staat er ook te lezen, over het imposter syndroom: 'ook vrouwen van kleuren en vrouwen uit de LGBTQIA*+ gemeenschap hebben hier meer last van.' Wie zijn vrouwen uit de LGBTQIA*+ gemeenschap in godsnaam? Hier worden zoveel concepten op elkaar gegooid, dat je ergens hoopte dat iemand met kennis van zaken geconsulteerd zou worden. Of dat deze poging tot inclusiviteit weggelaten zou worden, want nu lijkt het eerder een magere poging om 'inclusief' te lijken dan het inhoudelijk echt is.
Tot slot zijn sommige analyses kort door de bocht en kun je het niet hebben over het patriarchaat zonder het ook over kapitalisme, heteroseksualiteit, kolonialisme en racisme te hebben. Dat zijn allemaal op elkaar inwerkende systemen van onderdrukkingen, die je niet los kunt zien van elkaar. Maar het boek is natuurlijk een product van het kapitalisme, en de schrijver en doelpubliek ademen heteronormativiteit uit dat het onmogelijk was om dit in vraag te stellen in dit boek.
Samengevat: hoera voor een vrouwelijke stem in het tijdsmanagementcircus die 'the bigger picture' toont aan de gemiddelde Vlaamse 'moeder en womanpreneur' - geen hoera voor de hype errond.
January 27, 2024
Het rode envelopje met inruilbon voor het boek kreeg ik op 24-12 onder de kerstboom. Zelf gekocht en al !
Sindsdien zit dit rode ding als puur goud in mijn sjakos.
Goodgirlgetrouw reserveerde ik zelfs een boek in een boekhandel net buiten mijn postcode.
De man achter de balie had moeite om het boek te zoeken (zelfs met prentje) en de vooroordelen spatten er vanaf.
Ik vertrok in het vertrouwen dat ik half januari afscheid zou kunnen nemen van mijn bon.
Tijd blijkt echter oprecht een moeilijk gegeven.
Wachten tot 15/1 is 1 ding maar daarna elke dag zien dat je boek pas na 3 à 4 dagen zal kunnen geleverd worden leverde op z’n zachtst gezegd wat frustratie op.
Bij vermelding van een tweede druk had ik genoeg van wachten en ben ik het boek elders gaan halen. Reservering ten spijt.
Zonet heb ik het boek uitgelezen en het valt gewoon allemaal op z’n plek.
Ook ik ben “klaar” met wachten.
Wachten tot er genoeg tijd of weet ik veel wat is.
Onze tijd is nu en dankzij dit boek kreeg ik een mooie reminder !
Anouck schrijft zoals ze spreekt (luister de podcasts) en het boek leest dan ook als een trein.
Wanneer je klaar bent met lezen, praat erover en “pass the word on!”
Dikke 5 sterren waard.
Sindsdien zit dit rode ding als puur goud in mijn sjakos.
Goodgirlgetrouw reserveerde ik zelfs een boek in een boekhandel net buiten mijn postcode.
De man achter de balie had moeite om het boek te zoeken (zelfs met prentje) en de vooroordelen spatten er vanaf.
Ik vertrok in het vertrouwen dat ik half januari afscheid zou kunnen nemen van mijn bon.
Tijd blijkt echter oprecht een moeilijk gegeven.
Wachten tot 15/1 is 1 ding maar daarna elke dag zien dat je boek pas na 3 à 4 dagen zal kunnen geleverd worden leverde op z’n zachtst gezegd wat frustratie op.
Bij vermelding van een tweede druk had ik genoeg van wachten en ben ik het boek elders gaan halen. Reservering ten spijt.
Zonet heb ik het boek uitgelezen en het valt gewoon allemaal op z’n plek.
Ook ik ben “klaar” met wachten.
Wachten tot er genoeg tijd of weet ik veel wat is.
Onze tijd is nu en dankzij dit boek kreeg ik een mooie reminder !
Anouck schrijft zoals ze spreekt (luister de podcasts) en het boek leest dan ook als een trein.
Wanneer je klaar bent met lezen, praat erover en “pass the word on!”
Dikke 5 sterren waard.
July 11, 2024
Dit zou eigenlijk verplicht leesvoer moeten zijn voor alle vrouwen die aan kinderen willen beginnen of er hebben. (Jawel, maak hier tijd voor! Laat je partner maar wat werk doen terwijl jij leest.) Het boek is duidelijk verwoord met een humoristische knipoog en leest ontzettend vlot. Wil je dus wat extra feministische argumenten om op tafel te gooien bij je echtgenoot of mansplainende vrienden: read it! You're welcome.
February 15, 2024
Een belangrijk boek over een serieus thema, vlot geschreven én met de nodige humor. Weinigen doen het Anouck Meier na (o.a. bekend van de podcast Werk & Leven). Dit boek geeft je zowaar goesting om je te verdiepen in het verband tussen zaken als kapitalisme, machtsverhoudingen en tijdsdruk (jaja, wie had dat ooit gedacht? 😉). En je krijgt praktische tools om aan de slag te gaan met mind management, proactief rust en plezier inplannen. Wie wil dat nu niet!?
Wat ik zo goed vind aan dit boek is dat Anouck het welbekende gevoel van chronische overweldiging binnen de bredere maatschappelijke context plaatst. Ze toont aan hoe schadelijk de heersende visie op productiviteit is, benadrukt dat je het gevoel tekort te schieten niet zomaar kan afschuiven op het individu dat maar wat harder zijn best moet doen (met positieve mantra’s alleen kom je er niet) en neemt de systemen onder de loep die ons gevoel van tijdstekort versterken. Hustle culture, anyone? Ik ken in ieder geval weinig mensen die blij worden van dat reactieve leven, de gedachte constant beschikbaar te moeten zijn, voortdurend andermans brandjes blussen en niet toekomen aan je eigen noden. Maar als dat hetgeen is wat vaak beloond wordt, tja… Ingaan tegen de dominante cultuur is een zware opgave voor de pleasers en perfectionisten onder ons. En het is één ding om te zeggen dat je maar wat minder op je smartphone moet zitten, maar als je weet dat er een hele industrie achter zit die er net profijt van heeft dat jij zoveel mogelijk uren aan dat toestel gekluisterd zit… aartsmoeilijk.
In dit boek brengt Anouck heel helder de invloed van het patriarchaat, hustle culture en de aandachtseconomie in kaart. Ze toont hoe onze kijk op tijdsbesteding historisch gegroeid is en samenhangt met uitbuiting van vrouwen, minderheidsgroepen, de aarde, ... Zeer boeiend! Die samenhang tussen dat alles maakt het natuurlijk moeilijk om op te lossen of stappen naar verbetering te zetten. Dit boek biedt dan ook geen quick fixes, wel een kritische blik op tijdsbesteding die je inzicht geeft in structurele ongelijkheid en je helpt om te kiezen voor wat belangrijk is.
Hoog tijd dat er meer aandacht is voor dit alles en vooral: dat er concrete verandering komt. Wij lezers zullen alvast bottom-up beginnen met zoveel mogelijk bewustwordingsballonnetjes op te laten in onze omgeving 🤭
Velen onder ons zijn daar natuurlijk al lang mee bezig, gelukkig maar! Zelf begon ik enkele jaren geleden, op aanraden van mijn zus, de podcast Werk & Leven te beluisteren en later volgde ik de cursus Tijdsbaas XL. Heerlijk om met Kelly en Anouck, en een bende enthousiaste Tijdsbazen, op pad te gaan! Ik kon tegen de mensen rondom mij niet zwijgen over alles wat ik hoorde en leerde. Niet iedereen in mijn omgeving bleek daar zo hard mee bezig te zijn, maar naarmate het leven zijn gang ging (veranderingen op werkvlak, relaties en al wat daarbij komt kijken, de komst van kinderen, het omgaan met ouders en schoonouders, …) kwamen de thema’s uit Werk & Leven toch ook bij anderen meer en meer ter sprake. Er is een duidelijke nood, zoveel is zeker.
In dit boek komen heel wat dingen terug uit de cursus Tijdsbaas XL, maar voor dit soort thema’s kan een goeie reminder op tijd en stond geen kwaad 😊 Ik hoop dan ook dat dit gedachtengoed in deze toegankelijke boekvorm een groter publiek gaat bereiken! Ik vermoed dat ik het boek nog aan veel mensen ga mogen uitlenen, die er wel wat aan kunnen hebben 🤭 En zo, in plaats van elkaar als krabben naar beneden te halen, gaan we samen voor dat ripple effect waarbij we elkaar alsmaar meer ondersteunen en inspireren als een echte sisterhood.
Merci Anouck om deze revolutie te starten! 😉💪🏽
Wat ik zo goed vind aan dit boek is dat Anouck het welbekende gevoel van chronische overweldiging binnen de bredere maatschappelijke context plaatst. Ze toont aan hoe schadelijk de heersende visie op productiviteit is, benadrukt dat je het gevoel tekort te schieten niet zomaar kan afschuiven op het individu dat maar wat harder zijn best moet doen (met positieve mantra’s alleen kom je er niet) en neemt de systemen onder de loep die ons gevoel van tijdstekort versterken. Hustle culture, anyone? Ik ken in ieder geval weinig mensen die blij worden van dat reactieve leven, de gedachte constant beschikbaar te moeten zijn, voortdurend andermans brandjes blussen en niet toekomen aan je eigen noden. Maar als dat hetgeen is wat vaak beloond wordt, tja… Ingaan tegen de dominante cultuur is een zware opgave voor de pleasers en perfectionisten onder ons. En het is één ding om te zeggen dat je maar wat minder op je smartphone moet zitten, maar als je weet dat er een hele industrie achter zit die er net profijt van heeft dat jij zoveel mogelijk uren aan dat toestel gekluisterd zit… aartsmoeilijk.
In dit boek brengt Anouck heel helder de invloed van het patriarchaat, hustle culture en de aandachtseconomie in kaart. Ze toont hoe onze kijk op tijdsbesteding historisch gegroeid is en samenhangt met uitbuiting van vrouwen, minderheidsgroepen, de aarde, ... Zeer boeiend! Die samenhang tussen dat alles maakt het natuurlijk moeilijk om op te lossen of stappen naar verbetering te zetten. Dit boek biedt dan ook geen quick fixes, wel een kritische blik op tijdsbesteding die je inzicht geeft in structurele ongelijkheid en je helpt om te kiezen voor wat belangrijk is.
Hoog tijd dat er meer aandacht is voor dit alles en vooral: dat er concrete verandering komt. Wij lezers zullen alvast bottom-up beginnen met zoveel mogelijk bewustwordingsballonnetjes op te laten in onze omgeving 🤭
Velen onder ons zijn daar natuurlijk al lang mee bezig, gelukkig maar! Zelf begon ik enkele jaren geleden, op aanraden van mijn zus, de podcast Werk & Leven te beluisteren en later volgde ik de cursus Tijdsbaas XL. Heerlijk om met Kelly en Anouck, en een bende enthousiaste Tijdsbazen, op pad te gaan! Ik kon tegen de mensen rondom mij niet zwijgen over alles wat ik hoorde en leerde. Niet iedereen in mijn omgeving bleek daar zo hard mee bezig te zijn, maar naarmate het leven zijn gang ging (veranderingen op werkvlak, relaties en al wat daarbij komt kijken, de komst van kinderen, het omgaan met ouders en schoonouders, …) kwamen de thema’s uit Werk & Leven toch ook bij anderen meer en meer ter sprake. Er is een duidelijke nood, zoveel is zeker.
In dit boek komen heel wat dingen terug uit de cursus Tijdsbaas XL, maar voor dit soort thema’s kan een goeie reminder op tijd en stond geen kwaad 😊 Ik hoop dan ook dat dit gedachtengoed in deze toegankelijke boekvorm een groter publiek gaat bereiken! Ik vermoed dat ik het boek nog aan veel mensen ga mogen uitlenen, die er wel wat aan kunnen hebben 🤭 En zo, in plaats van elkaar als krabben naar beneden te halen, gaan we samen voor dat ripple effect waarbij we elkaar alsmaar meer ondersteunen en inspireren als een echte sisterhood.
Merci Anouck om deze revolutie te starten! 😉💪🏽
April 7, 2024
Had gehoopt op een eye-opener, een boek dat wakker schudt. Dat was het niet, ondanks de veelbelovende titel. Heb het op een dag gelezen - al was het bij sommige hoofdstukken op den duur eerder diagonaal.
January 28, 2024
Ewel hé, als je de knop zoekt om de mallemolen stil te leggen... dan vind je die hier.
Een boek waarin wordt gekaderd, benoemd en verklaard!
En het blijft niet alleen bij weten en begrijpen en verbanden zien.
Dat je het niet persoonlijk moet pakken, maar dat je wel dingen persoonlijk kan aanpakken.
En misschien is de eerste stap wel het boek vastpakken
en den mekaar vastpakken;
Dit is een boek dat ik als boekhandelaar écht aan de m̶a̶n̶ ̶ mens wil brengen. Om er dan samen WERK van te maken: voor een evenwaardige wereld, vol verbinding en authenticiteit.
voor de TIJD van je leven.
✌️💪🦜🛀
En als ik morgen … dan ben ik blij dat ik dit boek gelezen heb…
Een boek waarin wordt gekaderd, benoemd en verklaard!
En het blijft niet alleen bij weten en begrijpen en verbanden zien.
Dat je het niet persoonlijk moet pakken, maar dat je wel dingen persoonlijk kan aanpakken.
En misschien is de eerste stap wel het boek vastpakken
en den mekaar vastpakken;
Dit is een boek dat ik als boekhandelaar écht aan de m̶a̶n̶ ̶ mens wil brengen. Om er dan samen WERK van te maken: voor een evenwaardige wereld, vol verbinding en authenticiteit.
voor de TIJD van je leven.
✌️💪🦜🛀
En als ik morgen … dan ben ik blij dat ik dit boek gelezen heb…
April 4, 2024
De titel en de cover tonen een dringend-individuele existentiële kwestie: wat ga jij van je leven maken? En zijn al die zorgtaken echt jouw prioriteit? Het boek beschrijft (met een absolute overdaad aan Engelse woorden) een dringend-collectieve kwestie: straks zijn wij dood, of gaan we dood van onze moordende dagtaak die wij vrouwen vaak te dragen hebben. Als het persoonlijke het politieke wordt en vertaald wordt in een feministische strijd ben ik wat verloren in de persoonlijke vertaling waarvoor dit boek me aansprak. Een waardige strijd, al heeft mijn hoofd nog even tijd nodig de beide met elkaar te verbinden.
August 30, 2024
Het anti-time management time management boek waar ik op hoopte dat het was. Het persoonlijke is politiek. Het is allemaal uw schuld niet, maar ge kunt wel iets doen. Want op een dag ben je dood en al ✌🏻
May 19, 2025
Een interessante boodschap verpakt in een aantrekkelijk vormgegeven en lekker leesbaar boek. Hoewel een deel van de tips niet echt aan mij besteed zijn (ik ben geen moeder van mensenkinderen en ook niet echt een good girl) las ik dit boek met veel plezier. Dat de mental load erkenning verdient en dat het patriarchaat een systeem is waar we niet beter van worden, daar zijn Anouck Meier en ik het in elk geval over eens.
June 11, 2025
"De slechte planning van een ander is niet jouw noodgeval."
June 17, 2024
Dit boek van moet je gewoon gelezen hebben! Ik denk dat ik het ondertussen al aan tientallen patiënten ook aangeraden heb, maar misschien kan het beter ineens verplichte literatuur worden in het 6de middelbaar of zo. Mild zijn voor jezelf, maar ook je boosheid gebruiken om grenzen te stellen. Geen quick fixes, geen tips die je een schuldgevoel bezorgen, maar kritische vragen die je doen nadenken over wat je zelf wilt. Ik geloof dat elke kleine verandering bij jezelf een grote impact kan hebben, niet alleen op je eigen leven, maar ook op je directe omgeving. Als we nu dan met z’n allen dit boek gaan lezen en ons daarin verbonden kunnen voelen, dan heeft dat misschien meer impact dan we durven dromen.
February 27, 2024
‘Op een dag ben je dood’ wordt geprezen als een topper onder de non-fictie aanraders. Tijdens een periode van mijn werkloosheid was ik in de mood voor een soortgelijk boek te lezen.
Wat mij meteen opviel, was het overdadige gebruik van Engelstalige termen. Op zichzelf heb ik daar geen bezwaar tegen, en het kan het zelfs nuttig zijn om deze termen te gebruiken als handvat, maar naar mijn gevoel worden ze soms lukraak gebruikt om iets te omschrijven. Over het algemeen is ‘Op een dag ben je dood’ voor een breed publiek geschreven, zij het op het randje van toegankelijk tot informeel.
En ik heb ondertussen wel begrepen dat ‘pleasen’ nefast is voor onze gezondheid. Ik denk niet dat het nog talloze keren moet worden herhaald in het boek zelf, vooral omdat het ook al op de kaft staat vermeld.
Voor mij persoonlijk bracht het niet veel nieuwe informatie, omdat ik in het verleden veel meer gelijkaardige boeken heb gelezen voor mijn masterstudie. Toch vind ik het bewonderenswaardig dat de auteur afstapt van het concept “zelfhulpboek”, want dat is het ook niet, terwijl ze tegelijkertijd ook praktische tools zonder poespas aanreikt. Het boek behandelt diverse cases: werk, mentaal welzijn, ouderschap, en relaties, met een vleugje geschiedenis.
Als je al veel vergelijkbare boeken hebt gelezen, zou dit boek mogelijk minder nieuwe inzichten bieden, maar voor anderen kan het nog steeds de moeite waard zijn om te lezen. Het lijkt dus een aanrader te zijn voor een specifiek publiek dat op zoek is naar praktische tools en inzichten zonder de pretentie van een traditioneel zelfhulpboek.
Wat mij meteen opviel, was het overdadige gebruik van Engelstalige termen. Op zichzelf heb ik daar geen bezwaar tegen, en het kan het zelfs nuttig zijn om deze termen te gebruiken als handvat, maar naar mijn gevoel worden ze soms lukraak gebruikt om iets te omschrijven. Over het algemeen is ‘Op een dag ben je dood’ voor een breed publiek geschreven, zij het op het randje van toegankelijk tot informeel.
En ik heb ondertussen wel begrepen dat ‘pleasen’ nefast is voor onze gezondheid. Ik denk niet dat het nog talloze keren moet worden herhaald in het boek zelf, vooral omdat het ook al op de kaft staat vermeld.
Voor mij persoonlijk bracht het niet veel nieuwe informatie, omdat ik in het verleden veel meer gelijkaardige boeken heb gelezen voor mijn masterstudie. Toch vind ik het bewonderenswaardig dat de auteur afstapt van het concept “zelfhulpboek”, want dat is het ook niet, terwijl ze tegelijkertijd ook praktische tools zonder poespas aanreikt. Het boek behandelt diverse cases: werk, mentaal welzijn, ouderschap, en relaties, met een vleugje geschiedenis.
Als je al veel vergelijkbare boeken hebt gelezen, zou dit boek mogelijk minder nieuwe inzichten bieden, maar voor anderen kan het nog steeds de moeite waard zijn om te lezen. Het lijkt dus een aanrader te zijn voor een specifiek publiek dat op zoek is naar praktische tools en inzichten zonder de pretentie van een traditioneel zelfhulpboek.
January 11, 2025
De titel sprak me ongelooflijk aan. Tijdens het lezen had ik door dat die eigenlijk zwaarwichtiger is dan het boek zelf.
Als ik aan mensen vertel over dit boek dat ik aan het lezen ben, krijg ik 2 soorten reacties: eentje lichtelijk gechoqueerd; 'Oooh zo zwaar'. De andere optimistisch en lichtelijk opgevat. Anouk beschrijft exact dezelfde twee gevoelens op het einde van het boek, en ik geef toe dat ik ook van "de tweede soort" ben. Ik voel daadkracht, strijdvaardigheid en levenslust opborrelen als ik deze titel hoor.
Het boek geeft, net zoals de tig andere boeken van deze soort, geen kant-en-klare oplossing voor het patriarchprobleem van onze samenleving. Fijn zijn wel de tools, die mijns inziens echt wel een meerwaarde zijn als je met dit maatschappij-issue aan de slag wil.
Ook heb ik voor mezelf enkele quotes genoteerd die ik zeker meeneem en die ook mijn doen en laten instant hebben beïnvloed:"Er is zelfs wetenschappelijk bewijs voor: als je minder stress en meer geluk wil in je leven, dan kun je beter geld voor tijd ruilen in plaats van omgekeerd."
Ik heb diezelfde minuut mijn poetshulp verdubbeld, want dit gaf me persoonlijk wel meer rust, en dus geluk. Het feit dat mijn man het niet eens is met deze uitspraak, bewijst misschien dat ook ik in een patriarchaat leef...ook al is het dan eertje waarin ik vind dat hij echt doet wat hij kan en dankbaar ben voor alle "hulp". Dat laatste woord is bij nader inzien ook slecht gekozen, want ik ben een vrijgevochten, zelfstandige vrouw, toch?? Wie heeft er "hulp" nodig?
Ook groot was mijn verbazing toen mijn dochter van 8 naast me zat, toen ik de paragraaf las met als titel: 'Stop met andermans shit te fiksen. ' En zij doodleuk zei: "Dat doet papa altijd, andermans shit fiksen." Ik was werkelijk gechoqueerd. Ik geloof oprecht dat ik er dan maar gewoon zó goed in ben, dat het niet opvalt voor anderen...maar dat is niet echt wat het boek ons tracht te leren....of ik heb écht de echtgenoot uit 1000...we praten er nog even over voort binnenskamers, en beseffen dat dát is wat een goed boek doet: het gesprek aangaan, nadenken, reflecteren en bezinnen.
Maar voor de rest: je vooral niet opjagen in het feit dat mannen het nu nog steeds 'voor het zeggen hebben' (is dat wel echt zo?), want op een dag ben je dood. En dan wil ik me vooral daarover niet drukgemaakt hebben. Hier thuis bestier ik het gezin, net als in alle andere huizen de vrouw dat doet. En die doen er net iets méér toe dan de bedrijven, toch?
Als ik aan mensen vertel over dit boek dat ik aan het lezen ben, krijg ik 2 soorten reacties: eentje lichtelijk gechoqueerd; 'Oooh zo zwaar'. De andere optimistisch en lichtelijk opgevat. Anouk beschrijft exact dezelfde twee gevoelens op het einde van het boek, en ik geef toe dat ik ook van "de tweede soort" ben. Ik voel daadkracht, strijdvaardigheid en levenslust opborrelen als ik deze titel hoor.
Het boek geeft, net zoals de tig andere boeken van deze soort, geen kant-en-klare oplossing voor het patriarchprobleem van onze samenleving. Fijn zijn wel de tools, die mijns inziens echt wel een meerwaarde zijn als je met dit maatschappij-issue aan de slag wil.
Ook heb ik voor mezelf enkele quotes genoteerd die ik zeker meeneem en die ook mijn doen en laten instant hebben beïnvloed:"Er is zelfs wetenschappelijk bewijs voor: als je minder stress en meer geluk wil in je leven, dan kun je beter geld voor tijd ruilen in plaats van omgekeerd."
Ik heb diezelfde minuut mijn poetshulp verdubbeld, want dit gaf me persoonlijk wel meer rust, en dus geluk. Het feit dat mijn man het niet eens is met deze uitspraak, bewijst misschien dat ook ik in een patriarchaat leef...ook al is het dan eertje waarin ik vind dat hij echt doet wat hij kan en dankbaar ben voor alle "hulp". Dat laatste woord is bij nader inzien ook slecht gekozen, want ik ben een vrijgevochten, zelfstandige vrouw, toch?? Wie heeft er "hulp" nodig?
Ook groot was mijn verbazing toen mijn dochter van 8 naast me zat, toen ik de paragraaf las met als titel: 'Stop met andermans shit te fiksen. ' En zij doodleuk zei: "Dat doet papa altijd, andermans shit fiksen." Ik was werkelijk gechoqueerd. Ik geloof oprecht dat ik er dan maar gewoon zó goed in ben, dat het niet opvalt voor anderen...maar dat is niet echt wat het boek ons tracht te leren....of ik heb écht de echtgenoot uit 1000...we praten er nog even over voort binnenskamers, en beseffen dat dát is wat een goed boek doet: het gesprek aangaan, nadenken, reflecteren en bezinnen.
Maar voor de rest: je vooral niet opjagen in het feit dat mannen het nu nog steeds 'voor het zeggen hebben' (is dat wel echt zo?), want op een dag ben je dood. En dan wil ik me vooral daarover niet drukgemaakt hebben. Hier thuis bestier ik het gezin, net als in alle andere huizen de vrouw dat doet. En die doen er net iets méér toe dan de bedrijven, toch?
October 24, 2025
Voordat ik in dit boek begon, had ik alleen nog maar de titel en de ondertitel gelezen. Gegrepen door deze twee ging ik van start. Mijn verwachtingen van een zelfhulpboek werden weerlegd: het is over het algemeen meer een achtergrond van tijdmanagement, ingebed in een feministisch kader. Voor mij was dit een aangename verrassing en de tendens waarover wordt geschreven, vind ik herkenbaar.
Wat ik van het boek heb geleerd, werd tot slot aangevuld door verschillende andere beoordelingen hier. In deze reviews wordt de eenzijdigheid aangekaart van het feminisme in dit boek. Zulke opmerkingen verbreden mijn blik; ze helpen mij bewust te worden van ervaringen van vrouwen met een andere achtergrond dan ik. Deze beoordelingen onderstrepen bovendien het belang van het gesprek aangaan met elkaar.
Wat ik van het boek heb geleerd, werd tot slot aangevuld door verschillende andere beoordelingen hier. In deze reviews wordt de eenzijdigheid aangekaart van het feminisme in dit boek. Zulke opmerkingen verbreden mijn blik; ze helpen mij bewust te worden van ervaringen van vrouwen met een andere achtergrond dan ik. Deze beoordelingen onderstrepen bovendien het belang van het gesprek aangaan met elkaar.
Read
November 30, 2024Geen hulpboek, zo zegt de auteur zelf maar jongens, wat voelde ik mij aangesproken en gezien. Het is hè-me-maal oké, meer dan oké, om nee te zeggen, of om ja te zeggen. Het is helemaal oké om een balans te willen, te willen zoeken, te zoeken én te vinden.
Het is helemaal oké om doorheen al die taken waar je als persoon aan moet voldoen - moeder, dochter, vriendin, collega, werknemer, werkgever, echtgenote, en ga zo maar door - jezelf te zijn en vooral te willen blijven.
De tijd is aan/van jou want alles is, nee ‘moet, druk- drukker - drukst, en dat is de belangrijkste insteek van het boek.
Het is helemaal oké om doorheen al die taken waar je als persoon aan moet voldoen - moeder, dochter, vriendin, collega, werknemer, werkgever, echtgenote, en ga zo maar door - jezelf te zijn en vooral te willen blijven.
De tijd is aan/van jou want alles is, nee ‘moet, druk- drukker - drukst, en dat is de belangrijkste insteek van het boek.
March 9, 2025
Very accesible introduction into feminism, the patriarchy, stereotypes, gender role expectations and the gendered division of labor. So would recommend to anyone who wants to learn about this (although if you’re already quite knowledgeable about these topics I doubt this book will bring more insights). It’s also written in a funny and relatable way and flows well. It puts forward some interesting ideas and thoughts to ponder.
June 22, 2025
Een top boek:
⸻
Deze boek is een aanrader voor elke vrouw en man die het gevoel hebben geleefd te worden, in plaats van écht te leven.
Voor iedereen die vastzit in een onzichtbare koepel—alsof het leven voor hen wordt beslist, in plaats van door henzelf.
Voor vrouwen die snakken naar echte verbinding, naar sisterhood, en klaar zijn met het elkaar neerhalen en zelf neergehaald worden. Tijd is aan ons.
⸻
⸻
Deze boek is een aanrader voor elke vrouw en man die het gevoel hebben geleefd te worden, in plaats van écht te leven.
Voor iedereen die vastzit in een onzichtbare koepel—alsof het leven voor hen wordt beslist, in plaats van door henzelf.
Voor vrouwen die snakken naar echte verbinding, naar sisterhood, en klaar zijn met het elkaar neerhalen en zelf neergehaald worden. Tijd is aan ons.
⸻
April 26, 2024
Ik heb spijtig genoeg heel hard gestruggled met het boek.
Héél herkenbaar op bepaalde momenten, andere momenten héél confronterend, ...
Ik blijf fan van Anouck, maar het boek bracht me niet waar ik gehoopt had te raken (ook al heb 'k zelf geen idee waar dat is)
Héél herkenbaar op bepaalde momenten, andere momenten héél confronterend, ...
Ik blijf fan van Anouck, maar het boek bracht me niet waar ik gehoopt had te raken (ook al heb 'k zelf geen idee waar dat is)
January 20, 2025
Het boek leest vlot, is helder geschreven, soms grappig maar ook confronterend.
Over leven in de hustle culture en de patriarchale samenleving waarin de mental load voor vrouwen zijn limieten bereikt maar we toch proberen om die good girl te blijven… Het stuk over de saboteurs was ook herkenbaar.
Op een dag ben je dood: hoog tijd om zelf meer meester te worden over de beperkte tijd die we hier rondlopen op aarde en meer ja te zeggen tegen onszelf ipv tegen anderen.
Over leven in de hustle culture en de patriarchale samenleving waarin de mental load voor vrouwen zijn limieten bereikt maar we toch proberen om die good girl te blijven… Het stuk over de saboteurs was ook herkenbaar.
Op een dag ben je dood: hoog tijd om zelf meer meester te worden over de beperkte tijd die we hier rondlopen op aarde en meer ja te zeggen tegen onszelf ipv tegen anderen.
February 2, 2025
Eerste 100 blz ranten
Wou stoppen maar omdat het Anouk was toch gehoopt dat er toch ‘iets’ in het boek zou zitten
Zeer ontgoochelend boek
Veel rond te doen geweest
Ondertussen wel geleerd dat goeie verkopers niet altijs goeie inhoud creëren
Wou stoppen maar omdat het Anouk was toch gehoopt dat er toch ‘iets’ in het boek zou zitten
Zeer ontgoochelend boek
Veel rond te doen geweest
Ondertussen wel geleerd dat goeie verkopers niet altijs goeie inhoud creëren
November 6, 2025
Een goede introductie voor mensen die nog niet veel van dit type boeken hebben gelezen en ik apprecieer de feministische insteek. Hoewel het op de oppervlakte blijft als het over dat laatste gaat, lijkt het mij de opening voor sommige vrouwen om zich hier verder in te gaan verdiepen. Als je mijn review leest en je wil graag verder lezen over feminisme, lees dan Invisible Women!
January 29, 2024
Een rauw & onversneden masterpiece, uit de scherpe pen van Anouck Meier, zoals alleen zij dat kan. Een bloedeerlijk boek over een ugly truth, danig gebracht dat je regelmatig zit te gniffelen in je stoel en nog maar moeilijk een "Hell Yes" kunt onderdrukken. Je voelt je begrepen, gedragen én krijgt goesting om mee die revolutie op gang te trekken. Een must-read voor elke zelfrespecterende vrouw.
September 14, 2024
Ik hou van de schrijfstijl van deze auteur. Ik heb zelfs het dankwoord gelezen (dat doe ik dus nooit). Een must read voor iedereen!!
October 1, 2024
Vooral het gevoel! Je bent niet alleen! Ook fijn wetenschappelijk onderbouwd. Verschillende pagemarkers toegevoegd.
Displaying 1 - 30 of 84 reviews