Venom

by Saneh Sangsuk

Un enfant thaï de dix ans garde ses vaches dans le jour finissant. Un enfant estropié, rêveur, sûr de sa gloire à venir. Son destin bascule lorsqu'il est attaqué par un cobra géant. Ralliant ses forces vives pour un combat mortel, l'enfant tient en respect de son seul bras valide le serpent qui lui broie le corps et cherche de l'aide auprès des siens qui toujours se défilent, épouvantés. Fasciné, le lecteur participe au terrible suspense créé par cette quête angoissée, qui est aussi une saisissante métaphore de la condition humaine, exaltante et amère. Par ce récit envoûtant et d'une intensité rare, Saneh Sangsuk, après L'Ombre blanche, bouleversante confession autobiographique, atteint magistralement le classicisme à l'état pur.

Genres: Short Stories, Fiction, Novella, Magical Realism, Horror, Literature, Asia

175 pages, Paperback

First published May 1, 2002

About the author

Saneh Sangsuk is an award-winning Thai author who wrote White Shadow (2001) and the short story Venom (2001). In 2008, he received the Ordre des Arts et des Lettres (Order of Arts and Letters) Medal from the French Ministry of Culture for his remarkable contributions to literature. His works have been translated into seven different languages including English, German, French and Spanish. His book White Shadow is considered one of the best 20 novels in Thailand. Currently, he lives in Phetchaburi, Thailand, and uses the pen name Dan-arun Saengthong in his published work.

His pen name in the original language is แดนอรัญ แสงทอง

Reviews

[Alan (on December semi-hiatus) Teder · Rating 3 out of 5]

Snakes, Why Did It Have to be Snakes?
Review of the Peirene Press paperback (2023) translated by Mui Poopoksakul from the Thai language original อสรพิษ [Serpent] (2002).

This short story / novella about a 10-year-old Thai village boy confronting a King Cobra snake is excellent on atmosphere and setting. It gradually becomes more unrealistic and fable-like though as you begin to wonder how it can possibly end. The boy had accidentally sat down near a cobra* nest to play a game with hand-made shadow puppets while tending the family herd of oxen. The cobra (a full length monster) finally emerges and moves to strike.

The boy actually grasps the snake by its throat (don't know if that is the correct anatomical word for a snake) and proceeds to hold the grip while the snake entwines itself around his body. He then proceeds back to the village while holding the grip and everyone runs away from him in terror, including his parents. Then there is a final confrontation with the village medium (a conman who has convinced everyone of his special powers) who says the snake is the embodiment of the village goddess who has come to take revenge (the boy and his family don't respect the conman).

Despite the expectations of the buildup, the ending is a complete letdown which is both ambiguous and unsatisfactory. But everything else had been well done up to that point, so still a 3-star for me.

Footnote, Trivia and Link
* King Cobras are the longest venomous snake in the world, growing to lengths of 3 metres up to almost 6 metres (10 feet to 19 feet). Read more if you dare at Wikipedia.

[Mook Woramon · Rating 4 out of 5]

นึกว่าเรื่องจะยาวกว่านี้ จบเร็วจัง
เรื่องสั้นเรื่องนี้มีพลังมากเหลือเกิน เหมือนอสรพิษพุ่งฉกเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ตายอยู่ตรงนั้น โครงเรื่องแบบนี้เจอได้ทั่วไปแต่พลังของเรื่องอยู่ที่ตัวหนังสือนี่แหละ มันกระตุ้นให้อ่านต่อแบบหยุดไม่ได้
รู้สึกตอนจบจบห้วนไปนิดนึง กำลังมันส์อยู่จบซะแล้ว

[top. · Rating 4 out of 5]

อาจเพราะรู้ตอนจบมาก่อน เลยถูกผ่อนคลายจากความระทึกไปพอสมควร นี่ชอบช่วงที่ตัวละครนึกถึงเรื่องเล่าสยองไส้ของพ่อ ความนึกคิดของงูเห่า ความแตกตื่นของพ่อแม่ในบรรยากาศวิเวกของป่าช้า และบทสรุปตอนท้ายของหมู่บ้านและตัวละคร

เป็นเรื่องสั้นที่สมบูรณ์ในทุกแง่มุม ถ้าย้อนเวลาได้จะไม่อ่านรีวิวที่สปอยมาก่อน ทุกอย่างจะได้สดจริงๆ พอเป็นงี้ก็อิจฉาคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ที่บังเอิญหยิบไปอ่านจังแฮะ คงเหมือนถูกรางวัลใหญ่อ่ะ

ปล. อยากให้แม่อ่าน อยากรู้ว่าจะล้มรวมเล่มหมอใบไม้ของถวัลย์ มาศจรัสที่นางชอบนักชอบหนาได้มั๊ย

[ดินสอ สีไม้ · Rating 4 out of 5]

เนื้อหาในเล่มดีบ้าง เฉยๆ บ้าง
แปลกดี ที่หนังสือรางวัลเล่มนี้
ไม่ได้ประกอบไปด้วยเรื่องสั้นที่ ‘เวิร์ก’ ทุกเรื่อง (สำหรับเรา)
แต่เรื่องที่ดี มันก็ดีมากจริงๆ
กลบความรู้สึกแย่ๆ จากเรื่องที่ไม่ชอบไปสนิทเลย
โดยรวมแล้ว เราชอบเล่มนี้ค่ะ

ปล. เราชอบการเขียนคำตามในทุกท้ายเรื่องสั้นด้วย
มันเป็นส่วนเติมเต็มที่สำคัญเลย

[WndyJW · Rating 4 out of 5]

Another fantastic novella from Peirene. This fable about a conman and a young boy of faith locked in a life or death struggle with King Conra was a beautifully written and gripping.

[Samuel Gordon · Rating 5 out of 5]

Yet another tiny novella that packs a bigger punch than most tomes! This story will stay with me.

[Nuttawat Kalapat · Rating 4 out of 5]

อ่านเรื่องสั้นของแกแล้ว พบว่า ชอบเรื่องยาวมากกว่า
แต่เรื่องสั้น ที่ชอบในเล่มนี้ก็โคตรชอบเลย
แต่บางเรื่องก็เฉยๆไปเลยครับ
.

เล่มที่ 63/2021 (173)
อสรพิษ และเรื่องอื่นๆ
ผู้เขียน: แดนอรัญ แสงทอง
สำนักพิมพ์: สามัญชน
จำนวนหน้า: 383 หน้า ปกอ่อน
พิมพ์ครั้งที่ 2 — มกราคม 2558
.
.
.
5 เรื่องแรกผมชอบหมดครับ
โดยเฉพาะอสรพิษ และ เรื่องดวงตาที่สาม ตำนานเสาไห้ และเรื่องสั้นที่เล่าเป็นภาษาเหน่อทั้งเรื่อง สุดจัดมากๆ
.
ช่วงกลางๆ ที่เหลือไม่พูดถึง เพราะมันเฉยๆ
เหมือนแกทดลองหยิบจับนู่นนี่มาดัดแปลง ทดลองเขียนแบบใหม่บ้าง
.
และ ปิดท้ายเล่มกับเรื่องสั้นแนวที่แกถนัดคือเกี่ยวกับศาสนา
ตำนานพระธุงค์ๆ อันนี้ก็เข้าขั้นเยี่ยม
.
.
.
ความเห็น
- เรื่องที่ออกโทน หลอนๆ เนี่ย แกเขียนสุดมาก
- เรื่องหักมุม ก็สนุก
- บางเรื่องที่สอดแทรกหลักธรรมข้อคิดเข้ามานี่ สอนเรื่องพุทธชัดเจน แถมเพลิน
.
8/10 มันต้องหักออก 2 คะแนน เพราะมันมีเรื่องที่เราคิดว่ามันสนุกน้อยลงแต่ยังไง มันก็ดีอะ 55

[Nadja · Rating 4 out of 5]

I read this novella while on holiday in Koh Phangan. It was interesting to get a glimpse of life in a rural Thai village. The writing style was peculiar, sometimes simple and sometimes very flowery and symbolic. The ending makes you think and is a punch in the gut. I leave the book here in Mae Haad in a free library in the Wang Sai Restaurant and hope that other tourists have a chance to read from this Thai author on their holiday. (3.5 stars)

[peppY · Rating 5 out of 5]

แรกๆอ่านเหมือนเนิบช้า อ่านช่วงถัดมาทำไมนึกถึง metamorphosis (ทั้งๆที่ยังอ่านไม่จบนะ) ตอนก่อนปลายกลับมาได้ใจ และจบแบบหวดชั้นสลบไปเบาๆ

[Kyriakos Sorokkou]

χρόνος ανάγνωσης κριτικής: 21 δευτερόλεπτα

Αυτή η μικρή ιστορία που είναι μεταξύ εκτενούς διηγήματος και μικρής νουβέλας,
κάπου 12000 λέξεις διαδραματίζεται στην Ταϊλανδή.

Πρωταγωνιστής ένα δεκάχρονο αγόρι που του επιτίθεται μια κόμπρα.
Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ιστορίας είναι το πάλεμα μεταξύ φιδιού και αγοριού.
Μια μάχη επιβίωσης. Μια ιστορία με γλυκόπικρο τέλος.

Μια ιστορία που διαβάστηκε μέσα σε 58 λεπτά, αλλά που θα την έχω στο μυαλό μου
για πολύ περισσότερο.
Η πρώτη μου επαφή με την Ταϊλανδή αλλά φυσικά όχι κι η τελευταία.
Πήρα μια πρώτη γεύση για το πώς είναι η ζωή στην Ταϊλάνδη και ειδικά στην επαρχία. 

[Amin Kadiri · Rating 3 out of 5]

Für das, dass es nur 90 site het, hets viel inhalt:)
3.5/5

[Marc Nash · Rating 4 out of 5]

Video review https://youtu.be/GL6XOULknPo

[rachy · Rating 2 out of 5]

I came to ‘Venom’ through Periene Press, a publisher I really love, and immediately knew from the blurb that I would pick this one up. I’m also fairly certain I haven’t yet read anything from a Thai author before and so was doubly interested on this score as well. ‘Venom’ tells the story of a young boy attacked by a cobra - I’d like to say more than this, especially given the other aspects the blurb talks about, but since I didn’t really manage to get those things from this small novella, I can’t really in good faith do so.

The writing was mostly fine. There was some really lovely stuff at the beginning of the novel, and some really nice characterisation too, but it slipped more and more the further into the story I got. By the time we reached the real action of our protagonist fighting with the snake, the writing had become a little bland which left this important part of the novel with a little too much to be desired. There were big sections of our protagonist just wondering about the snake, about what felt like inconsequential factors. Its age, size, whether it had a mate etc. Spending so long on minor details, unclear of what they added to the story, crippled the pacing and left me wondering about their inclusion all together. I also found it to be strangely repetitive for such a short novel. Sometimes in things as small as word choice, to characters names and even sentence structure. This made it feel a little basic in a way it didn’t in the beginning.

I liked the concept of the ending, but for me, it lacked any real effect. I don’t think there was either enough behind it, or enough time given to it in those final moments to really make the impact I would have liked it to. This was the only place (beyond the set up at the beginning) that I could actually see what the story was trying to do and it’s sad that it was so, so brief. The biggest shame is that the real meat of the novel, the encounter with the snake, was the worst part. Again, I thought this section was so poorly written as compared with the rest, and there was so much within it I failed to see the significance of in any way. It’s hard to tell if some of this is due to some cultural blindspots or poor translation. As a reader of translated fiction, you always have to take it on faith that the translator is doing justice to the original work, and when you don’t enjoy it, it’s never easy to know how much of an affect this has had.

I definitely think this is another classic case of a blurb severely overselling a story. All of the things it promises are significantly exaggerated which makes the book feel like a disappointment. For example, I felt there was comparatively very little about the kind of cult like religious leader it promises and his effect on the town, so there is very little in the relation of this to the snake and their confrontation. I think if this had truly been established as expected, this could have changed everything. It’s also worth noting that most of the reviews from actual Thai people seem to be fairly glowing, so I wouldn’t be surprised to find that maybe the translation isn’t quite doing what it should. Unfortunately, for whatever reason, my experience with ‘Venom’ was unfortunate regardless. I was so sure I’d pick up Sangsuk’s next book out with Periene too, but now, I can’t say that I think I will. I think I might rather try another Thai author instead.

[Jessada_K · Rating 4 out of 5]

อ่านรอบที่ 3 แต่พลังก็ยังคงไม่ตกลงเหมือนกับการอ่านครั้งแรก ทรงพลังยังไง ก็ยังคงทรงพลังอยู่อย่างนั้น และทำให้มองเห็นอะไรได้ชัดขึ้นกว่าสองครั้งแรก และก็ค้นพบว่า เรื่องราวในเรื่องดูค่อนข้างขาดความสมจริงอยู่พอสมควร และตัวละครอย่าง ทรงวาด ก็ดูแบนเกินไป มิติของตัวละครตัวนี้ขาดน้ำหนักในการเป็นผู้นำเรื่องไปสู่จุดจบของเรื่อง และตัวละครอย่างพ่อแม่ของตัวละครเอก ก็ขาดความสมจริงๆอย่างถึงที่สุด จะเห็นได้ว่า เมื่อชาวบ้านทุกคนต่างรับรู้ว่า ไอ้แป(อย่างที่ชาวบ้านเรียกๆกัน) ไม่ถูกกล่าวถึงเลยตอนที่ทุกคนในหมู่บ้านมารวมตัวกัน พ่อกับแม่ของเขาหายไปไหน ?

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เนื้อเรื่องที่สั้นกระชับและปราดเปรียวก็ทรงพลังอยู่เช่นเดิม มันหวนให้นึกถึง The old man and the sea อันทรงพลังและปราดเปรื่องของนักเขียนระดับครู แต่กระนั้นเราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า อสรพิษ ของแดนอรัญ แสงทอง ก็คือภูเขาแห่งเรื่องสั้นไทยเรื่องหนึ่ง ที่จะหาใครมาเทียบเคียงได้เท่า

[Radit Panjapiyakul · Rating 3 out of 5]

รวมเรื่องสั้นของแดนอรัญ แสงทอง มีทั้งเรื่องใหม่เรื่องเก่า บางเรื่องเขียนมาแล้วหลายสิบปี ท้ายแต่ละเรื่องมีคำตามเขียนโดยแดนอรัญเอง
จุดเด่นของแดนอรัญคือลีลาภาษาในการเขียนที่ร้ายกาจ มีความสละสลวยในการเลือกใช้ถ้อยคำ การเล่าเรื่อง บรรยายเกี่ยวกับชนบทไทยได้อย่างมีสเน่ห์
แต่ข้อเสียของงานรวมเรื่องสั้นแบบนี้คือแต่ละเรื่องไปกันคนละทิศคนละทาง เพราะถูกเขียนในต่างเวลา ต่างวาระกัน เมื่อมองภาพรวมก็เหมือนการเอาของชิ้นโน้นชิ้นนี้เก่าใหม่มาโปะๆ ประกอบรวมเป็นชิ้นเดียว มีทั้งเรื่องที่โดนและไม่โดนคละกันไป เรื่องที่ดีมากคือ "อสรพิษ", "อะ โพเอ็ม ชูล์ด น็อท มีน บัท บี" และ "เมถุนสังโยค" แต่หลายเรื่องก็ธรรมดามากในด้านการวางโครงเรื่อง การสรุปความ

[กำพล สนธิเณร · Rating 5 out of 5]

อสรพิษ และเรื่องสั้นอื่นๆ

เฉพาะเรื่อง"อสรพิษ" ผมให้ 5/5 แต่หากเฉลี่ยกับเรื่องอื่นทั้งเล่มผมให้ 3.5/5

เรื่อง"อสรพิษ"เริ่มต้นอย่างเนิบช้า แต่ค่อยทวีความเข้มข้น บีบคั้น ลุ้นระทึกตื่นเต้นตามลำดับ เรื่องราวคาดเดายาก
เป็นวิถีชีวิตธรรมดาของคนท้องถิ่น แต่ทรงพลัง ชนิดที่สามารถเที่ยบได้กับ"old man and the sea"ของ แฮมมิ่งเวย์ ได้เลย

ทุกเรื่องมีกลิ่นอายของสังคมไทยชนบทยุคเก่า สมัยสัก 40-50 ปีก่อน ที่มีแต่ทุ่งโล่ง มีการเลี้ยงชีพด้วยการทำนาและเลี้ยววัว โดยมีเรื่องเล่า และความเชื่อปรัมปราของคนเก่าคนแก่ เป็นแกนเรื่อง

[Zafra · Rating 4 out of 5]

Fear is a primal part of life. It lives very close to the surface, can easily be disturbed, and more often than not, even manipulated.

In Venom, Sangsuk tells a story not unlike the stories my great-grandmother told me growing up; his writing (in the style of oral tradition) evokes child-like awe and fear, even cinched with a moral: beware of the bogeyman, but be more afraid of the community that creates the bogeyman.

[Afew* · Rating 3 out of 5]

สิ่งแรกที่ชอบเลยคือการเปิดเรื่อง คุณแดนอรัญบรรยายภาพฉากแรกออกมาได้ไพเราะและสวยงามมาก มันคือภาษาแบบวรรณกรรมไทยเก่าที่ไม่ค่อยจะเจอในวรรณกรรมยุคปัจจุบัน มันดึงเราให้อ่านต่อไปเรื่อยๆ แม้เนื้อเรื่องสำหรับเราจะดูธรรมดาไม่ได้กวือหวาอะไรมาก แต่ก็เป็นวรรณกรรมที่รู้สึกว่าไม่เสียดายที่ได้ลองอ่านมัน

[Kara Naomi · Rating 4 out of 5]

Picked this up as a blind date with a book - I found the language very digestible with just the right amount of nature description. The apt allegory of blind reverence and religiosity is what ultimately sold me. Looking forward to reading his other short.

[Karolina Góras · Rating 3 out of 5]

takie 3,5; czaje, dlaczego ważna i tak dalej, ale trochę not my vibe

[Milabooks · Rating 4 out of 5]

Veneno es una fabula filosófica que relata la lucha entre un niño y una cobra. A través de metáforas expone el lado más cruel de las personas: odio, rencor, bullying y discriminación; los que deben ser soportados por un niño tailandés de solo diez años; que es feliz cuidando sus vacas y sueñas algún día ser un titiritero.
Es un relato crudo, que muestra como la opinión de una persona puede repercutir permanentemente en la vida de otra.
Definitivamente es un libro que tienes que leer.

"Tenía una cara hermosa pero uno aterradora expresión despiadada."

[Tom · Rating 4 out of 5]

Having lived in Thailand almost 2 years now I started to feel a little compelled to read some works by Thai writers. I found this short story at Passport Bookshop in old Bangkok and, being both intrigued and charmed by the shop's encouraging handwritten note praising this short book, I decided to purchase it, and I'm glad I did. I bought the trilingual edition which includes the original Thai version plus translations in English and French. The English translation is very readable; some awkward phrasing here and there but that's to be expected and doesn't detract from the story at all (the one or two blatant spelling mistakes I assume were oversights on the editor's part - mildly irritating but after living here for this long I've become accustomed to seeing English words translated from Thai spelled wrong, in fact, this many in a row not spelled incorrectly would almost be suspect (I kid)).

I read this in one go and was very much taken by it. It's a simple but engrossing tale about a young boy with a crippled arm living in the country who is attacked by a cobra. He is loved by his family but ridiculed by the rest of the village mainly thanks to Song Wat, a spiteful man who claims he's a medium in touch with the village's protective spirits. The townsfolk accept his claims without question, except for the boy's parents, hence the disdain by Wat Song and the others. The boy seems to have friends though, which is nice (though they couldn't have run away faster once that cobra appeared).

There's a lot to unpack in these short pages, or so I was left thinking once I finished it; to me it put forth the question of blind worship and reverence of religious/authority figures, but mostly I saw it as a testament to the power of endurance and perseverance in the face of oppression. At once surreal, disheartening and disturbing, it's not exactly a light read but there's some glimmer of optimism and redemption here that saves it from being depressing.

Overall a good read that's totally worth the short time it takes to read it, and has me keen on reading more Thai works, either by this author or others.

[Klin กลินท์ · Rating 4 out of 5]

อเรียนให้ซาบย้างนี้น่ะขะรับว้า ถ้าห้ากว้าย้ากจะอ���านเรื้องมะโน่ส่าเร้เรื้องนี้แล้วล่ะก้อ ข่อความกรุณาอ้านให้เปนส่ำเนียงเหน้อๆ แบ้บสู้พรรณๆ ซักน่อยนึงเถิ้ดจ้า หรือถ้าไม่ย้างนั้นก๊อเชิญเอาเวล่ำเวลาไป่ทำอะไรๆ ย้างอื่นๆ เห่อะ แล้วก๊ออย่าอ๊านในใจ อ้านในใจแล้วคือว่ามันจะตะกึ้กตะกั่กอยู้ซักกะน่อย

‘พ้อนักประพันธ์โฉ่มเอ้ก’-จากแมวผี,น.๑๗๕

"#อสรพิษ" และเรื่องอื่นๆ รวมเรื่องสั้นของ #แดนอรัญแสงทอง :ปิดท้ายการอ่านของเดือนมกราคมด้วยงานที่มีสเน่ห์มากๆของนักเขียนที่เพิ่งได้รู้จักเป็นครั้งแรกและจะต้องติดตามงานอื่นๆของนักเขียนคนนี้อย่างแน่นอน เป็นงานที่รวมเรื่องสั้นไว้หลายๆแนว ตื่นเต้น รันทด หลากอารมณ์และชวนให้ติดตามทั้งก่อนและหลังจุดไคล์แมกซ์ บางเรื่องก็อยากไล่อ่านไปให้ถึงจุดไคล์แมกซ์เร็วๆ ว่าหลังจุดคลายปมนั้นแล้วจะเป็นอย่างไร โดยเฉพาะการเดาไม่ออกนั้นทำให้อ่านได้สนุกสนานมากขึ้นไปอีก ภาษาคำสวยและปราณีต รวมทั้งบางเรื่องย้อนเวลาให้เรากลับไปสู่ภาษาในยุคอดีต และไม่คิดว่าจะมีใครเอาสำเนียงเหน่อของชาวสุพรรณบุรีมาเขียนเป็นภาษาเขียน ซึ่งจะต้องอ่านออกเสียงให้ได้อรรถรสเข้าไปอีกสำหรับตนเองนี่เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านงานเขียนแบบสำเนียงเหน่อของชาวสุพรรณบุรี และแต่ละเรื่องหลากหลายเรื่องราวแต่สุดท้ายนำเรากลับมาสู่เส้นทางเดิมได้อย่างสนุกสนาน อีกอย่างที่น่าสนใจและไม่เคยได้เจอการอ่านงานของนักเขียนคนอื่นคือ คำตาม ซึ่งบอกที่มาที่ไปของแต่ละเรื่องว่าเป็นอย่างไร กระแหนะกระแหนบ้างกับงานเขียนของตนเอง ซึ่งอมยิ้มและหัวเราะปากกว้างได้ซึ่งทำให้ต้องอ่านแต่ละเรื่องให้จบเพื่อที่จะได้อ่านคำตามท้ายบท
#อสรพิษ #ดวงตาที่สาม #ฝันค้าง #ทุ่งร้าง #เสาไห้ #แมวผี #รำพันพิลาปเหนือหลุมฝังศพ #อะโพเอ็มชูลด์น็อทมีนบัทบี #นฤมิตมายา(อตีเตกาเลหมายเลขหนึ่ง) #นฤมิตมายา(อตีเตกาเลหมายเลขสอง) #วันเพ็ญเดือนสิบสอง #แสงแห่งเดือนอันฉายฉาน

ลองหาอ่านดูกันครับ #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary

[Andy Weston · Rating 3 out of 5]

Set in a small rural village in Thailand where the way of life has not changed for hundreds of years, this fable-like short novel focuses of a ten year old boy as protagonist who looks after his family's few oxen. One evening as the sun sets, and the boy entertains his friends with games, they are disturbed by a huge cobra that attacks them in a life threatening situation.

Despite this being a very short novel, there has been time earlier in the evening, while the boys are playing, to learn of the backstory of the village, and the boy himself, who has no use of his right arm, due to an accident when he was younger.

Though apparently a very simple tale, the novel deals with much more complex issues of how people will react when danger threatens. Otherwise the situation may be considered somewhat unrealistic. As if to encourage the reader, Sangsuk gives a sense of the surreal to the denouement. The book is particularly strong in its sense of place.

[Pauline Van etc. · Rating 3 out of 5]

Venom is a novella by Thai writer Saneh Sangsuk about a small boy struggling with his handicap. He is teased by some people, and the story shows the hypocrisy of a religious figure in his community.

The child gets in a fight with a cobra and the story contains multiple flashbacks from his life and the difficult relationship between snakes and the villagers. The story is gripping and gives an interesting look at rural life in Thailand.

I look forward to reading Sangsuk's most famous novella "White Shadow".

[SamB · Rating 2 out of 5]

I got very little from this. A nice enough tale, but pretty insubstantial. Maybe I'd feel a bit more positively towards it if I hadn't paid £10 for what's essentially a short story.

[Clare · Rating 2 out of 5]

It was fine, I guess. Unsure why all the rave reviews.

[Sabrina Wu · Rating 5 out of 5]

Much admiration for the deft translation by Mui Poopoksakul. A graceful, suspenseful short narrative. An interesting distant third person narration.

[Klin กลินท์ · Rating 4 out of 5]

ข่อเรียนให้ซาบย้างนี้น่ะขะรับว้า ถ้าห้ากว้าย้ากจะอ้านเรื้องมะโน่ส่าเร้เรื้องนี้แล้วล่ะก้อ ข่อความกรุณาอ้านให้เปนส่ำเนียงเหน้อๆ แบ้บสู้พรรณๆ ซักน่อยนึงเถิ้ดจ้า หรือถ้าไม่ย้างนั้นก๊อเชิญเอาเวล่ำเวลาไป่ทำอะไรๆ ย้างอื่นๆ เห่อะ แล้วก๊ออย่าอ๊านในใจ อ้านในใจแล้วคือว่ามันจะตะกึ้กตะกั่กอยู้ซักกะน่อย

‘พ้อนักประพันธ์โฉ่มเอ้ก’-จากแมวผี,น.๑๗๕

"#อสรพิษ" และเรื่องอื่นๆ รวมเรื่องสั้นของ #แดนอรัญแสงทอง :ปิดท้ายการอ่านของเดือนมกราคมด้วยงานที่มีสเน่ห์มากๆของนักเขียนที่เพิ่งได้รู้จักเป็นครั้งแรกและจะต้องติดตามงานอื่นๆของนักเขียนคนนี้อย่างแน่นอน เป็นงานที่รวมเรื่องสั้นไว้หลายๆแนว ตื่นเต้น รันทด หลากอารมณ์และชวนให้ติดตามทั้งก่อนและหลังจุดไคล์แมกซ์ บางเรื่องก็อยากไล่อ่านไปให้ถึงจุดไคล์แมกซ์เร็วๆ ว่าหลังจุดคลายปมนั้นแล้วจะเป็นอย่างไร โดยเฉพาะการเดาไม่ออกนั้นทำให้อ่านได้สนุกสนานมากขึ้นไปอีก ภาษาคำสวยและปราณีต รวมทั้งบางเรื่องย้อนเวลาให้เรากลับไปสู่ภาษาในยุคอดีต และไม่คิดว่าจะมีใครเอาสำเนียงเหน่อของชาวสุพรรณบุรีมาเขียนเป็นภาษาเขียน ซึ่งจะต้องอ่านออกเสียงให้ได้อรรถรสเข้าไปอีกสำหรับตนเองนี่เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านงานเขียนแบบสำเนียงเหน่อของชาวสุพรรณบุรี และแต่ละเรื่องหลากหลายเรื่องราวแต่สุดท้ายนำเรากลับมาสู่เส้นทางเดิมได้อย่างสนุกสนาน อีกอย่างที่น่าสนใจและไม่เคยได้เจอการอ่านงานของนักเขียนคนอื่นคือ คำตาม ซึ่งบอกที่มาที่ไปของแต่ละเรื่องว่าเป็นอย่างไร กระแหนะกระแหนบ้างกับงานเขียนของตนเอง ซึ่งอมยิ้มและหัวเราะปากกว้างได้ซึ่งทำให้ต้องอ่านแต่ละเรื่องให้จบเพื่อที่จะได้อ่านคำตามท้ายบท
#อสรพิษ #ดวงตาที่สาม #ฝันค้าง #ทุ่งร้าง #เสาไห้ #แมวผี #รำพันพิลาปเหนือหลุมฝังศพ #อะโพเอ็มชูลด์น็อทมีนบัทบี #นฤมิตมายา(อตีเตกาเลหมายเลขหนึ่ง) #นฤมิตมายา(อตีเตกาเลหมายเลขสอง) #วันเพ็ญเดือนสิบสอง #แสงแห่งเดือนอันฉายฉาน

ลองหาอ่านดูกันครับ #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary

[Idi · Rating 2 out of 5]

Al pari di una fiaba, questo breve racconto del thailandese Saneh Sangsuk vuole trasmettere una morale.
Asoraphit, tra riflessioni e tensione, racconta di un bambino di 10 anni che, due anni prima, cadendo da una palma, perse totalmente l’uso dell’arto superiore destro.
Tutti nel villaggio lo chiamavano « patte folle » e finita la scuola decise di occuparsi con dedizione alle mucche e agli agnelli di famiglia.
Suo padre si opponeva apertamente ad un uomo che si definiva médium della Sacra Madre. Lo riteneva un impostore e obiettava le sue manovre per impossessarsi di certi terreni. Il médium a sua volta lo screditava dicendo che l’incidente a suo figlio era opera della Sacra Madre che si riteneva offesa dalle sue insinuazioni.
Il bambino sognava di diventare burattinaio e durante uno spettacolo non si rese conto di essere nei pressi del nido di un serpente. Un enorme cobra gli si avvinghiò attorno al corpo, ma lui, senza mai mollare la presa della sua coda, s’incamminò in cerca d’aiuto.
Si faceva domande su come sarebbe morto, chiedendosi se l’uso dell’altra mano avrebbe potuto salvargli la vita, e ricordava i racconti di suo padre sui serpenti.
La gente terrorizzata non osava avvicinarsi e mentre qualcuno ipotizzava come salvarlo, il médium disse loro che era un segno dello scontento della Sacra Madre e che non avrebbero dovuto opporsi alla sua volontà.
Il ragazzino ormai esausto e conscio che nessuno l’avrebbe aiutato, decise di lasciare la presa e permettere al serpente di finirlo.
A quel punto si rese conto che il serpente era morto.